Το βλέπω λάθος ;

Quote:

---

Originally Posted by void

κάπως έτσι το φαντάζομαι κι εγώ αγαπητή Λήθη...αυτά που θέλω σε συνδυασμό με το να τα εκφράζω στον άλλον..θα κάτσω να βάλω τικ σε αυτά που θεωρώ ότι "θέλει" και δείχνει ο σύντροφος μου και σε αυτά που αντίστροφα "θέλω" εγώ..αλλά φοβάμαι ότι θα υπερτερήσω :-(

---

Και γώ το ίδιο! :(

Quote:

---

Originally Posted by elafi

Ο ερωτας περικλειει και καλλωπιζει το σεξ. Νομιζω οτι ειναι κοινωνικη διαδικασια που συνδεεται ομως με τη σεξουαλικοτητα. Η αγαπη ακομα περισσοτερο, ειναι κοινωνικη διαδικασια, απαραιτητη για την επιβιωση και την ευημερια των κοινωνιων μας.

---

πολύ ορθολογιστική - κοινωνιολογική προσέγγιση νομίζω..κοινωνική διαδικασία ο φτερωτούλης έρωτας? το στρουμπουλό αγοράκι με τα βέλη που στοχεύουν κατευθείαν στην καρδιά?μήπως τον αδικείς λίγο?

crazy_diamond, αυτο της Σαρα Κειν το εχω καιρο απωθημενο να το δω στο θεατρο η να το διαβασω. Πες κι αλλα πες κι αλλα!! Ομολογω καπου εχασα την μπαλα γιατι δεν το ξερω ολο.

Quote:

---

Originally Posted by void

πολύ ορθολογιστική - κοινωνιολογική προσέγγιση νομίζω..κοινωνική διαδικασία ο φτερωτούλης έρωτας? το στρουμπουλό αγοράκι με τα βέλη που στοχεύουν κατευθείαν στην καρδιά?μήπως τον αδικείς λίγο?

---

Κοινωνικη διαδικασια ειναι, αν τον απογυμνωσεις απο την ποιητικοτητα και την υποκειμενικη σημασια του για τον καθενα. Σου πληγωσα τα αισθηματα? Συγγνωμηηηη :((

όχι όχι, δε μου πλήγωσες τα αισθήματα, μην ανησυχείς

Quote:

---

Originally Posted by crazy_diamond

Απόλυτη και αυθεντική κατάθεση λαχτάρας, επιθυμίας και έρωτα σε α' ενικό..
η οποία ναι, πιστεύω ότι μπορεί και να γίνει ουτοπία όταν δεν συναντάει το α' πληθυντικό, το εμείς, το μαζί.

Μας κάνουν, όμως, πιο λίγους οι ουτοπίες μας; Για μένα, όχι.
Επειδή παρά την όποια χιμαιρική χροιά, τίποτα δεν μπορεί να ακυρώσει ουσιαστικά την απόλυτη αλήθεια που χωράει ένα τέτοιο βίωμα..

---

Tι ποίημα κι αυτό; Μαχαιριά δεν θα πει τίποτα!

Μεγάλη παρηγοριά η τοποθέτησή σου! Κάθε τέτοιο βίωμα για μένα, ήταν μια μοναδική αφορμή να δω τα όριά μου. Να δω εμένα.

Quote:

---

Originally Posted by elafi

crazy_diamond, αυτο της Σαρα Κειν το εχω καιρο απωθημενο να το δω στο θεατρο η να το διαβασω. Πες κι αλλα πες κι αλλα!! Ομολογω καπου εχασα την μπαλα γιατι δεν το ξερω ολο.

---

elafi, η παράσταση που είχα δει ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα συρραφή των Μήδειας Υλικό του Μύλλερ και Ψύχωση 4.48 της Κέην,
με βίντεο, μουσική και χορό.

