Απογοήτευση τελικά οι άνθρωποι?

Quote:

---

Originally Posted by Λήθη

Ας μην τρελαθούμε τελείως, λέω εγώ. Με την περιρρέουσα κατάσταση και το ζοφερό μέλλον της χώρας που δεν αφήνει πολλές ελπίδες για τολμηρά όνειρα σε όλους εμάς που είμαστε νέοι και θα έπρεπε να τα κάνουμε αυτά τα όνειρα, είναι φυσικό να μας έχουν κοπεί τα φτερά, μαζί με τα οπίσθια!

Να βάλουμε τα πράγματα σε μια ρεαλιστική βάση. Η void, δεν είχε όνειρο να κάθεται στο σπίτι να ξεσκονίζει το σκρίνιο. Από ότι κατάλαβα σπούδασε νομικά και είχε κάποια όνειρα. Καμιά φορά, είναι φυσιολογικό να θες να ζήσεις λίγο την θλίψη σου. Το αφύσικο θα ήταν να είναι μέσα στην τρελή χαρά που όλα γύρω της είναι που…να! Ακόμα και τα ζώα, όταν είναι πληγωμένα, προτιμούν να χώνονται σε σκοτεινές γωνίες απομονωμένα.

Από την άλλη, άμα ρωτήσεις 10 εκατομμύρια Έλληνες, το ίδιο θα σου πουν. Ότι στην ανάγκη οι φίλοι δεν δίνουν την ανάλογη υποστήριξη που θα έπρεπε ή που θα άξιζαν. Όλοι έχουμε παράπονα! Αυτό είναι και πάλι φυσικό. Δεν είναι ότι οι φίλοι μας δεν μας στέκονται, είναι ότι όταν ο άνθρωπος είναι ψυχικά αναγκεμένος, που έλεγε και ο ποιητής, όση ποσότητα στήριξης και να του προσφέρεις, πάντα θα την βρίσκει λίγη , αφού δεν νιώθει να ανακουφίζεται.

Μεταξύ της πτώσης και της ανόδου, υπάρχει ένας δρόμος να διανυθεί και όση στήριξη κι αν λάβει ο άνθρωπος, ο δρόμος αυτός είναι μοναχικός και επίπονος. Στήριξη δεν είναι μόνο να μας δοθούν λύσεις. Τελικά, αυτό που η εμπειρία μου δίδαξε, είναι ότι στήριξη είναι τα αυτιά των φίλων που μας ακούνε, ακόμα κι αν δεν έχουν τίποτα να μας προτείνουν. Αρκεί που μας αγαπούν και είναι δίπλα μας. Που μας ανέχονται και τους ανεχόμαστε. Στα καλά και στα δύσκολα.
Αποδειγμένα, το να σου κρατούν το χέρι την ώρα του πόνου, μειώνει τον πόνο. Ακόμα κι αν το κάνει μια νοσοκόμα που μέχρι χθες δεν την ήξερες.. Πόσο μάλλον ένας φίλος.

Ζήσε την θλίψη σου και γκρίνιαξε όσο σου γουστάρει! Είναι φυσιολογικό και μη μασάς μία!

Όταν γυρίσει ο τροχός, ξέρεις τι θα κάνει κι ο φτωχός!... χαχαχα

---

ναι κι εγώ έτσι λέω να κάνω, να γκρινιάζω από το πρωί μέχρι το βράδυ και να πάνε να γαμ...ούν όλοι και όλα.(α σιχτιρ πια) :-)

Το να βγαζει ο ενηλικος ανθρωπος χρηματα ικανα ωστε να μπορει να πληρει τις βασικες (προσδιοριζονται αντικειμενικα) αναγκες του,ειναι αφεαυτου δομικο στοιχειο της ιδιας του της ζωης και πολυ σημαντικο για τον ψυχισμο του.
void ειναι φυσικο να σε λυγιζει η κατασταση που βιωνεις,απ την στιγμη που κραταει καιρο.Λογικο και φυσιολογικοτατο ειναι να νιωθεις εγκλωβισμενη,ισως και στις δικες σου "αποφασεις",περιτριγυρισμε� �η απο ενοχες,απαισοδοξια,ντροπη,� �υμο και την αισθηση του "αχρηστου".

Ο πατερας μου, ας αναπαυεται η ψυχη του,μου λεγε οτι στην ζωη τα παντα ειναι "ακμες και παρακμες".Φαντασου οτι ανοιγεις ενα βιβλιο και η σελιδα στην οποια "πεφτεις" περιγραφει ενα θλιβεροτατο περιστατικο....Ομως αν δεν απογοητευτεις και καταφερεις να διαβασεις ολο το βιβλιο θα δεις οτι προκειται για ενα θαυμασιο συγγραμμα και στο τελος θα καταλαβεις οτι εκεινη η σελιδα με το θλιβερο περιστατικο ηταν αναγκαια για την πλοκη του.

