εμενα η μανα μου και τωρα πιστευει πως εγω φταιω πως δεν τα καταφερε στην ζωη της, αλλα τωρα που δουλευει στα γεραματα για να με ταιζει το βουλωσε, παντως συγνωμη δεν ζητησε ποτέ
Printable View
απο καθε πλευρα πλυση εγκεφαλου οτι για ολα φταιει ο αλλος, φυσικα και εγω ετρωγα φταιξιμο γιατι δεν ειχα φροντισει να μοιασω στην εκαστοτε πλευρα που εκανε την πλυση αλλα στην αλλη! :P Με τα πολλα τους τα σταματησα τα πλυντηρια γιατι εβαλα μυαλο καποτε και επαψα να ακουω και να ασχολουμαι, και πλακα πλακα, ετσι συνηλθανε κι αυτοι.
Για αυτο λεω πια οτι εχουμε την ευθυνη και τη δυναμη να ισορροπησουμε τη συναισθηματικη μας κατασταση ενηλικοι γαρ, και αν αλλαξουμε εμεις υπαρχει πιθανοτητα να αλλαξουν και οι αλλοι. Αλλιως να παμε εμεις επι τουτου να αλλαξουμε καποιον ειναι εντελως ματαιο.
"Για αυτο λεω πια οτι εχουμε την ευθυνη και τη δυναμη να ισορροπησουμε τη συναισθηματικη μας κατασταση ενηλικοι γαρ, και αν αλλαξουμε εμεις υπαρχει πιθανοτητα να αλλαξουν και οι αλλοι. Αλλιως να παμε εμεις επι τουτου να αλλαξουμε καποιον ειναι εντελως ματαιο.".
Δε διαφωνώ, αν κάποιος έχει το κουράγιο να το καταφέρει όλο αυτό. Εγώ δε το είχα πάντως, ειδικά μετά από έναν καρκίνο, για να μη ξαναναφέρω και τα υπόλοιπα. Αυτό που με ενδιέφερε, ήταν να διαπιστώσω πως όντως δε θα με ένοιαζε αν ο άνθρωπος που με έφερε σε αυτό τον κόσμο, πάθαινε ο,τιδήποτε. Και ναι, το διαπίστωσα... και ναι, χέστηκα... και ναι, είμαι τίμια απέναντί μου όταν δε πιστεύω σε γονείς, αγάπες και μπαρμ******λα... και ναι... πιφφφφφφφφφ... δεν είναι ώρα για ψυχανάλυση, θα ξημερωθούμε... δε βρίσκω και τραγούδια ρε γαμώτη μου, λολ!...
http://www.youtube.com/watch?v=6vn23...eature=related
Απλα μην πιστευεις οτι λενε σιακερ, ειναι διαταραγμενοι για αυτο λενε ασχημα πραγματα που φυσικα δεν αληθευουν. Μην επηρεαζεσαι απο το τι λενε, γιατι πολυ απλα δεν ειναι η αληθεια. Και μην επηρεαζεσαι και απο το γεγονος οτι τα λενε, γιατι βλεποντας σε να αντιδρας και να χαλιεσαι συνεχιζουν να τα λενε, ενω αν βλεπανε οτι πεφτουν σε τοιχο ή στου κουφου την πορτα, θα σταματαγανε.
... Λίλιουμ παιδί μου μπράβο... τα ίδια λέμε, πάνω - κάτω... με τη διαφορά πως ως μεγαλύτερη, αποκαλούσα τη Σιάκερ "Σλέϊκερ", λόγω πρεσβυωπίας...:)... μη χαλιέστε, παραμένω δυναμική και άτρωτη, λολ!... αλλά θα γκαγκανιάσω περιμένοντας τον Σίζαρ... θα μείνω εδώ, άμεμπτη, αλώβητη, ατάραχη... δε με νοιάζει αν είναι αδερφή, την αγάπη του θέλω... δε με νοιάζει το σύμπαν, το Μποζίδιο είναι δικό μου... δε με νοιάζει το φόρουμ, έχω το αγκαγκάνιαστο... δεν είμαι καλά, γι' αυτό γράφω στις 2 το ξημέρωμα - ενώ ξυπνάω στις 5 - ... χέστε τους γονείς σας, τραβάτε το δρόμο σας μπας και σωθεί ο κόσμος... άχ, ναι... από μουσική σήμερα δεν εχετε παράπονο... ό,τι νά 'ναι, λολ!...
http://www.youtube.com/watch?v=x4y6mDdwnVg
..........
