ζητείται ελπις !!!

Κατάλαβα. Όμως γιατί να συγκρίνεις τον εαυτό σου με άλλα άτομα ομαδοποιώντας τα, λες και όλες/οι ανήκουν σε μια ομάδα με κοινά στοιχεία τα "δουλειά, κοινωνική ζωή, ερωτική ζωή?" Κριτήρια δηλαδή έχεις κάνει αυτά που επιθυμείς και προσωρινά δε νιώθεις έτοιμη να διεκδικήσεις. Ξέρεις, ένα άτομο που στη δουλειά του δεν είναι πχ ευχαριστημένο, θα ζήλευε εσένα, δεν είναι έτσι? "Ενώ έχεις βολευτεί στον μικρόκοσμό σου". Αυτό θέλει λίγη συζήτηση. Γιατί το να φοβάσαι να βγεις από το σπίτι δε θα το περιέγραφα ακριβώς και ως βόλεμα. Μάλλον ο φόβος σου κατευθύνει τις επιθυμίες, άλλες τις απαγορεύει και επιτρέπει αυτές που είναι μέσα στα δικά του πετσοκομμένα πλαίσια. Από την άλλη, τι θεωρείται ως φυσιολογική ζωή, δεν είναι και κάνα όνειρο στην εποχή μας, με όσα βιώνουμε. Δούλεψε με το φόβο σου, αντέχοντάς τον σιγά σιγά όλο και περισσότερο. Απόκτησε δηλαδή μια ανοχή στο φόβο, που όμως δε θα σημαίνει υποχώρηση στις επιταγές του.

σε ευχαριστω πολυ Ρειν!
τα λογια σου ειχαν πολυ ουσια κ βαθος (οπως παντα αλλωστε :))

"Βολεμένη" είσαι επειδή αφήνεις το φόβο να σε κατευθύνει, όπως είπε και η Ρέιν παραπάνω.Βολεύεσαι γιατί ξέρεις οτι δεν θα σου επιτρέψει να κάνεις πράγματα που χρειάζεται να σφίξεις τα δόντια, να πάρεις μια βαθιά ανάσα και να πεις "πάμε". Όσο σε κρατάει στη γραμμή εκκίνησης, αυτος ικανοποιείται κι εσύ νιωθεις βολεμένη.Μα ρε παιδί μου θες να τρέξεις, σε βλέπω...
Ο φόβος τρέφεται ωραιότατα απο κάποιον που αυτοπροσδιορίζεται "φοβισμένος και τραγικά ανασφαλής".
(και εδω αρχίζει ο φαυλος κύκλος "η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα"...). Εγω πιστεύω ότι υπάρχει μια αμφίδρομη τροφοδοσία -fuck- αλλά έτσι είναι. Ο φόβος -που ολοι νιωθουμε, λιγότερο ή περισσότερο- μας κανει φοβισμένους και ανασφαλείς και αδύναμους και και ...και...Και όσο παράμενουμε φοβισμενοι, ο φοβος τρίβει τα χερια του. Γιατί ειμαστε καλοι πελάτες βεβαίως.

Και τι κάνεις;Ακονίζεις/γυαλίζεις τα όπλα και ξεκινάς. Για μενα ειναι ενας ΠΟΛΕΜΟΣ.
Μικρά βήματα, μια μάχη τη φόρά.
Και κάτι άλλο. Σκέψου μηπως ετερο-προσδιορίζεσαι τελικά. γιατί σε καθε μήνυμά σου αναφέρεις την ψυχολόγο σου. Κάνεις πολύ καιρό ψυχοθεραπεία και νομίζω θα έπρεπε να ησουν αλλιώς. Δυο πράγματα συμβαινουν: η ψυχολογος σου ειναι κακη επαγγελματίας (ή "καλή") ή/και δεν γουστάρεις με την καμιά να νιωσεις καλύτερα.

Και τέλος, επειδή εκεί που εισαι ήμουνα κι εγώ, θέλει τσαμπουκά μεγάλο, να ανοίξει και καμιά μύτη, δεν τρέχει τίποτα. Αλλά όρμα..

Quote:

---

Originally Posted by Frini

Η δουλειά έστω και ημιαπασχοληση θα σου έκανε καλο. Σκεψου την γιογκα, μια μικρή ομάδα ανθρώπων.

