Η προσευχή σου προσφέρει γαλήνη και ηρεμία και μέσα από αυτα ελπίδα και αισιοδοξία. Την αξία της αυτη την αποδέχεται η ψυχολογία.Quote:
Originally Posted by sDimitris
Τα υπόλοιπα τα κάνεις από μόνος σου.
Η προσευχή σου προσφέρει γαλήνη και ηρεμία και μέσα από αυτα ελπίδα και αισιοδοξία. Την αξία της αυτη την αποδέχεται η ψυχολογία.Quote:
Originally Posted by sDimitris
Τα υπόλοιπα τα κάνεις από μόνος σου.
ξερεις ρε γιαννη ποσο εχω προσευχηθει?
παρα πολυ ,εχω διαβασει την καινη διαθηκη και ολα τα σχετικα .
αλλα τιποτα δεν επιασε ,μπορει να αισθανομαι πιο ηρεμη αλλα η φοβια και η καταθλιψη δεν φευγουν ...
ασε που ακουσα σε κηρυγμα στην εκκλησια αυτο ¨οτι μας δινει ο θεος να εχουμε πιστη και να λεμε δοξα το θεο ¨.
οχι δεν το δεχομαι την καταθλιψη μου την εδωσε για καλο ?
οταν ειπε αυξανεστε και πληθυνεστε δεν ισχυε για εμενα ?
δεν μπορω να παντρετω λογω κοινωνικης φοβιας ...πως θα κανω παιδι .....
Ωχ ρε παιδιά αγχώθηκα με αυτά που διάβασα.Εγώ έπαθα κρισάρες πανικού τον Ιούλιο και έχασα όλο το κόσμο.Έχω ξεκινήσει ψυχανάλυση και έχω πάει 4 φορές ήδη,και ενώ το πρόβλημα ψιλοξέρω πιο είναι,τώρα έχω το πρόβλημα του να μένω μόνη ή να πηγαίνω κάπου μακρυά.Ακολουθώ και φαρμακευτική αγωγή αλλά είμαι στην 16 μέρα της δόσης.Εγώ κόντεψα να σαλτάρω από την αποπροσωποίηση και το άγχος.Φοβάμαι να οδηγήσω και για μμμ δεν το συζητώ.Βεβαίως είχα και μια υποβόσκουσα κατάθλιψη που με την αγχώδη διαταραχή με ξετίναξε. Κρίση από το καλοκαίρι δεν με έχει πιάσει εκτός από κάποιες μικρές.
Εμένα η ψυχολόγος μου είπε πως βιάζομαι πολύ να επανέλθω και με πιέζω πολύ από όσο θα άντεχα.
Δεν λέω κάτι μικροβηματάκια κάνω,αλλά είμαι και ζώο και δεν τα αποδέχομαι και με κάνω χειρότερα.Έχω την κατάθλιψη μου,έχω τις φόβίες μου και περιμένω να ξυπνήσω μία μέρα και να πώ α θα μπω μόνη στο μετρό,εμ δεν γίνεται έτσι.Όταν γκρεμίζεις κάτι θέλει και θεμέλια για να το ξαναχτίσεις.Μου συνέστησε λοιπόν να μην με πιέζω καθόλου για 1-2 μηνες μέχρι να μπορέσω να κατανοήσω το τι μου συνέβη το τελευταίο ενάμιση χρόνο.Αλλά εγώ φοβάμαι μήπως αυτό μου αυξήσει τις φοβίες μου.Δεν ξέρω εύχομαι να με πιάσουν και τα φάρμακα γιατί δεν την παλεύω άλλο.Μιλάμε εκτός του ότι έχω να κοιμηθώ φυσιολογικά 6 μήνες, το τελευταίο μήνα κοιμόμουν μία ώρα και ξυπνούσα 3 ώρα την νύχτα και πηγαινοερχόμουν στο μπαλκόνι όπως τα ποντίκια στο κλουβί μονο που είχα και ένα τσιγάρο στο χέρι.
panic girl χωρις να ειμαι ειδικος αυτο που εμαθα 4 χρονια ψυχοθεραπειας ειναι οτι η ψυχαναλυση και τυπου ψυχαναλυση ψυχοθεραπειας δεν κανουν για τετοια προβληματα ,φοβιες και καταθλιψη. η ψυχολογος μου ηταν ψυχοδυναμικη ψυχολογος και μου ελεγε ακριβως το ιδιο μην πιεσεις τον ευατο σου,και ειμαι 12 χρονια χωρις ζωη με καταθλιψη και φοβιες . κοντεψα να πηδηξω απο το παραθυρο μετα την τελευταια συνεδρια .πηγα σε ψυχιατρο μου εδωσε φαρμακα εδω και 5 χρονια .δεν ειναι ολα τα φαρμακα για τον καθε ανθρωπο στον καθενα λειτουργουν διαφορετικα .τους τελευταιους 3 μηνες ειμαι με ladose 50 mg και μπορω να πω οτι εχω αρχισει να κανω δειλα δειλα καποια βηματα .και σαν να αλλαζουν λιγακι οι σκεψεις μου ...
μπορεις να πεις στον γιατρο σου να σου γραψει και καποιο αγχολυτικο ,συνηθως ετσι πανε αυτα .
επειδη διαβαζω οτι το προβλημα ειναι σχετικα νεο δεν ειναι χρονιο (οσο το αφηνεις τοσο χιεροτερο γινεται ,εκει που ειχες μια φοβια ΓΙΝΟΝΤΑΙ 10 μην το αφησεις να σε νικησει )και αφου το προβλημα το ψιλοξερεις τοτε πρεπει να βρεις τροπο να το λυσεις .
και σαφως δεν ειναι λυση οτι εισαι πληγωμενη απο παιδι και δεν φταις εσυ φταιν οι γονεις σου ..γιατι δεν σου πηραν εκεινα τα παπουτσια που ηθελες .....
Sandy μου δεν έχουμε μιλήσει καθόλου για παιδικά χρόνια,μιλάμε για γεγονότα που συνέβησαν στην ζωή μου το τελευταίο ενάμιση χρόνο και μέχρι στιγμής προσπαθεί να μου αλλάξει στάση ζωής.Να μάθω να λεω όχι πχ,να μάθω να κοιτάω την πάρτη μου κτλ.Πιέστηκα παρά πολύ και πέρασα πολλά και είχα απίστευτη κούραση σωματική και ψυχική,είχα εφιάλτες και δεν κοιμόμουν καλά και συνέχιζα να με πιέζω.Ε κράσαρα.Τι να κάνω?
ξαναφερνω το θεμα στην αρχη γιατι εχω προβλημα .
πηγα στην ψυχιατρο εχω διαγνωστει με αγχωδη διαταραχη και ειμαι κατω απο φαρμακευτικη αγωγη .
μπορει να αισθανομαι λιγο καλυτερα με τα φαρμακα αλλα οχι εντελως καλα ......οπως ημουν....
και της λεω απο την στιγμη που παιρνω τα χαπια ερχομαι εδω και κανουμε καποιου ειδος ψυχοθεραπεια ,ειναι ψυχαναλυτρια -ψυχιατρος ,βεβαια οι επισκεψεις ειναι μηνιαιες ...γιατι να συνεχισω να αγχωνομαι και να μην μπορω να τα βγαλω περα σε καποιες καταστασεις κυριως κοινωνικες ,εκει ειναι που φοβαμαι ....
μου λεει αυτο ειναι κατι που πρεπει να βρεις μονη σου το γιατι δεν μπορεις και αγχωνεσαι .αμα ηξερα γιατι δεν θα ερχομουν εδω της λεω ....
ποια ειναι η γνωμη σας ?
Κοίτα sandy, ψυχοθεραπεία πηγαίνοντας 1 φορά το μήνα στον ψυχίατρο δεν γίνεται.Quote:
Originally Posted by sandy25
Εγώ πηγαίνω θεραπεία 1 φορά την εβδομάδα και βρίσκω ότι είναι το μίνιμουμ αν θες
να κάνεις πραγματική δουλειά και όχι να μένεις στάσιμος.
Εξάλλου, ο ψυχίατρος δεν είναι αυτός στον οποίο πας για ψυχοθεραπεία. Είναι αυτός
στον οποίο πας 1 φορά στους 3 μήνες ει δυνατόν για να σου γράψει μια 3μηνη συνταγή
και η κύρια δουλειά γίνεται με τον ψυχολόγο. Νομίζω στο είχα ξαναγράψει, αυτό που θες
είναι ένας ψυχολόγος που να εξειδικεύεται στην ΓΣΘ και να είναι φθηνός αλλά καλός.
Απ'την απάντηση της ψυχιάτρου πάνω, κρίνω ότι δεεν... το κατέχει το άθλημα. Δηλαδή
μπορεί να είναι κορυφαία γιατρός αλλά για θεραπευτής δεν κάνει. Το γιατί δεν αλλάζεις
είναι προφανές απ'αυτά που λες, παίρνεις φάρμακα τα οποία απαλύνουν τα συμπτώματα
αλλά δεν κάνεις την αντίστοιχη δουλειά για να διορθώσεις τα αρχικά αίτια.
Συμβουλή μου. Αν στο επιτρέπουν τα οικονομικά σου, πήγαινε όχι σε 1 αλλά
σε 2 και 3 ψυχολόγους μέχρι να βρεις κάποιον που να ξέρει τι του γίνεται!
Quote:
Originally Posted by sandy25
sandy,εγώ έχω να σου πω ότι η ψυχιατρος εν μέρει έχει δίκιο.όσα φάρμακα και να πάρεις και όσες ψυχοθεραπείες και να κάνεις αν δεν κάτσεις να δουλέψεις μονη σου να δεις τι σου φταιει και στο δημιουργει όλο αυτό δεν θα σταματήσει να υπάρχει.είμαι υπερ να πηγαινεις να μιλάς σε ψυχολόγο η ψυχιατρο,βοηθάει πολύ,αλλά ταυτόχρονα πρέπει να δουλέψεις με τον εαυτό σου....π.χ όταν σε πιανει ανχος για κάτι,κατσε σκεψου γτ σε πιανει,πρεπει να εχεισ ανχος ειναι σωστό να έχεις.υπάρχει σοβαρός λόγος και να σκεφτεις εναλακτικες λύσεις από το να ανχώνεσαι