Η μανα μου..ηταν υπευθυνη,για πολλα που καθορισαν την ζωη την δικη μου και της αδελφης μου...με πολυ αρνητικο και επιβαρυντικο τροπο.
Την εχασα πριν τεσσερα χρονια...οταν ενας μεθυσμενος οδηγος περασε και την χτυπησε πεζη...καμμια μας δεν ηταν εκει..το μαθαμε ωρες αργοτερα,η αδελφη μου γιατι ηταν στην δουλεια κι εγω γιατι εμενα αλλου....
πηγαμε στο θριασειο..οπου μας ανακοινωθηκε ο θανατος της και στην συνεχεια στον νεκροθαλαμο για αναγνωριση....πρωτη πηγα εγω...η αδελφη μου δεν ειχε κουραγιο...
εκει την ειδα...σχεδον αγνωριστη απο το χτυπημα....επεσα πανω της και μου βγηκε μονο μια λεξη.....αγαπη μου....
λιγο μετα βγηκα και φωναξα την αδελφη μου...μια τρελλη ιδεα μου χε γεννηθει πως μπορει να μην ηταν αυτη και να κανα λαθος....
μπηκε και η αδελφη μου για αναγνωριση.....
στο σπιτι μας απο παιδια.....τα λογια ,αγαπης δεν υπηρχαν...η εκδηλωση τρυφεροτητας εφερνε ντροπη και αμηχανια...με την αδελφη μου..δεν ειχαμε μοιραστει ποτε σκεψεις και συναισθηματα που να αφορουσαν την μανα μας.....τιποτα
κι ομως ,οταν μπηκε μεσα στο θαλαμο και την ειδε...εκανε ακριβως οτι εγω....την ακκαλιασε και προς μεγαλη μου εκπληξη...ειπε ακριβως κι αυτη μια μονο λεξη....αγαπη μου......
κανεις δεν μας θυμωνει και δεν μας πληγωνει περισσοτερο απο τον ανθρωπο που πιο πολυ ποθουμε την αγαπη του...... κι η μανα..ειναι μια και μοναδικη και μονο οποιος την εχει χασει μπορει να το καταλαβει......
γιαυτο εχω να πω μονο...πως δεν πρεπει να χανουμε χρονο...σε ανουσιους θυμους και ανουσιους καυγαδες.....χαμογελα..πες της πως την αγαπας...και κανε αυτο και μονο που εσυ θες......
... νομίζω πως κάτι μας έπιασε βραδυάτικο και ανοίγουμε πολύ το στόμα μας... την ψυχή μας εννοώ... είναι απίστευτα συγκλονιστικό όλο αυτό που περιγράφεις, κι αν το κάνω κείμενο, θα βρω κι άλλα να γράψω καθώς θα φαντάζομαι... εγώ δεν ήμουν δίπλα της όταν έπαθε έμφραγμα Φλου..., ούτε όταν έσπασε το πόδι της... γιατί με έμαθε να μισώ τον πατέρα μου - έναν υπέροχο άνθρωπο - ... γιατί μου κατσίκωσε στο σβέρκο μια κατάθλιψη κι έναν αλκοολισμό, που θα πρέπει να παλεύω μαζί τους μέχρι να πεθάνω... και κυρίως, γιατί δε με ήθελε από τότε που με είχε στην κοιλιά της... ένα καταπληκτικό παιδάκι... βαριά η ώρα Φλου... βαριά και τα τιμήματα... σε φιλώ και να προσέχεις...
http://www.youtube.com/watch?v=RANC1yUYCFQ
Υ.Γ. ... σήμερα δεν έχω σχέση με τ' αδέρφια μου... φαντάσου... είμαι ίδια με την "πετυχημένη" αδερφή μου... μου κατέστρεψε ΚΑΙ αυτό...