---

Φρινη μου σχετικα με αυτο που λες απο Σεπτεμβρη σκεφτομαι να παω σε μια ομαδα αυτοβοηθειας.
νομιζω πως θα μου κανει καλο.
ποια ειναι η αποψη σας?
και η γιογκα δεν ειναι ασχημη ιδεα απλα προτιμω να κανω γνωριμιες με ατομα με παρομοια προβληματα με τα δικα μου γιατι αυτο με κανει να νιωθω πιο ασφαλης.
π.χ. αλλιως θα αντιδρασουν τα ατομα της ομαδας αυτοβοηθειας αν με πιασει πανικος κ αλλιως καποιος που ειναι "εξω απο το χορό"

Επίσης, το λέω και σε αυτό το νήμα,γιατί δεν πάμε για έναν καφέ εμείς εδω οι προβληματικοί;;;
Όσοι μένουν Αθηνα μια παρεούλα, όσοι μένουν Θεσσαλονίκη άλλη μία και όσες άλλες παρεούλες βγαίνουν και οι υπόλοιποι skype :)

Quote:

---

Originally Posted by fragile

Φρινη μου σχετικα με αυτο που λες απο Σεπτεμβρη σκεφτομαι να παω σε μια ομαδα αυτοβοηθειας.
νομιζω πως θα μου κανει καλο.
ποια ειναι η αποψη σας?
και η γιογκα δεν ειναι ασχημη ιδεα απλα προτιμω να κανω γνωριμιες με ατομα με παρομοια προβληματα με τα δικα μου γιατι αυτο με κανει να νιωθω πιο ασφαλης.
π.χ. αλλιως θα αντιδρασουν τα ατομα της ομαδας αυτοβοηθειας αν με πιασει πανικος κ αλλιως καποιος που ειναι "εξω απο το χορό"

---

Nαι πιστευω ότι θα βοηθούσε κάτι τετοιο, ότι αισθάνεσαι ότι σου ταιριαζει και σε κάνει να νιώθεις πιο ασφαλης.
Απλα ανέλαβε δραση, μην αφήνεσαι

Quote:

---

Originally Posted by Blue9791

Επίσης, το λέω και σε αυτό το νήμα,γιατί δεν πάμε για έναν καφέ εμείς εδω οι προβληματικοί;;;
Όσοι μένουν Αθηνα μια παρεούλα, όσοι μένουν Θεσσαλονίκη άλλη μία και όσες άλλες παρεούλες βγαίνουν και οι υπόλοιποι skype :)

---

μπλου πολυ καλη η ιδεα σου αν και με βρισκεις σε νταουνιασμενη φαση σημερα :P
ειμαι πολυ πεσμενη
Αθηνα μενω.
εσυ?
το μονο μου θεμα ειναι οτι επειδη μενω πολυ μακρυα απο το κεντρο της Αθηνα εχω προβλημα στη μετακινηση.
ας δηλωσουν και αλλα παιδια απο Αθηνα συμετοχες και θα δω και γω πως θα τα βολεψω με το θεμα της μεταφορας
αγοραφοβικοι-και οχι μονο- ολου του κοσμου ενωθειτε!!! :)

Quote:

---

Originally Posted by fragile

εχω ξεκινησει και γραφω ενα βιβλιο...

---

Τι βιβλίο γράφεις;

Quote:

---

βασικα η θλιψη μου, κανει την εμφανιση της οταν σκεφτομαι τι εχει η πλειοψηφια των ανθρωπων...δουλεια, κοινωνικη ζωη, ερωτικη ζωη.
δηλαδη ενω εχω βολευτει στον μικροκοσμο μου, νιωθω ασχημα που δεν εχω οτι εχουν οι περισσοτεροι, καθαρα και μονο επειδη νιωθω μειονεκτικα και συμπλεγματικα.

---

Συγκρίνεις με τους άλλους. Όλοι δυστυχώς το κάνουμε. Οι άλλοι συγκρίνουν τον εαυτό τους με εμάς, και εμείς με τη σειρά μας συγκρίνουμε με τους άλλους. Η σύγκριση είναι η μεγαλύτερη βία. Το έχεις σκεφτεί; Και το ότι συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους είναι οι άλλοι που σου το έμαθαν. Π.χ. προσπαθεί κάποιος να το παίξει σπουδαίος σε κάτι γιατί ο ίδιος νιώθει κενό μέσα του και το χρειάζεται αυτό. Έτσι λέει μέσα του ή έξω του, "έχω κάτι που δεν έχεις" ή "είμαι κάτι που δεν είσαι", και αυτό σε κάνει (και με κάνει) να αισθανόμαστε άσχημα.

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Επίσης, προσπαθείς ήδη να χειριστείς την κατάσταση, εφόσον το δίλημμα που βάζεις "ή στο σπίτι ή θα διακόψω τη συνεργασία" αποτελεί δική σου προσπάθεια χειρισμού, άρα προσπάθεια να περάσει το δικό σου σε μια επαγγελματικής φύσεως σχέση, επιμένω σε αυτό, ενώ η ίδια έγραψες πως με δική σου συμφωνία είχε γίνει το ένα ραντεβού εδώ ένα εκεί.

