Originally Posted by
keep_walking
Το οικονομικο ειναι προβλημα και για μενα. Πρεπει να προσαρμοστουμε οσο το δυνατον μπορουμε στα νεα δεδομενα που μας κατακλυζουν κυριολεκτικα , καθως να διατηρησουμε και μια α ποιοτητα ζωης.
Αυτο με τη σχολη ειναι τυπικο της φοιτητικης ζωης , ολοι ετσι καναμε πανω-κατω , αλλα η ζωη εχει σταδια. Αλλο φοιτητης , αλλο εργαζομενος , αλλο οικογενειαρχης. Και εμεις μεγαλωνουμε και μεταλλασομαστε με το χρονο και αναλογα με τις εκαστοτε συνθηκες.
Ωραια τα φοιτητικα χρονια ,ναι μου εχει λειψει αυτο το "κουβαλημα" και αυτες οι παρεες.:) Τωρα σε καμμια γιορτη γινεται αυτο και εαν ειναι καθημερινη την αλλη μερα εχεις το πρωινο ξυπνημα και το αγχος της δουλειας:)
Το "κουβαλιεμαι" τεινει και περαιτερας αναλυσης.
α) Εχουμε αλλαξει εμεις και δεν αισθανομαστε τοσο υπερκοινωνικοι αλλα μπορυμε να την περασουμε και καλα με την παρτη μας , κανοντας διαφορα και χωρις να ειμαστε τσιτα τα γκαζια και διασκεδαση χωρις αυριο.
β) Εχουμε γινει πιο υπευθυνοι γιατι καταλαβιανουμε οτι και οι αλλοι εχουν υποχρεωσεις και δεν θελουμε να γινουμε "βαρος".
γ) Σε καμμια περιπτωση "βαρος" , δεν το σηκωνει και η υπερηφανια , η αξιοπρεπεια και ο αυτοσεβασμος μου προσωπικα:)
δ) Εαν εισαι και μετα την ασθενεια , ισως να γινεσαι υπερβολικη με το θεμα "κουβαλιεμαι" , δεν ειναι τοσο "κουβαλημα" πολλες φορες για τον αλλον , απεναντιας μπορει να ειναι και κατι ευχαριστο για αυτον.
Για το οικονομικο ενα εχω να πω ΠΙΑΣΕ ΤΟ ΑΥΓΟ ΚΑΙ ΚΟΥΡΕΥΤΟ ...ρε πως μπλεξαμε ετσι...:P
