Printable View
Ναι, λέει πολλά κι έχεις δίκιο. Το έχω διατυμπανίσει σε πολλά θρεντς. Πρώτα ο χαρακτήρας και μετά οι "ψυχασθένειες". Αν και στην περίπτωση του Βινς, σηκώνω τα χέρια ψηλά. Μπορεί να είναι από ιδιαίτερη ευφυϊα σε συνδιασμό με μοναδική ευαισθησία. Μπορεί και για διασκέδαση, για να δουλεύει όλο το ντουνιά. Και το καταφέρνει, ναι... δε μπορώ να πάρω παραπέρα θέση. Δε μπορώ να ξέρω τί συμβαίνει.
Αλλά μάλλον δε με νοιάζει κιόλας στην τελική...:)...
Δεν ειναι δυνατον καποιος να βρισκεται σε παραληρημα συνεχεια... κ αμα βρισκεται η εχει το οποιο αλλο συμπτωμα που δυσχεραινει την επικοινωνια του με τους αλλους παει στο γιατρο, λαμβανει την αναλογη φαρμακευτικη αγωγη κ ειναι καλυτερα... κ εγω εχω περασει "ανεβασμενες" κ αλλες φασεις αλλα δεν κρατησαν συνεχεια... εκανα τις αναλογες κινησεις κ τις ξεπερασα.. αυτο που κανει ο βινς κατα την ταπεινη μου αποψη ειναι χοντροειδεστατο δουλεμα.. για να μην αναφερω κ την υποψια που εχω οτι αυτος ηταν το τρολ που αντεγραψε το νικ το δικο μου κ του ΚΕΝΟ.. απλα δεν εχω αποδειξεις, ενδειξεις ομως εχω μπολικες... τεσπα, δεν φταιει μονο αυτος με αυτα που κανει, φταιμε κ εμεις που τον τροφοδοτουμε κ συνεχιζει ακαθεκτος κ με νεο νικ ξανα προς τη δοξα τραβα..
Πολύ δύσκολη η θέση σου. Πραγματικά δε ξέρω τί να σου γράψω. Αν δεν είχες από δω και πέρα στη ζωή σου στόχο παιδι και την είχες δει κάπως διαφορετικά τότε πως θα τα καταφέρεις στο ρόλο της μητέρας που δεν είναι καθόλου ξένοιαστος αυτός ο ρόλος. Και το κακό είναι ότι οι άντρες τέτοια θέματα τα"φορτώνουν" περισσότερο στις γυναίκες. Υπάρχουν όμως άλλοι συγγενής να το υιοθετήσουν ή θα βρεθεί το μικρούλη σε κανένα ίδρυμα; Αυτό δεν μου αρέσει καθόλου. Αν υπάρχουν και το υιοθετήσουν, τότε θα μπορούσατε να παίξετε ένα βοηθητικό ρόλο στο μεγάλωμά του. Το ίδρυμα μου πέφτει βαρύ.
Γενικά πρέπει να βάλεις τα όριά σου σε αυτή την ιστορία γιατί αν δεν τα βάλεις θα σου βγει αρνητικό στο μέλλον και θα χάσεις την ηρεμία σου. Μέτρα τα συν και τα πλην. Αν τα συν είναι περισσότερα τότε προχώρα.
Οσο για το θέμα ότι δεν μπορεις να κάνεις δικό σου παιδί, επομέμως δε σε ενδιαφέρει, σου λέω ότι πολλές κοπέλες, ιδιαίτερα σε μεγάλη ηλικία βάζουν ξένα ωάρια και με το σπέρμα του συντρόφου τους κάνουν παιδί με εξωσωματική. Δεν πειράζει αν δεν είναι οι βιολογικές μητέρες είναι οι κοινωνικές. Αν δεν τα καταφέρουν ούτε με αυτό τον τροπο τότε υιοθετούν. Θαρρώ λοιπόν ότι πολλές θα πέταγαν από τη χαρά τους από μια κατάσταση σαν τη δική σου, την οποία δεν την επιδίωξες. Μήπως, υπάρχει και η άλλη πλευρά η οποία μπορεί να σε κάνει και ευτυχισμένη, να πάρεις δηλ. όλο το πακέτο: άντρα και παιδί.
