γεια σας παιδιά

τι ρώσικα είναι πάλι αυτά; Καλά...Λοιπόν, είμαι χάλια χάλια. Τελικά στη δουλειά έχουν προσλάβει αντικαταστάτριά μου κι εγώ έχω πέσει πολύ. Έχουν σταματήσει και οι δραστηριότητες που έκανα λόγω καλοκαιριού και τα πράματα πάνε απ' το κακό στο χειρότερο. Έχω αρχίσει πάλι και ξαπλώνω συνέχεια. Ευτυχώς το βράδυ πηγαίνω και περπατάω σε ένα πάρκο που έχουμε κοντά μας και πάει και άλλος κόσμος και είναι πολύ πολύ ωραία. Κατά τ' άλλα φοβάμαι. Το με το ζόρι δεν πιάνει πάντα λοιπόν. Κουράζομαι πολύ, βαριέμαι τα πάντα. Βαστάτε παιδιά. Σας παρακαλώ βοηθήστε με. Το βασικό μου πρόβλημα είναι αυτό. ότι δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα πέρα από το να καπνίζω και να ξαπλώνω. Γράψτε μου

Quote:

---

Originally Posted by stirixi

τι ρώσικα είναι πάλι αυτά; Καλά...Λοιπόν, είμαι χάλια χάλια. Τελικά στη δουλειά έχουν προσλάβει αντικαταστάτριά μου κι εγώ έχω πέσει πολύ. Έχουν σταματήσει και οι δραστηριότητες που έκανα λόγω καλοκαιριού και τα πράματα πάνε απ' το κακό στο χειρότερο. Έχω αρχίσει πάλι και ξαπλώνω συνέχεια. Ευτυχώς το βράδυ πηγαίνω και περπατάω σε ένα πάρκο που έχουμε κοντά μας και πάει και άλλος κόσμος και είναι πολύ πολύ ωραία. Κατά τ' άλλα φοβάμαι. Το με το ζόρι δεν πιάνει πάντα λοιπόν. Κουράζομαι πολύ, βαριέμαι τα πάντα. Βαστάτε παιδιά. Σας παρακαλώ βοηθήστε με. Το βασικό μου πρόβλημα είναι αυτό. ότι δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα πέρα από το να καπνίζω και να ξαπλώνω. Γράψτε μου

---

και εγω τα ιδια, στις τελευταιες 36 ωρες κοιμηθηκα τις 24, σημερα ειμαι καλυτερα, εχω ορεξη να πινω καφε τουλαχιστον και δεν θα ξανακοιμηθω μεχρι το βραδυ μαλλον

Stirixi, μην παραδίνεσαι.

Το πιο εύκολο είναι να τα παρατήσεις. Όμως δεν αξίζει να παλέψεις?

Αν σε απολύσουν δεν θα είσαι η πρώτη και σίγουρα όχι η τελευταία. Κάποια δουλειά θα ξαναβρεις, μην απογοητεύεσαι!

Όμως αν πέσεις στον βούρκο, κανένας δεν μπορεί να σε βοηθήσει αν δεν βοηθήσεις εσύ τον εαυτό σου.

Σύνελθε, τώρα που είναι νωρίς!!!

Τα ίδια. Μια πάνω μια κάτω, με πολλή βαρεμάρα, να μην μπορώ να γεμίσω τις κενές ώρες. Ουφ...

Τι γίνεται παιδιά; Χαθήκαμε. Εγώ τα ίδια. Δρομολογείται η απομάκρυνσή μου από τη δουλειά και αυτό φυσικά με ρίχνει πολύ. Από την άλλη επειδή πιεζόμουν στη συγκεκριμένη δουλειά κάπως ανακουφίζομαι. Δεν ξέρω όμως αν είναι αυτή η ανακούφιση και χαλάρωση που κάποια στιγμή θα μου γίνουν ακόμη μεγαλύτερη κατάθλιψη. Προσπαθώ να κρατηθώ από διάφορες δραστηριότητες που βάζω στη ζωή μου όπως κάποιες μεταφράσεις εθελοντικά που κάνω για ένα μη κερδοσκοπικό οργανισμό, γενικά διάφορα τέτοια εθελοντικά που προσπαθώ να κάνω. Ελπίζω να κρατήσω και να μην πέσω κατακόρυφα μετά την απώλεια της δουλειάς μου. Για την ώρα δεν κάνω κέφι για αναζήτηση δουλειάς με βιογραφικά και τέτοια. Μέσα στην παλαβωμάρα μου έχασα και το γιου ες μπι που είχα τα βιογραφικά μου κι αυτό με έριξε επίσης πολύ. Γράψτε μου και πείτε μου και τα νέα σας.

