Οχι, απλα η λυπη μπορει να αποτελεσει μεγαλο μερος της ζωης μας. Κριμα που δε μενουμε στην ιδια πολη. Κατι θα γινοταν ετσι.
Printable View
Οχι, απλα η λυπη μπορει να αποτελεσει μεγαλο μερος της ζωης μας. Κριμα που δε μενουμε στην ιδια πολη. Κατι θα γινοταν ετσι.
μην το ψαχνεις το πρωι που σηκωνομαι ειμαι μες τη φρικη...................................κ το βραδυ τη νυχτα πολυ.Quote:
Originally Posted by howtodream8
ολα γινονται το πρωι κυλιομουν στη σκονη συνεχως...................................Quote:
Originally Posted by howtodream8
μπορουμε να κανουμε κατι.......................................... ....Quote:
Originally Posted by howtodream8
Οπως; Για πες μας Δαναη, θα χαρω να ακουσω.
Ξέρετε πολλές φορές αναρωτιέμαι εαν όντως υπάρχει μετά θάνατον ζωή. Εαν πεθάνω θα συναντήσω τους παππούδες μου τους οποίους υπεραγαπώ. Θα αποκτήσω ψυχική γαλήνη; Δεν είμαι σίγουρη για τίποτα πια. Ή όταν πεθαίνει το σώμα ,χάνεται και η ψυχή; Εαν γνώριζα την απάντηση σίγουρα θα αντιμετώπιζα με διαφορετικό τρόπο την κατάσταση μου!
απο αυτοκτονια δε συναντας κανεναν ομως.......................................... ....................Quote:
Originally Posted by Petitefille
η ψυχη δε χανεται,οχι ομως απο αυτοκτονια.....................Quote:
Originally Posted by Petitefille
Δεν το γνωρίζει όμως κανείς. Αφού δεν έχουμε χάσει τη ζωή μας και έχουμε επιστρέψει στο ζωντανό κόσμο.
και δε θα το γνωριζουμε για πολυ................................μην σας μπαινουν ιδεες.εισαι σαν το jim morrison ton doors,που ηθελε να νιωσει το θανατο..............................Quote:
Originally Posted by Petitefille
ολο ετσι ελεγε και ηρθε η ωρα του.................
βρε χαζουλα εισαι μονο 16........................δεν εισαι 60 !Quote:
Originally Posted by Petitefille
Petite fille επειδή έχω περάσει απ'τη θέση σου πολύ πρόσφατα (και μπορεί κάλλιστα
να βρεθώ στο ίδιο σημείο στο μέλλον), έχω να σου πω μόνο ένα πράγμα... πριν
δοκιμάσεις κάτι τόσο οριστικό και αμετάκλητο όπως η αυτοκτονία, τουλάχιστον
κάνε όλα αυτά που φοβάσαι πχ μίλα στο αγόρι που σου αρέσει ή μη φοβάσαι να είσαι
ο θλιμμένος σου εαυτός (συνήθως η προσπάθεια να κρύψουμε τη λύπη μας είναι
χειρότερη απ'την λύπη την ίδια).
Είναι τα προηγούμενα χειρότερα απ'τον θάνατο; Νομίζω πως όχι.
Τέλος, πιστεύω ακράδαντα στην παρακάτω εικόνα (για όλους μας)
http://24.media.tumblr.com/tumblr_me...f3hzo1_500.jpg
Ναι,όμως νοιώθω πως έχω γεράσει,άνθρωπος 90 ετών. Πού περιμένει το θάνατο από στιγμή σε στιγμή.
οι αντρες ειναι καμμενα χαρτια...............οση αγαπη τους δινεις τοσο σε πουλανε.................................... .......Quote:
Originally Posted by masterridley
Μλκίες. Με το συμπάθειο.Quote:
Originally Posted by Danay1997
Μasterridley ,έχω απομονωθεί. Ποιο αγόρι θα κοιτάξει εμένα . Είναι γνωστό σε όλους των παλαιών σχολικών μου περιβαλλόντων πως αντιμετωπίζω προβλήματα υγείας. Πιστεύουν πως είναι σωματικά ευτυχώς. Μα δεν παρακολουθώ τα μαθήματα μου στο σχολείο εδώ και δύο χρόνια. Εγώ,που δεν είχα σχεδόν καμία απουσία στο σχολείο. Έτσι δικαιολογούμαι στον κοινωνικό μου περίγυρο προβάλλοντας τους το χειρουργείο θυροειδούς που είχε γίνει προ δύο ετών,αναφερόμενη σε επιπλοκές. Βέβαια,η κατάσταση μου όντως επιδεινώθηκε ύστερα από αυτό το χειρουργείο.