Αυτό το διάστημα δεν έχω ακούσει να έχει ανέβει κάπoυ το συγκεκριμένο έργο.
Πάντως, ναι, προτείνω να το διαβάσεις αφού σε ενδιαφέρει και το βιβλίο :)

http://www.ebooks.gr/book/178431

Εγω που ακομα ψαχνομαι, ειμαι η χαζη της υποθεσεως? Τα μισα καταλαβα, και απο τα σχολια τπτ...λολ

Quote:

---

Originally Posted by elafi

Διαφωνω, υπαρχουν και τοσες ενδιαμεσες διαβαθμισεις που παραλειπεις. Αν δεν το ζεις ομως καθολου κριμα, και αν δεν ζεις χωρις αυτο...τι ναπω, χχαχχαχα!!! :)

Ο ερωτας περικλειει και καλλωπιζει το σεξ. Νομιζω οτι ειναι κοινωνικη διαδικασια που συνδεεται ομως με τη σεξουαλικοτητα. Η αγαπη ακομα περισσοτερο, ειναι κοινωνικη διαδικασια, απαραιτητη για την επιβιωση και την ευημερια των κοινωνιων μας.

---

Το έχω ζήσει –ευτυχώς!- και το έχω ξαναζήσει . Θεώρησε το «χωρίς αυτό δεν ζω», μία υπερβολή που εξυπηρετεί το νόημα της κουβέντας.
Όλοι ξέρουμε ότι ο έρωτας είναι μια κατάσταση που μετά από τον πρώτο καιρό η έντασή του καταλαγιάζει. Το θέμα είναι ότι χρονικά δεν υπάρχουν ακριβείς κανόνες και για άλλους αυτό καταλαγιάζει σε έξι μήνες , ενώ για άλλους σε 4 χρόνια!
Για τον εαυτό μου πιστεύω ότι ίσως να έδρασα πάντα λίγο υπερβολικά φεύγοντας από κάθε σχέση που ένιωσα πως δεν νιώθω έτσι πια ή που ο άλλος δεν ένιωθε έτσι.
Για μένα απλώς τελειώνει εκεί και δεν υπάρχει λόγος να το κουράζουμε με ηλεκτροσόκ και ενέσεις καφεΐνης μπας και ζήσει ο νεκρός.
Από την άλλη , η ώριμη αντιμετώπιση είναι να μείνεις και να παλέψεις για την σχέση σου. Εκεί κάπου είναι τα άλλα συναισθήματα που λες εσύ Ελαφάκι.
Το κακό είναι ότι αυτά τα άλλα συναισθήματα με αφήνουν παγερά αδιάφορη. Άσχετο αν τα σέβομαι. Όμως έχω την ανάγκη να αισθάνομαι την σφοδρότητα των αισθημάτων για να είμαι ευτυχισμένη. Δεν ευδοκιμώ σε ήπια κλίματα.

Πρωτον σταματηστε ολες να με λετε ελαφακι!!!! λολ
Δευτερον σε καταλαβαινω Ληθη, εγω παλι ανηκω σε αυτους που το τραβανε το πραγμα, και μετα τον ερωτα, οσο μπορω. Αλλα ειναι τοσο ωραιο το να ζεις τον ερωτα και φανταζομαι οτι εχεις αναγκη να το ζεις καθε μερα σχεδον, για να αλλαζεις τοσο συχνα, που και παλι δικιο εχεις.
Η αγαπη ομως τι σου λεει? Αυτο το να εισαστε κοντα χωρις να υπαρχει μονο ο ερωτας, αλλα το καθημερινο μοιρασμα, χωρις να ρουτινιαζεται απαραιτητα? Η συναισθηματικη εγγυτητα και κατανοηση?

