Πνιγομαι..

Filippa καλημερα και καλωσηρθες!Εγω εδωσα ενα βιβλιο στη μητερα μου να διαβασει πριν πολλα χρονια που ειχε σχεση με τις κρισεις πανικου και της ειπα οτι αυτο που γραφει το βιβλιο το εχω και γω.Το διαβασε,περασε καιρος,δεν μου ειπε τιποτα και οταν την ρωτησα μου ειπε δεν εχεις εσυ τετοια πραματα!Οποτε ουτε κουβεντα για ΙΔΨ.Ασε που θα φοβοταν να με αφησει μονη με τα ανηψακια μου μην πεσουμε ολοι μαζι απο τον τεταρτο.
Ο αντρας μου ηταν ψυχραιμος,σχεδον αδιαφορος και μου ειπε οτι ολοι το παθαινουν αυτο οταν δεν ειναι ψυχολογικα καλα.
Οι δυο φιλες μου θα καταλαβαιναν περισσοτερο αν τους μιλαγα σε μια εξωγηινη γλωσσα.Αντεδρασαν...ναι οκ..ξεκολλα.
Μονο απο τοτε που μπηκα στο forum αυτο αρχισα να αισθανομαι καλυτερα.Αν θελω να μιλησω σε καποιον ας το πω σε καποιον που θα καταλαβει..
Κωνσταντινε..εγω πιστευω οτι πραγματικα προκειται για ΙΨΔ.Αν πας σε γιατρο,σου το επιβεβαιωσει,σε καθησυχασει και μετα μιλαμε ολοι μαζι για τις εμμονες μας θα δεις που θα χαλαρωσεις.

Ναι οκ απλα θέλω να ξέρω όλα τα σενάρια, αν έχεις πάθει ψύχωση μπορείς να έχεις τέτοιου είδους εμμονές? Δεν έχω παραισθήσεις ή ψευδαισθήσεις όμως.

Γεια σου pop!
Φοβερό, το χουν αυτό πολλοί γονείς...αρνούνται να δεχθούν κάποια πράγματα...!!
Αστα, άσχημο να μην σε καταλαβαίνουν αλλά δεν τους κακίζω...είναι η άγνοια. Κακώς βέβαια αλλά νομίζω ότι και εγώ αν μου έλεγε κάποιος πριν μάθω για την ΙΨΔ ότι έχει τέτοιες σκέψεις θα φοβόμουνα...δεν θα το έδειχνα βέβαια και θα τον βοηθούσα αλλά θα πίστευα ότι έχει κάτι σοβαρό και πιθανόν επικύνδινο!!!
Και γι αυτο άλλωστε δεν το λέω γιατί πιστεύω ότι και αυτοί θα φοβηθούν!

Quote:

---

Originally Posted by Konstantinoss

Ναι οκ απλα θέλω να ξέρω όλα τα σενάρια, αν έχεις πάθει ψύχωση μπορείς να έχεις τέτοιου είδους εμμονές? Δεν έχω παραισθήσεις ή ψευδαισθήσεις όμως.

---

Από την στιγμή που έχεις επίγνωση των σκέψεων σου δεν έχεις ψύχωση εξ ορισμού. Καταρχάς δολοφόνοι με ψύχωση είναι παν-σπάνιο. Όταν συμβαίνει αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν καμία επίγνωση του τι κάναν (όταν ήταν σε ψύχωση). Συνήθως όταν τους ρωτάνε λένε κάτι τέτοιο "ο Γαβριήλ μου το είπε ότι έπρεπε να τον σκοτώσω γιατί αυτός ο άνθρωπος είχε 10 διαβόλους μέσα του. Το είχα παρατηρήσει και εγώ από ένα πάρτι που είχα πάει και το ραδιόφωνο έπαιζε την μουσική της κόλασης, ήταν καλά και ας έφταιγε ο Καραμανλής..."

