Καλησπέρα και πάλι. :)

Quote:

---

Originally Posted by Gypsy Cello

Δυστυχώς η ζωή είναι ζούγκλα αλλά θηρίο δεν μπορώ να γίνω, δεν μπορώ ν' αλλάξω τον χαρακτήρα μου. Έχεις δίκιο όμως πρέπει να είμαι σε ετοιμότητα γιατί παραμονεύουν πολλοί κίνδυνοι..Και τώρα που σου μιλάω νιώθω πολύ άσχημα..Έχω και ένα άλλο ελάττωμα...δεν μ' αρέσει να εκδικουμαι, δεν είναι στον χαρακτήρα μου, δεν είμαι κακιά πως να το κάνουμε. Σκέφτομαι πως αν μπορούσα να εκδικηθώ θα ένιωθα πιο ξαλαφρωμένη ίσως...δεν ξέρω. Έχουν πει στη μαμά μου πως με τον χαρακτήρα που έχω δεν θα πάω μπροστα. Γιατί η ευγένεια του χαρακτήρα μεταφράζεται ως αδυναμία; Έχω δίκιο, η ζωή είναι ζούγκλα...:(

---

Είναι ζουγκλα η ζωη γι αυτο μας θέλει δυνατούς, και δυστυχως οι χαρακτηρες μας δεν έχουν αυτο το χαρακτηριστικό, γι αυτο και αδικουμαστε γι αυτο μιλαμε συνεχεια για κοινωνική αδικία και ζωή ζούγκλα. Κάπου είχα διαβασει και μου εκανε εντυπωση, στη ζωή δεν είσαι ότι αξίζεις αλλά ότι ζητήσεις. Και συμπληρώνω άμα δε ζητησεις αυτο που σου αξίζει τότε είσαι δυστυχισμενος. Εννοείται χωρίς ποτε να αδικείς. Δυστυχως την εκδικηση την εχουμε μονο στο νου, στην πραξη δεν τη βαζουμε ποτε γιατι ειμαστε αδυναμοι χαρακτηρες να κανουμε κατι τετοιο. Αυτο που σου ξαναλέω, να διεκδικείς αυτα που δικαιούσαι, να επιμένεις, να μιλας γι αυτα, να μη σιωπάς. Σε ετοιμότητα, εννοώ να χεις τα ματια σου ορθανοιχτα συνεχώς και να ξερεις ότι ανα πασα στιγμη θα πρεπει να αποκρουσεις προσβολή. Σ αυτο θα εξασκηθεις με τον καιρο. Δυστυχως έχουν δικιο αυτοι που είπαν στη μαμα σου ότι με τον χαρακτηρα που έχεις δεν θα πας μπροστα, γιατι τους καλούς τους ανθρωπους τους πατανε ή τους βαζουν στο περιθωριο, δεν τους δινουν τιποτα ή τους τα παίρνουν με τροπο ή ακόμα οι ίδιοι χανουν ευκαιρίες μεσα απ τα χερια τους από άλλους κατα τα λοιπα κατωτερους τους! Εξάσκησε τον εαυτο σου, φιλικη μου συμβουλη, στο να κανει αυτα τα δυο πραγματα που μολις σου εισηγηθηκα. Θα ναι καπως καλύτερα τα πράγματα και θα νοιωθεις χαρα μετα από καθε βημα.

η μη ανταπόδοση του κακού δεν είναι θέμα αδυναμίας πιστεύω αλλά του ότι δεν μπορούσα να γίνω κακιά. Πλέον όμως μου έχουν κάνει τόσα που το ποτήρι έχει ξεχειλίσει, νιώθω πικρα και πόνο περισσότερο από μίσος και οργή και φοβάμαι μήπως κάνω κακό στον εαυτό μου. Γιάννη μου, σ΄ευχαριστώ πολύ που ασχολείσαι μαζί μου και με στηρίζεις. Είσαι από τα ελάχιστα μέλη που εκτιμώ πραγματικά. :)

Quote:

---

Originally Posted by Gypsy Cello

η μη ανταπόδοση του κακού δεν είναι θέμα αδυναμίας πιστεύω αλλά του ότι δεν μπορούσα να γίνω κακιά. Πλέον όμως μου έχουν κάνει τόσα που το ποτήρι έχει ξεχειλίσει, νιώθω πικρα και πόνο περισσότερο από μίσος και οργή και φοβάμαι μήπως κάνω κακό στον εαυτό μου. Γιάννη μου, σ΄ευχαριστώ πολύ που ασχολείσαι μαζί μου και με στηρίζεις. Είσαι από τα ελάχιστα μέλη που εκτιμώ πραγματικά. :)

