Originally Posted by
Dark_Corner
Λιονταράκι απο το ποστ σου βλέπω οτι είμαστε σε μια παρόμοια κατάσταση..Και εγω δεν τα πάω καλά με τους δικούς μου και το κακό είναι οτι πιστεύουν οτι τα κάνουν όλα σωστά και οτι δεν με έχουν πληγώσει ανεπανόρθωτα..Αντιθέτως με κατηγορούν οτι εγώ φταίω, ότι είμαι βάρος κλπ..Μέχρι και σε σημείο τραγικό να διαβάσει η μάνα μου το ημερολόγιο μου όταν είχα τάσεις αυτοκτονίας και να το ξέρει και απλά να μην την νοιάζει..Είχα πέσει σε κατάθλιψη, είχα παρατήσει την σχολή μου, έδιωξα μακριά μου ανθρώπους που νοιάζονταν για μένα λόγω αυτού, έχασα όλους τους φίλους μου, έκανα κακό στον εαυτό μου και μέσα σε όλα προσπαθούσα μάταια για λίγη επικοινωνία όμως ήρθε εκείνη η στιγμή πριν απο λίγους μήνες που είπα ΦΤΑΝΕΙ, δεν θα κάτσω να σκάσω για 2 άτομα με ψυχολογικά προβλήματα που δεν μπορούν να δουν πέρα απ'την μύτη τους! Η συμβουλή μου είναι να μην χολοσκάς για το τι πιστεύουν οι άλλοι ακόμα και αν είναι αίμα σου, κάνε αυτό που σε ευχαριστεί και σε κάνει χαρούμενη. ΤΕΛΟΣ.
