ωχ...Quote:
Originally posted by kassi_21
Συνέχισε πάντως μπας και γίνει το φόρουμ πιο επιμορφωτικό...
Printable View
ωχ...Quote:
Originally posted by kassi_21
Συνέχισε πάντως μπας και γίνει το φόρουμ πιο επιμορφωτικό...
τελείως θεωρητικό σχήμα. υπάρχουν κι αυτοί που λένε πως τα όρια του εγώ μας περισσότερο με τους άλλους χάνονται. δεν υπάρχουν νόρμες σε αυτά.Quote:
Originally posted by Existir
Τότε και μόνο τότε σφυρηλατείται ο χαρακτήρας μας. Χωρίς τους άλλους, τα όρια του εγώ μας χάνονται.
υγ:είπα να ιντριγκάρω λίγο:P
Συμφωνώ με Βασίλη.Διάβαζα κάπου ότι όταν πλησιάζουμε τον άλλο αισθανόμαστε να απειλούμαστε.....γιατί πρέπει από την αρχή να ανοίξουμε τις σελίδες του εαυτού μας.Τα έλεγαν καλύτερα αλλά το συμπέρασμα είναι ότι με κάθε καινούριο πρόσωπο αναγκαζόμαστε να ξαναοριοθετήσουμε τον εαυτό μας...Πολλή συζήτηση για μια τόσο μίζερη λέξη.ΜΟΝΑΞΙΑ<<<
Ακριβώς αυτό που λέτε, μέσα απο τους άλλους επαναπροσδιοριζόμαστε. Χωρίς αυτούς δεν υπάρχουν όρια.
Πότε σχηματίζεται το εγώ; Στην βρεφική ηλικία, μέσα απο την σχέση εξάρτησης με την μητέρα. Με ποιον τρόπο; Αν δεν με απατά η μνήμη μου, όταν ερχόμαστε σε επαφή για πρώτη φορά με τις ματαιώσεις μας. Η μητέρα μας δεν μπορεί πάντα να ικανοποιεί τις ανάγκες μας γιατί δεν τις κατανοεί ή γιατί δεν μπορεί ανά πάσα στιγμή να είναι διαθέσιμη.
Ναι Ραψού, υπάρχουν πολλά θεωρητικά μοντέλα.
Αυτό που λες για την απώλεια των ορίων νομίζω αρμόζει μόνο σε μια σχέση ερωτικής υφής, ζητούμενο της οποίας νομίζω είναι η συγχώνευση. Όπερ συμβαίνει και το μπέρδεμα.
Φυσικά πολύ θα ήθελα να μάθω τι πιστεύουν οι άλλοι, αν υπάρχουν και άλλες θεωρίες προσέγγισης αυτού.
κι όμως δεν είναι εξ ορισμού μια σχέση ερωτικής υφής, ερωτικού αναγλύφου και κοκ.Quote:
Originally posted by Existir
Αυτό που λες για την απώλεια των ορίων νομίζω αρμόζει μόνο σε μια σχέση ερωτικής υφής, ζητούμενο της οποίας νομίζω είναι η συγχώνευση. Όπερ συμβαίνει και το μπέρδεμα.
σκέψου όλες αυτές τις επιφανειακές σχέσεις που ηθελημένα ή άθελά μας κάνουμε για να αποφύγουμε τη μοναξιά μας ή γιατί απλά είναι το κόστος επιλογών μας. δεν αλλοιωνόμαστε μέσα από αυτές; δεν χάνουμε τον εαυτό μας μέσα τους;[...] και τελικά όσο φτιάχνουμε χαρακτήρα κατά στεντάλ ή σταντάλ μήπως κρεμάμε τον εαυτό μας και αυτό που είμαστε στην ντουλάπα για μελλοντική χρήση;
υγ:το ραψού σου κατοχυρώθηκε. τώρα κάθε φορά που φτερνίζομαι θα σε θυμάμαι!:P
Νομίζω πως όσο αποκτούμε αυτοσυνείδηση μειώνονται και οι επιφανειακές σχέσεις.
Μα ο Σταντάλ δε μιλούσε για επιφανειακές σχέσεις.
υ.γ. το Ραψού θα είναι το Γαλλικό σου παρωνύμιο, μιλώντας για Σταντάλ και Γαλλικών φιλιών. ;):P
>νομίζω παραδέχεσαι πως οι αληθινές διαπροσωπικές σχέσεις είναι λιγοστές για τον καθέναν μας.το απόλυτο δέσιμο και η μέγιστη οικειότητα είναι πράγματα σπάνια.γι\'αυτό και οι επιφανειακές σχέσεις πολλές.γι\'αυτό και νομίζω πως οι επιφανειακές σχέσεις πλάθουν περισσότερο τον χαρακτήρα μας, τον παιδεύουν περισσότερο. αναφερόμενη στον σταντάλ μίλησες για ματαιώσεις και καθρέφτισμα. όσο αντιφατικότερο το καθρέφτισμα και όσο πιο αναγκαίες οι ματαιώσεις τόσο περισσότερος χαρακτήρας, δεν βρίσκεις;
>δεν έχω διαβάσει σταντάλ. τη μοναχικότητα υποτίθεται πως τη διαλέγεις Existir (πως διαβάζεται αυτό; αιώνια δημιουργία και επιβίωση στον πραγματικό κόσμο συνδυάζονται δύσκολα. και πως αλλιώς άλλωστε; και όταν οι συμβουλές αιώνιων μα και μοναχικών δημιουργών είναι απομονωθείτε, γιατί χανόμαστε τότε....ωραία η διανόηση αλλά...
