Πώς τα βγάζετε πέρα;;

Εχεις προσπαθησει να τον ρωτησεις τι ειναι αυτο που τον φοβιζει να βγει εξω?
Δεν νιωθει ασφαλεια οταν ειναι με καποιον απο εσας?
Αν του ελεγες να πατε για μπανακι σε μια μη-πολυσυχναστη παραλια πως θα αντιδρουσε?
Δεν ειναι απαραιτητο οτι το ερωτικο κομματι εχει φυγει απ το μυαλο του επειδη δεν σας αναφερει τιποτα γι αυτο.
Αλλα κατανοω τις σχετικες σου ανασφαλειες.Οταν νιωσει καλυτερα ισως ερθει κι αυτο σε μια συζητηση.
Πραγματικα,μην επαναπαυεστε στα φαρμακα.Χρειαζεται και μπλα μπλα για να αλλαξει η κατασταση του.

Quote:

---

Originally Posted by sampaul

Καλησπέρα σε όλους..έχω τον αδερφό μου με χρόνια ψυχωτική συνδρομή & άπειρους ψυχαναγκασμούς εδώ & 17 χρόνια περίπου..έχουμε περάσει από διάφορα στάδια.Σήμερα είναι 38 ετών, λαμβάνει ανελλιπώς τα φάρμακα του (τζεοντόν, εφεξόλ, σεντράκ) & εναλλάσσουμε τις δόσεις κατά διαστήματα, κατόπιν οδηγιών του ιατρού μας & ανάλογα με τις εναλλαγές στη συμπεριφορά του.
Το 2011 δεν είναι & το καλύτερο μας..Είχαμε κρίσεις, συχνές μεταπτώσεις στη διάθεση, σχεδόν καθημερινά, αλλαγές επί αλλαγών στη δοσοληψία & βλέπουμε..
Δυστυχώς ο Μπάμπης δεν έχει το παραμικρό ενδιαφέρον - χόμπυ για οτιδήποτε, μένει με τους γονείς μας, κάτι που δυσχεραίνει πολλές φορές την κατάσταση, αλλά δυστυχώς δε γίνεται αλλιώς & η καθημερινότητα του είναι ένας βομβαρδισμός από σκέψεις που κατακλύζουν το μυαλό του, τον αγχώνουν αφάνταστα, τον φοβίζουν & παρακαλάει να κοιμηθεί όσο το δυνατόν περισσότερες ώρες γίνεται την ημέρα για να γλιτώνει από τις σκέψεις..προσπαθώ να τον κάνω να βγαίνει έστω μία βόλτα & να περνάει λίγο την ώρα του, αλλά δυστυχώς φοβάται πολύ μόνος του, κάτι που απορρέει από την ασθένεια & τα φάρμακα (τρόμος)..
Δεν ξέρω πόσο θα αντέξει ακόμη την καθημερινή αυτή κόλαση..
Εσείς πώς αντέχετε;;

---

Καλησπέρα,
Είναι δύσκολο για ανθρώπους σαν εμάς όταν δεν υπάρχει διέξοδο.
Εγώ πως αντέχω; Προσπαθώ να κάνω ασχολίες που με κάνουν να νιώθω καλά, από παιχνίδια στον υπολογιστή έως βόλτες έξω. Θα έλεγα αν βάλει το σώμα του σε λειτουργία μπορεί να μειωθεί η ένταση των αρνητικών σκέψεων. Ποδήλατο, τρέξιμο (αν έχει καιρό να αθληθεί θέλει σιγά σιγά) η και μπόξινγκ, εγώ δοκίμασα κικ μπόξινγκ για λίγο έμαθα τα βασικά και μετά τα παράτησα (αυτό πιστεύω είναι ένα άλλο κοινό θέμα.. να τα παρατάει κάποιος στην μέση η ακόμα και στην αρχή). Είναι καλή η γυμναστική και θα του αυξήσει την αυτοπεποίθηση. Δεν λέω να βάλει στόχο να γίνει παγκόσμιος πρωταθλητής η να το κάνει αλλά θα κάνει κάτι για τον εαυτο του, για να μπορεί να νιώθει λίγο πιο υγιής ψήστον σε αυτό. Δηλαδή το έχω δει και στον εαυτό μου αρχίζω κάτι και το σταματάω στη μέση. Παλαιότερα είχα κάνει και σχέσεις, νομίζω αυτό ήταν και το πιο όμορφο απ'όλα αλλά δεν κράτησε, δεν μπόρεσα να το κρατήσω. Α, είναι καλό το ότι μπορεί να έχει εσένα για παρέα, μην του το αφαιρείς αυτό, μείνε μαζί του. Είναι πολύ βασικό να έχουμε ανθρώπους κοντά μας να ενδιαφέρονται. Δεν λέω για αγκαλίτσες και τέτοια αλλά να νιώθει κάποιος ότι θέλουν να του κάνουν παρέα και ότι του δίνουν σημασία, δεν ξέρω να με καταλαβαίνεις. Πιθανώς να είχε θέμα και εκείνος πρίν , να δεχόταν την απόρριψη δηλαδή, και μετά να του δημιουργήθηκαν όλα αυτά τα θέματα, η και η απουσία όρεξης για δραστηριότητες.

