Δεν αντεχωωω

Καλημερα
Σε ευχαριστω για την απαντηση, η αληθεια οτι οτι ολο αυτο το καιρο δεν ηθελα να γραψω στο forum γιατι, θα μου ελεγαν παλι εδω εισαι, μετα απο 1 χρονο και το αφησα..
Φυσικα με το δικιο τους θα μου το λεγανε.
Η Αληθεια ειναι οτι ολο αυτο το διαστημα δεν εχει αλλαξει κατι στη ζωη μου, οπως ητανε περσι,προπερσι, ειναι και φετος.
Καθημερινα ζω το ιδιο, καμια απολυτως αλλαγη.
Τωρα οι τασεις αυτοκτονιας νομιζω εχουν μειωθει δεν εχω, εκτως απο κατι περιεργες στιγμες... δηλαδη για πχ.τα σαββατα οι γονεις μου, τα αδερφια μου, και ολοι φευγουν και πανε εξω βολτα και εγω καθομαι μονος μου μεχρι το βραδυ, νιωθο πολυ μοναξια και ξεσπαω.
Σαβατο και ολοι ειναι εξω, γιατι εγω να ειμαι μεσα? Να μην μπορω να βγω ουτε ενα σαββατο? να παω καπου, να μιλησω..
Αλλα μαλλον τωρα πια εχω συμβιβαστει με τη μοιρα μου, γνωριζω το μελλον μου και το ξερω,δεν θα αλλαξει τιποτα θα συνεχισει ετσι ακριβως και εγω να ειμαι εδω και τα χρονια να περνανε.
Ειμαι 18 και δεν εχω ζησει καθολουυυυυυυυ, δεν εχω βγει τα τελευταια 6 χρονια βολτα με καποιο φιλο πανω απο 5 φορες, γιαυτο ειμαι χαλιααα.
Μεσα σε 6 χρονια να εχεις βγει 5 φορες και να εισαι μονο 18 χρονον..
Αλλα και να βγω φοβαμαι, θελω να το αποφυγω με πιανει ενας πονος στη καρδια, εχω συμβιβαστει τοσο πολυ με το μεσα, και τη μοναξια μου, που φοβαμαι να βγω.
Φοβαμαι να παω ως το περιπτερο, περπαταω στο δρομο και τρεμω, βλεπω ολους τους αλλους και τους ζηλευω οχι για τα ρουχα,τα λεφτα, κ.τ.λ. αλλα επειδη εχουν εναν ανθρωπο διπλα τους, να μιλησουνε, να τους καταλαβει.
Πλεων οι μονοι μου παρεα ειναι το ιντερνετ, περναω με της ωρεςςςς, δεν εχω κατι αλλο να κανω.
Απλως ποτε μου δεν καταλαβα σε τι εκανα λαθος, και μεχρι να το βρω θα το πληρωνο για ολη μου τη ζωη.
Την προηγουμενη φορα καθομουνα στο κρεβατι δεν κοιμομουνα, και σε μια στιγμη βλεπω διπλα μου μια μαυρη σκια να με τραβαει να με παρει, με τραβαγε απο πισω, εγω προσπαθουσα να φυγω και μετα απο πολυ πιεση τραβηχτηκα μπροστα.
Ρωτησα και μου ειπανε οτι ηρθε να με παρει, δυστηχως μονο ηρθε,δεν με πηρε.
Αλλα και αυτος θα καταλαβε οτι δεν αξιζω και θα με αφησε, εξαλλου τι να με κανει εκει περα? και εκει αχρηστος θα ημουνα.

Γεια σου Αλέκο !

Πρέπει να μηδενίσεις και να αρχίσεις από την αρχή !

1) Μην σκέφτεσαι καθόλου το παρελθόν πες οτι δεν υπήρξε πότε ! ξεκίνα απο την αρχή ! (πάρα πολύ σημαντικό να ξέρεις !)
2) Αν έχεις την οικονομική άνεση πάνε πάρε καινούργια ρούχα (πες τα αδέρφια σου να σε βοηθήσουν ! δόξα τον θεό έχεις !) θα νιώσεις ανανέωση ! ΝΕΑ πράγματα για μια νέα αρχή !
3) Ξεκινά να πηγαίνεις σε ενα γήπεδο να τρέχεις 5 γύρους στην αρχή (διάβασα οσα έγραψες ξέρω δεν σου αρέσει η γυμναστική αλλα δοκίμασε να το κάνεις, έστω με το ζόρι για 15 μέρες ! αν δεν σου αρέσει τα ξαναλέμε ΕΔΩ !) ΑΠΛΑ ΚΑΝΤΟ ! μην σκέφτεσαι τπτ ! ΚΑΝΤΟ κ ας νιώθεις άσχημα στην αρχή ! θα σου περασει ! ΠΙΣΤΕΨΕΤΟ !
4) Μην σκέφτεσαι πράγματα που δεν υπάρχουν ! ολοι οι άνθρωποι είμαστε ιδιαίτεροι αρα ολοι ήμαστε ΙΔΙΟΙ !
5) Πες αυτα που σκέφτεσαι σε ανθρώπους, τις ΙΔΕΕΣ σου ! (ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙΣ ΙΔΕΕΣ ΣΙΓΟΥΡΑ !!!!) βαλτες σε τάξη κ πες αυτό που πιστεύεις ΥΠΟΣΤΙΡΙΞΕΤΟ ! (αν κάνεις λάθος δεν έγινε κατι λες "Ωπ λάθος μου φίλε έχεις δίκιο" κ ολα καλα δεν απολογείσαι !
6) Αυτοπεποίθηση ! διορθώνοντας μονο την στάση του σώματος σου θα δεις οτι θα ανέβεις ψυχολογικά, πχ μεσα σε μια παρέα η οπου βρίσκεσαι ! (υπαρχει βιβλιο για την σταση του σωματος) αλλα κάνοντας κ απλα πράματα οπως να μην καμπουργιαζεις το στήθος εξω ψηλά το κεφάλι τα χέρια στις τσέπες με τον αντίχειρα πάντα εξω ! θα σου δώσει ΔΥΝΑΜΙΚΟΤΙΤΑ !
7) Μάθε κανένα καλό ανέκδοτο βοηθάει πολλοί στις παρέες ! απλά το λες :P και ολοι γελάνε και θα γίνεις γρήγορα το κέντρο της παρέας !
8) Μην περιμένεις πράγματα απο τους άλλους ! κανε πράγματα εσύ για τον εαυτό σου ! κανε κάτι διαφορετικό όταν βλέπεις οτι δεν αλλάζει κάτι, αυτή είναι η απάντηση σου ...!
9) Το να πας σε έναν ψυχολόγο ισως είναι ενας κόμπος στον λαιμό στην αρχή αλλα δεν ΦΑΝΤΑΖΕΣΑΙ ποσο μπορεί να σε βοηθήσει γιατι απλα ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΓΙΑΤΡΟΣ !!! ουτε εγω ειμαι !

