στην καταστολή των φαρμάκων δεν ξέρω αν μπορεί να γίνει κάτι πάντως. ο γιατρός τι σου λέει? υπομονή?
Printable View
στην καταστολή των φαρμάκων δεν ξέρω αν μπορεί να γίνει κάτι πάντως. ο γιατρός τι σου λέει? υπομονή?
Claire εσυ παιρνεις φαρμακα να υποθεσω η αναφερεσαι γενικα?
Ο γιατρος υπαρχει για να σου σπαει τα νευρα και να σε κοροιδευει-οχι δεν εχεις καταστολη, ναι μια χαρα εισαι, οχι δεν ειναι τπτ, η ιδεα σου, κλπ., θα περασει, φταιει η αρρωστια και διαφορα τετοια ψεματα. Τα λενε σε πολλους. Και ειναι και η θετικη εκδοχη. Τσπ. Αρα μαλλον δεν παιρνεις φαρμακα.Quote:
Originally Posted by claire
Για τον υποθυρεοειδισμό δεν κάνεις θεραπεία;Γενικά ναι, προκαλεί αίσθημα κόπωσης.Πάντως δε νομίζω να προκαλείται η πάθηση απο φάρμακα, αλλά ότι μπορεί να επιδεινώνει συμπτώματα ψυχικής νόσου, ναι. .Επίσης, τα αντικαταθλιπτικά συχνά δρουν συνδυαστικά με χάπια για τον υποθυρεοειδισμό, τουλάχιστον αυτό ξέρω απο τη δικη μου γιατρό για τη δική μου περίπτωση.
Όσο για την άσκηση, νομίζω ότι είνα πολύ σημαντική, αλλά θέλει και λίγη αυθυποβολή.Εγώ δεν έχω πατήσει το πόδι μου σε γυμναστηριο, δεν με σηκώνει το κλιμα εκει, δεν ξέρω γιατί :). Ωστόσο όταν άρχισα να ασκούμαι (χιλιόμετρα περπάτημα και χαλαρό τρέξιμο) με βοήθησε πάρα πολύ στο θέμα κούραση.Είναι σαν να ενεργοποιείς τον οργανισμό σου.
Θα σου πω αυτό που μου έχει πει η ψυχολογος μου: Η γυμναστική δεν έβλαψε ποτέ τα Ψ...
όχι δεν παίρνω. μιλάω για τη νορμάλ κούραση (σωματική ή ψυχολογική) που μπορεί να νιώσει κάποιος. στο παρελθόν έχω πάρει λαντόζ, και αυτό μαζί με γυμναστική ήταν εξαιρετικά ανεβαστικό.Quote:
Originally Posted by elafi
ναι, την έχω υπόψη μου αυτή τη συμπεριφορά. ίσως το λένε όμως για να μην παίρνει τον ασθενή από κάτω και τελικά κόβει την αγωγή.Quote:
Originally Posted by elafi
@ Σουελ: Για τον υποθυρεοειδισμο ξεκινησα θεραπεια, ξερω οτι προκαλει και καταθλιψη και κουραση και αυξηση βαρους, το ζητημα ειναι τι ΤΟΝ προκαλεσε, καθως δεν εχω και οικογενειακο ιστορικο με θυρεοειδη, ευτυχως. Υποπτευομαι τα φαρμακα η την αυξηση βαρους εξαιτιας των φαρμακων, και εψαχνα και τις δυο πηγες, αλλα ξεχασα, το κυριοτερο, να ρωτησω τη γιατρο μου οταν πηγα τη γνωμη της.
Το ζητημα δεν ειναι αν η ασκηση γενικα σε οφελει, το ζητημα ειναι και αν μπορεις και ποτε θα δεις το αποτελεσμα. Εγω πχ οταν αρχισαν να με πιανουν τα Ψ-φαρμακα, εκοψα το γυμναστηριο. Και παραλληλα εκοψα και καθε αλλη φυσικη ασκηση-περπατημα κλπ., που εκανα μανιωδως. Αυτο λεω.
@ claire: Το ξερω οτι μου το λεει για να μην τα κοψω, αλλα αυτη ειναι συμπεριφορα σε 5 χρονο, να λες ψεματα και ο,τι σε βολευει. Δηλαδη εγω δεν καταλαβαινω τι συμβαινει; Δε βλεπω οτι λεει ψεματα? Χαζη με εχει? Ελεος. Και ειναι και συχνο, ειδικα σε οσους παιρνουν ψυχοφαρμακα! Μετα λενε γτ κατηγορουνε τους ψυχιατρους.