Ετσι και στην ζωη και στις διαφορες φασεις που περναμε,ολοι μας.Αυτο που περνας ειναι απλα μια σελιδα "βαρια" στο δικο σου βιβλιο της ζωης,που ειμαι σιγουρος οτι οποιος το διαβασει προσεκτικα θα το λατρεψει:)

Οσον αφορα τους φιλους σου να θυμασαι οτι η ζωη μοιαζει με μια λευκη κολλα χαρτιου καποιου σχολικου διαγωνισματος.Σε δεδομενο χρονο καλεισαι να την γεμισεις.Με το περας του χρονου αυτου,την εδωσες.Δεν μπορεις να την παρεις πισω.Οπως τα παιδια στο σχολειο.Αλλος ζωγραφιζει,αλλος μουντζουρωνει,αλλος την παραδιδει λευκη κλπ.
Πρεπει να εχουμε κατα νου δυο πραγματα.Το πρωτο ειναι πως ο "βαθμος αξιολογησης του γραπτου μας" που πραγματικα μετραει ειναι του δασκαλου κι οχι των συμμαθητων μας.Το ιδιο ισχυει και αν εμεις βαθμολογουμε γραπτα των συμμαθητων μας.
Το δευτερο ειναι πως αν θελουμε να αντιγραψουμε ας αντιγραψουμε απο καποιον καλο μαθητη κι οχι απο κανενα κουτσουρο:)

Κλεινοντας κ για να μην ξεφευγουμε κι απ την πεπατημενη:):

"στην γκρεμισμενη τους φωλια επανω κελαιδανε,
γι αυτο ζηλευω τα πουλια κι οχι γιατι πετανε...."

Τι στο καλο γινεται και δεν βλεπω ολοκληρο το μνμ μου:(

Καποια βλακεια θα κανω μαλλον:)

Ελπιζω void εσυ να το βλεπεις ολοκληρο,διοτι σε σενα απευθυνεται....

Quote:

---

Originally Posted by void

κοίτα η σχέση μου είναι σε στάδιο αναζήτησης...εφόσον κι εγώ είμαι στο ίδιο στάδιο.Αν με ρωτήσεις θα σου πω ότι μου φαίνεται πως δε μπορεί να με στηρίξει γιατί όταν με πιάσουν τα νταουν μου δεν παλεύομαι...από την άλλη κάποιος άλλος μπορεί να είχε το τσαγανό να με βοηθήσει.Δεν ξέρω ειλικρινά...μπορεί και να μην ξέρει τον τρόπο, μπορεί να μην υπάρχει τρόπος.

---

Μάλλον, είδες το "πρόβλημα". Τώρα, πέρνα και στην λύση του. Διεκδίκησε, με εκτίμηση στον ευατό σου, όσα σου αξίζουν. Τίποτα λιγότερο.
Από την άλλη, πρέπει να είσαι έτοιμη να δώσεις. Δεν υπάρχουν σωτήρες και ανιδιοτελείς ιεραπόστολοι. Ολα, στην ρεαλιστική τους θέαση, είναι δούναι και λαβείν.

Το πρόβλημα της εργασίας και της αλλαγής επαγγελματικής σταδιοδρομίας, ίδίως στις μέρες μας, είναι πολύ σημαντικό, ωστόσο είναι καλύτερα να μην το περνάς μόνη σου και φυσικά όχι με μια σχέση που νιώθεις ότι δεν μπορεί να σε στηρίξει.

το είδα, ήταν πολύ ωραίο αλλά τώρα το έχει πετσοκόψει για κάποιο λόγο.

Quote:

---

Originally Posted by Seduction

Μάλλον, είδες το "πρόβλημα". Τώρα, πέρνα και στην λύση του. Διεκδίκησε, με εκτίμηση στον ευατό σου, όσα σου αξίζουν. Τίποτα λιγότερο.
Από την άλλη, πρέπει να είσαι έτοιμη να δώσεις. Δεν υπάρχουν σωτήρες και ανιδιοτελείς ιεραπόστολοι. Ολα, στην ρεαλιστική τους θέαση, είναι δούναι και λαβείν.

Το πρόβλημα της εργασίας και της αλλαγής επαγγελματικής σταδιοδρομίας, ίδίως στις μέρες μας, είναι πολύ σημαντικό, ωστόσο είναι καλύτερα να μην το περνάς μόνη σου και φυσικά όχι με μια σχέση που νιώθεις ότι δεν μπορεί να σε στηρίξει.

