Βάση λοιπόν του νόμου αιτία-αποτέλεσμα στο προκείμενο θέμα, αιτία είναι ότι βάζει η μαριάμ.. στα ποστς μουQuote:
Originally Posted by iberis
λέξεις που δεν έχω πει και τ' αποτέλεσμα είναι να μου την πέφτουν κι όλες.. Τα συμπεράσματα δικά σας..
Printable View
Βάση λοιπόν του νόμου αιτία-αποτέλεσμα στο προκείμενο θέμα, αιτία είναι ότι βάζει η μαριάμ.. στα ποστς μουQuote:
Originally Posted by iberis
λέξεις που δεν έχω πει και τ' αποτέλεσμα είναι να μου την πέφτουν κι όλες.. Τα συμπεράσματα δικά σας..
Μαζί σου βρε Καρίσα..αλλά δε θα εξομοιώσουμε τις προθέσεις της μαρκέλας και της κάθε τύπου Μαρκέλας, που φάνηκαν ξεκάθαρα με τον τρόπο που μίλησε στο χρήστη ανωνυμους, με τις προθέσεις της μαριαν μ.Quote:
Originally Posted by Karisha
και δεν μπορούμε συνεχώς να κλείνουμε τα μάτια σε αυτή τη διάχυτη επιθετικότητα.
Βάζει ένας χρήστης θέμα και ο καθένας βρίσκει αφορμή να πει την αποψάρα του, να τη θέσει ως αξίωμα κιόλας, με το χειρότερο τρόπο, διαμαρτυρόμενος στο τέλος όταν οι υπόλοιποι του τη λένε.
Ε δε γίνεται ρε συ, ο κάθενας να καταθέτει την άποψή του κατακρίνοντας τον άλλον εντέλει.
κάπου πρέπει να μάθουμε τον αυτοέλεγχο.
Και εγώ αυτό κατάλαβα..Μάλλον marian_m πρέπει να το κοιτάξουμε :D..Quote:
Originally Posted by marian_m
Karisha οι συγγράφουσες δεν ήταν αυτές που επιτέθηκαν απλά προσπαθούν να επαναφέρουν την τάξη για να συζητηθεί το θέμα. Ούτε θέλουν αντιπαραθέσεις. Αυτή η χωρίς νόημα επίθεση ήταν λίγο άκομψη από μέρους της Μαρκέλας.
Είναι πχ σα να βάζει κάποιος άνθρωπος ένα γενικότερο θέμα με ιδεοψυχαναγκασμούς και κάποιος να του απαντάει εσύ που έχεις την τάδε ιδεοληψία δεν έχεις δικαίωμα να εκφέρεις άποψη. Άσχετα αν στο κείμενο έχει γράψει αν νοσεί ο ίδιος ή και αν νοσεί και ζητάει γνώμη πάλι δεν είναι πρέπον να του πετάς την ασθένεια του στα μούτρα. Αυτό κάθε άλλο παρά ψυχολογικά και νοητικά ορθό είναι.
Αν κάποιος ξέρει τι αξίζει, σίγουρα δεν παίρνει δύναμη μόνο μέσα από τη γνώμη των άλλων. Φυσικά μετράει η γνώμη των άλλων, αλλά αν θεωρεί τη δική του γνώμη περιττή ή ανούσια και χρειάζεται συνεχώς επιβεβαίωση, τότε ετεροπροσδιορίζεται.Quote:
Originally Posted by anonymous_1
Που σημαίνει ότι ανάλογα με το περιβάλλον ή το άτομο που έχει απέναντί του, αλλάζει και η γνώμη που έχει για τον εαυτό του.
Quote:
Originally Posted by anonymous_1
Έλα βρε παιδί, μην απογοητεύεσαι, απλά ετυχες σε περίοδο που κάποιοι δεν κάνουν χώρο στους άλλους.
Στο θέμα σου τώρα...
Νομίζω ότι στην περίπτωση που έλεγες, πιο πολύ έχεις ανάγκη της αναγνώρισης από τους άλλους. Είναι λογικό και ανθρώπινο. Φρόντισε όμως πρώτα από όλα να λες εσύ μπράβο στον εαυτό σου. Όταν, για παράδειγμα, πετυχαίνεις κάποιο στόχο σου, νιώθεις ικανοποίηση και δικαίωση για τους κόπους σου. Μην υποβαθμίζεις αυτά τα συναισθήματα.
Γενικά βέβαια μιλάω όπως γενικό είναι και το θέμα (φιλοσοφικό όπως είπες). Ίσως να μην έχουν και σχέση με αυτό που σε απασχολεί πραγματικά... απλά κάποιες σκέψεις που έκανα με βάση κάποια πράγματα που ειπώθηκαν στο θέμα.
