Χμμ, εγώ έχω πάθει κάτι απίστευτο εδώ και λίγο καιρό.. όλοι όσοι ξέρω έχουν σχέση εκτός από μένα.
Εσύ θα την πάλευες στη θέση μου?
Printable View
Χμμ, εγώ έχω πάθει κάτι απίστευτο εδώ και λίγο καιρό.. όλοι όσοι ξέρω έχουν σχέση εκτός από μένα.
Εσύ θα την πάλευες στη θέση μου?
φυσικα δεν εχει να κανει αυτο.. αμα περιμεναμε απο την καθε "σχεση" να μας κανει να νιωσουμε καλα ζητω που καηκαμε.. στον εαυτο του στηριζεται ο καθενας πρωτα απ ολα και μετα αναπτυσσει σχεσεις.. ετσι πιστευω
Ναι αλλά όχι κι έτσι....
οταν ειναι να ερθει θα ερθει.. αυτο ειναι το σιγουρο.. οσο το κηνυγας και νιωθεις ασχημα που δεν ερχεται μονο κακο κανεις.. δεν ειναι και ευκολο πραγμα να βρεις σχεση οποτε την εχεις αναγκη
Δεν το κυνηγάω! Ούτε καν παγίδα δεν έχω στήσει...
πες μου τι να κάνω σε παρακαλώ.
να προσπαθησεις πανω απο ολα να νιωσεις εσυ καλα με τον εαυτο σου και να μη σου γινεται αυτοσκοπος.. γινε πιο κοινωνικος, βγες πιο πολυ γνωρισε κοσμο και ισως ετσι εχεις καποιες παραπανω ευκαιριες
Quote:
Originally Posted by carrot
Ρε vince αγόρι μου χωρίς παρεξήγηση, αν βγεις έξω με καμια και σε δει ότι ζεις τον εφιάλτη στον δρόμο με τις λεύκες το πιο πιθανό είναι να φοβηθεί η να μπερδευτεί τέλος πάντων. Το θέμα πρώτα είναι να προσγειώσεις το μυαλό σου λίγο και μετά θα ρθουν και αυτά. Ναι θα μου πεις "φάρμακα μπλα μπλα" αλλά τι να κάνουμε, για την ώρα δεν υπάρχει άλλη λύση από αυτά τα κωλοφάρμακα. Ψάξε και για καμια ψυχοθεραπεία παράλληλα ρε παιδί μου. Το κακό στην Ελλάδα είναι ότι δεν γνωρίζουν πολλά από ψυχοθεραπεία στις ψυχώσεις π.χ. γνωσιακή θεραπεία στην ψύχωση γιατί είναι στα πρώτα στάδια ανάπτυξης. Αλλά έχει αποτελέσματα και αυτό.
Άμα δεν το κυνηγάς, άμα δεν τολμάς ποτέ δεν έρχεται. Τίποτα δεν έρχεται από μόνο του. Όλα αυτά είναι δικαιολογίες για την ατολμία, το φόβο που μας δέρνει και τη χαμηλή αυτοεκτίμηση ότι δε θα τα καταφέρουμε. Τον τρόπο να βρούμε σχέση και να τα φτιάξουμε τον διαθέτουμε μέσα μας, όλα αυτά τα αρνητικά όμως τον κρατούν ερμητικά κλειστό μέσα μας.Quote:
Originally Posted by chesire
οταν λεω να μην το κηνυγησει εννοω να μην του γινει αυτοσκοπος.. πιστευω οτι απλα τοτε κανεις λαθος επιλογες επειδη απλα ΠΡΕΠΕΙ να κανεις σχεση.. ενω αν το εχεις απλα μεσα στο μυαλο σου και εισαι γενικα πιο δεκτικος την περιοδο που θες να γνωρισεις καποια κοπελα, αυτο ναι. πετραν εχεις δικιο σε αυτο που λες, ομως υπαρχουν και κοπελες που δεν εχουν μαυρα μεσανυχτα απο αυτα τα θεματα και πιθανως να μην τρομοκρατηθουν απο αυτο το θεμα.. ναι παραδεχομαι οτι στην ελλαδα ειδικα θα ειναι ελαχιστες.. ας πουμε το δικο μου θεμα το αντιμετωπιζουν οι γυρω μου με χλευασμο "την ηλιθια που καθετε και φοβαται και τη σκια της και παθαινει πανικους".. αλλα αυτα μπορει να μην τα εξωτερικευσεις απο την αρχη στον αλλο.. οπως και να εχει vince κοιτα πρωτα να στεθεις στα ποδια σου και μετα ολα τα αλλα.. προσπαθησε να κανεις κατι καλο για σενα να καταλαγιασει η οποια κατασταση αντιμετωπιζεις και θα ρθουν και τα υπολοιπα
Πετράν, να σε ρωτήσω.....
