Originally Posted by
Lacrymosa
εχω πολυ δρομο μπροστα μου για την νορμοθυμια μαλλον.. αλλα θα το παλεψω ρε συ, δεν θα τα παρατησω, τιποτα δεν ειναι ανεφικτο στην τελικη αρκει να καταβαλλουμε ολο το συνολο των προσπαθειων μας...
με τους γονεις μου υπαρχουν μικροπροβληματα αλλα εχω μαθει να μην δινω σημασια κ εχω αναπτυξει μηχανισμους αμυνας γενικοτερα να μην με αγγιζουν εξωγενεις παραγοντες, αλλα να επικεντρωνομαι στον εαυτο μου κ να αφουγκραζομαι τα θελω του, παλιοτερα που πηγαινα σε εναν γιατρο οσο ημουν ανηλικη ερχοντουσαν κι αυτοι μαζι μου κ στο τελευταιο 5λεπτο ημασταν κ οι 3 μεσα, αλλα πλεον οχι, με εκνευριζει αυτο κ το βρισκω εντελως ανουσιο να ρθουν μαζι μου, δεν βρισκω καμια χρηστικη σκοπιμοτητα, παρα να τσαντιστω με μια μαλακια που ενδεχομενως θα πεταξουν......