Printable View
Εννοείς ότι ηξερες ότι είσαι ομοφυλόφιλη ή στρέιτ;Quote:
Originally Posted by Φελίσιτι
Λογικό σε μια αγχώδη διαταραχή μαζί με ιδψ να σε βομβαρδίζουν έτσι οι σκέψεις....Οι οποίες συχνά είναι και διαστρεβλωμένες και πιο έντονες φυσικά...
Φελίσιτι, δεν γνωρίζω πώς λειτουργεί ακριβώς η νευροανάδραση αλλά νομίζω ότι το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι υπομονή...
Γιατί διάλεξες αυτή τη θεραπεία και όχι την πιο συνηθισμένη-φάρμακα & ψυχοθεραπεία;
να σου πω την γνωμη μου? πηγαινε με αλλη γυναικα και τοτε θα σου λυθει. αν δεν εισαι δεν θα σαρεσει και θα σου φυγει. εγγυημενο
ήξερα ότι είμαι στρέιτ, καταρχήν ερωτεύτηκα φουλ ένα αγόρι με το οποίο είμαστε μαζί εδώ και 2μισι χρόνια. από τη μέρα όμως που έπαθα κρίση πανικού με περικυκλώνουν τέτοιες παρανοϊτικές σκέψεις και δεν ξέρω ακόμα πόση υπομονή να κάνω.. εσύ πιστεύεις ότι όλα αυτά που έγραψα πριν είναι συμπτώματα της ιδψ? γιατί σκέψου πως απλά μου μπήκε η ιδέα ότι έχω μεγάλο κεφάλι και δεν είμαι όμορφη και μπλα μπλα και έλεγα ότι θέλω να πεθάνω και τέτοια..μόνο απ'αυτό σκέψου..ενώ τώρα που το μυαλό πέρασε σε μια άλλη σκέψη μου φαίνεται απόλυτα φυσιολογικό το κεφάλι μου..εσύ πιστεύεις ότι όλα αυτά οφείλονται στην ιδψ και στο άγχος μου?Quote:
Originally Posted by Σουελ
Φελισιτι, για αλλη μια φορα θα σου πω να ηρεμησεις..κι η δικη μου γνωμη αυτη ειναι..Ο,τι είναι οι υπολοιπες παραλογες σκεψεις σου ειναι κι αυτες περι της ομοφιλοφιλιας..Ακριβως το ιδιο..Απ το αγχος σου δημιουργουνται..για αυτο χαλαρωσε..Αν ειχες τετοιο θεμα θα το ειχες καταλαβει μικροτερη κατα τη γνωμη μου..Απ τη στιγμη που δεν εχεις ερωτευτει στη ζωη σου γυναικα εισαι στρειτ..ειναι απλο.Καταλαβαινω ποσο πολυπλοκο σου φαινεται οταν ερχεται στο μυαλο σου αλλα στην ουσια ετσι ειναι..απλως ισως κολλας περισσοτερο σε θεματα βασικα ενώ οι υπολοιπες (ιδεες)ερχονται και φευγουν πιο ευκολα επειδη εσυ μαλλον δεν τις σπουδαιολογεις το ιδιο..
Σου ειχα πει και παλιοτερα οτι κατα τη γνωμη μου εκτος απο νευροαναδραση χρειαζεται και ψυχοθεραπεια.Απο δικη μου εμπειρια η νευροαναδραση δεν αρκει.θελει και μπλα μπλα..το μηχανημα σε βοηθαει απλως να μπορεις να ηρεμεις και να συγκεντρωνεσαι,ομως ,αρκουμενη μονο σ αυτο,το προβλημα παραμενει αλυτο μεσα σου..Γι αυτο σου ξαναλεω προσπαθησε να βρεις εναν ψυχολογο ή ψυχιατρο που να μπορεις να τα συζητας ολα αυτα και να λυθουν και να φυγουν απο μεσα σου..Αυτο μπορει να γινει και στη νευροαναδραση..εχουν κι εκει ψυχολογο..Συζητησε το μαζι τους..Αν δεν σε καλυπτει ο δικος τους ψαξε καποιον εκτος της νευροαναδρασης..ευχομαι να ξαναβρεις την ηρεμια σου γρηγορα..Και δεν χρειαζεται ουτε να πας με γυναικα ουτε να κατσεις να αναλυεις αυτα που σκεφτεσαι..ειναι κοινη φρικη αυτη στα πλαισια της ΙΨΔ.,..ευχομαι να τα λυσεις ολα με μπλαμπλα ή στην χειροτερη με λιγο καιρο φαρμακοθεραπειας παραλληλα..Ολα θα πανε καλα,ηρεμησε.