Βάλτε τίτλο στο θέμα: "αμαρτίες γονέων πεδεύουσι τέκνα".
Η μάνα είχε τα ψυχολογικά της, ποτέ όμως δεν πήγε σε ψυχολόγο μπας και βελτιωνοταν κάπως (αν είναι μιας κάποιας ηλικίας τώρα ξέχνα το), τα οποία ψυχολογικά απ ότι φαίνεται κληρονόμησε . Και στη συνέχεια τα έδωσε στην κόρη υπό τύπον ανατροφής, η οποία κόρη, μεσα από το ύφος που γραφει εδω, επίσης βασανίζεται από τέτοια.
Κορίτσι, ας τη μαμα σου, τον εαυτο σου να δεις πως θα τον λυτρώσεις απ αυτα που του φορτωσανε. Προτεραιότητα στη ψυχολογική στήριξη να δώσεις σε σενα, που εισαι τωρα σε ηλικία που είσαι δεκτική σε αλλαγές, πριν ριζωσει μέσα σου η ζημιά και φτασεις καποτε εσύ να εχεις με τη δικια σου κόρη τα προβλήματα που έχεις σημερα με τη μάνα σου, γιατι κι μανα σου προφανως καποτε είχε τετοια με τη δικη της μανα. Φροντισε τον εαυτο σου γρηγορα με τον τροπο που σου λέμε, ένα καλό ψυχολόγο, συν φύγε από το σπίτι, μακριά από το χωρο που σε ανατροφοδοτεί με τα ψυχολογικά.
βρε παιδι μου αυτο με τους γονεις εχει εξαπλωθεί δεν καταλαβαίνω γιατί τοση αδιαφρία απο την μερια τους κ το ξαναλέω θαρρείς οτι το μόνο που θελανε ειναι να δούνε αν μπορούν να κάνουνε παιδια.
όλοι έχουν θέματα με τους γονείς τους αλλά όταν σου τη χαλάνε πρέπει να τους γράψεις κ να πας παρακάτω κ αν αυτό σημαίνει να πασ σε γιατρό θα πρέπει να πασ όχι για τη μάνα σου αλλά για σένα αύριο μεθαύριο θα βγεις έξω στη ζωή εκεί πως θα τα καταφέρεις πρέπει να τα χεις βρει με τον εαυτό σου αλλιώς τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα
Siaker δεν νομίζω η μαμά σου να σε θέλει δυστυχισμένη, απλά ΔΕΝ ΣΥΝΝΕΝΟΕΙΣΤΕ είτε γιατί δεν έμαθε σωστά τον ρόλο του γονέα, την τέχνη μάλλον του ρόλου του γονέα
γιατί περί τέχνης πρόκειται, είτε γιατί είχε κι αυτή τα δικά της ψυχολογικά θέματα από μικρή που την καταστούν ανεπαρκή σαν γονέα αλλά όπως και αν έχει μην το
ψάχνεις γιατί σε προχωρημένη ηλικία είναι δύσκολο ν' αλλάξεις έναν άνθρωπο. Προσπάθησε να βελτιώσεις την δική σου ζωή και αν οι συνθήκες το ευνοούν φύγε
από το σπίτι.
αν η μάνα σου σού πληρώνει ψυχολόγο ή ψυχίατρο γιατί να μην το εκμεταλλευτείς;
αν πάει αυτή, θα πάει για να συζητήσει δικά της προβλήματα, για δικό της όφελος.
αν πας εσύ, θα μπορείς να συζητήσεις όλα αυτά που σε απασχολούν για να ωφεληθείς εσύ!
γιατί δεν το εκμεταλλεύεσαι; :)