υγ.α:(siga pou se noiazei) αυτό το νικ σου δεν μου αρέσει.:P:P
υγ.β:τι ν τούτο ->Tripartite Agreement ;
1. χριαστικα τιν καταχορισι σου για να καταλαβω που το πηγαινε ο στΕνταλ (μπορις να το γραφις ΣΩΣΤΑ, τελοσπαντον;; εχις αρχιδι να επιρεαζις αρνιτικα κ τον ραψου). Ο Ενρι γουσταρε τις «ιστοριες καθαρματων»: μπουκαρουμε, πλακονουμε τιν κλοτσοπατιναδα κ γινομαστε μαγκες (βλ. τα ιταλικα χρονικα). Δε χριαζετε να του δινις ιδιετερι σιμασια.Quote:
Originally posted by Existir
1. Ο Σταντάλ λεει πως τα πάντα μπορούμε να τα αποκτήσουμε στην μοναχικότητα, όλα εκτός του χαρακτήρα.
Εσύ λες πως η δυσκολότερη σχέση είναι αυτή με τον εαυτό μας. Σαφέστατα μεν, αλλά νομίζω οτί οι άνθρωποι ανά τους αιώνες υπέφεραν από τις σχέσεις τους με τους άλλους. ... Ωστόσο είναι πεποίθησή μου οτί πολύ ευκολότερο να μένει κανείς μόνος του -το λεει και το γνωμικό \"μοναχός σου χόρευε και όσο θέλεις πήδα- από το να βρίσκεσαι μαζί με τους άλλους οπού εκεί θα αναγκαστείς να μπεις σε μια διαδικασία καθρεφτίσματος και ματαιώσεων.
2. Από την δική μου πείρα δεν μπορώ να διαχωρίσω την εμπειρία απο την επεξεργασία της, δεν είμαι αυτοματοποιημένο ον, αλλά ούτε άλογο ον, για να ζω χωρίς να σκέφτομαι ή να σκέφτομαι δίχως να ζω, το ένα είναι αποτέλεσμα του άλλου.
3. δεν κατανόησα την παράθεση του Φεδερίκο, δεν την κατάλαβα
4, δεν παράθεσα καμμία μετάφραση, έβαλα το απόφθεγμα του Σταντάλ έτσι ακριβώς όπως το έχω διαβάσει.
5. Αυτό που λες [Ραψου] για την απώλεια των ορίων νομίζω αρμόζει μόνο σε μια σχέση ερωτικής υφής, ζητούμενο της οποίας νομίζω είναι η συγχώνευση. Όπερ συμβαίνει και το μπέρδεμα.
1β. αν καταλαβα, αναφερεσαι στη διαδικασια της αποσυρσης. Πολυ απλα, καποιοι ανθρωποι δεν αντεχουν το πληθος, καποιοι δεν αντεχουν τη μοναξια. Καθεμια/καθενας εχει το θηριο της. Ο,τιδηποτε μπορει να γινει τρομαχτικο αρκει να το φοβασαι αρκετα. Μου ζητας να βρω το αντικειμενικο;
2. ναι, ειναι σαφες οτι εισαι ελλογγο ον. Ομως, καταλαβες πολυ καλα τι εννοω. Μην πας να ξεφυγεις με δοκησισοφιες. Υπαρχει διαφορα αναμεσα στο σκεφτομαι κ το διαολογιζομαι.
3. ναι, ο φεδερικο αναφερθηκε στην αγαπη. Γινομαστε Ανθρωποι μονο οταν νοιαζομαστε για την αλλη, δηλαδη για τον εαυτο μας.
4. δεντο εξιγισα επαρκος. αφου ετσι κι αλιος παραθετις μεταφρασι κι οχι το προτοτιπο κιμενο (= γαλλικα), γιατι δεν το μεταφρασες στα ελινικα;
5. θα αφησω τους σοφους: «Έρωτας δε θα πει να ανοίγεσαι ευθύς, να δίνεσαι, να ενώνεσαι με κάποιον Άλλον (τί θα ήταν η ένωση δυο όντων ακαθόριστων ακόμα, ανολοκλήρωτων, ανοργάνωτων;)&#903; είναι μια σπάνια ευκαιρία να ωριμάσεις, να αποκτήσεις υπόσταση δική σου, να γίνεις εσύ ένας ολόκληρος Κόσμος για χάρη κάποιου άλλου, αγαπημένου προσώπου» (ΡΜ Ριλκε)
Σαφώς και όχι. Δεν υπάρχει. Αλλά επαναλαμβάνεται ένα επιφαινόμενο: όσο κανείς διαπιστώνει, τόσο αποσύρεται. Δεν το βλέπεις&#894;Quote:
Originally posted by kanenas
1β. αν καταλαβα, αναφερεσαι στη διαδικασια της αποσυρσης. Πολυ απλα, καποιοι ανθρωποι δεν αντεχουν το πληθος, καποιοι δεν αντεχουν τη μοναξια. Καθεμια/καθενας εχει το θηριο της. Ο,τιδηποτε μπορει να γινει τρομαχτικο αρκει να το φοβασαι αρκετα. Μου ζητας να βρω το αντικειμενικο;
Καμμία δοκησισοφία.Quote:
Originally posted by kanenas
2. ναι, ειναι σαφες οτι εισαι ελλογγο ον. Ομως, καταλαβες πολυ καλα τι εννοω. Μην πας να ξεφυγεις με δοκησισοφιες. Υπαρχει διαφορα αναμεσα στο σκεφτομαι κ το διαολογιζομαι.
Θα ήθελες να μου εξηγήσεις τι εννοείς ακριβώς&#894;
Quote:
Originally posted by kanenas
3. ναι, ο φεδερικο αναφερθηκε στην αγαπη. Γινομαστε Ανθρωποι μονο οταν νοιαζομαστε για την αλλη, δηλαδη για τον εαυτο μας.
Για την άλλη&#894; Λυπάμαι, πάλι δεν κατάλαβα.