---

Στο σπίτι σου ή στο σπίτι μου; Υπάρχουν συσκευές που η εγγύησή τους είναι on site. Που σημαίνει αν χαλάσει έρχονται στο σπίτι σου και την επισκευάζουν. Δεν την πας εσύ.
Και στις επαγγελματικές σχέσεις τα όρια είναι ευμετάβλητα και εξαρτώνται από τις ανάγκες του επαγγελματία και του πελάτη. Άλλος λογιστής έρχεται στο χώρο σου, σε άλλον πας, σε άλλο συνεργείο πας το μηχανάκι και σου δίνει άλλο πρόχειρο να κάνεις τη δουλειά σου, και κομώσεις κατ' οίκον, κλπ. Το τι θα γίνει το επιλέγουν και οι δύο, και αν η αρχική συμφωνία είναι κάποια, ποιός ο λόγος να μην αλλάξει εφόσον συμφωνούν και οι δύο. Ένας πελάτης σε ρωτάει "μπορείς αυτό;", κι αν δεν μπορείς πάει αλλού ή συμβιβάζεται. Το "πάω αλλού" δεν έχει έννοια χειρισμού.
Πρώτα απ' όλα οι ανάγκες μας, εφόσον δεν κάνουμε κακό σε κάποιον.

Ωραία οπτική John. Δεν το σκέφτηκα έτσι. Και μάλλον είναι της ίδιας της fragile που πρέπει να αφουγκραστώ την εμπειρία της πιο προσεκτικά, όπως και τις σκέψεις για αυτήν την εμπειρία. Από πρώτης όψεως μου φάνηκε πως για να επιμείνει η ψυχολόγος σε αυτή την "εναλλαγή" ίσως να είχε κάποιους λόγους, όπως το να πιέσει την fragile να διατηρήσει την εγκυρότητά της, ίσως ως ενδυνάμωση προς τις ίδιες της τις αποφάσεις/ κάτι τέτοιο, αλλά δεν ξέρω, και η δική σου οπτική μου ακούγεται και αυτή λογική και μάλιστα να αγκαλιάζει πιο πολύ τα δικαιώματα αυτού που έχει τη μεγαλύτερη ανάγκη ποσοτικά. Αυτό εννοούσες μήπως?

τζον πολυ μου αρεσε η οπτικη σου...
στην ρειν επισης...
στην ψυχολογο μου παλι καθολου :(

υ.γ.δεν γραφω ακριβως βιβλιο.
εμπλουτιζω την ποιητικη μου συλλογη γιατι ανεκαθεν εγραφα ποιηματακια.
με γεμιζει πολυ αυτη η δραστηριοτητα :)

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Ωραία οπτική John. Δεν το σκέφτηκα έτσι. Και μάλλον είναι της ίδιας της fragile που πρέπει να αφουγκραστώ την εμπειρία της πιο προσεκτικά, όπως και τις σκέψεις για αυτήν την εμπειρία.

---

Είχα γράψει απάντηση και κατά λάθος έκλεισα το παράθυρο και πρέπει να τα ξαναγράψω. Θα τα γράψω περιληπτικά αυτή τη φορά. Το θέμα είναι η προκατάληψη. Συνήθως έχουμε προκατάληψη για αυτούς που είναι "αδύναμοι" ή που έχουν κάποια δυσκολία, κι ας μην το καταλαβαίνουμε. Όσο προσπαθούμε να μην έχουμε προκατάληψη, τόσο αυτή θα παραμένει. Αν όμως απλά, δούμε τις προκαταλήψεις που έχουμε (που όλοι μα όλοι έχουμε) τότε μπορεί σταδιακά να "μαραίνονται".

Quote:

---

Originally Posted by fragile

τζον πολυ μου αρεσε η οπτικη σου...
στην ρειν επισης...
στην ψυχολογο μου παλι καθολου :(

---

Aχ, fragile τι τραβάς κι εσύ. Αν κάποιος βρεθεί σε "άσχημη κατάσταση", οποιαδήποτε κι αν είναι αυτή, δεν έχει μόνο να αντιμετωπίσει την κατάσταση, αλλά και τον τρόπο αντιμετώπισης από τους άλλους. Και αυτό είναι το 'χειροτερότερο' που μπορεί να συμβεί. Και συμβαίνει, το βλέπω σε εμένα κάθε μέρα, μα κάθε μέρα!
Να κάνω και λίγη πλάκα. Ελπίζω να μην σου είπε πως το κάνει για το καλό σου. Αν το είπε ή το πει, πες της ότι και εσύ το κάνεις για το καλό της για να γυμνάζεται!
Να σου πω κάτι, το άτομο που μου έκανε το μεγαλύτερο κακό είναι ένας ψυχολόγος -που αρκετά χρόνια πριν είχα αποφασίσει να επικέφτομαι-. Και τότε, τουλάχιστον στην αρχή και για αρκετούς μήνες, θεωρούσα ότι μου έκανε και καλό!