Συμφωνώ ότι η απενοχοποίηση είναι σημαντικότατη σε αυτές τις καταστάσεις..θεωρώ ότι πλέον καταλαβαίνει τη φύση της ασθένειας του, καθώς πρόκειται για άτομο με εξαιρετικά υψηλό iq, εξού & η τελειομανία του..
όντως έχω την οικογένεια μου & ζώ σε εντελώς διαφορετικό περιβάλλον..δυστυχώς η συμβίωση μαζί μου είναι αδύνατη για ευνόητους λόγους..κανείς δεν μπορεί να καταλάβει εκτός από το ''αίμα σου''..εντούτοις πίνουμε έξω τον καφέ μας τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα & κατά το δυνατό βλέπει την κορούλα μου, μαζί με τους γονείς μας...σε οποιαδήποτε όμως αλλαγή είναι πολύ αρνητικώς..ίσως αργότερα όταν ''φύγουν'' οι δικοί μας να αλλάξω τα πάντα εκεί μέσα..
Στο γιατρό του που έκανα νύξη κατά διαστήματα για ψυχολόγους κλπ, ήταν τελείως αντίθετος, θεωρώντας ότι η ασθένεια του Μπάμπη χρήζει μόνο φαρμακευτικής αντιμετώπισης, όπως μία φλεγμονή..περί ομαδικής ψυχοθεραπείας, ούτε να ακούσει ο Μπαμπίνος...ακόμα & το διαδίκτυο όταν παλιότερα του το πρότεινα & του έδειξα, προκειμένου να εισέλθει σε παρόμοιο φόρουμ, τον άφησε τελείως αδιάφορο..τουλάχιστον με την εποπτεία μου να άρχιζε να εκφράζεται, να μοιράζεται τουλάχιστον τους φόβους του με άλλα άτομα..από εμένα μάλλον θα κουράστηκε να ακούει τα ίδια όπως άλλωστε με κούρασε & εκείνος με τα δικά του..

Καλό θα ήταν να πάρεις γνώμη και από άλλους ψυχολόγους. Δεν νομίζω πως η φαρμακοθεραπεία αποτελεί οριστική λύση για κανέναν (χωρίς να είμαι ειδικός).

