Printable View
ΧΕΧΕ σωστόοοοςςς! Τελικά λες να είναι τόοοοσο απλά τα πράγματα? Και να τα περιπλέκουμε εμείς...? Aυτό το μυαλό του ανθρώπου είναι ικανό για τα καλύτερα αλλά και για τα χειρότερα...
Τελευταία δοκιμάζω άλλη τακτική...Κάνω όλα αυτα που με ενοχλούν επανειλημμένα μπας και ξεκολλήσω και επίσης φροντίζω να είμαι με άτομα που αγαπώ και με αγαπούν (ενιδιοτελώς)... Θα δείξει... Μέχρι τότε...ναι! να τους καεί το βίντεο...WE ARE WHO WE ARE...AND WE CAN'T ESCAPE OURSELVES!!! ;)
Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΒΟΒΑΣΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΤΗΜΕΤΩΠΗΣΕΙΣ ΕΝ ΜΕΡΙ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΗ. ΔΕΝ ΙΣΧΙΕΙ ΠΑΝΤΑ. ΠΑΙΖΟΥΝ ΠΟΛΑ ΡΟΛΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΝΑΛΥΟΝΤΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΛΛΑ ΧΑΡΤΙ.
ΕΠΕΙΔΗ ΦΟΒΑΜΑΙ ΝΑ ΠΑΩ ΣΕ ΨΥΧΟΛΟΓΟ. ΔΟΚΗΜΑΣΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΤΑΚΤΙΚΗ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΒΓΗΚΑΙ ΣΕ ΚΑΛΟ. ΜΑΛΩΝ ΕΙΜΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΤΟΡΑ. ΔΕΝ ΣΗΜΕΝΕΙ ΟΜΩΣ ΟΤΙ ΣΕ ΣΕΝΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΙΑΣΕΙ.
Στη θεωρία είναι πολύ ωραίο αυτο που λες. Στην πράξη άσε....τετοιο στόχο έχω βάλει πάρα πολλές φορές στη ζωή μου. Σχεδόν τίποτα δεν έγινε. Κι απ τους άλλους ακούω να λένε για το χαρακτηρα μου τα ίδια που έλεγαν και πριν δεκα χρόνια και η συμπεριφορα τους απεναντι μου επίσης είναι ακριβως η ίδια. Για ποια αλλαγή μιλάμε? και υποτίθεται πως το παλεύω ασταμάτητα. Μπούχτισα να ακούω τετοια ωραία λόγια ή να λέω εγω στους άλλους αυτα τα ωραία λόγια. Και πουθενα δε βλέπω χαρά και γαλήνη στη ζωή μου εδω και πολλά χρόνια. Άμα ξεκινήσεις τη ζωή κάπου στραβά είναι πολύ σύσκολο να μπεις στο σωστο δρόμο. Ακούτε και σεις που έχετε παιδιά.............Quote:
Originally Posted by KOSSTAS
Ο Θεούλης είναι ΜΕΓΑΛΟΣ και δεν αφήνει κανέναν.Αρκεί να το θέλουμε κι εμείς να σωθούμε.Όσο για τα θέματα που κουβαλάει ο καθένας μας ίσως να είναι αυτά που μας κάνουν ιδιαιτερους :)
Ναι μας κάνουν ιδιαίτερους....αυτό φαινεται όταν μας ρωτάνε αν είμαστε καλά και όταν μας κάνουν παρέα επειδή μας λυπούνται, κι αν δεν τους θυμηθουμε εμείς αυτοί δε μας θυμούνται ποτέ.......αυτή είναι η ιδαιτερότητα που έχουμε για τους άλλους. Αυτό σ΄αρέσει?Quote:
Originally Posted by hope.
Ο Θεούλης είναι η εύκολη λύση για να μην μας τρώει η απόγνωση. Το αρκεί να το θέλουμε για να σωθούμε το ακουμε ή το επαναλαμβάνουμε εκατο φορες την ημέρα και το προσπαθούμε για να μαστε ειλικρινεις. Μόνο που τίποτα δεν αλλάζει. Απλά αυτοκοροιιδευόμαστε, δημιουργουμε στον εαυτο μας μια ωραία ψευδαίσθηση για να νοιώθουμε ωραία.