Οι δολοφόνοι που δεν έχουν ψύχωση (οι πιο συχνοί) συνήθως έχουν αντικοινωνική προσωπικότητα, από μικροί ήταν επιθετικοί,βίαιοι, με κλίση στο έγκλημα και λόγω συνθηκών εξελίχθηκαν σε φουλ εγκληματικές προσωπικότητες. Αυτοί οι άνθρωποι είναι το αντίθετο από σένα. Όχι μόνο δεν νοιώθουν τόσο εύκολα πόνο και άγχος αλλά σε τέτοιες extreme (του να κλέψουν να σκοτώσουν κλπ.) καταστάσεις νιώθουν ευχαρίστηση/ευφορία.

Βασικά εσύ έχεις το αντίθετο ακριβώς προφίλ. Έχεις περισσότερη αντίληψη του σωστού και του "καθως-πρέπει" και υπερβολική "εποπτεία" των ίδιων σου των σκέψεων και πιθανών συμπεριφορών. Είναι τόσο ευαίσθητο αυτό το θέμα για σένα και δίνεις τόση μεγάλη σημασία σε αρνητικές επιπτώσεις από απλές σκέψεις και μόνο που η παραμικρή υπόνεια οδηγεί σε ολόκληρα καταστροφικά σενάρια που παρεισδείουν στο μυαλό σου και σε ενοχλούν/ταράζουν. Αυτό μετά σε κλειδώνει σε φαύλους κύκλους, με ακόμη μεγαλύτερη ανυσηχία και ευαισθησία για το κακό που μπορεί να γίνει, συχνότερες παρεισδύσεις, ακόμη μεγαλύτερη ανησυχία και ευαισθησία (και άγχος) και ούτω καθ εξής. Συνήθως υπάρχει και μια "νοερή τελετή" σε αυτού του είδους του ψυχαναγκασμού. Π.χ. του να σκέφτεσαι μην κάνεις κακό, κάποιους τους κάνει να ψάχνουν στο ιντερνετ κλπ.

Πρέπει να βγεις σταδιακά από όλο αυτό. Πρώτον να συνειδητοποιήσεις ότι είναι μόνο σκέψεις και τίποτα άλλο και ότι όλοι τις κάνουμε που και που. Απλά εσύ τις "τρέφεις" και τις δίνεις μεγάλο βάρος με αποτέλεσμα να παίρνουν τον έλεγχο. Δεύτερον να πάψεις να καθησυχάζεις τον εαυτό σου και αν αντιμετωπίσεις τις επιπτώσεις τον σκέψεων, ώστε να "απευαισθητοποιηθείς" σε αυτές. Ψάξε για ένα γνωσιακό-συμπεριφορικό θεραπευτή.


p.s. και τα αντικαταθλιπτικά SSRI και SNRI βοηθάνε ρυθμίζοντας (μέσω του σεροτονεργικού κυκλωματος στον εγκέφαλο) πόσο "έντονα" το νιώθεις κάτι. Πολλές φορές βοηθάνε στο να μην αισθάνεσαι τις σκέψεις ενοχλητικές, δηλαδή σταματάνε να σε ταράζουν τόσο πολύ, έτσι μειώνουν το άγχος και μειώνουν κάπως έτσι τον φαύλο κύκλο. Δεν ξέρω αν παίρνεις κάτι αλλά βοηθάει και αυτό μαζί με ψυχοθεραπεία. Αν παίρνεις κάνει κάποιο καιρό να δράσει. Ωστόσο η αλήθεια είναι ότι η ΓΣΘ έχει καλύτερα αποτελέσματα οπότε παράλληλα ψάξει και γι αυτό.

Ευχαριστώ Petran!

Καλημέρα σας...!

Έχω κάνει άλλο ένα θέμα στο οποίο, μιλάω για το πρόβλημά μου, αλλά όσο διαβάζω μου γεννιούνται νέες απορίες.