προσπαθησε να μην σκεφτεσαι τα προβληματα για λιγο για να παρεις μια ανασα

χαθήκαμε. Δεν ξέρω αν πρόκειται κανείς να ξαναδιαβάσει το μήνυμά μου. έχω γράψει και σε άλλο σημείο μήνυμα. Ενώ είμουν αρκετά καλά, είχα μπει και σε μια τράπεζα χρόνου και είχα βρει άλλες ενασχολήσεις εκεί ξαφνικά έγινε το μεγάλο μπαμ. Μεσολάβησε μια βδομάδα άδειας όπου πήγα διακοπές με ένα φίλο μου, κάτι μεταξύ φιλίας και σχέσης που γνωριζόμαστε χρόνια πολλά και που είναι πολύ μεγαλύτερός μου και πιεζόμουν αφόρητα μαζί του παρόλο που είχε και καλές στιγμές η όλη φάση. Γύρισα σε μια χάλια κατάσταση, να μην μπορώ να σταθώ ούτε λεπτό, σε σημείο να θέλω να πάω σε ψυχιατρείο, τελικά πήγα σε μια μη κυβερνητική οργάνωση που πηγαίνω κι έχει και ψυχιάτρους ,μου είπαν ότι είμουν στα όρια αποδιοργάνωσης μου έδωσαν ένα ηρεμιστικό και είμουν καλύτερα. όλη τη βδομάδα είμουν εκεί όπου βοηθούσα στη γραμματεία και το γραφείο του γιατρού κι έτσι πέρασα τη βδομάδα. Το σαββατοκύριακο συνεχώς ξαπλώνω παίρνω και ηρεμιστικά και περιμένω μια βδομάδα ακόμα στη δουλειά που δεν ξέρω πώς θα βγει. μου έχουν ξαναγράψει στο φόρουμ να κάνω συνεχώς πράγματα με το ζόρι και να μην μένω στο κρεβάτι αλλά δεν ξέρω. Βοηθήστε με και πάλι σας παρακαλώ. Δόστε μου καμιά συμβουλή. ό,τι μου έχετε γράψει κατά καιρούς με βοηθάει πολύ

ε, τουλαχισττον τωρα εμαθες να μην πιεζεσαι :)

Quote:

---

Originally Posted by axl100

ε, τουλαχισττον τωρα εμαθες να μην πιεζεσαι :)

---

ίσως έχεις δίκιο. όλο μου το είναι αντέδρασε σε αυτό που συνέβαινε. όμως αυτό που έπαθα δεν το εύχομαι σε κανέναν. τα είδα όλα. ένιωθα τελείως άχρηστη. Δεν μπορούσα να κάνω ΤΙΠΟΤΑ ΜΑ ΤΙΠΟΤΑ. Μόνο αυτό στην οργάνωση που πήγα και που ήταν σα να πήγαινα σε ψυχιατρείο. Σήμερα όμως είχα ανέλπιστα ένα θετικό μήνυμα ότι μπορεί να με κρατήσουν στη δουλειά και όλα πήγαν καλά. Ξαφνικά συνήλθα. Ευχαριστώ για την απάντηση. Τα λέμε. Εσύ γράφεις καθόλου για τα προβλήματά σου κάπου; Αν έχεις δηλαδή από αυτά...:)

Τι τα ήθελα τα καλά; Κάθε φορά αυτό παθαίνω. Λίγο καλά για κάποιο λόγο ή μετά από κάποια δραστηριότητα και μετά το απολυτο κενό. ΝΙώθω ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα μα τίποτα. Δεν με ενδιαφέρει τίποτα. Δεν μπορώ να κάνω ούτε τα καθημερινά. Το έχει πάθει κανείς αυτό;

ναι, στηριξη, οι περισσοτεροι το εχουμε, μην παραδινεσαι ομως γτ αντεχουμε και αλλο

Quote:

---

Originally Posted by stirixi

Τι τα ήθελα τα καλά; Κάθε φορά αυτό παθαίνω. Λίγο καλά για κάποιο λόγο ή μετά από κάποια δραστηριότητα και μετά το απολυτο κενό. ΝΙώθω ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα μα τίποτα. Δεν με ενδιαφέρει τίποτα. Δεν μπορώ να κάνω ούτε τα καθημερινά. Το έχει πάθει κανείς αυτό;

