Όποιος αγαπά, δεν αγαπά μόνο έναν, δύο ή πέντε ανθρώπους. Αγαπά όλους. Αν αγαπά έναν, δύο ή πέντε ανθρώπους τότε δεν αγαπά κανέναν. Δεν ξέρω αν αυτό σε βοηθάει καθόλου;Quote:
Originally Posted by Nestwr
Όποιος αγαπά, δεν αγαπά μόνο έναν, δύο ή πέντε ανθρώπους. Αγαπά όλους. Αν αγαπά έναν, δύο ή πέντε ανθρώπους τότε δεν αγαπά κανέναν. Δεν ξέρω αν αυτό σε βοηθάει καθόλου;Quote:
Originally Posted by Nestwr
Η αγάπη είναι σαν την αγκαλιά. Δεν είναι όλες οι αγκαλιές ίδιες, γιατί αν ήταν όλες ίδιες τότε δεν θα υπήρχε κι ο Θεός. Καλημέρα σου.Quote:
Originally Posted by John11
Αφού εσύ στην αρχή του μηνύματος σου σαφως μιλας για βελτίωση ...πως καταλήγεις με τόση απαισιοδοξία...Quote:
Originally Posted by Nestwr
Αλλαγή στη ζωη μας μπορεί να υπάρξει (δλδ βηματα μπροστα, κατακτησεις σε καθε τομεα της ζωης) ακόμα κι αν οι τραυματικές εμπειρίες από το παρελθόν έχουν μείνει μεσα μας ανεξήτηλες και ο ως αποτέλεσμα τους τρόπος σκέψης και αισθηματα. Μονο που δεν πρεπει να τους επιτρεπουμε να καταστρεφουν αυτο που συνιστα βημα προς τα μπρος πχ η καταληξη της σχεσης σου. Τα βήματα προς τα εμπρος ειναι αποδειξη της θετικής μας πλευρας, οτι οι στοχοι υπαρχουν και η θετικη πλευρα τους πραγματωσε.
Κατορθωνουμε στη ζωη να φτανουμε ψηλα, εκει που αλλοι θα ζηλευαν να ειναι, όμως αυτα που εχουν μεινει μεσα μας ανεξητηλα βγαινουν στην επιφανεια και κανουν ζημια. Ειναι αυτο που ακουμε να λένε, μα αυτος εφτασε εκει, πως ειναι δυνατο να κανει τετοια... Αρα βαλαμε τη θετικη πλευρα και λειτουργησε πολύ καλα, συναμα όμως δεν καναμε τιποτα για να σβησουμε ή τουλάχιστο να περιορισουμε την αρνητικη μας πλευρα.
Συνεχίζοντας την ιστορία μου μετά από καιρό πάλι.
Βλέποντας πίσω διαπιστώνω ότι οι αλλαγές μου φαίνονται τεράστιες και χαμογελώ.Επιτέλους νιώθω μία σχετική ευστάθεια.Έχω κάνει αρκετές δύσκολες και αληθινές κουβέντες με τον εαυτό μου.Γέλασα μαζί με τα λάθη μου,την ανωριμότητα μου,την απελπισία μου.Όταν έχεις έρθει κατάφατσα με το παρελθόν σου τότε το μέλλον είναι μπροστά μας και δεν πρόκειται να με αφήσω χωρίς να χαρώ τις όμορφες στιγμές που υπάρχουν ακόμα μπροστά μου.Εύη σε αγάπησα πολύ,περισσότερο κι από την ίδια μου τη ζωή αλλά πλέον σε αφήνω πίσω.Αν σε ξαναδώ ίσως σκιρτήσει κάτι μέσα μας,ίσως τρέξει ένα δάκρυ,ίσως όμως και να χαμογελάσουμε αλλά σε κάθε περίπτωση θα σε αγκαλιάσω σαν την πιο ζωντανή ανάμνηση όσων θυσίασα και δεν μετάνιωσα ποτέ για αυτά.Θα σε αγκαλιάσω δυνατά,φιλικά και αν μου φύγει ένα δάκρυ συγχώρεσε με, φταίει ότι ερωτεύτηκα κάποτε αληθινά. Καλά να περνάτε όλοι όσοι ήσασταν εδώ στα πολύ δύσκολα και τα λέμε ξανά όταν πιάσουμε άλλη βάρκα στη ζωή!! :p
βασικα το να θες κατι και να παραιτησε απο αυτο ειναι 2 ενιες παντελως αντιθετες. το θεμα ειναι απλο οταν θες κατι και το κυνηγας η οταν δε το θες καθεσε στα αυγα σου και το παρατας.εγω με τα δικα μου ματια ετσι το βλεπω.. ως αλεξανδρος....εγω νομιζω οτι δεν εφταιξε η στρατιοτικη θητεια γιατι αυτη σε ειχε χρεωσει ετσι και αλλιως απο οτι ελεγες
Χθες κάθησα και είδα την ταινία ΑΝ με τον Παπακαλιάτη. Επηρεασμένος από αρνητικές κριτικές δεν είχε τύχει να τη δω ποτέ. Ίσως να φταίει το ότι πλησιάζει η 14 Φλεβάρη ποιός ξέρει, πάντως προσδοκίες δεν έχω, άμα τύχει κάτι έτυχε που λέω πια. Στο τέλος θα σας πω τί κράτησα από αυτή την ταινία, κάτι που δεν είχε τύχει να ήξερα ποτέ.
