βιβλία που με άγγιξαν...

O Ηλιθιος του Ντοστογιεφσκι.

μικρος πριγκιπας,αλχημιστης,η βερονικα αποφασιζει να πεθανει.,το αρωμα,τα μαυρα φεγγαρια του ερωτα,το μυστικο.

καταρχας να πω μπραβο για το θεμα, χαρηκα που το ειδα....

Σοφη, το τελευταιο σου ποστ το περιμενα, γιατι ειδα απο την αρχη οτι σου αρεσουν οι κλασσικοι...Αυτο διαβαζω τωρα αλλα ειναι ατελειωτο, τουλαχιστον εγω το βλεπω ετσι...ομως εχει πολλα να δωσει και ωρες ωρες δεν μπορεις να σταματησεις να το διαβαζεις...:)

Θελω να κανω ερωτηση στο φορουμ, οπως εκανα και στο θεμα μου, για τον Οσκαρ Ουαιλντ...(το μονο που εχω διαβασει ειναι το πορτρετο του Ντοριαν Γκρει) και θα ηθελα να μαθω ποιο του εργο θεωρειτε εσεις ως καλο εως πολυ καλο αν οχι το καλυτερο...:)

Ευχαριστω για τις απαντησεις...

Οταν ημουν μικρη το αγαπημενο μου βιβλιο ηταν το τζειν ευρ, που εχει ξαναναφερθει...νομιζω ηταν το πρωτο βιβλιο που εκλαψα αν δεν κανω λαθος...και το ειδα και σε εργο
Ο μικρος πριγκιπας ειναι κλασσικο και σε οποια ηλικια και αν το διαβασεις εχει να δωσει πραγματα...(τουλαχιστον ετσι πιστευω)

Να εχετε ενα καλο υπολοιπο...

Ανοιξη,

συμφωνω πώς εχει πολλα να δωσει το συγκεκριμενο βιβλιο. Ο Ντοστογιεφσκι ειναι απο τους αγαπημενους μου ετσι κ αλλιως. Αν θελεις, διαβασε και το \"Υπογειο\" καθως και το \"Εγκλημα & Τιμωρια\" που τα θεωρω εξαιρετικα.

Η Τζειν Ευρ ήταν απο τα πρωτα βιβλια που ειχα διαβασει (μαζι με το Χωρις Οικογενεια:) Με ταξιδεψες πολυ παλια...:)! Οσο για τον Μικρο Πριγκηπα με συγκινει σε οποια ηλικια.

Σε οτι αφορα τον Οσκαρ Ουάιλντ εχω διαβασει λιγα πραγματα, αλλα απο οσο θυμαμαι μου αρεσε περισσοτερο το \"De Profundis\".

\'Το μπαρ κάτω από τη θάλασσα\' είναι το τελευταίο που διάβασα, του Στέφανο Μπένι, και μου άρεσε πολύ. Επίσης ένα αγαπημένο το \'Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ\' ένα γλάρο να πετάει\' του Λουίς Σεπούλβεδα. Όταν ανακάλυψα τον Σεπούλβεδα, μου έκανε εντύπωση και \'στάθηκα\'. Θα τον έχετε ίσως ακουστά για την εμπειρία του στον Αμαζόνιο κοντά σε μια φυλή ινδιάνων.

\'Ο Luis Sepulveda (Λουίς Σεπούλβεδα) γεννήθηκε το 1949 στο Ovalle, στο βορρά της Χιλής. Συμμετείχε σε φοιτητικές και συνδικαλιστικές κινητοποιήσεις ενάντια στο στρατοκρατικό καθεστώς της χώρας του, κατηγορήθηκε για προδοσία και καταδικάστηκε σε φυλάκιση είκοσι οκτώ ετών. Μετά από δυόμισι χρόνια εγκλεισμού του στη φυλακή, και με παρέμβαση της Διεθνούς Αμνηστίας, αποφυλακίστηκε, αλλά υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τον τόπο του. Έγραψε ποιήματα, θεατρικά έργα, διηγήματα, δημιούργησε θεατρικές ομάδες στο Περού, το Εκουαδόρ και την Κολομβία και ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία. Έζησε έξι μήνες στον Αμαζόνιο με τους ινδιάνους Σουάρ και αποκόμισε εμπειρίες που άλλαξαν την αντίληψή του για τον κόσμο και του πρόσφεραν το υλικό για το πρώτο του μυθιστόρημα: «Ένας γέρος που διάβαζε ιστορίες αγάπης» (opera, 1993). Στρατεύτηκε στο διεθνές τάγμα «Σιμόν Μπολίβαρ» και συμμετείχε στον απελευθερωτικό αγώνα της Νικαράγουας. Το 1980 εγκαταστάθηκε στην Ευρώπη και συνδέθηκε με την οικολογική οργάνωση Greenpeace. Ταξίδεψε σ\' όλον τον κόσμο. Του απονεμήθηκαν τα μεγαλύτερα λογοτεχνικά βραβεία. Στα ελληνικά κυκλοφορούν: «Ο κόσμος του τέλους του κόσμου» (opera, 1994), «Όνομα ταυρομάχου» (opera, 1995), «Patagonia express» (opera, 1996), «Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ’ ένα γλάρο να πετάει» (opera, 1997), «Το ημερολόγιο ενός ευαίσθητου killer» (opera, 1997), «Hot Line» (opera 1998), «Αν δεν έχεις πού να κλάψεις» (opera 1998), «Χρονικά του Περιθωρίου»\'.

http://www.youtube.com/watch?v=i63_ah7GIts&feature=related

:) :) :)

Βαμβουνακη!!!...σχεδον ολα...αλλα περισσοτερο το μοναξια ειναι απο χωμα.

Οπως και το \"τα τριανταφυλλα δεν μυριζουν παντοτε\" Δημουλιδου
\"Βαλς για δωδεκα θεους\" Λενα Μαντα

ευχαριστω

\"Ο θάνατος μία αλλαγή ζωτικής σημασίας\" της Helen Kubler-Ross.
Μου άλλαξε τελείως τη ζωή και με έμαθε την ανιδιοτελή αγάπη.