ειλικρινά εσένα περιμένα να μου απαντήσεις!με ηρεμείς κάπως!δεν ξέρω πως να σκεφτώ πλεόν και τι να σκεφτώ!σκέψου ότι πριν ένα μήνα ήθελα να πεθάνω γιατί θεωρούσα ότι δεν ήμουν όμορφη γιατί είχα δήθεν μεγάλο κεφάλι (μόνο εγώ το έβλεπα έτσι) και τώρα επειδή μου μπήκε κάτι άλλο στο μυαλό η ιδέα αυτή μου έφυγε και βλέπω το κεφάλι μου φυσιολογικό. και πως γίνεται ενώ η ιδέα αυτή να μου έχει φύγει και να κάνω ότι και πριν..δηλαδή να βάφω τα νύχια μου, να ντύνομαι ωραία, να ψωνίζω, να θέλω να σπουδάσω και αισθητική ξαφνικά να μου μπαίνει η ιδέα αυτή και να νιώθω φυλακισμένη? ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτε από όλα αυτά. ο ψυχολόγος μου είπε ότι επείδη ήθελα να απαλαγώ από την ιδέα ότι το κεφάλι μου είναι μεγάλο και είπα "καλύτερα να σκέφτομαι ότι σκεφτόμουν και πριν" (δηλ ότι είμαι λεσβία, ότι θέλω να αλλάξω φύλο) μου είπε πως είτε συνειδήτα είτε υποσυνείδητα τα έφερα ξανά στο μυαλό μου για να ξεχάσω τα προηγούμενα και πράγματι έτσι έγινε. κι εσύ έτσι νομίζεις? ότι δηλαδή είναι απλά παρανοϊκές σκέψεις?νιώθω κλεισμένη, φυλακισμένη. πάω να γ΄ραψω κάπου το όνομα μου, και δεν μπορώ, σαν μια φωνή να μου λέει δεν είσαι φελίσιτι,είσαι γιώργος... τι πιστευείς? απελπίστηκα..
Φελισιτι μου,πιστευω αυτο ακριβως που σου ειπα και το πιστευω γιατι κατι τετοιες φρικες με τον ιδιο μηχανισμο τις τρωω κι εγω..Οπως εχω δει και απειρα αλλα μνματα παιδιων με ΙΨΔ και ακριβως τους ιδιους προβληματισμους κ φρικες..Τωρα γιατι γινεται ολη αυτη η ιστορια δυστυχως δεν ξερω..Ισως ειμαστε και λιγο μαζοχες να πω?Σιγουρα παντως ειμαστε πολυ αγχωδεις.Εμενα τελευταια φορα που πηγα στο γιατρο, μου ειπε πως ολες αυτες οι ιδεες ειναι το αγχος μου που ξεσπαει ετσι..
Μοιαζει πολυ λογικο αυτο που σου ειπε ο γιατρος σου,θα μπορουσε καλλιστα να ειναι ετσι..Ισως η αλλη σκεψη σου προκαλουσε μεγαλυτερη δυσφορια(εφοσον λες οτι ηθελες να πεθανεις εξαιτιας της)και υποσυνειδητα θελησες να επιστρεψεις σε αυτην..και το καταφερες..Ευγε! ;ρ
..Η ουσια ομως δεν ειναι να επιλεξουμε τη λιγοτερο επωδυνη παραλογια μας,αλλα να ξεφυγουμε και να θεραπευτουμε απο ολον αυτον τον γενικοτερο μηχανισμο που τις γενναει..Σου ξαναλεω οτι πιστευω οτι ειναι βασικο να μπορεις να τα συζητησεις ολα αυτα με εναν ειδικο που να κερδισει την εμπιστοσυνη σου..Αν τον εχεις βρει και ειναι αυτος που αναφερεις, ζητα του να κανετε συχνοτερα συνεδριες και ρωτα τον τι αλλες λυσεις μπορει να σου προτεινει για να λυσεις ολο αυτο που σε βασανιζει.