> υ.γ.δεν γραφω ακριβως βιβλιο.
> εμπλουτιζω την ποιητικη μου συλλογη γιατι ανεκαθεν εγραφα ποιηματακια.
> με γεμιζει πολυ αυτη η δραστηριοτητα

Ναι, συνέχισε. Κάνε ότι σου έρχεται στο μυαλό. Με όσο μεγαλύτερη ελευθερία μπορείς. Με το "ελευθερία" τι εννοώ; Μπορεί να κάνεις κάτι και να σου έρχονται στο μυαλό πράγματα που σου έχουν πει άλλοι. Δηλαδή, τι πρέπει, τι δεν πρέπει, τι είναι σωστό και τι λάθος, ξέρεις αυτά που χωρίς να το καταλαβαίνουμε τα "κουβαλάμε" (συμβουλές, κριτικές, γνώμες, κλπ). Όταν σου έρχονται αυτά να μένεις σ' αυτά και να τα αισθάνεσαι και μετά αφού ξεμπερδεύεις με ένα-ένα να συνεχίζεις να "προχωράς".

fragile, μπορώ να ρωτήσω; Τι σε φοβίζει περισσότερο η αγοραφοβία και ο πανικός ή η μοναξιά;

Quote:

---

Originally Posted by John11

fragile, μπορώ να ρωτήσω; Τι σε φοβίζει περισσότερο η αγοραφοβία και ο πανικός ή η μοναξιά;

---

Τζον με φοβιζουν σε τραγικο βαθμο και τα δυο, οποτε...ειλικρινα δεν ξερω τι να διαλεξω.
το θεμα ειναι οτι ο πανικος, στην περιπτωση μου, ευθυνεται (ως ενα βαθμο) για τη μοναξια μου.
και λεω στην περιπτωση μου, γιατι υπαρχουν κ αγοραφοβικα ατομα, τα οποια εχουν κοινωνικη ζωη.
ή η περιπτωση μου ειναι πιο βαρια ή φταινε και αλλοι παραγοντες...

εσενα τι σε φοβιζει πιο πολυ απο τα δυο?
εχεις κοινωνικη ζωη?

Quote:

---

Originally Posted by fragile

εσενα τι σε φοβιζει πιο πολυ απο τα δυο?
εχεις κοινωνικη ζωη?

---

Κατ' αρχή να πω ότι δεν μπορώ/θέλω να εκφραστώ στο forum άνετα. Θα κρατήσω διαφορετική στάση από το πώς π.χ. θα μιλάγαμε προσωπικά μαζί. Είναι φυσικό να φοβίζουν και τα δύο.
Κακά τα ψέματα, αν κάποιος έχει οποιοδήποτε βαθμό αγοραφοβίας ή κρίσεις πανικού ή αδιόρατο φόβο, επίσης φόβους για διάφορα θέματα (ξεκινώντας από αρρώστια και καταλήγοντας στο φόβο για τις αράχνες ή τα φίδια) τότε για μένα είναι σίγουρο πως τα άτομα που έχει γύρω του (αν έχει) δεν είναι και τόσο ...κατάλληλα. Αυτό που θέλω να πω είναι πως από τον οποιοδήποτε κύκλο ανθρώπων έχουμε γύρω μας (συγγενείς ή φίλους ή σύντροφο ή επαγγελματικές σχέσεις) καθορίζεται και η κατάσταση της ζωής μας. Γι' αυτό και η ρήση "δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιός είσαι". Δεν μπορεί να υπάρχει άτομο με αγοραφοβία που να μπορεί να πει πως η κοινωνική του ζωή είναι εντάξει, θα ήταν αδύνατο. Την ερώτηση στην έκανα για να δω πώς το βλέπεις. Υπάρχουν άτομα που πιστεύουν ότι έχουν τους καλύτερους ανθρώπους γύρω τους και γι' αυτό δεν μπορούν να εξηγήσουν τα προβλήματα που "ξεφυτρώνουν" μπροστά τους.
Θα σου στείλω προσωπικό μήνυμα, τα διαβάζεις;
Προσθήκη: Με τα δεδεομένα της ζωής μου και με το ότι έχω αγοραφοβία θα έπρεπε να είμαι στην απόλυτη κόλαση (όχι ότι είμαι και πολύ μακρυά δηλαδή ;) ). Αλλά με έχει βοηθήσει το ότι έχω σκεφτεί πάρα πολύ. Και η άποψη ότι η πολλή σκέψη δεν κάνει καλό δεν με βρίσκει καθόλου σύμφωνο!

