η φυσικη δε βασιζεται μονο σε υποθεσεις. καμια σχεση. βασιζεται στα πειραματα και στις αποδειξεις. οι νομοι δε βγαινουν επειδη το σκεφτηκε καποιος αλλα αποδεικνυονται με πειραματα στα εργαστηρια.
Printable View
η φυσικη δε βασιζεται μονο σε υποθεσεις. καμια σχεση. βασιζεται στα πειραματα και στις αποδειξεις. οι νομοι δε βγαινουν επειδη το σκεφτηκε καποιος αλλα αποδεικνυονται με πειραματα στα εργαστηρια.
Ναι, και όπως λες "όλη η ιατρική με υποθέσεις δουλεύει" μπορείς να πεις και "όλη η φυσική με υποθέσεις δουλεύει", που επαληθεύονται ή καταρρίπτονται με πειράματα, τα οποία τις αποδεικνύουν ή όχι, δείχνουν αν είναι ορθές ή δεν είναι.
Και τώρα τι μας είπες δηλαδή, εσύ που είσαι και του πανεπιστημίου; Ούτε για τη φυσική μιλάς σωστά ούτε για την ιατρική, και στην ιατρική υπάρχουν πειράματα και αποδείξεις και νόμοι.
Αμάν δηλαδή!
πριν αρρωστησω ημουν απαισιοδοξη και συναμα γελωτοποιος εξω απο το σπιτι,μεσα στο σπιτι ημουν το αποστειρωμενο καλο παιδι,ζουσα μεσα στην υποκρισια,ολα μου εφταιγαν,παρεες ειχα μονο στο λυκειο απλα φιλικες παντα ειχα δυσκολια στο να συναψω ερωτικη σχεση και παντα προτιμουσα να τα κανω "ολα" μονη μου ποτε δεν ενιωθα ετοιμη να δοθω σε πιο προσωπικες σχεσεις,παντα νομιζα οτι ολοι με απορριπτουν χωρις να ισχυει,γιατι στους φιλους-ες ημουν αγαπητη και αστεια.ενιωθα παντα φοβο οταν στην παρεα ερχοταν καποιος που δεν ηξερα,ημουν πολυ ευστροφη και σχετικα καλη μαθητρια,μετα εχασα και τους φιλους μου στους οποιους ειχα επενδυσει συναισθηματικα σε υπερβολικο βαθμο,εγινα τελειως χαζη και αργη στο μυαλο,απομονωθηκα,δεν εβγαινα καν εξω χωρις καποιο μελος της οικογενειας,ημουν πριν αρρωστησω χαρουμενη αρκετες φορες τωρα ειμαι παντα ανικανοποιητη και αναπολω μερικες φορες το ποσο γρηγορο ηταν το μυαλο μου τουλαχιστον μεχρι τα 21,τωρα νιωθω χαζη,αργη και πληγωμενη,φοβισμενη,θα ηθελα τη ζωη μου πισω,αλλωστε ειναι λογικο καποιος με την οικογενεια του να ναι μαζεμενος καθαρα απο σεβασμο ντρεπομαι να δειξω τις πραγματικες επιθυμιες μου θελω φιλια,αγαπη και ερωτα,πραγματα που τα ζησα μονο 3 χρονια απο τη ζωη μου και ειμαι τριαντα,θα χαλασω την εικονα που εχουν οι αλλοι για μενα αν πω οτι καλη η λογικη αλλα θελω να ζησω κιολας.
Quote:
Originally Posted by HorriBell
πριν αρρωστησω ημουν πολυ ανεβασμενος.ειχα δικο μου μαγαζι ειχα κοπελα εκανα τον αθλητισμο μου τα χομπι μου ζουσα μονος μου και ημουν αυτονομος.
τωρα ειμαι ενας μπακουρομπατηρης χωρις δουλεια χωρις κοπελα και μενω με τους γονεις μου πισω στην γενετειρα μου.
θελω την ζωη μου πισω.
Εγώ εάν θεωρήσω την εσφαλμένη αντίληψη για τον εαυτό ως ψύχωση, ήμουν πάντοτε ασθενής με έστω ελαφριά μορφή ψύχωσης.