Εγω προς το παρον, ξαναξεκινησα μια φαρμακευτικη αγωγη (αγχολυτικα-αντικαταθλιπτικα)που με εχει βοηθησει πολυ (ως προς την συχνοτητα και την ενταση των σκεψεων μου)και παραλληλα ψαχνομαι για ψυχοθεραπευτη ωστε να τις εξαλειψω τελειως χτυπωντας στη βαση τους...γτ ξερω οτι τα φαρμακα δεν αρκουν..αυτο ακριβως σου προτεινα κι εσενα.,.Να ξεκινησεις ψυχοθεραπεια,και σου θυμιζω οτι για εσενα πιστευω οτι θα ειναι ευκολοτερο να το ξεπερασεις μιας και ειναι πιο προσφατο σε σχεση με εμενα που -κακως-ανεχομαι αυτην την κατασταση 5-6 χρονια τωρα..Αλλα και παλι δεν το βαζω κατω.
Οποτε και οτι χρειαστεις γραψε στο νημα σου ή στειλε μου μηνυμα..αργα ή γρηγορα θα το δω..
Μην απελπιζεσαι και μην το βαζεις κατω..θα ρθουν οι μερες που θα κατευθυνουμε εμεις το μυαλο μας και παλι,κι οχι αυτο εμας..Το χουν καταφερει πολλα παιδια..γιατι οχι κι εμεις? ;>
κοιταζομαι 1 ωρα η και παραπανω την ημερα στον καθρεφτη,οταν σκεφτομαι καποια που δεν χωνευω μετα νομιζω πως μοιαζω σε αυτη,δεν ξερω καν πως ειμαι,αν εβλεπα την φυσιογνωμια μου σε καποια αλλη δεν θα με αναγνωριζα,στις φωτογραφιες βγαινω σα τερας,ακομα και απο καθρεφτη σε καθρεφτη νομιζω πως φαινομαι διαφορετικη,εκαψα τα μαλλια μου επειδη προσπαθουσα να τα ξανθυνω μονη μου απο μικρη,επειδη με ταραζε η ιδεα να εχω σκουρα μαλλια,οταν εβλεπα μαυρη ριζα ηθελα να αυτοκτονησω,το τελευταιο χρονο φοβαμαι και γω οτι ειμαι λεσβια,ενω ξερω οτι ειμαι μια ασεξουαλικη που εχει ερωτευτει αγορια.το γεγονος οτι δεν ειμαι μπιμπο (και ουτε θελω να ειμαι)με κανει να νοιωθω 'απ'εξω',μου ειναι πολυ δυσκολο να μιλησω με θηλυκια γιατι νοιωθω πανασχημη και αρρενωπη μπροστα της και συνεχεια κανω βασανιστηρια στο μυαλο μου υποβαλλοντας τον σε τεστ π.χ. δεν μπορω να δω τηλεοραση που να δειχνει μια ωραια(και μονο ωραιες δειχνει..τηλεοραση ειναι)και σκεφτομαι'για κοιτα την,πες μου τι νοιωθεις ε?ε?αν ησουν μπροστα της θα μπορουσες να της μιλησεις?θα γινοσασταν φιλες?γιατι οχι?ε?πες μου?' κατι σα ναζιστικες μεθοδοι..καθε μερα γινεται αυτο ολη μερα,ακομα και οτι ειμαι παιδοφιλη(δεν μπορω ουτε να τα γραψω,με σιχαινομαι),νομιζω πως αν κοιταζω παιδακι,το κοιταζω 'περιεργα' η αυτο σκεφτοντε οι γονεις τους.α και ολη αυτη η καταπιεση γιατι εχω κοινωνικη φοβια και ιδεοψυχαναγκασμους και επειδη εχω 0 φιλους,πρεπει να παρω μπροστα γιατι δεν αντεχω αλλο την μοναξια.