Τι απαισιοδοξία είναι αυτή Ιωάννη?Σκεφτόμουν να απαντήσω στην hope πως γίνεται να λύσεις κάποια μικροθέματα. Γίνεται να τα λύσεις αν τα απενοχοποιήσεις. Να πεις στους άλλους του περιβάλλον σου πχ δεν είμαι καλά έχω πρόβλημα, δεν είμαι ο δυνατός άνθρωπος που φαίνομαι. Τα μεγαλύτερα προβλήματα δημιουργούνται όταν προσπαθήσεις να τα κρύψεις. Στην ουσία όμως δεν τα κρύβεις τα βάζεις κάτω από το χαλάκι. Κοίτα hope εγώ δεν είχα ποτέ κάποιο φοβερό πρόβλημα κοινωνικής φοβίας οπότε δεν χρειάστηκε να καταβάλω σημαντική προσπάθεια για να το λύσω μεγαλώνοντας έφυγαν κάποιες ντροπές που είχα. Παρόλα αυτά ένα θέμα το έχω με την αυτοεκτίμηση/ αυτοπεποίθηση και για αυτό πιστεύω ότι δεν μπορώ να ορίσω όπως θέλω τις διαπροσωπικές μου σχέσεις. Αλλά και ποιος άνθρωπος δεν έχει κάποιο θέμα? Απλά αυτής της φύσης το πρόβλημα που αναφέρεις επηρεάζει μόνο εσένα και σε κάνει δυστυχισμένο.
Έχετε μιλήσει με ψυχολόγο? Έχετε διαβάσει για την αποφευκτική διαταραχή προσωπικότητας? Πάντως γνώρισα άτομο που ήταν έτσι και παντρεύτηκε κ παιδιά έκανε δεν είναι όλα προκαθορισμένα.
Και σε ψυχολόγο να μιλήσεις και τις καλύτερες μεθόδους και συμβουλες να σου δώσει αυτό δε σημαίνει ότι έλυσες τα προβλήματα και βελτιώθηκες, το μόνο που κάνεις είναι να κοροιδεύεις τον εαυτούλη σου ότι κάνεις βήματα αλλά στην ουσία είσαι ο ίδιος όπως πριν, κι αν δεν το καταλάβεις από μόνος σου και ζεις με τις ωραίες ψευδαισθησεις της αυτοβελτίωσης θα σου το πουν άλλοι και μαλιστα αντικειμενικοί, θα σου πουν για το χαρακτηρα και το άτομο σου τις ίδιες διαπιστωσεις που σου έλεγαν άλλοι πριν από χρόνια, πριν δλδλ αρχίσεις με τους ψυχολόγους να υποτίθεται αυτοβελτιώνεσαι.Quote:
Originally Posted by anonymous_1
Συμφωνω να μη βαζουμε τα προβλήματα κάτω από το χαλάκι. Όμως το να τα πούμε στο περιβάλλον μας ότι έχουμε πρόβλημα δεν συμφωνώ. Θα σου άρεσε να σε κάνουν παρέα επειδή σε λυπούνται? να είσαι ο φτωχούλης της παρέας? δεν θα θελες να είσαι ίσος με τους άλλους, η συναναστροφή σ αυτο επίπεδο, έστω κι αν τα κρύβεις, είναι που σε τονωνει σαν χαρακτηρα, όχι το να σε βλεπουν κατωτερο. Μόνο η αισθηση αυτη σου κανει ζημια.
Μπράβο στο φίλο σου που παρα το ότι ειχε διαταραχη έκανε οικογένεια. Θα του αξίζουν δυο φορες μπραβο αν έκανε τα πάντα τα παιδια του να μην βγουν σαν αυτον, διαφορετικά του παίρνω πίσω και το πρωτο μπράβο που του έδωσα γιατι είναι έγκλημα να κληρονομούν σε αθωους τα προβληματα τους.
Και η μεγάλη απόδειξη που έχω για όλα αυτα που λέω στο παρον, στο ότι αυτες τις μερες, έχασα δυο ωραίες κοπέλες που από μονες τους εδειξαν ενδιαφερον μέσα από τα χερια μου..............