οχι ποτε.......................................... ..οχι οχιQuote:
Originally Posted by Petitefille
Δεν μπορώ να εκφέρω άποψη για τους άνδρες αφού δεν έχω κάνει ακόμη σχέση.
εισαι αντρας γι αυτο το λες...............κι ομως φευγουν επειδη τους τα δινεις ολα..............................Quote:
Originally Posted by masterridley
Ή θα νοιώσω πως είμαι παιδάκι ή πως είμαι μία ηλικιωμένη γυναίκα. Γενικά,είμαι άνθρωπος των άκρων
τυχερη εισαι ειδαμε κι εγω ποσο τα καταφερα με τη βερα στο κουτι.............................εχω τη βερα μεσα στο κουτι της..............................Quote:
Originally Posted by Petitefille
Γι'αυτό Danay1997 από εδώ και στο εξής να μην προσφέρεις τα πάντα στη σχέση σου. Να κρατήσεις και κάτι για τον εαυτό σου. Να πονηρευτείς. Να μην είσαι τόσο διαχυτική. Είμαι σίγουρη πως θα βρεις το σωστό άνθρωπο που δε θα σε προδώσει ποτέ!
Μη στενοχωριέσαι. Αυτό το οποίο πρέπει να σε ενδιαφέρει ,είναι η ψυχική σου ισορροπία. Εαν είσαι ψυχικά και σωματικά υγιής ,θα καταφέρεις να αντιμετωπίσεις όλα τα προβλήματα της ζωής.
Petitefille, ποια είναι τα πραγματικά σου προβλήματα;Quote:
Originally Posted by Petitefille
Για να απομονωθείς 2 χρόνια φαντάζομαι ότι είναι σοβαρότερα από μια κατάθλιψη...
απλως οποιος αγαπα παντα πονα πολυ στο τελος.............και εγω εφτασα στο θανατο ετσι....................πολυ κοντα.ενιωσα την ανασα του.Quote:
Originally Posted by Petitefille
αγαπησα παρα πολυ και πονεσα οσο τιποτε περισσοτερο............................Quote:
Originally Posted by Petitefille
δε τον νοιαζει τιποτε του εστειλα ενα γραμμα πως πεθαινω και με γραψε κανονικα.................................. .........
Masterridley εδώ και 3,5 χρόνια πάσχω από σοβαρή κατάθλιψη και τα 2,5 τελευταία από οξεία ΙΔΨ. Έχει γκρεμιστεί όλος ο κόσμος μου. Έχω απομονωθεί από τις φίλες και τους ανθρώπους που αγαπώ. Πάντως,μέσα από το πρόβλημα υγείας μου πραγματικά κατάλαβα ποιοι άνθρωποι με αγαπούν και ποιοι όχι.
Danay1997 το γεγονός πως σε αγνόησε σημαίνει πως σε εκμεταλλεύτηκε και πως ποτέ δε σε αγάπησε πραγματικά. Να είσαι εγωίστρια και περήφανη στο ζήτημα των ανδρών. Μη δίνεις σημασία σε ανθρώπους που δεν το αξίζουν. Συνέχισε τη ζωή σου. Θα δεις,σε κάποια στιγμή,θα πάρεις το αίμα σου πίσω. Μη στενοχωριέσαι.
Danay, οσον αφορα αυτο που απασχολει εσενα, πιστευω οτι για καθε ατομο υπαρχει ενας και μοναδικος ανθρωπος που του ταιριαζει απολυτα.Δεν ξερω αν στη δικη σου περιπτωση πιστευεις οτι ειναι ο συγκεκριμενος...Παντως, η λυτρωση ερχεται συχνα με διαφορετικο τροπο απο αυτον που περιμενουμε...