Καλά εντάξει το έθεσα λίγο υπερβολικά πιο πάνω. Ο ετερόφωτος που επιζητά συνέχεια τη γνώμη των άλλων έχει κάποιο πρόβλημα. Ακριβώς το μόνο δεν έπρεπε να βάλω.Quote:
Originally Posted by marian_m
Εγώ εννοώ γνώμη ανθρώπων που εκτιμάς είτε επαγγελματικά είτε προσωπικά αλλά που μπορεί να είναι κ αναληθής κριτική. Εκεί πρέπει να έχεις ισχυρό εγώ για να αντιμετωπίσεις και να ξεχωρίσεις την κακόβουλη ή άστοχη κριτική.
Εκεί επαφίεσαι στην κρίση σου για να ξεχωρίσεις την καλοπροαίρετη και επικοδομητική κριτική από την κακόβουλη. Και όσο πιο ψύχραιμα το αντιμετωπίσεις, τόσο πιο κερδισμένος θα βγεις. Δηλαδή, σε πρώτη φάση μπορεί να αντιδράσουμε και να δικαιολογηθούμε, ακόμα και σε μια δίκαιη κριτική, αλλά αργότερα να αναγνωρίσουμε την ορθότητά της.Quote:
Originally Posted by anonymous_1
Σε μεγάλο βαθμό πιστεύω ότι είναι θέμα εμπειρίας το να καταλαβαίνουμε αν η κριτική έχει σκοπό να μας κάνει καλύτερους ή να μας θίξει.
εγώ να σου πω την αλήθεια ανωνυμους πιο πολύ "φοβάμαι" την κριτική αυτών των οποίων υπολογίζω την άποψη, ή αυτών που αγαπώ...Quote:
Originally Posted by anonymous_1
για τη γνώμη τρίτων συνήθως δε δίνω δεκάρα..η γνώμη όμως ατόμων από τη δουλειά ή οικογενειακό περιβάλλον, ή μπορεί να σε εξυψώσει ή να σε ρίξει στα τάρταρα...
π.χ. στη μέση ελληνική οικογένεια, τι κριτική δεχόμαστε...ανεξάρτητα από την πρόθεση, το αποτέλεσμά της μπορεί να προκαλέσει ζητήματα..
Ακριβώς αυτό...Πριν κανένα μισό χρόνο δέχτηκα άδικη αρνητική κριτική πάνω σε ένα εργασιακό project. Δούλευα περισσότερο από κάθε άλλο συνάδερφο και απέδιδα αρκετά καλά. Παρόλα αυτά ο αρμόδιος έκανε μόνο άσχημη κριτική με σκοπό να με έχει υπό έλεγχο.
Πέρασε ο καιρός δικαιώθηκα αλλά σε εκείνη τ η φάση πως έχεις κουράγιο να συνεχίσεις αν ο μοναδικός που γνωρίζει τη δουλειά που κάνεις σε κρίνει άσχημα;
Προσωπικά ήξερα την αστοχία της κριτικής αλλά έψαχνα κάποιον άλλο να μου επιβεβαιώσει ναι έχεις δίκιο ανώνυμη...εσύ είσαι άξια, εργατική, η κριτική είναι άδικη.
Όπως είπε και η iberis όλοι επιζητούμε την αναγνώριση είναι ανθρώπινο. Ο βαθμός όμως που την επιζητούμε ξεχωρίζει τη φυσιολογία από την παθολογία.
Είναι κάποιες φορές, που απλώς ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΑΛΛΟΙ.Quote:
Originally Posted by anonymous_1
Έχει δίκιο σ' αυτό που λες. Καλό είναι να περνάμε από κόσκινο την οποιαδήποτε κριτική. Αλλά νομίζω, από ένα σημείο και έπειτα, γνωρίζουμε τα μοτίβα κάποιων κοντινών μας ανθρώπων, οπότε τα αναγνωρίζουμε και δεν επηρεαζόμαστε. Αυτό βέβαια προϋποθέτει αρκετή αυτογνωσία.Quote:
Originally Posted by void
Εγω δινω βαση στην κριτικη ολων. Παντα εχει βαση,ακομα και πολυ μικρη αλλα εχει. Παντα εχεις περιθωρια να εξελιχτεις εστω και λιγο,βεβαια αυτο εχει να κανει και με το ποσο αναλυτικα και ευστοχα σκεφτεσαι και εσυ...
