ΙΣΧΥΕΙ ?

Quote:

---

πάντα πίστευα πως αν δεν εκφράσω κατι λεκτικα δεν θα ισχυει κιολας

---

Ματίνα, πίστευα ακριβώς το ίδιο για πολλά χρόνια...Οι δυσάρεστες/σκοτεινές σκέψεις ήταν και είναι ο μεγαλύτερός μου εφιάλτης.Έχω μείνει πολλά βράδια ξύπνια με τέτοιες σκέψεις παρέα...Βέβαια, στην δική μου περίπτωση υπήρχαν, εκτός απο σκέψεις, και δυσάρεστες αναμνήσεις τις οποίες δεν μπορουσα/μπορώ να αποχωριστώ. Φαν του δυσάρεστου δηλαδή... Δεν έλεγα ποτέ σε κανέναν για τις σκέψεις μου φυσικά... Μετά απο χρόνια ψυχοθεραπείας αποφάσισα να μιλησω...Αυτό που έμαθα ειναι ότι όταν τις εκφραζουμε λεκτικά, πρώτον τις ξορκίζουμε, τις βλέπουμε στην "πραγματική" τους διάσταση και καταλαβαίνουμε ότι ουτε οι μονοι είμαστε που κανουμε τετοιες σκέψεις ουτε τόσο τρομαχτικές είναι. Δεύτερον, τις επεξεργαζόμαστε και μαθαίνουμε τι θέλουν να μας πουν.
Φυσικά δεν πιστεύω ότι ολες οι σκέψεις μας έχουν να μας πουν κάτι βαθύτερο που πρέπει να ψάξουμε και να αναλυσουμε, μην το παρακάνουμε. Σίγουρα όμωςι μαθαίνουμε πράγματα για μας, όπως και να έχει.
Μην διαστάζεις να μιλήσεις για αυτές...Θα εκπλαγείς...

πωσ ομως εκανες την αρχη να μιλησεις... εφτασες στο αμην και μερχι εκαι που δεν παει αλλο? σκευτηκες κατι γιατι ακομα δεν εχω βρει το εναυσμα να μιλησω

Είχα φτάσει σε τέτοιο σημείο που νόμιζα οτι θα τρελαθώ...Βέβαια, ξέχασα να στο αναφέρω, εγώ λύθηκα στην ψυχοθεραπεία. Εκεί άρχισα να ανοίγομαι και να μιλάω και πήρα "άφεση" για τις "κακιες σκέψεις" μου. Με τον καιρό κατάλαβα ότι κάποια πράγματα θα μπορούσα να τα είχα πει και νωρίτερα σε κάποιον δικό μου άνθρωπο. Αλλά δεν το έκανα. Ακόμα δυσκολεύομαι να το κάνω...
Αυτή τη στιγμή δεν είσαι στο αμην δηλαδή?
Πριν κατι έγραψες για ψυχοθεραπεία. Πηγαίνεις ακόμα?

πηγαινα πριν 2 χρονια για καναχρονο περιπου ... ειχα παθει κριση αγχους, ετραχα σε νοσοκομεια και τετοια και μου ειπαν απο εκει οτι θα επρεπε να αρχισω να βλεπω εναν ψυχολογο. πηγα αλλα δεν μπορω να πω οτι βοηικα τρελα .. ισως συνεβαλε το γεγονοσ οτι δεν πηγαινα τακτικα (για οικονομικους λογους) απο τοτε ομως δεν ξαναπηγα... δεν μπορω να πω οτι δεν ειμαι στο αμην απλως δεν εχω βρει ακομα αυτο το ερεθισμα ...

αν ομως κανεις σκεψεις παρανοικες κ τις λες γιατι κουραστικες 2 χρονια να ειναι μονο ολα μεσα στο κεφαλι σου...να κριβεις μια πραγματικοτητα που αντιλαμβανεσαι και το μυαλο ς σου παιζει ασχιμα παχνιδια επιδι το κακομεταχειριζεσαι??τι παιει τοτε ρε παιδια??καμια ιδεα αντιμετοπισης της πραγματικοτητας των σχιζοφρενων??

α...και πιστευω οτι καλο ειναι να λες τις σκεψεις σ αν νοιωθεισ οτι αυτες σε πνιγουνε..ειναι αποδεκτο ρε φιλε!!

Αντί να φοβάσαι μήπως παρεξγηθείς αν τα πεις, πες τα στους κατάλληλους ανθρώπους.

Ακόμα και φίλοι/ες σου για χρόνια, μπορεί να έχουν τις ίδιες ή πιο extreme σκέψεις από σένα. Ακου το ένστικτό σου και στήσε με τρόπο γέφυρες, δώσε τα κατάλληλα ερεθίσματα για να δεις ποιοί και κατά πόσο είναι έτοιμοι να σε ακούσουν. Και ίσως να βρεθούν και άτομα για να κάνεις πράξη άρκετές από αυτές.

Να μην υποτιμάς τις σκέψεις σου αλλά και να μην τις υπερτιμάς. Είναι λεπτή η ισορροπία, αλλά το να προσπαθήσεις να τις κατανοήσεις είναι σημαντικό ως πρώτο βήμα.

Δεν υπάρχει τίποτα χαζό μεταξύ φίλων και τίποτα ανώμαλο μεταξύ ενήλικων ανθρώπων με νόηση και συναίνεση στο βίωμα τους.