Όμως η ζωή μου μετά τα 25 άρχισε να κυλά ομαλά και να μπαίνει σε μία σωστή σειρά. Μετά τα 30 μου είχα πλέον όλα εκείνα που
προσφέρουν μία ισορροπημένη και ευτυχισμένη ζωή. Την οικογένεια μου και ένα παιδί, καλή εργασία, παρέα με αξιόλογα παιδιά
και φίλους, αξιοπρέπεια και κοινωνική αποδοχή και αναγνώριση.
Μετά που αρρώστησα με παρανοειδή σχιζοφρένεια μέσα σε 2-3 χρόνια, τα έχασα όλα. Χώρισα από την οικογένεια μου, έχασα την
δουλειά μου, έχασα την αξιοπρέπεια μου, έγινα ρεζίλι στην κοινωνία που ζω, έχασα τους φίλους, έχασα το ενδιαφέρων για όλα τα
πράγματα, και τέλος έχασα και τις ευαισθησίες μου και τα τυχόν ταλέντα ή χαρίσματα που είχα και τα αξιοποιούσα σε χόμπι.
Σήμερα είμαι σε σημείο όπου η ζωή μου έχει παντελή και καθολική έλλειψη νοήματος.
Τώρα, το μοναδικό πράγμα που με κρατά στη ζωή και δεν βάζω τέρμα είναι ο γιος μου που θα πληγωθεί ανεπανόρθωτα σε τυχόν
αυτοχειρία μου και για τον λόγο αυτό το ανέβαλα επ' αόριστον.
εγω δεν εχω εντοπισει πολλες αλλαγες απο την εναρξη της νοσου μεχρι σημερα δηλαδη η ζωη μου εξελισεται κανονικα με μεσοδιαστηματα κρισεων που κρατανε 1 με 2 βδομαδες το θεμα ειναι οτι στις 5 με 6 φορες που μου παρουσιαστηκαν οι κρισεις με κοψανε απο τη ζωη μου στη καλυτερη των περιπτωσεων κλειστηκα στο σπιτι με φαρμακα στη χειροτερη εξαφανιζομαι για ενα 2 μηνες μεσα σε μια κλινικη μεγαλο προβλημα αυτο πρακτικα αν το δεις. πολυ ενδιαφερουσες περιοδοι στη ζωη μου ηταν οταν δεν επαιρνα φαρμακα πρωτα απο ολα ειχα ενεργεια να τρεξω να βγω να δουλεψω ορεξη για παρεα για γουστα και οχι τη χαζομαρα με τα αντιψυχωσικα που ολη μερα λιωνεις σπιτι βαρυς και η πλακα εινια οτι πεινας κιολας.
πριν απο ενα μηνα πηρα εξητηριο απο σταυρουπολη πριν εισαχθω εκανα 2 δουλειες ηχοληπτης-μηχανικος στον φμ100 και ραδιοφωνικος παραγωγος στον μυθος φμ εκανα δικια μου εκπομπη σε πρωτη φαση μολις βγηκα ξενερωσα στην ιδεα αλλα τωρα σκεφτομαι οτι πρεπει να αρχισω παλι. ενα αλλο μεγαλο θεμα ειναι οτι οταν με ποιανουν οι κρισεις γινομαι περιεργος στους αλλους και εξαφανιζομαι κιολας μετα δυσκολευομαι να τους αντικρυσω κολαω δε ξερω πως να τους θεσω το προβλημα.
επειδη εχω ξενερωσει με τους γιατρους που εινια μαλακες δηλαδη οι 3 μου λεγαν δεν εχεις τιποτα και οι υπολοιποι 4 εχεις ψυχωση σχιζοφρενεια παρανοια ξερω γω ας τα βρουνε πρωτα αυτοι να καταληξουν τι εχω και μετα συζηταμε για φαρμακα. ειναι πολυ ωραια να μη παιρνεις φαρμακα μονο σαν αισθηση ρε παιδι μου ξεχνιεσαι και αυτη η ενεργεια εντωμεταξυ τωρα αρχιζω παλι και διαβαζω βλεπω ταινιες μουσικες αβερτα το θεμα ειναι ομως οτι εχω ορεξη πριν δε γουσταρα μια οχι πως δε μπορουσα η μνημη η αντιληψη μου ο ειρμος μου λειτουργουσαν πολυ καλά ιδιως με τη μνημη μου ειμια πολυ ευχαριστημενος συγκρατω πολλα πραματα ονομασιες χρονολογιες μουσικες ονοματα τα παντα.
