Printable View
Και εγώ το ίδιο πρόβλημα έχω....
Ο μοναδικός μου ΚΟΛΛΗΤΟΣ φίλος από τότε που κάνει παρέα με άλλα παιδιά δεν μου δίνει σχεδόν καθόλου συμασία...
Προσπαθώ τελευταία να κάνω παρέα με άλλα παιδιά και νομίζω ότι αν προπαθήσω να είμαι ποιο κοντά τους θα πετύχει....
Αυτό χρειάζεται...Να κάνουμε παρέα με καινούρια άτομα....
+φωνω Αντώνη.Οσο περισσοτερα ατομα τεινουμε να γνωρισουμε,τοσο περισσοτερες ειναι οι ελπιδες να βρουμε μεσα σ'αυτους καποιον που τα ταιριαζουμε
Να ξανοιχτείς. Μην περιμένεις από τους άλλους την πρώτη κίνηση γιατί ίσως να μην την δεις ποτέ. Ξεκίνα να μιλάς, λίγες έστω κουβεντες για αρχή με αυτους που θεωρείς πιο προσιτούς σε σενα, κάπως έτσι θα ξεκινήσει να δημιουργείται η παρέα. Μην προκαταβάλλεις για κάτι που δεν είσαι βέβαιη, που απλά είναι εμμονή της σκέψης, ότι δλδ δε σε θελουν για παρέα ή θα σε απορρίψουν. Αν δεν ξανοιχτείς με ωραίο τρόπο πρώτα δε ξερεις αν θα σου συμπεριφερθούν έτσι. Εγω σου λέω, από εμπειρία, θα ανταποκριθούν στο κάλεσμα σου. Βάλε ως ένα από τους στόχους σου για τη συνεχεια την κοινωνικοποίηση. Διαφορετικά στερείσαι τις ωραίες στιγμές που προσφέρει η παρέα με άλλους και αντ αυτού βιώνεις τη μελαγχολία και τη χαμηλή αυτοεκτίμηση που γεννά η μοναξιά. Τις αληθινές φιλίες και την ευχαριστη παρεα θα τις αναζητήσεις στην καθημερινότητα στους δικούς σου χώρους, όχι στις εικονικες φιλίες των σάητ. Το δεύτερο, με κανενα απολύτως τροπο δεν μπορεί να αναπληρώσει ή να προσφέρει τα τοσα πολά που έχει το πρώτο. Κι εγώ αγαπώ τα ζώα, όμως δεν πρέπει να λειτουργούν ως υποκαταστατο των διαπροσωπικών σχέσεων. Το ότι όι γονείς σου σε κοιτάζουν ή θεωρούν παράξενο κάτι που κάνεις, αυτό να μην ενεργεί ως αυτοπεριορισμός, ως κάτι που κατευθύνει ή περιορίζει τη συμπεριφορά σου κατά τρόπο που εσύ πιστεύεις ότι θα ναι αρεστός στους γονείς ή δε θα σε φέρει σε σύγκρουση μαζί τους.