Εξυπνος άλλωστε στην εποχή μας θεωρείται αυτός που προσαρμόζεται με τα δεδομένα και όχι αυτός που επιζητά μόνο αυτά που έχει στο κεφάλι του και μόνο αυτά.
πρόσφατα είπα σε μια χρήστρια για το πόσες φορές μου έχει έρθει το στοιχείο του απρόβλεπτου στη μάπα μέχρι τα τώρα στη ζωή μου. Και το γαμώτο είναι το εξής. Με κούρασε το απρόβλεπτο. Κι αυτή τη στιγμή έρχεται και με βρίσκει πάνω σε μια φάση πολύ ευχάριστη από πλευράς δημιουργικότητας για μένα, και πραγματικά πολύ ήσυχη.
Καλησπέρα κορίτσι!Τελικά μου επιβεβαιώνεις ,ότι αν υπάρχει Θεός,έχει πολύ μαύρο χιούμορ!!Εμείς τα είπαμε για το δικό μου θέμα.Έχοντας κάποια κοινά μαζί σου,με έκοψε κρύος ιδρώτας διαβάζοντας την εξέλιξη της ιστορίας σου.Πολύ δύσκολη κατάσταση.Για το θέμα του γάμου δεν νομίζω να χρειάζεται να προβληματιστείς.Υπάρχουν άλλες λύσεις,όσον αφορά τις νομικές διαδικασίες.Αυτό βέβαια σημαίνει να δεχτείς το παιδί.Εδώ τώρα φίλη μου τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα.Αν νιώθεις (κ σε καταλαβαίνω απόλυτα)ότι δεν έχεις τις δυνάμεις να μεγαλώσεις ένα παιδί ,για αυτό κ αποφάσισες να μην ξανακάνεις,σκέψου πόσο "βάρος" θα έχει αυτό το αθώο μωρό στον συντροφό σου.Πρέπει να σου πώ ότι η απόφαση του,δείχνει κ τον χαρακτήρα του!ΌΜΩΣ, η απώλεια της αδερφής θα είναι τρομακτικό απο μόνο του,και θέλει πολλή δύναμη να αποφασίσει να μεγαλώσει το ανήψι του.Δυστυχώς αυτός δεν έχει επιλογή. Εσύ,με δύναμη ξεπέρασες πολύ άσχημες καταστάσεις,στάθηκες όρθια και βρήκες την ηρεμία σου.Σκέψου πόσο κόπο χρειαστηκες για να το καταφέρεις.Αναρωτιέμαι ,η δύναμη αυτή είναι καλπάζουσα ακόμα μέσα σου για να σε βοηθήσει να γίνεις μάνα ?Μήπως μέσα απο την ηρεμία της ζωής σου ,μειώθηκε η ένταση της ?Νομίζω ,ότι χωρίς ενοχές,γιατί πραγματικά είναι πολύ δύσκολο το θέμα εφόσον έχει να κάνει με ένα μωρό ,πρέπει να δεις τι πραγματικά αντέχεις .Κάποιος είχε πεί ,ότι για το ότι και αν αποφασίσουμε ,θα μετανιώσουμε αργότερα για αυτό που δεν αποφασίσαμε. Χαμένοι απο χέρι δηλαδή !Θέλω να πω,πάρε την αποφασή σου ,βάση των συναισθημάτων που έχεις τώρα.Αυτή είναι η πραγματικότητα σου και κατάλαβα ότι έτσι ζεις την ζωή σου.Περιμένω την εξέλιξη. Να είσαι δυνατή!!!!