Mα δεν ειπα να συμβιωσετε.Αναφερθηκα σ αυτο που ειπες για το βαψιμο του σπιτιου.Γιατι τον ενοχλει κατι τετοιο?Μηπως δεν εχει εμπιστοσυνη στους ξενους και φανταζεται οτι θα βαλουν καμερες στο σπιτι π.χ.Μια σκεψη κανω.Μηπως ειναι τετοιας φυσης η σχετικη φοβια του.Γι αυτο ειπα οτι το καλυτερο θα ηταν αν επιχειρουσατε να το βαψετε οι ιδιοι.Να ανανεωθει ο χορος και να δραστηριοποιηθει κι εκεινος.Αν ειναι εντελως καθετος καλως..τι να πω.Παντως ορισμενες φορες χρειαζεται λιγο ταρακουνημα καποιος,στην πορεια ειναι πιθανο να του βγει η ορεξη.
Καλη αυτη η επαφη που εχετε μια φορα τη βδομαδα.Αλλαζει λιγο παραστασεις.
Συγγνωμη που θα εκφραστω ετσι αλλα μαλλον παπαριες λεει ο γιατρος.Μηπως δεν κανει ο ιδιος ψυχοθεραπεια κ φοβαται μη χασει τους πελατες του?Μηπως να ρωτουσατε και καποιον αλλο που κανει?Ο αδελφος σου γενικοτερα ειναι ομιλητικός?Εκφραζεται γι αυτα που τον απασχολουν?
Αν ειναι αυτη η λυση που λεει ο γιατρος γιατι ταλαιπωρειται ακομα το παιδι 17 χρονια τωρα?
Επισης ειναι καλη ιδεα αυτη με το φορουμ.Να βρεις θεματα που θεωρεις οτι μοιαζουν με τις δικες του σκεψεις και να τον βαλεις να τα διαβασει για να καταλαβει ποσος κοσμος ταλαιπωρειται απο τετοιας φυσης προβληματα.Καλα λες "υπο την εποπτεια σου", μην τυχων διαβασει κ θεματα που πιθανον τον επηρεασουν αρνητικα κ του φερουν νεα κολληματα.

Αυτό με το γιατρό & την ψυχοθεραπεία το έχω σκεφτεί πάμπολλες φορές..ώσπου τον έπεισα να δεί έναν φίλο μου ψυχολόγο που τότε έκανε την πρακτική του στο Παπαγεωργίου..πήγε πολύ καλά τις πρώτες φορές αλλά μετά άλλαξε πάλι η διάθεση του & άρχισε να εκνευρίζεται πάλι με όλους & με όλα & με τον ψυχολόγο εννοείται & το άφησα..απλά αλλάξαμε πάλι τη δοσολογία & ηρεμήσαμε..από ότι μου είπε ο φίλος μου, το καλύτερο είναι να μήν αλλάζει γιατρό ενώ τα φάρμακα που λαμβάνει είναι η ''ελίτ'' της φαρμακολογίας για την περίπτωσή του..
όσο για τις αλλαγές στο σπίτι, του είναι αδύνατον να ανεχτεί μαστόρια για όσες ημέρες χρειαστεί, ενώ όρεξη για προσωπική δουλειά δεν βλέπω να έχει.. άσε που χρειάζονται οπωσδήποτε μαστόρια..
πιστεύω ότι χωρίς τα φάρμακα θα είχε κάνει κακό στον εαυτό του..είμαι βέβαιος για αυτό..ο συνδυασμός με ψυχοθεραπεία ίσως βοηθάει παρόμοιες περιπτώσεις..από ότι έχω καταλάβει όμως, εξαρτάται από το χαρακτήρα του ασθενούς, την βαρύτητα της περίπτωσής του, το βαθμό κοινωνικότητας του κλπ κλπ..

Δεν σου ειπε ο φιλος σου αν θα τον βοηθουσε να κανει ψυχοθεραπεια παραλληλα?Πως το εκοψε?Πως κρινει εκεινος την αρνηση του αλλου γιατρου για ψυχοθεραπεια?
Δεν χρειαζεται να αλλαζει συνεχεια γιατρους.
Οκ πασο για το βαψιμο.
Κανεις δεν ειπε να κοψει τα φαρμακα! Μιλησα για συνδιασμο.Ο φιλος σου τι σου ειπε για ολα αυτα που αναφερεις (κοινωνικοτητα,βαρυτητα, χαρακτηρα)? Θα πιανε τοπο να προσπαθουσατε κι ετσι κατα τη γνωμη του?
Μηπως ηταν κακο το οτι ο συγκεκριμενος ψυχολογος ηταν γνωστος σας?κ θα βολευε να σας προτεινε καποιον αξιο αλλα αγνωστο σ εσας που γνωριζει ο ιδιος?
Συγγνωμη που επιμενω αλλα θεωρω οτι ειναι πολυ βασικο να μπορει να μιλαει καπου και να απαλασσεται -προσωρινα εστω- απ ολη αυτη τη μαυριλα που νιωθει.
Αν τιποτα απ αυτα δεν γινεται,ρωτηστε τον γιατρο του(αν τον θεωρειται καλο), για το τι μπορειτε να κανετε ωστε να καλυτερεψουν τα πραγματα σε καθημερινη βαση.

