Καλημέρα Βιργινία.
Ο Γιώργος εννοεί τους Ναρκομανείς Ανώνυμους (Ν.Α.). Ρίξε μια ματιά στην ιστοσελίδα τους :
http://www.na-greece.gr/
Σε γενικές γραμμές συμφωνώ με όσα σου είπε ο Γιώργος Πάνου. Η γνώμη μου είναι ότι θα βρεις τρόπους να βοηθήσεις το παιδί σου μόλις ξεπεράσεις το πρώτο σοκ (και τις σκέψεις / αντιδράσεις που έρχονται παρέα του), ενημερωθείς από όλες τις πλευρές και στη συνέχεια ακολουθήσεις το δικό σου ένστικτό, με μεγαλύτερη ηρεμία και φυσικά παρατηρώντας το παιδί σου, τις αντιδράσεις του και τις ανάγκες του.
Από ότι φαίνεται έχεις μία πολύ καλή επικοινωνία με το παιδί σου και αυτό συμφωνώ κι εγώ ότι είναι το πρώτο πράγμα σε αυτή τη φάση που θα πρέπει να διασφαλίσεις ότι θα διατηρηθεί ! Σε αυτή την ηλικία θεωρώ ότι είναι πολύ απλό να σου κλείσει την πόρτα το παιδί και να σε αφήσει έξω από τη ζωή του, ειδικά αν αισθανθεί ότι δεν το καταλαβαίνεις ή ότι τον πιέζεις αφόρητα. Και για την ώρα δε το κάνει, από όσα λες, γεγονός που σημαίνει ότι έχετε χτίσει μία ουσιαστική σχέση με το παιδί.
Δεν έχω κάνει ποτέ χρήση κάνναβης ή άλλων ναρκωτικών ουσιών, ήμουν αντίθετη από μικρή, γνωρίζω όμως κι εγώ πολλούς (μην πω πάρα πολλούς) οι οποίοι έκαναν ή κάνουν ακόμη χρήση κανναβης. Για να μιλήσουμε με στατιστικό δείγμα στον δικό μου κύκλο κανένας από αυτούς δεν ακολούθησε μετέπειτα πορεία σε σκληρά ναρκωτικά, αρκετοί από αυτούς διεκόψαν τη χρήση λίγο μετά τη μετεφηβεία (ή κάνουν 1-2 το χρόνο) και από όσους το συνεχίζουν μέχρι σήμερα, σχεδον όλοι έχουν κανονικότατες ζωές, οικογένειες, εργασία κλπ, και την κάνναβη τη χρησιμοποιούνε για να χαλαρώνουν (αντί για ποτό για παράδειγμα).
Τι θέλω να πω; Καλώς ή κακώς η κάνναβη είναι παντού γύρω μας στην Ελλάδα από χρόνια. Το παιδί σου δείχνει συγκροτημένο από όσα λες και σίγουρα δεν είναι παιδάκι. Γνωρίζει καλά ότι μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού αυτής της χώρας είχε ή έχει κάποια επαφή με την κάνναβη, ότι δεν έχει σωματικό εθισμό, ότι "δεν είναι δα και τίποτα φοβερό" (όπως συνηθίζεται -κακώς- να επικρατεί). Επομένως δεν θεωρεί ότι κάνει και τίποτα φοβερό, διαφορετικό, extreme ή κάτι για το οποίο θα πρέπει να αισθάνεται μειονεκτικά. Αυτή είναι και η παγίδα κατά την γνώμη μου όλων των χρηστών κάνναβης.
Επομένως οι έντονες αντιδράσεις, που μπορεί να του φανούνε τραγικά υπερβολικές για κάτι "τοσο απλό" (όπως πιθανώς να σκέφτεται) θα τον ξενίσουν και θα τον αποξενώσουν κατά τη γνώμη μου.
