ΑΣΧΗΜΑ ΛΟΓΙΑ ΜΕ ΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΜΟΥ

Quote:

---

Originally Posted by void

Απλώς δεν μπορεί να το αποδεχτεί γι'αυτό και δεν τα λύνει τα όποια προβλήματά του.
Στεναχωρήθηκε. Έτσι πιστεύω. Και του ήρθε και απότομο.

---

κατα πασα πιθανοτητα αυτο ειναι σωστο.

Quote:

---

Originally Posted by marian_m

Καμία ευλάβεια για το συγκεκριμένο βιβλίο, που το θεωρώ πολύ ξεπερασμένο.
Όλα τα προβλήματα των σχέσεων δεν έχουν να κάνουν με χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοσεβασμό. Μπορεί πολύ απλά να μην ταιριάζουμε με κάποιον, χωρίς να σημαίνει ότι απαραίτητα είναι μαλάκας. Μπορεί να έχει μεγαλώσει με διαφορετικές πεποιθήσεις και αξίες από τις δικές μας.
Αλλά δε λύνονται τα προβλήματα ενός χωρισμού με την απλή απαξίωση του ανθρώπου που μοιραστήκαμε κάποια πράγματα. Ούτε βοηθάει την αυτοεκτίμησή μας η εκ των υστέρων υποτίμηση του. Αντιθέτως, θα έλεγα.
Μπορεί να είναι η πρώτη αντίδραση ο θυμός, αλλά καλό είναι να μη μένουμε σ' αυτό ούτε να τον τρέφουμε με τσιτάτα τύπου "όλοι οι άντρες είναι μαλάκες, γουρούνια" ή "όλες οι γυναίκες πουτάνες και ύπουλες".

---

Την ίδια άποψη έχω και εγώ.
Δεν υπάρχει λόγος να υποτιμήσω τον άλλον. Πρέπει να βρω άλλο τρόπο να το ξεπεράσω ούτως ώστε να καταλάβω και τι πήγε λάθος για να μην το επαναλάβω.
+ 1000

Quote:

---

Originally Posted by Lou!

βοιντ, μπα μαλλον σωστα κανεις. πολυ πιθανον αν ξαναγυρισει να σου κανει παλι τα ιδια. τωρα λογικο ειναι να βγαζει κ την αδυναμη του πλευρα, διοτι δεν περιμενε μαλλον να χωρισετε κ επεσε απο τα συννεφα. αλλωστε κ η επιθετικοτητα που σου εβγαζε πριν χωρισετε, κ αυτο αδυναμιη πλευρα ειναι.

κ η επιθετικοτητα κ τα κλαμματα ειναι δυο διαφορετικοι τροποι για να εκφραστει η αδυναμια.
κ η επιθετικοτητα αδυναμια ειναι. αλλο αν μοιαζει με δυναμη!

ο φιλος σου εχει να κανει δουλεια με τον εαυτο του προκειμενου να ειναι σε θεση να σταθει με ωριμοτητα μεσα σε μια σχεση.
κατα πασα πιθανοτητα κ εσυ το ιδιο βεβαια!

τι σε κανεις να θελεις να γυρισεις πισω; νιωθεις ενοχες επειδη ο πρωην σου στενοχωρηθηκε που χωρισατε;

---

Νιώθω ενοχές γιατί φαντάζομαι πως θα ένιωθα εγώ εάν κάποιος με "έδιωχνε" ενώ με είχε συνηθίσει στο να τα βρίσκουμε πάντα.
Κι εγώ πιστεύω ότι δε θα τα καταφέρουμε αν είμαστε και πάλι μαζί. Γι'αυτό και δεν έχω αλλάξει γνώμη. Απλώς δε θέλω να μετανιώσω.
Μέναμε σχεδόν μαζί και μου λείπει. Αυτό είναι. Και νιώθω και απογοήτευση. Και μια ματαίωση.
Γενικά χάλια νιώθω.
Αλλά θα περάσει κι αυτό...

Quote:

---

Originally Posted by marian_m

Καμία ευλάβεια για το συγκεκριμένο βιβλίο, που το θεωρώ πολύ ξεπερασμένο.
Όλα τα προβλήματα των σχέσεων δεν έχουν να κάνουν με χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοσεβασμό. Μπορεί πολύ απλά να μην ταιριάζουμε με κάποιον, χωρίς να σημαίνει ότι απαραίτητα είναι μαλάκας. Μπορεί να έχει μεγαλώσει με διαφορετικές πεποιθήσεις και αξίες από τις δικές μας.
Αλλά δε λύνονται τα προβλήματα ενός χωρισμού με την απλή απαξίωση του ανθρώπου που μοιραστήκαμε κάποια πράγματα. Ούτε βοηθάει την αυτοεκτίμησή μας η εκ των υστέρων υποτίμηση του. Αντιθέτως, θα έλεγα.
Μπορεί να είναι η πρώτη αντίδραση ο θυμός, αλλά καλό είναι να μη μένουμε σ' αυτό ούτε να τον τρέφουμε με τσιτάτα τύπου "όλοι οι άντρες είναι μαλάκες, γουρούνια" ή "όλες οι γυναίκες πουτάνες και ύπουλες".

---

...δεν έχω χειρότερο.
Μάλιστα το ζω τώρα τελευταία. Χώρισε μια φίλη και μας π΄ρηζει από τπρωι μέχρι το βράδυ να θάβει τον πρώην όχι απλά με τα χειρότερα, αλλά τέρατα. Και όταν τη ρωτάμε γιατί καθόσουν, υπάρχει πάντα το ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ επιχείρημα: "τον αγαπούσα" .
Εκεί σταματα φυσικά κάθε κουβέντα.