Γιατί τις έχασες? Τη συμπεριφορά έκανες? Αφού έδειξαν αυτές ενδιαφέρον τα πράγματα ήταν σχετικά πιο εύκολα. Μην έχεις αίσθημα κατωτερότητας επειδή είσαι πιο συνεσταλμένος κτλ..Νομίζεις οι άλλοι γύρω σου είναι όλοι απόλυτα ισορροπημένοι? Πολλοί έχουν προβλήματα με τη διαφορά ότι αυτοί όλοι δεν αυτοκατηγορούνται αλλά βγάζουν τα προβλήματα τους στο περιγυρώ τους.
[QUOTE=ioannis2;313090]Στη θεωρία είναι πολύ ωραίο αυτο που λες. Στην πράξη άσε....τετοιο στόχο έχω βάλει πάρα πολλές φορές στη ζωή μου. Σχεδόν τίποτα δεν έγινε. Κι απ τους άλλους ακούω να λένε για το χαρακτηρα μου τα ίδια που έλεγαν και πριν δεκα χρόνια και η συμπεριφορα τους απεναντι μου επίσης είναι ακριβως η ίδια. Για ποια αλλαγή μιλάμε? και υποτίθεται πως το παλεύω ασταμάτητα. Μπούχτισα να ακούω τετοια ωραία λόγια ή να λέω εγω στους άλλους αυτα τα ωραία λόγια. Και πουθενα δε βλέπω χαρά και γαλήνη στη ζωή μου εδω και πολλά χρόνια. Άμα ξεκινήσεις τη ζωή κάπου στραβά είναι πολύ σύσκολο να μπεις στο σωστο δρόμο. Ακούτε και σεις που έχετε παιδιά............
ΑΝ ΕΧΟΥΜΕ 1000 ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ 1000 ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ. ΓΙΑΤΙ Ο ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΧΕΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΕ ΑΥΤΟ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΠΛΑΣΕΙ ΕΝΑ ΨΕΜΑ ΜΕΣΑ ΤΗΣ, ΑΠΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΩΣΕΙ ΚΑΛΗΤΕΡΑ. ΑΛΛΑ ΝΑ ΣΚΕΥΤΕΙ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΟΣ.
Εξαρταται τι προβληματα βγαζουν, του δικού μας τυπου είναι σαν να ζητιανεύεις αμα τα βγαλεις, γινεσαι ο κακομοιρος, ο μίζερος της παρέας που παρέα είναι μορφή βοήθειας και όχι αυθορμητισμού και δεν υπάρχει αλλη αντιμετωπιση από τους αλλους εκτος αν αυτο που μου εισηγεισαι το εφαρμοσες εσύ στην πράξη στο ατομο σου και ειδες αλλα αποτελεσματα. Μόνο νύξη να κάνεις κι αμεσως μπήκες στην κατηγορια αυτη!Quote:
Originally Posted by anonymous_1
Μου αρεσει αυτο που λες, αφού έδειξαν ενδιαφέρον τα πράγματα ήταν σχετικα πιο εύκολα. Αυτό είναι για να καταλάβεις την έκταση του προβλήματος. Αν μπουμε στις λεπτομέρειες για το τι εγινε ή δεν έγινε θα ξανακούσω ενα απ τα ίδια που βαρέθηκα να τα ακούω και τιποτα να μην αλλαζει στη ζωη μου. Αυτα για τα οποια καποιους τους απορρίπτουμε ειτε για σχεση ειτε για φιλια ειτε για παρεα τους λεμε πόσο ωραία ειναι που τα έχουν.
ΕΧΩ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΠΩΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΗΜΗΟΥΡΓΕΙΣ ΟΙΓΟΓΕΝΕΙΑ ΑΝ ΔΕΝ ΤΑ ΕΧΕΙΣΝ ΒΡΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΧΕΙΣ ΤΕΤΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ. ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΣΟΒΑΡΑ. Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΜΑΛΩΝ ΕΙΧΑΙ ΤΕΤΟΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΠΛΑ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΕΦΥΓΕ. ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΑ ΙΔΙΑ ΛΑΘΗ.