Γιαννη πολυ σωστα τα λες!
πηρα το μηνυματακι σου!
θα λαβεις συντομα mail μου!
να εισαι καλα :)

καλημερα σας!
εχω καιρο να γραψω...οχι οτι ημουν καλα, αλλα δεν ειχε συμβει κ κατι το συγκλονιστικο.
σημερα ομως επεσα καπως ψυχολογικα με κατι που συνεβη.
ως γνωστον δεν δουλευω και ουτε μπορω στη φαση που ειμαι.
ως εκ τουτου μοναδικη πηγη εσοδων μου, ειναι τα χρηματα που μου δινουν οι γονεις μου.
σημερα λοιπον...μετα απο το χαρατσι που ηρθε στον πατερα μου απο την εφορια,αποφασισαμε να κανουμε καποιες περικοπες στις δαπανες.
απο εκει που επερνα 80 ευρω τη βδομαδα πλεον παιρνω 70.
δεν κατηγορω σε καμια περιπτωση τους γονεις μου που στην τελικη δεν ειναι υποχρεωμενοι στην ηλικια που ειμαι να μου δινουν χρηματα ομως δεν παυει να ειναι μια απωλεια δεδομενου κιολας οτι καπνιζω αρκετα...

Καλημέρα fragile
Όλοι μας έχουμε απώλεια εσόδων σε σημείο που πολλοί απο εμάς να μην μπορούμε ν' ανταπεξέλθουμε στα βασικά.
Και αν με ρωτήσεις ναι, με ριχνει, όχι δεν μου είναι καθόλου εύκολο να το αποδεχτώ.
Προχθές μια φίλη μου -φιλόλογος το επάγγελμα- που της έκανα τη φορολογική της δήλωση και της είπα πόσα έχει να πληρώσει από τον κατά πολύ μειωμένο μισθό της, έβαλε τα κλαμματα και ειλικρινά δεν ήξερα πως να την παρηγορήσω.
Μου έλεγε τζάμπα τα μεταπτυχιακά , η τόση όρεξη μου να προσφέρω στα παιδιά (όντως)...αισθάνομαι σαν να με τιμωρεί το κράτος που θέλησα να ζήσω ανθρώπινα και με αξιοπρέπεια.
Γαμώτο δεν ξέρω τι παρήγορο να σου πω..ας προσπαθήσουμε όλοι μαζι να μην μας πάρει από κάτω..

ρε παιδια νιωθω την αναγκη να μοιραστω μαζι σας και καποια αλλα μου προβληματα.
δεν μου φτανει η κωλο-αγοραφοβια και το ανεξελεγκτο αγχος που με γαμανε καθημερινα, αντιμετωπιζω σε καθημερινη βαση και την πληρη απαξιωση της μητερας μου.
δεν αναγνωριζει τον μοχθο μου.
οτι κανω της φαινεται λιγο.
εχει υπερβολικα υψηλους στοχους για μενα.
πλενω 4 ταψια και αφηνω απλητη μια κατσαρολα ε στην απλητη κατσαρολα θα εστιασει.
παω μεχρι την πλατεια να παρω τσιγαρα και να ταχυδρομησω γραμματα, δεν της αρκει.
περιμενει απο μενα να γινω τελειως καλα, να της κανω εγγονακια και πολλα πολλα ακομα.
την εχουν ξεχεσει δυο γιατροι μου για την σταση αυτη που κραταει αλλα απο το ενα αυτι μπηκαν κ απο το αλλο βγηκαν.
ο πατερας μου παλι ενω με νιωθει και με στηριζει σε πολλες στιγμες ειναι η προσωποποιηση του πεσιμισμου.
τα βλεπει ολα μαυρα ακομα κι αν δεν ειναι.
η αδερφη μου εχει και κεινη ψυχολογικα αν και τελευταια παει αρκετα καλα!
ειμαι μεσ' το σπιτι υποφερω.
βγαινω απο το σπιτι υποφερω διπλα.
ειμαι παγιδευμενη.

Θα σου πω κατι με βεβαιοτητα απολυτη. ΜΕΣΑ στο σπιτι υποφερεις διπλα.

μπλου δεν εχεις και αδικο αν και το αγοραφοβικο κομματι μεσα μου δεν συμφωνει μαζι σου :P

σας εχω ομως εξελιξεις (και δυσαρεστες και ευχαριστες)

ΤΟΛΜΗΣΑ ΚΑΙ ΕΚΑΝΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΠΑΝΑΚΙ ΜΟΥ!!!
στην επιστροφη βεβαια με επιασε μια κρισουλα πανικου, η μητερα μου αρχισε παλι την γκρινια οτι δεν προσπαθω αρκετα....ΑΛΛΑ ΑΠΟΛΑΥΣΑ ΘΑΛΑΣΣΑ, ΗΛΙΟ ΚΑΙ ΒΟΥΤΙΤΣΕΣ!!!!
(παντως ειμαι βεβαιη οτι αν η μητερα μου αποδεχοταν το προβλημα μου κ αναγνωριζε τις προσπαθειες μου- οσο μικρες κ αν ειναι αυτες- θα ημουν πολυ καλυτερα!!!)
οχι που δεν θα γκρινιαζα παλι :P

Quote:

---

Originally Posted by fragile

(παντως ειμαι βεβαιη οτι αν η μητερα μου αποδεχοταν το προβλημα μου κ αναγνωριζε τις προσπαθειες μου- οσο μικρες κ αν ειναι αυτες- θα ημουν πολυ καλυτερα!!!)
οχι που δεν θα γκρινιαζα παλι :P

---

Αυτό είναι βέβαιο! Πιθανότατα δεν θα είχες καν προβλήματα αν το περιβάλλον σου ήταν διαφορετικό.
Αυτοί που μας δημιουργούν τα προβλήματα, βρίσκονται συνήθως πολύ κοντά μας. Και ξέρουμε καλά ποιοι είναι, όσο κι αν αυτοί δεν αντέχουν να το παραδεχτούν. Συχνά, φτάνει και μόνο να απομακρυνθούμε για να γίνουμε καλύτερα.

δεν εχεις και αδικο μαριαν.
αλλα πως να απομακρυνθεις με μηδενικο εισοδημα και παρεα με τις κρισεις πανικου?
ΤΗΑΤ ΙS THE QUESTION!!!

Quote:

---

Originally Posted by fragile

δεν εχεις και αδικο μαριαν.
αλλα πως να απομακρυνθεις με μηδενικο εισοδημα και παρεα με τις κρισεις πανικου?
ΤΗΑΤ ΙS THE QUESTION!!!

---

Δεν ειπαμε να αλλαξεις χωρα, ακομα και η καθημερινες μικρες αποδρασεις θα σε βοηθησουν.
Προσπαθησε 2 πραγματα.
1) Να εκτίθεσαι όσο περισσότερο μπορείς σε αυτό που σε φοβίζει (μπαι δε γουει τα συγχαρητηρια μου για το μπανακι!!! :))
2) Να μην περιμενεις την επιβραβευση για να νιωσεις καλυτερα. Οι γονεις μας υπαρχουν για να γκρινιαζουν. Δεν καταλαβαίνουν όλοι οι ανθρωποι αυτου του ειδους τα προβλήματα.
Για τη μητερα σου μπορει να ειναι ασημαντο ή καπριτσιο δικο σου. Αυτο ομως ειναι η δικη της αποψη.

Εσυ να επιβραβευεις τον εαυτο σου. Μην σε τρομαζει το εξω (σου το λεω εγω που εχω υπαρξει αγοραφοβικη και εξακολουθω να ειμαι σε περιοδους στρες). Εξω ειναι η λυση στο προβλημα σου. Στο σπιτι δλδ δεν παθαινεις πανικους; Τι να τους παθεις στο σπιτι, τι να τους παθεις στην παραλια. Τουλαχιστον στην παραλια θα σου μεινει και το μαυρισμα!
Ο θησαυρος, λεει, ειναι μεσα στη σπηλια που φοβομαστε να μπουμε.

Quote:

---

Στο σπιτι δλδ δεν παθαινεις πανικους; Τι να τους παθεις στο σπιτι, τι να τους παθεις στην παραλια. Τουλαχιστον στην παραλια θα σου μεινει και το μαυρισμα!

---

μπλου μιλας πολυ ορθα και σοφα αλλα το θεμα ειναι οτι στο σπιτι δεν παθαινω πανικους.
αντε στην χειροτερη να νιωσω υπερμετρο αγχος.
παντως κριση πανικου εχω να παθω στο σπιτι αιωνες.
το δικο μου αγχος ειναι αγοραφοβικο-κοινωνικο.
υπαρχουν πολλοι που παθαινουν κρισεις πανικου, χωρις ομως να ειναι αγοραφοβικοι.

Quote:

---

Ο θησαυρος, λεει, ειναι μεσα στη σπηλια που φοβομαστε να μπουμε.

---

ΑΥΤΟ ΤΟ ΡΗΤΟ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ!!!
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΤΟ ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΕΣ ΜΑΖΙ ΜΑΣ :)

καλημερα αν και για μενα δεν ηταν και τοσο καλο το ξεκινημα σημερα...
ο εαυτος μου εξακολουθει να με απογοητευει.
πανικ-ατακ απο το πουθενα παλι πρωινιατικα μεσα στο φουρνο της γειτονιας.:(

Καλημέρα!
Μην του δίνεις σημασία μωρε του βλάκα του πανικου!
Παίξε μαζί του.
Σημασία είχε οτι πηγες στο φουρνο :)

Quote:

---

Originally Posted by Blue9791

Καλημέρα!
Μην του δίνεις σημασία μωρε του βλάκα του πανικου!
Παίξε μαζί του.
Σημασία είχε οτι πηγες στο φουρνο :)

