ο ανταγωνισμοσ στουσ υποδοχεισ τησ ισταμινησ ειναι που προκαλει καταστολη αλλα και τα δυο ειναι μετρια αν σου φαινονται κινεζικα ολα αυτα πρεπει να τα μαθεισ για να διαλεξεισ το καταλληλο φαρμακο ποσο παιρνει απο το καθενα;
ο ανταγωνισμοσ στουσ υποδοχεισ τησ ισταμινησ ειναι που προκαλει καταστολη αλλα και τα δυο ειναι μετρια αν σου φαινονται κινεζικα ολα αυτα πρεπει να τα μαθεισ για να διαλεξεισ το καταλληλο φαρμακο ποσο παιρνει απο το καθενα;
το serenase δεν το γνωριζω, το depakine ειναι αντιεπιληπτικο κ δινεται κ στη διπολικη διαταραχη ως σταθεροποιητης συναισθηματος αλλα παχαινει, το ζυπρεξα ειναι αντιψυχωτικο κ καραπαχαινει, το επαιρνα οταν ειχα ανορεξια κ φερνει κ υπνηλια, αυτα σχετικα με τα φαρμακα, τα υπολοιπα βαριεμαι να τα διαβασω, soz ...
απο wikipedia gia to serenase : http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%...8C%CE%BB%CE%B7
gia to depakine ena apospasma :Τα αντιεπιληπτικά, όπως η καρβαμαζεπίνη (π.χ. Tegretol) και το βαλπροϊκό νάτριο (π.χ. Depakine), έχουν επίσης και σταθεροποιητικές ιδιότητες και μπορούν να φανούν ιδιαίτερα χρήσιμα σε δύσκολα αντιμετωπίσιμα διπολικά επεισόδια. Η χρήση τους σε συνδυασμό με το λίθιο ενισχύει τα αντιμανιακά του αποτελέσματα.
kai to ziprexa :http://psi-gr.tripod.com/antipsyco.html
Οσο για το σε ποια χωρα μενει,νταξει δεν εχει αμεση σχεση με το θεμα,απλως ρωτησα γιατι πχ αν μενει στην Αμερικη,Στη Ρωσια η στου διαολου τη μανα εν πασει περιπτωσει ειναι καπως περιεργο να διατηρεις σχεση απο τοσο μακρια..Παντως χωρις να ειμαι ειδικη,αυτα που διαβασα για τα φαρμακα ειναι νομιζω αρκετα ανησυχητικα..Μιλανε για ψυχωσεις,σχιζοφρενεια κλπ..Τωρα δε ξερω αν δινονται και για αλλους λογους..ΠΑντως αυτες οι κακες σκεψεις που δεν τολμαει να σου πει προσεξε τι μπορει να ειναι γιατι συνηθως ειναι η αυτοκτονικες τασεις,η ταση να κανει κακο στους γυρω του..(Δεν λεω οτι το θελει,αφου λες οτι δεν ειναι και ποτε βιαιος απλως του μαυριζουν το μυαλο οι σκεψεις).
pad, απο το serenase παίρνει 7 σταγόνες διαλυμένες σε νερό και απο τα άλλα δύο παίρνει απο ένα χάπι που όμως δεν ξέρω ακριβώς πόσα mg αλλά μου έχει πεί πως παίρνει την ελάχιστη δόση. Διάβασα πολλές φορές τα μηνύματα σου για να βγάλω άκρη όμως σ'ευχαριστώ για όλες αυτές τις πληροφορίες περί φαρμάκων και πώς λειτουργούν στον εγκέφαλο. Τα χέρια του δεν τρέμουν και ούτε είναι αγχώδης.Quote:
Originally Posted by pad
Nancy, επειδή δεν γνωρίζω και πολλά απο αυτά τα θέματα (τώρα τα ψάχνω), τί ακριβώς είναι τα διπολικά επεισόδια που αναφέρεις? Αν δεν κάνω λάθος, έχουν σχέση με κατάθλιψη. Δεν μου έχει ποτέ αναφέρει πως είναι επιληπτικός άρα τα παίρνει για άλλον λόγο. Το λίθιο σε ποιό απο όλα βρίσκεται?Quote:
Originally Posted by nansyan89
Remedy, αυτό νομίζω πως πρέπει να κάνω όμως δεν παίρνεται εύκολα αυτή η απόφαση ύστερα απο αυτά που έμαθα...Πρέπει να τα παρατήσω όλα...Φαντάζεσαι λοιπόν να πάω εκεί και μετά απο 2 μήνες να ξαναγυρίσω? Θα διαλυθεί κι εκείνος κι εγώ...Για την δημιουργία οικογένειας, δεν το συζητώ καν πλέον καθώς αν υπάρχει περίπτωση να είναι κάτι κληρονομικό, θα είναι σαν να προδικάζω το μέλλον των παιδιών...Quote:
Originally Posted by Remedy
Νομίζω όμως πως έπειτα απο όλα αυτά, μάλλον εγώ θα είμαι αυτή που πολύ σύντομα θα χρειαστεί συνεδρία σε νευροψυχίατρο...