Ένα χρόνο μετά τα τελευταία μου νέα πάμε στις εξελίξεις. Δουλειά, πολλή δουλειά, άγχος, καλό αυτό, μου αρέσει η πίεση. Προσέχω λίγο και τους γέρους μου, τόσα πέρασαν οι άνθρωποι μεγαλώνοντας 3 παιδιά, είναι πραγματική μεγαλειώδης η δύναμη των γονιών πώς καταφέρνουν να είναι πάντα εκεί για τα παιδιά τους παρά τα βάσανα τους, τα προβλήματα τους, τεράστιο πράγμα η οικογένεια, κάποτε αυτή την έννοια δεν την εκτιμούσα και τόσο, είχα σκληρύνει πολύ μετά από μία οικογενειακή διαφωνία πριν περίπου 11 χρόνια. Μου λείπουν τα φιλαράκια μου στην Αθήνα, μου λείπει λίγο η βαβούρα της πόλης, να χάνεσαι μέσα σε αυτήν, να επιλέγεις από τόσα τί θες να κάνεις. Ανεβαίνω 3-4 φορές το χρόνο, η μία στα γενέθλια της καλύτερης μου φίλης, η άλλη τέλη Αυγούστου πριν ξεκινήσει η σχολική χρονιά. Ελάχιστα τα άτομα με τα οποία κάνω παρέα εδώ, είχα χάσει την επαφή μου τόσα χρόνια που έλειπα αλλά δεν το κρύβω ότι δεν επιδιώκω κιόλας να την αποκαταστατήσω. Δεν μου αρέσει υπό αυτή την έννοια εδώ αλλά έχω βρει την ψυχική μου ηρεμία και με νοιάζει πάρα πολύ αυτή η διάσταση. Δεν αποκλείω κάποτε να γυρίσω Αθήνα αλλά δεν θα σκάσω κιόλας αν δεν το καταφέρω ή αν δεν τα φέρει έτσι η ζωή. Σχέσεις;; Μμμμ... μάπα το καρπούζη η αφεντιά μου. Είχα γνωρίσει τη Σοφία, καλή κοπέλα φαινόταν αλλά με είχε ερωτευτεί πολύ γρήγορα ρε γαμώτο, έτσι είχε πει, ωραίο να το πιστέψεις δεν λέω αλλά εμένα κάτι δεν μου κολλούσε. Περάσαμε ωραία για κάποιο καιρό αλλά δεν μου έβγαινε κάτι περισσότερο και η αλήθεια είναι ότι ήθελε κάτι περισσότερο. Χωρίσαμε και μετά από δύο μήνες έμαθα ότι παντρεύτηκε, οκ δεν το μετάνιωσα που δεν την είχα πιστέψει να πω την αμαρτία μου. Πριν κάποιο καιρό γνώρισα τη Νάσια, σχεδόν 13 χρόνια διαφορά ηλικίας, μικρότερη εννοώ. Σε κάποιο σημείο κόντεψα να ονειρευτώ ξανά μαζί της, ίσως η πρώτη που το κατάφερε μετά το ΜΠΑΜ μου, μου φαινόταν αδιανότητο μία τόσο ωραία κοπέλα να έχει τόσο όμορφες σκέψεις, ώριμες ρε γαμώτο, αν και μιλούσαμε για πάρα πολύ καιρό, αν και ήμασταν σαν σε σχέση στο τελος την έδιωξα με τον τρόπο μου, δεν έβγαινε πρακτικά μία τέτοια σχέση, άλλες φάσεις ζωής, εκείνη μόλις είχε περάσει σε σχολή στην Αθήνα δεν έπρεπε να μπλέξει με τέτοιες καταστάσεις, ίσως και όλα αυτά που λέω να είναι απλά δικαιολογίες επειδή φοβόμουν να διαχειριστώ μία τόσο ασύμμετρη κατάσταση ΞΑΝΑ, ίσως.. δεν το αποκλείω, πάντως πλησίασε αρκετά μέσα μου. Πού θα πάει κάτι έρχεται, πλησιάζει, σκέφτεσαι θετικά και έχεις τα μάτια ανοιχτά.
Τί κράτησα από την ταινία, που δεν ήξερα.
Ψάξτε λίγο στο ίντερνετ και στο youtube για τον Χρόνη Μίσσιο, πάρτε μια γεύση εδώ
http://www.youtube.com/watch?v=KXcsoOxS428
σας εύχομαι καλό βράδυ και σε όσους γιορτάζουν σε λίγες μέρες χρόνια τους πολλά και τρελά!!
