Printable View
οχι δεν το πιστευω λετο.Quote:
Originally Posted by letos
δεν εννοω οτι λες ψεματα φυσικα.
απλα, οι εργοδοτες ειναι πανευτυχεις με τετοιους εργαζομενους που κοιτανε την δουλεια τους και δεν κοινωνικοποιουνται.
αποκλειεται να σε κατηγορησαν για κατι τετοιο και το αφεντικο να χαλαστηκε για κατι τετοιο και να σε εβαλε στην μπουκα.
στα οπα- οπα θα σε ειχε.
μαλλον κατι αλλο επαιξε..
το αφεντικο με εβαλε στη μπουκα,μετα απο ρουφιανιες αλλων γι'αυτο το θεμα(κοινως επιρεαστηκε,οπως ισχυριστηκε και ο ιδιος σε ενα κοινο γνωστο μας)...ειχα βεβαια κατα καιρους και καποιες διαφωνιες και με το αφεντικο επανω στη δουλεια,αλλα σε λογικα πλαισια κατ'εμε(πως μπορει να βγει η δουλεια πιο ευκολα,να μην κανουμε πολλες αλλαγες σε χρωματα/κυλινδρα, για να μπορουμε να παιρνουμε κ εμεις καποιες ανασες,χωρις να καθυστερει και η παραγωγη ταυτοχρονα κτλ)...σκεψου,οτι τον περασμενο Νοεμβριο που ειχε σπασει το ποδι του ο αλλος ο τυπογραφος,του εκανα 27/30 μεροκαματα εκεινον τον μηνα και ηταν ολα 12+ ωρες το λιγοτερο...Εσυ δηλαδη τι πιστευεις οτι μπορει να παιχτηκε??Quote:
Originally Posted by Remedy
Ούτε κι εγώ είμαι "τέρας κοινωνικότητας" στη δουλειά μου, letos... Όμως χρειάζεται να κρατάμε μια ελάχιστη, έστω, καλή επαφή με τους συναδέλφους. Σίγουρα, όπως γράφτηκε παραπάνω, "οι εργοδοτες ειναι πανευτυχεις με τετοιους εργαζομενους που κοιτανε την δουλεια τους και δεν κοινωνικοποιουνται", αρκεί όμως η έλλειψη κοινωνικότητας να μη δημιουργεί πρόβλημα στη συνολική ροή της δουλειάς. Βάλε για λίγο τον εαυτό σου στη θέση του εργοδότη σου και δες την κατάσταση με τα δικά του μάτια: έχεις έναν υπάλληλο που δουλεύει πολύ, όμως σιγά-σιγά τα νεύρα του δείχνουν πολύ τσιτωμένα, αρχίζει να πίνει και δεν δένει καθόλου με τους άλλους. Αν έρθουν κάποιοι να σου τον ρουφιανέψουν, είναι πολύ πιθανό να σε επηρεάσουν τα λόγια τους γιατί ήδη νιώθεις ανασφαλής λόγω των νεύρων και της έντασης του υπαλλήλου από τον οποίο εξαρτάσαι για να σου βγάλει τη δουλειά. Έτσι, αν ο υπάλληλος αυτός σου πει ότι παραιτείται, δεν τον παρακαλάς να μείνει αλλά τον αφήνεις να πάει στο καλό, δεδομένου ότι τα τυπογραφεία κλείνουν το ένα μετά το άλλο και πολλοί τεχνίτες ψάχνουν για δουλειά.Quote:
Originally Posted by letos
Όσο για το τι παίχτηκε τελικά, μια ιδέα μπορείς να πάρεις αν μάθεις ποιος σε αντικατέστησε και με τι αμοιβή. Το καλύτερο όμως πιστεύω είναι να μιλήσεις με τον πρώην εργοδότη σου και να προσπαθήσετε να τα βρείτε. Ακόμα κι αν δεν σε ξαναπάρει στη δουλειά (ή αν δεν θέλεις εσύ να πας), είναι σημαντικό να μην τελειώνεις συνεργασίες με άσχημο τρόπο, ειδικά σε ένα επάγγελμα αρκετά κλειστό.