Πάρα πολύ σωστός ο Ρενέ (ακα Rainer Maria-μη σπεύσεις να με διορθώσεις):PQuote:
Originally posted by kanenas
5. θα αφησω τους σοφους: «Έρωτας δε θα πει να ανοίγεσαι ευθύς, να δίνεσαι, να ενώνεσαι με κάποιον Άλλον (τί θα ήταν η ένωση δυο όντων ακαθόριστων ακόμα, ανολοκλήρωτων, ανοργάνωτων;)&#903; είναι μια σπάνια ευκαιρία να ωριμάσεις, να αποκτήσεις υπόσταση δική σου, να γίνεις εσύ ένας ολόκληρος Κόσμος για χάρη κάποιου άλλου, αγαπημένου προσώπου» (ΡΜ Ριλκε)
Ναι, κάπως έτσι λειτουργεί.Quote:
Originally posted by raphsssodos
Όσο αντιφατικότερο το καθρέφτισμα και όσο πιο αναγκαίες οι ματαιώσεις τόσο περισσότερος χαρακτήρας, δεν βρίσκεις;
α. Α να χαθείς. Πορτογέζικο είναι.Quote:
Originally posted by raphsssodos
υγ.α:(siga pou se noiazei) αυτό το νικ σου δεν μου αρέσει.:P:P
υγ.β:τι ν τούτο ->Tripartite Agreement ;
β. Τριμερής συμφωνία.
ε, είδες; αν ήταν πορτογαλέζικο, ίσως να μου άρεζε!:PQuote:
Originally posted by Existir
α. Α να χαθείς. Πορτογέζικο είναι.
σώμα, πνεύμα, ψυχή; (και καλά;:P)Quote:
Originally posted by Existir
β. Τριμερής συμφωνία.
καλά ρε αδιόρθωτε μιλάς εσύ (!) για ορθογραφία (!) ;:P:D:PQuote:
Originally posted by kanenas
(μπορις να το γραφις ΣΩΣΤΑ, τελοσπαντον;; εχις αρχιδι να επιρεαζις αρνιτικα κ τον ραψου).
άλλωστε η έξιστιρ είναι σκληρό καρύδι, δεν πέφτει με τέτοια.:P
Μπίνγκο.:)Quote:
Originally posted by raphsssodos
σώμα, πνεύμα, ψυχή; (και καλά;:P)Quote:
Originally posted by Existir
β. Τριμερής συμφωνία.
:DQuote:
Originally posted by raphsssodos
άλλωστε η έξιστιρ είναι σκληρό καρύδι, δεν πέφτει με τέτοια.:P
in that case:
Διάθεση: Tripartite Agreement: Wanted
Ήταν λεγόμενα ψυχολόγων και μιλούσαν για παντός είδους σχέση.Όχι μόνο ερωτική......Quote:
Originally posted by Existir
.
Ναι Ραψού, υπάρχουν πολλά θεωρητικά μοντέλα.
Αυτό που λες για την απώλεια των ορίων νομίζω αρμόζει μόνο σε μια σχέση ερωτικής υφής, ζητούμενο της οποίας νομίζω είναι η συγχώνευση. Όπερ συμβαίνει και το μπέρδεμα.
Ραψωδέ σου βγήκε το θεολογικό;Αυτή λοιπόν είναι η τριμερής συμφωνία;Πόσο πια τρελαίνομαι όταν ακούω για Θεούς και Τριάδες.Αυτά τα οποία τάιζαν τα παιδικά μου \"πνευματικά\" χρόνια.......Σας αφήνω.Πάω να γράψω Outlook....Καλή μου επιτυχία....Ας πούμε πως θέλω να πιάσω την πενταμελή συμφωνία-για τα αδηφάγα πνεύματα της πληροφορικής...Φιλιά....
καλά ρε αδιόρθωτε μιλάς εσύ (!) για ορθογραφία (!) ;:P:D:PQuote:
Originally posted by raphsssodos
άλλωστε η έξιστιρ είναι σκληρό καρύδι, δεν πέφτει με τέτοια.:P [/quote]
[align=center]ΓΑΜΩΤΟ!!! ΚΑΙ ΣΟΥ ΧΩ ΠΕΙ ΡΕ ΤΟΜΑΡΙ ΝΑ ΜΕ ΕΙΔΟΠΟΙΕΙΣ ΕΓΚΑΙΡΩΣ!! ΑΧΡΙΣΤΕ![/align]
ΥΓ Μπε; Πος θα σου φενοτεν εν εγρεφε κενε \"Μπεκουνιν\"; ;P
Ναι; Παντα; Τοτε γιατι εισαι εδω; Γιαννα διαπιστωσεις κενα αποσυρθεις;Quote:
Originally posted by Existir
Σαφώς και όχι. Δεν υπάρχει. Αλλά επαναλαμβάνεται ένα επιφαινόμενο: όσο κανείς διαπιστώνει, τόσο αποσύρεται. Δεν το βλέπεις&#894;
Μήπως οτι με το να σκεφτεσαι συστηματικα πως θα ζησεις τη ζωη σου, απλα δεν τη ζεις; Ουτε φυσικα μπορεις να τη βιωσεις αν δεν διαλογιζεσαι.Quote:
Originally posted by Existir
Καμμία δοκησισοφία.
Θα ήθελες να μου εξηγήσεις τι εννοείς ακριβώς&#894;
Πατσι;
Για ναμε Ανθρωπος, πρεπει να μπορω να ξεφευγω απο τα ορια του εαυτου μου, να συναισθανομαι την Αλλην/Αλλον. Αν οχι, ειμαι μοναχα ενα εγωιστικο σαρκιο.Quote:
Originally posted by Existir
3. ναι, ο φεδερικο αναφερθηκε στην αγαπη. Γινομαστε Ανθρωποι μονο οταν νοιαζομαστε για την αλλη, δηλαδη για τον εαυτο μας.
(μαλλον σε μπερδεψε το \"αλλη\" που χα χρισιμοπιησι αντι του δοκιμου \"Αλλος\") [/quote]
Μπορεί.Quote:
Originally posted by kanenas
Ναι; Παντα; Τοτε γιατι εισαι εδω; Γιαννα διαπιστωσεις κενα αποσυρθεις;
Quote:
Originally posted by kanenas
Μήπως οτι με το να σκεφτεσαι συστηματικα πως θα ζησεις τη ζωη σου, απλα δεν τη ζεις; Ουτε φυσικα μπορεις να τη βιωσεις αν δεν διαλογιζεσαι.