Η ΙΨΔ προέρχεται, έστω σε κάποιο βαθμό από τη φοβία και τη χαμηλή αυτοεκτίμηση; Επειδή αμα έχει κανείς αυτά χαρακτηρίζεται από ατολμία, απραξία, έλλειψη αντίδρασης, παθητικότητα. Και τα τελευταία με τη σειρά τους δημιουργούν απωθημένα, τα οποία ο νους μετά συνεχώς αναμοχλεύει, διεγείρει τη σκέψη με εντάσεις και αρνητικά συναισθηματα μέσα από την επίκληση γεγονότων ή δημιουργία φανταστικών ιστοριών με βάση πράγματα που έχουν συμβεί. Και αυτά τονώνουν το αίσθημα της φοβίας και της χαμηλής αυτοεκτίμησης με αποτέλεσμα το άτομο να δρα με τον ίδιο λανθασμένο τρόπο άμα βρεθεί στις ίδιες συνθήκες. Δηλαδή σα φαύλος κύκλος. Έτσι;
Το να επαναλαμβάνεις μια ψυχολογική μέθοδο όπως τη ΓΣ βοηθά, δλδ σε κάνει δυνατότερο ή είναι σα να ξεκινάς τη μέθοδο πάλι από την αρχή;
Quote:
Originally Posted by ioannis2
Ναι, γενικά όλα αυτά που λες π.χ. πολύ μεγάλη εσωστρέφεια, παθητικότητα κλπ. στερούν από κοινωνικές εμπειρίες οπότε και αυξάνουν την πιθανότητα να υπάρξει δυσαρέσκεια/άγχος, χειροτερεύουν την ΙΨΔ και δημιουργούνται αυτοί οι φαύλοι κύκλοι που λες. Δεν νομίζω όμως από μόνα τους αυτά να αποτελούν αιτία για την ΙΨΔ, πιο πολλοί παράγοντες διατήρησης, μεγέθυνσης και επιβάρυνσης του προβλήματος. Αν και δεν είναι γνωρίσματα όλων των ατόμων με ΙΨΔ, αν υπάρχουν τέτοια θέματα πρέπει να "δουλευτούν" ψυχοθεραπευτικά για να σπάσει η ανατροφοδότηση των αρνητικών συναισθημάτων και του άγχους.
Πιο σημαντικό είναι το άτομο να "βιώνει" επανειλημμένα τις βαθιές του φοβίες που ανατροφοδοτούν την ΙΨΔ. Πολλές φορές το κοινό γνώρισμα σε όλες τις ΙΨΔ είναι ότι το άτομο θέλει να τα έχει όλα σε καθαρές ασπρό-μαυρες ταμπέλες, να έχει τον απόλυτο έλεγχο και ελαχιστοποίηση της αβεβαιότητας, να "μετράει" και την κάθε του σκέψη. Είναι όταν η "εποπτεία" των ίδιων των σκέψεων και συναισθημάτων μας (ένα γνώρισμα που έχουν μόνο οι άνθρωποι και λέγεται "μετα-γνώση") υπερ-λειτουργεί, ξεφεύγει, πιθανότατα γιατί το άτομο έμαθε να λειτουργεί τόσο στα άκρα (σε συνδυασμό ίσως με κάποιο νευρολογικό υπόστρωμα). Η μόνη λύση σε μια τέτοια υπερβολική απρόσκλητη "εποπτεία" είναι να βιώσεις το απρόβλεπτο, το χαοτικό, να μάθεις να ζεις σε γκρίζες ζώνες και χωρίς να πρέπει να έχεις τον απόλυτο έλεγχο. Και αν κάτι τέτοιο είναι πολύ στρεσογόνο στην αρχή, στην συνέχεια συνηθίζεται και μειώνονται οι ψυχαναγκασμοί. Έχεις ψάξει για κάπιο θεραπευτή για να μπεις σε ένα τέτοιο εντατικό πρόγραμμα αντιμετώπισης αυτών που φοβάσαι?
Πετράν,
Στα πλαίσια της ΓΣ μεθόδου έχω κατανοήσει πως λειτουργεί η αρνητική ανατροφοδότηση σε σχέση με φοβίες, χαμηλή αυτοεκτίμηση,εσωστρέφεια κλπ, πως ενδυναμώνονται αλλά και πως η έκθεση σε καταστάσεις που υποτίθεται φοβίζουν υποβοηθά να ξεπεραστούν οι καταστάσεις αυτές, ίσως η έκθεση σε αυτές να είναι και η μόνη αποτελεσματική μέθοδος θεραπείας.