πιστευω, οτι υπηρχε μια δυσλειτουργια στην δουλεια, που θα μπορουσε να ειναι επικοινωνιακη με αυτα που μου λες τωρα, δλδ εντασεις με αφορμη θεματα της δουλειας που εσυ κατα τη γνωμη σου βελτιωνες, σου εβγαινε ομως με ενταση και ο αλλος προβληματιζοταν, ηρθαν καπακι και οι ρουφιανιες, τα βροντηξες εσυ μεσ στα νευρα σου και χαλασε το γλυκοοοο.Quote:
Originally Posted by letos
αυτο πιστευω.
φίλε, μήπως υπερεκτίμησες κάποιες καταστάσεις στη δουλειά και αυτή η υπερεκτίμηση είναι η αιτία του άγχους, της αϋπνίας, του ποτού κλπ? δλδ για τη ρουφιανιά των συναδέλφων και το κόλλημα του προϊσταμένου, όντως έτσι είχαν τα πράγματα? ή εσύ κάποιες συμπεριφορες τις ερμήνευες ως τέτοιες και ο νους σου τις συγκρατούσε ως τέτοιες? και το παραμικρό το εκλάμβανες ως τέτοιο? κάτι σαν προκατάληψη δλδ και στη συνέχεια το ανέβαζες τόσο ψηλά. και στην πραγματικότητα ήταν ένα συνηθισμένο κουτσομπολιό μεταξύ συναδέλφων και ένα συνηθισμένο βαρυφόρτωμα από τον οποιοδήποτε προϊστάμενο? μου φαίνεσαι και αρκετά ευαίσθητος χαρακτήρας όσον αφορά τη στάση των άλλων απέναντι σου. Αν έτσι είναι μάθε αυτή την ευαισθησία να την περιορίσεις, να μην υπερεκτιμάς και να μην αναμοχλεύεις στο νου το κάθε τι που θα ακούσεις από τον καθένα. Μάθε ακόμα να σαι ετοιμόλογος, να απαντάς δλδ άμεσα όταν σε θίγουν και να τους βάζεις στη θέση τους.
Σκέψου το και από την άλλη, αν δεν είχες τις ικανότητες δεν θα ανέθετε καθήκοντα μάστορα σε εσένα αντί στους άλλους. Δλδ έχεις την απόδειξη τώρα ότι έχεις την δεξιότητα σε οποιαδήποτε δουλειά βρεθείς να τη μάθεις πολύ καλά και να ανεληχθείς. Έχε όμως πάντα υπόψη ότι τον πολύ εργατικό που δε σηκώνει κεφάλι τον εκμεταλλεύονται.
Θα σου πρότεινα να μην αφήσεις εντελώς τη δουλειά. Μίλησε με το αφεντικό (δεν μ' αρέσει η λέξη αφεντικό) και πες του αυτά που έννιωσες. Ζήτησέ του να δουλεύεις λίγες ώρες, κάτι σαν part time. Π.χ. δύο μόνο μέρες τη βδομάδα και λίγες ώρες (π.χ. 15 ώρες την εβδομάδα). Έτσι θα σου δοθεί η ευκαιρία και να κάνεις κάτι που όπως λες σου αρέσει, και να μην πιέζεσαι και έτσι να δεις τα γεγονότα με μια άλλη ματά. Ίσως να ανακαλύψεις και δικά σου λάθη και λάθη άλλων, και να τα χειριστείς καλύτερα.Quote:
Originally Posted by letos
Λες για παράδειγμα, "περιπου την ιδια περιοδο,το αφεντικο μου, εδιωξε απο την δουλεια τον μαστορα μου(εγω ημουν βοηθος του)". Φαίνεται ότι δεν σε στενοχώρησε το γεγονός ότι τον έδιωξε από τη δουλειά. Έχω διαπιστώσει ότι όταν βοηθάμε άλλους, για κάποιο περίεργο λόγο, αυτό στην ουσία σώζει εμάς. Π.χ. αν ο μάστορας είχε μείνει στη δουλειά μπορεί αυτό να σε είχε σώσει.
Συγνώμη δεν μπορώ να ξέρω τις λεπτομέρειες, γι' αυτό και μιλώ υποθετικά. Μόνο εσύ θα μπορέσεις να ξέρεις, γι' αυτό και σου προτείνω να γυρίσεις.