---

καλή μου στήριξη, όλη αυτή η εσωτερική πάλη που προσπαθούμε μάταια να την σταματήσουμε βρίσκει διέξοδο για να μας δείχνει ότι το πρόβλημα υπάρχει..
κι όσο δεν θέλουμε να δεχτούμε ότι ζούμε μέσα σε μια δύσκολη πραγματικότητα τόσο το πρόβλημα θα διαιωνίζεται! Και συνήθως δεν θέλουμε να το δεχτούμε
αυτό γιατί τότε χρειάζεται και να δουλέψουμε σκληρά για να το αλλάξουμε.. κι όσο εξακολουθούμε να το παραβλέπουμε αυτό είναι εκεί και βρίσκει τον τρόπο
κάθε φορά να μας κάνει δυσάρεστα αισθητή την παρουσία του, για να μας θυμίζει ότι όλ' αυτό που ζούμε είναι το μόνο δυσάρεστο που τελικά το τροφοδοτεί.

Quote:

---

Originally Posted by stirixi

ίσως έχεις δίκιο. όλο μου το είναι αντέδρασε σε αυτό που συνέβαινε. όμως αυτό που έπαθα δεν το εύχομαι σε κανέναν. τα είδα όλα. ένιωθα τελείως άχρηστη. Δεν μπορούσα να κάνω ΤΙΠΟΤΑ ΜΑ ΤΙΠΟΤΑ. Μόνο αυτό στην οργάνωση που πήγα και που ήταν σα να πήγαινα σε ψυχιατρείο. Σήμερα όμως είχα ανέλπιστα ένα θετικό μήνυμα ότι μπορεί να με κρατήσουν στη δουλειά και όλα πήγαν καλά. Ξαφνικά συνήλθα. Ευχαριστώ για την απάντηση. Τα λέμε. Εσύ γράφεις καθόλου για τα προβλήματά σου κάπου; Αν έχεις δηλαδή από αυτά...:)

---

τα προβληματα ειναι στο μυαλο μου, αυτα που μπορω να λυσω τα λυνω, αυτα που δεν μπορω προσπαθω να μην τα σκεφτομαι

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΤΙΡΙΧΙ.
ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ. Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΠΕΡΝΕΙ ΨΥΧΟΦΑΡΜΑΚΑ ΟΤΑΝ ΙΤΑΝ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΗΛΙΚΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΙΑ ΣΟΥ, ΟΙ ΛΩΓΟΙ ΠΕΡΙΠΟΥ ΟΙ ΙΔΙΟΙ. ΕΧΕΙ ΧΑΣΕΙ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ.
ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΠΟΤΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ. ΤΟΡΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΠΙΑΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΥΡΩ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΙΝ ΒΥΘΙΣΤΕΙ, ΞΕΧΝΟΤΑΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ. ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ.
ΕΧΕΙΣ ΠΑΤΡΕΥΤΕΙ ΠΟΤΕ?
ΕΧΕΙΣ ΠΑΙΔΙΑ?
ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΝΕΙΣ?
ΕΧΕΙ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ?
ΠΡΕΠΕΙ ΠΡΟΤΑ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΕΙΣ ΤΟ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ, ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΣΩΜΑ.
ΘΕΟΡΕΙΣ ΠΩΣ ΕΙΣΑΙ ΟΜΟΡΦΗ?
ΕΙΣΑΙ ΕΞΥΠΝΗ?
ΑΝ ΔΕΝ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΑΓΑΠΗΣΟΥΝ.
ΔΕΝ ΕΙΑΙ ΕΓΟΙΣΤΙΚΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΩ.
ΜΙΝ ΣΚΕΥΤΕΣΕ ΠΟΣ ΕΙΣΑΙ ΜΕΓΑΛΗ.
ΣΥΓΝΟΜΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΡΟΤΗΣΕΙΣ, ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΥΝΩ ΑΔΙΑΚΡΙΤΟΣ, ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΩ ΘΕΛΩ. ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΠΩΣ ΝΙΩΘΕΙΣ.
ΤΟ ΟΤΙ ΕΙΧΕΣ ΠΟΛΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ. ΑΠΟΚΛΙΕΤΕ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΧΑΣΕΙ ΤΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕΣ.
ΜΙΝ ΜΕΤΑΝΙΩΝΕΙΣ ΠΟΤΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕ ΣΟΥ. ΙΤΑΝ ΔΙΚΕ ΣΟΥ. ΚΑΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΑΓΑΠΗΣΕ ΤΟ.

Quote:

---

Originally Posted by KOSSTAS

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΤΙΡΙΧΙ.
ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ. Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΠΕΡΝΕΙ ΨΥΧΟΦΑΡΜΑΚΑ ΟΤΑΝ ΙΤΑΝ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΗΛΙΚΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΙΑ ΣΟΥ, ΟΙ ΛΩΓΟΙ ΠΕΡΙΠΟΥ ΟΙ ΙΔΙΟΙ. ΕΧΕΙ ΧΑΣΕΙ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ.
ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΠΟΤΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ. ΤΟΡΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΠΙΑΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΥΡΩ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΙΝ ΒΥΘΙΣΤΕΙ, ΞΕΧΝΟΤΑΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ. ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ.
ΕΧΕΙΣ ΠΑΤΡΕΥΤΕΙ ΠΟΤΕ?
ΕΧΕΙΣ ΠΑΙΔΙΑ?
ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΝΕΙΣ?
ΕΧΕΙ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ?
ΠΡΕΠΕΙ ΠΡΟΤΑ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΕΙΣ ΤΟ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ, ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΣΩΜΑ.
ΘΕΟΡΕΙΣ ΠΩΣ ΕΙΣΑΙ ΟΜΟΡΦΗ?
ΕΙΣΑΙ ΕΞΥΠΝΗ?
ΑΝ ΔΕΝ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΑΓΑΠΗΣΟΥΝ.
ΔΕΝ ΕΙΑΙ ΕΓΟΙΣΤΙΚΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΩ.
ΜΙΝ ΣΚΕΥΤΕΣΕ ΠΟΣ ΕΙΣΑΙ ΜΕΓΑΛΗ.
ΣΥΓΝΟΜΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΡΟΤΗΣΕΙΣ, ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΥΝΩ ΑΔΙΑΚΡΙΤΟΣ, ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΩ ΘΕΛΩ. ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΠΩΣ ΝΙΩΘΕΙΣ.
ΤΟ ΟΤΙ ΕΙΧΕΣ ΠΟΛΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ. ΑΠΟΚΛΙΕΤΕ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΧΑΣΕΙ ΤΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕΣ.
ΜΙΝ ΜΕΤΑΝΙΩΝΕΙΣ ΠΟΤΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕ ΣΟΥ. ΙΤΑΝ ΔΙΚΕ ΣΟΥ. ΚΑΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΑΓΑΠΗΣΕ ΤΟ.

---

Αγαπητέ Κώστα ευχαριστώ για το ενδιαφέρον. Δυστυχώς δεν έχω κάνει οικογένεια κι αυτό είναι που με πονάει πολύ. Να αγαπάμε τις επιλογές μας οκ. και τι γίνεται όταν τις συγκρίνουμε με τους γύρω μας και μετανοιώνουμε για' αυτές; πώς γίνεται να είμαστε τελείως αδιάφοροι όταν βλέπουμε τη ζωή γύρω μας, γυναίκες ολοκληρωμένες έστω και με προβλήματα, και να μη δίνουμε σημασία; Δεν ξέρω αν ήταν επιλογή μου να μην κάνω οικογένεια αλλά λάθος επιλογές γενικά που με έκαναν να μην γνωρίζω κανένα και να μην μπορώ να κάνω σχέση;Τα ξέρω πάλι αυτά. ότι δεν πρέπει να μετανοιώνουμε για τίποτα, να αγαπάμε τις επιλογές μας, τον εαυτό μας. Θα τα προσπαθήσω. Αν και όλος αυτός ο αγωνας με κουράζει.Δεν μπορώ να αγαπήσω τον εαυτό μου δυσκολεύομαι. Πανεπιστήμιο έχω τελειώσει και τώρα μάλλον θα συνεχίσω σε μια δουλειά αρκετά καλή την οποία όμως βαριέμαι. Είμαι αρκετά όμορφη. Δεν΄έχω ιδιαίτερο πρόβλημα με την εμφάνισή μου. Το πρόβλημά μου είναι ότι δεν με ενδιαφέρει τίποτα δυστυχώς, καπνίζω συνέχεια τσιγάρα. Έχω την τάση να παίρνω ηρεμιστικά για να κοιμάμαι συνέχεια. Τι να κάνω; Ο εαυτός μου, ο εαυτός μου, πρέπει να τον αγαπήσω. Οκ θα προσπαθήσω.

Quote:

---

Originally Posted by stirixi

Αγαπητέ Κώστα ευχαριστώ για το ενδιαφέρον. Δυστυχώς δεν έχω κάνει οικογένεια κι αυτό είναι που με πονάει πολύ. Να αγαπάμε τις επιλογές μας οκ. και τι γίνεται όταν τις συγκρίνουμε με τους γύρω μας και μετανοιώνουμε για' αυτές; πώς γίνεται να είμαστε τελείως αδιάφοροι όταν βλέπουμε τη ζωή γύρω μας, γυναίκες ολοκληρωμένες έστω και με προβλήματα, και να μη δίνουμε σημασία; Δεν ξέρω αν ήταν επιλογή μου να μην κάνω οικογένεια αλλά λάθος επιλογές γενικά που με έκαναν να μην γνωρίζω κανένα και να μην μπορώ να κάνω σχέση;Τα ξέρω πάλι αυτά. ότι δεν πρέπει να μετανοιώνουμε για τίποτα, να αγαπάμε τις επιλογές μας, τον εαυτό μας. Θα τα προσπαθήσω. Αν και όλος αυτός ο αγωνας με κουράζει.Δεν μπορώ να αγαπήσω τον εαυτό μου δυσκολεύομαι. Πανεπιστήμιο έχω τελειώσει και τώρα μάλλον θα συνεχίσω σε μια δουλειά αρκετά καλή την οποία όμως βαριέμαι. Είμαι αρκετά όμορφη. Δεν΄έχω ιδιαίτερο πρόβλημα με την εμφάνισή μου. Το πρόβλημά μου είναι ότι δεν με ενδιαφέρει τίποτα δυστυχώς, καπνίζω συνέχεια τσιγάρα. Έχω την τάση να παίρνω ηρεμιστικά για να κοιμάμαι συνέχεια. Τι να κάνω; Ο εαυτός μου, ο εαυτός μου, πρέπει να τον αγαπήσω. Οκ θα προσπαθήσω.

---

ειμαστε θυματα του ανταγωνισμου. κακως το βλεπεις ετσι ρομαντικα αφου σε πληγωνει.

ωραια,με τη δουλεια ολα καλα,οποτε εστιασε στο αλλο θεμα που σε χαλαει, η ελλειψη συντροφου.. τα τσιγαρα θα τα κοψεις μονο οταν νιωσεις πιο δυνατη εσωτερικα, οποτε προς το παρον, ασ'το αυτο! :)

ΝΑΙ ΙΜΑΣΤΕ ΘΗΜΑΤΑ ΑΝΤΑΓΟΝΙΣΜΟΥ ΣΥΜΦΩΝΩ.
ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΜΙΝ ΣΥΓΚΡΙΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΜΕ ΑΛΟΥΣ.
ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΟ ΚΑΝΩ.
ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΣΕ ΑΛΟΥΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΠΟΣ ΜΑΣ ΛΥΠΕΙ.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.

ΟΤΑΝ ΛΕΣ ΤΕΧΝΗ ΤΙ ΕΝΩΕΙΣ? ΤΙ ΑΚΡΙΒΟΣ ΕΚΑΝΕΣ?

ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΕ ΝΑ ΖΩΡΙΣΤΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ, ΔΕΝ ΘΑ ΠΙΑΣΕΙ. ΔΕΝ ΣΕ ΞΕΡΩ ΑΛΑ ΕΙΜΑΙ ΣΥΓΟΥΡΟΣ ΠΟΣ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΠΟΛΑ ΘΕΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ, ΑΠΛΑ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΠΟΣ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ.
ΚΑΙ ΠΙΟΣ ΜΑΣ ΛΕΕΙ ΤΙ ΑΚΡΙΒΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΟΤΕ, ΠΙΟΣ ΒΑΖΕΙ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ.
ΜΟΝΟ ΕΣΥ.

δυστυχώς είμαι πάλι πολύ χάλια, πιο χάλια από κάθε άλλη φορά. Πεσμένη φοβερά, σχεδόν αποδιοργανωμένη καμιά φορά, σχεδόν σε σύγχυση, δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω να δουλέψω. Βοηθήστε με σας παρακαλώ.

Quote:

---

Originally Posted by stirixi

δυστυχώς είμαι πάλι πολύ χάλια, πιο χάλια από κάθε άλλη φορά. Πεσμένη φοβερά, σχεδόν αποδιοργανωμένη καμιά φορά, σχεδόν σε σύγχυση, δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω να δουλέψω. Βοηθήστε με σας παρακαλώ.

---

Πού είσαι στήριξη? Μην φρικάρεις!!! Τι παίχτηκε?