---

Σ΄ ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Όπως είχα ξαναγράψει και θυμαμαι το σχολιασες με πολυ ωραιο τροπο, ένα απ τους βασικους λογους που γραφω εδω, είναι, να βοηθήσω άλλους να μην πάθουν αυτα που έπαθα εγώ. Γι αυτό και σε αρκετες περιπτωσεις καταλαβαινω σε τι κατασταση βρισκεται ο άλλος, σαν να ξέρω τι έχει πάθει, και δίνω πιστευω ευστοχες απαντησεις. Είτε το νοιωθουμε είτε όχι στους άλλους που έχουν καποιο πρόβλημα πρέπει να δινουμε απαντησεις γεμάτες αισιοδοξία και ελπίδα.
Δεν μιλω για ανταπόδοση μιλω για αντιμετωπιση, δλδ να μην επιτρεψεις σε καποιον να σε βλαψει, δλδ να τον σταματησεις, να τον κανεις να φυγει, να ξερει ότι δε σηκωνεις τετοια. Κι αυτο όπως σου ξαναπα γινεται με συνεχη εξασκηση καθε φορα που βρισκεσαι σε τετοιες καταστασεις και με το να έχεις τα ματια σου ανοιχτα. Τη μη ανταποδοση του κακου δεν τη βλεπω σαν θεμα αδυναμίας. Μπορει και να ναι μπορει και όχι, μπορει οι αρχες και η καλοσυνη καποιου να μην του το επιτρεπουν, μπορει άλλος να θελει να εκδικηθει αλλά λόγω φοβου να τα κρατα όλα στο κεφαλι του. Όταν μιλω για αδυναμία εννοώ πως οι αδυναμοι χαρακτηρες συχνα πέφτουν θυματα εκμετάλλευσης. Γι αυτο να το χειριστεις όπως ειπαμε. Και να μην πεφτει η αυτοεκτιμηση σου επειδη σε αδίκησαν.

Σας ευχαριστω πάρα πολύ για τις απαντήσεις παιδιά!!! :* :*

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Καλοσώρησες μετα από καιρό....... Καλά κάνεις και δεν μπαινεις συχνά, υπάρχουν πιο ενδιαφεροντα πραγματα να κάνεις και από αυτα να αντλήσεις δυναμεις. Πάντως μια χαρα πας. Από αυτα που λες ότι σε απασχολούν, σου λέω, συνηδητοποίησε τι ειναι αυτα που σ΄αρεσουν και επικεντρωσε την προσοχη σου σ΄αυτα, είτε πρόκειται για χόμπι και δουλειες είτε για να κερδισεις ανθρωπους, μην αφηνεις ευκαιρίες να χανονται.

...

Γάτος, για να το πολυσκέφτεσαι αυτο με το παιδί και να χαλιέσαι άδικα μου λέει ότι είσαι άνθρωπος που δεν έβλαψε ποτέ κανένα ούτε το παραμικρό. Εσένα σου δημιουργούνται τύψεις απλά με την ιδέα ότι η συμπεριφορά σου πλήγωσε κάποιον. Λόγω της ευαισθησίας και της καλοσύνης που σε διακρίνουν πρόσεχε μην στο τέλος βλάψουν άλλοι εσένα. Όσο για το 1000000 ανθρώπους, συμφωνω με την Chemistry ότι 1-2 θα ναι οι πραγματικοί φίλοι, κι αν εισαι τυχερος λίγο περισσότεροι. Από τους υπόλοιπους μάθε να τους ξεχωρίζεις, είτε γυρνα τους γρηγορα την πλάτη είτε μέσα στα υπόλοιπα τους παίρνε το θετικο που έχουν και κυρίως μάθε να μην σε επηρεάζεσαι από τη συμπεριφορά τους, να γινεσαι βραχος, δλδ ούτε η αυτοπεποίθηση σου να πέφτει ουτε να επιτρεπεις να σε εκμεταλλεύονται.

---

Προσπαθώ τζονι απλά όπως έχω πει τα τελευταία χρόνια έχουν κυλήσει τόσο γρήγορα τα πράγματα που δεν προλαβαίνω τις εξελίξεις. Επίσης καταλαβαίνω κι ο ίδιος την εξέλιξη που είναι κάπως απότομη συγκρίνοντας π.χ. τις περυσινές μου σκέψεις με τις φετινές. Επίσης αυτό που αναφέρεις το να μην επηρεάζομαι είναι μεγάλο πρόβλημα καθώς επηρεάζομαι πολύ εύκολα. Ποιος ο τρόπος να σταματήσει αυτό; :( Για την αυτοπεποιθηση ασε δεν το συζητω. :/

Quote:

---

Originally Posted by Chemistry

...
Γάτος η αυπνία όντως σου κάνει κακό
Ωστόσο με τα μάτια βλέπεις,αλλά να ξέρεις οτι ο εγκέφαλος μαγειρεύει ιστοριές...Οπότε το παιδί δεν σου έκανε τίποτα για να νιώθεις άσχημα απλά σε πλησίασε και κατα δεύτερον σκέψου πως έφαγε την χυλόπιτα " έτσι το βλέπει " για μπές λιγο και στην δικιά του ψυχολογία όταν θα βλέπει πως δεν του μιλάς . . .
Ακουσε η ζωή είναι σαν να γλείφεις μέλι απο ένα αγκάθι,κάποια στιγμή θα φτάσεις σε μια ηλικία που απο 1000000 ανθρώπους που χεις γνωρίσει,1-2 θα είναι οι πραγματικοί φίλοι οπότε μην χαλίεσαι
γιατί το ίδιο λούκι περνάω και εγώ...
Σε θέμα "σχέση" έχεις κάτσει και έχεις δεί πως τα λόγια γίνονται στάχτη,μια στάχτη που με τον πρώτο τον αέρα...
Τα βλέπεις να ανεμίζουν...!!!

---

Βασικά ναι μπαίνω στη θέση του απλά το ανέφερα και κάποια στιγμή δεν μπορούσα να το διαχειριστώ άλλο. Επίσης έχω πολλά θέματα να λύσω ταυτόχρονα κ προσπαθώντας να τα βάλω σε μια σειρά μου έπεσαν πάνω στο κεφαλι μου ταυτόχρονα όλα :/ Είναι και το κομμάτι των φίλων, βλέπω τους άλλους να έχουν μια τεράααααααστια παρέα (βέβαια είναι εικονική γτ κανένας δεν στηρίζει τον άλλο συνήθως) και λέω τι στο καλο κάνω λάθος; Συμφωνώ πως 100000 άτομα δεν είναι φίλοι μου αλλά έχω θέμα στο να εντοπίσω ακόμα και αυτούς τους 1-2. :(

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Καλώστονε πάλι.:)
Τι κάνει το παιδί?
γατόνι, δε νομίζεις ότι φίλοι που δε σέβονται τους ρυθμούς σου, τα όριά σου τα οποιαδήποτε, μπορεί να σε θέλουν λιγάκι εγωιστικά για παρέα? Δεν είναι πρωταρχικό να τους περάσεις το μήνυμα ή σεβάσου ή τράβα παραπέρα? Αν δε τους το περάσεις ή δε θέλουν να το "πιάσουν" δεν είναι δικό σου κομμάτι, είναι δικό τους. Το δικό σου κομμάτι όμως είναι να θέσεις τα όρια, όχι με τρόπο παρακαλετό ή ρίχνοντάς σου ενοχές για πράγματα που πραγματικά δε βλέπω γιατί σου είναι χρήσιμες, πέρα από το να χαλιέσαι να πέφτεις ψυχολογικά και να επιβαρύνεσαι.

---

Καλώς σας βρήκααααα :* :* Αυτό που λες το σκέφτηκα είναι μια σκέψη που κάνω τελευταία πως έθεσα ένα όριο άρα εφόσον δεν το σεβάστηκε και αυτό έγινε κατ' επανάληψη σημαίνει πως δεν σεβόταν κι εμένα παράλληλα καθώς και τις επιθυμίες μου <τελευταία έκανε και κάποια απαξιωτικά σχόλια είχα παρατηρήσει πάνω στα νεύρα του>. Τους το περνάω αλλά στο τέλος μου λεν πως είμαι ο κακός, ο σκληρός και ο αλύγιστος που δε δέχεται μύγα στο σπαθί του. κι οι ανεξήγητες ενοχές δεν μπορω να καταλάβω από που προέρχονται :/

Από τη μάθησή μας προφανώς γάτε μου προέρχονται οι ενοχές. Αχ, με συγκίνησες, αν είσαι και μαύρος γάτος, ακόμη καλύτερα.:P
Δεν πειράζει, και οι ενοχές πολεμούνται. Σταθερός να μένεις και να μη σε παίρνει από κάτω. Να το κρατάς, καταλαβαίνεις. (αλλά εγώ "κρατιέμαι" ανά παναγιωτοπούλου, λολ)