Πατσι;
Συστηματικά; Θαρρώ πως όχι. Αλλά μου συμβαίνει το εξής: έχω μια να την ζω, και μια για να τη σκέφτομαι. Είναι σαν να έχω δύο ζωές.
Μάλιστα. Τώρα είναι ξεκάθαρο. Ας προχωρήσουμε στην πράξη λοιπόν... Αν με συναισθάνεσαι Κανένα, σε παρακαλώ, πέρνα τα γραφόμενα σου από ένα spell checker... :PQuote:
Originally posted by kanenas
Για ναμε Ανθρωπος, πρεπει να μπορω να ξεφευγω απο τα ορια του εαυτου μου, να συναισθανομαι την Αλλην/Αλλον. Αν οχι, ειμαι μοναχα ενα εγωιστικο σαρκιο.
(μαλλον σε μπερδεψε το \"αλλη\" που χα χρισιμοπιησι αντι του δοκιμου \"Αλλος\")
το ποιο;Quote:
Originally posted by kassi_21
Ραψωδέ σου βγήκε το θεολογικό;
μασημένη τροφή δεν δίνω.:PQuote:
Originally posted by kanenas
[align=center]ΓΑΜΩΤΟ!!! ΚΑΙ ΣΟΥ ΧΩ ΠΕΙ ΡΕ ΤΟΜΑΡΙ ΝΑ ΜΕ ΕΙΔΟΠΟΙΕΙΣ ΕΓΚΑΙΡΩΣ!! ΑΧΡΙΣΤΕ![/align]
τώρα αυτό να πω πως το κατάλαβα, ψέματα θα πω.Quote:
Originally posted by kanenas
ΥΓ Μπε; Πος θα σου φενοτεν εν εγρεφε κενε \"Μπεκουνιν\"; ;P
3-0.Quote:
Originally posted by Existir
Μπορεί.Quote:
Originally posted by kanenas
Ναι; Παντα; Τοτε γιατι εισαι εδω; Γιαννα διαπιστωσεις κενα αποσυρθεις;
Quote:
Originally posted by kanenas
Μήπως οτι με το να σκεφτεσαι συστηματικα πως θα ζησεις τη ζωη σου, απλα δεν τη ζεις; Ουτε φυσικα μπορεις να τη βιωσεις αν δεν διαλογιζεσαι.
Πατσι;
Συστηματικά; Θαρρώ πως όχι. Αλλά μου συμβαίνει το εξής: έχω μια να την ζω, και μια για να τη σκέφτομαι. Είναι σαν να έχω δύο ζωές.
Μάλιστα. Τώρα είναι ξεκάθαρο. Ας προχωρήσουμε στην πράξη λοιπόν... Αν με συναισθάνεσαι Κανένα, σε παρακαλώ, πέρνα τα γραφόμενα σου από ένα spell checker... :PQuote:
Originally posted by kanenas
Για ναμε Ανθρωπος, πρεπει να μπορω να ξεφευγω απο τα ορια του εαυτου μου, να συναισθανομαι την Αλλην/Αλλον. Αν οχι, ειμαι μοναχα ενα εγωιστικο σαρκιο.
(μαλλον σε μπερδεψε το \"αλλη\" που χα χρισιμοπιησι αντι του δοκιμου \"Αλλος\")
δάσκαλε μπορείς, μπορείς να προκριθείς...
ρε, ποσο ανοριμος μπορις να γινις; δεν πας να κανις καμια επαναλιψι, λεω γο; :Ρ :ΡQuote:
Originally posted by raphsssodos
3-0.
δάσκαλε μπορείς, μπορείς να προκριθείς...
υγ λες να οφιλετε στον πολι καζαντζακι; (ελπιζο τουλαχιστον να ξεπερασαμε αφτο το σταδιο).
υγ2 ξερις πος γινοντε οι επαναλιψις, ετσι;
δεν φαντάζεσαι...:cool:Quote:
Originally posted by kanenas
ρε, ποσο ανοριμος μπορις να γινις; δεν πας να κανις καμια επαναλιψι, λεω γο; :Ρ :Ρ
Εγώ μετά από 8 μήνες έφυγα απότομα, θα έλεγα ...απροειδοποίητα.
Ένιωθα όμως πως είχα μείνει στάσιμος και δεν έβρισκα νόημα να επισκέπτομαι τη ψυχολόγο. Τη τελευταία φορά ένιωσα και ιδιαίτερη δυσφορία.
Αλήθεια έχει συμβεί και σε άλλους να είναι σε φάση όχι μόνο να διακόψουν αλλά και να μη θέλουν καθόλου να θυμούνται ότι πήγαν εκεί? Κι ας με βοηθούσε πολύ, ειδικά στην αρχή
Να φανταστείς ότι είμαι σε φάση να ζητήσω από άλλον βοήθεια αλλά από την άλλη δε ξέρω αν θέλω να μπω πάλι σε τέτοια διαδικασία...
Να έχει αρνητικά αποτελέσματα εννοώ.
Παιδιά, πραγματικά έπειτα από 8 μήνες ψυχοθεραπείας δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου και δεν εννοώ ότι πήγα προς το καλύτερο. Δεν είχα ποτέ κρίσεις πανικού παρά μία φορά κατά τη διάρκεια της ψυχοθεραπείας. Πήγα στον ειδικό γιατί αισθανόμουνα ότι η ζωή μου είχε μείνει στάσιμη.
Τώρα 8 μήνες μετά δεν με αναγνωρίζω. Έχω γεμίσει άγχος, οι περισσότερες μου προσωπικές σχέσεις είναι κατεστραμμένες και συν όλων των άλλων ανέπτυξα και ένα είδος \"παράνοιας\" να το πω; Δηλαδή λες και οι άλλοι μιλάνε για μένα. Κι εγώ να νοιάζομαι.
Είναι δυνατόν μία ψυχοθεραπεία να έχει τέτοια άσχημα αποτελέσματα; Την έκοψα ελπίζοντας ότι θα επανέλθει ο γνωστός Αλέξαντρος. Κάτι βλέπω να γίνεται αλλά με πολύ αργά βήματα και δεν είμαι σίγουρος.