κοπελιάαα!! Δεν γνωρίζουμε τον άνθρωπο που εκθέτει,και ναι,γράφει σε φόρουμ ψυχολογίας ..ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ? ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ...???Όχι σε κάποια τουαλέτα,με το ονοματεπώνυμό του!Έχει κάποιο πρόβλημα και το συζητάει.Είστε απίστευτα αγενείς μερικοί, δεν καταλαβαίνω γιατί απαντάτε και προκαλείται ,ενώ το ζητούμενο είναι να ηρεμούμεκαι να ακούμε διαφορετικές απόψεις !Νομίζω ότι δεν πρέπει να απαντάμε κανείς σε τέτοιου είδους σχόλια ,ώστε να μην έχουν ερέθισμα να προκαλούν. Είστε πιο έμπειροι απο μένα σε αυτού του είδους την επικοινωνία ,αλλά αλλο τρόπο δεν βλέπω!Quote:
Originally Posted by Instant
Καλημέρα. Blue1 και Ameliari, ευχαριστώ κι εσάς. Οι σκέψεις μου λίγο αργότερα που θα έχω ησυχία. Have a nice day!...
"Πολύ δύσκολη η θέση σου. Πραγματικά δε ξέρω τί να σου γράψω. Αν δεν είχες από δω και πέρα στη ζωή σου στόχο παιδι και την είχες δει κάπως διαφορετικά τότε πως θα τα καταφέρεις στο ρόλο της μητέρας που δεν είναι καθόλου ξένοιαστος αυτός ο ρόλος. Και το κακό είναι ότι οι άντρες τέτοια θέματα τα"φορτώνουν" περισσότερο στις γυναίκες. Υπάρχουν όμως άλλοι συγγενής να το υιοθετήσουν ή θα βρεθεί το μικρούλη σε κανένα ίδρυμα; Αυτό δεν μου αρέσει καθόλου. Αν υπάρχουν και το υιοθετήσουν, τότε θα μπορούσατε να παίξετε ένα βοηθητικό ρόλο στο μεγάλωμά του. Το ίδρυμα μου πέφτει βαρύ.".
Μπλου, έτσι ακριβώς. Ούτε στόχο τέτοιο είχα, ούτε επιθυμία. Πόσο μάλλον με έναν τρόπο ζωής που κόπιασα τρομερά για να έχω σήμερα. Κι αν θέλεις, το λέω και πολύ ευθέως, παιδί "έτυχε" και απέκτησα κάποτε. Με τα ζώα και τη φύση όμως είμαι απ' τα 5 μου χρόνια. Δε με τρομάζει η φάση από πλευράς δυσκολιών, όχι. Με την πρακτική έννοια το λέω. Δεν είν' καθόλου εύκολο π.χ., να φιλοξενείς δυο χτυπημένα σκυλιά και τρεις άρρωστες γάτες... είσαι νοσοκόμος κανονικός. Μετά απ' αυτά θα έρθουν άλλα. Ταυτόχρονα ένα σπίτι που θέλει πολύ φροντίδα, η ζωή σου, η δουλειά σου... είναι ένα απλό και ξεκάθαρο "δε θέλω" λοιπόν... χμμ, το θέμα είναι πως ασχέτως από άλλους συγγενείς, η κοπέλα επιθυμεί να το πάρει ο αδερφός της Μπλου. Και εδώ δε τίθενται διαπραγματεύσεις. Το σέβομαι απολύτως και δε θα επέμβω. Γιατί έχω μάθει επίσης από πολύ μικρή να σέβομαι τον πόνο των άλλων. Φανερός ή όχι.
"Οσο για το θέμα ότι δεν μπορεις να κάνεις δικό σου παιδί, επομέμως δε σε ενδιαφέρει, σου λέω ότι πολλές κοπέλες, ιδιαίτερα σε μεγάλη ηλικία βάζουν ξένα ωάρια και με το σπέρμα του συντρόφου τους κάνουν παιδί με εξωσωματική. Δεν πειράζει αν δεν είναι οι βιολογικές μητέρες είναι οι κοινωνικές. Αν δεν τα καταφέρουν ούτε με αυτό τον τροπο τότε υιοθετούν. Θαρρώ λοιπόν ότι πολλές θα πέταγαν από τη χαρά τους από μια κατάσταση σαν τη δική σου, την οποία δεν την επιδίωξες. Μήπως, υπάρχει και η άλλη πλευρά η οποία μπορεί να σε κάνει και ευτυχισμένη, να πάρεις δηλ. όλο το πακέτο: άντρα και παιδί.