γεια σας! Εχω καιρό να γράψω αλλά κι εγώ αυτές τις μερες και ειδικά σήμερα έιμαι πολύ χάλια. Είμαι 42 χρονών και με πάρα πολλά προβλήματα που όπου τα πω μου λένε πως αντέχω. Πρώτον έχω ένα γιο με παραπληγία και νοητική υστέρηση. Είναι 9 χρόνων και δεν περπατάει. Τι χειρότερο!! Δεύτερον ο άντρας μου είχε αρτοποιείο, πρώην ναυτικός, και μετά από ένα χρόνο λειτουργίας το έκλεισε γιατί πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. Τώρα περιμένει ειδοποίηση για να ξαναφύγει στα καράβια. Οπως καταλαβαίνετε γρίνια και πάλι γρίνια. Τρίτον, πριν δύο μήνες τρακάρησε ο άντρας μου το αυτοκίνητό μας και έπαθε χοντρή ζημιά. Αποτέλεσμα; Δεν μπορώ να πάω πουθενά. Εχουμε ένα παλιό αλλά δεν το πολυεμπιστεύομαι για μακρινές αποστάσεις. Τέταρτον, -μήπως σας ζάλισα;- πριν ένα μήνα έπαθα μερική αποκόλληση στο δεξί μάτι οπότε δε μπορώ να σηκώνω βάρη να σκύβω και να πιέζομαι. Αποτέλεσμα; Δε μπορώ να σηκώνω το παιδί που με έχει ανάγκη και υποχρεωνομαι στον άντρα μου και στη μαμά μου. Ολά αυτά με έχουν κάνει να έχω φοβερό άγχος. Το προβλημα του παιδιού με έχει ρίξει πολύ. ¨Εχω πάει σε ψυχολόγο σε ψυχίατρο έχω πάρει διάφορα φάρμακα αλλά μόλις τα ξεκινήσω ο οργανισμός μου αντιδρά και δεν τα δέχεται. Οπότε έχω πολλές παρενέργειες και με τη συμβουλή του γιατρού πάντα τα σταματώ. Τώρα παίρνω 1 ή μισό lexotanil των 3 mg ανάλογα την κατάσταση και κάπως είμαι καλύτερα. Βέβαια πολλοί μου λενε ότι ξεκινούν και προκλιμακτηριακά προβλήματα οπότε τα χειρότερα πιστεύω έρχονται. Οταν με πιάνει κρίση πανικού νιώθω χάλια. Νομίζω ότι τρελαίνομαι, μουδιάζει το κεφάλι μου, μυρμηγκιάζουν τα νεύρα μου και νομίζω ότι θα κάνω κάτι κακό. Ο γιατρός μου λέει ότι δεν θα κάνω τίποτα. Ολα είναι γενικευμένη αγχωδης διαταραχή. Οταν το σκέφτομαι ηρεμώ αλλά οταν μου έρχεται η κρίση τα χάνω. Νομίζω ότι είμαι εκτός τόπου και χρόνου. Και πάντα συμβαίνουν σε δύσκολες στιγμές. Αυτή τη βδομάδα σκέφτομαι να ξανακάνω μια επίσκεψη στον ψυχίατρο μετά από αρκετούς μήνες για να δω τι θα μου πει. Να μιλήσω λίγο να ηρεμήσω. Ευτυχώς που έχω τη μαμά μου και την αδελφή μου και τα συζητάω γιατί με το σύζυγο δε λέω τίποτα γιατί δεν τα καταλαβαίνει όλα αυτά. Τα θεωρεί αστεία. Συγνώμη αν σας ζάλισα αλλά ήθελα λίγο να μιλήσω σε ομοιοπαθείς να ηρεμήσω.

Quote:

---

Originally Posted by kuxumuxu

Πού είσαι στήριξη? Μην φρικάρεις!!! Τι παίχτηκε?