Petitfille,αφου λες οτι εισαι ατομο των ακρων(μου ειναι πολυ γνωριμος αυτος ο τροπος σκεψης), τοτε να εχεις ως στοχο τη μεγιστη δυνατη ψυχικη υγεια.Ακρο ειναι κι αυτο, αλλα δημιουργικο.
Το επεδίωξα. Όμως το αποτέλεσμα της διαρκούς προσπάθειας είναι πλήρως απογοητευτικό. /Δεν ξέρω πλέον τί θέλω. Δεν έχω όνειρα,στόχους,επιθυμίες. Αισθάνομαι ένα απέραντο κενό!
Άρα το πρόβλημα που θες να αποφύγεις με τον θάνατο είναι η ΙΔΨ και η κατάθλιψη
ή το ψέμα που ζεις λόγω των τελευταίων; Γιατί στην 2η περίπτωση υπάρχει λύση:
λες δε γαμ**ται και δείχνεις την ευάλωτη πλευρά σου στους ανθρώπους που ξέρεις
ότι δεν θα σε κοροϊδέψουν πχ στις φίλες σου...
Δε θα μπορούσα ποτέ. Είμαι εσωστρεφής. Δε θέλω να δώσω δικαιώματα. Να θεωρηθώ άρρωστη. Οι φιλές μου δε γνωρίζουν το πραγματικό πρόβλημα υγείας. Ίσως δεν έχει ακόμη βρεθεί ο σωστός άνθρωπος απέναντι στον οποίο θα είμαι ειλικρινής,ο πραγματικός μου εαυτός και στον οποίο θα εξωτερικεύω τα συναισθήματα μου.
Αυτός ο άνθρωπος δεν υπάρχει! Εσύ και μόνο εσύ μπορείς να ανοίξεις τον εαυτό σου.Quote:
Originally Posted by Petitefille
Καταλαβαίνω ότι είναι τρομακτικό και ότι φοβάσαι μια πιθανή απόρριψη, αλλά ρε παιδί
μου, είναι καλύτερη αυτή η κατάσταση με τις απόπειρες αυτοκτονίας απ'το να δοκιμάσεις
να πεις σε μια φίλη σου για το πρόβλημα; Δηλαδή τι έχεις να χάσεις; Αφού το βλέπεις
ότι όσο το κρατάς μέσα σου, τόσο πιο πολύ φθείρεσαι.
Ίσως να έχεις δίκιο. Όμως με έχουν προδώσει άνθρωποι που εμπιστεύτηκα. Δεν αισθάνομαι άνετα να αποκαλύψω τα συναισθήματα μου σε κάποιον άλλο. Ούτε στην ψυχολόγο μου. Βέβαια,τους έχω αναφέρει κάποια πραγματάκια σχετικά με τις αγοραφοβικές μου τάσεις. Όμως ,όπως φαίνεται,δεν ενδιαφέρονται πραγματικά. Μα δεν μπορούν να αντιληφθούν τη φύση του προβλήματος. Είμαι ολομόναχη μου σ'αυτόν τον κόσμο. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Άρα τους έχεις πει ψέματα, σωστά; Ή μάλλον λιγότερη απ'την μισή αλήθεια... ε πωςQuote:
Originally Posted by Petitefille
να πάρεις βοήθεια μετά; Μην νομίζεις ότι δε σε καταλαβαίνω, εγώ έκρυψα το δικό μου
πρόβλημα για χρόνια μέχρι που έφτασα στο 0 και από τότε που δοκίμασα να είμαι κάπως
πιο ανοιχτός μόνο βελτίωση βλέπω... ποια είναι αυτή η τόσο τρομερή φύση του προβλή-
ματος που κανένας, ούτε καν ψυχολόγος, μπορεί να καταλάβει;;;
Όχι,η φύση του προβλήματος δεν είναι τρομερή. Όμως εγώ είμαι ιδιαίτερα εσωστρεφής και δεν εκδηλώνω εύκολα τα αισθήματα μου. Από μικρή ήμουν ιδιαίτερα επιφυλακτική απέναντι στους τρίτους.