---

και ηταν και μπαγιατικη η τυροπιτα!!!
αστα να πανε μπλου :P

fragile στην αρχη βιωνα τ ιδια συναισθηματα μ σενα πραγματικα ομως αν μπορεσεις και δεν τ σκεφτεσαι θα ερθεις σ ενα σημειο που πλεον θ σ πιανει κ δεν θ σ ενοχλει καν μεχρι π θ φυγει!!!!εγω ετσι εκανα οχι πως ειμαι παντα καλα αλλα πολυυυυυυυυυυυυυ καλυτερα απο καποτε!!!!ΜΠΟΡΕΙΣ.-

σε ευχαριστω Αγγελικουλα :)

βασικα σημερα που εκατσα και τα στεφτηκα προσδιορισα μια πολυ σημαντικη αιτια που εχει επιτεινει το αχγος μου.
οπως ειχα προαναφερει στο τελευταιο ραντεβου με την ψυχολογο δεν πηγα γιατι με επιασε υπερμετρο αγχος και την παρακαλεσα να ερχεται και τις δυο φορες σπιτι μου.(ανα 15 με βλεπει)
επειδη ομως ειχαμε συμφωνησει να πηγαινω μια φορα εγω στο γραφειο της και μια φορα να ερχεται εκεινη σπιτι μου, μου ειπε οτι "εσπασα το ατυπο θεραπευτικο συμβολαιο" και οτι ναι μεν θα ερθει σπιτι μου μετα τις διακοπες της να συζητησουμε (την δευτερα ειναι το ραντεβου) αλλα μου δηλωσε οτι πλεον δεν ειμαστε σε ψυχοθεραπευτικη σχεση πριν επαναπροσδιορισουμε το νεο ατυπο συμβολαιο.
αυτο μου εχει στοιχισει παρα μα παρα πολυ γιατι 2-3 φορες που τα χα παιξει και ειχα αναγκη να της μιλησω στο τηλ. εκεινη δεν το σηκωνε οπως παλιοτερα.

τωρα σχετικα με το ραντεβου της δευτερας ειμαι πολυ προβληματισμενη.
της εκανα εναν προλογο οτι θα της επαναπροσδιορισω τις αναγκες μου κ μου ειπε πως κ κεινη θα επαναπροσδιορισει τις δικες της.
αυτο τωρα τι σημαινει?
οτι θα αυξησει την αμοιβη αραγε?
τους λογους που δεν θελω να πηγαινω στο γραφειο της τους εχω αναφερει σε προηγουμενο ποστ ( δεν ειναι μονο η αγοραφοβια στη μεση )

Καταρχήν άκουσε τι έχει να σου πει.
Η γνώμη μου είναι οτι πρέπει να πηγαίνεις.
Είναι μέρος της θεραπείας σου και πρέπει να το αποδεχτείς.
Επίσης οι ψυχοθεραπευτές δεν είναι φίλοι μας. Δεν κάνουν υποστηρικτική θεραπεία.
Όσο δύσκολο και αν είναι, άφησέ την να κάνει τη δουλειά της.

μπλου ειλικρινα σου μιλαω δεν προκειται ουτε για φυγοπονια, ουτε για βολεμα, ουτε για τεμπελια.
την χρονια που μας περασε, οσες συνεδριες εγιναν στο γραφειο της ηταν εντελως ασκοπες γιατι αναλωναμε ολο το χρονο στο να με ηρεμησει απο τον πανικο αφηνοντας ακαλυπτα τα πολλα και τεραστια ζητηματα που με βασανιζουν.

αντιθετως οσες φορες ηρθε σπιτι μου ημουν ηρεμη και τρομερα συγκεντρωμενη με αποτελεσμα να πιασει τοπο η συνεδρια 100%

Ξεκινώ λεγοντάς σου οτι σέβομαι απερίριστα την κατάστασή σου και οτι λεμε εδω μεσα το λέμε για κινητοποίηση.
Αν έπιανε τόπο βρε καλή μου η συνεδρία, δεν θα είχες τόσο σοβαρο΄πρόβλημα στο να πας εσυ την επόμενη φορά.
Δηλαδή ακόμα και η ένταση αυτή του πανικού, έχει αποτέλεσμα όταν σκοπος σου είναι να νικήσεις την αγοραφοβία.
Θυμησε μου, φάρμακα παίρνεις;

αχ μπλου μου ας με πιασει πανικος στο super market,
ας με πιασει πανικος στο φουρνο,
ας με πιασει πανικος οπουδηποτε αλλα οχι στο γραφειο της.
θελω να πω οτι εκτιθεμαι στις φοβιες μου ουτως η αλλως.
σημερα π.χ. εκανα δυο εξωτερικες δουλειες.
φαρμακα ναι παιρνω.

