Printable View
γεια σου πεννυ πσοο σε καταλαβαινω.περασα κ εγω απο μαγνητικη κ απ τετοιο σταδιο αλλα το θεμα ηταν καθαρα ψυχολογικο.εντοχο αγχος.αποπροσωποποιηση κ τωρα πια και ψυχαναγκασμοι.λαντοζ,αναφρ ανιλ κ ψυχουθεραπειες κανω για να δω μια ασπρη μερα.κ ολοι λενευπομονη θα περασει ναι...αλλα εγω ξερω πως ζω..Quote:
Originally Posted by πεννυ
kykne σε τετοιες περιπτωσεις συνηθως ειναι ψυχολογικο που εκδηλωνεται με σωματικα συμπτωματα.. εγω εχω γενικευμενη αγχωδη διαταραχη κ εκανα ενα σωρο εξετασεις κ παλι δεν με επειθε τιποτα...
nansi ισως αμα επισκεφτεις ψυχολογο να σου κανει καλο κ να σου λυθουν καποιες φοβιες κ διλληματα..
ΚΕΝΤΡΑ ΠΟΝΟΥ : λειτουργουν σε μερικα μεγαλα νοσοκομεια (και καποια ανεξαρτητα νομιζω) , και ειδικευονται στην αντιμετωπιση πονου που προερχεται απο δυσκολες να αντιμετωπιστουν αιτιες .
Τα απλα παυσιπονα συνηθως δεν μπορουν να σταματησουν τον ψυχοσωματικο πονο, εκτος που πρεπει να τα παρεις σε μεγαλες δοσεις κανοντας ζημια αλλου , στομαχι, γαστρεντερικο κλπ.
Υπαρχουν παυσιπονα ποιο εξειδικευμενα , και ειναι αδικο να πονα κανεις ενω μπορει να βοηθηθει .
- Ο πονος δεν εχει καμια χρησιμοτητα , πονεσες οκ , πηρες το μυνημα . Απο κει και περα σε εξαντλει , σε αποδιοργανωνει και δεν μπορεις να σκευτεις καθαρα ωστε να αντιμετωπισεις το ολο σου προβλημα .
Εψαξα για τα κεντρα πονου αλλα ειδα οτι εξειδικευονται σε καρκινοπαθεις..
Γειά σας κι από μένα. Αντιμετωπίζω το πρόβλημα της διαταραχής πανικού εδώ και 4 χρόνια. Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι όταν είμαι καλά ψυχολογικα (λίγες φορές!) δεν έχω τίποτα. Όταν μου συμβαίνουν δυσάρεστα πράγματα "αρρωσταίνω". Όλα ξεκίνησαν όπως σας είπα πριν από 4 χρόνια μετά από ένα χωρισμό. Έπαθα την πρώτη κρίση πανικού στη δουλειά χωρίς μέχρι τότε να ξέρω τι είναι. Εννοείται ότι γύρισα όλους τους γιατρούς και ακόμα το κάνω ενώ ξέρω ότι το πρόβλημα είναι ψυχολογικό. Πήγα σε ψυχολόγο η οποία το μόνο που έκανε ήταν να παίρνει τα λεφτά και από βοήθεια τίποτα. Παράλληλα όλο αυτό μου δημιούργησε πρόβλημα στο στομάχι, είχα φρικτούς πόνους, δεν έτρωγα και έχασα 10 κιλά. Πήρα και xanax για ένα διάστημα, τα οποία μπορώ να πω με βοήθησαν αρκετά, ιδίως στο θέμα στομάχι, όμως έπρεπε να τα σταματήσω. Άρχισα με τον καιρό να νιώθω καλύτερα, όμως οι κρίσεις δεν άργησαν να ξανάρθουν. Μετά από ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας του άντρα μου αμέσως μετά το γάμο μας με έκανε να αρχίσω να έχω τα ίδια προβλήματα. Σιγά σιγά το πάλεψα πάλι και οι κρίσεις άρχισαν πάλι να υποχωρούν. Έμεινα έγκυος και μπορώ να πω ότι όλα ήταν πολύ καλά. Μόνο λίγο άγχος φυσιολογικό πιστεύω. Δυστυχώς πριν από δύο περίπου μήνες έπρεπε να διακόψω την εγκυμοσύνη μου στον 7ο μήνα λόγω προβλήματος του μωρού. Πέρασα πολύ μεγάλη στενοχώρια και με αυτό και ενώ αμέσως μετά δεν είχα σωματικά συμπτώματα, εδώ και περίπου μία βδομάδα ταλαιπωρούμαι από ζαλάδες, τάσεις λιποθυμίας, φοβίες ότι κάτι θα πάθω και φυσικά φούσκωμα στο στομάχι, δυσκολία στη χώνεψη (αυτά τα έχω ούτως ή άλλος τα τελευταία χρόνια), α και τελευταία έχει προστεθεί σπαστική κολίτιδα. Δεν μπορώ να μείνω μόνη μου, πρέπει κάποιος συνέχεια να είναι μαζί μου και ενώ όλοι μου λένε συνέχεια ότι δεν είναι τίποτα, πράγμα που ξέρω κι εγώ η ίδια, δεν μπορώ να το αντιμετωπίσω. Ειδικά όταν έχω να πάω κάπου π.χ. σε μία δημόσια υπηρεσία και ξέρω ότι πρέπει να κάτσω όρθια να περιμένω στην ουρά το σκέφτομαι μέρες πριν και αγχώνομαι τρομερά γιατί πάντα έχω το φόβο της λιποθυμίας. Έχω βαρεθεί και έχω κουραστεί αφάνταστα. Δεν ξέρω πλέον τι να κάνω. Δεν ζεις όταν έχεις τέτοιο πρόβλημα. Δεν μπορείς να πας πουθενά και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα μόνος σου, ούτε καν τα πράγματα που σε ευχαριστούν.
k egww pedia ta idida travaoo ponou stous stithos niotho to stithos piasmeno me to paramikro e3antlisi zalades ponous sta podia piga k se pathologo k se kardiologo tpt den m vrikan