όχι καθόλου! :D κάνει καλό!
Printable View
Εγώ και εκείνη αγκαλιασμένοι σφιχτά, με τους χτύπους της καρδιάς μας να χοροπηδούν τρελά - αρχικά. Και μετά, σαν να ακούει η μία καρδιά την άλλη, να χαλαρώνουν οι χτύποι, να συντονίζονται και να μην ξεχωρίζουν, σαν να είναι ένας. Πείτε με ολιγαρκή, αλλά μου αρκεί αυτό για 5 λεπτά κάθε μέρα ^_^
Να ηταν ολα λιγο πιο απλα οπως παλια... Να μπορω να δουλευω και να σπουδαζω (πως το εκαναν ρε παιδια τοσοι ανθρωποι αυτο παλια,πρεπει δηλαδη να σε στηριζουν οικονομικα οι γονεις? κι αν δεν εχουν δεν σπουδαζεις,τελος??)
Να συνανταω καποιον και να του λεω ολο αγνοτητα και αγαπη "ΕΣΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ" χωρις να με κοιταει σαν καμια ανωμαλη. Πως το καναμε αυτο οταν ειμασταν παιδια και ηταν φυσιολογικο??
Ε μετα ολα τα αλλα φτιαχνονται ευκολα αν εχεις ορεξη... Ας πουμε Θα ηθελα να παω γυμναστηριο και να φτιαξω μια κορμαρα αλλο πραγμα (αδυνατη ειμαι αλλα το θελω σαν δωρο στο αγορι μου,γιατι με λατρευει και με στηριζει πολυ ,και ξερω ποσο πολυ αρεσει σε εναν αντρα μια κορμαρα ατελειωτη χαχα)
Βασικα πολυ εξυπνη ερωτηση αυτη. Σε κανει να συνηδητοποιεις οτι δε θες και πολλααα για να εισαι ευτυχισμενος... Απλα εχεις εναν καλο στον εγκεφαλο και ολα τα κανεις βουνο...
εχεις δικιο κοπελια ειναι απλο να το γραφεις. πως κατι που παιρνει 1-2 γραμμες μπορει μεσα σου να φανταζει σιδηροδρομος
Broken_DoLL πραγματικα ειναι πολυ εξυπνη ερωτηση αυτη...
Την χρησιμοποιουσε ο Γιαλομ για να "ταρακουναει" τους ασθενεις του. Οπως και το "Τι θες να γραφει η ταφοπλακα σου οταν πεθανεις"¨.
Υπηρχαν λεει περιπτωσεις που εβρισκαν τον δρομο τους μονο και μονο επειδη ο θεραπευτης τους κοιτουσε στα ματια και τους εκανε να ερθουν αντιμετωποι με κατι τοσο απλο...
Και βασικα αυτο που με ταλαιπωρει εμενα ειναι οτι εχω "κλειδωσει¨" τον εαυτο μου και δε μπορω να κανω τιποτα... Ζωγραφιζα τελεια και δε μπορω πια,δεν παει το χερι μου ρε παιδια και ηθελα τοσο πολυ να γινω ζωγραφος... Δε μπορω να παιξω το σαξοφωνο μου γιατι καθε φορα που παω να το πιασω μου φιανεται τελειως ξενο και εγω τοσο γελοια... Ουτε να χορεψω,τιποτα.... Σκεφτομαι τοσο πολυ οτι ειμαι αναξια που δεν μπορω να αξιοποιησω τα ταλεντα μου (το σημαντικοτερο οπλο μου)
Να "ξεκλειδωθω"¨λοιπον θα ηταν μια καλη αρχη!
θα θελα μερικες χιλιαδες ευρω για λιπογλυπτικη και 3000 για να αλλαξω το χρωμα των ματιων μου με λειζερ
η να παντρευτω πλαστικο χειρουργο
Gypsy Cello
Ναι ρε συ αλλα ειναι τραγικο αν το σκεφτεις!! Δηλαδη κινεισαι σε μια τεραστια πολη με 5 εκατομμυρια κοσμο και αν πετυχεις καποιον που θεωρεις ωραιο τυπακι και πιστευεις οτι θα κανατε καλη παρεα δε μπορεις να του το πεις?? Πρεπει να περιμενεις μεχρι η τυχη και οι συγκυριες να σου επιτρεψουν να γνωρισεις 5 ατομα που θα γουσταρεις?? Δηλαδη δεν ειναι τελειως αρρωστημενο αυτο? Ε γι'αυτο παιρνουν ολοι φαρμακα ρε συ,ειναι ΤΟΟΟΟΟΟΟΣΟ παραλογα ολα στημενα! Που να αντεξεις μεσα σε τοση τρελλα???