---

σεντάξιον, δεν είναι το πρόβλημα μου στη σχέση..ίσα ίσα που είναι το μοναδικό πράγμα που έχω και με κάνει να αισθάνομαι όμορφα.Σαφώς κάποιες φορές νιώθω ότι δεν μπορεί να με στηρίξει, αλλά δεν χαρακτηρίζει αυτό τη σχέση μας, αλλά το ακριβώς αντίθετο.Το πρόβλημα μου εντοπίζεται στην οικογένεια, τους φίλους μου και κατα πόσο γνωρίζουν ποια πραγματικά είμαι και τι ανάγκες έχω.

Quote:

---

Originally Posted by void

σεντάξιον, δεν είναι το πρόβλημα μου στη σχέση..ίσα ίσα που είναι το μοναδικό πράγμα που έχω και με κάνει να αισθάνομαι όμορφα.Σαφώς κάποιες φορές νιώθω ότι δεν μπορεί να με στηρίξει, αλλά δεν χαρακτηρίζει αυτό τη σχέση μας, αλλά το ακριβώς αντίθετο.Το πρόβλημα μου εντοπίζεται στην οικογένεια, τους φίλους μου και κατα πόσο γνωρίζουν ποια πραγματικά είμαι και τι ανάγκες έχω.

---

αυτο που γραφεις για μενα θεωρειται φυσιολογικο, γιαυτο προτιμω να λεω οτι δεν εχω φιλους παρα μονο γνωστους. και ειδικα οσον αφορα την οικογενεια, υπαρχει χασμα γενεων, απλα και λογο διαφορας ηλικιας μπορουμε να πουμε οτι δε μας καταλαβαινουν. τους γονεις και τους συγγενεις εξαλλου δε τους διαλεγουμε. κι εμενα πχ μου πανε αντιθετα σ'αυτα που θελω και σχεδιαζω, δεν εχω ουτε απο αυτους υποστηριξη, γιαυτο σαπιζω ακομα Αθηνα. αφου ομως τα πας καλα με τη σχεση σου μη παραπονιεσαι, και μη ζητας απο ολους να σε καταλαβουν, ειναι λιγο δυσκολο ολοι να ασχολουνται και μαζι σου και να συμφωνουν/δειχνουν κατανοηση. ο καθενας κοιταζει τον εαυτο του, τα προβληματα του, πολλες φορες δεν εχει χρονο καν να ακουσει αλλα ατομα...

Quote:

---

Originally Posted by KENO

αυτο που γραφεις για μενα θεωρειται φυσιολογικο, γιαυτο προτιμω να λεω οτι δεν εχω φιλους παρα μονο γνωστους. και ειδικα οσον αφορα την οικογενεια, υπαρχει χασμα γενεων, απλα και λογο διαφορας ηλικιας μπορουμε να πουμε οτι δε μας καταλαβαινουν. τους γονεις και τους συγγενεις εξαλλου δε τους διαλεγουμε. κι εμενα πχ μου πανε αντιθετα σ'αυτα που θελω και σχεδιαζω, δεν εχω ουτε απο αυτους υποστηριξη, γιαυτο σαπιζω ακομα Αθηνα. αφου ομως τα πας καλα με τη σχεση σου μη παραπονιεσαι, και μη ζητας απο ολους να σε καταλαβουν, ειναι λιγο δυσκολο ολοι να ασχολουνται και μαζι σου και να συμφωνουν/δειχνουν κατανοηση. ο καθενας κοιταζει τον εαυτο του, τα προβληματα του, πολλες φορες δεν εχει χρονο καν να ακουσει αλλα ατομα...

---

μα δε ζητάω να με καταλάβουν!!!απλά να μη μου τα πρήζουν επειδή δεν είμαι και τόσο στα καλά μου..γίνεται να μην ασχολούνται καν????

Quote:

---

Originally Posted by void

σεντάξιον, δεν είναι το πρόβλημα μου στη σχέση..ίσα ίσα που είναι το μοναδικό πράγμα που έχω και με κάνει να αισθάνομαι όμορφα.Σαφώς κάποιες φορές νιώθω ότι δεν μπορεί να με στηρίξει, αλλά δεν χαρακτηρίζει αυτό τη σχέση μας, αλλά το ακριβώς αντίθετο.Το πρόβλημα μου εντοπίζεται στην οικογένεια, τους φίλους μου και κατα πόσο γνωρίζουν ποια πραγματικά είμαι και τι ανάγκες έχω.

