MONH

Quote:

---

Originally Posted by Christina82

Τπτ που κανουμε δεν ειναι χωρις νοημα. Μπορει να φοβηθηκες επειδη βλεπεις οτι οι γυρω σου προχωρουν στον τομεα οπου και εσυ θα ηθελες και δεν εχεις ακομα προχωρησει. Μην σκεφτεσαι ετσι και μην βιαζεσαι γιατι οποιος βιαζεται μενει πισω, κανει λαθος επιλογες και δεν βλεπει θετικα. Εγω θα ελεγα να αρχισεις να κανεις πραγματα για σενα. Πραγματα που εχουν νοημα και ασε τα πραγματα που σε στεναχωρουν πισω. Κανε πραγματα που πραγματικα εχουν νοημα για σενα και σε γεμιζουν. Γιατι δεν ξεκινας με πραγματα που καποτε εκανες και σου αρεσαν? Οπως ειπες για ζωγραφικη, κομιξ, μεταποιηση ρουχων.. κανε και λιγη γυμναστικη. Δωσε πραγματα σε σενα, πηγαινε αγορασε κατι για σενα.. Να σκεφτεσαι και να επικεντρωνεσαι σε σενα και οχι στους αλλους και τις επιτυχιες τους! Μην κολας, προχωρα..

---

Όντως ξεκίνησα κάτι που με ευχαριστεί μακάρι αυτά τα μικρά ευχάριστα πράγματα να μου αλλάξουν την ζωή!!

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Η απογοήτευση από την αποτυχημένη σχέση σε έχει καθηλώσει, από εκεί ξεκινά η απαισιοδοξία. Από τη φύση σου είσαι δραστήριο, δημιουργικό άτομο. Άμα βρεις το κουράγιο και πάρεις αποφαση να βγεις από την απογοήτευση θα επανέλθεις σ αυτό το ωραίο που ήσουν πριν, με άλλα λόγια διαθέτεις τις δυνάμεις, δεν χρειάζεται να τις δημιουργήσεις. Για αυτά που θελεις να φτιαξεις στη ζωή σου πρόσεξε πάνω στη δίψα σου για να τα αποκτήσεις μην πάρεις βεβιασμένες αποφάσεις που μπορεί να ναι λανθασμένες απλά για να λες ότι απέκτησες κάτι και να σου στοιχίσουν στο τέλος. Βάλε τα ως στόχο, κυνήγησε τα αλλά συνάμα να σαι προσεκτική και να κάνεις υπομονή.

---

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια!!

Quote:

---

Originally Posted by vasso82

Kαλησπέρα είμαι 28 ετών και φοβάμαι ότι θα μείνω μόνη μου χωρίς να κάνω οικογένεια χωρίς φίλους και χωρίς δουλειά!!έχω τελειώσει ήδη 1 σχολή και τελειώνω 2η αλλά νιώθω ότι τίποτα δεν με καλύπτει!Φοβάμαι ότι σπουδάζω άδικα!Απο την ηλικία των 16-17 δούλευα μέχρι πέρσι που αναγκαστικά διέκοψα λόγω σπουδών δλδ δεν γινόταν αλλιώς ή το ένα ή το άλλο!!Απο φίλους δεν έχω και πολλούς και αυτοί χάνονται σιγά σιγά γιατι κάνουν και την δικοί τους οικογένεια!!Μέχρι πέρσι δεν έμενα με τους γονείς μου και τώρα δυστυχώς επέστρεψα!!!Δεν μου κάνουν τπτ οι άνθρωποι αλλά ξέρετε είχα συνήθισει την ανεξάρτησία μου!!Εδώ και 2 χρόνια είμαι μόνη μου βγήκα απο 1 σχέση που με τσάκισε και μάλλον ακόμα να συνέλθω!!Βαριέμαι ακόμα να περιποίηθω τον εαυτό μου ,πολλές φορές με το ζόρι βάφομαι κλπ.
Παλιότερα ήμουν πολύ ενεργητικό παιδί το χόμπι μου ήταν να ζωγραφίζω και να φτιάχνω κόμιξ , να μεταποιώ ρούχα , να γυμνάζομαι γτ ήμουν αθλήτρια και γενικά δεν καθόμουν σε ένα μέρος όπως έλεγε και η μητέρα μου που ακόμα και αυτή βλέπει την αλλαγή!!
Νιώθω ότι όλοι γύρω μου είναι ευτυχισμένοι ότι όλοι είναι ευχαριστημένοι με την ζωή τους, όλοι κάνουν οικογένεια και εγώ όχι γιατί τι φταίει είναι όλα θέμα τύχης ή εγω τα παράτησα όλα στην τύχη τους παλιότερα κυνηγούσα τα πράγματα!!Γιατί παραιτήθηκα έτσι;
Σόρυ για το μιρμιρισμα τό ξέρω είναι εκνευριστικό αλλά αυτό νιώθω τώρα και ήθελα να το εκφράσω έστω και από εδώ μέσα!!
Το ξέρω θα μου πείτε ότι για αυτά τα ερωτήματα πρέπει να τα ψάξω μόνη μου αλλά πως δεν ξέρω πως να ξεκινήσω δεν ξέρω απο πού και πώς;

---

ΤΟ μήνυμα διαγράφηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης.