-
Το θεωρω πολυ χαζο να με ειρωνευεστε επειδη και καλα χρειαζομαι αυτοπεποιθηση για να βγω στη σοου μπιζ..οχι δεν θελω αυτο, θελω να κοιταζομαι στον καθρεφτη και να μην με βριζω ή να μην σκεφτομαι τι θα πρεπει να αλλαξει(τα παντα). Οσο για το ποσο ειμαι, ειμαι 20 και ναι μου την εχουν πεσει, δεν ειμαι το τερας του λοχνες. Μπορει καποιος να μου πει τι να κανω για τις εμμονες μου και για να περασει το αγχος μου ή θα ακουσω κι αλλες χαζες συμβουλες περι εσωτερικης ισορροπιας και ακτινοβολιας του χαρακτηρα; Γιατι συμπαθητικη ειμαι και κοινωνικη οσο μπορω, απλα εχω ΕΜΜΟΝΕΣ με την εμφανιση μου. Και 20.000 πλαστικες να κανω παλι θα βρω κατι καινουργιο να μισω πανω μου.
-
Αφου εχεις καταλαβει πως δεν ειναι λυση οι πλαστικες μην τις αναφερεις και εισαι σε καλο δρομο για διαλογο :)
-
(παρεμπιπτόντως η Kαίτη ήταν η πρώτη που ανέφερε πλαστικές, όχι η Annabell)
-
Επειδή μου φαίνεται πως δεν έγινα κατανοητή ρωτάω ξανά... Ξέρει κάποιος (κατά προτίμηση που να έχει βιώσει κάτι ανάλογο) κάποια "κόλπα" για να ξεπεράσω τις εμμονές μου; Ας πούμε τι να κάνω για να μην κοιτάζομαι καμιά εξηνταριά φορές τη μέρα σε καθρέφτη και να μην σκέφτομαι συνέχεια το πρόσωπό μου και πώς να το αλλάξω; Δεν έχω την οικονομική δυνατότητα να πάω σε ψυχολόγο, πόσο μάλλον σε ψυχίατρο γι αυτό ρωτάω εδώ.
-
Όταν έχεις την παρόρμηση να τσεκαριστείς, κάνε το εξής:
1. Σκέψου ότι το τσεκάρισμα το μόνο που θα κάνει θα είναι να αυξήσει το άγχος σου, να μειώσει τη λειτουργικότητα σου, να σε κάνει να χάσεις το τώρα. Αυτό το λέει η εμπειρία σου.
2. Πες λοιπόν στον ευατό σου ότι δεν θα τσεκαριστώ τώρα αλλά σε 2 μέρες. Οπότε λές στον ευατό σου "αντιστέκομαι στην παρόρμηση να τσεκαριστώ, όσο έντονη και αν είναι"
3. Όταν περάσουν οι 2 μέρες, θα τσεκαριστείς. Παράλληλα όμως θα σκέφτεσαι ότι πέρασες τις προηγούμενες 2 μέρες, χωρίς άγχος και τσεκαρίσματα, δηλαδή τις έζησες και δεν έχασες τον καιρό σου με το να μηρυκάζεις τα ίδια και τα ίδια.
4. Αυτό το κάνεις κάθε 2 μέρες.
5. ΚΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ : Βρες με οποιοδήποτε τρόπο χρήματα και επισκέψου κάποιον ψυχίατρο ο οποίος κάνει και ψυχοθεραπεία γνωσιακού τύπου. Κατά τη γνώμη μου, πρέπει να πάρεις και φάρμακα, γιατι τα χρειάζεσαι όπως φαίνεται και από την ένταση των συμπτωμάτων σου. Μην πας σε ψυχολόγο, γιατί για να μην σε χάσει από πελάτη παίζει να σου πει ότι δεν χρειάζεσαι φάρμακα. Θα πας σε ψυχίατρο. Τα φάρμακα δεν προκαλούν αλλαγές στην σκέψη και στην συμπεριφορά. Τσεκαρε να δεις πως λειτουργούν τα αντικαταθλιπτικά και θα καταλάβεις ότι δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα.