Αφού είναι κοντά σου και μπορείτε να συζητάτε ανοιχτά θα σου πρότεινα να εστιάσεις πολύ στην ενημέρωση. Να ενημερωθεί, να διαβάσει, να μιλήσει με άλλους, να ανακαλύψει πτυχές που ίσως δεν γνωρίζει ή δεν φαντάζεται για τη χρήση της κάνναβης. Επίσης σημαντικό να μάθει τι κυκλοφορεί στην αγορά και πόσο ζημιά κάνει ειδικά η "νέα φουρνιά" κάνναβης στην υγεία.
Επίσης θα σου πρότεινα να εστιάσεις στην ψυχολογική εξάρτηση που είναι κύριο πρόβλημα των χρηστών της κάνναβης, γιατί είναι ένα επιχείρημα που - αν γίνει βαθιά κατανοητό - εκτός από αληθινό δίνει και κίνητρα για μείωση ή διακοπή της χρήσης. Εξηγησέ του ότι η εξάρτηση ισοδυναμεί με έλλειψη ελευθερίας και αυτοκυριαρχίας.
Η καθημερινή χρήση που κάνει κατά τη γνώμη μου εμπεριέχει μια μορφή ψυχολογικής εξάρτησης, έχει συνδέσει την κάνναβη με κάποια δραστηριότητα της καθημερινότητάς του. Γιατί δεν τον "προκαλείς" και παροτρύνεις να αποδείξει στον εαυτό του ότι μπορεί αν έχει την κυριαρχία. Να πειραματιστεί. Όχι να αποδείξει σε σένα, στον εαυτό του, ότι δεν εξαρτάται από τίποτα. Ούτε από το απλό τσιγάρο, ούτε από αλκοολ ούτε από την κάνναβη. Πες του να κάνει ένα πείραμα να δει αν μπορεί για παράδειγμα να μείνει για μία εβδομάδα χωρίς να καπνίσει καθόλου. Επίσης συζήτησε μαζί του τι του προσφέρει η χρήση και εξηγησέ του ότι το να χρειάζεται να κάνει ένα τσιγάρο για να χαλαρώσει για παράδειγμα, τον οδηγεί πάλι σε ανελευθερία. Προσωπική άποψη εκφράζω φυσικά, αλλά σκέφτομαι ότι αυτό θα μπορούσε να είναι ένα επιχείρημα για να βρει ο ίδιος το κίνητρο να μειώσει ή διακόψει τη χρήση, σε κάθε περίπτωση όμως να απομακρυνθεί λίγο και να προβληματιστεί. Σε συνδυασμό πάντα με το να θελήσει να ενημερωθεί από πολλές πλευρές. Χωρίς να είμαι ειδικός, σου προτείνω δηλαδή να εστιάσεις σε κάτι το οποίο μπορεί να τον ταρακουνήσει και να τον "ακουμπήσει". Χωρίς να αισθάνεται ότι είναι άρρωστος όπως σου ανέφερε και μόνος του και ότι χρήζει ειδικού χειρισμού.
Όλα τα παραπάνω είναι φυσικά προσωπική άποψη, ούτε ειδικοί είμαστε εδώ πέρα, ούτε και γνωρίζουμε το παιδί σου, ούτε και βρισκόμαστε στη θέση σου. Γι' αυτό είπα και στην αρχή, ενημερώσου και ακολούθησε το ένστικτό και τη διαίσθησή σου, στηριζόμενη στις πληροφορίες που θα πάρεις και στην προσωπικότητα του παιδιού σου.
Να έχεις ψυχραιμία και δύναμη σου εύχομαι και όπως σωστά είπες, το αυτομαστίγωμα αυτή τη στιγμή δεν βοηθάει....Αναζήτηση πιθανών αιτιών ναι, είναι απαραίτητη (είτε ξεκινάνε από εσάς τους γονείς, είτε από άλλους παράγοντες), ενοχές που οδηγούν σε λανθασμένες συμπεριφορές όμως, όχι.