το οδοιπορικό κάποιου που αποφάσισε να συνεχίσει το ταξίδι.. to be continued
κι εγω σκεφτομουν μεχρι και πριν λιγες μερες πολυ να παω σε κανα Αγιο Ορος -οπως εγραψες πριν καιρο- επειδη δεν ειχα τη δυναμη ν αντιμετωπισω καποιες αλλαγες που ειναν στη ζωη μου και με στεναχωρουσαν πολυ και δεν ειχα το κουραγιο να τις δεχθω.Quote:
Originally Posted by Nestwr
Στην προσπαθεια αποδοχης τους ειμαι ακομα (ετυχε να ξεσπασω σε ποταμια απο δακρυα 3-4 φορες και να νιωθω ξεριζωμενη την καρδια μου) αλλα τωρα σιγα σιγα νιωθω να 'σηκωνομαι' λιγο λιγο... Το μεγαλυτερο 'πληγμα' ειναι που μετακομισε επαρχεια προχθες το προσωπο που αγαπω πανω στην περιοδο που ειχαμε αρχισει να ξαναερχομαστε κοντα μετα απο κατι χρονια..
εσυ, συνεχιζεις να αγαπας ακομα την κοπελλα εκεινη που αναφερες στα πρωτα σου μηνυματα?
Quote:
Originally Posted by kons_tsia
κάποτε θα πάω ξανά Άγιο Όρος αλλά όχι για μόνιμα όπως σκεφτόμουν κάποτε. για να πας μόνιμα χρειάζεσαι τον σωστό λόγο και δεν υπήρχε ο σωστός λόγος όταν σκεφτόμουν να αποδράσω, γιατί αυτό είχα στο μυαλό μου, την απόδραση, δεν είναι κρυφό.
την Εύη θα την αγαπάω για πάντα με έναν ξεχωριστό τρόπο, καμία δεν είναι μέσα στα απόκρυφα της ψυχής μου και της καρδιάς μου όπως εκείνη, ίσως όταν και ΑΝ βρεθούμε ποτέ ξανά να νιώσω ένα δέος σα να βλέπω απέναντι μου τον Θεό και τον Σατανά μαζί αλλά αυτό που συνειδητοποίησα είναι πως είναι αδύνατον να εξαρτώ τη ζωή μου από εκείνη, η ζωή είναι πάρα πολύ ωραία και μικρή για να ζεις προσκολημμένος στο παρελθόν, έξω υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι, στο χέρι μας είναι να ζήσουμε ευχάριστες και δυσάρεστες στιγμές, να ζήσουμε το παζλ της ζωής, να κάνουμε λάθη, να αγαπήσουμε, να μισήσουμε, να μετανιώσουμε και νομοτελειακά να ηρεμήσουμε σε μία αγκαλιά, δεν είμαι από τους αισιόδοξους αλλά σίγουρα δεν είμαι κι από τους απαισιόδοξους κι αυτό γιατί la vie est belle
κι εγω νιωθω οπως κι εσυ για το ατομο που αγαπαω και , λογικα , αυτο δε θα αλλαξει ποτε απ οτι πιστευω.Quote:
Originally Posted by Nestwr
Δε σε ποναει ομως να σκεφτεσαι ετσι ακομα γι αυτη και να μην την εχεις?
Οι σχεσεις που εχεις κανει μετα την Ευη, πως ηταν; (παρολο που την σκεφτεσαι ακομα)
μα ο τρόπος που σκέφτομαι πια για αυτήν δεν έχει σχέση με το αν την έχω ή όχι, έχει αποκτήσει μία νέα διάσταση, έχει αποκατασταθεί σαν τί ήταν για εμένα και τί πρέσβευε αλλά επίσης έχω συνειδητοποιήσει πώς φτάσαμε εκεί και γιατί φτάσαμε, όταν πλέον έχεις δώσει τις απαντήσεις μπορείς να προχωρήσεις και να αφήσεις κάποια πράγματα πίσω, εκεί που ανήκουνQuote:
Originally Posted by kons_tsia
για το μετά νομίζω έχω γράψει, μου αρέσει πολύ η Νάσια αλλά είμαστε σε άλλη φάση ζωής και σε άλλη... πόλη... ασύμμετρες καταστάσεις που δεν μου φέρνουν ωραίες θύμησες, πριν 8 χρόνια (με τα σημερινά μυαλά αλλά με τις τότε δυνατότητες μου) θα είχα ήδη ανέβει Αθήνα, θα σκεφτόμουν ακόμη και να της ζητήσω να με φάει στη μάπα για πάντα.. είναι πολύ όμορφη κοπέλα και δείχνει πολύ ξεχωριστή περίπτωση αλλά δεν με παίρνει πια να ρισκάρω τέτοιες αλλαγές στη ζωή μου για την προοπτική μιας γυναίκας που φαίνεται (φαίνεται προς το παρόν ξαναλέω) καλός χαρακτήρας, anyway βλέποντας και κάνοντας έχει γίνει η εποχή μας, δεν μπορούμε πλέον κάποιοι να νιώθουμε ασφαλείς ότι θα προσφέρουμε όσα αξίζουν στους άνθρωποι που μας νοιάζουν γιατί για εμένα προσωπικά αυτό παίζει πολύ μεγάλη σημασία, να μπορώ να δίνω
χαιρετώ σας