εχω παρατηρησει παντως οτι τα φαρμακα σε μενα τουλαχιστον προκαλουν ενα εθισμο του τυπου δε μπορω να κοιμηθω και ενα ψυχολογικο τυπου ανυσηχια που παω χωρις φαρμακα αλλα αυτο παιζει να μου το εχουν δημιουργησει οι γιατροι το οτι πρεπει να τα παρω το θεμα ομως εινια οτι μπορω να μη τα παρω εχω περασει 3 με 4 χρονια χωρις φαρμακα. δεν προτεινω σε κανεναν κατι τετοιο το κανω με δικη μου ευθηνη στον εαυτο μου απο την εμπειρικη μου γνωση πως λειτουργω διαβασα και κατι για αυτοκτονιες και ευθανασιες χαζομαρες μαλακιες η ζωη εχει και ομορφες εκφανσεις και ασχημες μαθαινουμε να ζουμε με αυτα που εχουμε θα αφιερωσω σε ολους μας ενα πολυ ομορφο κοματι
http://www.youtube.com/watch?v=qq0PMngIiUg
χμμμμ πριν την ψυχωση ε? ημουν κοινωνικη ομορφη δεν αμφεβαλα γ τις σκεψεις μου δεν παρακαλουσα κανεναν αντρα ειχα εγωισμο.εκανα πολλα πραγματα στην καθημερινοτητα μου .ημουν χαρουμενη κ με αυτοπεποιθηση.τωρα αμφιβαλλω γ πολλα πραγματα .
Εγώ πριν την ψύχωση στα εφηβικά μου χρόνια γενικά ήμουν κλειστός,αγχώδης,δεν μιλούσα πολύ,δεν είχα ενδιαφέροντα,ήμουν με χαμηλή αυτοπεποίθηση και είχα ελάχιστους φίλους.Από εμφάνιση πάντα ήμουν καλά,ακόμη κ τώρα,καθώς δεν έχω πάρει πολλά κιλά από τα φάρμακα.Οταν πέρασα τει ύστερα απο 2 χρόνια όλο αυτό το συσσωρευμένο άγχος έφερε την κατάθλιψη κ μετά από 2 υποτροπές ήρθε η ψύχωση.Πάντως τα πιο χαρούμενα χρόνια ήταν στα μεσοδιαστήματα της θεραπείας που έκανα για την κατάθλιψη.Τώρα είμαι για ακόμη μια φορά χωρίς αυτοπεποίθηση και αυτογνωσία,νιώθω εξαιρετικά ευάλωτος και αδύναμος,αισθάνομαι τη σκέψη μου κάπως φτωχή σε περιεχόμενο πχ παλιά μπορούσα να εκφράσω μια γνώμη με επιχειρήματα,τώρα πλέον δυσκολεύομαι.Σίγουρα ευτυχισμένος δεν είμαι αλλά η κατάσταση είναι υποφερτή..Πάντως απέχω πολύ απο τον στόχο μου που είναι να γίνω παραγωγικός μέσα από κάποια δουλειά και να στέκομαι στα πόδια μου.Προσπαθώ να γεμίζω τον χρόνο μου με κάποια ενδιαφέροντα και δεν ξέρω αν πάσχω από ανηδονία.Πάντως νιώθω ένα μονότονο συναίσθημα..ούτε χαρά ούτε λύπη.
Σεριο μου η σκεψη σου οχι μονο φτωχη δεν ειναι , αλλα ακριβως το αντιθετο!
εχω διαβασει ολα τα ποστ σου γι' αυτο κατεληξα σε αυτο το συμπερασμα.
εχεις μεγαλη συγκροτηση στον τροπο γραφης σου.
λιγη αυτοπεποιθηση χρειαζεσαι μονο.
παντως και μενα η αυτοπεποιθηση μου ειναι αρκετα χαμηλη.
