Δεν την βλέπω να μενει για πολύ....Αλλά αν αποφασίσεις να χωρίσεις τελικά να μην πισωγυρίσεις στη πρώτη κλαψα.
Δεν την βλέπω να μενει για πολύ....Αλλά αν αποφασίσεις να χωρίσεις τελικά να μην πισωγυρίσεις στη πρώτη κλαψα.
Wolfcry, γειά σου κι από μένα,
το νάναι λιγάκι, λέω εγώ τώρα, ψώνιο, μην σε χαλάει! Πάντως, δείχνεις να την αγαπάς τόσο, ώστε να της επιτρέπεις
να παραφέρεται και να ξεφεύγει. Τώρα αυτό αναρωτιέμαι συμβαίνει, γιατί δεν ξέρεις τεχνικές να την περιορίζεις ή
δείχνεις μια αδύναμη συμπεριφορά απέναντί της, επειδή είσαι εκ φύσεως χαμηλών τόνων;
Ίσως με το να της βάλεις όρια και να διεκδικείς τα "θέλω" σου την κάνεις να καταλάβει ότι δεν μπορεί να κάνει ό,τι θέλει.
κι εσύ έχεις μεγάλα αφτιά. είναι ανάγκη να έχεις και μεγάλο στόμα και να τα λες δημόσια αυτά? ε? προς το παρόν, αυτά! τα άλλα θα τα πω μετά! και δεν έχει λολ για σένα! :D
Μεσα απο τις περιγραφες σου ειδα και τον εαυτο μου.:P ειναι αρκετα συνηθισμενες τετοιες συμπεριφορες ιδιως στις γυναικες.
Καταλαβαινω πως πρεπει να ειναι πανω κατω η σχεση σου αλλα τοσα χρονια και ακομα κραταει η ιδια κολωνια?παντως να εισαι σιγουρος οτι αυτη η συμπεριφορα δεν βγαινει εσκεμενα (τις περισσοτερες φορες, αλλιως μιλαμε για κ*λανθρωπο).Προφανως ειχε ασχημη παιδικη ηλικια και εχει χαμηλη αυτοπεποιθηση.Μηπως οταν ηταν μικρη δεν ειχε πολλες φιλες και γενικα ηταν λιγο εκτος απο παρεες κλπ?Οταν την ανεβαζεις ψυχολογικα(με καποιο θετικο σχολιο, ενα κοπλιμεντο ας πουμε η μια επιβραβευση) συνεχιζει το ιδιο τροπαρι??
Τα ιδια κριβως οαραγμα παιδα ζουσα με τη πρων 1 χορνο...δε εξειδανικευε σαν ανθρωποςσ..ξεχωριστος,οικο� �ενεια,τα παντα και για χαζοαγορμες με χωριζε και με εβριζε με το χειροτερο τροπο..........ειχε μια ξερη μοναδικη φιλη και αλλαζε αποψεις και γνωμεις στο αψε σβησε,ποτε δε καταλαβα τι α;νθρωπος ηταν...........ενα δραμα διχως τελος και λυτρωση!!!!και η μανα της τιποτα...ο πατερας της ειχε πεθανει απο τα 19 της και η μανα της βρηκε αλλο σε 12 χρονο μεσα..τι να λεμε!!η χειροτερη φαση της ζωησ μου που εξομολογουμε δεν εχω ξεπερασει ακομα!!!!
σορρυ για τα λαθη σημειωνω οτι η μανα της ωρηκε αλλο σε 1 χρονο
Ακουμε μια αποψη οποτε δεν μπορει κανεις να κρινει αν οντως εχει προβλημα η οχι. Αν δεν εισαι ερωτευμενος μαζι της πια ( Δεν δεχομαι το δεν ξερω αν 8α περασω καλα μετα απο 5 χρονια σχεση) και δεν 8ες να συνεχισεις αυτην την σχεση, της εξηγεις τους λογους σου και χωριζεις. Οι αν8ρωποι αλλαζουν αν αγαπανε και οταν βλεπουν οτι χανουν καποιον η οταν ειναι πολυ αργα και τον εχουν ηδη χασει. Αν 8ες να της δωσεις μια δευτερη ευκαιρια, τοτε υπαρχουν και οι επιλογες του να πατε σε συμβουλο, ψυχολογο κτλ η να της εξηγησεις και να δεις πως 8α παει.
Ενα πραγμα που καταλαβαινω απο αυτα που ανεφερες παραπανω ειναι αυτο για το οτι οταν καποιον τον αγαπαει του στεκεται οσο δεν παει και οταν δεν τον παει ακριβως το αντι8ετο. Ειναι αναλογα τις περιπτωσεις. Δυστυχως η ευτυχως εγω ειμαι ψιχοπονιαρα αλλα υπαρχουν καποιοι αν8ρωποι που τα 8ελει ο κολος τους, οσο κακο και αν ακουγεται ( σε ορισμενες περιπτωσεις φυσικα)
φιλικα παντα.
Quote:
Originally Posted by Wolfcry
[QUOTE=Wolfcry;332384]Τα θετικά είναι ότι με αγαπάει, είναι αφοσιωμένη πλήρως σε μένα. Είναι άνθρωπος που θα κοιτάξει τη δουλίτσα της, το σπίτι της και το σύντροφό της. Μπορείς πολύ εύκολα να βασιστείς πάνω της και θα κάνει τα πάντα για να σε στηρίξει. Θα μου πεις όλα αυτά δεν τα βρίσκεις και αλλού? Πιθανόν ναι... σου βγάζει, πάντως, το 'εγώ είμαι εδώ για σένα' και το θεωρώ πολύ θετικό αυτό.
Τα αρνητικά, όμως, με προβληματίζουν έντονα και εκεί είναι που χρειάζεται ζύγισμα. Άλλωστε κανείς δεν είναι τέλειος και θα πρέπει ο κάθε άνθρωπος να δέχεται τον άλλον, όπως είναι... αρκεί να το αντέχει βέβαια. Μου φαίνεται πολύ ψυχοφθόρο να ζεις κάτω από την κριτική το υπόλοιπο της ζωής σου.
Αυτο τωρα το ειδα.. οντως λιγο περιεργη η τυπισσα..και εμενα 8α με ενοχλουσε και με ενοχλησε οταν το ειχε πει ενας πρωην μου! Αν δεν μπορεις και νιω8εις καταπιεση, φυγε..καλυτερα μονος και ψυχικα και ελευ8ερος παρα με καποιον ( με τα 8ετικα του) και σε κλουβι.
Υ.Σ τον γυρο και την πιτσα με μαχαιροπιρουνα την τρωει? :/
Συγνώμη για τις καθυστερημένες απαντήσεις... τις τελευταίες μέρες είχαμε τα εξής... την Παρασκευή πηγαίναμε ταξίδι με εκείνη και τη μαμά της. Κάποια στιγμή μέσα στο αυτοκίνητο άρχισαν να τσακώνονται και εκνευρίστηκε τόσο πολύ η κοπέλα μου που κάνει στη μητέρα της 'Κλείστο το *αμημένο το στόμα σου!' και ήταν έτοιμη να την κατεβάσει στο πρώτο parking στην Εθνική οδό (οδηγούσε η κοπέλα μου, εγώ ήμουν στη θέση του συνοδηγού). Το Σάββατο και ενώ πηγαίναμε πάλι κάπου με το αυτοκίνητο, πάλι από κάπου ξεκίνησαν και άρχισαν να τσακώνονται. Η κοπέλα μου σταματάει το αυτοκίνητο και λέει στη μαμά της 'κατέβα τώρα'. Της λέω εγώ να μην το κάνει αυτό και να συνεχίσουμε, οπότε συνεχίσαμε κανονικά. Στη συνέχεια, όμως, της έκανε τέτοιο ψυχολογικό πόλεμο που αναγκάστηκε η ίδια η μαμά της και της λέει 'σταμάτα εδώ να κατέβω, δεν αντέχω άλλο.' Και εκείνη της είπε 'πολύ ευχαρίστως' και την άφησε σε ένα ερημικό δρόμο. Κατά τα άλλα, όλο το weekend ήταν στην κόντρα μεταξύ τους (κυρίως η κοπέλα μου έκρινε αρνητικά και έκανε παρατηρήσεις στη μαμά της). Σε μένα φερόταν πολύ καλά και υποθέτω το έκανε επειδή με είδε απόμακρο και προβληματισμένο.
Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι το εξής... πείτε ότι σε μένα μετά από κουβέντα κλπ φέρεται τελικά τις περισσότερες φορές πιο ήρεμα ίσως για να μη με χάσει κλπ... δε γίνεται όμως να μη σέβεται και τους γύρω της... είτε πρόκειται για συγγενείς είτε για φίλους και γνωστούς είτε ακόμα και άγνωστους....
Καλημέρα και πάλι. Επανέρχομαι με νέα σημαντικά δεδομένα.
Πριν 1,5 μήνα περίπου της έκανα μια μικρή κουβέντα σχετικά με το τι με προβληματίζει. Της είπα πάνω κάτω τα εξής:
- Με προβληματίζει πολύ το ότι τσακώνεται συχνά και πολύ άσχημα με τη μαμά της. Ότι δε γίνεται να τη βρίζει τόσο άσχημα και να την κατεβάζει από το αυτοκίνητο (το έχει κάνει αρκετές φορές). Της είχα πει παλιότερα που είχε έρθει η αστυνομία λόγω τσακωμού ανάμεσά τους, ότι δεν μπορώ να ζω τέτοιες καταστάσεις. Και της εξήγησα πως το γεγονός ότι δεν έχει έρθει πάλι από τότε η αστυνομία, δε σημαίνει ότι δε συνεχίζουμε να ζούμε τέτοιες καταστάσεις.
- Δε μου αρέσει όταν ρωτάει τους δικούς μου με... ανακριτικό ύφος 'τι τα κάνατε τόσα χρόνια τα λεφτά σας? ή σχολιάζει 'λέτε δεν έχετε λεφτά αλλά μέσα στο σπίτι σας όλο συσκευές νέας τεχνολογίας έχετε' και πετάει μπηχτές. Και ότι γενικώς ανακατεύεται πολύ στα της οικογένειάς μου.
- Δεν προσέχει τους τρόπους της... για παράδειγμα βγήκαμε με κάτι συναδέλφους και μιλούσε και έβριζε άσχημα λες και τους γνώριζε χρόνια.
Το μόνο το οποίο παραδέχτηκε ήταν οι τσακωμοί με τη μαμά της και αυτό πρέπει πράγματι να το αλλάξει. Για τα άλλα είπε αρχικά ότι είδε τη μάνα μου αγχωμένη και γι' αυτό το λόγο τη ρώτησε, ενώ για τους συνάδελφους είπε ότι αν έκανε άσχημη εντύπωση, δε θα μας ξανακαλούσαν μετά από καιρό για φαϊ όπως είχε γίνει.
Δε συνέχισα τη κουβέντα αλλά της είπα ότι σκέφτομαι να χωρίσουμε. Της είπα ότι δεν ξέρω καν αν θέλω να προσπαθήσουμε. Εκείνη έβαλε τα κλάματα και είπε να μην τελειώσουμε έτσι. Να της δώσω ένα μήνα και θα δω ότι θα αλλάξουν τα πράγματα. Είπε, επίσης, ότι αν με χάσει θα σκοτωθεί. Της είπα ότι αποκλείεται να το κάνει αν σέβεται τον εαυτό της. Και μετά από λίγα λεπτά μου είπε πως δεν εννοούσε κυριολεκτικά ότι θα σκοτωθεί αλλά θα καταρρακωθεί διότι, όπως είπε, δεν είναι καμία τρελή. Της είπα ότι κι εγώ θα καταρρακωθώ αλλά θα συνέλθω. Επίσης, δυο μέρες μετά μου πρότεινε να πάρω μια βδομάδα άδεια να πάω στη μάνα μου να ηρεμήσω.
Εκείνη από τότε μου άφησε λίγο χώρο και, επίσης, με τη μαμά της δεν υπήρχε ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Μάλλον, επικοινωνούσε μαζί της όταν έλειπα. Εγώ, όμως, εξακολουθούσα να αισθάνομαι χάλια. Αποτέλεσμα? Μια βδομάδα μετά (αρχές Μαϊου), βγήκε για ψώνια οπότε βρήκα ευκαιρία και ετοίμασα κάποια πράγματά μου, έγραψα ένα γράμμα και γύρισα στο παλιό μου σπίτι. Της έγραφα ότι δε χωρίζουμε απλά θέλω να διεκδικήσω να βρω το χαμόγελό μου, να μείνω λίγο μόνος, όπως άλλωστε πρότεινε και η ίδια! Άσχημη κίνηση αρκετά, ιδιαίτερα μετά από τόσα χρόνια σχέσης. Ειλικρινά, όμως, δεν άντεχα... αισθανόμουν τόσο καταπατημένος και... μηδενισμένος που ένιωθα ότι θα πάθω τίποτα. Επίσης, δεν μπορούσα να της το πω από κοντά... με πονούσε και μόνο η ιδέα της εικόνας που θα αντίκρυζα. Με πονάει πολύ να τη βλέπω να στενοχωριέται.
Πάντως τις πρώτες μέρες μετά τη φυγή μου ήμουν πολύ εκνευρισμένος και θεωρούσα ότι πήρα τη σωστή απόφαση. Συναντήθηκα με καλούς φίλους και τους είπα κάποια πράγματα. Έμειναν με ανοιχτό το στόμα, δε γνώριζαν τόσα χρόνια, δεν είχα πει κάτι. Κάποιοι μου έλεγαν να σηκωθώ να φύγω. Άλλοι μου είπαν ότι είναι τραβηγμένα αλλά σημασία έχει να κάνω ό,τι νιώθω εγώ και αν θέλω, να γυρίσω. Από κάποια στιγμή και μετά αισθάνθηκα άσχημα που τα έλεγα, ήταν σαν να την εξέθετα. Σαν να εξέθετα τη δική μου επιλογή. Απλά τις πρώτες μέρες αισθανόμουν ότι ήθελα μια επιβεβαίωση... ότι είναι λογικά όλα αυτά που σκέφτομαι και ότι δεν είμαι υπερβολικός. Οπότε σιγά σιγά το έκοψα...
Οσο περνούσε ο καιρός, όμως, άρχισα να ξεχνάω τα αρνητικά, τους λόγους για τους οποίους έφυγα και άρχισε να μου λείπει πιο έντονα. Σκεφτόμουν τις καλές στιγμές μας, κοιτούσα τις φωτογραφίες μας. Συχνά έλεγα να γυρίσω σπίτι να την αγκαλιάσω, να τις δείξω ότι όλα είναι καλά. Πάντα, όμως, κάτι με κρατούσε. Δεν ένιωθα τη σιγουριά ότι θα πάνε όλα καλά.
Εχτές (5 Ιουνίου) με πήρε το απόγευμα τηλέφωνο. Για κάτι μου την έλεγε πάλι, δε θυμάμαι για τι. Νομίζω για κάτι άσχετο.. είχε πει να της πάω κάτι χαρτιά την Παρασκευή και δεν της τα πήγα. Με εκνεύρισε σε χρόνο 10 δευτερολέπτων και μου θύμισε έναν από τους λόγους που απομακρύνθηκα. Σήμερα θα βρεθούμε πάλι. Ειλικρινά, δεν ξέρω τι να κάνω... πολλές φορές νιώθω φοβερές ενοχές ότι δεν προσπάθησα αρκετά, να θέσω κάποια όρια, να δω αν θα αλλάξει, να της δώσω ευκαιρία. Άλλες φορές αισθάνομαι ότι καλά έκανα... είναι τόσα τα περιστατικά που με άγχωναν σε καθημερινή βάση που δεν ξέρω αν θα άλλαζε τελικά. Άλλωστε κάποιες φορές παλιότερα της είχα πει για τους τρόπους της... και πάντα περνούσε στην 'αντεπίθεση' κάνοντας παράπονα για τη δική μου συμπεριφορά. Σαν να ήμουν εγώ η αιτία που φερόταν εκείνη έτσι ή έλεγε 'μη μιλάς εσύ για τρόπους που κάνεις αυτό κι αυτό'. Και σκέφτομαι, ότι στην ουσία σχεδόν από την αρχή της σχέσης μας έδειχνε στοιχεία περίεργα... όπως όταν ερχόταν ο αδερφός μου στο σπίτι μου και εκείνη έκλεινε τις πόρτες με δύναμη σαν να ήθελε να του δείξει ότι είναι ανεπιθύμητος στο σπίτι του, στο σπίτι που μεγάλωσε. Ή ότι είχε βάλει κάποια ρούχα της μάνας σε σακούλες και τα παραμέρισε από τις ντουλάπες για να βάλει δικά της.
Εκείνη δηλώνει διατεθειμένη να κάνει τα πάντα για να σώσει τη σχέση μας και το εκτιμώ πολύ αυτό. Εγώ δεν ξέρω αν το θέλω, όμως. Μετά από 5,5 χρόνια σχέσης, δεν μπορώ να πιστέψω ότι θα πάνε όλα καλά. Και αν σκεφτώ και πιο μελλοντικά... πώς θα μπορούσαμε να μεγαλώσουμε παιδιά με τόσα νεύρα? Αυτά δε φταίνε σε κάτι...
Ένα σημαντικό ζήτημα είναι κι εγώ ο ίδιος... γιατί καθόμουν... γιατί άφησα να περάσεις τόσος καιρός. Σήμερα μου είπε το εξής στο τηλέφωνο και μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Πίστευε ότι κάποια στιγμή θα εκδηλωνόμουν περίεργα είτε όσον αφορά τη σχέση μας είτε άλλα θέματα. Δεν πίστευε, όμως, ότι θα έφτανα σε αυτό το σημείο. Είπε ότι πολλές φορές κατά τη διάρκεια της σχέσης μας προσπαθούσε να με φέρει επίτηδες στα άκρα για να εκδηλωθώ, π.χ. στα επαγγελματικά μου (για παράδειγμα να ζητήσω χρωστούμενα λεφτά) και άλλα θέματα. Είναι δυνατόν ο άνθρωπός σου να θέλει να σε φέρει στα άκρα? Είναι ο μόνος άνθρωπος που με έχει κάνει να φωνάξω και να πετάω καρέκλες μέσα στο σπίτι. Και θεώρησε ότι εγώ φταίω, που δεν μπορούσα να διαχειριστώ τον εαυτό μου. Δε σκέφτεται ότι η ίδια με έφτασε ως εκεί...
Μπορώ να σας πω πάρα πολλά ακόμα... μπορείτε να ρωτήσετε κι εσείς ό,τι θέλετε.
Οποιεσδήποτε απόψεις, συμβουλές ή ό,τι άλλο, είναι καλοδεχούμενα :)
Εγώ την ψιλογουστάρω. Πρώτον, όταν της τα πρήζει η μάνα της, γιατί να παριστάνει την αγιούσα και να μην την αδειάζει κανονικά? Μπράβο της που δεν πιστεύει σε βλακείες για ψεύτικες ευγένειες. Επίσης, γιατί να παριστάνει στους συναδέλφους σου ότι είναι κάτι που δεν είναι? Ή μήπως η συμπεριφορά αλλάζει κατά τις δικές σου προτιμήσεις και συναναστροφές? Άρααα? Καλά κάνει και είναι ο εαυτός της, το ότι είναι συνάδελφοί σου δε σημαίνει πως πρέπει να φορέσει προσωπείο για να τους εντυπωσιάσει. Τον εντυπωσιασμό εξάλλου φαίνεται να τον θες εσύ για το περιβάλλον σου (να κάνει η κοπέλα μου "καλή εντύπωση" στον κύκλο μου, άρα να είναι καλό κορίτσι) Με λίγα λόγια θες να τη διαπλάσεις σε έναν τελείως διαφορετικό άνθρωπο απ' ό,τι είναι και ξεψειρίζεις κάθε της συμπεριφορά. Αφού σου ξινίζει φύγε και πήγαινε σε κάποια που να μην το κάνει, γιατί το παίζεις θύμα, ενώ σου αρέσει κατά βάθος. Τύπου έγραψες "μου αρέσει που είναι αφοσιωμένη σε μένα" Αφού σου αρέσει πως κάνεις θέμα την εξάρτησή της αλλού? Όταν εσύ δεν ξέρεις αν ακριβώς τα ελαττώματά της σου κρυφογουστάρουν, ενώ σε εκνευρίζουν, τότε θεωρώ βέβαιο πως τα μηνύματα που της δίνεις είναι εξίσου συγκεχυμένα, μη καθαρά μηνύματα και μη δικές της καθαρές συμπεριφορές. Και αν είναι αυτή σκληρή τότε εσύ που προσπαθείς να τη σμιλέψεις κατάλληλα, τι είσαι? Κι αφού είχατε απομακρυνθεί και βλέπεις πως κάτι σε ξανατραβάει κοντά της, δεν είναι εύκολο να επεξεργαστείς τη δική σου στάση που μπορεί να χωράει κάτω από ένα τίτλο όπως τράβα με κι ας κλαίω?
Συμφωνώ ότι σε πολλά έχει δίκιο. Εγώ είμαι αντίθετος σε κάποια από αυτά με τον τρόπο της. Για παράδειγμα, ναι, να πει στη μαμά της διάφορα. Όχι, όμως, κουβέντες του στυλ 'ούτε στον τάφο σου δε θα με δεις' ή 'μωρή *αλακισμένη' ή 'κλείσε το *αμημένο το στόμα σου' και τέτοια. Και αυτά σε καθημερινή βάση.
Για τους συναδέλφους δεν είπα να φορέσει προσωπείο να τους εντυπωσιάσει. Να έχει κάποιο μέτρο μόνο. Δεν μπορείς να πετάς λέξεις όπως '*ουτάνα, *αλάκας΄ κλπ συνέχεια στο τραπέζι. Οι άλλοι δεν είναι κολλητοί της ούτε καν δικοί μου.
Εγώ το θεωρώ πολύ θετικό το γεγονός ότι είναι αυτή που βλέπεις. Οπότε είναι επιλογή του άλλου αν θέλει να έχει επαφές μαζί της και τι είδους επαφές. Αυτό το εκτιμώ. Από εκεί και πέρα, θα έλεγα ότι περισσότερο εκείνη προσπαθεί να αλλάξει εμένα παρά εγώ εκείνη. Κι αυτό γιατί είναι απόλυτη και θέλει στα πάντα να λειτουργώ σαν να ήταν εκείνη.
Εξήγησέ της ότι έχετε ένα τάδε περιθώριο να το φτιάξετε, γιατί δεν σκοπεύεις να φας τα σκώτια σου με μια σχέση που έχει θέματα. Αν δε φτιάξουνε τα πράγματα, κι αυτό πάει και για τις δύο μεριές, γιατί στη μέση πρέπει να συναντηθείτε, όχι να κάνει ΕΝΑΣ όλη τη διαδρομή, ευχαρίστησε για τις όποιες καλές στιγμές, κράτα τις άσχημες ως μαθήματα και προχώρα. Έγραψες πως σε πολλά έχει δίκιο. Και συ ξέρεις πως σε πολλά έχεις και συ. Όμως αν τα δίκια σας είναι τέτοια που σας χωρίζουν, τι να το κάνεις? Μήπως σας ενώνουν τ'άδικα?
Σεξ κάνετε μετά τους τσακωμούς? λολ, όχι πες, έχει σημασία. Μπορεί αυτά τα τρικούβερτα να είναι τρόπος εξιταρίσματος απλά καμουφλαρισμένος.
Τις πιο πολλές φορές που ξαναγυρνάμε σε μια σχέση που δεν μας κάνει καλό είναι γιατί δεν αντέχουμε τον πόνο που συνοδεύει το χωρισμό. Ακόμη κι αν ήταν δική μας απόφαση, είναι λογικό να αισθανόμαστε νοσταλγία για κάποιες καλές στιγμές, που όμως δεν ήταν αρκετές ώστε να μας κρατήσουν στη σχέση. Συχνά συγχέουμε αυτόν τον πόνο της απώλειας, τον φόβο για το τι μας περιμένει από δω και πέρα, με την αγάπη για το άτομο που αφήσαμε. Και σε μια στιγμή που νιώθουμε ευάλωτοι ξαναγυρνάμε.
Μεγάλο λάθος και παρανόηση.
Όταν σε μία σχέση τα προβλήματα είναι περισσότερα από τις καλές στιγμές ή πιο απλά, όταν όντας σε μια σχέση σκεφτόμαστε συχνά τον χωρισμό, η σχέση έχει τελειώσει. Όταν πιστεύουμε ότι τα πράγματα θα φτιάξουν όταν ο άλλος αλλάξει και γίνει στα μέτρα μας, τότε απλά θέλουμε κάποιον άλλον και όχι αυτόν που έχουμε δίπλα μας. Ο άλλος δεν αλλάζει επειδή το θέλουμε εμείς!
Και σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να γίνει άλλος άνθρωπος.
Πολλοί άνθρωποι παρόλ' αυτά, συνεχίζουν να ζουν μέσα σε τελειωμένες σχέσεις και γάμους, γιατί διστάζουν να πάνε παραπέρα. Και υποφέρουν χρόνια, σιωπηλά ή λιγότερο σιωπηλά. Αξίζει τον κόπο να χάνεις την ευκαιρία να ζήσεις καλύτερα, να είσαι πιο ήρεμος και ευτυχισμένος, από παροδικό φόβο και δειλία?
Δική σου είναι η απόφαση wolfcry, δική σου και η ζωή.
Quote:
Originally Posted by marian_m
ποσο συμφωνω με την κοπελια ...
να ξαναματαπω επισης, οτι αν καποιος εχει στοιχεια συμπεριφορας που μας χαλανε σημαντικα, εχει σημασια μονο για τον γιατρο του και οχι για εμας να ξεκαθαρισουμε αν οφειλονται σε διαταραχη η σε μαλακια.
για μας εχει σημασια το να αποφασισουμε αν μας κανει η οχι κι αν δεν μας κανει, να απομακρυνθουμε.
αντιθετως με οτι πολλοι βαυκαλιζονται, οι ανθρωποι δεν αλλαζουν εφ ολης της υλης.
η κατινα δεν θα γινει ποτε κυρια, η μυθομανης οπως λεει για τον κωτσο ,δρακους, θα πει και για τον μητσο, ο συκοφαντης, οπως συκοφαντησε εσενα στον μητσο, θα συκοφαντησει και τον μητσο σε σενα, η καυγατζου και η σπασαρχιδω θα σπανε αρχιδια με καθε ευκαιρια....
αυτα, χονδροειδως.
στα πιο ψιλα γραμματα, που ειναι το κατα ποσον λειτουργει η χημεια μας με καποιον ανθρωπο, περναμε ΚΑΛΑ , δεν σπαζομαστε μαζι του, κανουμε καλο σεξ (απαραιτητως),δεν βαριομαστε, θαυμαζουμε την προσωπικοτητα του (απαραιτητο κι αυτο), μπορει ο αλλος να ειναι ΜΙΑ ΧΑΡΑ για πολλους αλλους, αλλα οχι για εμας. ε δεν ταιριαζουμε με ολο τον κοσμο,πως να γινει τωρα.
οταν δεν ταιριαζουμε, φευγουμε, δεν γκρινιαζουμε ....
Φίλε μπαίνεις στο τριπάκι των αναμνήσεων, έτσι την πατάμε όλοι. Λίγο καιρό μετά το χωρισμό που επέλεξες αρχίζεις να σκέφτεσαι μόνο τις καλές στιγμές που είχες με τον άλλο και οι άσχημες φαίνονται
τελείως ξεθωριασμένες. Αρχίζουν τα ερωτηματικά, μήπως έκρινες λάθος κτλ.... Πες μου όμως ένα, μόλις την ακούσεις να σε κράζει από το τηλέφωνο για τον κανένα λόγο, νιώθεις ή όχι 100% δικαιωμένος από την επιλογή σου;
Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν, ελπιζω να μη σε στεναχωρώ αλλά γνώμη μου είναι να την κάνεις καλπάζοντας. Και πίστεψέ με, μόλις μπεις σε μια καινούργια ισορροπημένη σχέση με μια κοπέλα
που αγαπάς, θα σου φύγουν και οι τύψεις και οι ενοχές και τα πάντα.
Και ένα τελευταίο, για ότι αισθανόσουν, αισθάνεσαι και σκέφτεσαι (άγχος, ενοχές τύψεις κτλ) δεν ευθύνεται η κοπέλα σου. Απλά για να στεριώσει μία σχέση θέλεις τρία στοιχεία,
να υπάρχει κατανόηση και από τις δύο μεριές, να υπάρχει το ερωτικό και το στοιχείο του θαυμασμού και τέλος αγγλιστί θα πρέπει να ισχυεί αυτό που λένε coming from the same page.
Ε το τελευταίο φαίνεται ότι δεν ισχύει στην περίπτωσή σας οπότε πάει περίπατο και ο έρωτας και ο θαυμασμός και η κατανόηση εξαντλείται απο μια φάση και μετά.
RainAndWind, έχεις δίκιο σε αυτά που λες. Όσον αφορά το σεξ μετά από τσακωμό, σπάνια γινόταν κάτι τέτοιο.
marian_m, θα συμφωνήσω μαζί σου. Ένα μήνα μετά τη φυγή μου (και παρόλο που δεν έχουμε χωρίσει αλλά, ακόμα τουλάχιστον, έχω την επιλογή να γυρίσω άνετα) μου λείπει όλο και περισσότερο ενώ σκέφτομαι κυρίως τις καλές στιγμές. Και, πράγματι, έχω αρχίσει και νιώθω πιο ευάλωτος και ότι μπορεί να γυρίσω πιο εύκολα. Και η αλήθεια είναι ότι για πολύ μεγάλο διάστημα κατά τη διάρκεια της σχέσης σκεφτόμουν το χωρισμό και σίγουρα δεν είναι καλό αυτό. Από την πλευρά μου, δεν έθεσα όρια αλλά γενικώς ήμουν και της άποψης ότι πρέπει να αφήνω τον άλλον να ενεργεί σαν να είναι ο εαυτός του, να μην τον καταπιέζω να ενεργεί σαν να είναι κάποιος άλλος. Εννοείται κάποιες (λίγες μόνο) φορές μίλησα για πράγματα που με ενοχλούσαν αλλά κατά βάση θέλω ο άλλος να πράττει και να νιώθει ο εαυτός του μέσα στη σχέση, να μην καταπιέζεται. Και πράγματι, εκείνη ήταν πάντα ο εαυτός της. Και σκεφτόμουν και αυτό που έγραψες στο τέλος... για αρκετό καιρό υπέφερα σιωπηλά. Είμαι από τη φύση πολύ χαμογελαστός και οι δικοί μου μου έλεγαν ότι για πρώτη φορά το χαμόγελό μου είναι μελαγχολικό. Κάποιοι φίλοι μου, μου έλεγαν ότι δεν είμαι ο ίδιος. Και, επίσης, σκεφτόμουν, επιλέγω να είμαι με την κοπέλα αυτή για το υπόλοιπο της ζωής μου με το φόβο ότι μπορεί να υποφέρω ή απομακρύνομαι όσο πιο άμεσα γίνεται, πονάω πολύ για ένα διάστημα και μετά ρυθμίζω διαφορετικά τη ζωή μου?
Remedy, αυτό πιστεύω κι εγώ, δεν αλλάζει εύκολα ο άνθρωπος. Έχω κι εγώ πολύ αρνητικά στοιχεία όπως ότι είμαι αναβλητικός ή αναποφάσιστος (καλή ώρα τώρα). Και μου το τόνιζε συχνά και η ίδια. Και βλέπω ότι ενώ το καταλαβαίνω και προσπαθώ να το αλλάξω, το καταφέρνω ως ένα βαθμό μόνο. Και μια και έθεσες κάποια πραγματάκια, θα σου πω για μένα τι συμβαίνει σε κάθε ένα από αυτά...
- Περνάω καλά κάποιες φορές δεν μπορώ να πω.
- Σπάζομαι πολλές φορές με διάφορα θέματα όπως έχω αναφέρει και στο θέμα.
- Το σεξ είναι απλά ικανοποιητικό και λυπάμαι που το λέω αλλά είναι η αλήθεια, έτσι νιώθω. Δεν έχω τη σούπερ διάθεση.
- Δε βαριέμαι ποτέ μαζί της, ποτέ δε βαρέθηκα τη ρουτίνα και την καθημερινότητα μαζί της και αυτό είναι καλό. Ίσα ίσα.
- Τη θαυμάζω για κάποια πράγματα, δε τη θαυμάζω για άλλα. Και επειδή το θεωρώ πολύ βασικό κι αυτό, δυστυχώς κάποιες φορές δε νιώθω ότι έχω δίπλα μου έναν άνθρωπο που ο ίδιος θαυμάζω.
- Για αρκετούς, δυστυχώς, δεν είναι μια χαρά και με στεναχωρεί αυτό. Και το χειρότερο είναι ότι λόγω της συμπεριφοράς της, δε μου φαίνεται παράλογο. Ελάχιστοι μόνο μου έχουν πει τα καλύτερα. Απλά, έχοντας ζήσει τόσο πολύ μαζί της, θεωρώ απλά ότι είναι πολύ ιδιαίτερος και δύσκολος άνθρωπος (το παραδέχεται και η ίδια) και δεν είναι κακιά, όπως ίσως φαίνεται σε μερικούς. Εγώ που τη ζω διακρίνω θετικά στοιχεία που άλλοι δεν τα βλέπουν εύκολα. Θέλω, όμως, να σέβονται την επιλογή μου όπως θέλω και η ίδια να σέβεται τους άλλους και εμένα.
Γκρινιάζω κι εγώ πολύ, το ξέρω... αλλά περνάω δύσκολα εδώ και καιρό, θα τη βγάλω την άκρη όμως :)
Tasos75, μου είχες ξαναγράψει παλιότερα και μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση η απάντησή σου (και της anonymous1 επίσης για τους ίδιους λόγους). Είχες πέσει μέσα σε όλα, παρόλο που μου είχες πει ότι η δική σου κατάσταση δεν ήταν τόσο προχωρημένη. Εγώ είχα φτάσει σε σημείο να λέω ψέματα για να πάω γυμναστήριο επειδή συνέχεια με έκραζε ότι θα καώ με τον αθλητισμό. Έβαζα τα χέρια στις τσέπες στο σπίτι και τα έβγαζα για να μη μου την πει και διάφορα άλλα. Εδώ και 1,5 μήνα μου λείπει πολύ αλλά δε σου κρύβω ότι έχω ηρεμήσει από απλά καθημερινά πράγματα. Κάνω το πρόγραμμά μου χωρίς να με κρίνει κανείς. Πλέον, όμως, τα ερωτηματικά έχουν αρχίσει να περιστρέφονται συνεχώς στο κεφάλι μου... έκανα καλά? Αν φύγω οριστικά μήπως θα κάνω ένα μεγάλο σφάλμα και το μετανιώσω? Μήπως δεν προσπαθώ αρκετά ενώ θα έπρεπε? Δε θα έπρεπε να της δώσω κι άλλη ευκαιρία? Μήπως τώρα που ηρέμησα, είναι και πιο εύκολο να την αντιμετωπίσω και να μιλήσω μαζί της να βρούμε μία άκρη?
Όταν, όμως, την άκουσα προχτές στο τηλέφωνο να με κράζει για κάτι χαρτιά που δεν της πήγα σκέφτηκα 'Πάλι τα ίδια ρε γαμώτο?'. Μέσα σε διάστημα 10 δευτερολέπτων μου διέλυσε την ψυχολογία όπως μου έκανε πολύ συχνά κατά τη διάρκεια της σχέσης (ακόμα και από το τηλέφωνο πολλές φορές). Έχει περάσει ένας μήνας και είχα ηρεμήσει αλλά με το που μου την είπε, ήταν λες και πάτησε ένα κουμπάκι και μου ενεργοποίησε πάλι τα ίδια αρνητικά συναισθήματα και να μου διαταράσσει την ηρεμία. Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Και, μάλιστα, προχτές επειδή τύχαινε να είμαι κοντά στο σπίτι που μέναμε, σκεφτόμουν να πάω να τη δω... όταν μου μίλησε έτσι απλά είπα 'δεν είναι δυνατόν' και το βράδυ γύρισα σπίτι μου.
Και σκέφτομαι κι αυτό που γράφεις... γιατί να μην είμαι σε μία σχέση στην οποία δε θα αγχώνομαι για το παραμικρό? Δε θα αγχώνομαι για το πώς θα μου μιλήσει εμένα, για το πώς θα μιλήσει σε άλλους, για το αν θα σχολιάσει αρνητικά και δυνατά άλλους ανθρώπους στο περίγυρο, για το ότι δε θα μιλήσει με αγένεια σε ένα καταστηματάρχη για να ρίξει την τιμή σε ένα προϊόν, για το ότι δε θα βρίσει κάποιον οδηγό στο δρόμο ή ακόμα και πεζό την ώρα που η ίδια οδηγεί και πολλά άλλα μικροπράγματα. Για την κατανόηση που λες, πραγματικά δεν ξέρω αν υπάρχει... διότι και εχτές της είπα αρκετά πράγματα και ενώ φάνηκε να θέλει να δείξει κατανόηση, ταυτόχρονα τα δικαιολογούσε ή έριχνε έμμεσα ευθύνες σε μένα για τη συμπεριφορά τη δική της. Μου έλεγε ότι έχω απόλυτο δίκιο αλλά μετά έλεγε τόσα άλλα για να με αντικρούσει, που ήταν λες και δεν το πίστευε. Για το ερωτικό στοιχείο και το θαυμασμό, έγραψα λίγο πιο πάνω.
Υ.Γ.1 Ξέρω ότι το θέμα έχει ξεφύγει αφού άλλα ήθελα να μάθω αρχικά και κατέληξα αλλού. Απλά εξελίχθηκε έτσι και η σχέση και θεώρησα λογικό να το συνεχίσω εδώ. Θα μας πει και κάποιος moderator αν είναι να γίνουν ξεχωριστά θέματα αλλά με κάποιο τρόπο συνδεδεμένα μεταξύ τους.
Υ.Γ.2 Επίσης, εκτιμώ ιδιαίτερα που ασχολείστε και βοηθάτε όσο μπορείτε με τις απαντήσεις σας.
Μάλλον είναι άτομο που γουστάρει την ένταση, ή τουλάχιστον δεν την ενοχλεί, ενώ εσένα σε φθείρει και σε κάνει να μαζεύεσαι. Απ΄όσα έχεις γράψει αυτό μου έμεινε ως ρεζουμέ.
Τώρα, για να γίνετε άτομα της ίδιας έντασης, χλωμό. Ή αυτή θα έπρεπε να γίνει χαμηλής τάσης, ζόρικο, ή εσύ υψηλής, καραχλωμό. Νομίζω πως διαπραγματεύεσαι ένα χωρισμό εδώ μέσα, για να τον μεταφέρεις και στην πραγματικότητά σου, γιατί εκεί διάφορα βλακοσυναισθηματικά σε σταματάνε.
Θα γράψω αυτό που πάντα λέω σε τέτοιες περιπτώσεις και που μου τα είπε κάποιος πρόσφατα κ σε μένα. Wolfcry δεν πιστεύεις ότι αξίζεις κάτι καλύτερο; Μία ήσυχη καθημερινότητα με έναν άνθρωπο που δε σε κρίνει σε κάθε σου κίνηση;
Το να στέκεσαι με ένα αντίστοιχο άτομο σε κάνει ακόμα πιο αναβλητικό και αναποφάσιστο γιατί αυτό που κάνουν τέτοιοι άνθρωποι είναι η συνεχής κριτική, ο συνεχής ψυχολογικός πόλεμος που ψυχολογικά τελικά σε κάνουν ράκος. Τελικά γίνεσαι αυτό που σε κατηγορούν ένας άνθρωπος αδύναμος να αντιδράσεις γιατί συνηθίζεις αυτή τη συμπεριφορά, εθίζεσαι, ξεχνάς πως είναι να σου φέρονται κανονικά.
Ευτυχώς οι άνθρωποι Wolfcry δεν είναι όλοι έτσι, Η ζωή είναι εύκολη αν επιλέξεις να ζήσεις με κάποιον μια ήρεμη καθημερινότητα, μία καθημερινότητα που δε θα σε προκαλεί άγχος κ διαρκή θυμό. Πολλά εγχειρίδια ψυχολογίας σε τέτοιες περιπτώσεις λένε ΦΥΓΕ ΜΑΚΡΥΑ αλλά εσύ δε μπορείς γιατί όσο μένεις τόσο χαμηλότερη αυτοεκτίμηση έχεις, τόσο κατηγορείς τον εαυτό σου , τόσο πιστεύεις ότι δε θα βρεις κάτι άλλο καλύτερο στη ζωή σου.
Όταν φύγεις η αδυναμία χαρακτήρα σου που έγινε από την παραμονή σου σε τέτοιες καταστάσεις θα σε κάνει να αμφιβάλλεις για την απόφαση σου, δε θα θυμάσαι καν τι σε εκνεύριζε γιατί πολλά τα θεωρείς φυσιολογικά υποσυνειδητα και θα θέλεις πάλι να επιστρέψεις αλλά δε θα μάθεις ποτέ ότι η απλή καθημερινή ρουτίνα χωρίς αυτό τον υπόγειο ψυχολογικό πόλεμο είναι πολύ καλύτερη από τα παιχνιδάκια μυαλού κ χειραγώγησης τέτοιων ανθρώπων.
RainAndWind, δε θα έλεγα ότι γουστάρει την ένταση αλλά σίγουρα δεν την ενοχλεί. Είναι κάτι συνηθισμένο για εκείνη και δεν προβληματίζεται ιδιαίτερα ούτε κάθεται να σκάσει. Σε αντίθεση με εμένα βέβαια που, πολύ σωστά είπες, με φθείρει. Ίδιας έντασης αποκλείεται να γίνουμε. Αποκλείεται εκείνη να γίνει τόσο ήρεμη σαν και εμένα (και δεν υπάρχει και λόγος άλλωστε) αλλά ούτε κι εγώ μπορώ να γίνω σαν εκείνη.
anonymous_1, αρκετές φορές σκέφτομαι ότι μου ταιριάζει κάτι διαφορετικό, κάτι πιο ήρεμο. Και σκέφτομαι ότι ίσως και σε εκείνη θα ταίριαζε κάτι διαφορετικό από εμένα. Δε σου κρύβω ότι ορισμένες φορές σκέφτομαι ότι αν μελλοντικά είμαι με μία κοπέλα, που δε θα με κρίνει για καθετί και θα μου φέρεται ωραία, παίζει και να με πιάνει μεγάλη συγκίνηση κατά στιγμές, τόσο πολύ! Για κάτι που υποτίθεται πρέπει να είναι δεδομένο. Όμως έχω πάθει αυτό που έγραψες... έχω πάθει ως ένα βαθμό ανοσία σε αυτή τη συμπεριφορά και έχω ξεχάσει πώς είναι να μου φέρονται κανονικά! Μου λένε καμιά φορά περιστατικά που μου είπε κάτι επιθετικά (π.χ. 'πώς τρως έτσι?' ή 'πώς την έκανες τη μπλούζα σου? θα με πεθάνεις' ή 'πάρε τηλέφωνο το θείο σου και πες του το και το...' με ύφος διαταγής) και πολλά από αυτά δεν τα θυμάμαι καν, επειδή είναι πράγματα της καθημερινότητάς μου.
Δεν ξέρω αν κατηγορώ τον εαυτό μου αλλά σίγουρα έχω συχνά ενοχές μήπως δεν έχω προσπαθήσει να την κάνω να αλλάξει ως ένα βαθμό.
Και ήδη έχω αμφιβολίες για την απόφασή μου να φύγω ξαφνικά από το σπίτι και, πράγματι, μέρα με τη μέρα ξεχνάω το τι με εκνεύριζε. Συναντηθήκαμε πριν λίγο καιρό και με ρωτούσε και δεν ήξερα τι να της πω... οπότε έβγαλε το συμπέρασμα ότι εγώ έχω το θέμα και να το κοιτάξω με τον εαυτό μου. Άλλωστε πάντα είχε και έχει ένα μοναδικό τρόπο να παρουσιάζει το καθετί απόλυτα λογικό και να μου αναιρεί ότι με ενοχλεί, με αποτέλεσμα να νιώθω ότι φταίω κιόλας ή ότι είμαι υπερβολικός.
Επίσης, συνήθιζε να μου κάνει ψυχολογικό πόλεμο (τον υπόγειο που είπες) σε πολλά πράγματα για να καταφέρει να κάνω αυτό που θέλει ή θεωρεί η ίδια σωστό. Για παράδειγμα, προκειμένου να πιέσω να μου δώσουν χρωστούμενα λεφτά, χρησιμοποιούσε διάφορες μεθόδους. Προσπαθούσε να με τσιτώσει λέγοντας μου στα ίσια ότι με περνάνε για *αλάκα και διάφορα άλλα κι εγώ πήγαινα έτοιμος να τσακωθώ. Ή όταν της είπα ότι θέλω να αγοράσω μοτοσυκλέτα, τις περισσότερες φορές μου έλεγε εκνευρισμένη να μην πάρω γιατί θα σκοτωθώ και μου έκανε ολόκληρο ψυχολογικό πόλεμο. Ήθελε να πάρω σκούτερ επειδή ήμουν νέος οδηγός. Εγώ της έλεγα ότι στα 32 μου που έβγαλα δίπλωμα μηχανής, φοβάμαι αρκετά και δεν υπάρχει περίπτωση να μην προσέχω ή να τρέχω ή να κάνω τρέλες. Αν δεν προσέχω, και με το σκούτερ πάλι πρόβλημα θα έχω. Άλλη φορά καθόταν και έκλαιγε και έλεγε ότι μόνη της έβγαλε τα μάτιά της επειδή η ίδια με πίεζε να βγάλω δίπλωμα και δεν περίμενε τέτοια εξέλιξη. Ε στο τέλος της λέω 'άστο, δε θα πάρω τίποτα... το σκούτερ που θες εσύ δε μου αρέσει, μοτοσυκλέτα δε θες εσύ, οπότε δεν παίρνω τίποτα και ησυχάζουμε'. Και μόνο τότε ενέδωσε τελικά. Αλλά μέχρι τότε αντιμετώπισα ψυχολογικό πόλεμο διαρκείας.
Γενικώς με τον τρόπο της και την επιμονή της, κάποιες φορές στο τέλος σε καταφέρνει να θες ακόμα περισσότερο να κάνεις αυτό που έχεις στο μυαλό σου. Πάντως μου έκανε ιδιαίτερα άσχημη εντύπωση που μου εκμυστηρεύτηκε πριν λίγες μέρες στο τηλέφωνο ότι πάντα προσπαθούσε επίτηδες να με φέρει στα άκρα (όπως π.χ. το παράδειγμα που είπα με τα λεφτά που μου χρωστούσαν). Και νομίζω πως έχεις δίκιο που λες ότι πρόκειται για παιχνίδια μυαλού και χειραγώγηση. Γιατί κι εγώ καμιά φορά ενδίδω ή έχω ενοχές σκεπτόμενος 'μωρέ νοιάζεται για μένα και για αυτό το λόγο επιμένει' και τέτοια. Και στο τέλος αισθάνομαι άσχημα. Όμως με αυτό τον τρόπο, πάντα θα κάνει (ή πιο σωστά θα κάνω) αυτό που θέλει εκείνη κι εγώ θα είμαι ένα άβουλο πλάσμα. Και στην ουσία καθόριζε η ίδια την κάθε μου κίνηση.
Επειδή, όμως, ζω σε αυτή την κατάσταση χρόνια, θεωρώ όντως πολλά από αυτά φυσιολογικά και έχω ξεχάσει πώς ζούσα πριν τη σχέση. Δε θυμάμαι αν είχα αναφέρει και σε προηγούμενο post ότι όταν πηγαίναμε μαζί στους γονείς μου στην επαρχία, ήταν τόσο ήρεμο το περιβάλλον εκεί (σε τέτοιο είχα μεγαλώσει κι εγώ) που σκεφτόμουν τι χάνω... απλό καθημερινό ήρεμο κλίμα.
PE λύκε απλά κατάλαβε κάτι,η γυναίκα σου ΣE χειραγωγεί,ασκεί πάνω σου εξουσία,το μόνο που EXEIΣ NA KANEIΣ EINAI AΠΛA NA γίνεις AYTH.KANE OTI ΣOY KANEI,κόντρα AYTH; κόντρα KAI EΣY.αρνητική κριτική AYTH; TO IΔIO KAI EΣY ETΣI ΘA XAΣEI THν αίσθηση ελέγχου ΠANΩ ΣOY
predator, πρόσεξε τι είχα διαβάσει πριν λίγο καιρό για το πώς αντιμετωπίζει κάνεις έναν άνθρωπο με παρόμοια συμπεριφορά:
Τέσσερις θέσεις που θα μπορούσαν να βοηθήσουν ένα τέτοιο άτομο αλλά και που θα προστατεύσουν κάποιον που το συναναστρέφεται.
1. Απενοχοποίηση. Το σημαντικότερο είναι να εντοπίσεις ότι το πρόβλημα είναι ο ίδιος και δεν ευθύνεσαι εσύ για τη συμπεριφορά του.
2. Οριοθέτηση. Αυτό σημαίνει να μην παραβλέπεις τις δικές σου ανάγκες και επιθυμίες και να μην επιτρέπεις και στον ίδιο να σου τις παραβιάζει.
3. Καθρέφτισμα της συμπεριφοράς του. Προσπάθησε να απαντάς και να πράττεις όπως κάνει αυτός. Χρησιμοποίησε τα λόγια και τις πράξεις του δηλαδή, για παράδειγμα, φεύγει από το σπίτι, φύγε και συ, άσκησέ του κριτική, αν σε μειώνει κάνε και σ' αυτόν το ίδιο, κ.α. Όταν έρχεται αντιμέτωπος με το καθρέφτισμα της συμπεριφοράς του, υποχωρεί.
4. Η απειλή της εγκατάλειψης. Όταν έρχεται με κάποιον κοντά συναισθηματικά, ο μεγαλύτερός του φόβος είναι η εγκατάλειψη. Αυτό προέρχεται από τα παιδικά του βιώματα μέσα στην οικογένεια. Η εγκατάλειψη λοιπόν ή η απειλή πως θα τον εγκαταλείψουν, του δημιουργεί τόσο μεγάλο φόβο που μπορεί να αλλάξει αυτόματα συμπεριφορά.
Όπως βλέπεις, το 3 είναι ακριβώς αυτό που λες κι εσύ!
Ωραία τα διάβασες αυτά και είναι ακριβώς η συμπεριφορά που πρέπει να κάνεις αν δε μπορείς να αποφύγεις το πρόσωπο πχ αν είναι συνεργάτης, το αφεντικό ή συγγενής πρώτου βαθμού. Αν όμως είναι σχέση κάπου μαζί με αυτά λέει και την έκφραση RUN AWAY και NC no contact οπότε υπάρχει κ αυτός ο δρόμος να ξέρεις ;-)Quote:
Originally Posted by Wolfcry
anonymous_1, predator, υπάρχει και το εξής σημαντικό στοιχείο... εγώ δεν μπορώ να συμπεριφέρομαι με τον ίδιο τρόπο. Πρώτον, διότι δεν είναι του χαρακτήρα μου αυτό και δεύτερον, γιατί μετά θα αισθάνομαι άσχημα και θα έχω τύψεις. Θα μου πεις όταν ο άλλος κάνει τα ίδια είναι καλά? Δεν είναι αλλά δεν μπορώ να μπαίνω κι εγώ σε τέτοιες διαδικασίες. Δεν μπορώ π.χ. να της μιλήσω άσχημα μπροστά σε κόσμο.
Τώρα είμαστε σε μία φάση που ψιλοβγαίνουμε και ο καθένας μετά πάει στο σπίτι του. Εκείνη ελπίζει να γυρίσω, εγώ ακόμα δεν έχω αποφασίσει οριστικά. Εχτές πήγαμε για μπάνιο και όταν φτάσαμε, έγινε το εξής... είναι λίγο για γέλια αλλά οκ!
Μέσα από την τσάντα μου βγήκε μία... κατσαρίδα! Μάλλον είχε μπει όταν ήμουν στη δουλειά μου γιατί εμφανίζονται κατά καιρούς κατσαρίδες στο γραφείο παρά τις απολυμάνσεις που κάνουν. Τη βλέπει, βγάζει μια κραυγή και διώχνω την κατσαρίδα. Της λέω θα είχα αφήσει ανοιχτή τη τσάντα όταν ήμουν στη δουλειά. Τέλος πάντων, έκανε διάφορα σχόλια για αρκετή ώρα αλλά δε θυμάμαι να είπε κάτι προσβλητικό (ίσως είναι και η ανοσία που λέγαμε σε προηγούμενα μηνύματα ότι παθαίνει κανείς μετά από καιρό). Οπότε κάποια στιγμή μία κυρία πού ήταν δίπλα γυρνάει και της λέει ευγενικά 'Εντάξει, έγινε ό,τι έγινε, δεν υπάρχει λόγος να το συζητάς ακόμα και να τον προσβάλλεις.'. Μου έκανε εντύπωση η εικόνα που δόθηκε σε έναν τρίτο και ενώ τα σχόλια της συντρόφου μου δεν είχαν καμία σχέση με άλλες περιπτώσεις όπου πραγματικά αισθανόμουν ότι με προσέβαλε.
Διαβαζω αυτο το θεμα, και εγω ειχα την ιδια περιπτωση! Βεβαια ηταν παλια μου σχεση πριν 13 χρονια που ξαναβρεθηκαμε, και ενω ξεκινησε ομορφα και ωραια οσο περναγε ο καιρος μεταλλαχτηκε! Βεβαια απο την αρχη αν της ελεγα οτι εχει παρει καποια κιλα παραπανω μετα ο κακος χαμος! Με εξυδανυκευε και οτι ειμαι ο ερωτας της ζωης της αλλα μετα μου ζηταγε τα απιστευτα. Σε οτιδιποτε της πηγαινα κοντρα μου ελεγε πως δεν την αγαπαω, και γενικα ηθελε να κανω τα κεφια της και αν ελεγα οχι, μουρμουρα και οτι δεν την αγαπαω και μετα με συγκρινε και με αλλους και με εκανε να νοιωθω χαλια και ανικανος και αναξιος και κοτα και προβληματικος με πολλα στοιχεια καταθλιψης. Ειχαμε χωρισει καμμια 30αρια φορες μεσα σε 1.5 χρονο μεχρι που βρηκα μια αλλη και χωρισα τελειωτικα, δυσκολο ομως πολυ!!!! Γιατι καθομουν μαζι της? Γιατι με καμμια αλλη δεν περασα τοσο ωραια, γιατι με εκανε να νοιωθω ωραια λεγοντας μου πως με αγαπαει και οτι ειμαι ο αντρας της ζως της. Απο το ζενιθ στο ναδιρ και ξανα παλι, ενας ατελειωτος φαυλος κυκλος μεχρι που τον εσπασα και επιτελους καθαρισε καπως το μυαλο μου
Στη δική μου περίπτωση δε θα έλεγα ότι μεταλλάχθηκε. Από τότε που τη γνώρισα στον κοινό μας εργασιακό χώρο, έβγαζε ένα δυναμισμό που έκανε εντύπωση σε πολλούς (είτε θετικά είτε αρνητικά). Οπότε δε θα έλεγα ότι στην πορεία μεταλλάχθηκε. Απλά είδα πώς ενεργεί και συμπεριφέρεται και στους υπόλοιπους τομείς της ζωής. Δε μου έχει πει, πάντως, ποτέ ότι δεν την αγαπάω αλλά ούτε με συγκρίνει με άλλους. Γενικότερα είναι κάποια πράγματα σε εκείνη που μου αρέσουν αρκετά και τα εκτιμώ και τα θαυμάζω. Αλλά οι τρόποι της είναι μεγάλο αγκάθι μερικές φορές. Και φοβάμαι ότι δύσκολα θα αλλάξει αυτό. Παρόλο που έχουμε κάνει συζητήσεις στο παρελθόν γι' αυτό και έκανε προσπάθεια για ένα διάστημα να αλλάξει, τελευταία βλέπω πάλι επανέρχεται. Και όχι μόνο αυτό αλλά πλέον δηλώνει αποφασιστικά πως οτιδήποτε (ή οποιοσδήποτε) την ενοχλεί, θα το δείχνει άμεσα γιατί ούτε μπορεί να το κρατάει μέσα της αλλά ούτε και να υποκρίνεται.
Το περίεργο είναι ότι όταν (που το κάνει συχνά) φέρεται απότομα σε εμένα και είμαστε μόνοι, παρόλο που με ενοχλεί μερικές φορές, δε θα δώσω (ίσως κακώς) αρκετή σημασία. Σίγουρα κάποιες φορές θα δείξω τη δυσαρέσκειά μου, θα της πως κι εγώ κάτι αλλά μέχρι εκεί. Με ενοχλεί, όμως, πάρα πολύ όταν αυτό γίνεται με άλλο κόσμο. Νιώθω πολύ πιο έντονα ότι εκθέτει και εμένα που είμαι μαζί της ή ότι με προσβάλει. Και πιστέψτε με, εξακολουθεί ακόμα να γίνεται συχνά. Είναι σαν να αδυνατεί να συμβιώσει με τον υπόλοιπο κόσμο. Σίγουρα πολλοί από εμάς έχουμε τις ιδιοτροπίες μας αλλά οφείλουμε, όσο μπορούμε, να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον. Μπορώ να σας πω αρκετά παραδείγματα που έχουν συμβεί πάλι τους τελευταίες μήνες. Από δουλειές σε τράπεζες που έχουμε πάει μέχρι και για μπάνιο ή βόλτες με τα πόδια. Δεν αφήνει τίποτα να πέσει κάτω. Και της κάνει εντύπωση που εγώ προσπερνάω κάποια πράγματα αντί να διεκδικώ ή να τσακώνομαι με τον κόσμο. Μήπως δίνω κι εγώ σημασία στο τι θα πει ο κόσμος? Μπορεί να είμαι κι εγώ λίγο υπερβολικός σε αυτό. Τι να πω... δεδομένο, όμως, είναι ότι πολλές φορές όταν βγαίνουμε από το σπίτι, έχω ένα μικρό άγχος μη συμβεί τίποτα.
Άλλωστε όταν άνοιξα το θέμα, ανέφερα τη ναρκισσιστική διαταραχή διότι όταν βγαίνουμε, αισθάνομαι πως είμαστε "εμείς" και ο υπόλοιπος κόσμος. Και αυτό που θέλουμε "εμείς" θα το κάνουμε και ο υπόλοιπος κόσμος πρέπει να προσαρμοστεί ανάλογα. Και αν δεν προσαρμόζεται, πρέπει να το διεκδικήσουμε με νύχια και με δόντια. Αυτό αισθάνομαι.
αυτό να το σκεφτείς καλά, γιατί απ ότι δείχνουν τα πράγματα, μάλλον άρχισες να συνηθίζεις την "κακοποίηση" σου και να σου φαίνεται φυσιολογική.Quote:
Originally Posted by Wolfcry
τόσο καιρό που μας γράφεις για το θέμα, έχεις εξηγήσει πολύ αναλυτικά τι κάνει και πως φέρεται η δικιά σου, δεν μας έχεις εξηγήσει όμως τον λόγο που τα ανέχεσαι όλα αυτά.. στον εαυτό σου το εξήγησες?
είπες ακόμα στο πιο πρόσφατο μήνυμα οτι αν και σε ενοχλεί η συμπεριφορά της προς εσένα, κυρίως σε ενοχλεί όταν τα κάνει μπροστά σε κόσμο. δλδ η γνώμη των τρίτων σε νοιάζει πιο πολύ απο αυτό που ζείς εσύ μέσα στην σχέση σου?
Remedy,
αυτό περί συνήθειας το έχω σκεφτεί κι εγώ. Ισχύει και δεν είναι καλό σημάδι. Όχι μόνο "κακοποίησης" σε μένα αλλά γενικότερα. Π.χ. εξακολουθούν να τσακώνονται μαμά και κόρη. Μπορεί η κόρη να έχει μειώσει την ένταση στις φωνές της και να δείχνει ότι τσακώνεται πιο... "ψύχραιμα" αλλά για μένα η ουσία είναι η ίδια. Εξακολουθούν και τσακώνονται. Για εκείνη είναι μια βελτίωση (ή προσπάθεια για βελτίωση). Αλλά για να μην ξεφεύγω από το θέμας της "κακοποίησης" και της "ανοσίας" σε αυτή, αυτό γίνεται σχεδόν κάθε φορά που βρίσκονται μαζί και απλά το παραβλέπω σαν να είναι κάτι φυσιολογικό και συνηθισμένο. Επίσης, δεν ξέρω τι γίνεται όταν δεν είμαι εγώ μπροστά.
Η ερώτησή σου σχετικά με το γιατί τα ανέχομαι, ακόμα με προβληματίζει. Δε σου κρύβω, όμως, ότι όταν καμιά φορά στο δρόμο ή σε ένα μαγαζί, βλέπω μια κοπέλα που είναι ευγενική, με κάνει να σκέφτομαι ότι έτσι θέλω την κοπέλα δίπλα μου. Και ότι και πριν από αυτή τη μακροχρόνια σχέση, έτσι την είχα στο μυαλό μου τη σύντροφο που θα πάρω. Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον που είμαστε τα δύο άκρα. Π.χ. εγώ θεωρώ ότι μερικές φορές δε διεκδικώ πράγματα όσο θα έπρεπε. Εκείνη πάλι θεωρώ πως διεκδικεί πολύ παραπάνω από όσο θα έπρεπε. Σαν να μην υπάρχει μία μέση κατάσταση και για τους δύο.
Δε θα έλεγα ότι με ενδιαφέρει περισσότερο η γνώμη τρίτων. Απλά η αντίδρασή μου είναι πιο έντονη. Όταν είμαστε μόνοι, μπορεί να αδιαφορήσω, να το προσπεράσω, να το αγνοήσω, μπορεί να της πω κάποια κουβέντα. Εξαρτάται πώς θα μου βγει εκείνη τη στιγμή. Αλλά σε περιπτώσεις μπροστά σε κόσμο, αντιδρώ περισσότερο. Εκνευρίζομαι πιο εύκολα. Αν μου πει κάτι, αισθάνομαι πιο έντονα ότι με προσβάλει ή ότι δε με σέβεται. Και έτσι απαντάω πιο εύκολα. Δεν έχω καταλήξει, όμως, κάπου γιατί γίνεται αυτό.
Ρε wolfcry, διάβασα όλο το θέμα σου πολύ γρήγορα και μου φαίνεται ότι δεν
μπορείς να τη σώσεις αυτή τη σχέση. Δηλαδή εννοώ ότι αφού σε χαλάει,
ή ετοιμάσου να ζήσεις έτσι για την υπόλοιπη ζωή σου ή κάντηνε τώρα που
είσαι νεός και ωραίος.
Ειδικά αυτό το περιστατικό στην παραλία με την κατσαρίδα μου δείχνει ότι
δεν είσαι εσύ ο "ευαίσθητος" αλλά αυτή το παραχέζει. Αμ δε το άλλο με το αμάξι
και τη μάνα της; Τιναυτά; Τέτοια κάνει και ο πατέρας μου αλλά αυτός είναι
60 χρονών άνθρωπος και με μια ζωή χωρίς απολαύσεις. Τι να πω;
Καλημέρα. Είμαι καινούρια στο forum αλλά με κέντρισε η ιστορια σου. Χωρίς να είμαι ειδική κ χωρίς απαραιτητα να έχω δίκιο η γνώμη μου είναι η εξής: να κάνεις αυτό που πραγματικά θέλεις. και πρώτα απ'όλα να καταλάβεισ τι ειναι αυτό που 8έλεις. Αν δν αντέχεις αλλο (γιατι 5 χρόνια σ μια τετοια κατασταση ειναι ψυχοφ8όρα εσύ θ ξέρεις καλυτερα) τότε απλά φύγε. δε χρειάζεται να μαλώσεις, εξήγησε ήρεμα τι θέλεις και πώς νιώθεις, να συμπαρασταθεισ αλλα μν λυγίσεις μονο κ μονο απο ενοχές. Όταν μια σχέση τελειώνει, δν σημαινει πωσ καποιος αξίζει λιγότερο, εξήγησε τσ το αυτο. σιγουρα μετα 8 ειναι δυσκολα. αλλα ισως σου χρειαζεται να βρεις τν εαυτό σου γτ κατω από όλη αυτή τν κριτική καπου χάνεσαι. τ ξέρω αυτο. Μια εναλλακτική 8 ήταν ν κάνετε ενα διαλειμμα αλλα νομιζω πωσ ήδη το έκανες αυτο. ίσως αν συμφωνούσε κ αυτη ν λειτουργούσε καλυτερα αλλα δεν πιστευω να συμφωνούσε. Παρ'όλα αυτα αν έχεις αντοχέσ κ εχεις ακομα συναισθηματα για τν κοπέλα, μπορείς να τ παλεψεις μ διαφορουσ τροπους αν δν τσ εχεις επιχειρησει ακομα. αλλα αυτο μονο αν τ θεσ διαφορετικα θ σ φθειρει απιστευτα ηδη σ φθειρει ακομα κ αν τ θεσ πιστευω. Πρώτα απ'ολα, βάλε όρια! κ οταν λεω ορια δεν εννοω απαγορευσεις πιεση κτλ. εννοω πωσ ναι μεν ν σεβεσαι το τι θελει αλλα να σέβεσαι κ το τι θελεις εσυ. ειναι πλ σημαντικο, δυστυχωσ τ ξεχναμε πολλες φορες. αν δει πωσ σεβεσαι τν εαυτο σου, τοτε 8 σ σεβαστει κ αυτη. δεν είναι εγωιστικο, είναι απόλυτα υγιές! ακησομα όταν σ ενοχλει κατι, πεσ τησ το ηρεμα εκεινη τη στιγμη χωρις γκρινια. διαφορετικα τ κρατασ μεσα σου κ μαζεύονται κ μετα ειναι χειροτερα συν οτι ετσι είναι σαν ν τσ δίνεις τη συγκαταθεση σου με αποτέλεσμα ν συνεχιζει αυτη τ συμπεριφορα ή να γίνεται ακόμα και χειρότερη, καθώς νομίζει πως έχει ακομα περιθώρια κ σ εχει φτασει στα ορια σ. ομως προφανωσ δν ειναι ετσι. τα ορια ειναι πλ σημαντικα σε μια σχεση. ετσι ναι μεν ειστε μαζι αλλα ταυτόχρονα διατηρει ο καθενασ σασ τν προσωπική του ταυτότητα :) οι διαφορές σασ πρεπει να σασ ενώνουν, όχι να σασ χωρίζουν. Όσον αφορά τη συμπεριφορα τσ αν ειναι ετσι οπωσ τ λεσ εχεις δικιο πωσ ειναι ακραία σε κάποιες περιπτώσεις. δεν υπάρχει θεμα αν ειναι ναρκισσος ή κ*λοχαρακτηρασ. (σορρυ για τν εκφραση απλα τ ειδα πιο πανω). υπάρχουν ψυχολογικα αίτια σε καθε μασ συμπεριφορα, καλη κ κακή. προφανώς και η κοπέλα σου βίωσε ή και βίωνε καποια πράγματα στο σπίτι της ή ετσι εμαθε ν εκφραζεται καθςσ οι γονεις τσ μαλωναν συνεχεια κ τν εβαζαν στη μεση. αν της ελειπαν τα σωστα πρότυπα ειναι λογικό ν μπερδευτει κ να έχει ανασφάλεια για τν εαυτό της, την οποία προσπαθει ν κρύψει μ τν απότομη συμπεριφορα,την επιθετικότητα και τν μείωση των αλλων 'η με το να μειώνει εσένα, έτσι ώστε να νιώθει καλυτερα μ τν εαυτό της. ίσωσ ακομα και ν σ ανταγωνίζεται που έχεις καλύτερες σχέσεισ μ τσ δικούσ σου. Καταλαβαίνω πωσ εσύ δεν φταισ να τ πληρώνεις όλα αυτα, όμωσ η κοπέλα εχει αναγκη απο αγαπη κ φροντιδα. προφανώς είναι μαζι σου γιατι νιώθει ασφαλεια μαζί σου, νιώθει πωσ τν αγαπασ. αν τν θέλεις, μην την απορριπτεις, καντην ν κτλβει πως ειναι σημαντικη για σενα. πεσ τησ τι σε πληγώνει και εξήγησε τησ γιατι. ίσωσ να μν κτλβνει πωσ η ανασφάλεια σ μεγαλωνει μ τν τροπο που σ φερεται κ πιστεψε με συμβαινει. το ν τσ φερθεισ οπωσ αυτη ειναι ριψοκινδυνο γιατι η κριτικη θ την ενοχλησει κ θ νιωσει κ αλλη απορριψη. ίσωσ να σ νευριαζω αλλα αν θεσ ν την βοηθησεις κ ν κανεισ τη σχεση σασ ν δουλεψει, πρεπει ν κτλβεισ γτ γινονται ολα αυτα κ τι αισθανεται πραγματικα. διαβασε ψυχολογια αν χρειαστει. η ακομα καλυτερα πατε μαζι σ ψυχοθεραπευτη να σασ βοηθησει δν ειναι ντροπη ισα ισα ο κα8ενασ μασ θ επρεπε ν πηγαινει :) και παλι ομωσ μην αφησεισ τον εαυτο σου, δν θ εχει νοημα στη σχεση ν είναι μονο ο ενασ καλα, ειτε εισαι εσυ αυτοσ είτε αυτή. μιλα τησ (ηρεμα παντα) για τσ προσβολες και τσ κριτικες που σου κανει, πωσ σ κανουν ολα αυτα να νιώθεισ. πρεπει ν ξερει για ν κτλβει.
Προφανώς στο σπιτι της δεν ενιωθε ασφαλεια (δν εννοω σωματικη απαραιτητα, αλλα τν ασφαλεια του ν ειναι αυτη που ειναι) κ αποδοχη. ισωσ γι'αυτο ν ειναι μαζι σου, επειδη τν κανεισ ν νιωθει ασφαλησ ανετα κ πωσ την αγαπασ. μην τησ τ στερησεισ αυτο κ δινε το σ καθε ευκαιρια. Βαλε τ ορια σου αλλα ταυτοχρονα καντην ν μην νιωθει πωσ κινδυνευει, εξηγησε πωσ σ πληγωνουν καποια πραγματα κ γιατι, δν τ κτλβνει ισωσ κ πιστεψε με συμβαινει. ειπεσ πωσ εχει θεματα μ τ μητερα της. αυτο λγκ κ τσ εριξε τν αυτοπεποι8ηση αλλα ισωσ ν ευθυνεται στο οτι δν εχει πολλεσ φιλεσ. συγκρινει τν εαυτο της με τις αλλεσ γυναικεσ κ νιωθει μειονεκτικα κ κατωτερη, οχι ανετα, επειδη δν νιωθει ασφαλης ουτε μ την μητερα τησ. πρεπει ν μαθει ν αγαπαει τον εαυτο τησ γι'αυτο που ειναι κ ν μν τν συγκρινει συνεχεια. ν ασχοληθει μ τν εαυτο τησ. οταν ανακτησει τν αυτοπεποιθηση τσ, σταδιακα η αναγκη για επιθετικοτητα, προσβολεσ κ μειωση των αλλων θ φυγει. αν βίωσε εγκαταληψη στο σπιτι τησ προφανωσ, ενιωσε πωσ δεν εχει αξια αφου καποιοσ δεν την ηθελε αρκετα για ν μεινει μαζι τησ, η ανασφαλεια μεγαλωνει κ τρ τρεμει κ τν ιδεα μονο τησ εγκαταληψης καθωσ δε θελει ν βιωσει τ ιδια συναισθηματα. ακομα μην την κανεισ να νιωθει πωσ κανει τ παντα λαθοσ κ πς δν ειναι αρκετα καλη για σενα. κυριωσ οταν ωαζεισ τ ορια σ. μην τησ λεσ ψεματα , ετσι πεφτει κ η δικη σ αυτοπεποιθηση. μην κανεισ κρυφα τπτ, αντιμετωπισε το! ετσι θ βαλεισ ορια σιγα σιγα. αν σ κριτικαρει συνεχεια πεσ τησ "λυπαμαι που σ στεναχωρει 'η δν σ αρεσει πχ η μπλουζα μ, ομωσ ειναι δικη μ επιλογη κ αυτη θελω ν αγορασω/φορεσω, αυτοσ ειμαι αυτο μ αρεσει." κτλ θεσ ν πασ γυμναστηριο?? θεσ ν καεισ?? καψου αλλα πεστο! δεν εχει δικαιωμα ν σ πει τι θ κανεισ που θ πασ πωσ θ κανεισ κατι κτλ. επισης δεσ μηπωσ υπαρχει καποιος αλλος λογοσ που δεν θελει ν πηγαινεισ στο γυμναστηριο πχ πωσ εκει υπαρχουν πολλα ωραια γυμνασμενα κοριτσια κ νιωθει ανασφαλεια. ποτε δεν ξερεις. ο,τι σ ενοχλει ν τ λεσ οπςσδηποτε εκεινη τ στιγμη ηρεμα παντα κ χωρις γκρινια. διαφορετικα τ κρατασ μεσα σ κ μαζευονται κ αυτο κανει απλα χειροτερα τ πραγματα. Πέρα απο αυτα ομωσ, πιστευω πωσ πρεπει ν ασχοληθεισ κ εσυ ο ιδιοσ μ τν εαυτο σου. Αρχισε απο τ πιο απλο κ πανε στο πιο περιπλοκο. σκεψου λιγο, γιατι ανεχτηκεσ τοσο καιρο αυτη τ συμπεριφορα?? αντε στην αρχη δν τ κτλβεσ, μετα ομωσ?? ειναι πλ πι8ανο ν εχεισ καποια βιωματα κ εσυ απο τ σπιτι σ (οπωσ ολοι μασ) κ ισωσ καποια παρομοια (οχι ιδια απαραιτητα) συμπεριφορα ν σ εκανε ν τ θεωρεισ φυσιολογικη τν συμπεριφορα τησ κοπελασ σ ακομα κ αν ηταν βλαβερη για σενα. παρατηρησα πωσ δινεισ μεγαλη σημασια στην εικονα κ στσ αλλουσ. δεν χρειαζεται ν ντρεπεσαι γι'αυτο απλα αν ειναι σ πλ μεγαλο βα8μο, δυσκολευεισ απιστευτα τ ζωη σ...οταν σκεφτεσαι συνεχεια τ τι θελει ο αλλοσ κ τ τι θ σκεφτει κ ν αποφευγεισ παση θυσια ν σ κριτικαρει, δειχνει καποια ανασφαλεια κ απο μερουσ σ κα8ωσ βαζεισ τισ δικες σου αναγκεσ κ τ θελω πιο χαμηλα απο των αλλων. ισωσ ν πιστευεισ πωσ αν οι αλλοι σκεφτουν ή πουν κατι ασχημο για σενα, αυτοματωσ ν σκεφτεισ πωσ δν αξιζεισ κ ν πεσει η αυτοπεποιθηση σ. αυτο μ τ χρονια αν δν τ κτλβεισ, αυξανεται απιστευτα...καταρχασ δν σημαινει πωσ δεν αξιζεισ ο,τι κ αν πουν οι αλλοι για σενα. ποτε δε θ μπορουμε ν αρεσουμε σ ολουσ κ πιστεψε με αν καποιοσ 8ελει ν πει κατι κακο, θ ωρει ακομα κ αν εισαι αψογος. ισωσ κ αυτοσ ν ειναι ενασ απο τσ λογουσ που ανεχτηκεσ ολη αυτη τν συμπεριφορα τησ κοπελασ σ. τ 8εμα ειναι πωσ τ κτλβεσ. αν τ κτλβε κ αυτη τ τοτε ειστε σ καλο δρομο γτ οι περισσοτεροι φορανε παρωπιδεσ κ δν ακουνε απλα πιστευουν πωσ μονο ο δικοσ τσ τροποσ ειναι σωστοσ. τ σωστο κ τ λαθοσ εινα πλ διαφορετικο για τν καθε ανθρωπο ομωσ. ο καθενασ εχει τν τροπο τ κ αυτο ειναι καλο. συμφωνω πωσ δν ειναι ωραιο ν φερεται ετσι μπροστα σ κοσμο οπωσ κ οταν ειστε οι δυο σασ, ομωσ αν νιωθει καλα μ αυτην τοτε η συμπεριφορα τσ λγκ θ βελτιωθει. Σκεψου τι βιωματα εχεισ κ πωσ επεδρασαν πανω σου μεσα απο τ σπιτι κ την οικογενεια σ, τ σχολειο κ τσ παρεεσ κτλ κ τ ιδιο κανε κ μ τν κοπελια σ. αναλυσε τα ολα! πρατηρησε τν εαυτο σ τσ αντιδρασεισ σ τι συναισθηματα σ προκαλει τ καθε τι, ετσι θ μπορεσεισ ν διαχειριστεισ πραγματα που δν σ αρεσουν κ τ ιδιο θ μπορουσε ν κανει κ η κοπελα σ. αγαπηστε τον εαυτο σασ! ειστε ανασφαλεισ? ειστε νευρικοι? αγχωδεισ? καταθλιπτικοι? ζηλιαριδεσ? επικριτικοι? πιεστικοι? δεν πειραζει ! ο,τι ειναι αυτο που σασ προβληματιζει πανω σασ, βρειτε το αναλυστε το αγαπηστε το κ διαχειριστειτε τ! δν κανετε εγκλημα. μονο αν καταλαβετε την αιτια που τ προκαλει ολα θ μπορεσετε ν λυσετε τ θεματα σασ, αγαπηστε τσ εαυτουσ σασ κ ετσι ισωσ αγαπησετε κ τ σχεση σασ κ δν την πληγωνετε αλλο :) (επισησ μπορει τ βιωματα σασ ν μν τ εχετε κτλβει, πχ μια προστατευτικη οικογενεια που πιεζει κ υπερβαλλει, μπορει ν δημιουργησει ανασφαλη παιδια κ ισωσ γεματα μ τυψεισ) 8ελω μονο ν σ ρωτησω κατι..η κοπελα σου σ εκανε κ ελεγχο, σ πιεζε, ελεγχε κ εκρινε μ ποια ατομα θ μιλασ η θ λεσ ακομα κ γεια, ηθελε ν τ μαθαινει ολα κ ν τ ελεγχει ολα μα ολα (οχι μονο σ σενα κ στσ παρεεσ τησ κ στν κοινωνικο τσ περιγυρο), ζηλευε?? εμπιστευεται δυσκολα/ευκολα?? ελπιζω να μν σ κουρασα κ ν βοηθησα καπωσ.....:)
Δεν έχεις άδικο σε αυτά που γράφεις, Φαίδρα, τα λες πολύ σωστά.