---

Το θέμα, από την πλευρά που το βλέπω, και σύμφωνα με όσα διάβασα από τα posts σου, δεν είναι τόσο η έλειψη κατανόησης και συμπαράστασης από τους οικείους σου, αλλά η απουσία του Kick Start που χρειάζεσαι. Ελάχιστη σημασία έχει ποιός θα στο δώσει, αλλά πιστεύω πως η σχέση σου κυρίως, αλλά και οι φίλοι σου, δλδ τα πρόσωπα που ΕΣΥ επέλεξες να είναι στη ζωή σου, πρέπει να έχουν την θέληση αλλά και την ικανότητα να στο προσφέρουν.

Λένε πως, Η ζωή γουστάρει να τη βουτάνε από το πέτο και να της λένε: "είμαι μαζί σου μικρή μου, φύγαμε" και συμφωνώ με αυτό. Αν δεν μπορεί να στο παρέχει ο σύντροφός σου, τότε ποιός;

kick start δε μου έχει δώσει ποτέ κανείς εκτός από τον ίδιο μου τον εαυτό.Τους φίλους μας σαφώς τους επιλέγουμε, αλλά στα 28 μου αμφιβάλλω πλέον για το κατά πόσο με καλύπτουν και αν παραμένουν ίδια τα κίνητρα μου να τους κάνω παρέα με όταν τους πρωτοδιάλεξα,πριν χρόνια.Οι σχέσεις μου δυστυχώς, στηρίζονταν σε μεγάλο βαθμό στη δική μου βοήθεια προς τους άλλους - οι άνθρωποι γύρω μου σπάνια με βοηθούν επί της ουσίας, μπορεί να φταίω κι εγώ σε αυτό και ακριβώς αυτή είναι η κατάσταση που προσπαθώ να αναθεωρήσω γι'αυτό και αμφιταλαντεύομαι τόσο πολύ.Υπάρχει πολύς κόσμος που δεν καταφέρνει να βάζει όρια στους οικείους του και είμαι μία από αυτούς..ίσως από δική μου ανασφάλεια και ανάγκη αποδοχής αλλά πλέον δεν το αντέχω άλλο.Και επειδή ήταν κάπως απότομη η μετάβαση μου σε απαθές γουρούνι - από πιστό σκυλάκι που ήμουν- ξενίζονται οι γύρω μου..ενδεχομένως αν και αυτοί έβαζαν κάποια όρια στις απαιτήσεις τους από εμένα και δε με έστιβαν στη βάση του ότι είμαι δυνατή και καλός άνθρωπος, να μην φτάναμε σε αυτό το σημείο τώρα.
Όσον αφορά τη σχέση, όπως ξαναείπα, είναι το μόνο που με κρατάει στην παρούσα φάση.Μπορώ να πω ότι είναι και η μοναδική σχέση που πραγματικά νοιάζεται ο άλλος.Είχα συνηθίσει μόνο να δίνω και ποτέ να παίρνω.Αυτά.:-)

Quote:

---

Originally Posted by Christina82

ΚΕΝΟ θες να τα φτιάξουμε? Μου λείπει το ενδιαφέρον..:( void είναι άσχημο να φροντίζεις ώστε αυτοί που ένδιαφερεσαι να είναι καλά και να είσαι δίπλα τους και να σε αφήνουν όταν εσύ έχεις ανάγκη. Το νιώθω συχνά! και εγώ θα απομακρυνόμουν...αλλά πραγματικά απάντησε σε αυτό που ρώτησε ο ΚΕΝΟ..

---

σορρυ για το οφτοπικ αλλα δεν μπορω να το βλεπω αυτο συνεχεια, τι εχετε παθει ολες με τον ΚΕΝΟ ??? ελεος πια!!!
Κατω Τα Χερια Απ Τον ΚΕΝΟ ΤΩΡΑ οκ ????????

ε άμα είναι να μαλλιοτραβηχτούμε κιόλας για την πάρτη του, δεν αξίζει!!!

χαχαχαχαχαχαχαχαχα γουσταρω μαλλιοτραβηγμα ποιος join oeo ????????

ο ΚΕΝΟ και το ΚΟΙΝΟ του!!! :)

ναι κοριτσια, δε χρειαζονται μαλλιοτραβηγματα, ενα μπαζο ειναι ο ΚΕΝΟ χωρις καθολου ζωη, που σαπιζει στην Αθηνα.

εκει εξω παραμενει μονος του, ας του εχουν στειλει τουλαχιστον 5 μηνυματα με πεσιμο διαφορα κοριτσακια απο δω μεσα...

Lacrymosa συγκεκριμενα εσυ ομως, δεν ησουν πιασμενη ?

και κάπως έτσι ψωνίστηκε ο ΚΕΝΟ!!! :-)))