Δεν μπορεί κανείς να πει με σιγουριά γιατί θέλει να είναι κοντά σας. Ίσως γιατί υποκαθιστάτε το παιδί της, ίσως γιατί αισθάνεται ενοχές, ίσως γιατί δεν έχει δική της ζωή και εσείς την γεμίζετε, είτε γιατί σας αγαπάει πραγματικά. Δεν ξέρω. Αν νομίζεις πως η σχέση σου μαζί της σου είναι χρήσιμη και ουσιαστική και πως όταν ανοίξεις τα φτερά σου, δεν θα κοπεί αυτός ο δεσμός τότε ναι, ας είσαι κοντά της. Σημασία για μένα όμως έχει να ανοίξεις τα δικά σου φτερά.Quote:
Originally posted by interappted
existir σε ευχαριστω κι ογιατρος αυτο μου ειπε..ολα ξεκινανα απο το οικογενειακο περιβαλλον και αυτος εγινε τοσο αδυναμος που ουτως η αλλως θα το εκανε μπορει οχι για εμενα αλλα για κατι αλλο...μαλλον ζηλευα τη σχεση που ειχε με την υπερβολικα εκδηλωτικη και διαχυτικη του μανα σε σχεση με την δικη μου ψειγιο-μανα...
Απορω με την παθερα μου πως και δε μου βγαζει κακια?πως με θελει συνεχεια διπλα της?αραγε εχει κι αυτη τις ενοχες της?Σε μια μερα πολυ φορτισης γυρισα και της ειπα δεν εχουμε να χωρισουμε τιποτα πια εμεις οι 2 το επαθλο εσπασε..περιμενα να με διωξει κι αυτη αρχισε να με φιλαει!πως μπορει και με αγαπαει?μονο για το παιδι αραγε?ειναι εκδηλωρτικη κ σε εμενα πια......κ τωρα καταλαβα τι σκατα εκανα..κ ενα παραπανω που εχω αγορι κ μεγαλωνει κ με λατρευει κ κλαιω κ ποναει...τωρα βλεπω αυτη τη σχεση και γινομαι ολο και χειροτερα......
Νομίζω Ιντερ πως ήρθε η ώρα να γίνεις καλύτερα.
Μάλλον το φοβάσαι το να γίνεις καλύτερα.
Ίσως και να μην το θέλεις. Να ξέρεις πάντως πως ότι κάνεις, είναι αποτέλεσμα των επιλογών σου. Τα συναισθήματά σου, η συμπεριφορά σου, οι σκέψεις σου, είναι όλα δικά σου, με τον τρόπο που οι σκέψεις, τα συναισθήματα και η συμπεριφορά του άνδρα σου ήταν δικά του.
Πίστεψέ με δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση η ευτυχία.
Ο Καμύ ξέρεις τι έλεγε;
«Ο ηρωισμός δεν είναι σπουδαίο πράμα, η ευτυχία είναι πιο δύσκολη»
Μεγάλη κουβέντα, Ίντερ μου.
Κι όσο για το να τα ξαναβρώ με τον άνδρα μου, δεν το θέλω. Ξεκάθαρα και συνειδητά.