Το οτι το λες και μονη σου οτι πρεπει να παρεις μπροστα ειναι πολυ θετικο και μπορει να αποτελεσει το πρωτο σου βημα.
Ξεκινα λοιπον..και τα δικα σου λογια μου φαινονται οικια..ουτε εγω ειμαι μπιμπο(κι επισης δεν θα θελα να μαι) το γεγονος ομως αυτο σιγουρα δεν αρκει για να μας κανει λεσβιες,σωστα?Ουτε αρρενωπη ειμαι αλλα οταν εχω την συγκεκριμενη ανησυχια ετσι νιωθω..Αυτο δεν επιβεβαιωνεται απ το αν η συμπεριφορα μας ειναι χαζογκομενιστικη,ουτε απ το αν βαφουμε τα νυχια μας ροζ και τα μαλλια μας ξανθα..αλλα απ το εξης απλο--->Είναι τοσο ξεκαθαρο..Λεσβιες θα ημασταν αν στα νορμαλ μας χρονια και στιγμες ειχαμε ερωτευτει η ελκυομασταν σεξουαλικα απο γυναικες..κατι που προσωπικα δεν μου εχει συμβει..Πολυ σημαντικο ειναι να μην καθομαστε αυτο να προσπαθουμε να το ξεκαθαρισουμε οταν βρισκομαστε υπο την επηρεια του αγχους..Δεν ξεκαθαριζεται ετσι.Αυτο ειναι ψυχαναγκασμος και του δινει μεγαλυτερη υποσταση.Πρεπει να το καταλαβετε.
Και αυτο με τα παιδακια το χω παθει..και σε αυτο το θεμα επισης...παιδοφιλες θα ημασταν αν στα νορμαλ μας ελκυομασταν σεξουαλικα απο πιτσιρικια(ελεος!)
Οπως μου εχει συμβει και με παντρεμενους ή δεσμευμενους,με παπαδες και διαφορα τετοια..οτιδηποτε "απαγορευμενο"/"απαραδεκτο" κατα την κοινη (και τη δικη μου προφανως)αντιληψη με λιγα λογια.
Μη μασας..Αν στεκανε ολα αυτα δεν θα μας φρικαρανε τοσο.Ολα αυτα δεν ειναι πραγματα που θελουμε,αλλα πραγματα που φοβομαστε μην υπαρχει περιπτωση να θελησουμε..υπαρχει μια σημαντικη διαφορα και τεραστια αποσταση αναμεσα σ αυτα τα δυο,αλλα δυστυχως αυτη δεν ειναι ευκολα διακριτη τις στιγμες που καταλαμβανουν το πειραγμενο μυαλο μας τα συγκεκριμενα αγχη/φοβιες..
Ξεκινα λοιπον ψαξιμο για να τα λυσεις κι εσυ.Αιντε..ηρθε η ωρα μας..ντιν ντον
ΥΓ:Και φυσικα κι εμενα ολα αυτα με οδηγησαν σε κοινωνικη φοβια(λογικο δεν ειναι?),που μαλλον ειχα σε μικροτερο βαθμο ομως, πολυ πριν ξεκινησουν ολες αυτες οι σκεψεις..