Παντως νομιζω οτι η πιο επιτυχημενη "συνταγη" ειναι να μην κανεις η λες οτι δε θελεις να σου κανουν η να σου πουν. Να συμπεριφερεσαι στους αλλους,ακομα και στους αντιπαθητικους για εσενα,οπως θα ηθελες να σου συμπεριφερθουν εσενα. Εγω κανω παντα κριτικη σε ολους αλλα εμμεσα και εχω παρατηρησει οτι "πιανει". Το κανω ομως με τον τροπο που θα ηθελα να με πλησιασει εμενα καποιος και να μου πει τι σκατα κανω λαθος. Ακομα και σε αυτους που δεν συμπαθω,γιατι τοτε μονο εχεις καποιες πιθανοτητες να εχεις αποτελεσμα. Να μην νευριασεις η πληγωσεις τον αλλον,να κατσει να το συζητησετε και να βρει και αυτος μια ακρη.
Από τη στιγμή που κατάλαβες τα κίνητρά του και από τη στιγμή που δικαιώθηκες, σημαίνει πως δεν επηρεάστηκες επι της ουσίας. Είναι όμως λογικό και ανθρώπινο, ότι είχες ανάγκη από υποστήριξη. Που προφανώς την πήρες από κάπου αλλού.Quote:
Originally Posted by anonymous_1
Ναι, συνήθως είναι μια καλή τακτική να φερόμαστε στους άλλους όπως θα θέλαμε να μας φέρονται. Φτάνει να μην ξεχνάμε, ότι δεν είναι όλοι σαν κι εμάς. Και δεν θέλουν όλοι την ίδια μεταχείριση. Άλλοι χρειάζονται πίεση για να αποδώσουν και άλλοι δεν την αντέχουν. Άλλοι θέλουν να τους χρυσώνεις το χάπι και άλλη θέλουν την ωμή αλήθεια.Quote:
Originally Posted by Karisha
καρίσα μου το πιο χριστιανικό είναι αυτό που λες και το πιο αλτρουστικό σίγουρα.Quote:
Originally Posted by Karisha
Αλλά οφείλεουμε και να προστατευόμαστε σε τούτο το μάταιο κόσμο γιατί αν δεν το κάνουμε εμείς δε θα το κάνει ποτέ κανείς για εμας, παρα μόνο οι δικοί μας άνθρωποι που μας αγαπούν, εννοείται αυτό.
Ακόμα και η καλοσύνη θέλει μέτρο...
Δε θα συμπεριφερθώ το ίδιο στη μάνα μου που την υπεραγαπώ με το μαλάκα κόπανο που έχω στο γραφείο...αυτό θα ήταν πολύ άδικο!
με αυτούς που δε γουστάρω, σαφώς δε θα μπω στη διαδικασία να τους βλάψω αλλά όχι ότι θα τους φερθώ όπως θα ήθελα να μου φέρονταν , δηλαδή όμορφα.
Το πιο πιθανό είναι να τους περιφρονήσω.
Νομίζω ότι η ζωή επιβάλλει το να διαχωρίζεις τη στάση σου απέναντι στους καλούς και τους κακούς...
αλλιώς θα πρέπει να είσαι αστείρευτη πηγή καλοσύνης, δλδ απέραντης θετικής ενέργειας...πράγμα πολύ δύσκολο για ανθρώπους που καθημερινά έχουν να μοχθήσουν για εκατό πράγματα.
Ναι εχετε δικιο,ολοι ειναι διαφορετικοι και θελουν αλλο τροπο ο καθενας,απλα πραγματικα δεν αντεχω να σκεφτω οτι ισως στεναχωρησω καποιον. Εκτος αν δω οτι το αντεχει ο οργανισμος του. Αλλα και παλι με το γαντι θα το κανω,με πολλη ευγενεια και σεβασμο οσο μαλακας και αν ειναι. Ειναι λαθος εν μερει,το ξερω.
Νταρλιγνκ...ακόμα και αν μην κάνεις τίποτα ως ενέργεια δηλαδή, μπορεί απλά και με την παράλειψή σου καποιος να στεναχωρηθεί..Quote:
Originally Posted by Karisha
π.χ. κάποιος που του αρέσεις και εσένα δε σου αρέσει.
Η αλληλεπίδραση με τους ανθρώπους εμπεριέχει το ρίσκο του να πληγωθεί καποιος..δεν μπορείς να έχεις τον απόλυτο έλεγχο για τα πάντα.
Σημασία έχει η πρόθεση, χιλιοειπωμένο το ξέρω αλλά ισχύει.
Αν υπολογίζαμε μόνο βάσει του αποτελέσματος θα ήμασταν όλοι παλιάνθρωποι.