Quote:
Originally Posted by anonymous_1
Τι να πω..Δεν ξέρω ακριβώς τι έγινε..Καταλαβαίνω να μην μπορείς να πλησιάσεις κάποια κοπέλα αλλά κ το να σε πλησιάσει κάποια κ να μη γίνει κάτι αλλά τις περισσότερες φορές όταν κάποιος άλλος κάνει το πρώτο βήμα κ συ τον εγκρίνεις δεν είναι πολύ δύσκολο να γίνει κάτι. Η αλήθεια είναι ότι κ γω προσωπικά με 2-3 άτομα που με προσέγγισαν κ θα μπορούσα να κάνω κάτι δεν έκανα αλλά ενδόμυχα δεν ενέκρινα αυτά τα άτομα. Δηλ αν απορρίπτεις κάποιον ενώ σε έχει πλησιάσει ίσως δε σου αρέσει κ πολύ όσο προσπαθείς τον εαυτό σου να πείσεις ότι σου αρέσει.
ΤΟ ΝΑ ΚΡΑΤΑΣ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΙΝ ΤΟΥΣ ΒΓΑΖΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ.
Η ΦΙΛΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΑΦΕΔΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΠΑΡΑΚΙΑ. ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΙΡΑΖΕΣΑΙ ΤΙΣ ΠΙΟ ΒΑΘΙΕΣ ΣΟΥ ΣΚΕΨΕΙΣ, ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΝΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΧΕΣΑΙ ΤΟΝ ΑΛΟΝ ΓΙΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ. ΑΝ ΔΕΝ ΝΙΩΘΕΙΣ ΚΑΛΑ ΑΥΤΟ ΦΕΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΝΑ ΔΕΙΣ ΜΙΖΕΡΑ, ΙΣ ΔΥΠΛΟΥΝ.
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΛΙΓΟ ΙΔΑΙΑΤΟ ΑΥΤΟ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΥΤΗ.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΠΕΡΙΠΤΟΣΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΠΩ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ, ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΤΟ ΛΕΩ ΑΠΟ ΠΡΩΤΟ ΧΕΡΙ.
Το χειρότερο είναι να σ αρεσουν και να μην πλησιάζεις. Δλδ πόσο χάλια είναι το άτομο άμα το πλησιαζουν αυτες και τις χανει μεσα απ τα χερια του.
Τα προβληματα κλπ δεν τα βγαζεις στην επιφάνεια γιατί απλά θα χουν κατι να λενε πίσω απ τη ραχη σου αμα οι σχεσεις δεν πανε καλά ή όπως σας ξαναπα θα σε βλεπουν σαν τον φτωχουλη της παρεας εκτός κι αν ο σκοπος είναι να ακους το σε καταλαβαίνω και λόγια συμπαράστασης οποτε και παλι δε λύθηκε το πρόβλημα. Λύνονται εν μέρει και φευγει από μεσα σου το πρόβλημα όταν βρισκόμενος σε παρόμοιες καταστασεις δεν κανεις τα ίδια λάθη.
Κώστα, μπράβο στον πατερα σου που έφυγε έστω και αργα. Το ότι σου κληροινομησε προβληματα ειναι εμφανες μεσα απο αυτα που γραφεις.
Τα υπολοιπα που λέτε Κωστα και Ανωνυμε τα θεωρω χιλιοειπομένα και άρα αυτονόητα και βαρέθηκα να απαντω σε τετοια, παρα το οτι δεν τα αμφισβητω αλλά τα θεωρω σωστα. Δλδ χάσμα θεωριας και πράξης.
ΤΟ ΑΝ ΕΚΑΝΕ ΚΑΛΑ Ή ΟΧΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΠΩ. ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΟ ΚΡΙΝΩ. ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΟ ΚΑΝΩ ΟΜΩΣ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΑ. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΩ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙ ΜΕ ΤΗ ΜΑΝΑ ΜΟΥ.
ΕΝΟΕΙΤΑΙ ΠΩΣ Η ΘΕΩΡΙΑ ΑΠΕΧΕΙ ΕΤΙ ΦΩΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΑΞΗ. ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΟΥΝ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΦΕΝΟΝΤΑΙ ΥΠΕΡ ΥΡΩΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΠΙΑΣΤΟ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΑΚΟΜΑ ΟΜΩΣ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΕΝΑΣ ΥΠΕΡ ΥΡΩΑΣ.
Quote:
Originally Posted by anonymous_1
"Απλά αυτής της φύσης το πρόβλημα που αναφέρεις επηρεάζει μόνο εσένα και σε κάνει δυστυχισμένο."
