Ε το χω περάσει ξανά και μέσα μου το ξέρω...αλλά πρέπει να νιώσω έτσι τώρα!!!Αυτό έλειπε να είναι έτσι:PQuote:
Originally Posted by μαρκελα
Printable View
Ε το χω περάσει ξανά και μέσα μου το ξέρω...αλλά πρέπει να νιώσω έτσι τώρα!!!Αυτό έλειπε να είναι έτσι:PQuote:
Originally Posted by μαρκελα
Αναστασια μια προτροποη οσο σκληρη κ αν ειναι, κοιτα να κανεις σχεσεις με ατομα που ειναι στο ιδιο μερος. Μεχρι 10 Km. Ειναι που ειναι δυσκολες οι σχεσεις, σκεψου να μπαινει και η αποσταση. Εδω μπορει να εφταιξαν κ αλλοι παραγοντες γτ δε μπορω να δεχτω οτι ενας σχεδον 30ρης ειναι ανικανος να διαχειριστει δυσκολιες της ζωης. Απλα σαν κανονα απεφυγε τις εξ αποστασεως. Μολις γνωριζεις καποιον που εν δυναμει σ αρεσει κλπ αν πανω στην κουβεντα μαθεις οτι μενει μακρια ή θα μεινει μακρια, μη δενεσαι. Στο πως διαχειριζεται εκεινος τα προβληματα εσυ δε μπορεις να υπεισελθεις. Ειναι συναρτηση του πως εχει διαμορφωθει ως τωρα σαν ατομο. Αλλα παρτο κ αλλιως για να ναι λιγοτερο οδυνηρο, οτι μεσολαβει αποσταση επομενως κακο τελος θα ειχε ουτως ή αλλως. Εισαι για ταλαιπωριες πανω κατω χειμωνιατικα με τα ιντερσιτυ? Ασε το οικονομικο πηγαινε ελα. Για τετοια εισαι? Παπουτσι απ τον τοπο σου σε λεω....
Όντως...η απόσταση είναι θέμα μεγάλο...Με αεροπλάνο γινόταν το πηγαινέλα,οπότε δεν ήταν και μεγάλη η ταλαιπωρία,αλλά δεν έχει και καμιά σημασία αυτό..Όσον αφορά στο πως διαχειρίζεται τα θέματα του ο καθένας,πραγματικά δεν μπορεί να υπεισέλθει κανείς άλλος..ούτε εκείνος στα δικά μου ούτε εγώ στα δικά του...τέλος λοιπόν και μακάρι να επανέλθουμε γρήγορα στους ρυθμούς μας...Σας ευχαριστώ πάρα πολύ όλους :) Ειλικρινά :)Quote:
Originally Posted by kerasi
Αν το ψάξεις μετά, που θα πάρεις αποστάσεις, θα δεις ότι τίποτα δεν μας συμβαίνει τυχαία, αλλά για ν' αποκτάμε γνώση κι έτσι να δυναμώνουμε..
Προσωπικά πιστεύω, ότι τη γνώση θα μπορούσαμε να τη δεχτούμε και διαφορετικά.. αλλά δεν έχει σημασία.. είναι κι αυτός ένας τρόπος να μάθουμε! :)
Ο,τι γινεται ειναι το καλυτερο που θα μπορουσε να συμβει....απλα θελει χρονο για να το συνειδητοποιησουμε καθε φορα...Quote:
Originally Posted by μαρκελα
Σίγουρα και μας βοηθάει αρκετά να το ξεπεράσουμε και πιό γρήγορα, όταν σκεφτούμε ότι ούτε οι πρώτες είμαστε, ούτε οι τελευταίες.. Αμ και τα χειρότερα πού τα πας;Quote:
Originally Posted by anastasia1984
Π.χ. τόχεις σκεφτεί πως αν τάχες μ' αυτόν περισσότερο καιρό.. πόσο πιο δύσκολο αλήθεια θάταν τότε να προχωρήσεις τη ζωή σου; Μια χαρά θα πάνε όλα!! :)
Δεν το συζητω πως ολα θα πανε καλα...ειναι θεμα χρονου..δε γινοταν ετσι αλλο κ ευτυχως που βρηκα τηδυναμη κ του πα να τελειωσουμε γιατι οσο κρατουσε θα ταν χειροτερα κ για τους δυο!Quote:
Originally Posted by μαρκελα
Αναστασια μου θυμισες το ομωνυμο κομματι...http://www.youtube.com/watch?v=v5YYqNAySB4
Tωρα τι επικοινωνια εχετε?