ποια φαρμακα παιρνει ο αδερφος σου?

Παροτρυνε τον να φροντισει τον εαυτο του.να προσπαθησει να τον αγαπησει.Τυπωσε του κειμενα αυτοβοηθειας.Οπως αυτα:http://www.e-psychology.gr/selfhelp/...ve-self-esteem , http://www.e-psychology.gr/selfhelp/336-self-esteem
Ας παρει ενα διαδρομο (αν υπαρχει η δυνατοτητα)να κανει σπιτι ωστε να εκτονωνεται η ενεργεια που τωρα ξεσπαει σε σκεψεις.
Λεω μερικες ιδεες,μπορει να μοιαζουν κινεζικα αλλα πρεπει να γινει απο καπου η αρχη.Δες τι θα σου προτεινουν κι αλλα παιδια στη φαση του.
Νιωσε κι εσυ αισιοδοξος,για ολους υπαρχει ενας τροπος και η καταλληλη στιγμη για να ξεκινησουν να καλυτερευουν.Αρκει να μην την αφησουν να φυγει ετσι.
Δεν εχω ομως καταλαβει απο ΙΨΔ πασχει ο αδελφος σου η απο ψυχωση?

Δεν καταλαβαίνω γιατί με έγραψες? Αισθάνεσια ωραία με αυτό?

Ti επαθες insect? σε ποιον απευθυνεσαι?

Σας ευχαριστώ όλους-ες σας για το ενδιαφέρον σας & προσπαθώ να ταξινομήσω τις ιδέες & σκέψεις σας..τελικά έκανα πολύ καλά που απευθύνθηκα σε εσάς..θα αναθεωρήσω κάποια πράγματα & θα πάρω περισσότερες πρωτοβουλίες μήπως & δώ βελτίωση..
για την ασθένεια..επίσημα στο ιατρικό πιστοποιητικό αναφέρεται ώς βαριά ψυχωσική συνδρομή - ψυχικοί καταναγκασμοί..από ότι κατάλαβα όμως τα όρια με διπολική διαταραχή ή μανιοκατάθλιψη είναι πολύ κοντά..
εάν παρέλειψα να αναφερθώ σε κάποιον φίλο από εδώ που πολύ ευγενικά μου είπε τις απόψεις του ήταν από αμέλεια & τον ευχαριστώ πολύ..θα σας παρακολουθώ ανελλιπώς..να είστε όλοι σας καλά & μπράβο σας για την προσπάθεια!!
Υ.Σ.: & βέβαια δεν σε ''έγραψα'' incect, προσπάθησα απλώς να απαντήσω σε λίγο από όλα στις ερωτήσεις σας ώστε να υπάρξει μία γενική εικόνα της κατάστασης..συγκεκριμένα πάντως ακριβώς το ίδιο άθλημα (κίνκ μπόξινγκ) είχε ξεκινήσει & ο μπάμπης με δική μου παρότρυνση για τις φοβίες του & για την γενικότερη ενασχόληση του με κάτι, αλλά είχαμε ακριβώς την ίδια κατάληξη που ανέφερες..όπως μου είπε αργότερα, δεν μπορούσε να πηγαίνει αργά το απόγευμα, τον νίκησαν οι φοβίες του..θα προσπαθήσουμε για κάτι άλλο..σε ευχαριστώ πολύ incect.

Η διπολικη περιλαμβανει και το μανιακο σταδιο.Αρα λες οτι υπαρχουν περιοδοι που αδερφος σου νιωθει υπερβολικα ανεβασμενος?
Aν ισχυει αυτο,μπες και στην κατηγορια της διπολικης να σου πουνε κι εκει ατομα τη γνωμη τους και πως το αντιμετωπιζουν.
Οι διαγνωσεις αυτες εχουν γινει μοναχα απο ενα γιατρο?αυτον που ανεφερες? ή εχει παει και σε αλλους στο παρελθον,που το επιβεβαιωσαν?
Μακαρι να αρχισει να καλυτερευει συντομα.