Fragile καταλαβαινω απολυτα αυτο που λες για την μητερα σου.
Και οι δικοι μου γονεις αρνουνταν να δουν το προβλημα και αυτο αν μη τι αλλο εκανε την κατασταση μου ακομα χειροτερα.
Οι λογοι για τους οποιους δεν θελουν να δουν το προβλημα ειναι πολλοι.
Μπορει να φοβουνται οτι αυτοι ευθυνονται για το προβλημα σου ( αυτη ειναι η περιπτωση της μητερας μου) , μπορει να μην ξερουν τι ειναι και πως προκαλειται ή και να υποτιμουν την κατασταση σου νομιζωντας οτι υπερβαλλεις. Μπορει ακομα να νομιζει οτι με το να αρνειται το προβλημα σου , θα το ξεπερασεις.

Για αρχη λοιπον μπορεις να βρεις αρθρα στο ιντερνετ που νομιζεις οτι περιγραφουν την κατασταση σου και να τους δωσεις να τα διαβασουν. Το δευτερο ειναι να της δωσεις να καταλαβει οτι σε πληγωνει αυτη η αρνηση της , και οτι σε κανει να αισθανεσαι χειροτερα. Πρεπει επισης να της εξηγησεις οτι δεν ευθυνεται απαραιτητα αυτη για την κατασταση σου , και οτι ειναι μια ασθενεια που δεν μπορουσε ουτε να την προβλεψει , ουτε να την αποτρεψει.

μπετελγκεζ μου ειναι τοσο αγυριστο κεφαλι η μητερα μου και τοσο προσκολημενη στις πεποιθησεις της, που ο,τι απο τα παραπανω και να της πω δεν προκειται να καταλαβει τπτ απολυτως.

της εχω μιλησει εγω, της εχει μιλησει ο πατερας μου, της εχουν μιλησει ολοι οι θεραπευτες που κατα καιρους ειχα και παλι τιποτα.

ΔΕΝ ΕΝΝΟΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ- ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΠΕΠΕΙΣΜΕΝΗ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΠΟΤΕ- ΟΤΙ ΤΟ "ΠΡΩΗΝ ΑΣΤΕΡΙ ΤΗΣ" , ΝΟΣΕΙ ....ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΠΕΙΑΝ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΠΟΤΕ ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΦΕΡΘΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΩ.
ΚΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΦΡΟΥΔ ΝΑ ΑΝΑΣΤΑΙΝΟΤΑΝ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΣ ΜΙΛΟΥΣΕ, ΠΑΛΙ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕ!!!!

Quote:

---

Originally Posted by fragile

αχ μπλου μου ας με πιασει πανικος στο super market,
ας με πιασει πανικος στο φουρνο,
ας με πιασει πανικος οπουδηποτε αλλα οχι στο γραφειο της.
θελω να πω οτι εκτιθεμαι στις φοβιες μου ουτως η αλλως.
σημερα π.χ. εκανα δυο εξωτερικες δουλειες.
φαρμακα ναι παιρνω.

---

βασικα τα παραπανω τα εγραψα εννοωντας οτι την ωρα της συνεδριας με την ψυχολογο μου, θελω να ειμαι απολυτα ηρεμη και οχι υπο την επηρεια του πανικου γιατι στη συνεδρια ερχομαι σε επαφη με το μεσα μου πραγμα που απαιτει απολυτη συγκεντρωση.

Quote:

---

Originally Posted by fragile

βασικα τα παραπανω τα εγραψα εννοωντας οτι την ωρα της συνεδριας με την ψυχολογο μου, θελω να ειμαι απολυτα ηρεμη και οχι υπο την επηρεια του πανικου γιατι στη συνεδρια ερχομαι σε επαφη με το μεσα μου πραγμα που απαιτει απολυτη συγκεντρωση.

---

Δεν σε εχουν βοηθησει τα φαρμακα με τους πανικους;

Quote:

---

Originally Posted by Blue9791

Δεν σε εχουν βοηθησει τα φαρμακα με τους πανικους;

---

εντος σπιτιου αρκετα (οχι απολυτα)
ενιοτε και εκτος.
οχι ομως οταν ειναι να παω σε προκαθορισμενο ραντεβου (πχ στην ψυχολογο στις 12)
οταν εχω εξωτερικες δουλειες δλδ περιμενω την στιγμη που θα ειμαι σχετικα ηρεμη και τοτε βγαινω.
εξαρταται βεβαια και απο τις συνθηκες.
πχ τωρα που σου γραφω λειπουν οι γονεις μου κ ειμαι σχεδον ετοιμη να κοιμηθω απο την ηρεμια.
οταν ειναι εδω οι γονεις οσα φαρμακα κ να παρω θα τσιτωθω στανταρ...ή η μητερα μου θα με επικρινει ή ο πατερας μου θα αναστεναζει βλεποντας τις ειδησεις στην διαπασων.

Να μείνεις μόνη σου δεν παίζει;
Αυτό που είπες είναι πολύ σημαντικό.
Μόνη σου είσαι ήρεμη και με τους γονείς σου τσιτώνεις.