Γάτε, μην σε παίρνει από κάτω. Πόσων χρονων είσαι?
Αυτο το προβλημα σου με τους φιλους, σε καταλαβαινω καλύτερα από τον καθενα εδω, γιατι περασα κι εγω παρόμοια. Αυτοί οι λίγοι στο εκατομμύριο υπάρχουν, είναι αυτοί που μοιαζουν, σαν κόπι, αυτο λεει η δικη μου εμπειρια, όχι αυτοι που τους παρακαλας να σε κανουν παρέα και ζεις στη ψευδαίσθηση ότι είναι φίλοι σου. Τη ζημια στη διαθεση και στην αυτοπεποίθηση σου την παθαινεις απ αυτους, με το γυρισμα της πλάτης και τα υποτιμητικα τους σχολια. Μην παραμελας για το προβλημα σου αυτο τις αλλες πτυχες της ζωης σου. Ποτέ! Μαθε όλους αυτους να τους αντιμετωπίζεις. Το να μην επηρεαζεσαι που σου εγραψα πριν δεν ειναι και τοσο ευκολο, ακομα και εγω που το πάλεψα ακομα έχω δυσκολίες. Ένας τροπος να μην επηρεαζεσαι, ίσως ο αποτελεσματικοτερος απ όλους είναι αυτος, να κάνεις πάντα αυτο που σου λεει η συνειδηση σου, δλδ αυτο που ποθείς, και να αναλώνεις εκεί τις δυνάμεις σου, κι αυτο άσχετα με το τι σου λέει ο καθενας, ειναι σα να τρεχεις ακαθεκτος στο στοχο και απο γυρω να σε πυροβολούν. Το ξερω δεν ειναι και τοσο ευκολο αυτο, δεν βρισκω όμως άλλο τροπο. Κι άλλοίμονο αν βγεις εκτος στοχων και βρεθεις να κανεις στο τελος πραγματα που δε σε γεμίζουν επειδη σου κατεβασαν την αυτοεκτιμηση καποιοι μαλάκες, τοτε είναι που θα τρελλαθείς. Κάνε αυτο που σου λέω. Τους πολλούς να τους αντιμετωπίζεις ειτε γυρνώντας τους την πλάτη ειτε μαθαίνοντας να σαι σε ετοιμότητα να αποκρουεις τις προσβολες τους αλλά και να διεκδικας αυτο που σου ανηκει. Εξάσκηση, εξάσκηση καθημερινη και συνεχή και βημα βημα. Κάπως ετσι θα ξεκινησεις.

Και μένα με όλα τα κακά που μου έκαναν επειδή είμαι πολύ ευαίσθητη, άσχετα αν φωνάξω ή βρίσω, δεν εκδικούμαι,κατάστρεψα τον εαυτό μου, αρρώστησα οκ, μάλλον η ζωή είναι για άλλους εγώ έχω πρόβλημα

@RainAndWind χαχαχα με έκανες να γελάσω. Έχεις δίκιο θα προσπαθήσω τουλάχιστον στο 1ο κομμάτι - δίνω απαντήσεις που μου διώχνουν τις ενοχές.

@Γιάννη είμαι στα 26 περιπου. Όταν αντιδράω στα άσχημα σχόλια μερικοί εξ'αυτών μου έχουν πει πως είμαι ευερέθιστος με αποτέλεσμα σε ένα βαθμό να μου έχει περάσει μέσα μου αυτό δηλαδή πως ίσως εγώ φταίω πως προσβάλλομαι π.χ. εύκολα. Παρατηρώ όμως πως αυτό δεν ισχύει ακριβώς. Για παράδειγμα μια γνωστή μου εξαφανιζόταν για βδομάδες και εμφανιζόταν μετά και απαιτούσε να είμαι παρόν μέχρι την επόμενη εξαφάνιση της. Αυτό προφανώς και δε μου άρεσε και όταν της το είχα πει μου είχε πει πως δεν είμαι πολύ διασκεδαστικός και αντί να γκρινιάζω θα έπρεπε να γελάω. :/ Θεωρω πως το ο,τι εκφράζω τις σκέψεις μου είναι αρχικά ένα βήμα, το γεγονός πως γυρνάω την πλάτη είναι ένα δεύτερο βήμα κάποια στιγμή όμως επανέρχονται και σκέφτομαι πως θα είναι όλα οκ και απλά πάλι γίνονται τα ίδια. Ίσως λοιπόν το λάθος μου βρίσκεται στις ευκαιρίες που δίνω. Μια ευκαιρία ίσως είναι καλή στη δεύτερη όμως θα έπρεπε να καίγονται; Αυτό όμως δεν είναι πολύ σκληρό; Γιατί όλοι οι άνθρωποι φαντάζομαι κάνουμε λάθη.

Πάλεψε το βρε φίλε, βάλε στόχο την αλλαγή, όσο ειναι καιρος τωρα που εισαι 26 και μπορείς να ελπίζεις. γιατί όσο περνάει ο καιρός τα περιθώρια στενευουν και εκει είναι που ερχεται το αληθινο ψυχοπλάκωμα. να βρεις τη χρηση τομη, που ειναι το αντικειμενικο αναμεσα σ ΄αυτα που πιστευεις και σε οδηγει στην αντιδραση και στη συμπεριφορα των αλλων απέναντι σου. Σίγουρα να εισαι τολμηρος και αισιοδοξος. Κινησου γρηγορα φιλε μην παθεις τα ιδια που παθαμε εμείς.