ΠΌΟΟΟΟΣΟ ΔΙΚΙΟ ΕΧΕΙΣ?ε οχι δεν θα το αφήσω..αι στο καλό...μια φορά ζούμε κι αυτή με φοβίες??? ΌΧΙ και στην τελική και όπου βγει...και σε όποιον αρέσω...Δεν ξέρω, μου την έχει γυρίσει ανάποδα και θα το νικήσω...ότι και αν είναι...πάθηση - βλακεία του μυαλού - φοβία ή whatever.
Και ΟΧΙ δε θα πάω σε έναν ψυχολόγο να μου πει το οτιδήποτε, δεν υπάρχει κανείς που να με ξέρει καλύτερα από εμένα...Δε θα ζήσω 355 χρόνια, δεν έχω απεριόριστο χρόνο μπροστά μου, ΜΙΑ φορά ζούμε και η ζωή είναι δώρο...παρόλες τις δυσκολίες, παρόλα τα δάκρυα... Ανοίξτε τα μάτια σας και δείτε τριγύρω, άτομα τυφλά...άτομα ανάπηρα, άστεγοι,παιδάκια που πεινάνε και πεθαίνουν κλπ κλπ κλπ...Ε όχι, θα προτιμήσω την κοινωνική μου φοβία ή όπως το λένε αυτό...Οσοι με αγαπάνε με αγαπάνε ΜΕ αυτό...
hope, δικαίωμα σου να προτιμήσεις να ζεις με την κοινωνική σου φοβία, φτάνει να σε γεμίζει και να μην είναι συμβιβασμός. Απλά άμα έχεις κοινωνική φοβία δε δίνεις καθόλου την ευκαιρια στους ανθρωπους πρωτα να σε γνωρισουν και επειτα να σε αγαπησουν, άρα δεν ισχύει το οποιος θέλει να με αγαπησει ας με αγαπήσει, αφου με την κοινωνικη σου φοβια δεν του δινεις ευκαρία, δεν σε ξερει.
Ναι να κοιταμε ότι γυρω μας υπάρχουν άστεγοι, παράλυτοι, ανθρωποι που πονάνε κλπ, φτάνει να μην τους επικαλούμαστε για να δικαιολογήσουμε τη θέση μας και να νοιωθουμε ανακούφιση μεσα στα χαλια στα οποια αναγνωρίζουμε τον εαυτο μας ότι βρισκεται. Άμα εχουμε σκοπο την βελτίωση καλό είναι να κοιταμε τους καλύτερους μας αλλά παραπάνω σ΄αυτούς που ήταν σε πιο χαλια κατασταση από εμας και όχι μονο το ξεπερασαν αλλά πέτυχαν στη ζωη τους. Αυτους τους τελευταιους κυρίως.
Μου αρέσει που βαζεις το μια φορα ζουμε με κεφαλαία, άρα πρέπει να είσαι σίγουρος για τα υπόλοιπα που γραφεις, με άλλα λογια για τους στοχους σου στη ζωή. Ο ψυχολογος δε θα σου πει τις λυσεις, τι πρέπει να κανεις στη ζωη σου, απλά θα σε βοηθήσει όλα αυτα που έχεις μαζεμενα στο κεφαλι να τα βαλεις σε τάξη και να παρεις υγιείς αποφασεις.