ΟΛΟΙ όσοι με ξέρουν λένε ότι έχω αλλάξει κι όσοι είναι αρκετά κοντά μου για να μου το πουν λένε ότι έχω γίνει «κακός». [/quote]
Η δική μου.χαχα.Με έχει ταράξει στην αποκάλυψη...Φτάνει.Μη βαράς άλλο.....Και δεν λέω να επανακάμψω ρε πούστη.Τόση καλοσύνη δε λέει....Αυτό με το οι οριακές προσωπικότητες είναι παρορμητικές και τα λοιπά καίει.Ε,ας είναι.Ε,και;Τέλος πάντων μου τη βιδώνει έντονα και δεν μπορώ να τη χωνέψω.Θέλω να γυρίσω στον παλιό μου ψυχίατρο.Δεν μπορω νε εξηγήσω τέτοιο \"βίδωμα\".Φταίει που είναι γυναίκα και δεν χώνευα σχεδόν καμιά γυναίκα;Φταίει η αποκάλυψη που ούτε ο Ιωάννης δεν έκανε τέτοια;Δεν ξέρω!Εμένα δεν με έχει κάνει πιο κακιά.Μακάρι να ήταν έτσι.Πιο βούρλο υπομονετικοπαθητική με έχει κάνει.....
Το είχα ξεχάσει αυτό το thread.Quote:
Originally posted by Existir
Πιστεύεις δλδ πως η ψυχοθεραπεία είναι που \"ρίχνει τις ασφάλειες\", το μαγικό ραβδί που μετατρέπει τους πρίγκιπες σε βάτραχους;Quote:
Originally posted by alexandros3
Είναι 100% σίγουρο ότι προέρχεται από τη ψυχοθεραπεία. Πρώτα απ\' όλα ιδέες που είχες για σένα και τους άλλους (ιδίως σημαντικά προς εσένα πρόσωπα) καταρρέουν.
Ε αυτό είναι. Τι άλλο να πω. Αυτό τα λέει όλα.
Φεύγουν περιοριστικές σκέψεις. Γενικά δεν ξέρεις που στέκεις και που πατάς! Χαχα. (πικρότατο γέλιο)
Υπάρχει εν τέλει κάτι που εκδηλώνεται σε μας δίχως να υφίσταται ήδη απο τα πριν; Αγόμαστε και φερόμαστε απο τα γεγονότα και τους άλλους; Είμαστε τα ανδρείκελα των άλλων και αθύρματα των περιστάσεων;
Την καλημέρα μου, έστω και με πικρό χαμόγελο και απο μένα.:)
Πολλές ερωτήσεις. Μία, μία.
_Πιστεύεις δλδ πως η ψυχοθεραπεία είναι που \"ρίχνει τις ασφάλειες\", το μαγικό ραβδί που μετατρέπει τους πρίγκιπες σε βάτραχους
Δεν ξέρω τι να σου απαντήσω σ\' αυτό... Απλά έχεις κάποιες άμυνες. Η ψυχοθεραπεία τις ρίχνει. Μετά το που πας άγνωστο... Κάπου αλλού. Οι άμυνες ξανάρχονται όμως.
_Υπάρχει εν τέλει κάτι που εκδηλώνεται σε μας δίχως να υφίσταται ήδη απο τα πριν;
Δεν ξέρω. Δεν νομίζω ότι κατάλαβα τι εννοείς ακριβώς.
_Αγόμαστε και φερόμαστε απο τα γεγονότα και τους άλλους;
Είμαι της άποψης ότι μόνο ο εαυτός μας έχει αυτή τη δυνατότητα.
_Είμαστε τα ανδρείκελα των άλλων και αθύρματα των περιστάσεων;
Όχι.
Υπάρχει ένα άλμπουμ δε θυμάμαι ποιανού συγκροτήματος το οποίο έχει το λακωνικό τίτλο \"Get Born\". Αυτό είναι το πιο σημαντικό γεγονός της ζωής σου! Απο \'κει και πέρα.... ας πρόσεχαν!
Καταπληκτικό όμως το τι δύναμη έχει αυτό το φόρουμ. Διαβάζω τις σκέψεις μου πριν από μερικές εβδομάδες μόνο, ουσιαστικά, και δεν έχει καμία σχέση με το πως αισθάνομαι τώρα. Εντελώς ήρεμος. Κακό αυτό. Ηρεμία = αδράνεια = κίνδυνος.
Quote:
Originally posted by alexandros3
Το είχα ξεχάσει αυτό το thread.Quote:
Originally posted by Existir
Πιστεύεις δλδ πως η ψυχοθεραπεία είναι που \"ρίχνει τις ασφάλειες\", το μαγικό ραβδί που μετατρέπει τους πρίγκιπες σε βάτραχους;Quote:
Originally posted by alexandros3
Είναι 100% σίγουρο ότι προέρχεται από τη ψυχοθεραπεία. Πρώτα απ\' όλα ιδέες που είχες για σένα και τους άλλους (ιδίως σημαντικά προς εσένα πρόσωπα) καταρρέουν.
Ε αυτό είναι. Τι άλλο να πω. Αυτό τα λέει όλα.
Φεύγουν περιοριστικές σκέψεις. Γενικά δεν ξέρεις που στέκεις και που πατάς! Χαχα. (πικρότατο γέλιο)
Υπάρχει εν τέλει κάτι που εκδηλώνεται σε μας δίχως να υφίσταται ήδη απο τα πριν; Αγόμαστε και φερόμαστε απο τα γεγονότα και τους άλλους; Είμαστε τα ανδρείκελα των άλλων και αθύρματα των περιστάσεων;
Την καλημέρα μου, έστω και με πικρό χαμόγελο και απο μένα.:)
Πολλές ερωτήσεις. Μία, μία.
