Printable View
Σε 2 ωρες εχω το πρωτο θεωρητικο μαθημα και μου εχουν κοπει τα ποδια...Αν παθω κριση πανικου μεσα στην μικρη ταξουλα? Θα γινω ρεζιλι....Οσο για την εξεταση θα τα χω κανει τοσο πανω μου που ελπιζω να μη μου σβησει το αμαξι...Αν και δεν μου συμβαινει αυτο..Αν παρω ομως μισο xanax μπορει να μου ρθει υπνηλια...!! Πφφφφ.....Εχω βαρεθει αυτους τους παλιοφοβους πια....!!!!! Για οτιδηποτε πρεπει να κανω το μυαλο μου τα περναει απο κοσκινο...βαρεθηκα..
Σκέψου, αν σου συμβεί, πώς θα το αντιμετωπίσεις; Βρες έναν τρόπο έτσι ώστε να σκέφτεσαι "Και να το πάθω, θα κάνω αυτό".
Γεια σας παιδακια... Λοιπον το πρωτο μαθηματα κυλησε πιο ομαλα μπορω να πω απ το δευτερο...στο πρωτο ημασταν μονο 3 ατομα,ισως στο δευτερο να μη μου αρεσε π ημασταν 7 ατομα σε μια τοσο δα ταξουλα..αρχισα να σκεφτομαι οτι θα με πιασει πανικος και καποια συμπτωματα εκδηλωθηκαν,οπως εφιδρωση στα χερια,αμηχανια,το ποδι να κουνιεται ασταματητα,ολο φου και φου...Ελπιζω να μη καταλαβε κανεις τπτ..Εν τω μεταξυ και το αστειο κομματι ολου αυτου..Ο δασκαλος εξηγουσε μηχανολογια,που νταξει δεν θελει και πολυ σκεψη για να γνωριζετε οτι μια γυναικα ειναι πανασχετη απ αυτα...Ειχα βυθιστει εγω λοιπον στις σκεψεις μου αλλα απ την αλλη επρεπε να ακουω και το δασκαλο γιατι μας εξεταζε μετα..Δραμα δραμα..:P
Κάποτε φοβόμουν πάρα πολύ πολλά πράγματα.... σχεδόν τα πάντα... κάποια στιγμή διάβασα κάπου τα εξής: "πρέπει να ταξιδεύουμε προς την κατεύθυνση των φόβων μας..." - "όταν έχουμε ένα φόβο πρέπει να πλησιάζουμε τον φόβο μας. Τότε ίσως δούμε ότι δεν είναι και τόσο μεγάλος όσο πιστεύαμε.." - "οι φόβοι μας έχουν τόση διάσταση και αξία όση τους δίνουμε εμείς" - "κάν' το κι ας φοβάσαι"!!! (υπάρχει κι ένα βιβλίο ολόκληρο μ' αυτό τον τίτλο!!) - έτσι με πολλή ψάξιμο και προσπάθεια, κάποια στιγμή είπα στον εαυτό μου: ΔΕ ΘΑ ΞΑΝΑΦΟΒΗΘΩ ΤΙΠΟΤΑ!! - και από τότε πολλοί φόβοι μου έχουν πάει περίπατο... έτρεμα τους διαρρήκτες για παράδειγμα (όταν πρωτόρθα στη Αθήνα!!). Πολλές φορές περίμενα ξενυχτώντας να πάει 5.30 - 6.00 το πρωί ν' αρχίσει να ξημερώνει για να κοιμηθώ.... τώρα κοιμάμαι ότι ώρα θέλω και μερικές φορές κλειδώνω μόνο την πάνω κλειδαριά.... ούτε που με νοιάζει... (βοήθησε και το ρέικι πολύ!!). Επίσης κάποια στιγμή έφτασα να φοβάμαι να μπω σε ασανσέρ... τελικά μια μέρα (την περίοδο που έκανα τις θεραπείες) χρειάστηκε να μπω σ' ένα ασανσέρ και ν' ανέβω 9 ορόφους... αυτό ήταν... δε ξαναφοβήθηκα από τότε.... μακάρι να σας βοήθησει λίγο η εμπειρία μου σχετικά με τους φόβους.... επίσης μια φορά πολύ νέα που είχα πάθει μια κρίση άγχους και πονούσα παντού με φοβερούς πόνους (ψυχοσωματικούς) μια ψυχολόγος μου είχε πει: κάθε φορά που θα σε πιάνει θα λες: "Άσε τις μαλακίες Ειρήνη!!" - στην αρχή δεν καταλάβαινα πως θα μπορούσε να λειτουργήσει αλλά σιγά σιγά το κατάφερα... μήπως να κάνατε το ίδιο κάθε φορά που σας πιάνει κάτι; ελπίζω να βοήθησα λίγο...
ειρηνη μεχρι τωρα κι εγω ανεβαλα τα παντα..αλλα βλεπω το χρονο να περναει γρηγορα κι εγω να μενω στασιμη..οποτε ειπα πχ για τα μαθηματα οδηγησης θα το κανω κι ας παθωω οτι να ναι..δε με νοιαζει.δεν θα το αναβαλω αλλο...βεβαια μεσα στην ταξη μια μικρη κριση την επαθα αλλα θα ανταπεξελθω..