Γιάννη είσαι πολύ απαισιόδοξος, η απαισιοδοξία είναι χώρια από την κοινωνική φοβία..Δηλ αν δε βλέπεις κάτι θετικά και κατάματα για να το αντιμετωπίσεις πως θα το αντιμετωπίσεις? Το να γνωρίσεις ανθρώπους άσχετα αν είσαι συνεσταλμένος ή όχι δεν είναι και το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο. Αν έχεις υγεία και σχετικά λυμένο το οικονομικό θέμα το να διεκδικήσεις τη ζωή και να την ζεις με κάποιο σχετικά ευχάριστο τρόπο είναι στο χέρι σου. Έχει σχέση ο χαρακτήρας αλλά και η τύχη. Μην απελπίζεσαι :-)
Δεν απελπίζομαι. Μπορείς να μου πεις όμως πως γινεται αυτο όταν για τοσα χρονια δεν έχω δει καμια ιδιαιτερη αλλαγη στη ζωή μου? δεν εκανα σαν νεος αυτα που θα θελα να κανω όπως τα κανουν όλοι οι υπολοιποι στην ηλικια μου και μην μου απαντησεις δικη σου ζωη ειναι στο χερι σου είναι να την γλεντήσεις γιατι δεν είναι καθολου απλο, χιλιες φορες ακουσα την κουβεντα αυτη και ειπα σωστο αυτο και το κανω πράξη αλλά τιποτα τιποτα δεν αλλαζε. απλά πάντα δημιουργουσα στο κεφαλι μου φανταστικα σεναρια για να βιωνω ψευδαίσθηση ευτυχιας και να καυπτω τα κενα της δικης μου πραγματικοτητας. κοινωνική φοβια παντα ειχα αν και την εχω περιορισει αρκετα τα τελευταια χρονια. και λυμενο το οικονομικο θεμα να έχεις δε σημαινει ότι παιρνας ωραία. έβλεπα τους άλλους να ναι παρεες και να γλεντανε μαζι τη ζωή και εγω την εβγαζα στο σπιτι με νευρα και απογοητευση που δεν ειχα φιλους. όρεξη είχα και ήθελα όμως δεν κολλούσα, δεν είχα φίλους ή αυτους που πλησιαζα δεν καταφερνα να τους κανω φιλους ή με απέρριπταν. να λείπει το καταμματα σ αυτα που υποτιθεται εκανα.......ίσως...λόγος ο φοβος, μπορεί...πόσο θα πάει?Quote:
Originally Posted by anonymous_1
Ιωάννη βγήκες για σπουδές? Έφυγες από τον τόπο των γονιών σου? Ξεκίνησες κάποιο χόμπυ? Εργάζεσαι? Ξέρω ότι πολλοί άνθρωποι τους είναι δύσκολο να κοινωνικοποιηθούν..Το καταλαβαίνω πιο καλά από κάποιον άλλο που θα δει όλα αυτά που γράφεις παράλογα αλλά τα απλά έναν καφέ, μία κουβέντα μπορείς να την έχεις..Μικρή στο σχολείο και γω δεν είχα παρέες, δεν έβγαινα τα Σάββατα, έβλεπα όλη μέρα τηλεόραση και επειδή ήμουν καλή μαθήτρια όλοι πίστευαν ότι δεν έβγαινα λόγω διαβάσματος. Όταν πέρασα στο πανεπιστήμιο τον πρώτο χρόνο ήταν δύσκολα κάπως έτσι απογοητεύσεις κτλ, ένιωθα να τρώω πόρτα σε προσπάθεια για παρέα. Μετά πήρα την απόφαση να κάνω πράγματα σε χώρους με πολλά άτομα, να συνειδητοποιήσω ότι δεν είναι προσωπικό απλά τυγχαίνει να θέλω να γνωρίσω άτομα που δεν ταιριάζω..ε και κάπως έτσι το ξεπέρασα. Δεν είναι πολύ δύσκολο να μιλήσεις να κοινωνικοποιηθείς. Στην αρχή θα κάνεις κάποιες υποχωρήσεις, δε θα είσαι με άτομα που ταιριάζεις απόλυτα, αλλά με αυτό τον τρόπο θα μάθεις να φέρεσαι σε όλες τις σχέσεις σου στις φιλικές , στις ερωτικές σε όλες. Απλά στην πράξη κρύβεται το μυστικό. Στη συνειδητοποίηση και στην απενεχοποίηση των φόβων σου. Ξεκίνα να κοινωνικοποιείσαι από τη δουλειά σου αν δουλεύεις, πάνε κάποιο χόμπυ, τέννις, ζωγραφική κάτι τέτοιο.
Ανώνυμη, όλα αυτα που μου λες τα έχω κάνει, όλα! όμως και πέρσι τετοια μέρα πάλι εδώ ήμουν και πάλι τα ιδια συζητούσα.
Καλησπέρα!
hope...εισαι εδω????
Μια ερώτηση πριν απ' όλα τα άλλα....μας έρχεται κάποια ειδοποίηση ότι κάποιος έγραψε στο θέμα που έχουμε γράψει??