Γενικότερα, πάντως, από πέρυσι πηγαίναμε αρκετά καλά, ήδη είχαμε ξεκινήσει σχέδια γάμου ενώ κάναμε μια κουβέντα και σχετικά με τους αρραβώνες μας. Βέβαια κάποια θεματάκια που είχα γράψει παλιότερα εξακολουθούσαν να υπάρχουν αλλά άλλαξα κι εγώ τρόπο αντιμετώπισης και ήμασταν καλύτερα. Και πάνω που όλα πήγαιναν καλά, συνέβη κάτι αυτές τις μέρες που πλήγωσε τόσο πολύ τη μητέρα μου (και κατ' επέκταση και εμένα) που μου είπε κλαίγοντας ότι αν την καλέσουμε (το τόνισε αυτό το "αν") στο γάμο, θα έρθει μόνο στην εκκλησία, σαν μία ξένη. Στο τραπέζι δεν πρόκειται να έρθει. Δεν μπορώ να μπω αυτή τη στιγμή σε λεπτομέρειες αλλά θα σας γράψω αν το θέλετε. Για μένα αυτό που έχει σημασία στην παρούσα φάση είναι ότι πρώτη φορά φτάνουν τη μητέρα μου σε αυτό το σημείο (τουλάχιστον δεν ξέρω άλλες περιπτώσεις) και να κάθεται να κλαίει. Πλέον αισθάνομαι ιδιαίτερα εγκλωβισμένος, μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα που λένε. Δεν ξέρω τι να κάνω, δεν έχω κουράγιο να ακούσω κανέναν, δεν μπορώ να είμαι είμαι ανάμεσα σε κανέναν. Αισθάνομαι ότι η πλευρά που πρέπει να υποστηρίξω είναι της οικογένειάς μου. Δε μου είναι τόσο εύκολο, όμως, με τα συναισθήματα που με διακατέχουν. Σκέφτομαι να πάω να μείνω πάλι μόνος, κάπου που ίσως δεν το γνωρίζει κανείς, λίγο να ηρεμήσω και να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά, να δω κι εγώ τι θέλω επιτέλους. Όσο έχω επαφές, τόσο αισθάνομαι ότι επηρεάζομαι περισσότερο και μένω πίσω.
Δεν διάβασα όλα τα ποστς, αλλά πάνω κάτω έχω να πω τα εξής. Προφανώς η κοπέλα σου έχει θέμα με τη διαχείριση των νεύρων της, και προφανώς πρέπει να μάθει να τα διαχειρίζεται, για τον εαυτό της πρώτον και κύριον,και κατόπιν για τη σχέση σας. Δυστυχώς, στις περιπτώσεις ασυμφωνίας χαρακτήρων τα πράγματα είναι δύσκολα, γιατί δεν υπάρχει ουσιαστική αντικειμενικότητα στο ποιος φταίει και ποιος όχι. Από τη δική μου εμπειρία, επειδή κι εγώ σαν άνθρωπος είχα πάρα πολλά νεύρα, γιατί έζησα δυστυχώς σε ένα περιβάλλον με ακραίους τσακωμούς-και παραδόξως έμαθα να είμαι "ασφαλής" μέσα σε τέτοια πλαίσια-, έφτασα σε σημείο να χωρίζω ανθρώπους επειδή παραήταν ήρεμοι και συγκροτημένοι, και έπληττα. Βέβαια, ποτέ δεν ήμουν αγενής και τόσο εκρηκτική όπως η κοπέλα σου, αλλά ίσως σε ένα βαθμό καταλαβαίνω την οπτική της.
Τώρα όσον αφορά το τελευταίο περιστατικό-αν θες μας λες τι έγινε- θα έλεγα πως δεν πρέπει να χωρίζεσαι σε στρατόπεδα.Λυπάμαι που θα στο πω, αλλά δεν πρέπει να ανακατεύονται οι οικογένειες στη σχέση σου, γιατί πάντα τα θέλω και οι αξιώσεις δε θα συμπίπτουν και εσύ θα είσαι στη μέση. Εμένα αυτό μου δίδαξε η ζωή, αν δεν ταιριάζουν μεταξύ τους, μακρυά κι αγαπημένοι, για καλό όλων.
Ναι, γενικότερα έχει σημαντικό θέμα με τη διαχείριση των νεύρων της. Πιο εύκολα ηρεμεί όταν είμαστε μόνο οι δυο μας αλλά εν γένει μου δίνει πολλές φορές την εντύπωση ότι αδυνατεί να συνυπάρξει με τους περισσότερους ανθρώπους. Ίσως ακούγεται υπερβολικό αλλά δυστυχώς αυτό βλέπω σε πολλές περιπτώσεις. Η σύντροφός μου γενικώς έχει καλές προθέσεις, εκεί που το χάνει το παιχνίδι είναι στον τρόπο της. Τη θεωρώ πάρα πολύ δυναμική και πολύ έξυπνη και εύστροφη. Αν μπορούσε να διαχειριστεί τα νεύρα της, θεωρώ ότι θα πετύχαινε πάρα πολλά πράγματα σε πολλούς τομείς.
Όσον αφορά το συμβάν, είχαμε συζητήσει να κάνουμε κάποια στιγμή τους αρραβώνες μας. Οι γονείς μου πήγαν ήδη και παρήγγειλαν κοσμήματα για δωράκι. Εγώ της το είπα και μου είπε ότι δε θέλει τα συγκεκριμένα αλλά να διαλέξει κάτι άλλο. Οπότε το είπα κι εγώ στους γονείς τηλεφωνικά. Το Σάββατο είχαν έρθει σπίτι επίσκεψη και κάποια στιγμή αρχίσαμε να συζητάμε το θέμα. Έδειχνε στη μητέρα μου σε κάποιες σελίδες στο διαδίκτυο τι δώρο ήθελε. Μιλάμε για κοσμήματα που έφταναν σε τιμή ακόμα και τα 1200 ευρώ. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό... μόλις η μητέρα μου είπε λεπτομέρειες για τα δωράκια που είχε πάρει (π.χ. ότι ήταν συνδυασμός από χρυσό και λευκόχρυσο ή ότι το ένα είναι κόσμημα για το λαιμό), η σύντροφός μου έβγαλε μία πολύ απότομη άρνηση του στυλ 'ααα με τίποτα, δεν πρόκειται να τα φορέσω ποτέ, δεν τα θέλω' κλπ.
Επίσης, παρόλο που είμαστε χρόνια μαζί, οι γονείς μας δεν έχουν γνωριστεί. Κάποια στιγμή ρώτησε η μητέρα μου αν θα περάσει από το σπίτι και η μαμά της κοπέλας μου. Και με αυτό τον τρόπο να κάνουν μία πρώτη γνωριμία. Η κοπέλα μου είπε ότι δεν μπορεί να γίνει έτσι απλά και θα πρέπει πρώτα η μητέρα μου να πάει να πάρει το δώρο και να γνωριστούν επίσημα στους αρραβώνες μας.
Εγώ καθόμουν σε μια μεριά και είχα μείνει λίγο έκπληκτος με όλα αυτά. Αναρωτιόμουν γιατί τέτοια απαίτηση από τους γονείς μου... από την άλλη κλασικά κάτι τέτοιες στιγμές δεν είμαι σίγουρος αν έχω δίκιο σε αυτό που βλέπω ή νιώθω και σκέφτομαι αν είμαι υπερβολικός. Η βραδιά έδειχνε να κυλάει ομαλά, εμένα όμως με είχε χαλάσει όλο αυτό. Αποτέλεσμα ήταν να σηκωθώ νωρίς το πρωί από τις σκέψεις. Κάποια στιγμή βγήκα έξω και πήρα τηλέφωνο τη μητέρα μου να βολιδοσκοπήσω την κατάσταση. Δεν είχα σκοπό να αναφέρω κάτι και μάλλον ούτε η ίδια για να μη με στεναχωρήσει αλλά δεν άντεξε. Ξεκίνησε λέγοντας ότι η φιλοξενία ήταν πολύ καλή, το φαγητό επίσης πολύ καλό και γενικώς οι ετοιμασίες. Ωστόσο αισθάνθηκε εντελώς ακυρωμένη από την κοπέλα μου σχετικά με την κίνησή της να πάει να πάρει δώρο. Επίσης, με αυτά που ζητούσε η κοπέλα μου, αισθάνθηκε πολύ άσχημα. Μου έλεγε 'έχει αναρωτηθεί ποτέ το πώς είμαστε οικονομικά? γιατί μου τα ζητάει όλα αυτά και με κάνει σαν να φαίνομαι η κακιά που δεν προσφέρει τίποτα? Γνωρίζει τι ξενύχτια έχω ρίξει για να σας μεγαλώσω (εννοεί και τον αδερφό μου μαζί)? Και γιατί να πρέπει να πάω να αγοράσω διαμαντένια σκουλαρίκια για να γνωρίσω τη μαμά της? Δεν μπορεί να με δει σαν άνθρωπο? Θα με κρίνει από τα σκουλαρίκια?'. Και ενώ ήταν μέσα σε κόσμο, έβαλε τα κλάματα. Στα τόσα χρόνια πρώτη φορά το κάνει αυτό. Και επίσης είπε αυτό για το γάμο που ανέφερα πιο πάνω.
Το θεμα τρεχει εδώ και 2 χρόνια.+ 5 χρονια που τα ειχατε οταν ξεκινησε το θεμα= 7 χρόνια σχεση, ενώ θέλεις να χωρίσεις απο τα 5 χρόνια και τώρα ξαφνικά παντρευεστε κιόλας!!!!
Η σχέση που περιγράφεις είναι κλασσικη σχεση θυτη - θυματος. Το θύμα είσαι εσύ και εδώ και 2 χρόνια παλευεις να ξεφυγεις αλλα δεν....
Ο θυτης μπλεκει παντα ενα ιστό οπως η αραχνη και παγιδευει το θυμα του. Εισαι ΘΥΜΑ τελεια και παυλα. Αν δεν ζητησεις γρηγορα βοηθεια απο ψυχολογο για τον εαυτό σου, δεν θα ξεφύγεις ποτέ απο τον θυτη σου.