Πέρασα απο τα ίδια στάδια κ εγώ και είμαι δυσλεξικός κ εχω απόσπαση προσοχής. Προσπάθησα κ πέρασα στην σχολή που ήθελα, μηδένισα κ ξανά άρχισα ! σε αυτην την 1η φάση μην περιμένεις πράματα απο τους αλλους ! ειναι σαν να περιμένεις σε μια κουζίνα το φαει να γίνει μόνο του (δεν παίζει το καρότο να πηδήξει στην κατσαρόλα από όσα ξέρω... :rolleyes: )

ΑΠΛΑ ΚΑΝΤΟ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!

Quote:

---

Originally Posted by alekos123

Καλημερα
Σε ευχαριστω για την απαντηση, η αληθεια οτι οτι ολο αυτο το καιρο δεν ηθελα να γραψω στο forum γιατι, θα μου ελεγαν παλι εδω εισαι, μετα απο 1 χρονο και το αφησα..
Φυσικα με το δικιο τους θα μου το λεγανε.
Η Αληθεια ειναι οτι ολο αυτο το διαστημα δεν εχει αλλαξει κατι στη ζωη μου, οπως ητανε περσι,προπερσι, ειναι και φετος.
Καθημερινα ζω το ιδιο, καμια απολυτως αλλαγη.
Τωρα οι τασεις αυτοκτονιας νομιζω εχουν μειωθει δεν εχω, εκτως απο κατι περιεργες στιγμες... δηλαδη για πχ.τα σαββατα οι γονεις μου, τα αδερφια μου, και ολοι φευγουν και πανε εξω βολτα και εγω καθομαι μονος μου μεχρι το βραδυ, νιωθο πολυ μοναξια και ξεσπαω.
Σαβατο και ολοι ειναι εξω, γιατι εγω να ειμαι μεσα? Να μην μπορω να βγω ουτε ενα σαββατο? να παω καπου, να μιλησω..
Αλλα μαλλον τωρα πια εχω συμβιβαστει με τη μοιρα μου, γνωριζω το μελλον μου και το ξερω,δεν θα αλλαξει τιποτα θα συνεχισει ετσι ακριβως και εγω να ειμαι εδω και τα χρονια να περνανε.
Ειμαι 18 και δεν εχω ζησει καθολουυυυυυυυ, δεν εχω βγει τα τελευταια 6 χρονια βολτα με καποιο φιλο πανω απο 5 φορες, γιαυτο ειμαι χαλιααα.
Μεσα σε 6 χρονια να εχεις βγει 5 φορες και να εισαι μονο 18 χρονον..
Αλλα και να βγω φοβαμαι, θελω να το αποφυγω με πιανει ενας πονος στη καρδια, εχω συμβιβαστει τοσο πολυ με το μεσα, και τη μοναξια μου, που φοβαμαι να βγω.
Φοβαμαι να παω ως το περιπτερο, περπαταω στο δρομο και τρεμω, βλεπω ολους τους αλλους και τους ζηλευω οχι για τα ρουχα,τα λεφτα, κ.τ.λ. αλλα επειδη εχουν εναν ανθρωπο διπλα τους, να μιλησουνε, να τους καταλαβει.
Πλεων οι μονοι μου παρεα ειναι το ιντερνετ, περναω με της ωρεςςςς, δεν εχω κατι αλλο να κανω.
Απλως ποτε μου δεν καταλαβα σε τι εκανα λαθος, και μεχρι να το βρω θα το πληρωνο για ολη μου τη ζωη.
Την προηγουμενη φορα καθομουνα στο κρεβατι δεν κοιμομουνα, και σε μια στιγμη βλεπω διπλα μου μια μαυρη σκια να με τραβαει να με παρει, με τραβαγε απο πισω, εγω προσπαθουσα να φυγω και μετα απο πολυ πιεση τραβηχτηκα μπροστα.
Ρωτησα και μου ειπανε οτι ηρθε να με παρει, δυστηχως μονο ηρθε,δεν με πηρε.
Αλλα και αυτος θα καταλαβε οτι δεν αξιζω και θα με αφησε, εξαλλου τι να με κανει εκει περα? και εκει αχρηστος θα ημουνα.