και πως αλλωστε να εχεις υψηλη αυτοπεποιθηση οταν την μια νιωθεις παντοδυναμη και την αλλη ανικανη για το πιο απλο πραγμα? (διπολικη εχω)
ολο αυτο που λες οτι δε μπορεις να σκεφτεις κλπ., ανηδονια κλπ. ειναι απο τα φαρμακα.
εχουν και τα θετικα τους, εχουν και τα αρνητικα τους.
απλα καταστελλουν τα κεντρικο νευρικο συστημα με αποτελεσμα αυτο..
Quote:
Originally Posted by serios
@dreamless έχεις ένα δίκιο στο ότι το θέμα αυτοπεποίθησης σίγουρα επηρεάζεται από την ψυχολογική μας κατάσταση που όταν το πρόβλημά μας είναι σε έξαρση πάσχουμε απο λειτουργικότητα και πρέπει ξανά από την αρχή να χτίσουμε δεξιότητες..Ελπίζω να μη είναι συνέχεια έτσι και να τα φτιάξω με τον εαυτό μου στην πάροδο του χρόνου αφού πρώτα προσπαθήσω να είμαι τυπικός με τα φάρμακα και να κάνω τα αδύνατα δυνατά να μη υποτροπιάσω.Πάντως λένε πως η υψηλή αυτοπεποίθηση σε προστατεύει από υποτροπές..!!
@maus δεν γνωρίζω αν έχω σίγουρα ανηδονία..Όταν ημουν στην οξεία φάση σίγουρα υπήρχε.Τώρα απλά βιώνω ένα μονότονο συναίσθημα..δεν είμαι ούτε τρελά χαρούμενος,ούτε λυπημένος.Μετά το άλλο που παρατηρώ είναι ότι ενώ είχα μια τάδε άποψη γύρω απο κάποια θέματα τώρα δεν μπορώ να συντάξω μια άποψη με επιχειρήματα.Ο γιατρός μου είπε πως ίσως φταίει η αποχή από αυτό το ενδιαφέρον.
τιποτα σειριε, τα φαρμακα ειναι.
και εγω οταν κοψω ή ελαττωσω τα φαρμακα ειμαι ξεφτερι και οταν παιρνω μεγαλη δοση και παιρνω και αλλα φαρμακα χαζευω.
[QUOTE=serios;510925 Μετά το άλλο που παρατηρώ είναι ότι ενώ είχα μια τάδε άποψη γύρω απο κάποια θέματα τώρα δεν μπορώ να συντάξω μια άποψη με επιχειρήματα.Ο γιατρός μου είπε πως ίσως φταίει η αποχή από αυτό το ενδιαφέρον.[/QUOTE]
ασφαλώς και φταίει η αποχή. είναι θέμα χρόνου και εστίασης σε ένα ενδιαφέρον θέμα για να επανεργοποιηθεί η διαύγεια μας , στο βαθμό που την είχαμε ενοείται , είναι σαν το ποδήλατο κι αυτό , δεν εχουμε παρα να το ...ξανακαβαλήσουμε !!
,,,γιαυτο επιμένουνε καποιοι ότι εχει μεγάλη σημασία να μην παραιτούμαστε απ τα ενδιαφεροντα μας , τα όποια ενδιαφέροντα μας , σπουδες , δουλεια ,σπορ κλπ ,, δεν έχει σημασία να είμαστε το ίδιο αποτελεσματικοι όπως πρίν με την ενοια της παραγωγικότητας , αλλά να κρατηθούμε με κάθε τρόπο στο πλαίσιο των δυνατοτήτων και των ικανοτήτων μας !!!
Ημουν 2 μετρα κοριτσαρος, δραστηρια, υπερκοινωνικη, παρα μα παρα πολυ δημιουργικη και δυνατος χαρακτηρας (νομιζα πως αντεχα τα παντα), ενθουσιαζομουν ευκολα, ειχα ορεξη να κανω σπουδαια πραγματα αν και τα ξεκινουσα και τα αφηνα στη μεση! Ολα αυτα χαθηκαν αλλα δεν το βαζω κατω πιστευω οτι θα επανελθουν γιατι καποιες στιγμες, ο παλιος μου εαυτος ψιλο εμφανιζεται αλλα μου ξανα φευγει!