Ουφ νοιωθω καπως καλυτερα τωρα(δεν ειναι ευκολο το δαιμονιο)αλλα τουλαχιστον οτι ξερω πως δεν το παθαινω μονο εγω,το θεμα ειναι πως λυνεται?εχω αρχισει να χανω την πιστη μου στην ψυχολογια,μονο θεωρια ειναι,δεν ξερω κανεναν που να 'εγινε καλα'.Οταν παω στον ψυχιατρο μου λεει την ιδια καραμελα ξανα και ξανα,χαιρω πολυ!Το μονο που με βοηθουσε ηταν ο διαλογισμος αλλα εκει μπαινεις σε αλλα μονοπατια που προς το παρον αποφευγω.(βιωνω και υπαρξιακη καταθλιψη αυτον τον καιρο παρακαλω!απ'ολα τα καλα)
Τι σου λεει ο γιατρος σου?παιρνεις και φαρμακευτικη αγωγη παραλληλα?Μηπως θα πρεπε να σκεφτεις μια αλλαγη σ αυτο το θεμα?μηπως θα πρεπε να απευθυνθεις σε καποιον αλλο?Αν εχεις φτασει σε σημειο να ξερεις εκ των προταιρων τι θα σου πει και να σου φαινονται τετριμμενα τα λογια του, ισως δεν ειναι ο καταλληλος για εσενα.
Δεν ξερω τι ακριβως παιζει με τον διαλογισμο..Φανταζομαι οτι σε ηρεμει κι αυτο ειναι καλο.Αλλα αν οπως λες σου ανοιγει αλλα καναλια τα οποια φοβασαι προς το παρον, ασε τον στην ακρη για την ωρα..κατι θα ξερεις παραπανω.
http://www.mpes.uoa.gr/taxonomy/term/75 ριξε εδω μια ματια να δεις ποσα αλλα παιδια κανουν παρομοιες σκεψεις..και ψαξε τα παλιοτερα μνματα κυριως που θα βρεις πολλα τετοια..στο λεω γιατι εχω καιρο να μπω και δεν ξερω τι λενε τα πιο προσφατα..Να ξερες ποσα ακομα παιδια υποφερουν απο τετοιες λαλακιες.
Ευχαριστω πολυ για το λινκ,ξεκινησα να διαβαζω μερικα και εχω μεινει!Οταν βγαινω εξω δεν μπορω να φανταστω πως υπαρχουν και αλλοι που νοιωθουν ετσι,ολοι μου φαινονται τοσο..φυσιολογικοι.Οσο για τον γιατρο,τωρα εχω κανα δυο μηνες που τον βλεπω,εχω αλλαξει πολλους,αυτος ειναι οτι καλυτερο μου εχει τυχει,οπως ειπα σε ενα αλλο ποστ,με ειχαν κανει πειραματοζωο απο τα πολλα χαπια τα οποια οπως αποδειχτηκε δεν εκαναν για μενα..μιας και μου ειχαν κανει λαθος διαγνωση,εκανα εξετασεις και τις δυο πρωτες βδομαδες ανακουφιστηκα αρκετα μιας και καταλαβα τι ειχα.Οι γονεις μου ειναι πολυ εναντιον με τα χαπια,ειδικα τωρα που ξερουν ποσο κακο μου εκαναν,ουτε ο γιατρος μου εχει κανει λογο,νοιωθω την αναγκη να δοκιμασω καποια τυπου xanax,δεν ξερω εχεις δοκιμασει η ακουσει να βοηθουν?
Είδες?και ποσες αλλες παρομοιες με τις δικες σου σκεψεις συναντησες??Κι εγω μεχρι που το ανακαλυψα δεν το περιμενα με τιποτα οτι θα βρω παρομοιες καταστασεις με εμενα.
Μου θυμιζεις την δικη μου περιπτωση..Κι εμενα μου εδιναν αντιψυχωσικα τα οποια δεν με βοηθησαν καθολου..
Σκεψου οτι περναω ολη αυτην την κατασταση 5-6 χρονια τωρα,και μονο δυο μηνες τωρα, ξεκινησα αγωγη που να με βοθαει οντως!!(ηθικο διδαγμα?...ποτε δεν ειναι αργα)..παιρνω αντικαταθληπτικο/αγχολυτικο μαζι(τα μινιτραν συγκεκριμενα)..Τα αλλα που μου εδιναν πιο πριν απλα εκαψαν λιγο παραπανω τον εγκεφαλο μου..τιποτα αλλο..Ολοι πανω κατω πειραματοζωα ειμαστε σ αυτες τις περιπτωσεις..δυστυχως..