Εξυπνος άλλωστε στην εποχή μας θεωρείται αυτός που προσαρμόζεται με τα δεδομένα και όχι αυτός που επιζητά μόνο αυτά που έχει στο κεφάλι του και μόνο αυτά.".
Πρώτα υπάρχει το "δεν επιθυμώ" και μετά το "δε μπορώ". Καταλαβαίνεις. Και να μπορούσα, δε θέλω. Ξέρεις πότε μόνο θα ήταν διαφορετικά τα πράματα;... αν ήθελα. Τελείως αντίστροφα δηλαδή. Εννοώ το εξής. Αν ήθελα - και μπορούσα - θα προτιμούσα να υιοθετήσω. Επειδή ακριβώς μητέρα γίνεσαι, δε γεννιέσαι. Θα προτιμούσα να υιοθετήσω, παρά να γεννήσω βιολογικά. Συμφωνώ και για την εκδοχή σου ως προς το "έξυπνος". Αλλά μάλλον τα ζύγιασα όλα πολύ καλά και έτσι διαλέγω τις ανάγκες που είναι σημαντικότερες για την ηρεμία μου.
Σου εύχομαι καλή συνέχεια, ευχαριστώ!...:)...
"Πρέπει να σου πώ ότι η απόφαση του,δείχνει κ τον χαρακτήρα του!ΌΜΩΣ, η απώλεια της αδερφής θα είναι τρομακτικό απο μόνο του,και θέλει πολλή δύναμη να αποφασίσει να μεγαλώσει το ανήψι του.Δυστυχώς αυτός δεν έχει επιλογή. Εσύ,με δύναμη ξεπέρασες πολύ άσχημες καταστάσεις,στάθηκες όρθια και βρήκες την ηρεμία σου.Σκέψου πόσο κόπο χρειαστηκες για να το καταφέρεις.Αναρωτιέμαι ,η δύναμη αυτή είναι καλπάζουσα ακόμα μέσα σου για να σε βοηθήσει να γίνεις μάνα ?Μήπως μέσα απο την ηρεμία της ζωής σου ,μειώθηκε η ένταση της ?Νομίζω ,ότι χωρίς ενοχές,γιατί πραγματικά είναι πολύ δύσκολο το θέμα εφόσον έχει να κάνει με ένα μωρό ,πρέπει να δεις τι πραγματικά αντέχεις .Κάποιος είχε πεί ,ότι για το ότι και αν αποφασίσουμε ,θα μετανιώσουμε αργότερα για αυτό που δεν αποφασίσαμε. Χαμένοι απο χέρι δηλαδή !Θέλω να πω,πάρε την αποφασή σου ,βάση των συναισθημάτων που έχεις τώρα.Αυτή είναι η πραγματικότητα σου και κατάλαβα ότι έτσι ζεις την ζωή σου.Περιμένω την εξέλιξη. Να είσαι δυνατή!!!!".
Αυτό είναι που με απασχολεί περισσότερο... το να βιώνεις ένα θάνατο μετρώντας μέρες πριν συμβεί. Και να βλέπεις έναν άνθρωπο που υποφέρει και ταυτόχρονα χρειάζεται και να πράξει αυτό που αποφάσισε. Και να μη μπορείς να κάνεις και πολλά - πολλά... κι έχεις και δίκιο. Τις πολύ μεγάλες μου δυνάμεις τις εξάντλησα σε καταστάσεις που χρειάστηκε να ξεπεράσω. Δεν είχα ουδέποτε βοήθειες, με αποτέλεσμα τα αποθέματα να είναι πολύ λίγα σήμερα. Θα το λήξω εδώ. Γιατί πολλές φορές, αποφάσεις που πήρα δεν είχαν τελικά καμιά σχέση με όσα... ζύγιασα. Να σου πω γιατί;... γιατί υπάρχει μια ρήση που λέει πως "η καλύτερη απόφαση δεν έχει καμιά σχέση με όλα όσα... σκέφτηκες"...:)... θα δείξει λοιπόν. Καλή συνέχεια και σε σένα Αμελιαρί!