Με την έκθεση μειώνονται οι εσωτερικές αντιστάσεις, το άτομο εξοικοιώνεται και ταυτόχρονα διαπιστώνει ότι οι ανασφάλειες, φοβίες κλπ διαψεύδονται. Για να γίνει έκθεση πρέπει να προηγηθεί η υπέρβαση των εσωτερικών αντιστάσεων για το υποτίθεται αβεβαιο, για το ρίσκο κλπ. Και είναι εκεί που το μυαλό εφευρίσκει τις δικαιολογίες για αποφυγή και παραμονή στο χώρο ασφάλειας. Και οι αντιστάσεις που έχουν βαθιά στο παρελθόν τη ρίζα τους και έχουν βαθιά ριζώσει στο άτομο είναι εκεί που κάνουν την εμφάνιση τους.
Κάποιες φορές που γίνεται υπέρβαση το άτομο βλέπει τις φοβίες και ανασφάλειες να διαψεύδονται αλλά συνάμα νοιώθει αίσθημα ικανοποίησης και χαράς για το βήμα που έγινε και γνωρίζω ότι αυτό συνιστά θετική ανατροφοδότηση ώστε οι αντιστάσεις να μειωθούν και κάθε επόμενη φορά η έκθεση να γίνεται όλο και πιο εύκολα. Και δυστυχώς όμως αυτό δε γίνεται συχνά ή γίνονται λιγότερα από αυτά που θα μπορούσαν να γίνουν. Πράγματι χαρακτηρίζει το άτομο πολλές φορές, από παιδική ηλικία η επιλογή αυτού που προσφέρει ασφάλεια και η αποφυγή αυτού που φαίνεται απρόβλεπτο καθώς και η εποπτεία των σκέψεων συναισθημάτων.
Συμφωνώ με τα όσα γράφεις, σε γενικές γραμμές γνωρίζω αυτά που λες. Έχω κατανοήσει πλήρως στα πλαίσια της μεθόδου πως λειτουργεί η θεραπευτική μέθοδος και ποια ακριβώς πρέπει να είναι η στάση του ατόμου. Όμως σχεδόν ένα χρόνο μετά διαπιστώνω ότι τα αποτελέσματα εφαρμογής της μεθόδου είναι πενιχρά και σκέφτομαι να την ξαναξεκινήσω με κάποιες συνεδρείες. Ξέρω ότι είναι ζήτημα έντονων εσωτερικών αντιστάσεων και χώρου ασφάλειας. Ίσως το να ξαναξεκινήσω τη μέθοδο θα ενδυναμώσει τη θετική ανατροφοδότηση, γιατί η επανάληψη βοηθά.
Δεν ξέρω αν σμφωνείς με το σκεπτικό μου.
Καλημέρα, διάβασα όσα λέτε εδώ, εγώ έχω τέτοια προβλήματα περίπου λίγο πριν από τα Χριστούγεννα. Πέρσι τον Αύγουστο έπαθα μία δυνατή κρίση πανικού από ένα ομοιπαθητικό χάπι και έπρεπε να έφταιγε το ότι είχα αδιαθετήσει εκείνη τη μέρα, τον Οκτώβριο έχασα μία φίλη, και έγινα πιο χάλια. Τότε ξεκίνησαν τα πιο πολλά, νόμιζα ότι θα έκανα κακό στον εαυτό μου ή στον άνθρωπο μου, και αυτό γινόταν πιο έντονο όταν περίμενα να αδιαθετήσω και όλο το διάστημα που ήμουν αδιάθετη. Τώρα είμαι καλύτερα, αυτά τα συμπτώματα τα είχα καμιά δεκαριά μέρες πριν, τώρα για παράδειγμα αδιαθέτησα το Σάββατο και ήμουν χάλια την Κυριακή, ξύπνησα από εφιάλτη και δεν ήθελα να δω κανέναν και σήμερα Δευτέρα μόλις ξύπνησα ήθελα να σηκωθώ αμέσως από το κρεβάτι για να μην είμαι δίπλα του και φοβόμουν μην του πω να χωρίσουμε. Είναι πολύ άσχημο να ξυπνάς δίπλα στον άλλο και να μην θέλεις ούτε να τον δεις, ούτε να του μιλήσεις ή να φοβάσαι μήπως του κάνεις κάποιο κακό. Βέβαια, πάντα υπάρχει κ ο φόβος μην κάνω κακό στον εαυτό μου. Όλον τον άλλο καιρό δεν τα έχω αυτά, αλλά όταν με πιάνουν φοβάμαι πολυ, σκέφτομαι μήπως πρέπει να φύγω από κοντά του, μήπως έχω βαρεθεί και βγαίνουν έτσι, και πολλές άλλες σκέψεις του τι μπορεί να συμβαίνει. Ξέρω ότι τον λατρεύω αλλά είναι πολύ δύσκολο συναίσθημα, έχει μειωθεί βέβαια, αλλά πρέπει να φύγει τελείως, θέλω να ξαναβρώ τον εαυτό μου. Τα φάρμακα που παίρνω είναι saroten και tranxene.......