Δεν είναι όμως έτσι.
Άσε που η στεναχώρια είναι κάτι σχετικό...κι έχει να κάνει με τον δέκτη.
Αλλιώς πχ στεναχωριέσαι εσύ όταν κάποιος σε απορρίψει και αλλιώς ο χ ή ο ψ.
Μην κρίνεις τους άλλους βάσει του δικού σου χαρακτήρα...τσάμπα ταλαιπωρία!
Και συμπληρώνω, ότι είναι αδύνατον να προσπαθούμε να μη στεναχωρήσουμε κανέναν. Αυτοί που το κάνουν συνήθως στεναχωρούν τον εαυτό τους.Quote:
Originally Posted by void
Ε οκ διαλυμενη ειμαι τελειως και εγω ομως,γι αυτο αντιδραω και ετσι. Και γι'αυτο παρακολουθω και αυτο το θεμα,μπας και παρω τιποτα.
Εσεις που ειστε πιο δυναμικοι χαρακτηρες πως κανετε κριτικη σε καποιον? οχι επιθεση ομως,κριτικη. Φερτε μου καποιο παραδειγμα να το συζητησουμε.
anonymous, είπα να το πιάσω από την αρχή... ξεκινώντας από αυτό που γράφεις εδώ. Λοιπόν, για το 'πώς γίνεται' που ρωτάς, μια χαρά γίνεται, γιατί είναι άλλο πράγμα η αυτογνωσία και άλλο πράγμα η αυτοεκτίμηση. Μπορεί θαυμάσια να ξέρω (γνωσιακά) ποιος είμαι, πχ να ξέρω σε τι επίπεδο κινείται η νοημοσύνη ή ή εμφάνιση μου σε σχέση με το μέσο όρο του πληθυσμού. Αλλά το συναισθηματικό κομμάτι είναι πιο ευάλωτο: όταν λοιπόν κάποιος μου ασκεί συνεχώς κριτική, τότε είναι λογικό να νιώσω άσχημα και να μπω σε σκέψεις. Απλά οι άνθρωποι που προ-κριτικής είχαν μια υψηλή αυτοεκτίμηση, επηρεάζονται μεν αλλά επανέρχονται πιο γρήγορα.Quote:
Originally Posted by anonymous_1
Πάντως, οι άνθρωποι που έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση είναι συνήθως πολύ αυστηροί κριτές των άλλων, ενώ δεν δέχονται ούτε καν την εποικοδομητική κριτική από τους άλλους. Πόσο μάλλον ένα αρνητικό σχόλιο ή τον θυμό των άλλων. Που κι αυτό μέσα στο πρόγραμμα είναι, δεν γίνεται οι άλλοι να είναι πάντα λογικοί, συγκρατημένοι, επικοινωνιακοί με σωστό τρόπο κλπ.
Επίσης, παρατηρούμε συχνά πως οι άνθρωποι που δεν τολμάνε να παραδεχτούν αλήθειες που (γνωσιακά) ξέρουν, αλλά (συναισθηματικά) τους είναι δυσβάσταχτες, δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν ούτε την κριτική ούτε τον θυμό των άλλων. Πράγμα που δυστυχώς σημαίνει ότι χάνουν όχι μόνο την αυτοεκτίμηση, αλλά και την ικανότητα αυτοκριτικής, γιατί παρασύρονται από τα προϋπάρχοντα 'blind spots'. Προσωπικά θεωρώ χρήσιμη την αυτοκριτική, όμως τόσο η σκληρή αυτοκριτική όσο και η καθόλου, μπορεί να επηρεάζουν αρνητικά τις διαπροσωπικές σχέσεις: η σκληρή αυτοκριτική δημιουργεί ένα 'βαρύ' κλίμα μέσα στις σχέσεις, ενώ η έλλειψή της και τους άλλους κουράζει και εμάς μας κρατά στάσιμους στη μιζέρια ή τις αυταπάτες μας.
Και τέλος, ένας άνθρωπος επιρρεπής, ενοχικός, αβέβαιος, που αμφιταλαντεύεται κλπ, σαφώς μπαίνει σε διλήμματα και μερικές φορές παίρνει και λάθος αποφάσεις ή κάνει κινήσεις που του υπαγορεύουν οι άλλοι. Γι' αυτό και είναι καλό να μην δίνουμε συμβουλές που μοιάζουν σαν 'απόλυτες αλήθειες' ή 'διαταγές' προς τους άλλους, αλλά να τους βοηθάμε να έρθουν σε επαφή με το δικό τους συναίσθημα και τις δικές τους ανάγκες, σε συνδυασμό με την εξωτερική πραγματικότητα.