:) Δεν έχουμε επικοινωνία...μετά το χωρισμό, μιλήσαμε μια φορά με δική μου πρωτοβουλία (για να δείξω ενδιαφέρον κι αν όλα καλά με τη δουλειά) και κατόπιν δεν ξαναμιλήσαμε.Του έχω στείλει ήδη κάποια πράγματά του που έπρεπε και περιμένω να πάει ένας φίλος μου να πάρει τα δικά μου από εκεί. Αυτό. Δε θαξαναμιλήσουμε όμως..δε θέλω ούτε εγώ ούτε εκείνος. Τον σκέφτομαι,βλέπω και τις βλακείες στο φμπ και στεναχωριέμαι, αλλά δε θέλω..Εκείνος δε νομίζω καν να με σκέφτεται,νιώθω σα να μ έχει διαγράψει..Με ανάγκασε να τον χωρίσω εγώ, ενώ ήξερε πως δεν πήγαινε το θέμα, και τώρα όλα οκ,συνεχίζει τη ζωή του..Αν γινόταν θα 'θελε να του λύσω και τα επαγγελματικά του,είμαι σίγουρη!Quote:
Originally Posted by kerasi
Α δυστυχώς αυτό είναι σύνηθες... ο ένας να ακινητοποιείται και τελικά ο άλλος να παίρνει την απόφαση του χωρισμού.
Τώρα το ποιος παράγοντας ευθύνεται περισσότερο στην κάθε περίπτωση, είναι δύσκολο να το ξέρουμε. Τα επαγγελματικά, η απόσταση, μια προσωπική ανασφάλεια, μικρή επιθυμία? Ο καθένας τα ζυγίζει διαφορετικά. Μπορεί πχ να έχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε μεγάλη επιθυμία και 500 χλμ και μικρή επιθυμία με 50 χλμ και να επιλέξουμε το δεύτερο, ανάλογα με τον χαρακτήρα μας και τις προτεραιότητες της συγκεκριμένης φάσης ζωής.
Προσωπικά είχα σχέσεις που μας χώριζε μεγάλη απόσταση (διαφορετικές χώρες) και παρότι πολλοί θα έλεγαν 'αν είχες τρελή επιθυμία για τον χ άνθρωπο θα μετακόμιζες', εγώ τότε δεν ήθελα να μετακομίσω. Από την άλλη, είχα περίπου 8 μήνες σχέση με κάποιον που έμενε σε άλλη πόλη, όχι επειδή τον ήθελα πολύ, αλλά επειδή τον ήθελα λίγο και έτσι δεν με πολυένοιαζε η απόσταση. Παραδείγματα υπάρχουν διάφορα, για όλες τις περιπτώσεις... :)
Σίγουρα είναι πολλοί οι παράγοντες που επηρεάζουν...εμένα αυτό που με πονάει είναι πως αδιαφορεί έτσι...περίμενα τουλάχιστον ένα μήνυμα,κάτι τέλοσπάντων, να δείξει πως νοιάζεται κι ας χωρίσαμε..δεν υπήρξα ποτέ δλδ;;με ξέγραψε κιόλας;κι έκανα και μια βλακεία και τον μπλόκαρα στο φμπ για να μη βλέπω,μετά το μετάνιωσα και τον ξανάκανα φίλο και του πα πως καταλάθος τον έσβησα..αυτός τπτ..λες και δεν υπήρξα..Quote:
Originally Posted by marina38
Αυτό πράγματι πονάει, αλλά δεν είναι πως δεν υπήρξες... οι τωρινές μας αποφάσεις δεν ακυρώνουν το παρελθόν, δείχνουν μόνο τι θέλουμε να κάνουμε στο παρόν.
Με αφορμή το σβήσιμο στο φμπ, μιλήσαμε πριν λιγο και του έδειξα ότι αντιλαμβάνομαι πως είναι σαν να μην υπήρξα γι αυτον...το μόνο που είπε είναι πως δεν έχει να σχολιάσει τπτ..αυτό έλεγε πάντα όταν έλεγα κάτι με το οποίο δε συμφωνούσε...ναι ρε φίλε,κι αν με νοιάζεσαι όπως λες,γιατί δεν κάνεις κίνηση να δεις πως είμαι;;τεσπα...όλοι ίδιοι.Quote:
Originally Posted by marina38