---

δεν ξέρω τι ακριβώς παίχτηκε. Με το που σταμάτησαν οι διάφορες δραστηριότητές μου το καλοκαίρι άρχισα να πέφτω. σταμάτησε και η δουλειά, και έπεσα πάρα πολύ. Σίγουρα τα παίρνω πολύ βαριά όλα. Επακολούθησε ένα ταξίδι με ένα φίλο μου όπου γύρισα χάλια. Στη συνέχεια αναζήτησα βοήθεια σε μια ΜΚΟ που πηγαίνω κι έχει και ψυχιατρική υπηρεσία. Με βοήθησαν και πηγαίνω ακόμα εκεί όπου υποτίθεται πως βοηθάω, κάθομαι λίγο στη γραμματεία, κάνω κάτι μεταφράσεις...και λέω υποτίθεται γιατί τα κάνω όλα φοβερή αγγαρεία. Το μόνο που θέλω είναι να ξαπλώνω συνέχεια. Εντωμεταξύ μάλλον ξαναρχίζω δουλειά και δεν ξέρω πώς θα είμαι και αν θα τα καταφέρω. ΠΙέζομαι πολύ, δεν την θέλω αυτή τη δουλειά, κι έτσι όπως είμαι δεν ξέρω αν θα ήθελα την οποιαδήποτε δουλειά. Εντωμεταξύ παίρνω και φάρμακα που δεν ξέρω αν μου κάνουν καλό ή όχι. Με το ένα που μου έχουν δώσει τώρα σχεδόν με πιάνει ένα τρέμουλο στο πρόσωπο κάθε μέρα, φαντάσου. Αλλά και γενικά είμαι σαν ζόμπι, κυκλοφορώ σαν ζόμπι. Με μια ελαφρά αποδιοργάνωση, σα σύγχυση. Δεν ξέρω γιατί πάω τόσο χάλια γαμώτο. Ίσως είναι το ότι δεν μπορώ τη δουλειά αυτή που ξεκινάω, και γενικά είμαι σε ένα αδιέξοδο οικονομικό. με πιέζουν όμως πολύ από το περιβάλλον μου να μην αφήσω τη δουλειά κι έτσι κι εγώ έχω αφεθεί σε αυτό και απλά πιέζομαι. Αλλά η πίεση αυτή να με οδηγήσει στην τρέλα; Αξίζει; Βέβαια και τη δουλειά να μην είχα πάλι θα τρελαινόμουν νομίζω. Γιατί όμως για τα οικονομικά να τρελαθώ; Δεν μπορώ να αντιδράσω στο περιβάλλον μου που θέλει να συνεχίσω τη δουλειά.

Quote:

---

Originally Posted by πεννυ

γεια σας! Εχω καιρό να γράψω αλλά κι εγώ αυτές τις μερες και ειδικά σήμερα έιμαι πολύ χάλια. Είμαι 42 χρονών και με πάρα πολλά προβλήματα που όπου τα πω μου λένε πως αντέχω. Πρώτον έχω ένα γιο με παραπληγία και νοητική υστέρηση. Είναι 9 χρόνων και δεν περπατάει. Τι χειρότερο!! Δεύτερον ο άντρας μου είχε αρτοποιείο, πρώην ναυτικός, και μετά από ένα χρόνο λειτουργίας το έκλεισε γιατί πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. Τώρα περιμένει ειδοποίηση για να ξαναφύγει στα καράβια. Οπως καταλαβαίνετε γρίνια και πάλι γρίνια. Τρίτον, πριν δύο μήνες τρακάρησε ο άντρας μου το αυτοκίνητό μας και έπαθε χοντρή ζημιά. Αποτέλεσμα; Δεν μπορώ να πάω πουθενά. Εχουμε ένα παλιό αλλά δεν το πολυεμπιστεύομαι για μακρινές αποστάσεις. Τέταρτον, -μήπως σας ζάλισα;- πριν ένα μήνα έπαθα μερική αποκόλληση στο δεξί μάτι οπότε δε μπορώ να σηκώνω βάρη να σκύβω και να πιέζομαι. Αποτέλεσμα; Δε μπορώ να σηκώνω το παιδί που με έχει ανάγκη και υποχρεωνομαι στον άντρα μου και στη μαμά μου. Ολά αυτά με έχουν κάνει να έχω φοβερό άγχος. Το προβλημα του παιδιού με έχει ρίξει πολύ. ¨Εχω πάει σε ψυχολόγο σε ψυχίατρο έχω πάρει διάφορα φάρμακα αλλά μόλις τα ξεκινήσω ο οργανισμός μου αντιδρά και δεν τα δέχεται. Οπότε έχω πολλές παρενέργειες και με τη συμβουλή του γιατρού πάντα τα σταματώ. Τώρα παίρνω 1 ή μισό lexotanil των 3 mg ανάλογα την κατάσταση και κάπως είμαι καλύτερα. Βέβαια πολλοί μου λενε ότι ξεκινούν και προκλιμακτηριακά προβλήματα οπότε τα χειρότερα πιστεύω έρχονται. Οταν με πιάνει κρίση πανικού νιώθω χάλια. Νομίζω ότι τρελαίνομαι, μουδιάζει το κεφάλι μου, μυρμηγκιάζουν τα νεύρα μου και νομίζω ότι θα κάνω κάτι κακό. Ο γιατρός μου λέει ότι δεν θα κάνω τίποτα. Ολα είναι γενικευμένη αγχωδης διαταραχή. Οταν το σκέφτομαι ηρεμώ αλλά οταν μου έρχεται η κρίση τα χάνω. Νομίζω ότι είμαι εκτός τόπου και χρόνου. Και πάντα συμβαίνουν σε δύσκολες στιγμές. Αυτή τη βδομάδα σκέφτομαι να ξανακάνω μια επίσκεψη στον ψυχίατρο μετά από αρκετούς μήνες για να δω τι θα μου πει. Να μιλήσω λίγο να ηρεμήσω. Ευτυχώς που έχω τη μαμά μου και την αδελφή μου και τα συζητάω γιατί με το σύζυγο δε λέω τίποτα γιατί δεν τα καταλαβαίνει όλα αυτά. Τα θεωρεί αστεία. Συγνώμη αν σας ζάλισα αλλά ήθελα λίγο να μιλήσω σε ομοιοπαθείς να ηρεμήσω.