---

καταρχην,αχρηστος δεν εισαι! Οσο περισσοτερο προσπαθεις να πεισεις τον εαυτο σου περι αυτου, τοσο περισσοτερο θα συνεχιζεις να νοιωθεις ετσι!Καταλαβαινω τους λογους που μπορεις να νοιωθεις ετσι αλλα θελω να πιστευω οτι καταβαθος δεν το εννοεις αυτο που λες. Πιστευεις οτι εισαι ικανος για αρκετα πραγματα, απλως λογο της καταθλιψης που προφανως εχεις, δεν ξερεις πως να κινητοποιηθεις κ απο που να ξεκινησεις κ ολα σου φαινονται δυσκολα. Για αυτο ομως δν χρειαζεται να κατηγορεις τον εαυτο σου, δεν εισαι αχρηστος οντως, απλως ολο αυτο ειναι καθαρα το αποτελεσμα της καταθλιψης.
Καταδευτερον, πηγαινεις σε ψυχολογο; τι γινεται φετος; πως σταματησες να εχεις τοσο εντονες τασεις αυτοκτονιας; Οριστε κ κατι θετικο! Μην τα μηδενιζεις ολα, μονο κ μονο απο τον τροπο που γραφεις δειχνεις οτι εισαι σε πολυ καλο δρομο, αντλησε κουραγιο απο αυτο κ βρες την δυναμη να προχωρησεις! :)
Επειτα, δεν χρειαζεται να σκεφτεσαι οτι θα στην πουμε επειδη γυρισες μετα απο τοσο καιρο να ξαναγραψεις! Η καταθλιψη ειναι κατι χρονιο, δεν φευγει απο τη μια μερα στην αλλη. Οποτε νοιωθεις την αναγκη να μιλησεις, εδω ειμαστε για να σε ακουσουμε. Δεν χρειαζεται να νοιωθεις ουτε τυψεις ουτε να φοβασαι ουτε τιποτα!
Για μενα η λεξη κλειδι σε ολα αυτα που μας περιεγραψεις ειναι το οτι εχεις συμβιβαστει!Μην συμβιβαζεσαι ποτε στην ζωη σου! Ξερεις ποσες φορες το εχω κανει εγω αυτο το πραγμα; Μονο περισσοτερη δυστυχια φερνει κ χειροτερες σκεψεις. Πρεπει οπωσδηποτε να το παρεις ΕΣΥ αποφαση οτι πρεπει να αλλαξει η ζωη σου προς το καλυτερο. Μολις το παρεις αποφαση, θα δεις οτι ενω δεν θα αλλαξουν κατευθειαν ολα, θα νοιωθεις μια δυναμη να σε ωθει στο να προχωρησεις μπροστα! Κ φυσικα εννοειται δεν θα πρεπει να απογοητευτεις με την πρωτη αποτυχια. Δεν θα καταφερεις απο την μια μερα στην αλλη να ξεπερασεις την καταθλψη, να εισαι σιγουρος γ αυτο, αλλα αμα πεισεις τον εαυτο σου οτι ΜΠΟΡΕΙΣ θα δεις οτι στο τελος θα τα καταφερεις!
Να σε ρωτησω κατι αλλο τωρα... στους γονεις σου εχεις μιλησει;; Ξερουν πανω κατω πως νοιωθεις; Αν ναι τοτε ζητησε τους να σε στηριξουν με οποιο τροπο μπορουν! Αν οχι μιλησε τους οπωσδηποτε! Βαλε ολους τους φοβους σου περα οσον αφορα αυτο. Η μεγαλυτερη βοηθεια κ υποστηριξη ερχεται απο τους γονεις κ απο τα αδερφια μας!
Ξεκινα λοιπον με μικρα βηματακια, ασχολησου με κατι που σε ενδιαφερει πραγματικα, μια δραστηριοτητα που σου αρεσει, ψαξε μεσω ιντερνετ πραγματα που να γινονται δωρεαν η στο δημο σου που θα πληρωνεις κ φτηνοτερα! Κ επειτα οταν βλεπεις οτι τα Σαββατοκυριακα χειροτερευεις που μενεις μονος σου, αλλαξε το κ αυτο! Λεγε στους γονεις σου να βγαινετε ολοι μαζι! Δεν υπαρχει περιπτωση να σου πουν οχι!
Κοιτα θεωρω οτι μπορεις σιγουρα να καλυτερεψεις την ζωη σου κ να σταματησεις τελειως να νοιωθεις ετσι. Απλως εισαι κ σε μια ηλικια που περνας απο την εφηβεια. Δυστυχως η εφηβεια ειναι μια δυσκολη περιοδος που μας κανει να μεγαλοποιουμε ολα μας τα προβληματα. Σε λιγο καιρο,πιστεψε με, θα κοιτας πισω κ θα βλεπεις οτι η λυση ηταν μπροστα σου. Απλως επειδη νοιωθεις τελειως μπερδεμενος αυτη την περιοδο της ζωη σου ισως σχετικα με το μελλον σου, τα αισθηματικα σου, το οτι δεν εχεις βρει ακομα παρεες που να μπορεις να νοιωσεις ανετα μαζι τους κ να βγεις μαζι τους ενα Σαββατο, νοιωθεις τελειως χαμενος. Δεν ειναι ετσι τα πραγματα ομως. Αρκει οπως ειπα πριν θα κινητοποιηθεις, να το θες πραγματικα, κ να σταματησεις να συμβιβαζεσαι!
Ελπιζω να βοηθησα εστω κ λιγο. Αμα εχεις κατι να απαντησεις κ θες να το συζητησεις, μην διστασεις. Δεν θα σου πει κανενας τιποτα που εκφραζεις τις σκεψεις σου κ μας λες τις ανησυχιες σου.

Σας ευχαριστω ολους για της απαντησης σας :)

πο φιλε αυτο με το οπλο και εγω το σκεφτομαι καθε μερα λεω μακαρι να ειχα ενα οπλο γιατι ειναι γρηγορο και ανωδυνο κα ειμαι πολυ δειλος οπως και εσυ.Σε νιωθω 100 % σχεδον εγω δεν ετρωγα ξυλο αλλα ξερω πως ειναι να σε ταπεινωνουν.Αν ζεις ακομη απαντησε μου εχουμε πολλα να πουμε.

Καλημερα
Ευχαριστω για την απαντηση σου..
Το αν ζεις ακομα μου αρεσε :p με το πνευμα μου μιλας :(
Διαβασα και τα θεματα σου, βασικα αυτο εδω λεει πολλα..
Και εγω ετσι ειμαι..

Αμα δεν αντεχετε εσεις.. τι να πουνε στη Συρια δηλαδη?

Quote:

---

Originally Posted by alekos123

Καλημερα
Ευχαριστω για την απαντηση σου..
Το αν ζεις ακομα μου αρεσε :p με το πνευμα μου μιλας :(
Διαβασα και τα θεματα σου, βασικα αυτο εδω λεει πολλα..
Και εγω ετσι ειμαι..

---

Tελικα τωρα τι κανεις;Εννοω ετσι εισαι ακομα;;

Ακομα τα ιδια..

