Originally Posted by
Λαθρόβιος
Broken_DoLL εγώ δεν ήμουν κακοποιημένο παιδί, όμως έτρωγα πολύ ξύλο από τον πατέρα μου. Ήμουν παιδί χωρισμένων γονέων, και από τα 10 και ύστερα, μεγάλωσα με την μάνα μου, που ήταν πάντοτε υπερπροστατευτική μαζί μου και ανησυχούσε υπερβολικά μην πάθω τίποτα. Όταν ήμουν παιδί είχα υποστεί "λεκτική βία" από τα άλλα παιδιά, σε τέτοιο σημείο που έγινα πολύ μοναχικός. Όταν ήμουν 19 χρονών, γνώρισα την πρώτη γυναίκα που με πλησίασε σεξουαλικά. Επειδή όμως εγώ ήμουν φοβισμένος και δεν ήθελα να κάνουμε έρωτα, αυτή θύμωσε και μου φώναξε πολύ άσχημα. Αργότερα με πλησίασε και κάποια άλλη γυναίκα, με την οποία δεν έγινε τίποτα για άλλον λόγο, άσχετο με το θέμα. Αλλά κι αν γινόταν, πάλι έτσι πιστεύω ότι θα κατέληγε.
Δεν έχω ζητήσει ποτέ μου από μια γυναίκα να με δείρει για να ικανοποιηθώ σεξουαλικά, όμως είμαι σίγουρος ότι θα μου αρέσει πολύ.
Όταν θέλω να κάνω σεξ, επισκέπτομαι μία συγκεκριμένη ιερόδουλη, την ίδια εδώ και αρκετά χρόνια. Αυτή με κάνει και νιώθω πολύ όμορφα στο σεξ.
Νιώθω ότι φαίνεται σε όλους η δειλία μου, και ότι όλοι με λυπούνται. Αποφεύγω φίλους και γνωστούς, αποφεύγω τα πάντα.
Σιχαίνομαι τον εαυτό μου, μερικές φορές θέλω να πεθάνω γιατί πιστεύω ότι δεν αξίζει να ζω. Μόνο που υπάρχω, είναι ντροπή. Μερικές φορές κλείνομαι στο σπίτι γιατί δεν θέλω να με βλέπουν. Γεμάτος διαφόρων ειδών φοβίες. Δεν είμαι άντρας, ένα τίποτα είμαι.
Και αναγκάζομαι να γίνομαι ηθοποιός και να παίζω θέατρο σε όλους, ότι δήθεν όλα πάνε καλά.
Είμαι ένας απαίσιος τύπος που δεν αξίζει τίποτα.