_Πιστεύεις δλδ πως η ψυχοθεραπεία είναι που \"ρίχνει τις ασφάλειες\", το μαγικό ραβδί που μετατρέπει τους πρίγκιπες σε βάτραχους
Δεν ξέρω τι να σου απαντήσω σ\' αυτό... Απλά έχεις κάποιες άμυνες. Η ψυχοθεραπεία τις ρίχνει. Μετά το που πας άγνωστο... Κάπου αλλού. Οι άμυνες ξανάρχονται όμως. Πολύ σημαντική η παρατήρησή σου.Πέφτουν οι άμυνες..Όταν πάω αλλού το κακό είναι ότι μ\'αυτή ακόμα κρατάω χαμηλούς τόνους.....Δεν μπορώ να με συνηθίσω.....
_Υπάρχει εν τέλει κάτι που εκδηλώνεται σε μας δίχως να υφίσταται ήδη απο τα πριν;
Δεν ξέρω. Δεν νομίζω ότι κατάλαβα τι εννοείς ακριβώς.
_Αγόμαστε και φερόμαστε απο τα γεγονότα και τους άλλους;
Φυσικά και φερόμαστε ανάλογα με τους άλλους.Αλλιώς θα ήμασταν μια ρουτινιάρικη επαναλαβανόμενη προσωπικότητα ή απαθείς.....Εσύ δηλαδή από τι άγεσαι και φέρεσαι;
Είμαι της άποψης ότι μόνο ο εαυτός μας έχει αυτή τη δυνατότητα.
_Είμαστε τα ανδρείκελα των άλλων και αθύρματα των περιστάσεων;
Δεν μπορούμε κατά καιρούς να μην είμαστε μαριονέτες.Αν το πάμε έτσι είμαστε και μαριονέτες των συναισθημάτων μας.
Όχι.
Υπάρχει ένα άλμπουμ δε θυμάμαι ποιανού συγκροτήματος το οποίο έχει το λακωνικό τίτλο \"Get Born\". Αυτό είναι το πιο σημαντικό γεγονός της ζωής σου! Απο \'κει και πέρα.... ας πρόσεχαν!
Κακό?
Σε ζηλεύω που είσαι ήρεμος
Ο βασικότερος λόγος που διέκοωα τις συνεδρίες είναι αυτός:ξανάρχισα να μην είμαι ήρεμος, που με τη βοήθεια της ειδικού το χα καταφέρει
Quote:
Originally posted by alexandros3
Καταπληκτικό όμως το τι δύναμη έχει αυτό το φόρουμ. Διαβάζω τις σκέψεις μου πριν από μερικές εβδομάδες μόνο, ουσιαστικά, και δεν έχει καμία σχέση με το πως αισθάνομαι τώρα. Εντελώς ήρεμος. Κακό αυτό. Ηρεμία = αδράνεια = κίνδυνος.
Κακό γιατί ενέχει τον κίνδυνο της κατάθλιψης για μένα...Quote:
Originally posted by savant
Κακό?
Σε ζηλεύω που είσαι ήρεμος
Ο βασικότερος λόγος που διέκοωα τις συνεδρίες είναι αυτός:ξανάρχισα να μην είμαι ήρεμος, που με τη βοήθεια της ειδικού το χα καταφέρει
Μάλλον θα ξαναπάω. Έκανα ένα break. Εντάξει φορτίσαμε τις μπαταρίες. Πάμε ξανά. ΜΕΣΑ!
(είμαι πείσμων άνθρωπος τελικά που έλεγε κι η γιαγιά μου)
Το ίδιο σκεπτικό.Φοβάμαι την ηρεμία μήπως δηλώνει λανθάνουσα κατάθλιψη.Με εκνεύριζε που έπρεπε να παίρνω το χάπι μου για να μπορώ να ηρεμήσω από αυτά που μου έκαναν οι άλλοι κι οι άλλοι να ζουν ζωή χαρισάμενη.Και τώρα που αναγκάστηκα να το διακόψω είμαι μες στην νηνεμία.Και χρεώνω τη γιατρό..Μπορεί αυτή η θεραπεία μελλοντικά να έχει ουσιαστικά αποτελέσματα,δεν κρύβω,αλλά προσωρινά με πονάει......Αισθάνομαι ότι δεν με δικαιώνει.Μου λέει ότι είμαι η περίεργη και η διαταραγμένη κι ότι γι\'άυτό ξεσπούσα και όχι ως αντίδραση σε ό,τι μου έκαναν ή κάνουν.Και γι\'αυτό τη μισώ..χαχα..Δηλαδή αν εσέναπρος γιατρό) σου έκαναν κάτι που δε σου άρεσε θα τους αντιμετώπιζες ήρεμα;Quote:
Originally posted by alexandros3
Κακό γιατί ενέχει τον κίνδυνο της κατάθλιψης για μένα...Quote:
Originally posted by savant
Κακό?
Σε ζηλεύω που είσαι ήρεμος
Ο βασικότερος λόγος που διέκοωα τις συνεδρίες είναι αυτός:ξανάρχισα να μην είμαι ήρεμος, που με τη βοήθεια της ειδικού το χα καταφέρει
Quote:
Originally posted by alexandros3
Δεν ξέρω τι να σου απαντήσω σ\' αυτό... Απλά έχεις κάποιες άμυνες. Η ψυχοθεραπεία τις ρίχνει. Μετά το που πας άγνωστο... Κάπου αλλού. Οι άμυνες ξανάρχονται όμως.
- Άμυνες ως προς τι Αλέξανδρε;
_Υπάρχει εν τέλει κάτι που εκδηλώνεται σε μας δίχως να υφίσταται ήδη απο τα πριν;
Δεν ξέρω. Δεν νομίζω ότι κατάλαβα τι εννοείς ακριβώς.
- Δεν θυμάμαι που αναφερόμουν.
_Αγόμαστε και φερόμαστε απο τα γεγονότα και τους άλλους;
Είμαι της άποψης ότι μόνο ο εαυτός μας έχει αυτή τη δυνατότητα.