Ευχαριστώ για τις συμβουλές σας. Το θέμα των ζώων λύθηκε με μια απλή συζήτηση. Αλλά δυστυχώς το θέμα των φίλων παραμένει... Προσπάθησα. Ανοίχτηκα περισσότερο, μπαίνω στις συζητήσεις, τους μίλησα και για το πρόβλημα με την συμπεριφορά τους, αλλά δεν άλλαξε τίποτα... Προσπάθησα να βρω νέους φίλους, αλλά έχουν κατασταλάξει στις φιλίες τους και έτσι εγώ φαίνομαι άκυρη... Όσο και να προσπαθώ να τις πλησιάσω, δεν αλλάζει τίποτα... Πολλά περιστατικά με έχουν κάνει να νιώσω σαν ξένη. Με μερικές φίλες μου, μένουμε κοντά. Πολλές φορές τους έχω ζητήσει να συναντηθούμε, αλλά δε δέχονται. Ενώ, μεταξύ τους συναντιούνται. Τους ζητάω τα τηλεφωνά τους και δε μου τα δίνουν (με εξαίρεση 1 που δεν το σηκώνει ποτέ). Τους στέλνω μέσο διαδικτύου μηνύματα μήπως τις βρω εκεί για να μιλήσω, αλλά αμέσως "κλείνουν" την συνομιλία με μια δικαιολογία. Πηγαίνουμε εκδρομές, βγάζουν φωτογραφίες, αλλά πάντα εγώ είμαι ο φωτογράφος. Ζητάω και εγώ να συμμετέχω, αλλά αρνούνται. Πολλές φορές εξαφανίζονται μέσα στο σχολείο και εγώ τις ψάχνω. Πηγαίνω να κάνω παρέα με άλλα κορίτσια, αλλά στραβώνουν, συν ότι δεν μπορώ να συμμετέχω στις συζητήσεις τους, γιατί έχω εντελώς αντίθετα ενδιαφέροντα. Τώρα τελευταία έχουν αρχίσει να κάνουν παρέα με ένα κορίτσι που είχα "τσακωθεί" πριν από 1,5 χρόνο. Ξαφνικά δε μιλούσε χωρίς λόγο. Προσπάθησα πάρα πολλές φορές να μάθω γιατί τσακωθήκαμε, αλλά ποτέ δε θέλησε να συζητήσουμε... Ακόμα και πρόσφατα προσπάθησα να μιλήσω μαζί της, αλλά τίποτα. Τώρα όμως που έχουν αρχίσει και κάνουν στενή παρέα μαζί της, νιώθω περισσότερο εκτός παρέας.
Δε ξέρω πως θα τα καταλάβετε όλα αυτά. Δε ξέρω πια τι να κάνω. Δε είχα ποτέ αληθινές φίλες για να μου λείψουν τώρα... Ίσως φταίει ότι δεν εμπιστεύομαι εύκολα τους ανθρώπους.
Ποσο σε καταλαβαινω!!!
Ολο το γυμνασιο και το λυκειο το εβγαλα χωρις φιλους!Ειχα αλλαξει σχολειο και εκεινοι γνωριζοντουσαν απο πριν οποτε δεν αποζητουσαν νεες φιλιες.Μονο με την κοπελα που καθομασταν στο ιδιο θρανιο μιλουσα και στο λυκειο κοπηκε κι αυτο και ετσι εκανα λιγη παρεα μ'ενα παιδι που επισης δεν ειχε φιλους γιατι ηταν παχουλο και το απεφευγαν(φαντασου!).Βεβαια με εκεινον δεν ειχαμε και πολλα να συζητησουμε εκτος απο τα μαθηματα.Δε συζητω για καφεδες και νυχτερινες εξοδους..απλα δεν υπηρχαν!Οι γονεις μου δε μου ελεγαν τιποτα και ετσι εγω το ειχα αποδεχθει και ασχολιομουν μονο με τα μαθηματα μου.Στο λυκειο αρχισα να μιλαω και με κανα δυο αλλα παιδια αλλα μεχρι εκει.Και σημειωσε πως εγω δεν ειχα κανενα ζωακι για συντροφια.
Οταν μπηκα στο πανεπιστημιο ολα αλλαξαν!!Βρηκα παρεα και ειμασταν αχωριστοι!Και εκτος απο αυτην εχω κανει και αλλες παρεες και τολμω να πω πως εχω γινει πολυ πιο κοινωνικη απο τοτε!!Οποτε μη το παιρνεις βαρια αυτα ειναι περαστικα και ειναι γεγονος οτι τα περνανε παρα μα παρα πολλα παιδια σε αυτη την ηλικια!
Μακάρι... Γιατί πλέον έχω κουραστεί/βαρεθεί...
gia sas ime 16 xronon. Egw exw 3 filous tou opious kanoume kathe mera parea ala den exoume ta idia kina egw thelw boltes clab xorosperides plakes kai etsi auti apla mia xeri bolta kai meta pc DEN ANTEW ALO to exw sixathi tous to exw pi ala tipt exw 1-2 files tis opies exw na milisw kairo genika ime enas anthropos polik klistos ston euto tou kai den milaw eukola oute se kopeles oute se filous gia auto to logo ime kai eleu8eros gia arketo kairo ntrepome na milisw se koritsia an kai to thelw :( opote se katalabenw apolita apla kane ipomoni tha erthi kai gia emas o kairos p tha imaste ok ;))