Δεν ξέρω πόσο δύσκολος ειναι ο γάμος και από τι εξαρτάται η επιτυχία του.Αυτό το θέμα με προβλιματίζει και εμενα πάρα πολυ.Συνεχώς βλέπω ζευγάρια που χωρίζουν και αυτό που με τρομάζει περισσοτερο είναι οτι πολλές φορές προκειται για άνθρωπους μεγάλης ηλικίας που εχουν ζησει μια ζωη μαζι,εχουν κανει παιδια και μια στιγμη τα τιναζουν ολα στον αερα. Δεν μπορω να εξηγησω αυτο το φαινομενο.Παραπανω απο τις μισες μου φιλες(ηλικιας 20-25) ειναι παιδια με προσφατα χωρισμενους γονεις.Μεσα σ\'αυτα και εγω(27 ειμαι-παιδι εννοω για τους γονεις μου).Οι δικοι μου χωρισαν πολυ προσφατα,μετα βεβαια απο τρελλα πανηγυρια ετων.Πολυ ασχημη εμπειρια, ειλικρινα.Σου ξεκουναει τα θεμελια σε δυσκολη στιγμη που πρεπει να παρεις αποφασεις για το μελλον σου(οσον αφορα σχεσεις+γαμους εννοω)και δεν ξερεις που πατας και που βρισκεσαι.Εγω τουλαχιστον ετσι το νιωθω.Τελοσπαντων.Τι να πω?Εγω σε τετοιες καταστασεις αλλα και γενικα στη ζωη μου σιχαινομαι να ακουω τη λεξη θυσια.Την εχω ακουσει χιλιαδες φορες και απο τον πατερα μου προς τη μανα μου και εμας τα παιδια,την ακουω καθημερινα απο παρα πολλους που στο ονομα μιας πραξης που αυτοι ονομαζουν \"θυσια\" εχουν τις πιο απιθανες,τις πιο παραλογες,τις πιο εξευτελιστικες απαιτησεις.Σου ονομαζουν θυσια αφου μιλαμε για γαμους, το γεγονος π.χ οτι παρεμεναν στο γαμο και δεν εφευγαν να κανουν τη ζωη τους η αλλες τετοιες μπουρδες χωρις ποτε να αναφερουν τι κερδισαν αυτοι-εστω συναισθηματικα απο αυτη τη\"θυσια\".Τωρα που το γραφω Αλεξανδρε συνειδητοποιω οτι ενα μεγαλο καρφι στους γαμους και στη ζωη γενικοτερα ειναι οι επιλογες.Πιστευω οτι υπαρχουν πολλοι ανθρωποι που επιλεγουν επιπολαια,που θεωρουν οτι εχουν δικαιωμα να διεκδικουν δικαιωματα που δεν τους ανηκουν,που δεν ειναι συνεπεις στον εαυτο τους, στη ζωη τους και στους αλλους.Ναι αυτο νομιζω οτι ειναι οντως σημειο κλειδι.Για να τελειωσω με τις \"θυσιες\"γιατι αυτο το θεμα με τρελλαινει,θεωρω αυτη τη λεξη μια απο τις πιο ζητιανιστικες,τις πιο ποταπες,τις πιο αισχρες,τις πιο ψευτικες.
Ενα αλλο θεμα που πιστευω οτι σιγουρα αν δεν ειναι αποδειξη, ειναι τουλαχιστον ισχυροτατη ενδειξη,ειναι το οικογενειακο περιβαλλον των συζυγων και τα παιδικα τους χρονια.Οι εμπειριες τους,οι ανθρωποι που τους μεγαλωσαν σιγουρα παιζουν τεραστιο ρολο στο γαμο και την εξελιξη του.
Ουφ...ειπα μερικα και ξεθυμανα.Εγω προσωπικα απο μικρη σπανια ονειρευομουν γαμους και κουφετα. Ουτε τωρα που μεγαλωσα με πολυσυγκινουν.Βασικα δεν πιστευω σ\'αυτα.Το γαμο το σωστο τον θεωρω ιερο.Την οικογενεια το ιδιο.Μονο που νομιζω οτι ειναι δυσκολο να πετυχουν.Δε μου αρεσει η λογικη παντρευομαι,κανω παιδια και αν δεν παει καλα χωριζω.Βεβαια σιγουρα το διαζυγιο ειναι μια πολυ ωραια λυση οταν δεν παει αλλο,αλλα...Δεν ξερω..Θεωρω παντως και το πιστευω πολυ αυτο,οτι δεν ειναι ολοι φτιαγμενοι για γαμο-δεν ειναι ολοι ικανοι.Με τα μυαλα που εχω ηδη καποιο με λενε γεροντοκορη-ειμαι απο επαρχια.Δε με ενδιαφερει καθολου ομως.Καλυτερα ετσι και αν νιωσω την αναγκη για ενα παιδι να υιοθετησω ενα με την ελπιδα οτι θα βρω ενα καταλληλο μπαμπα εστω και αργοτερα,παρα να βαλω σε μπλεξιματα και εμενα και το παιδι μου (και τον αντρα μου αν δε με μπλεξει αυτος πρωτα) με ενα γαμο που μπορει να διαλυσει.Δεν ειμαι και παραδειγμα προς μιμηση-ειμαι ομως οσο μπορω ρεαλιστρια(ετσι νομιζω εγω-μπορει να λεω και βλακειες).
