ΠΟΙΟΙ ΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ -ΓΕΝΙΚΑ ΟΙ ΨΙΧΙΚΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ?

Διάβαζα κάτι σχετικό με τους προβληματισμούς του giorgos panou και θα ήθελα να τα μοιραστώ για να τα βάλω και εγώ σε μια σειρά μιας και εδώ και αρκετούς μήνες ταλαιπωρούμαι μεταξύ έντονου άγχους και θλίψης, την οποία θα μπορούσα να την χαρακτηρίσω ως κατάθλιψη ή ως καταθλιπτικά επεισόδια. Υπάρχουν χαλαρά διαστήματα αλλά όλο και λιγοστεύουν και έχω αρχίσει να κουράζομαι απίστευτα.
Εδώ και κάποια χρόνια κάνω ψυχοθεραπεία. Σε φαρμακοθεραπεία δεν έχω μπει αλλά το έχω σκεφτεί αρκετές φορές αν και γενικότερα αποφεύγω τα φάρμακα τα τελευταία έντεκα χρόνια (κάνω ομοιοπαθητική).

Όταν άρχισαν να δυσκολεύουν τα πράγματα αναρωτιόμουν κατά πόσο μια ψυχοθεραπευτική παρέμβαση μπορεί να οδηγήσει σε βιοχημική ισορροπία του εγκεφάλου. Η θεραπεύτρια μου δεν μου έδωσε κάποια απάντηση.
Διάβαζα λοιπόν ότι υπάρχουν έρευνες που υποστηρίζουν ότι είναι δυνατόν μια ψυχοθεραπευτική παρέμβαση να λειτουργεί απευθείας στο εγκεφαλικό κύκλωμα, θεωρώντας ότι η βιοχημεία του εγκεφάλου τροποποιείται όπως τροποποιείται η παραγωγή κάποιων ορμονών ή νευροδιαβιβαστών (αναφέρονταν κυρίως σε θεραπείες που εστιάζουν στο συναίσθημα και στο σώμα όπως η gestalt).
Παλιότερα οι ψυχίατροι θεωρούσαν ασύνδετη την ψυχοθεραπεία με τη φαρμακοθεραπεία και έδειχναν εμπιστοσύνη στα φάρμακα και μόνο. Αργότερα κάποιοι επιστήμονες δέχθηκαν ότι η ψυχοθεραπεία ενισχύει τη φαρμακοθεραπεία από την άποψη ότι "παρατείνει και διευρύνει τα αποτελέσματα των φαρμάκων επιτρέποντας την προοδευτική μείωση της δοσολογίας" και η φαρμακευτική αγωγή προετοιμάζει τον θεραπευόμενο για μια πιο αποτελεσματική θεραπεία μέσα από τη μείωση του άγχους, των αντιστάσεων κ.λπ.

Οι υπέρμαχοι της ψυχοθεραπείας και μόνο, θεωρούν ότι έχουμε εισέλθει σε μια νέα φάση στην οποία δεν λειτουργεί ούτε συμπληρωματικά, ούτε βρίσκεται στο άλλο άκρο. Υποστηρίζουν ότι κατά τη διάρκεια της ψυχοθεραπείας λαμβάνουν χώρα βιοχημικές τροποποιήσεις. Μάλιστα λένε ότι το πλεονέκτημα είναι ότι οι οποιεσδήποτε αλλαγές γίνονται κατά τη θεραπεία είναι εξατομικευμένες με μια δόση σωστά προσαρμοσμένη στο οργανισμό του θεραπευόμενου. Η θεραπεία (εδώ παίζει ρόλο και η ικανότητα του θεραπευτή) ανάλογα με την κατάσταση μας μας οδηγεί (σκόπιμα ή διαισθητικά) να οδηγηθούμε σε μια νέα βιοχημική ισορροπία... Από την άλλη, λένε, ότι μια φαρμακευτική θεραπεία δεν είναι δυνατόν να είναι τόσο ακριβής (στη δοσολογία) σε σχέση με τις διακυμάνσεις των επιπέδων ορμονών, που πολλές φορές είναι ανεπαίσθητες...