Νομίζω αυτό είναι που οδηγεί στην αυτοκτονία, η εσωστρέφεια. Είμαι και γω τρομεράQuote:
Originally Posted by Petitefille
εσωστρεφής (πιο εσωστρεφής... πεθαίνεις) και ξέρω πως νιώθεις ντροπή και σαν να
να μην αξίζεις να επιβαρύνεις τους άλλους με τα προβλήματά σου αλλά δεν είναι έτσι.
Όταν φτάνεις σε αυτό το σημείο πρέπει να μην σε νοιάζει για τους άλλους αλλά για
τον εαυτό σου και μόνο... πραγματικά κάνε ενα πείραμα να εμπιστευτείς το πρόβλημα
σου στους άλλους και δες τι θα γίνει. Σε ρώτησα και πριν αλλά δεν απάντησες:
Τι έχεις να χάσεις;
Δεν έχω τίποτα να χάσω. Βρίσκομαι ήδη στο 0. Μακάρι να μην ήμουν τόσο εγωκεντρικό άτομο! Να μπορούσα να νοιαστώ για τους συνανθρώπους μου!
Δύσκολη η σημερινή νύχτα. Δεν κατάφερα ακόμη να κοιμηθώ. Σκέψεις με βασανίζουν. Για πόσο ακόμη θα ταλαιπωρούμαι. Δεν αντέχω άλλο. Ησυχία στο σπίτι. Και όμως πραγματοποιούνται φοβερές μάχες μέσα στην ψυχή μου. Εχθρός,ο ίδιος μου ο εαυτός. Δε θέλω να παραδώσω τα όπλα,όμως όπως φαίνεται θα χάσω και πάλι τη μάχη. Οι πληγές μου πονάνε. Δεν μπορώ να κουνήσω το χέρι μου. Οι γονείς μου δεν έδωσαν ιδιαίτερη σημασία στο περιστατικό. " Ένα από τα γνωστά ξεσπάσματα της Ειρήνης"θα σκέφτονται. Έχω πεθάνει μέσα μου. Αισθάνομαι άδειος άνθρωπος,χωρίς συναισθήματα. Που είναι αναγκασμένος να συνεχίσει τη ζωή του χωρίς να το θέλει. Του το επιβάλλει η οικογένεια του, ο κόσμος, η ίδια η κοινωνία. Άρχισα και τρέμω. Σκέφθομαι το μέλλον μου. Αβέβαιο. Χωρίς πτυχίο,σχέση,ευτυχία. Ολομόναχη στον κόσμο. Απομονωμένη. Αδυνατώντας να καλύψω τις ανάγκες μου,ψυχικές και σωματικές. Αυτό το μαρτύριο είναι ατελείωτο. Είμαι πλήρως απογοητευμένη. Δε θέλω να πάω αύριο στην ψυχίατρο. Ποιο το νόημα της συνεδρίας; Οι αυτοκτονικές τάσεις θα συνεχιστούν,ο ατέρμονος ψυχικός πόνος βαρύδι,που στέκεται πάνω στα πόδια μου και δε μου επιτρέπει να προχωρήσω,να κινηθώ. Παραμένω στάσιμη. Ανακυκλώνοντας τα ίδια και τα ίδια. Καταβάλλω τεράστια προσπάθεια να απομακρύνω το βαρύδι. Όμως είναι πέρα από τις δυνάμεις μου. Απεγνωσμένη αναζητώ μία διέξοδο,κάποιον να με βοηθήσει να απομακρύνουμε το βαρύδι ενωμένοι. Λίγοι προθυμοποιούνται να με βοηθήσουν,όμως στο τέλος,εγκαταλείπουν τον αγώνα. Λυπούνται. Έκαναν ό,τι μπορούσαν. Βρίσκομαι στον έλεο της μοίρας μου. Δε θέλω να παραδεχθώ την ήττα μου. Θα παλέψω ως την τελευταία μου πνοή. Εως ότου αισθανθώ πως είναι μάτοιος ο αγώνας και πως η συντριπτική ήττα είναι προδιαγεγραμμένη.