Έρχονται συνέχεια, ανεξέλεγξτα "κακές" σκέψεις στο μυαλό μου (τις οποίες πιστεύω ότι δημιουργώ εγώ επίτηδες), με αποτέλεσμα να κατηγορώ πάρα πολύ τον εαυτό μου επειδή έκανα τέτοιες σκέψεις. Δεν εννοώ ότι ξαφνικά νιώθω ότι θέλω να σκοτώσω κάποιον, μιλάω για πιο ήπιες σκέψεις, αλλά παρόλα αυτά "κακές". Επίσης παλιότερα είχα κάποιους ψυχαναγκασμούς (του στυλ να μετακινήσω αυτό το αντικείμενο, αλλιώς θα πεθάνει κάποιος), τους οποίους καταπολέμησα μόνη μου και τώρα εμφανίζονται πάρα πολύ σπάνια και αποδυναμωμένοι. Παρόλα αυτά, οι σκέψεις που κάνω δεν με αφήνουν σε ησυχία. Σκέφτομαι συνέχεια μόνο και μόνο για να νιώσω ενοχές, δεν μπορώ να ελέγξω τις σκέψεις που εγώ η ίδια κάνω και νιώθω ότι θα τρελαθώ.

ίσως δεν μπορώ να εκφράσω σωστά αυτό που θέλω να πω... Αλλά οι σκέψεις που κάνω κατακλύζουν το μυαλό μου, δεν μπορώ να τις σταματήσω, παρα μόνο αν σκεφτώ κάτι άλλο εκείνη τη στιγμη... αλλά ακόμα κι αν τις διακόψω, μετά επιστρέφουν δριμύτερες. Το θέμα είναι ότι δεν θέλω να τα σκέφτομαι όλα αυτά, παρόλα αυτά το κάνω όμως...

Να προσθέσω ότι ένα μέλος της οικογένειάς μου (η θεία μου, αν αυτό έχει σημασία), πάσχει εδώ και πολλά χρόνια από σχιζοφρένεια.

Πιστεύετε ότι μπορεί να πάσχω από ΙΨΔ? Ευχαριστώ

Μορτίσια, οι απαντήσεις που είχες πάρει-νομίζω, ότι κι εγώ σου έδωσα άποψη-στο δικό σου θέμα είχαν βοηθήσει;
Το γεγονός ότι διαβάζεις διάφορα εδώ μέσα ή επειδή ένας συγγενής σου είχε σχιζοφρένεια δεν σημαίνει ότι έχεις ή κινδυνεύεις κι εσύ να πάθεις.
Μετά μόνη σου λες ότι έχεις καταφέρει ν' αντιμετωπίσεις στο παρελθόν ψυχαναγκασμούς. Αυτό δείχνει ότι έχεις και την απαραίτητη δύναμη, όταν χρειάζεται.
Τώρα σκέψεις, που δεν είναι λειτουργικές, που σ' εμποδίζουν από το να κάνεις πράγματα, που σ' ευχαριστούν και τελικά η ίδια τους η φύση σε προβληματίζει και σε δυσκολεύει, άραγε γιατί να επιτρέπεις να γίνονται; Ποιό σκοπό εξυπηρετούν την στιγμή μάλιστα, που γίνονται κι η αιτία για δυσάρεστα συναισθήματα.
Ο πατέρας της ιατρικής Ιπποκράτης είχε πει πως: "είμαστε ό,τι σκεπτόμαστε"
Μην αφήνεις λοιπόν τις "κακιές" σου σκέψεις να διαμορφώνουν το ίδιο σου το μέλλον. Κρίμα δεν είναι;