Απλά τα παραθέτω τα παραπάνω... δεν έχω συνειδητοποιήσει πως δουλεύει και ίσως να μην έχει σημασία... δεν ξέρω αν είναι έτσι τα πράγματα αν και το εύχομαι...

Εγώ πάντως στο σάιτ που είχα δεί έλεγε οτι η ψυχοθεραπεία βοηθάει 39% χωρίς φάρμακα.

Απο τα παραπανω παιδια , Χαρα και Γκας συμπαιρενω οτι τελικα τα φαρμακα ειναι το πιο συμαντικο μερος μιας θεραπειας , βεβαια δεν παει μονο του , αλλα με τις υπολοιπες τεχνικες πβγαινει το αποτελεσμα που θελουμε!

Βασικά θυμάσαι που λές στο ποστ για τα είδη κατάθλιψης αν είναι παθολογικά κτλ?
Βρήκα κάτι που μπορεί να σε βοηθήσει.

Quote:

---

Originally Posted by streidi

Gypsy, τώρα είδα ότι τα είπες ήδη τα περισσότερα από αυτά που έγραψα :-)
(Η ψυχοδυναμική ψυχοθεραπεία και η ψυχανάλυση είναι το ίδιο)

---

Κάποιο ψυχαναλυτές δεν δέχονται την ταύτιση αυτή, απλά διαχωρίζουν τους ψυχολογους αυτής της σχολής σε "ορθόδοξους" και "ανοιχτους". Θεωρουν την ψυχοδυναμική πολύ κοντά στην ψυχανάλυση, ίσως μια μετα-μοντερνα ψυχανάλυση...
Τα παραπάνω τα ξερω απο την ψυχολόγο μου, γιατί επιστημονική, έστω εγκυκλοπαιδική γνώση, δεν έχω...

Σημερα εκτιμησα ακομα πιο πολυ το φορουμ , εχετε οντος γνωση για τα θεματα αυτα ,και για καποιον σαν εμενα που τους ψυχολογους και τους ψυχιατρους τους ξεχωριζα μονο επειδη ο δευτερος μου εγραφε τρελοχαπα η τον φοβομουν μην μου δωσει Ι.5 στο στρατο.
Ο ψυχιατρος δεν εχει πιο πολλες γνωσεις? πιο πολλες σπουδες? ετσι νομιζω δλδη,
Μια μεγαλη διαφορα που εχω παρατηρησει αναμεσα στους δυο ειναι οτι ο ψυχιατρος ειναι πιο σκληρος, ειναι αυστηρος και δεν γελαει ευκολα , ενω ο ψυχολογος ειναι πολυ ευγενικος , εχει συμπεριφορα που σε κερδιζει , ειναι πιο ευχαριστως και με χαμογελο! δεν ξερω αν ακουγεται βλακεια αυτο που γραφω , αλλα δεν ειναι γεγονος ρε παιδια?
Παντως προσωπικα δεν εχω βρει ακομα το θαρρος και το χρονο να παω στην ψυχιατρομου εδω και ενα μηνα! φοβαμαι μην με παρει απο κατω με αυτα που θα μου πει ,και ειναι καλοκαιρακι ρε γαμοτο! δεν λεει να φοραω μακριμανικα με αυτο τον καιρο ¨(

Γιώργο, ο ψυχίατρος είναι εκεί για να μας βοηθά όχι για να μας ρίχνει. Αν σου συμβάινει αυτό, τότε κάποιο πρόβλημα υπάρχει. Ψάξτο. Μήπως σου λέει αλήθειες που εσύ δεν μπορείς να δεχτείς; Συμβαίνει αυτό. Πρέπει να συνεργαζόμαστε με τον ψυχίατρο και να τον βλέπουμε ως σύμμαχο και όχι ως αντίπαλο όπως όλους τους υπόλοιπους που μας κατατρέχουν.


Όσο γι' αυτό που με ρωτάς, όχι δεν είμαι ψυχολόγος, είμαι ασθενής και 'γω...αλλά κοντεύω να πάρω διδακτορικό με τόσα που έχω μάθει. :p Πιστεύω πως και η αυτο-ανάλυση μας κάνει καλό αν βέβαια είμαστε σε θέση να το κάνουμε και αυτό γιατί είναι αρκετά δύσκολο.