Καλησπέρα!Quote:
Originally Posted by filippa
όχι δεν έρχεται κάποια ειδοποίηση...
Και κάτι άσχετο...η κοινωνική φοβία είναι κληρονομική?
Δεν πιστεύω ότι είναι κληρονομική. Απλά καμιά φορά οι ίδιες συνθήκες περιβάλλοντος βοηθούν στην ανάπτυξη της κοινωνικής φοβίας. Δηλ δύο αδέρφια λόγω περιβάλλοντος μπορούν να αναπτύξουν κοινωνική φοβία πιο πιθανόν.Quote:
Originally Posted by hope.
Και τελικα ειλικρινα δεν εχω καταλαβει αν αυτο που νιωθω ειναι οντως κοινωνικη φοβια ή απλες φοβίες και κολληματα του μυαλου μου....
πιστευω είναι θεμα περιβάλλοντος σε παιδική ηλικία, δεν ειναι κληρονομικοτητα. Οι περιορισμοί, οι μειωσεις, οι εκφοβισμοί και η ελλειψη κοινωνικων κινητρων και ερεθισματων στην ηλικια αυτη ειναι το ξεκινημα του προβληματος, δλδ εκει που ο χαρακτηρας αρχιζει να γραφεται, ειναι οι αιτιες του προβληματος, σε μια ηλικια δλδ που το ατομο δεν εχει ικανοτητα διακρισης ως προς τις επιλογες του και ετσι η φοβια γινεται μερος του υποσυνειδητου του και κατευθυνει καθε του πραξη. και με την παροδο του χρονου το προβλημα αν δεν αντιμετωπιστει γινεται πιο εντονο.
Ξέρει κανείς πόσο κοστίζει μια επίσκεψη σε ψυχολόγο?
γεια σας και απο μενα, τωρα τελευταια το βρηκα αυτο το site και το βρησκο ενδιαφερον να πω!εγω οταν καταλαβα οτι κατι δεν παει καλα με τη συμπεριφορά μου πηγα σε κεντρο ψυχικης υγειας στη θεσσαλονικη ΤΖΑΜΠΑ αλλα δεν εγινε δουλεια και τα παρατησα. εμαθα ομωσ οτι εχω κοινωνικη φοβια.με πιανουν συμπτωματα που περιεγραψες οπως οταν τρωω μπροστα σε κοσμο οταν ειναι να μιλισω σε κοσμο τα χανω τελειως κ.τ.λ.τωρα προσπαθω μονοσ δεν το ξερει κανεις οτι εχω αυτο το προβλημα ισα ισα νομιζουν οτι ειμαι αλανι και ετσι αλλα η ψυχη μου το ξερει τι τραβαω!για να πας ψυχολογο θελει πολλα λεφτα νομιζω!ασε που με το που πας σε λενε χαπια!θελω μια μερα να ξυπνησω και ετσι απλα να μην εχω αυτο το αγχοσ "καταστροφικο".Quote:
Originally Posted by hope.
Aλανάκος και εσύ εε?χεχε! καλά το λες, η ψυχούλα μας το ξέρει....Δεν το μπορώ άλλο, προσπαθώ να το καταπολεμήσω και ίσως το λάθος που και οι δύο κάνουμε είναι ότι δεν το μοιραζόμαστε με κάποιον....(Φίλο, οικογένεια κλπ...δεν εννοώ ψυχολόγο)Quote:
Originally Posted by stefanakis
Προσπάθησε στη σκέψη σου να εκλογικεύσεις τους φόβους σου. Να καταλάβεις ότι οι φοβοι αυτοι που περιγραφεις ειναι παράλογοι, ότι είναι αδύνατο από τις συμπεριφορες που περιγραφεις να παθεις οποιαδηποτε ζημια, ότι ειναι απλά μια έμμονη ιδεα χωρίς αντίκρισμα στην πραγματικότητα, ότι την πραγματική ζημιά την παθαίνεις όταν αποφεύγεις λόγω του φόβου, ότι πάντα εκ των υστερων σου αποδεικνυεται ότι οι φοβίες σου διαψεύδονται. Να μαθεις να ξεχωριζεις στη σκεψη σου σαν εσωτερική παρατηρηση το λογικό από το παράλογο και το