Ουφ, πολλά έγραψα... αυτάα :)
Μιλώντας για μένα, δεν είμαι πάντα δυναμική.Quote:
Originally Posted by Karisha
Και γω τα κομμάτια μου μαζεύω :-)
Απλώς σε κάποια πράγματα, ας πούμε ότι έχω σταματήσει να τα βλέπω τόσο ιδεαλιστικά..
Όταν κάνω κριτική, την κάνω μόνο ως προς το σκέλος που αφορά εμένα.
π.χ. δε θα κάνω κριτική που ο Α ή ο Β αντιμετωπίζουν έτσι μια κατάσταση κι εγώ διαφωνώ, παρά μόνο αν μου ζητηθεί.
εάν κάτι με αφορά θα το κρινω όμως..θα ξεκινήσω από αυτό που με ενοχλεί, θα μιλήσω ειλικρινά και θα περιμένω μια αιτιολόγηση από τον άλλον.
Αλλά εννοείται ότι αυτό το κάνω με τα δικά μου πρόσωπα.
επίσης, εάν κάποιος βλέπω ότι δεν δέχεται εύκολα κριτική, γιαττί ασς πούμε παρεξηγείται, εφόσον είναι κοντινό πρόσωπο και δεν μπορώ να αδιαφορήσω, τότε θα αποστασιοποιηθώ.
Την ειλικρίνεια τη χρησιμοποιώ πολύ και στη δουλειά, όχι όμως βάζοντας μπροστά το "νιώθω"...
αλλά το "πιστεύω ότι..."
γενικά οι ευαισθησίες καλό υθα ήταν να βγαίνουν σε πολύ κοντινά περιβάλλοντα.
Θα αναφερθώ σε παραδείγματα από την επαγγελματική μου καριέρα.Quote:
Originally Posted by Karisha
Για αρκετά χρόνια δίδασκα σχέδιο σε εφήβους και αργότερα εκπαίδευα καθηγητές για να διδάξουν σχέδιο.
Αναφέρω τον τομέα, γιατί το σχέδιο είναι κάτι το οποίο εκτίθεται στα μάτια όλων, καθηγητών και μαθητών και η κριτική είναι αναπόφευκτη.
Μετά από αρκετά πειράματα, επιμόρφωση και εμπειρία, κατέληξα σε αυτό που είπα παραπάνω: ότι ο καθένας θέλει τον τρόπο του.
Αυτό όμως που χρειάζονται όλοι είναι ενθάρρυνση πρώτα απ' όλα και να δείξεις ότι πιστεύεις σ' αυτούς και πιθανόν να βλέπεις αυτό που εκείνοι δε βλέπουν ακόμα.
Για παράδειγμα, κάποιοι που δεν τα καταφέρναν και δυσκολεύονταν πολύ, είχαν και την τάση να παρατάνε την προσπάθεια και να το ρίχνουν στην πλάκα. Είναι πολύ συχνά και ένα άλλοθι, αφού δεν προσπάθησα είναι αναμενόμενο να μην κάνω κάτι καλό.
Καλό είναι να ξεκινάς από κάτι καλό που βλέπεις στον άλλον, να το επισημαίνεις και να προσπαθείς να το βελτιώσεις. Να επικεντρώνεσαι αρχικά στα θετικά και μετά να προσπαθείς να βελτιώσεις τα αρνητικά. Είναι όμως και σημαντικό να μην έχεις τις ίδιες προσδοκίες απ' όλους.
Δεν μπορούν όλοι να γίνουν αστέρια, αλλά μπορεί ο καθένας να βγάλει ό,τι καλύτερο μπορεί, φτάνει να πειστεί ότι το έχει. Και σ' αυτό συχνά φτάνει να δει ότι το πιστεύεις εσύ. Αλλά δεν μπορείς να κοροϊδεύεις τον άλλον, να του λες ότι είναι τέλειος ενώ δεν είναι. Μπορείς να επισημαίνεις τη βελτίωσή του και να του δίνεις θάρρος να πάει παραπέρα.
Επίσης, είναι σημαντικό να μην προσβάλλεις και μειώνεις τον άλλον με την κριτική σου.
Έχει τύχει ν' ακούσω απίστευτες βλακείες από συναδέλφους που εκπαίδευα, αλλά ποτέ δεν απαξίωσα κάποιον. Όταν ο άλλος νιώθει εμπιστοσύνη και ότι δεν κρίνεται από ένα λάθος του, είναι πιο ανοιχτός στην επικοδομητική κριτική. Όταν νιώθει ότι είσαι με το μέρος του, γιατί έχετε έναν κοινό στόχο για παράδειγμα και όχι απέναντί του, ότι δεν κρίνεται όλη η αξία του από ένα λάθος, τότε είναι ευκολότερο να δεχτεί την κριτική που του γίνεται.