το λιθιο ειναι σταθεροποιητησ διαθεσησ για να μην αλλαζει η διαθεση σου δραματικα το μυνημα μου λεει οτι υπαρχουν και καλυτερα φαρμακα που θα τον κανουν πιο λειτουργικο και να μην το αφησει στο γιατρο να την ψαχνει και μονοσ του και ξεροντασ αυτα θα τον βοηθησει να βρει το καταλληλο φαρμακο το οτι ειναι κληρονομικο δε λεει και πολλα γιατι αν ειχε καρδιοπαθεια παλι δε θα κανεσ παιδι μαζι του αν ειχε διαβητη το ιδιο και ετσι καταντασ ρατσιστρια με την υγεια νομιζω
Άρα pad, το λίθιο αν κατάλαβα καλά, είναι ένα ξεχωριστό φάρμακο που το δίνουν σε συνδυασμό με άλλα...Δεν μου έχει πει πως παίρνει λίθιο...Περί κληρονομικότητας ίσως να έχεις δίκιο όμως γιατί εφόσον γνωρίζεις πως το πρόβλημα σου είναι κληρονομικό, να θέλεις να το μεταφέρεις και στο παιδί σου? Δεν είναι λίγο εγωιστικό αυτό?Quote:
Originally Posted by pad
Δε μπορούμε να γνωρίζουμε αν είναι κλήρονομικό. Δε μπορούμε να γνωρίζουμε αν και πώς θα εκδηλωθεί το οτιδήποτε.Quote:
Originally Posted by Iwantogetfree
Ακόμα όμως κι αν ξέραμε, είναι αυτός αρκετός λόγος για να μην κάνει κάποιος παιδί;
Όχι.
Σχετικά με το αρχικό θέμα, θα συμφωνήσω με -αν θυμάμαι καλά- Remedy, ότι θέλει ανοιχτή συζήτηση και να καλυφθούν όλες οι απορίες από τον αρραβωνιαστικό και γιατί όχι, ραντεβού μ έναν ψυχίατρο. Γιατί δε μιλάτε ανοιχτά για όσα σας αγχώνουν; Γιατί τέτοια μυστικοπάθεια;
Πρέπει να γνωρίζετε σε τι κατάσταση μπαίνετε, ώστε κάθε απόφαση να είναι συνειδητή, ακόμα κι αν ο ρόλος που ζητά η οικογένειά του και ο ίδιος από εσάς είναι του "σωτήρα".
Αυτό το αναφέρω γιατί είπατε πώς σας υποδέχτηκαν στην οικογένειά του και τι υποψίες έχετε για το πώς θέλουν "μια κοπέλα να τον φροντίσει". Εκείνος έτσι το βλέπει; Είστε έτοιμη να μπείτε σε αυτή τη διαδικασία;
Πολλοί άνθρωποι ακολουθούν φαρμακευτική αγωγή και κάνουν τη ζωή τους, με τη δουλειά τους και την οικογένειά τους. Και σίγουρα έχουν στήριξη από τον περίγυρο, δεν είναι κάτι απίθανο να πετύχει.
Αγαπητή Iwanttogetfree, καταρχήν ως προς το θέμα των φαρμάκων και σε ποιες περιπτώσεις χορηγούνται, εγώ θα σε ενθάρρυνα να το συζητήσεις αποκλειστικά και μόνο με έναν γιατρό. Αλλιώς, μπαίνεις σε ατέλειωτες υποθέσεις και πιθανά συμπεράσματα, που μπορεί να μην έχουν και καμιά βάση. Υπάρχει άραγε η δυνατότητα εκτός από κάποιον γιατρό εδώ, να επισκεφθείτε μαζί αυτόν που τον παρακολουθεί στη χώρα του?