-Ποιά δυνατότητα;
- Άμυνες ως προς τι Αλέξανδρε;
Άμυνα είναι κάτι που σε προστατεύει αλλά μερικές φορές ίσως σε παγιδεύει, προστατεύοντας σε. Οπότε μπορεί να είναι απέναντι σε ο,τιδήποτε.
- Δεν θυμάμαι που αναφερόμουν.
Χαααχα! Άκυρο λοιπόν. Είναι εβδομάδων το thread.
-Ποιά δυνατότητα;
Να μας άγει και να μας φέρνει
Εκείνο που δεν μπορώ να καταλάβω με εσένα είναι πως είναι δυνατόν να λες οτι επαναφορτίζεις τις μπαταρίες για να κάνεις ψυχοθεραπεία τη στιγμή που για μένα η ψυχοθεραπεία είναι η μόνη διαδικασία φόρτισης αυτών των μπαταριών.
Τι ακριβώς είναι η ψυχοθεραπεία για σένα, η μάχη των 300 του Λεωνίδα; Πως ακριβώς το βιώνεις; Δε σε απελευθερώνει; Δε σε κάνει να αποδέχεσαι τον εαυτό σου όπως και να είσαι; Δεν σου αποκαλύπτει τα αίτια και τα αιτιατά; Δεν σε αποδεσμεύει απο τυχόν προβληματικές συμπεριφορές;
Είναι μία επώδυνη διαδικασία αποδόμησης και αναδόμησης. Ασφαλώς δεν είναι ευχάριστη και είναι επώδυνη πολλές φορές. Μου κάνει εντύπωση που δεν το καταλαβαίνεις. Γνωρίζω αρκετά άτομα με την ίδια εμπειρία με μένα και τα ίδια συναισθήματα κατά τη διάρκεια της ψυχοθεραπείας. Στο χειρουργικό κρεβάτι βάζουν αναισθητικό. Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο στη ψυχοθεραπεία.... Δεν πάω εκεί για να περάσω το χρόνο μου ή να πιω καφέ με τον θεραπευτή. Πάω για να δω αλήθειες που ήταν κρυφές. Η διαδικασία εξόρυξης στο φως είναι επώδυνη μερικές φορές.Quote:
Originally posted by Existir
Εκείνο που δεν μπορώ να καταλάβω με εσένα είναι πως είναι δυνατόν να λες οτι επαναφορτίζεις τις μπαταρίες για να κάνεις ψυχοθεραπεία τη στιγμή που για μένα η ψυχοθεραπεία είναι η μόνη διαδικασία φόρτισης αυτών των μπαταριών.
Τι ακριβώς είναι η ψυχοθεραπεία για σένα, η μάχη των 300 του Λεωνίδα; Πως ακριβώς το βιώνεις; Δε σε απελευθερώνει; Δε σε κάνει να αποδέχεσαι τον εαυτό σου όπως και να είσαι; Δεν σου αποκαλύπτει τα αίτια και τα αιτιατά; Δεν σε αποδεσμεύει απο τυχόν προβληματικές συμπεριφορές;
Καλά με πετυχαίνετε σε φάση με απωθημένο.Ερ:Μπορεί μια ψυχοθεραπεία να είναι αρνητική;Απ:Η δικιά μου με τον παλιό.Με χαπάκωνε και ποτέ δεν μου είπε για τα οριακά μου στοιχεία κι ας έφτυνα στο τρένο από κάτω τους περαστικούς,κι ας ήθελα να τραβήξω τις κοτσίδες γυναικών έτσι στο άσχετο για να κόψω αντίδραση,κι ας είχα πλακωθεί με το μισό Kung Fu-όχι από εξάσκηση-κι ας είχα σφαχτεί με όλες μου τις καθηγήτριες-καμιά τους δεν ήθελε να με ξέρει για να μου κάνει μάθημα- κι ας με έβλεπε να σπάω το μπουκαλάκι του νερού-πλαστικό μωρέ όχι τίποτα εξτριμ-μπροστά στα μάτια του απ\'τα νεύρα μου γιατί δίπλα μιλούσε η μάνα μου,κι ας πήγαινα κι ερχόμουν στις σχέσεις μου,κι ας είχα αλλάξει πάνω από 10 διαφορετικές δουλειές σε τρία χρόνια.Όχι.Ήμουν απλά με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή.Και όταν του έστειλα μήνυμα μου είπε απλά να μην του ρίχνω ευθύνες....Χαχα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!!!!!!!!!
Θες να πεις οτί είναι επώδυνο το να γίνεις ένας άνθρωπος που δέχεται τις ευθύνες για τις πράξεις του, που καταλαβαίνει πόσο πολύ ο ίδιος είναι ο σκηνοθέτης της ζωής του;Quote:
Originally posted by alexandros3
Είναι μία επώδυνη διαδικασία αποδόμησης και αναδόμησης. Ασφαλώς δεν είναι ευχάριστη και είναι επώδυνη πολλές φορές. Μου κάνει εντύπωση που δεν το καταλαβαίνεις. Γνωρίζω αρκετά άτομα με την ίδια εμπειρία με μένα και τα ίδια συναισθήματα κατά τη διάρκεια της ψυχοθεραπείας. Στο χειρουργικό κρεβάτι βάζουν αναισθητικό. Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο στη ψυχοθεραπεία.... Δεν πάω εκεί για να περάσω το χρόνο μου ή να πιω καφέ με τον θεραπευτή. Πάω για να δω αλήθειες που ήταν κρυφές. Η διαδικασία εξόρυξης στο φως είναι επώδυνη μερικές φορές.
Αυτό δεν είναι απελευθερωτικό; Δεν σου δίνει την ελευθερία να αποφασίσεις εσύ για σένα και την ζωή σου κι όλα αυτά που συμβαίνουν; Δεν σου δίνει το περιθώριο να κοιτάξεις μέσα σου και να ανακαλύψεις όλα αυτά που δεν ήξερες για σένα, να διευρύνεις την αυτογνωσία σου και στην τελική να αγαπήσεις τον ευατό σου και να συμφιλιωθείς με τις αντιφάσεις τόσο του χαρακτήρα σου αλλά και της ίδιας της ζωής;
Μήπως τελικά θες να πεις πως αυτή η ευθύνη πέφτει βαριά στους ώμους των περισσοτέρων.