Βεβαίως, αυτό που επίσης παρατήρησα είναι ότι, συνήθως πιο αρνητικοί στην κριτική είναι αυτοί που έχουν λιγότερες ικανότητες.
Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση:)Quote:
Originally Posted by marina38
Ακριβώς αυτό ήθελα να ρωτήσω με την αυτογνωσία και την αυτοεκτίμηση οπότε συμφωνείς κ συ με την άποψη που είπα:cool:
Γενικά όσο αφορά την αυτοεκτίμηση όλα όσα έγραψες με ενθάρρυναν αρκετά γιατί ως άτομο δέχομαι εύκολα την κριτική των άλλων (τουλάχιστον την εποικοδομητική)..οπότε μάλλον δεν έχω το πρόβλημα αυτοεκτίμησης που φοβόμουν..
Η αλήθεια είναι ότι λόγω συγκυριών και βιωμάτων έχω λάβει αρκετή κριτική σε διάφορους τομείς της ζωής μου ίσως αυτό με κάνει περισσότερο ευαίσθητη με το θέμα.
Η τελευταία παράγραφος ίσως μου ταιριάζει καλύτερα σε ότι αφορά τις ενοχές. Ακριβώς αυτά τα διλήμματα και τα θέλω δε μπορώ να επιλύσω και χαίρομαι αρκετά γιατί διαπιστώνω ότι δεν οφείλονται σε χαμηλή αυτοεκτίμηση..αλλά σε ενοχές που είναι μάλλον πιο εύκολο να τις ξεφορτωθώ.
anonymous_1 σίγουρα δεν έχω κάτι μαζί σου, γιατί αν όντως είχα δεν θάμπαινα καν στο κόπο εξ αρχής
να ποστάρω. Επανακινώ ωστόσο το θέμα σου, γιατί πουθενά από την αρχή
δεν είπα εγώ γι' αυστηρούς κριτές ή αυστηρές αυτοκριτικές,
γιατί είμαι της κάθετης άποψης "μην κρίνεις για να μην κριθείς" κι αυτή η ρήση για μένα,
εμπεριέχεται στην έννοια "αυστηρή κριτική" ή αλλιώς στείρα κριτική,
που αφού δεν ωφελεί, βλάπτει!
Και πάλι όμως και γι' άλλη μια φορά "χτύπησαν" οι "γνωστοί άλλοι.." με την πάγια τακτική τους..
"λέμε αυτά που κυρίως εκφράζουν εμάς σαν προσωπικότητα για να κατηγορήσουμε στην συνέχεια τον άλλον ότι τάπε".
Τώρα το ποιόν εκθέτουν και κατηγορούν, ευτυχώς, που υπάρχουν όσα ειπώθηκαν..
Όσο για την "..λίγο άκομψη επίθεση.." που πολύ χαριτωμένα είπες ότι σου έκανα, συμφωνώ, μ' αυτό που είπε η
Quote:
Originally Posted by Karisha
..κι η δική μου πρόθεση πάντως είναι να βοηθήσω και μέχρι στιγμής, αυτοί, που μου τόχουν
αναγνωρίσει είναι και αρκετοί, αλλά κι αρκετά αξιολόγοι! Για όσο βρίσκομαι λοιπόν στο φόρουμ,
μου αρκεί ν' ακούσω έστω κι ένα ειλικρινές "ευχαριστώ" από μια άποψή μου, που βοήθησε κάποιον
συνάνθρωπό μας!
Υ.Γ.: Είμαι πολύ ευτυχής γιατί μέχρι στιγμής τα "ευχαριστώ" από καρδιάς είναι και αρκετά
και αρκετά αξιόλογα!!!!!
marian_m
ΣΥΜΦΩΝΩ απολυτα μαζι σου,κανεις κριτικη στον αλλον οχι με σκοπο να τον στεναχωρησεις αλλα να τον βελτιωσεις,να του δωσεις θαρρος να συνεχισει αλλα καλυτερος. Αυτο λεω και εγω :)
λες "Επίσης, είναι σημαντικό να μην προσβάλλεις και μειώνεις τον άλλον με την κριτική σου.
Έχει τύχει ν' ακούσω απίστευτες βλακείες από συναδέλφους που εκπαίδευα, αλλά ποτέ δεν απαξίωσα κάποιον"
Ακριβως αυτο πιστευω και εγω οτι πρεπει να γινεται. Ακομα και στα ατομα που δεν τα βρισκετε πρεπει να φερεσαι με σεβασμο.