Το σίγουρο είναι πως δικαιούσαι και χρειάζεται να διεκδικήσεις μια πλήρη ενημέρωση από τον ίδιο και την οικογένειά του για το τι ακριβώς έχει συμβεί έως σήμερα. Τον τρόπο που θα προσεγγίσεις καλύτερα αυτό το θέμα, μπορείς να το συζητήσεις και με τον ειδικό που θα επισκεφτείς. Πάντως, όσο κι αν τα φάρμακα έχουν σαφώς παρενέργειες, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που τα οφέλη ξεπερνούν το κόστος, ακόμα και σε μακροχρόνια χορήγηση. Η δε δημιουργία οικογένειας δεν είναι απαραίτητα κάτι απαγορευτικό, ούτε υπάρχει πάντα ξεκάθαρη κληρονομησιμότητα. Γι' αυτό είναι σημαντικό καταρχήν να μάθεις πώς ξεκίνησε όλο αυτό το θέμα, να γνωρίσεις το περιβάλλον του και βέβαια τον ίδιο, μέσα στην καθημερινότητα. Ο ίδιος εργάζεται, πώς είναι η ζωή του εκεί? Εσύ αν μετακομίσεις, τι χρειάζεται να αφήσεις πίσω?
Για μένα, ακόμα κι αν δεν υπήρχε το θέμα της ασθένειας, είναι πολύ βιαστικό να υπάρξει απευθείας γάμος και παιδιά μετά από μια σχέση εξ' αποστάσεως.
Και γενικά συμφωνώ με όσα έχουν γράψει η Paprika & Remedy.
Paprika, δεν υπάρχει μυστικοπάθεια. Απλά, είναι ένα θέμα που δεν του αρέσει να συζητάει καθώς λέει πως ανήκει στο μακρινό παρελθόν. Με λίγα λόγια, του τα βγάζω απο το στόμα με το ζόρι. Εκείνος δηλώνει πως είναι μιά χαρά και πολλές φορές γελάει όταν του εκμυστηρεύομαι τις ανησυχίες μου για το μέλλον λέγοντας μου πως μάλλον εγώ είμαι εκείνη που χρειάζεται ψυχιατρική παρακολούθηση καθώς φτιάχνω σενάρια για πράγματα που δεν ισχύουν. Δεν έχει επιβεβαιώσει καμιά ανησυχία μου όπως και δεν έχει αρνηθεί. Όμως εγώ, πιστεύω πως αν ήταν όντως καλά, δεν θα υπήρχε και η ανάγκη αυτών των φαρμάκων που τόσο πολύ τον επηρεάζουν.
marina38, όλον τον Αύγουστο θα πάω στην χώρα του ώστε να είμαστε μαζί κι εκεί θα του προτείνω να επισκεφτούμε μαζί τον γιατρό του. Είναι κάτι που το ήθελα ούτως ή άλλως όμως δεν ξέρω κατά πόσο ο γιατρός ΤΟΥ θα μπορέσει να πει σε μένα όλη την αλήθεια και ειδικά μπροστά εκείνον. Το πως ξεκίνησε όλο αυτό με τα φάρμακα, το αναφέρω στο πρώτο μου μήνυμα...Έπειτα από την εγχείρηση στο κεφάλι του, έπρεπε να ξεκουραστεί τουλάχιστον 1 χρόνο αλλά εκείνος μετά από δύο μήνες επέστρεψε στην δουλειά. Ο συνδυασμός μετεγχειρητικού σοκ μαζί με το στρες της δουλειάς, τον οδήγησαν σε βαριά κατάθλιψη και από εκεί άρχισαν όλα...Δουλεύει τουλάχιστον 12 ώρες την ημέρα, η δουλειά του έχει πνευματικές και σωματικές απαιτήσεις κι όπως ισχυρίζεται είναι και ο βασικότερος λόγος που παίρνει αυτά τα φάρμακα.
Εγώ αν μετακομίσω, χρειάζεται να αφήσω κυριολεκτικά τα πάντα...Την οικογένεια μου, την δουλειά μου την οποία κέρδισα με πολύ προσωπικό κόπο και χρόνια σπουδών, το σπίτι που μού έφτιαξαν οι γονείς μου, τους φίλους μου, την χώρα μου, τις συνήθειες μου, την νοοτροπία μου...δηλαδή όλα...
Το αρχικό σχέδιο ήταν μέχρι τα Χριστούγεννα να έχω πάει κοντά του, να ζήσουμε μαζί ώστε να δούμε πως είναι η συμβίωση μας κι έπειτα να το προχωρούσαμε...Ο αρραβώνας έγινε καθαρά για τυπικούς λόγους και δεν ήταν ο παραδοσιακός αρραβώνας αλλά η γνωριμία του με τους δικούς μου και η δική μου με τους δικούς του ώστε να μπορούμε να μένουμε ελεύθερα στα σπίτια του καθένα.
Πλέον όμως με προβληματίζει.