Δεν σου κρύβω οτί δυσκολεύομαι με την ψυχοθεραπεία. Δυσκολεύομαι ναι, όμως βγαίνω κερδισμένη. Επι τέλους ασχολούμαι με τη Ναταλία. Επί τέλους φεύγουν οι άχρηστες προκαταλήψεις, οι περιττές ανασφάλειες. Ακόμα και στην αναμόχλευση των πιο οδυνηρών αναμνήσεων, ακόμα κι εκεί που το κεφάλι μου έλεγα θα σπάσει, τώρα ξέρω. Ξέρω τι συνέβη, ξέρω πως οδηγήθηκα εδώ που είμαι τώρα, ξέρω πως πρέπει να αλλάξω το παλιό μου δέρμα. Αργή διαδικασία αλλά προς όφελος μου. Το κέρδος μου; Γίνομαι αυθεντική. Γίνομαι περισσότερο αυτό που είμαι.
Θυμάμαι που έλεγα στην ψυχολόγο μου για το πόσο κουράζομαι στη δουλειά και στο σπίτι, που πρέπει όλα να τα κάνω μόνη μου, που έχω επωμιστεί τεράστιες ευθύνες. Γκρίνιαζα, πόναγε το κορμί μου, ξάπλωνα και δεν έβρισκα ξεκούραση. Ξέρεις τι μου είπε η ψυχολόγος; \"Τόση ελευθερία δεν θα είχε κόστος;\" Έμεινα άφωνη. Ξέρεις πως ήρθαν τα λόγια της; Σαν λύτρωση. Σου μιλάω βιωματικά. Ξέρεις ποιο είναι το κέρδος μου; Δεν είναι οτί δεν κουράζομαι, φυσικά και κουράζομαι. Απλώς τώρα μπορώ να ξεκουράζομαι.
Πες μας κι εσύ αν θες.
Να σου πω τι ακριβώς;Quote:
Originally posted by Existir
Θες να πεις οτί είναι επώδυνο το να γίνεις ένας άνθρωπος που δέχεται τις ευθύνες για τις πράξεις του, που καταλαβαίνει πόσο πολύ ο ίδιος είναι ο σκηνοθέτης της ζωής του;Quote:
Originally posted by alexandros3
Είναι μία επώδυνη διαδικασία αποδόμησης και αναδόμησης. Ασφαλώς δεν είναι ευχάριστη και είναι επώδυνη πολλές φορές. Μου κάνει εντύπωση που δεν το καταλαβαίνεις. Γνωρίζω αρκετά άτομα με την ίδια εμπειρία με μένα και τα ίδια συναισθήματα κατά τη διάρκεια της ψυχοθεραπείας. Στο χειρουργικό κρεβάτι βάζουν αναισθητικό. Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο στη ψυχοθεραπεία.... Δεν πάω εκεί για να περάσω το χρόνο μου ή να πιω καφέ με τον θεραπευτή. Πάω για να δω αλήθειες που ήταν κρυφές. Η διαδικασία εξόρυξης στο φως είναι επώδυνη μερικές φορές.
Αυτό δεν είναι απελευθερωτικό; Δεν σου δίνει την ελευθερία να αποφασίσεις εσύ για σένα και την ζωή σου κι όλα αυτά που συμβαίνουν; Δεν σου δίνει το περιθώριο να κοιτάξεις μέσα σου και να ανακαλύψεις όλα αυτά που δεν ήξερες για σένα, να διευρύνεις την αυτογνωσία σου και στην τελική να αγαπήσεις τον ευατό σου και να συμφιλιωθείς με τις αντιφάσεις τόσο του χαρακτήρα σου αλλά και της ίδιας της ζωής;
Μήπως τελικά θες να πεις πως αυτή η ευθύνη πέφτει βαριά στους ώμους των περισσοτέρων.
Δεν σου κρύβω οτί δυσκολεύομαι με την ψυχοθεραπεία. Δυσκολεύομαι ναι, όμως βγαίνω κερδισμένη. Επι τέλους ασχολούμαι με τη Ναταλία. Επί τέλους φεύγουν οι άχρηστες προκαταλήψεις, οι περιττές ανασφάλειες. Ακόμα και στην αναμόχλευση των πιο οδυνηρών αναμνήσεων, ακόμα κι εκεί που το κεφάλι μου έλεγα θα σπάσει, τώρα ξέρω. Ξέρω τι συνέβη, ξέρω πως οδηγήθηκα εδώ που είμαι τώρα, ξέρω πως πρέπει να αλλάξω το παλιό μου δέρμα. Αργή διαδικασία αλλά προς όφελος μου. Το κέρδος μου; Γίνομαι αυθεντική. Γίνομαι περισσότερο αυτό που είμαι.
Θυμάμαι που έλεγα στην ψυχολόγο μου για το πόσο κουράζομαι στη δουλειά και στο σπίτι, που πρέπει όλα να τα κάνω μόνη μου, που έχω επωμιστεί τεράστιες ευθύνες. Γκρίνιαζα, πόναγε το κορμί μου, ξάπλωνα και δεν έβρισκα ξεκούραση. Ξέρεις τι μου είπε η ψυχολόγος; \"Τόση ελευθερία δεν θα είχε κόστος;\" Έμεινα άφωνη. Ξέρεις πως ήρθαν τα λόγια της; Σαν λύτρωση. Σου μιλάω βιωματικά. Ξέρεις ποιο είναι το κέρδος μου; Δεν είναι οτί δεν κουράζομαι, φυσικά και κουράζομαι. Απλώς τώρα μπορώ να ξεκουράζομαι.
Πες μας κι εσύ αν θες.
Μια εμπειρία σου με τον ψυχολόγο που να σε βοήθησε.
Εναλλακτικά ένα τραγουδάκι.
:P