Και πως την παλευεις ;;Βγαινεις καθολου η μπα;

καθολουυυυυ, εχω να βγω ποοο πολυ καιρο

Εσυ βγαινεις? εχεις φιλους?
Δεν εχει αλλαξει ακομα κατι, απλα πιο εντονη καταθλιψη και τασεις αυτοκτονιας.
Χθες εφευγα απο τη σχολη το βραδυ και δεν ενιωθα καλα, ηθελα να πεσω στο προαστιακο μεσα.
Ερχεται ο προαστιακος κλεινω τα ματια μου, κανω ενα βημα μπροστα και λεω ΕΙΜΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ και ερχεται μια γυναικα και μου λεει, " Για Αεροδρομιο εδω ειναι?" τελικα δεν εγινε κατι, αναγκαστικα να της απαντησω και δεν επεσα

Φίλε ψυχραιμία, είσαι πολύ μικρός ακόμα πίστεψέ με για να πεις ότι δεν έχεις ελπίδα. Πήγαινε σενα παρκάκι η γηπεδάκι και άρχισε να τρέχεις , θα νιώσεις καλύτερα. Κι εσύ έχεις όλες τις δυνατότητες να πετύχεις, απλά δεν έτυχε μέχρι στιγμής. Μάλλον ο Θεός έστειλε τη γυναίκα, γυμνάσου και θα νιώσεις καλύτερα, πήγαινε ένα βουνό ή θάλασσα.

Quote:

---

Originally Posted by alekos123

Εσυ βγαινεις? εχεις φιλους?
Δεν εχει αλλαξει ακομα κατι, απλα πιο εντονη καταθλιψη και τασεις αυτοκτονιας.
Χθες εφευγα απο τη σχολη το βραδυ και δεν ενιωθα καλα, ηθελα να πεσω στο προαστιακο μεσα.
Ερχεται ο προαστιακος κλεινω τα ματια μου, κανω ενα βημα μπροστα και λεω ΕΙΜΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ και ερχεται μια γυναικα και μου λεει, " Για Αεροδρομιο εδω ειναι?" τελικα δεν εγινε κατι, αναγκαστικα να της απαντησω και δεν επεσα

---

Mπα δεν βγαινω ουτε εγω φιλους δεν εχω σχεδον κανενα αν και μιλαω με καποια ατομα στο σχολειο οταν τελιωσω δεν νομιζω πως θα τους ξαναδω.Πατνως δεν ειμαι τοσο χαλια τωρα οχι οτι ειμαι καλα αλλα εχω βρε καποιες ασχολειες και περναει καπως η ωρα μου.Στη σχολη δεν εχεις γνωρισει κανενα;

Οχι δυστηχως κανεναν, ουτε εκει ουτε πουθεναααα :( :( :( :(
Καλο αυτο που εχεις βρει ασχολιες..

Kaι γιατι δεν βρισκεις κανενα ποσο καιρο εισαι εκει;

Απο τον οκτωμβριο σχεδον, πφφ δεν βρισκω.
Δεν κανω παρεες

Τελικα πηγα σε ψυχολογο αλλα για μια μερα.. Μιλησα, με εκανε χαλιαααααα.
Μου εδωσε ενα πακετο Zoloft και ενα ακομα, τα πηρα και απο τοτε δεν ξαναπηγα. Και δεν εχω σκοπο να παω
Του μιλησα και του ειπα οτι δεν θελω να μαθουν κατι οι γονεις μου και οτι ερχομαι κρυφα, και οταν τελειωσα απο εκει, πηρε τηλεφωνο τη μητερα μου και τις το ειπε..

Quote:

---

Originally Posted by alekos123

Τελικα πηγα σε ψυχολογο αλλα για μια μερα.. Μιλησα, με εκανε χαλιαααααα.
Μου εδωσε ενα πακετο Zoloft και ενα ακομα, τα πηρα και απο τοτε δεν ξαναπηγα. Και δεν εχω σκοπο να παω
Του μιλησα και του ειπα οτι δεν θελω να μαθουν κατι οι γονεις μου και οτι ερχομαι κρυφα, και οταν τελειωσα απο εκει, πηρε τηλεφωνο τη μητερα μου και τις το ειπε..

---

οι ψυχολογοι δεν επιτρεπεται να συνταγογραφουν, αλεκο...
μηπως πηγες σε ψυχιατρο?
εφοσον εισαι ανηλικος, αν κατι τον ανησυχησε ηταν υποχρεωμενος να ειδοποιησει γονεις..

Καλημερα
Ητανε 2, ενας ψυχολογος στην αρχη και μετα ψυχιατρος. Τα φαρμακα μου τα εδωσε ο ψυχιατρος. Απλα δεν το θεωρησα σημαντικο να αναφερω οτι ητανε 2, και ετσι εγραψα μονο ψυχολογος
Δεν ειμαι ανηλικος,αλλα 19 ειμαι.
Και της τελευταιες μερες ειμαι πολυυ χαλια, σημερα προσπαθησα με τη ζωνη να δωσο τελος.. την εβαλα στο λαιμο μου κα την πιεζα μηπως και γινει κατι σε μια στιγμη εχασα την αναπνοη μου και κοκκινησα. Δυστηχως δεν βοηθησε, δεν ξερω τι με εχει πιασει τιποτα δεν με ευχαριστει

Αλεκο κοψε τις μαλακιε* !! συγγνωμη για την εκφραση
Το να πεθανεις ειναι βολικο για σενα . Σκεφτηκες ποσο πονο θα δωσεις στους γονεις σου ?
Ειμαι κι εγω σε παρομοια φαση με σενα. Εμενα δε με νοιαζει για τον πατερα μου ( τον θεωρω υπαιτιο ) , με νοιαζει για τα 2 μου αδερφια που ηδη εχασαν την μανα τους .
Μηπως το οτι δεν μπορεις να κανεις φιλους οφειλεται σε σενα τελικα ? Μηπως δεν αποδεχεσαι εσυ τον εαυτο σου ? Δυστυχως , αμα δεν αγαπας εσυ τον εαυτο σου κανεις δεν προκειται να το κανει . Η σχολη δε σ αρεσει , δε σου δινει ενα νοημα ?
Απο την αλλη τι εχεις να χασεις ? Φιλους ? Εισαι στο μηδεν . Μονο να κερδισεις μπορεις . Αμα θες μπορει να το δεις σαν ενα πειραμα , μπορει να ακουγεται ηλιθιο αλλα εγω το κανω ορισμενες φορες . Παρατηρησε τις αντιδρασεις των ανθρωπων . Προσπαθησε να κανεις φιλους , πες κατι , αν δεν πετυχει το πειραμα αποτυχε , την επομενη φορα θα δοκιμασεις κατι αλλο .
Μπορεις να συνεχισεις στον ιδιο ψυχολογο ή να αλλαξεις αν δεν νιωθεις ανετα ( λαθος του που ειδοποιησε τους γονεις εφ οσον εισαι ανηλικος , αλλα ισως αυτος ξερει καλυτερα ) . Ενα ειδικος μπορει να σε καθοδηγησει . Μπορει να επεσες στη λαθος περιπτωση , μην απογοητευεσαι .
Καλημερα και καλη δυναμη .

Καλησπερα σας
Σας ευχαριστω παραα πολυ
Ειμαι καθημερινος επισκπετης του forum σας, αλλα παντα σαν επισκεπτης ποτε δεν μπαινω στη διαδιακασια να κανω συνδεση για να απαντησω στο δικο μου θεμα, πιτευω ολοι μας το εχουμε παθει αυτο..
Τα πραγματα αλλαξανε προς το χειροτερο.
Τους τελευταιες 3 μηνες εχω διπλα μου μια πολυ καλη φιλη οπου με εχει βοηθησει λιγακι.. Εχουμε πολλη καλες σχεσεις, ερχετε σπιτι μου κοιμαται και γενικα μιλαμε καθημερινα και ειναι το μονο ατομο που ξερουν οι γονεις μου σαν φιλη μου και μετα απο χρονια πρωτη φορα βλεπουν να εχω καποιον φιλο.
Τελος παντων, απο τοτε που το εμαθε η μητερα μου απο τον ψυχολογο αντι να ενδιαφερθει που ο γιος τις εχει καταθλιψη, τασεις αυτοκτονιας κ.τ.λ. ειναι στο κοσμο τις και δεν με εχει ρωτησει ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ πως ειμαι.
Εμενα, αυτο με πληγωνει γιατι εγω την θελω διπλα μου να μου δειξει λιγακι ενδιαφερον και να μην ειναι στο κοσμο τις φυσικα το ιδιο ισχυει και για τον πατερα μου. Αλλα, υπαρχει ενα ακομα ατομο ο παππους μου οπου μενει πανω απο εμας και εχουμε πολλη καλες σχεσεις και μου εχει παρααα πολλη αδυναμια και γενικα μπορει να καταλαβει αμεσως αν ειμαι καλα η οχι.

Πηρανε τηλεφωνο απο το ψυχολογο και του ειπανε καποια πραγματα και γενικα εχει ενδιαφερθει παραα πολυ για εμενα..Και πηρε τηλεφωνο τι φιλη μου και τις ειπε οτι αν δωσο τελος δεν θα το αντεξει, οι γονεις μου ειναι ανηκανοι να με βοηθησουν ειμαι καθε μερα με τι μητερα μου και δεν εχει καταλαβει τιποτα, ειναι στο κοσμο τους κ.λ.π. Και πηγε και πηρε ενα οπλο και σφαιρες, που κανονικα ειναι αντιθετως στα οπλα ποτε δεν ειχε στη ζωη του.. Και ειπε στι φιλη μου οτι αν ποτε δωσο τελος στη ζωη μου με το οπλο που αγορασε την ιδια στιγμη θα σκοτωσει τους μητερα μου (τι κορη του) και τον πατερα μου γιατι ειναι ανικανοι.
Ορκιστηκε στη γυναικα του (γιαγια μου) οτι θα το κανει, η οποια ειναι το πιο σημαντικο πραγμα στη ζωη του.
Απο τοτε, εχω ακομα τασεις αυτοκτονιας αλλα δυστηχως δεν μπορω να κανω κατι γιατι φοβαμαι τι καταληξη. Τα αδελφια μου και οι γονεις μου θα χασουν τον αδελφο τους, και παππους τους θα δολοφονησει τους γονεις τους και θα μπει φυλακη..Θα ειναι οτι χειροτερο μπορει να συμβει και δεν θελω να γινει κατι τετοιο.
Ακομα, ειχα βγει ενα βραδυ εξω στο μπαλκονι με μια ζωνη και την εβαλα στο λαιμο μου για να δωσο τελος..
Και ειχε κατεβει πισω η γιαγια μου για να παρει λεμονια και με ειδε να προσπαθω να κρεμαστω απο τη ζωνη, και ενα ακομα βραδυ καθομουνα στο καναπε και την ειχα περασει γυρω απο το λαιμο μου αλλα τα φωτα ητανε ανοιχτα και απο εξω το σπιτι φαινεται και κατεβηκε ο παππους μου για να κλειδωσει τι πορτα και με ειδε με τη ζωνη στο λαιμο μου να προσπαθω να δωσο τελος..Ακομα, και σε ονειρο με ειδε κρεμασμενο, πηγε και στο ψυχολογο και μιλησε.
Φυσικα, ο παππους μου δεν μου εχει πει τιποτα για ολα αυτα, μου τα λεει η φιλη μου που καθημερινα την παιρνει τηλεφωνο..
Δεν μπορω ουτε στα ματια να τους κοιταξω ειμαι παρααααααααα πολυ χαλιααααααααααααααααααααα ααααα
Συγνωμη για τα πολλα ορθογραφικα μου

Εχω αναγκη μια αγκαλια, οποιος θελει να συναντηθουμε να μου δωσει μια αγκαλια και να φυγει χαχα

Αντιθέτως Αλέκο εγώ νομίζω πως τα πράγματα είναι λίιιιγουλακι καλύτερα για εσένα : )
Διάβασε τι έγραφες περίπου πριν ένα χρόνο στο πρώτο σου ποστ

Quote:

---

Originally Posted by alekos123

Ποτε μου δεν φανταζομουνα ομως την ζωη μου οτι θα εφτανε σε αυτο το σημειο, παντα ηλπιζα οτι θα εχω καποιον φιλο διπλα μου,να με ακουσει, να τον ακουω, να γελαμε, να συζηταμε,
να ειναι διπλα μου στα δυσκολα.