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

Μορτίσια, οι απαντήσεις που είχες πάρει-νομίζω, ότι κι εγώ σου έδωσα άποψη-στο δικό σου θέμα είχαν βοηθήσει;
Το γεγονός ότι διαβάζεις διάφορα εδώ μέσα ή επειδή ένας συγγενής σου είχε σχιζοφρένεια δεν σημαίνει ότι έχεις ή κινδυνεύεις κι εσύ να πάθεις.
Μετά μόνη σου λες ότι έχεις καταφέρει ν' αντιμετωπίσεις στο παρελθόν ψυχαναγκασμούς. Αυτό δείχνει ότι έχεις και την απαραίτητη δύναμη, όταν χρειάζεται.
Τώρα σκέψεις, που δεν είναι λειτουργικές, που σ' εμποδίζουν από το να κάνεις πράγματα, που σ' ευχαριστούν και τελικά η ίδια τους η φύση σε προβληματίζει και σε δυσκολεύει, άραγε γιατί να επιτρέπεις να γίνονται; Ποιό σκοπό εξυπηρετούν την στιγμή μάλιστα, που γίνονται κι η αιτία για δυσάρεστα συναισθήματα.
Ο πατέρας της ιατρικής Ιπποκράτης είχε πει πως: "είμαστε ό,τι σκεπτόμαστε"
Μην αφήνεις λοιπόν τις "κακιές" σου σκέψεις να διαμορφώνουν το ίδιο σου το μέλλον. Κρίμα δεν είναι;

---

Oι απόψεις των μελών σίγουρα μου έκαναν καλό(και τους ευχαριστώ όλους πάρα πολύ που έσπευσαν να με βοηθήσουν), αλλά επειδή τα περισσότερα από αυτά που μου είπαν τα γνώριζα ήδη, δεν άλλαξε η κατάσταση.

Ίσα ίσα που νομίζω ότι σήμερα επιδεινώθηκε, γιατί κουράστηκα με τον εαυτό μου και είχα έντονα ξεσπάσματα κλάματος από το πρωί μέχρι και πριν λίγο. Πιο παλιά, μάλιστα, αυτοτραυματιζόμουν αλλά έχω πια καιρό να το κάνω γιατί δεν με "συγκινεί" πια.

Ξέρω ότι θα ήταν καλύτερα αν έγραφα στο δικό μου το θέμα και ζητώ συγγνώμη που πόσταρα εδώ, αλλά μου γεννήθηκαν πολλές απορίες και ένιωσα αυθόρμητα την ανάγκη να γράψω.

Δεν ξέρω αν μ' όσα σου έγραψα σήμερα σε βοήθησα! Το ελπίζω ωστόσο, γιατί πάντα αυτός είναι κι ο στόχος. Να μοιραστούμε αυτό, που κάποτε κι εμάς, μας έβγαλε απ' τα δικά μας αδιέξοδα, γιατί εμείς είμαστε τελικά το πρόβλημα κι εμείς η λύση του.

Quote:

---

Originally Posted by Μορτίσια

Καλημέρα σας...!

Έχω κάνει άλλο ένα θέμα στο οποίο, μιλάω για το πρόβλημά μου, αλλά όσο διαβάζω μου γεννιούνται νέες απορίες.

Έρχονται συνέχεια, ανεξέλεγξτα "κακές" σκέψεις στο μυαλό μου (τις οποίες πιστεύω ότι δημιουργώ εγώ επίτηδες), με αποτέλεσμα να κατηγορώ πάρα πολύ τον εαυτό μου επειδή έκανα τέτοιες σκέψεις. Δεν εννοώ ότι ξαφνικά νιώθω ότι θέλω να σκοτώσω κάποιον, μιλάω για πιο ήπιες σκέψεις, αλλά παρόλα αυτά "κακές". Επίσης παλιότερα είχα κάποιους ψυχαναγκασμούς (του στυλ να μετακινήσω αυτό το αντικείμενο, αλλιώς θα πεθάνει κάποιος), τους οποίους καταπολέμησα μόνη μου και τώρα εμφανίζονται πάρα πολύ σπάνια και αποδυναμωμένοι. Παρόλα αυτά, οι σκέψεις που κάνω δεν με αφήνουν σε ησυχία. Σκέφτομαι συνέχεια μόνο και μόνο για να νιώσω ενοχές, δεν μπορώ να ελέγξω τις σκέψεις που εγώ η ίδια κάνω και νιώθω ότι θα τρελαθώ.