Quote:

---

Originally Posted by Λήθη

Υπάρχει ένα καταπληκτικό βιβλίο του Άλντο Καροτενούτο, με τίτλο «Έρως και πάθος» τα όρια του πόνου και της αγάπης, στο οποίο ο Καροτενούτο κάνει μια εκπληκτική ανάλυση του τρόπου ή μάλλον των τρόπων με τους οποίους οι άνθρωποι ερωτόμαστε και κυρίως τους μοχλούς που ενεργοποιούν τέτοια συναισθήματα.

Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι ο έρωτας είναι νεύρωση. Υπάρχουν πολλές θεωρίες-θεωρήσεις γύρω από το συγκεκριμένο συναίσθημα. Ε, και; Το θέμα είναι ότι το νιώθουμε και καθορίζει την ζωή μας. Δεν το νιώθουμε και πάλι καθορίζει την ζωή μας.

Δεν ξέρω αν αυτό είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να το κοιτάξω, αλλά εγώ, χωρίς αυτό συναίσθημα δεν υπάρχω! Καμία άλλη αίσθηση ή πραγματικότητα δεν γεμίζει την ζωή μου με χαρά όσο αυτή η κατάσταση. Λειτουργώ.

---

xa!
τι βιβλιο κι αυτο!
το ειχα κανει φυλλο και φτερο στα μετεφηβικα μου χρονια, θυμαμαι..
το διαβαζα, το ανελυα, κρατουσα σημειωσεις, το αποστηθιζα, το εστελνα ραβασακια...

δεν ξερω τι υποστηριζουν οι ειδικοι, θα ειχε σημασια νομιζω, να ξεραμε αν τα υποστηριζουν ερωτευμενοι η νηφαλιοι :):):):)

κι εγω ειμαι απο αυτες που ζουν κυριως για τον ερωτα...
φευγει αραγε ποτε απο την ζωη του ανθρωπου? ελπιζω πως οχι..
δεν θυμαμαι πιο αδειες περιοδους στην ζωη μου, απο αυτες που δεν ημουν ερωτευμενη, δεν θυμαμαι καν τι γινοταν τοτε..

οσο για το ερωτημα του βοιντ αν εξυψωνει η κατακρημνιζει, νομιζω πως εξυψωνει ο αμοιβαιος και κατακρημνιζει ο μονοπλευρος ...

Quote:

---

Originally Posted by elafi

Πρωτον σταματηστε ολες να με λετε ελαφακι!!!! λολ
Δευτερον σε καταλαβαινω Ληθη, εγω παλι ανηκω σε αυτους που το τραβανε το πραγμα, και μετα τον ερωτα, οσο μπορω. Αλλα ειναι τοσο ωραιο το να ζεις τον ερωτα και φανταζομαι οτι εχεις αναγκη να το ζεις καθε μερα σχεδον, για να αλλαζεις τοσο συχνα, που και παλι δικιο εχεις.
Η αγαπη ομως τι σου λεει? Αυτο το να εισαστε κοντα χωρις να υπαρχει μονο ο ερωτας, αλλα το καθημερινο μοιρασμα, χωρις να ρουτινιαζεται απαραιτητα? Η συναισθηματικη εγγυτητα και κατανοηση?

---

Το έχω ζήσει και αυτό για 10 χρόνια. Μου λέει πολλά! Έχω όμως και πάλι την εντύπωση ότι μπορεί να υπάρχει η ένταση και η σφοδρότητα όταν οι χαρακτήρες έχουν αυτήν την εσωτερική ποιότητα. Από την μακροχρόνια σχέση μου έφυγα γιατί δεν υπήρχε πια κανενός είδους έξαψη. Και δεν μιλώ για την σεξουαλική. Μιλώ για την εγκεφαλική και πνευματική , που είναι και οι πιο σημαντικές. Από εκεί ξεκινούν όλα!
Ένιωθα να τελειώνει το οξυγόνο μου! Έχουν περάσει 3 χρόνια και κάτι από τον χωρισμό και ακόμα τώρα σηκώθηκα και άρχισα να στέκομαι στα πόδια μου πραγματικά. Όχι από τον πόνο του χωρισμού, γιατί το ήθελα. Από το βάσανο που έζησα μέχρι να αποφασίσω να αποχωρήσω, ακριβώς επειδή με μπέρδευαν συναισθήματα άλλα. Αγάπη… Τρυφερότητα.. Συμπόνια… Πήγα να χάσω τον εαυτό μου από αυτού του είδους την αξιολόγηση. Υπέφερα! Στην ουσία δεν είχα να του προσάψω κάτι τρομερό. Απλώς δεν υπήρχε πια μεταξύ μας ένταση. Τόσο απλά. Πάντως, είμαστε φίλοι. Μπορούμε να μιλάμε, να βλεπόμαστε και να τρώμε μαζί. Αλίμονο! Και τον αγαπώ. Πολύ!