---

Ενώ σήμερα έχεις έναν τέτοιο δίπλα σου, μμ? : )

Quote:

---

Originally Posted by alekos123

Τους τελευταιες 3 μηνες εχω διπλα μου μια πολυ καλη φιλη οπου με εχει βοηθησει λιγακι.. Εχουμε πολλη καλες σχεσεις, ερχετε σπιτι μου κοιμαται και γενικα μιλαμε καθημερινα και ειναι το μονο ατομο που ξερουν οι γονεις μου σαν φιλη μου και μετα απο χρονια πρωτη φορα βλεπουν να εχω καποιον φιλο.

---

Δεν είναι καλύτερα τώρα, τι λες?
Κι έχεις και τον παππούλη σου… που νοιάζεται για εσένα! Είδες πόσο ανησυχεί μην πάθεις τίποτα και πόσο προσπαθεί να βοηθήσει όσο μπορεί! Άφησε τους να σε βοηθήσουν!
…Έλα μην νιώθεις άσχημα για όλο αυτό που έγινε, οι αντιδράσεις τους έχουν κάποια ταραχή από τον φόβο τους και την ανησυχία τους για εσένα. Αύριο μεθαύριο, μπορεί να ηρεμίσουν τα πράγματα. Δεν πρέπει να ντρέπεσαι για ΟΛΑ, περνάς δύσκολα κι εσύ κι όλες οι απόπειρες που έχεις κάνει, φανερώνουν το πόσο.
Όμως γιατί δεν κάνεις μια μεταβολή και να προσπαθήσεις να στηριχτείς στον παππού και στην φίλη? και άσε τους γονείς που οκ… Ίσως δεν καταλαβαίνουν πόσο δύσκολα περνάς και ίσως δεν ξέρουν πώς να αντιμετωπίσουν την κατάσταση...

Από εμένα έχεις μια μεγάλη ιντερνιτική αγκαλιά κι εύχομαι αύριο να είσαι καλύτερα : )

Παιδιά για τ όνομα του Θεού μην ακούω για αυτοκτονίες, όλοι περνούμε δύσκολες φάσεις όμως αυτή δεν είναι λύση. Δεν είναι καθόλου λύση. εξ άλλου είσαι πολύ μικρός, ακόμα δεν έχεις βρεί ίσως τα πράγματα που σε ευχαριστούν ακόμα δεν έχεις γνωρίσει τα κατάλληλα άτομα. κι εγώ μέχρι το πανεπιστήμιο δεν είχα καθόλου μα καθολου φίλους και ημουν όλο μόνη μου όμως έμαθα να αγαπώ την μοναξιά μου και να επιβιώνω... κάτι θα βρείς με τον καιρό να σε ευχαριστεί.. δεν πρέπει καν να αναφέρνεις την λέξη αυτοκτονία, πρέπει να είσαι ευγνώμον για την ζωή που έχεις,

Δεν λεω με τι φιλη μου καλα ειναι, την αγαπαω παρααα πολυ και νοιαζομαι..Αλλα οπως ειπα και επανω εχει βοηθησει λιγακι, θα μπορουσε και παραπανω.. Τελος παντων δεν παιζει σημασια αυτο.
Μπορει οπως λετε να επρεπε να με ηρεμησει οτι εγιναν ετσι, αλλα δεν βοηθησε νιωθω πολυ χειροτερα. Θα βοηθουσε και μια προσοχη απο τους γονεις μου αλλα δεν θα υπαρξει ποτε, οπως τους λεει και ο παππους μου εντελως ανίκανοι ειναι.
Και την αυτοκτονια προσπαθω να την ξεχασω,δεν θελω να καταληξουν ετσι τα πραγματα αλλα δυστυχώς δεν γίνεται δεν ειναι μια σκεψη που φευγει κατευθειαν απο το μυαλο σου
Δεν νομιζω να μπορω να στηριχτω στη φιλη μου και στο παππου μου, η φιλη μου εχει δικα τις προβληματα.. Και ο παππους μου οταν το εμαθε επαθε προβλημα στη καρδια του.

Καλα εχω παθει τραλαλα λεμε...Βασανιζεσαι κυριολεκτικα.Η γνωμη μου ειναι οτι πρεπει να βγεις απο αυτη τη μιζερια ΑΜΕΣΑ.
Πως;Μονο με δραστηριοποιηση,η οποια δεν θα σου ερθει μονη της.Τωρα εσενα το να τρεξεις σε δραστηριοτητες σ φαινεται βουνο.
ΣΗΚΩ και ξαναπροσπαθησε να βρεις ψυχολογο που θα σε νιωσει μαναρακι μου.ΤΩΡΑ.Χανεις τη ζωη σου.

Μικρέ φίλε Αλέκο,

Πρόσφατα έγραψα μια εκτενή απάντηση σ’ έναν συνάνθρωπό μας στο φόρουμ που βασανίζεται από τις ίδιες σκέψεις και έχει φτάσει σ’ αυτό το τέλμα, που όμως αντιστρέφεται πλήρως.

Ρίξε μια ματιά εδώ:

http://www.e-psychology.gr/forum/sho...BF%CF%82/page4

Τίποτα από αυτά δε σε ορίζουν. Οι σκέψεις σου, οι τάσεις σου. Τίποτα δε σε στιγματίζει, αν και μόνο αν το αφήσεις.

Ζω σημαίνει και απογοητεύομαι, πέφτω, θλίβομαι, εξάπτομαι, εμμένω, καταστροφολογώ, πληγώνομαι, απελπίζομαι (εφήμερα), χάνομαι, πελαγώνομαι. Κι όμως σημαίνει και χαμογελώ, αποδέχομαι, προσπαθώ, ελπίζω, αναδύομαι, σηκώνομαι, βρίσκω έδαφος, αγκαλιάζω, ευελπιστώ, εύχομαι, ονειρεύομαι, ΑΝΑΠΝΕΩ, ορθοποδώ και είμαι ευγνώμων για ο,τι και αν συμβαίνει.

Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι αδιαμφισβήτητα δύσκολες: φιλίες, σχέσεις ερωτικές ακόμα και συγγενικές. Ναι, ακόμα και στις συγγενικές που η αγάπη οφείλει να είναι μην τίθεται υπό όρους υπάρχουν μεγάλες αναποδιές και δυσχέρειες πόσω μαλλον στις άλλες που η αγάπη και η εκτίμηση πρέπει να βρουν θεμέλια για να ανθίσουν.
Και εγώ στην ηλικία σου είχα προβλήματα με τους συνομήλικούς μου. Δεν ένιωσα ποτέ να ανήκω ακόμα και αν έτυχε να αλλάξω σχολεία, ακόμα και χώρα για 2-3 χρόνια. Και πόσο σημαντική είναι η αίσθηση του «ανήκειν» στον άνθρωπο; Ζωτικής σημασίας.

Κι όμως στο πανεπιστήμιο βρήκα ανθρώπους με τους οποίους ταίριαξα απόλυτα, αν και ντρεπόμουν, αν και ήμουν εσωστρεφής και άκαμπτος σε ορισμένα θέματα. Υπάρχουν άτομα εκεί έξω για σενα. Μη συγκρίνεις τον εαυτό σου με άλλους, μικρέ μου φίλε. Κάποιοι πάντα μα πάντα θα είναι πιο όμορφοι, πετυχημένοι, ευτυχισμένοι, οικονομικά δυνατότεροι, ευτυχισμένοι από σενα. Δε θα γίνουν ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ όμως ΕΣΥ. Και είσαι ιδιαίτερος, ακόμα και αν δεν το πιστεύεις. Είσαι τόσο μικρός, έχεις τόσα να μάθεις, να εξερευνήσεις, τόσα να γευτείς.

Ξεκίνα από σενα. Δε χρειάζεσαι κανέναν για να είσαι ευτυχισμένος. Η ευτυχία δεν μπορεί να είναι οριοθετημένη και να έχει ρήτρες και προϋποθέσεις. Και μην κυνηγάς την ευτυχία, αυτό μόνο δυστυχία θα σου φέρει. Η ευτυχία βρίσκεται σε στιγμές αποκρυσταλλωμένες και αναλλοίωτες στον χρόνο: η στοργή της οικογένειας, οι τσακωμοί με τα αδέρφια μας, το πρώτο μας φιλί, το πρώτο μας καρδιοχτύπι, η πρώτη μας επαφή, η πρώτη μας μέρα στο πανεπιστήμιο και πολλά άλλα. Για άλλους είναι άλλα, αυτό να θυμάσαι. Μη γίνεις θύμα της κανονικότητας και του πλαισίου.

Είσαι εγκλωβισμένος σε μια πλευρά του κόσμου, σε μια πτυχή του. Υπάρχουν τόσες άλλες ωραίες αποχρώσεις ειδικά για σενα.
Ναι, η ανθρώπινη επαφή είναι απαραίτητη και αναγκαία. Και υπάρχουν άτομα εκεί έξω που νιώθουν το ίδιο με σενα, παραγκωνισμένα, αδικημένα, υποτιμημένα. Βγες από τον λάκκο σιγά σιγά και μη φοβάσαι να εκτεθείς. Μη φοβάσαι να πεις: «δεν είμαι καλά». Ασπάσου τα συναισθήματά σου για να τα απαλύνεις. Μην απωθείς αυτό που νιώθεις.

Υπάρχει μια αγκαλιά που σε περιμένει και αγωνιά για σενα.

Γεια σας,
Τα πραγματα εχουν αλλαξει..
Η φιλη μου που σας ειπα πιο επανω εγινε κοπελα μου, τα βρηκαμε και ειμαστε μαζι πολυ αγαπημενη και ερωτευμενη.
Εγω 19 και αυτη 32 εχει και ενα παιδι,εχουμε διαφορα 12 με 13 χρονια...
Αυτο, για τον παππου μου, και γενικα για την οικογενεια μου ειναι προβλημα δεν το δεχονται, ο παππους μου, μου την ειπε οτι αν ειμαι μαζι της δεν θα εχω απο πουθενα υποστηριξη και δεν θα με βοηθησουν σε τιποτα.
Ειναι καθετως σε αυτο, ακομα τσακωθηκα με το πατερα μου πολυ αγρια γιατι και αυτος τα ιδια..
Τα αδελφια μου δεν τη θελουν μεσα στο σπιτι εγω θελω να τη βλεπω ομως, την αγαπαω
Απο παντου δεχομαστε επιθεσεις, οτι και να κανουμε δεν το θελουνε.
Ο Παππους μου στην αρχη επερνε τηλεφωνο τη κοπελα μου (οταν ειμασταν φιλη) και τις ελεγε να ειναι μαζι μου, αν ειμαι καλα κ.λ.π.
Τωρα, οποτε τη βλεπει της λεει να με αφησει, να μην ειναι μαζι μου οτι θα μας χωρισει, εχει μαθει που πηγαινει σχολειο το παιδι της, αγγλικα και ολα και ολο το ιστορικο της.
Και επειδη ο παππους μου εχει χρηματα ειπε θα σε κανω να το χασεις το παιδι σου, να το παρει ο πρωην σου και δεν θα το βλεπεις.
Αν παθει κατι ο αλεξανδρος θα σε σκοτωσο, και διαφορα τετοια.Ειμαι ευτυχισμενος αλλα και με ολα αυτα ειμαι και δυστυχιχμενος.
Δεν ειμαι οσο χαλια ημουνα, αλλα οταν εχω τις τασεις ειναι πολυ εντονες, την προηγουμενη φορα μπηκα μεσα στο μπανιο αφησε το νερο να τρεχει ξαπλωσα και παραμιλουσα για αρκετη ωρα.
Την εχω διπλα μου, την αγαπαω, με αγαπαει, ειμαστε ερωτευμενοι και παλη ολα χαλια, απο παντου με χτυπανε δεν το θελουν να ειμαι καλα.
Αν τη χασω δεν θα το αντεξω, την αγαπαωωωωω.
Ακομα, επειδη εχω περασει πολλα απο τη παιδικη μου ηλικια σε θεματα ξυλου στο σχολειο...
Καθε φορα που παει να με ακουμπησει και δεν το δω πεταγομαι στον αερα, τρομαζω, φοβαμαι, μερικες φορες οταν παει να με ακουμπησει κατω χαμηλα παω πισω.. φυσικα το ξερει, τις εχω πει για εμενα αλλα και εγω νιωθω ασχημα στο να ειμαι ετσι.
Ημασταν μεσα στο μπανιο και μιλαγαμε για το στρατο και μου λεει οτι οταν παω σε ελεγχουνε απο πισω να δουνε..
Επειδη εχω προβλημα,γιατι με ειχανε πειραξει παλια.. τρομαξα και βγηκα απο το μπανιο τις ζητησα να μην με κοιταξει καθολου (ειδικα πισω) και πηγα στο δωματιο και ξεσπασα σε κλαμματα.
Δεν ξερω, δεν ξερω, τι να κανω.
Ακομα και στη παραλια λεω να παμε εκει που δεν εχει κοσμο.
Μου αγορασε μια βερμουδα, και επειδη φοβαμαι να βαλω κοντο, φοραω μονο τζιν (εχω πανω απο 5-6 χρονια να βαλω φορμα, η κατι εκτος απο τζιν και να βγω εξω) γιατι φοβαμαι να βγω εξω, με ολα αυτα που εχω παθει, δεν τη φορεσα και απλα την εχω στη δουλαπα νιωθω πολυ ασχημα με ολα αυτα.
Ειμαι 19 και δεν μπορω να βαλω μια βερμουδα?? ουτε φορμα?? να φοβαμαι??? νιωθω ντροπη στη κοπελα μου.