Τα ζαναξ που ρωτας ειναι κι αυτα αγχολυτικα/ηρεμιστικα απο οτι ξερω..Δεν τα χω δοκιμασει,αλλα αν ειναι οντως τετοια φαση κι η δικη σου παθηση οπου εμπλεκεται το πολυ αγχος,πολυ πιθανον να ειναι βοηθητικα..το καλυτερο που εχεις να κανεις ειναι να το συζητησεις και να ρωτησεις τον γιατρο σου σχετικα.
Ομως η αποψη μου ειναι οπως και να χει, μην επαναπαυτεις στα φαρμακα γιατι δεν θεραπευουν..απλως βοηθουν.Πιστευω τον σημαντικοτερο ρολο τον παιζει η ψυχοθεραπεια με εναν σωστο ειδικο που να μας ταιριαζει...Το οτι ο δικος σου ισως ειναι καλυτερος απ τους προηγουμενους που ειχες δεν σημαινει οτι ειναι και το καλυτερο που μπορεις να εχεις(εφοσον και παλι δεν νιωθεις ικανοποιημενη).Ψαξε το παραπανω,μην παραιτεισαι..ζητα να σου συστησουν καποιον.
Τι διαγνωση σου ειχαν κανει αρχικα?και τι ανακαλυψες τελικα οτι εχεις κ με τι ειδους εξετασεις?
Καλο ειναι που κρατας μια πισινη με τα συγκεκριμενα φαρμακα εφοσον αποδειχτηκε οτι δεν σε βοηθουσαν.
οντως..ειχα συνδεσει τον ιδεοψυχαναγκασμο πιο πολυ με τις τελετες που κανεις για να τις ξεφορτωθεις,πραμα που δεν συναντουσα τοσο εντονα στο δικο μου προβλημα,τωρα κανα δυο μερες το ψαχνω παλι γιατι αυτη ηταν η αρχικη μου διαγνωση(οταν πρωτοαρχισα θεραπεια ημουν 14 χρονων,μετα προστεθηκαν και αλλα προβληματα),και μενα αντιψυχωτικα μου εδινε μαζι με αντικαταθλιπτικα,δεν μου ελεγε ευθεως τι ειχα και για να μου δινει αντιψυχωτικα..ειχα εμμονες ιδεες οτι εχω σχιζοφρενια,ενω οι γονεις μου γνωριζαν οτι παιρνω τετοια χαπια,δεν τους εβλεπα και πολυ πανικοβλημενους ουτε με πειραζε τοτε στην εφηβεια,ημουν ανεκαθεν αντιδραστικο στοιχειο και το θεωρουσα μεχρι και μαγκια να ειμαι 'τρελη',μετα αρχισα να σοβαρευω οταν φιλη-φιδι αρχισε να το χρησιμοποιει εναντιον μου,να με βριζει αισχρα και να λεει οτι δεν θελει να κανει παρεα με 'αρρωστο ατομο'και τοτε πηγα οντως να τρελαθω,εφοσον δεν ηξερα τι ειμαι πλεον,ενω ειχα τον απολυτο ελεγχο του εαυτου μου και ημουν 100% σιγουρη,ξαφνικα ανοιξε η γη κατω απο τα ποδια μου..δεν μου ειχε γινει απλα εμμονη οτι μπορει να ειμαι τρελη αλλα φαντασου να προσπαθουν να σε πεισουν οτι οντως εισαι.τεσπα μακρυγορησα θα ερθω παλι στο σημερα,ουτε αυτους μου εδωσε 'τιτλο'(γιατι το κανουν αυτο?ελεος)μου ειπε απλως οτι ειναι διαταραχη προσωπικοτητας και απο αυτα που μου λεει συνεχεια οτι οι σκεψεις μου βαζουν τρικλοποδιες ουτως ωστε να μεινω μονη μου και να αποφυγω να συναψω φιλιες,μαζι με το αισθημα κατωτεροτητος που νοιωθω,την απεχθεια μαλλον για τον εαυτο μου και τις κρισεις πανικου,οπως εψαξα και μονη μου εχω αποφευκτικη διαταραχη προσωπικοτητας.