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

δεν θυμαμαι πιο αδειες περιοδους στην ζωη μου, απο αυτες που δεν ημουν ερωτευμενη, δεν θυμαμαι καν τι γινοταν τοτε..

---

Τα είπες όλα! Με τους έρωτες μετράω ολόκληρες εποχές!

Όσο για τον μονόπλευρο έρωτα, νομίζω ότι κι αυτός έχει να μας μάθει πολλά για τα όριά μας. Τι έχουμε προβάλει και γιατί; Τι επένδυση και ποια ανάγκη κρατά το τραύμα πεισματικά ανοιχτό;

παιδιά εγώ έχω παρατηρήσει ότι τις καλύτερες φάσεις μου τις περνάω σινγλ..όταν είμαι σε σχέση γίνομαι εντελώς drama queen, καταναλώνω τρελή φαιά ουσία, καίω φλάτζα με λίγα λόγια προκειμένου να κάνω αυτή τη σχέση να "πετύχει"...εντέλει, αφού περάσουν κάποιοι μήνες ηρεμώ..αλλά τότε δε νιώθω και τόσο ερωτευμένη πια.Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό.Ελπίζω μόνο να μη συμβεί και στην τωρινή μου σχέση.

Quote:

---

Originally Posted by Λήθη

Το έχω ζήσει –ευτυχώς!- και το έχω ξαναζήσει . Θεώρησε το «χωρίς αυτό δεν ζω», μία υπερβολή που εξυπηρετεί το νόημα της κουβέντας.
Όλοι ξέρουμε ότι ο έρωτας είναι μια κατάσταση που μετά από τον πρώτο καιρό η έντασή του καταλαγιάζει. Το θέμα είναι ότι χρονικά δεν υπάρχουν ακριβείς κανόνες και για άλλους αυτό καταλαγιάζει σε έξι μήνες , ενώ για άλλους σε 4 χρόνια!
Για τον εαυτό μου πιστεύω ότι ίσως να έδρασα πάντα λίγο υπερβολικά φεύγοντας από κάθε σχέση που ένιωσα πως δεν νιώθω έτσι πια ή που ο άλλος δεν ένιωθε έτσι.
Για μένα απλώς τελειώνει εκεί και δεν υπάρχει λόγος να το κουράζουμε με ηλεκτροσόκ και ενέσεις καφεΐνης μπας και ζήσει ο νεκρός.
Από την άλλη , η ώριμη αντιμετώπιση είναι να μείνεις και να παλέψεις για την σχέση σου. Εκεί κάπου είναι τα άλλα συναισθήματα που λες εσύ Ελαφάκι.
Το κακό είναι ότι αυτά τα άλλα συναισθήματα με αφήνουν παγερά αδιάφορη. Άσχετο αν τα σέβομαι. Όμως έχω την ανάγκη να αισθάνομαι την σφοδρότητα των αισθημάτων για να είμαι ευτυχισμένη. Δεν ευδοκιμώ σε ήπια κλίματα.

---

κατάλαβα. μισείς το συμβιβασμό.