(πρεπει να εισαι καλη καθηγητρια. :) αν κανεις και ιδιαιτερα ,και εχεις χρονο ,θα χαρω καποια στιγμη στο μελλον που θα εχω μερικα φραγκα να μου κανεις ελευθερο σχεδιο γιατι θελω να δωσω για Καλων Τεχνων )
void
Πολη σωστη αυτη η σταση σου. Προσπαθω και εγω να το κανω αλλα βλεπω τα πραγματα πολυ ιδεαλιστικα απο πολυ μικρη και ισως και γι'αυτο να εχω "πεσει" τοσο πολυ,γιατι τα πραγματα πρεπει να ειναι πολυ πιο ωμα απ'οσο τα εχω στο μυαλο μου.. Γενικα πιστευω πολυ στους ανθρωπους,κι ας μου φερθηκαν σκαρτα στο παρελθον,και ας τους βλεπω να φερονται σκαρτα γενικα σημερα σε ολους τους τομεις. Και μου βγαινει αυθορμητα να προσπαθω να τους βελτιωνω οσο μπορω σε καποια πραγματα που βλεπω οτι ισως κανουν λαθος.. Με τροπο ομως. Ας πουμε εμενα θα μου αρεσε πολυ να ειχε βρεθει καποιο ατομο στο παρελθον και να μου ειχε επισημανει καποια πραγματα στην συμπεριφορα και τον χαρακτηρα μου που ηταν τελειως λαθος... Θα ειχα γλιτωσει πολυ χρονο τωρα και ισως να τα ειχα καταφερει καλυτερα.
Ναι, ήμουνα καλή καθηγήτρια απ' ότι μου έχουν πει, αλλά κρίνοντας και από τα αποτελέσματα. Γιατί πάνω απ' όλα έχω υπομονή. Αλλά, ήταν μια συμπληρωματική ενασχόληση, που έπαψα να την κάνω όταν ένιωσα ότι δεν είχε κάτι άλλο να μου δώσει, όταν πλέον έχασα τον ενθουσιασμό μου με λίγα λόγια. Γιατί, αυτό που πραγματικά με γεμίζει και είναι το κύριο επάγγελμά μου, είναι νομίζω πιο δημιουργικό από τη διδασκαλία, ή τουλάχιστον έτσι το βλέπω εγώ.Quote:
Originally Posted by Karisha
Δε δίδασκα ελεύθερο σχέδιο, αλλά γραμμικό ή αλλιώς αρχιτεκτονικό σχέδιο.
Πάντως, να δώσεις για Καλών Τεχνών αν έχεις τέτοιο μεράκι. Και ν' ασχολείσαι με αυτό που σ' αρέσει έτσι κι αλλιώς. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από την ενασχόληση με κάτι δημιουργικό, όπως μία τέχνη. Είναι κάτι σαν τον έρωτα και μάλιστα, με περισσσότερη διάρκεια!
marian_m
Αυτο ακριβως πιστευω και εγω. Βασικα επειδη την εχω σαν οπλο απο πολυ μικρη δυσκολευομαι να φανταστω πως τα βγαζουν περα οι ανθρωποι χωρις κατι δημιουργικο.. Δηλαδη οταν δεν κανεις τον πονο σου και την ασχημια εξω κατι ομορφο τοτε..πως τα καταφερνεις? δεν σε τρωει τελειως μετα? Γι αυτο προτεινω και την ενασχοληση με την τεχνη σε ολους,ο,τι προβλημα και αν αντιμετωπιζουν. Επισεις σου καλλιεργει εναν τροπο σκεψης που ειναι ανεκτιμητος.. Δυστηχως δεν ασχολουμαι τοσο πολυ τα τελευταια 3 χρονια γιατι εχω διαλυθει τελειως αλλα ακομα και οι φορες που θα πεισω τον εαυτο μου και θα κατσει να ζωγραφισει η να παιξει μουσικη ειναι για μενα η απολυτη λυτρωση και ελπιδα μαζι.