Και ναι η κοπέλα πιστευω οτι εχει ναρκισιστική διαταραχή ΧΟΝΤΡΗ. Οι θυτες εχουν ή ναρκισσιστική διαταραχή ή borderline προσωπικότητα. Εσύ πάλι έχεις πολύ μεγάλο προβλημα αυτοεκτιμησης και δέχεσαι τον απόλυτο εξευτελισμό σου απο την κοπέλα, με αντάλλαγμα ψιχουλα καλής συμπεριφοράς.
'Ημουν το απόλυτο ΘΥΜΑ για όλη μου σχεδόν τη ζωή. Σε συμβουλευω να ζητησεις βοηθεια για τον εαυτό σου επειγόντως και αυτήν αστην να κουρευεται. Αν εχετε ήδη παντρευτεί κλέισε θέση στο δαφνι και ετοιμάσου να καταστρεψεις τις ψυχες των αθωων παιδιων που θα κανετε.
ΥΓ1: όπως θα σου πει και ο ψυχολογος αν πας, η κοπέλα ΔΕΝ ΣΕ ΑΓΑΠΑΕΙ, γιατί πολύ απλά οι θυτες δεν μπορουν καν να αγαπήσουν τον εαυτό τους. Δεν εχουν καμια απολύτως ενσυναισθηση για τους αλλους. Όλοι είναι προέκταση του εαυτου τους, ρομποτάκια για την εξυπηρέτηση των αναγκών τους και φυσικά δεν νιώθουν ποτέ μα ποτέ τύψεις, γιατί όλα τα κανουν βάση σχεδιου.
Ξεκόλα, απο το τι προβλημα εχει αυτή και σώσε τον ευατό σου!!!
ΥΓ2: Αν σε χασει, ο μονος λογος για τον οποιο θα στεναχωρηθεί είναι γιατι θα χασει το ρομποτάκι που εξυπηρετεί τις ΠΑΡΑΛΟΓΕΣ ανάγκες της, χωρις να εχει καθόλου αναγκες το ιδιο και που να τρέχει να βρεί άλλο!!. Όλοι οι θυτες που γνωρίζω (και δυστυχώς είναι πολλοι) δεν νίώθουν ποτέ αγαπη, και δεν αφήνουν το θυμα τους, αν πρωτα δεν βρουν αλλο καλύτερο. Το πρόβλημα δεν ειναι τα νευρα της , αλλά ο τροπος που σκεφτεται, όλες οι φωνές και τα νευρα είναι ψυχρά υπολογισμένες με στόχο την διαλυση της αυτοεκτιμησης του θυματος. Διαβασε λίγο για τους θυτες στο ιντερνετ και θα φρίξεις!!!!
Και να θυμασαι οτι η επιστημονική ομομασία για τις φωνες, είναι λεκτική βία και για τα περιστατικά εξευτελισμου σου, που περιγράφεις ειναι συναισθηματική βία. Εισαι θυμα βίας λεκτικής και συναισθηματικής. Σκοπευεις να περάσεις σαν θυμα όλη την υπόλοιπη ζωή σου?
σου εχω πει πολλες φορες την αποψη μου για το θεμα σου, εξακολουθω να πιστευω τα ιδια.
στον εαυτο σου οφειλεις τις απαντησεις ως προς το τι κανεις ακομα με αυτο το ατομο. εμεις τι αλλο να σου πουμε για να βοηθησουμε??
το καινουριο θεμα που προεκυψε με τους "αρραβωνες", δεν ειναικαθολου καινουριο, ειναι ενα ακομα περιστατικο της γνωστης συμπεριφορας της.
μπορει να ερχεσαι καθε βδομαδα και να μας εξιστορεις απο ενα...
βεβαιως και ηταν αγενεστατη προς την μανα σου να απαιτει συγκεκριμενα δωρα συγκεκριμενου ποσου, να της λεει καταμουτρα ποσο ασχημες βρισκει τις επιλογες της και με ποιον τροπο ειναι αποδεκτη στο να γνωρισει την δικη της μητερα (!)
κι εσυ αναρωτιεσαι αν οφειλεις να στηριξεις εκεινη η την οικογενεια σου.... θεμα στηριξης ειναι η κοινης λογικης και αισθητικης???
Έχετε δίκιο, παιδιά... κι εγώ στην ουσία απαντήσεις για μένα ψάχνω. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν κάνω κάτι δραστικό, ιδιαίτερα μετά το συμβάν με τη μητέρα μου. Και να σκεφτείτε ότι από πέρυσι που πήρα την απόφαση να ξαναπροσπαθήσουμε, πηγαίναμε πολύ καλύτερα. Αλλά μετά από αυτό που έγινε, δεν ξέρω... για μένα ήταν πάρα πολύ χοντρό. Εγώ οκ, μπορεί να έχω την υπομονή και να ανέχομαι κάποια πράγματα. Αυτό δε σημαίνει, όμως, ότι μπορούν και οι υπόλοιποι να είναι το ίδιο (ούτε καν λιγότερο) ανεκτικοί. Ιδιαίτερα όταν πρόκειται για την οικογένειά μου. Δεν μπορώ να αφήνω τον οποιονδήποτε να πληγώνει τους δικούς μου. Και πράγματι υπάρχει συναισθηματική βία που αναφέρετε. Όταν συμβαίνει κάτι, αρχίζω και τα χώνω άγρια γιατί μαζεύονται (γενικά είμαι πολύ ήρεμος και χαμηλών τόνων). Και, όπως μου είπε, γίνομαι σαρωτικός και την ακυρώνω εντελώς. Στη συνέχεια, όμως, πάντα πατάει πάνω στα συναισθήματά μου... κλαίει, με ρωτάει αν την αγαπάω, μου λέει ότι είναι διατεθειμένη να κάνει τα πάντα αρκεί να είμαστε μαζί ευτυχισμένοι και γενικώς με κάνει κομμάτια.
Δυστυχώς, φίλε μου λεει ψέμματα, δεν γινεται κομματια αυτή, απλώς δεν θελει να χασει το ρομποτ-υπηρετη της. Διαβασε για τους ναρκισσους θυτες που εχουν μεινει στο στάδιο που το παιδί δεν εχει συνειδοποιείσει ακόμη την υπαρξη των αλλων και νομιζει οτι αυτό ειναι το κεντρο του κοσμου. Δεν εχει την ικανοτητα να σε αναγνωρισει ειτε εσενα είτε οποιονδηποτε ως ξεχωριστες υπάρξεις με δικαιώματα. όλοι υπαρχουν μονο για την εξυπηρέτηση της αυτού εξοχοτητας του ναρκισσου. Λυπάμαι αλλά κομματια γινεσαι μονο εσύ. Εχεις σοβαροτατο προβλημα, όπως όλα τα θυματα που νομιζουν οτι το να μην διεκδηκουν τα δικαιώματα τους και να ανέχονται την κακοποιηση απο τους αλλους , τα κανει κατα ενα τρόπο καλύτερους ανθρώπους, ενώ στην πραγματικότητα υπάρχει πιθανοτητα εσυ να εχεις μεχρι και αλεξιθυμια.
Επειγόντως πηγαινε σε ψυχολόγο, ΕΣΥ, για το δικο σου σοβαρότατο προβλημα, οι ψυχολογικές βλάβες υστερα απο τοσα χρόνια συναισθηματικής κακοποιησης που υφίστασαι, δυστυχώς θελουν πάνω απο χρόνο θεραπεια για να αποκατασταθούν. Προσεχε, αν με τοσο χυμα που σου τα λεω δεν καταλαβαίνεις, δεν μπορώ να κανω κατι αλλο. ΣΩΣΕ την ψυχή σου!!!!Τρέξε μακριά ΤΩΡΑ.
φιλεμου, ευχομαι να βρεις το δρομο τον σωστο για εσενα, δειχνεις πολύ αιεσθητος κι ουσιαστηκος ανθρωπος, είναι κριμας να περνας τετοια, βεβαια δεν εχω το δικαιωμα να κρινω την σχεσησου, μονο την γνωμημου σου λεω κι σορρυ κι παλυ.
ΑΛηθεια, ετσι ηταν παντα, δλδη κι πριν τα φτιαξετε ετσι ηταν? η ενιωθες την συνηθης υποκρισια που εχουν στην αρχη για να πεσουμε στα δυχτιατους κι μετα εβγαλε όλα αυτά? θα ελεγα ναα πας σε καποιον ειδικο -δε ξερω αν εχεις παει ηδη-
καλο θα ηταν να μαθεις από παλιους φιλους της η συγγενείς της αν ηταν ετσι παντ, αν δλδη είναι ο χαρακτηρας της η αν η κοπελια εχει καποιο πρόβλημα ,αν εχει αλλαξει τωτες καλο είναι να σταθεις διπλα της ,α την βοηθήσεις να γιανει.
χωρις να θελω να σε προσβαλω καλο θα ηταν να κοιτάξεις τον εαυτοσου, δλδη , να προσπαθήσεις με τροπο , κερδίζεις λιγο λιγο χρονο για σενα, κι αφου δεν εχεις οικονομικα θεματα, να φτιαξεις ένα περιβαλον που να μπορεις να γνωρίσεις κι καποια άλλη κοπελα!! καντω!! αλλα χωρις να το καταλαβει , καντω με τροπο, μπορεις να συνενοηθεις με εμπιστασου ατομα , να σε καβατσονουν δλδη , κι με τροπο να βγαινεις κι να γνωρίζεις κοπελες, κοπελες που θα αναγνωρισουν την αξια σου. όμως να προσεχεις!!! το νουσου, γτ. ατομα όπως η δικιασου θα είναι πολύ επιθετηκη σαν μαθει κατι, προσεχε γτ. μπορει να κανει κακο!! δυστυχως υπαρχουν πολλες τέτοιες κοπελες κι αντιδρουν πολύ βιαια αν μαθουν ότι η καρδια μας δεν βρησκει την αγαπη που αξίζουμε σε αυτές!!μπορει να κανει απίστευτα πραγματα, αλλα κι να χωρησεις δυσκολα θα φυγεις , μακαρι να πανε όλα καλα , να γινει καλα κι να κανετε οικογενεια, όμως ψαξε για καποια άλλη κοπελιτσα ταυτόχρονα! όμως μην κανεις το λαθος να εισαι ερωτευμενος με δυο καρδιες!!! δεν αξιζει, πρωτα γτ. εσυ θα πονας κι μετα είναι προσβλητικο προς την κοπελα που θα σε αγαπησει, που θα σου δωσει την εμπιστοσυνη της.
ευχομαι ότι καλητερο
παντος φιλεμου εχει ξεπερασει καποια ορια, να προσβαλει την μητερασου είναι ασχημο, δε σεβετε δλδη εσενα!!απλα το κανει με εμεσο τροπο!! φαντασου αυριο τι θα κανει?? για "ταξιδεψε λιγο στο μελον" παντρεμενει 10 χρονια, τι θα σου κανει?
συγνωμη, μακαρι να είναι θεμα ψυχικης της υγειας και να μπορει καποιος ειδικος θεραπευτης να την κανει καλα κι να ζησετε ερωτευμενοι!!μακαρι!! γτ. εισαι αξιόλογος ανθρωπος κι θα είναι ομορφο να πανε όλα καλα.
αν όμως είναι χαρακτηριστικο της , αν ετσδι είναι ,τωτες δυσκολα τα πραματα.
αποψημου, με τροπο κερδιζε τον χοροσου κι τον χρονοσου, βγαινε με φιλους σου, πλασε ομορφες δικαιολογιες κι λιγο λιγο , ξανα βρες τον εαυτοσου, βγες, γνωρισε κοπελες, υπαρχουν πολλες αξιολογες κοπελες εκει εξω που θα αναγνωρισουν την αξιασου. Ξερεις φιλεμου, πολλες φορες εμεις οι ανδρες, ειδικα αν εχουμε και καποιες τυψεις ,δυστυχως ειμαστε πολύ αυστηροι με τον εαυτομας, λεμε ότι πρεπει να ανεχόμαστε τις κοπελες μας με τα ελλατοματατους! ΟΧΙΙΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟς ΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟ!! ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!! ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ ΚΟΠΕΛΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΞΙΖΟΥΝ!! ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΓΑΠΑΝΕ ΚΙ ΔΕΝ ΓΚΡΙΝΙΑΖΟΥΝ ΣΥΝΕΧΩΣ!!!
σορρυ που εχω τοσο ασχοληθεί με το θεμασου, αλλα για διαφορους λογους με ενοχλεί η αδικια που περενας, ετσι , καλα θα ηταν με τροπο να ψάχνεις για καποια αξια αγαπη, κι μονο αν εισαι συγουρος για την νεασου αγαπη, τοτε φυγε!!! φυγε από την κοποελα που δεν εκτιμα κι συνεχισε στην νεα κοπελα, που θα σε θελει με χαμογελο κι παθος