Ακομα, επειδη οι γονεις μου ειναι παραααααα πολυ δυσκολα οικονομικα (παλιοτερα ειχανε χρηματα) εγω δεν δουλευω και δεν εχω ουτε χρηματα για να βγουμε, ουτε για ενα μπουκαλι νερο ουτε τιποτα. Νιωθω πολυ ασχημα.
Δεν μπορω να της προσφερω τιποτα, θελω να την εχω βασιλλισα την αγαπαωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω ωωωωωωωωωωωωωωω
Δεν εχω αποκτησει κανεναν φιλο, και το βλεπει και η ιδια.
Δεν ξερω κανεναν, δεν εχω να παμε καπου βολτα, με φιλους κ.τ.λ.

Δεν ξερω κατα ποσο τις αξιζω, ενα ατομο που σε ολη του τη ζωη τον εκμεταλευοντουσαν, τον χτυπαγαν, φοβαται ακομα και να τον ακουμπησεις, να βαλει μια απλη βερμουδα, ακομα και φορμα, με το παραμικρο φοβαται, κλαιει, εχει τασεις αυτοκτονιας, καταθλιψη, χοντρος, ασχημος, δεν μπορει να τις προσφερει τιποτα ουτε ενα μπουκαλι νερο και πολλα ακομα.
Σιγουρα θα τις αξιζει καποιος καλυτερος απο εμενα, σιγουρο ειναι αυτο, 100 %.
Δεν θελω να την χασω ομως, την αγαπαω γαμωτο μου αλλα και τωρα ολα στραβα πανε ολααααααααααααααααααααααα ααααααααααααααααααααα

Ας απαντησει καποιος εδω περα αν μπορει

Ευχαριστω πολυ

Κουραγιο φιλε μου εννοειται κ δεν σου αξιζει να το περνας ολο αυτο,ετσι οπως μιλας μου δινεις την εντυπωση οτι βρισκεσαι σε αρχες καταθλιψης,Ειδικα με ανησυχει το θεμα της αυτοκτονιας που λες,Κ επειδη γνωριζω παρα πολυ καλα απο καταθλιψη την περασα με επιτυχια σου λεω να απευθυνθεις συντομα σε εναν ειδικο να το βγαλεις απο μεσα σου,Μην αγχωνεσαι αυτο που σκεφτεσαι δεν ισχυει ειναι επειδη το μυαλο σου ειναι θολωμενο κ δεν λειτουργει καθαρα,Εγω σε διαβεβαιωνω οτι θεραπευεται με ειδικο φαρμακευτικη αγωγη δραστηριοτητα βολτες με οικεια σου προσωπα κ αρκετο κοπο απο πλευρας σου,Ειναι αναγκαιο να μιλησεις στους δικους σου για την κατασταση που βρισκεσαι για να σου σταθουν,Εμενα το αγορι μου που θελουμε κανουμε οικογενεια οταν τον γνωρισα ειχε αρκετο περιττο βαρος τωρα αδυνατισε ομως μου αρεσει απο την πρωτη στιγμη ακριβως οπως ειναι,Επισης ο τραυλισμος δεν ειναι τοσο τρομερο προβλημα κ οποιος κοροιδευει κοροιδευει τον εαυτο του,Καλη δυναμη!

Τωρα διαβασα το παραπανω φιλε μου αρχικα απαντησα στην πρωτη σου δημοσιευση παραπανω,Ειναι πολυ σημαντικο που ειναι αυτη η κοπελα στην ζωη σου για την ψυχολογια σου,Σιγουρα οι δικοι σου διαφωνουν στο θεμα της διαφορας ηλικιας κ στο οτι εχει παιδι,Ομως εισαι ενηλικος ανθρωπος κ δικαιουσαι να εισαι με αυτην που θελεις,Προτεινω να βρεις μια δουλεια για να εισαι εστω λιγο αυτονομος γιατι οι μισθοι τωρα δεν ειναι πολυ μεγαλοι,Εαν βρεις δουλεια με 400 500 ευρω θα μπορεις κ να της προσφερεις κατι κ να νιωθεις καλυτερα,Λογικα κ η ιδια καταλαβαινει οτι θελεις να προσφερεις αλλα εισαι κ μικρος κ με τα τωρινα δεδομενα δεν μπορεις ετσι ανεργος,Μην στρεσαρεσαι κ παλεψε το θα νιωσεις καλυτερα