Σου εύχομαι να έχεις πιο δημιουργικές μέρες. Κρίμα που τα τελευταία 3 χρόνια δεν ασχολείσαι πολύ με ζωγραφική και μουσική. Ίσα ίσα όταν δεν είσαι καλά πρέπει να ασχολείσαι με τέχνες. Karisha σε σχέση με αυτοπεποίθηση και κριτική δεν είσαι καλά ή συνέβησαν γεγονότα που σε διέλυσαν;Quote:
Originally Posted by Karisha
Και γω έχει γύρω στα 10 χρόνια να ζωγραφίσω για μένα. Ζωγραφίζω που κ που κανένα καρτούν για τα ανήψια :p...Εγώ το παράτησα γιατί είχα πολλές ώρες διάβασμα κ σπουδές αλλά και τώρα που έχω ώρα πάλι δεν ζωγραφίζω. Δεν αφήνω μάλλον τον εαυτό μου να ασχοληθεί με κάποιο χόμπυ αν δεν τελειώσω τις σπουδές.
Και εγώ ήθελα να πάω καλών τεχνών, βασικά πολλά άλλα ήθελα να κάνω από αυτά που ασχολήθηκα αλλά δυστυχώς πάντα οι άνθρωποι προσπαθούν να ασχοληθούν με κάτι που θα τους διασφαλίσει μία καλύτερη επαγγελματική αποκατάσταση (που στις μέρες μας αμφιβάλλω) και με επαγγέλματα κύρους και όχι με αυτό που θέλουν πραγματικά. Ίσως έπραξα καλύτερα επειδή οι ικανότητες μου στην τέχνη ήταν μάλλον λιγότερες από την επιστήμη..αν δε ζεις πολλές ζωές για να διαλέξεις σε κάθε ζωή κάτι διαφορετικό δε μπορείς να μάθεις πιο θα ήταν το σωστό.
Πόσο η κριτική των άλλων και κάποια βιώματα μπορούν να επηρεάσουν τις επιλογές και την εικόνα που έχει κάποιος για τον εαυτό του?
Προσωπικά θεωρώ από καθόλου , έως το σημείο η ζωή μας να γίνει μαρτύριο !
Η αυτοκριτική και οι ενοχές είναι χρήσιμες για τον καθένα και βοηθάει στο να ζήσει κάποιος όπως ονειρεύεται ή τον εμποδίζει?
Θα προτιμούσα την λέξη αυτογνωσία αντί της αυτοκριτικής , γιατί η αυτό-κριτική = κρίνω ο ίδιος τον εαυτό μου ( ήμουν καλός , η κακός ). Ενώ αυτογνωσία = γνωρίζω τον αληθινό εαυτό μου! Και όσο καλύτερα γνωρίζω κάτι τόσο καλύτερα το χρησιμοποιώ !
Όσο για της ενοχές , η γνώμη μου είναι ότι μας παγιδεύουν , είναι εμπόδιο ( βάλτε νοερά τον εαυτό σας μετά από σοβαρά λάθη και αποτυχίες σε ένα εδώλιο ως ένοχος , πόσο δυναμικά νιώθετε ;; και πόσο αυτό που νιώθετε μπορεί να σας βοηθήσει ;;
Πως γίνεται ενώ μπορεί να έχει κάποιος πλήρη εικόνα τι αξίζει νοητικά, συναισθηματικά και σε επίπεδο εξωτερικής εμφάνισης και τι αξίζει σαν άτομο και σαν χαρακτήρας μία οξεία κριτική να τον βάζει σε σκέψεις,να αναθεωρεί και να γίνεται στη συνέχεια ο χειρότερος από τους κριτές για τον εαυτό του?
Εξαρτάται τι σημαίνει το πρόσωπο που δεχτήκαμε την οξεία κριτική , ποια αξία του προσδίδουμε και πόσο θεωρούμε ότι υπερτερεί της δικής μας , αλλά κυρίως πόσο ανασφαλείς ήμαστε στην απόρριψη , δηλαδή στην μοναξιά !
Πόσο μία σκληρή αυτοκριτική και μία αυτοεκτίμηση που μεταβάλλεται από τη γνώμη των άλλων (καθρέφτισμα) μπορεί να επηρεάσει τις διαπροσωπικές σχέσεις κάποιου και να μην μπορεί να τον αφήσει να ζήσει όπως θέλει ή ακόμα χειρότερα να τον βάζει σε δίλημμα για το τι θέλει?
Η συνειδητοποίηση όλων αυτών είναι το κλειδί για να λύσει κάποιος το πρόβλημα του ή μερικοί άνθρωποι χρειάζονται βοήθεια ψυχολόγου για να ξεπεράσουν ένα για πολλούς εύκολο πρόβλημα;
Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω κάθετα : ''για πολλούς εύκολο πρόβλημα;'' κατά την γνώμη μου είναι το πρόβλημα όλης της ανθρωπότητας ! Γι αυτό και αυτή έχει επιδοθεί σε ένα ατελείωτο και παρά-φύσιν κυνήγι της τελειοθηρίας για να νιώθει αποδεκτή !