Ελάφι τι φάρμακα παίρνεις?Πάντως μερικά αντικαταθληπτικά βοηθάνε στην κούραση.Τουλάχιστον εμένα πιστεύω με βοήθησαν σ'αυτό το θέμα αρκετά.
Δεν παιρνω αντικαταθλιπτικα, δυστυχως. :ΡΡ Αντιψυχωσικα παιρνω. Και σταθεροποιητικα διαθεσης.
Α οκ.Ναι όντως τα αντιψυχωσικά νομίζω φέρνουν κούραση.Τι να κάνουμε όμως..Δυστυχώς όλα λίγο πολύ έχουν παρενέργειεςΤουλάχιστον ελπίζω να σε βοηθάνε κι όλας.
To θεμα δεν ειναι η διαπιστωση. Το ξερουμε οτι φερνουν κουραση. Το θεμα ειναι τι μπορει να κανει κανεις γι αυτο. :ΡΡ Οτι ολα τα φαρμακα εχουν θετικα και αρνητικα ειναι δεδομενο.Quote:
Originally Posted by Korina12
Νιώθεις ότι δεν έχεις το κουράγιο να ξαναρχίσεις άσκηση δηλαδή;Εγώ, αφου το πήρα απόφαση -γιατί σερνόμουν- είδα αποτέλεσμα σε δυο βδομάδες.Αλλά η απόσταση απο το να το σκεφτώ και να το κάνω, ήταν για μενα τεράστια και τη διάνυσα με πολλή προσπάθεια και πολύ κόπο...Εδώ είχα παραιτηθεί απο το να σηκωνομαι απο το κρεβάτι, για τρεξιμο θα πήγαινα :pQuote:
Originally Posted by elafi
Όσο για αυτά που λες για τα φάρμακα και τη συπεριφορά των ψυχιάτρων, συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ,αφού έχω τις ίδιες εμπειρίες απο τρεις διαφορετκούς γιατρους....Έκτός αν εμεις πέσαμε στους καραγκιόζηδες, τι να πω...
Δε νομιζω να πεσαμε στους καραγκιοζηδες, τον δικο μου τον θεωρω και καλο. Οι καραγκιοζηδες κανουν ακομα χειροτερα, πχ να μη σου μιεωνουν ΠΟΤΕ τα φαρμακα (γιατι αραγε; ), να σου δινουν παλια φαρμακα γτ παιρνουν ποσοστα, να σου λενε οτι δε θα γινεις καλα ποτε για να νοσηλευτεις στην κλινικη οπου συνεργαζονται κλπ. Ασε.
Συγχαρητηρια αν βρηκες κουραγιο, κι εμενα ομολογω με βοηθησε ενα διαστημα που ειχα να πηγαινω καπου, απλως να σηκωνομαι και να πηγαινω καπου που ειχα υποχρεωσεις, αλλα αυτο ολο και το βαρεθηκα/συνηθισα και ξανα αρχισα να νιωθω προβληματα.
Τωρα τι κανεις? Αθλεισαι? Μπορει να επανελθουν οι αντοχες πιστευεις σε φυσιολογικα επιπεδα με τον καιρο, παρα την καταστολη?
Όχι πια...Απο τότε που σταμάτησα να δουλεύω (εδώ και ένα μηνα και όχι οικειοθελως φυσικά) σταματησα και το περπάτημα...Και όχι τυχαία, έχω υποτροπιάσει...Αλλα άρχισα να φρικάρω, οπότε θα ξαναρχίσω να κόβω χιλιόμετρα σύντομα ελπίζω...Πιστεύω ότι ναι, μπορουμε να διατηρηθούμε σε καλά επίπεδα.Ας πουμε οτι κανουμε ενα διάλειμμα τώρα :)Quote:
Originally Posted by elafi
Όσο για τους γιατρους,εγώ πλεον έχω ένα κριτηριο: να ελισσεται ο άλλος,να του λες δηλ. ότι κάτι σε χαλάει και να σου προτεινει λυσεις, όχι αύξηση φαρμακων αλλά μείωση ή και αλλαγή στην τελική...
Το γυμναστήριο το θεωρώ πολύ βαρετό και εγώ. Ίσως να κάνεις μια απόπειρα για ποδήλατο έξω με κάποιο φίλο η για κανα τένις, κάτι τέτοιο πιο ομαδικό και βλέπεις πως τα πας.