Σχετικά με το serenase (αλοπεριδόλη) που παίρνει, όπως είδα στις εσώκλειστες οδηγίες, υπάρχει σε δύο μορφές (χάπια και σταγόνες) σε διαφορετικά ml/mg (2/10). Εκείνος παίρνει την μορφή σταγόνων των 2 ml που χορηγούνται πριν τον ύπνο μόνο ως υπνωτικό ενώ τα χάπια τα παίρνουν όσοι έχουν ψυχωτικά προβλήματα όπως σχιζοφρένεια, κατάθλιψη κ.λ.π.
Για τα υπόλοιπα φάρμακα, το ψάχνω ακόμα.
Καποιος παραπανω ειπε να μην εισαι ρατσιστρια με το θεμα της υγειας.. Ναι συμφωνω εν μερει,γιατι στον καθενα μας μπορει να βρεθει σ αυτη τη θεση..Επειδη εγω ειμαι ομως απ τη θεση αυτου που εχει το προβλημα,νιωθω περιεργα γι αυτον που ειναι μαζι μου που ειναι υγειης,νιωθω εγωιστικα να τον κραταω σε μια αρρωστη κατασταση ενω αυτος θα μπορουσε να ζησει πολυ καλυτερα..Κι ας εχω μονο διαταραχες πανικου και αγοραφοβια..Εγω νομιζω πως οι φοβοι της Ιωαννας ειναι πολυ λογικοι..Οσο και να τον αγαπας παιρνεις τρεεεεεεεελο ρισκο να αφησεις τη χωρα σου και τα παντα πισω σου για καποιον που ισως να μην σου εχει πει και ολη την αληθεια..Γιατι κακα τα ψεματα πιστευετε οτι ακομα και αν τον πιεσει,θα της τα πει ολα χαρτι και καλαμαρι??Ο φοβος του για να μην την χασει θα τον εμποδισει να πει την αληθεια...ΕΔω εγω φοβομουν να πω στο αγορι μου πως εχω κρισεις πανικου που το εχουν και χιλιαδες αλλοι..Κι επισης ακομα και στο γιατρο του να πας (μονη σου) δεν θα σου πει κατι γιατι υπαρχει το ιατρικο απορρητο.Κι αν του ζητησεις να πατε μαζι,θα δεχθει??????? Δεν ξερω,εγω δεν θα το διακινδυνευα κι ας με πειτε ρατσιστρια...Αν ηταν στην χωρα μου και δεν ρισκαρα τοσα πολλα ιισως και να το προσπαθουσα..
Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το πώς δεν έχω μια ξεκάθαρη εικόνα για το ποίο ακριβώς είναι το πρόβλημα του κάτι που με κάνει να φτιάχνω δικά μου σενάρια, να βγάζω δικά μου συμπεράσματα, να γίνομαι ίσως υπερβολική τις φοβίες μου και να απελπίζομαι. Αυτές τις ημέρες, έχω διαβάσει άπειρα μηνύματα μέσα στο φόρουμ και οι περισσότεροι απο εσάς αναφέρετε ακριβώς το πρόβλημα σας με το όνομα του. Απο εκείνον, δεν άκουσα ποτέ να μου λέει πως "έχω κατάθλιψη, έχω κρίσεις πανικού, έχω σχιζοφρένεια, έχω έχω έχω" ώστε έτσι να το ψάξω κι εγώ συγκεκριμένα. Το μόνο που ακούω είναι το "είμαι άρρωστος και παίρνω φάρμακα όπως εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο κι όπως βλέπεις είμαι καλά".
nancy, μην νιώθεις καθόλου περίεργα με το να είσαι με κάποιον "υγιεί" γιατί δεν υπάρχει άνθρωπος που να είναι απόλυτα υγιείς καθ' όλη τη πορεία της ζωής του. Κι εγώ που μπήκα εδώ να σας γράψω για να ζητήσω την γνώμη σας, απο 22 χρονών παίρνω φάρμακο για την χοληστερίνη καθώς σχεδόν όλοι στην οικογένεια μου είναι καρδιοπαθείς και οι περισσότεροι έχουν πεθάνει απο αυτό. Έπειτα απο συγκεκριμένες εξετάσεις διαπιστώθηκε πως έχω τα ίδια γονίδα και όπως χαρακτηριστικά μού λέει ο γιατρός μου, χωρίς το χάπι μου, χωρίς διατροφή και άσκηση στα 40 μου θα πάθω έμφραγμα. Ο καθένας μας, κάτι κουβαλάει και αν θεωρείται εγωιστικό να κρατάς δίπλα σου έναν άνθρωπο απολύτως υγιεί, είναι επίσης εγωιστικό να εγκαταλείψει κάποιος τον σύντροφο του όταν τον έχει ανάγκη. Πάνω απ'όλα είμαστε άνθρωποι και δεν ξέρουμε τί μας ξημερώνει...