---

αυτά είναι προβλήματα πέννυ...παρόλο που τα προβλήματα σου είναι σοβαρά μήπως αν προσπαθούσες να τα δεις πιο χαλαρά κι όχι τόσο μαύρα. Δεν μπορεί να μην υπάρχει και κάτι θετικό στη ζωή σου για να εστιάσεις...

Είναι όντως σοβαρά προβλήματα. Ειδικά αυτό με το παιδί μου. Ολα τα άλλα είναι δευτερεύοντα. Κάτι θετικό; Μόνο ο άλλος μου ο γιος που θα πάει πέμπτη δημοτικού μου λείπει τώρα γιατί είναι διακοπές. Αλλιώς δε μπορώ να βρω κάτι θετικό στην όλη υπόθεση. Διαβάζω κανένα βιβλίο, λύνω σταυρόλεξα, κεντάω και αλήθεια είναι πολύ αγχολυτικό το κέντημα. Ελπίζω όλα να πάνε καλά. Ευχαριστώ πάντως για τη συμβουλή σου.

Quote:

---

Originally Posted by stirixi

Ίσως είναι το ότι δεν μπορώ τη δουλειά αυτή που ξεκινάω, και γενικά είμαι σε ένα αδιέξοδο οικονομικό. με πιέζουν όμως πολύ από το περιβάλλον μου να μην αφήσω τη δουλειά κι έτσι κι εγώ έχω αφεθεί σε αυτό και απλά πιέζομαι. Αλλά η πίεση αυτή να με οδηγήσει στην τρέλα; Αξίζει; Βέβαια και τη δουλειά να μην είχα πάλι θα τρελαινόμουν νομίζω. Γιατί όμως για τα οικονομικά να τρελαθώ; Δεν μπορώ να αντιδράσω στο περιβάλλον μου που θέλει να συνεχίσω τη δουλειά.

---

Τα οικονομικά και το αδιέξοδο που λες είναι μια πραγματική ανάγκη; Κάνουμε συνήθως αυτά που απαιτούνται για να ζούμε. Αν κάτι δεν είναι εντελώς απαραίτητο στην παρούσα φάση δεν είναι απαραίτητο να βάζουμε όλες τις δυνάμεις μας σε αυτό. Το έγραψες με τέτοιο τρόπο που φαίνεται να μην είναι απαραίτητη ανάγκη αυτή τη στιγμή.

Εγω στηριξη μου θα εστιάσω στο γεγονός ότι αν και νιώθεις χάλια, απάντησες στη φίλη πεννυ και της είπες να εστιασει σε κάτι θετικο στη ζωή της...που πραγματικά η κοπέλα βάλλεται απ' όλες τις μπάντες.Δεν υποτιμάω με κανένα τρόπο τα προβλήματα σου, ο καθένας ξέρει τι βιώνει και πως νιώθει, αλλά την απάντηση την έδωσες εσύ η ίδια..

Πέννυ μου θέλει πραγματική δύναμη για ν' αντιμετωπίσεις όλα αυτά στη ζωή σου. Ιδιαίτερα αυτό με το παιδί σου. Αλήθεια κολλησα σ' αυτή τη φάση, συγγνωμη
Γράφε μας όποτε νιώθεις την ανάγκη να μιλήσεις..