διαστρεβλωμένο, να γίνεις ικανός να κανεις μεσα σου αυτή τη διακριση όταν οι σκεψεις βρισκονται σε εξέλιξη και να ελέγχεις ως παράλογη και μετα να διωχνεις ή να περιοριζεις τη διαστρεβλωση. Ή δοκίμαζε αυτο που υποτίθεται σε φοβιζει στην πράξη ώστε να σου επιβεβαιώνεται πόσο λανθασμενη ήταν η πεποίθηση σου. Με την εξοικείωση σ αυτα που υποτιθεται φοβίζουν, αφου δλδ σου αποδειχθει μ αυτους τους τροπους το παραλογο τους, ο φοβος σταδιακα περιορίζεται. Δυστυχως πολλές φορες εξοικειωνόμαστε τόσο πολύ με τις διαστρεβλωμένες σκέψεις, δλδ τις παραλογες φοβιες, που το άγχος, μόλις βρεθουμε σε μια κατασταση έρχεται αυτοματα. Τοτε να εισαι σε θέση να καταλάβεις ποιες ειναι οι σκέψεις που δημιουργούν αυτό το άγχος, να τις ξεδιαλύνεις και να τις κατανοήσεις ως παραλογες με τους ιδιους τροπους που ειπαμε πιο πριν.Quote:
Originally Posted by stefanakis
δε ξερω τι να πω! παντος σε φιλο δε το λεω ,μονο σε γονεις μου αν θα το ελεγα αλλα και παλι δε νομιζω.θα το παλεψω μόνος!Quote:
Originally Posted by hope.
ευχαριστω πολυ γιαννη για τη συμβουλη! προσπαθω να σκεφτομαι θετικα αλλα και παλι με πιανει το αγχος.ειδικα εαν εχει ζεστη σε ενα μεροσ γιατι με πιανει εφιδρωσηQuote:
Originally Posted by ioannis2
Καλησπέρα hope κ στους λοιπούς!!!
Που λες....κ εγώ έχω αρκετά απ' αυτά που έχεις εσύ κ όπως είπες κ για σένα (απ ότι λένε οι άλλοι) δεν υστερώ σε κάτι. Δεν ξέρω αν είναι ακριβώς κοινωνική φοβία ή τάση αλλά πιστεύω ότι φταίει η χαμηλή αυτοεκτίμηση που έχουμε διότι απλά αν είμασταν σίγουρες για τον εαυτό μας δεν θα είχαμε κανένα πρόβλημα ούτε στο να περπατήσουμε αλλά ούτε κ στο να μιλήσουμε. Είναι ακριβώς αυτό!!
Το περιβάλλον μου δεν ήταν αυστηρό ίσα ίσα, εγώ το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι έχει να κάνει με βιώματα της παιδικής ηλικίας που δεν θυμαμαι καν (πχ. εχω ακούσει από την μητέρα μου ότι επειδή ο αδερφός μου ζήλευε δεν με έπαιρνε πολύ αγκαλιά κ ίσως να το εξέλαβα ως ένα είδος απόρριψης - δεν ξέρω).
Πιστέυω ότι θέλει εξάσκηση το θέμα. Περεμπιπτόντως κ μένα όλοι με θεωρούν κοινωνική κ δεν μασάω κ το λέω στις φίλες μου. Που να δεις όταν πρόκειται για άντρα.....χαμός...μεγάλη κότα...χαχα
Όσο για ψυχολόγο.....να πας σε κάποιον....έχουν πέσει οι τιμές....γύρω στα €50,00 άνετα πιστεύω βρίσκεις μπορεί κ πιο λίγο!! Θα σε βοηθήσει και δεν πρόκειται να σου δώσει χάπια - απαγορεύεται - μόνο οι ψυχίατροι έχουν το δικαίωμα. Εγώ πάω σε μια...για άλλο θέμα βέβαια ξεκίνησα πιο σοβαρό ΙΨΔ, της έχω αναφέρει κ αυτό αλλά είχαμε εστιάσει στο άλλο αρχικά! Θα το αναλύσουμε κ αυτό βέβαια!
Κάνε την αρχή αν έχεις αυτά περίπου τα χρήματα κ βλέπεις....αν είσαι ικανοποιημένη συνεχίζεις όσο θες!!!!
Αυτά...καλή επιτυχία κ μην μασάς...εξάσκησηηη!!!!!