Ειναι σαν τις αγχωδεις διαταραχες με την διαφορα οτι εχω 'καταθεσει τα οπλα' και αποφευγω να παρευρισκομαι σε καταστασεις που μου προκαλουν πανικο.Εκανα τις κλασσικες εξετασεις αιματος(να δει το ορμονικο πως παει)και εγκεφαλογραφημα,το οποιο ειχα ξανακανει στο παρελθον με δικη μου πρωτοβουλια(και τοτε δεν ειχε δειξει καμια ανωμαλια).Οταν αλλαξα ψυχιατρο την προτελευταια φορα μου εδινε μονο τα αντικαταθλιπτικα,εχω μισο χρονο που τα εκοψα μονη μου,δεν υποτροπιασα,ουτε καν θυμαμαι πως ηταν να ειμαι θλιμμενη,πλεον οι σκεψεις εχουν κυριαρχησει,το να μελαγχολω και να κλαιω ειναι πολυτελεια,το μονο που σκεφτομαι ειναι πως θα επιβιωσω,το μελλον,πως θα αντεξω οταν μου ειναι δυσκολο να παω μεχρι το ψιλικατζιδικο χωρις να παθω κριση πανικου και να νοιωσω σαν ηλιθια απο τον τροπο που φερομαι.Θα συνεχισω με την ψυχοθεραπεια και αν δω πως δεν τραβαει θα του ζητησω να μου γραψει τιποτα(ποιος ξερει?μπορει να πιασει αυτη τη φορα)
πωπω ρε συ..ποσο μου θυμιζουν ορισμενα πραγματα εμενα..οπως αυτο που λες οτι δεν μπορουσες να πας μεχρι το ψιλικατζιδικο,οτι ηξερες οτι θα φερθεις σαν ηλιθια κλπ..(το ξερεις βεβαια οτι καποιες φορες αυτα ισως συμβαινουν γιατι απλα προκαταβαλουμε τον εαυτο μας, ετσι?)
Ναι, κι εγω αυτην την εντυπωση ειχα για την ΙΨΔ.Ουτε κι εγω κανω τελετουργιες κλπ.Ακομα κι αυτη η αναλυση που κανουμε ή η διαδικασια του να προσπαθουμε να επιβεβαιωσουμε τον εαυτο μας η να διαπιστωσουμε τι συμβαινει εκεινες τις στιγμες ειναι ενας ψυχαναγκασμος,μια τελετουργια, το ηξερες αυτο? νοητικες τελετουργιες λεγονται..αλλοι λενε απο μεσα τους συγκεκριμενες φρασεις.,.αλλοι μετρανε ή λενε νουμερα γιατι θεωρουν οτι μ αυτον τον τροπο εξαλειφουν αυτες τις ιδεες ενω στην πραγματικοτητα τις κανουν πιο εντονες,γιατι τους δινουν σημασια και υποσταση λες και ισχυουν..Καταλαβες τι παιζει?Οποτε το σημαντικο ειναι να μπορεσει καποιος να σταματησει αυτες τις διαδικασιες,ωστε αυτες να χασουν τη δυναμη τους ωσπου να εξαληφθουν.. Υπαρχουν τροποι για να το καταφερεις αυτο ρε συ..μην απογοητευεσαι..
Και γιατι πρεπει να περιμενεις αφου νιωθεις τοσο χαλια?? Γιατι δεν κανεις απο τωρα συζητηση στο γιατρο σου??Μην καθεσαι να υποφερεις ρε συ..αρχισε να βοηθας τον εαυτο σου..το προβλημα μας εχει λυση..αλλα θελει προσπαθεια.. Εχω μιλησει με παιδια που εχουν απαλαχθει απ αυτο..κατα σημαντικο βαθμο τουλαχιστον..οποτε παρε τα πανω σου και προχωρα..μην ανεχεσαι αλλο αυτην την κατασταση.Παρε τη ζωη κ την ελευθερια του μυαλου σου στα χερια σου!