Παγιδευμένη με έναν βίαιο σύζυγο

Quote:

---

Originally Posted by melancholy

Aκριβώς έτσι ένιωθα ως τώρα.

---

ελπιζω να τα ξεπερασεις αυτα τα συναισθηματα που σε εμποδιζουν να αυτονομηθεις απο εναν ανθρωπο που σε κακομεταχειριζεται. αν δεν μπορεις μονη σου, ζητα βοηθεια απο τα κεντρα υποστηριξης.
εκει ειναι κ η δικη σου δυσκολια. οτι καπως στραβα τα εχεις δει τα πραγματα, που αντι να φυγεις τρεχοντας απο αυτη την αρρωστημενη σχεση, οπως θα εκανε καθε νορμαλ γυναικα, εσυ καθεσαι κ παραμυθιαζεις τον εαυτο σου οτι θα αλλαξει ο φιλος σου κλπ.

σκεψου με τον εαυτο σου αν εσυ εισαι διατεθειμενη για βαθειες ψυχολογικες αλλαγες.

ο φιλος σου αυτος ειναι. εσυ τι κανεις? αυτο ειναι το θεμα σου.

μελαγχωλια υπαρχει κι ενα αλλο σεναριο ακομα...συνηθως ξερεις στις οικογενειες η ιστορια επαναλαμβανεται..
λες πως τον χτυπουσαν κ τωρα βλεπεις τους εκδικειται..οσο κι αν αγαπαει τα παιδια,τα δικα του θα τα χτυπαει..κι αυτο θα ερθει σιγα σιγα και μεγαλωνοντας τα θα γινεται ολο και ποιο εντονα ωσπου να μετατραπει σε κακοποιηση..
αλλωστε κι εσενα λες πως σε αγαπαει αλλα αυτο το συναισθημα-που κατα την γνωμη μου ειναι οτιδηποτε αλλο αρρωστημενο παρα αγαπη-δεν τον εμποδιζει στο να σε κακοποιει....και παμε παρακατω..
αν κανεις το παιδι σου με αυτον τον ανθρωπο θα τον κανει πρωτυπο υποσεινηδητα,θα εχει ψυχολογικα και σκεψου....να αρχισει κι αυτο να σε χτυπαει....θα κανει οτι κι ο μπαμπας του....μια δυστιχισμενη οικογενεια...στην ευαισθητη εφηβια θα ακους μια αθωα φωνουλα να σε ρωταει γιατι τον πηρες και τι σου εφταιξα εγω?καικαλα δεν τον ειδες ηθελες και παιδια?και τοτε ξερεις θα ειναι λιγο αργα..
πιστεψε με τα παιδια θελουν πολυυυυυ υπομονη...σου σπανε τα νευρα..απο προσωπικη εμπειρια εχω ενα αγορακι 2 ετων..εγω που ειμαι πολυυυ ηπιων τονων ατομο τα νευρα μου πολλες φορες γινονται κροσια....αλλα πνιγω τον θυμο μου κ το χειριζομαι σωστα..
σκεψου εκεινος...να θελει να ηρεμησει το παιδι να τσιριζει....κι εσυ ενα ρακος απο την δουλεια...θα φοβασαι για τις ωρες που θα λειπεις στην δουλεια,για το παιδι σου που θα ειναι μονο του στο σπιτι μαζι του...
κι επειδη θα λειπεις εσυ πιθανον να ξεσπαει σε αυτο...κ δεν θα εχεις αλλη επιλογη τοτε γιατι θα πρεπει καποιος να δουλευει για να μεγαλωσει αυτο το παιδι...

Quote:

---

Originally Posted by γιώτα2

το ξερω καλα γι αυτο σε ρωτησα.αλλα μια συμβουλη εχεις νιατα, εχεις εργασια και δεν εχεις παιδια.λυπησου εσενα και μην νοιωθεις ενοχες.

---

συμφωνω γιωτα και κατι αλλο..ξερεις αυτος που λυπαται ειναι ο λυπουμενος...(δηλαδη αυτος που λυπουνται οι αλλοι)με σεβασμο σου λεω κ εγω..μην τον λυπασαι γιατι θα καταντησεις εσυ η ιδια να εισαι για λυπηση.
γιατι?δεν βρισκω κανεναν λογο να τα περνας αυτα..και στο κατω κατω μουλαρι εισαι να σε βαραει?που ζουμε?ουτε τα ζωα μας δεν επιτρεπεται να χτυπαμε.αν εβλεπες καποιον να κακοποιει ενα ζωο θα το υπερασπιζοσουν...
κι εσυ εισαι ανθρωπος για ονομα του θεου υπερασπισου τον εαυτο σου
μην εθελοτυφλεις..αυτο ειναι αρρωστια οχι αγαπη...καποιος που δεν τον αγαπησαν εχει ψυχολογικα και δεν μπορει να αγαπησει τον εαυτο του ποσο μαλλον καποιον αλλον...το μονο που αισθανεται για εσενα ειναι ο,τι νιωθει καθε ασθενης για εναν νοσοκωμο...αυτο εισαι η νοσοκωμα του στην αρρωστια του για να καλυπτει τις ανασφαλεις του και να ξεσπαει.και το ποιο τραγικο που μας ειπες....χανεις το κεφι σου και θυμωνει...τι θελει να του πεις κανενα ευχαριστω η να πιασεις κ κανενα ευχαρο τραγουδακι?ειναι ΑΡΡΩΣΤΟΣ...φυγε μακρυα γιατι δεν ξερεις ποτε ενα χτυπημα μπορει να γινει θανατηφορο..
επισης τον τρελενει ο κοσμος που ειναι αδικος αλλα συνεχισει να διαπρατει τον ορο αδικια επανω σου.σιγουρα εχει αρχισει να τρελενεται...οι τρελοι με τους τρελους και οι γνωστικοι με τους γνωστικους λοιπον..