ίσως δεν μπορώ να εκφράσω σωστά αυτό που θέλω να πω... Αλλά οι σκέψεις που κάνω κατακλύζουν το μυαλό μου, δεν μπορώ να τις σταματήσω, παρα μόνο αν σκεφτώ κάτι άλλο εκείνη τη στιγμη... αλλά ακόμα κι αν τις διακόψω, μετά επιστρέφουν δριμύτερες. Το θέμα είναι ότι δεν θέλω να τα σκέφτομαι όλα αυτά, παρόλα αυτά το κάνω όμως...

Να προσθέσω ότι ένα μέλος της οικογένειάς μου (η θεία μου, αν αυτό έχει σημασία), πάσχει εδώ και πολλά χρόνια από σχιζοφρένεια.

Πιστεύετε ότι μπορεί να πάσχω από ΙΨΔ? Ευχαριστώ

---

Όλα αυτά πολλές φορές συνυπάρχουν μεταξύ τους. Π.χ. οι μισοί που πάσχουνε από πανικούς έχουν και "νοσοφοβία/υποχονδρία" που θεωρείται ότι είναι στο "ιδεοψυχαναγκαστικό φάσμα" διαταραχών (και εγώ τα είχα όλα αυτά μαζί). Π.χ. να ασχολείσαι ώρες επι ωρών με την υγεία, και να τσεκάρεις συνέχεια ρωτώντας και ψάχοντας για να επιβεβαιωθείς ότι δεν έχεις εκείνο και το άλλο. Τώρα, αυτό που κάνεις και ψάχνεις για το τι έχεις μπορεί να είναι το ίδιο το πρόβλημα! Κόλπο είναι να αποδεχθείς την πιθανότητα του να έχεις οποιασδήποτε ασθένεια και να σταματήσεις-έστω με το ζόρι- να ψάχνεις και να τσεκάρεις, αφού με αυτόν τον τρόπο άθελα σου ενδυναμώνεις τις φοβίες σου και διατηρείς αυτόν τον προβληματικό τρόπο σκέψης/ανησυχίας/άγχους. Πρέπει να σταματήσεις να τσεκάρεις για ασθένειες έστω με το ζόρι!

Οι μεμονωμένοι ψυχαναγκασμοί που λες δεν είναι σπάνιοι γενικά σε όλο τον πληθυσμό. Για να υπάρχει όμως "φουλ" ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή πρέπει το άτομο να ασχολείται πολλές ώρες κάθε μέρα με αυτά.

Καλημέρα, Petran

Όχι, δεν έχω καμία φοβία με ασθένειες και μπορώ να σε βεβαιώσω για αυτό. Ίσα ίσα που ακόμα και όταν έχω πρόβλημα υγείας, συνήθως βαριέμαι να τρέχω στους γιατρούς και δεν ασχολούμαι.

Απλώς τα συμπτώματα που έχω υπάρχουν και από δω και από κει και προσπαθώ να καταλάβω τι συμβαίνει για να το επεξεργαστώ όσο καλύτερα γίνεται. Οι ιδεοληψίες και οι εμμονές μου είναι άλλου είδους, δεν έχουν σχέση με φόβο για αρρώστια κτλπ.

Quote:

---

Originally Posted by filippa

Καλησπέρα σε όλους!!!






Εγώ αυτά που έχω καταλάβει και απ την ψυχοθεραπεύτρια αλλά και από διάφορα που έχω διαβάσει και από έρευνες που έχουν γίνει στην Αμερική είναι τα εξής :
Πρώτον, στους πιο πολλούς ανθρώπους περνάνε τέτοιες σκέψεις απ΄το μυαλό πχ να πετάξουν ένα μωρό απ το μπαλκόνι – οι σκέψεις έρχονται μόνες τους χωρίς να τις επιθυμούμε – απλά εμείς με ΙΨΔ κολλάμε στην σκέψη και λέμε ότι για να το σκέφτηκα μήπως θέλω να το κάνω?
.

---

Και αυτό είναι ίσως το κύριο παράλογο της "υπόθεσης": ότι ο ίδιος ο εγκέφαλος του ατόμου δημιουργεί σκέψεις που δεν τις θέλει το άτομο, δηλ. είναι λες και σκέφτεσαι πράγματα με το ζόρι.