Επίσης για την διαφορά στην συμπεριφορά ψυχολόγου-ψυχιάτρου δεν το ξέρω αλλά θα ήταν ενδιαφέρον να μας πουν και άλλα μέλη την γνώμη τους γιατί έχω την υποψία πως όντως συμβαίνει. Εγώ όταν πήγα πρώτη φορά στην ψυχίατρο μου μέσα στο μαύρο χάλι, με ρωτάει: τι σου συμβαίνει; της λέω έχω κατάθλιψη και μου απαντά...και γιατί κάνεις έτσι??? Και γω ρωτάω τώρα, είναι δυνατόν να μιλάει έτσι ενώ ξέρει πως αισθάνομαι?? (υποτίθεται)...

.................................

Καλησπέρα σας. Θα ήθελα να ρωτήσω αν κάποιος που παθαίνει μια φορά χρόνια κατάθλιψη θεωρείται για πάντα δυνάμει καταθλιπτικός. Ισχύει ότι οι άνθρωποι αυτοί μπορούν να κάνουν κακό μόνο στον εαυτό τους ή μπορούν σε μια δύσκολη γι' αυτούς στιγμή να βλάψουν και άλλους; Είναι δυνατόν η κατάθλιψη να συνυπάρχει και με άλλες διαταραχές;

Einai dynaton nai. Ena apo ta symptomata tis katathlipsis einai kai oi ekrixeis orgis, gi' auto pano s' ena xespasma mporeis na ta kaneis lampogialo. Exoun simeiothei kai anthropoktonies apo katathliptikous. en dynamei katathilptikoi eimaste oloi. Exartatai kai apo tis synthikes tis zois..

Στο τελευταιο σου ερωτημα σιγουρα ναι.
Στα υπολοιπα να σου πω τη γνωμη μου
Καποιος που εχει περασει καταθλιψη ειναι πιο ευαλωτος στο να ξαναπερασει,και ναι πιστευω οτι μπορει ενας καταθλιπτικός να "βλαψει" τους αλλους οχι σωματικα,αλλα ψυχολογικά μεσα απ την συμπεριφορα του.Π.χ. να πονανε ανθρωποι που τον νοιαζονται και τον βλεπουν σ αυτην την κατασταση,ή να βγαζει επιθετικοτητα λογω της συγκεκριμενης καταστασης σε ανθρωπους που δεν φταινε.Σωματικά θα μπορουσε να βλαψει καποιον μεσω της αμελιας ή της απαθειας που προκαλει ή καταθλιψη.και σε ακραιες περιπτωσεις μεσω παραλογων ιδεων που συνυπαρχουν με αυτην.Π.χ. Να παρει μια μανα τα παιδια της αγκαλια κ να πηδηξει απ το μπαλκονι θεωρωντας οτι ετσι τα σωζει απ το "ματαιο τουτο κοσμο".

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας. Ρώτησα γιατί, όπως έχω γράψει σε κάποιο άλλο σημείο του forum, είχα σχέση με έναν άνθρωπο που έπασχε παλαιότερα από κατάθλιψη και έπαιρνε χάπια για να θεραπευτεί. Η συμπεριφορά του ήταν πολύ ήρεμη, ήταν εξαιρετικά χαμηλών τόνων. Επίσης δεν ήθελε να βγαίνει από το σπίτι και προτιμούσε να μένει μόνος του για να ηρεμεί. Όταν όμως υπήρξε ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα έδειξε μια αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά, φτάνοντας σε ακραίες καταστάσεις ψυχολογικής βίας πάνω μου. Δυστυχώς εγώ δεν είχα την δυνατότητα αντίδρασης και μπορώ να πω ότι αφέθηκα να υποστώ αυτή την βάναυση συμπεριφορά. Ομολογώ όμως ότι ο άνθρωπος αυτός δεν έχασε την ικανότητα να σκέφτεται και να ενεργεί με βάση το δικό του προσωπικό συμφέρον, αποσιωπώντας πράγματα ή παρουσιάζοντας στους δικούς του την αλήθεια που τον συνέφερε. Αυτό μπορεί να θεωρηθεί καταθλιπτική συμπεριφορά ή κάποιου άλλου είδους διαταραχή; Ευχαριστώ.