Κι εγώ αναρωτιέμαι γιατί ασχολείσαι με το κεράσι. Δε νομίζω να τον παίρνει κάποιος στα σοβαρά.Quote:
Originally Posted by soft
Κι εγώ αναρωτιέμαι γιατί ασχολείσαι με το κεράσι. Δε νομίζω να τον παίρνει κάποιος στα σοβαρά.Quote:
Originally Posted by soft
Εχεις δικιο marian τα "ανεμοσουρια" δεν μπορει να τα παρει κανενας σοβαρα ,και μαλλον εδω το τελειωνω μαζι του ..
Το μονο που εχω να πω στη θεματοθετρια , ειναι αν θελει ,να μην απαντησει στο μνμ του κερασι ,και του φτιαξει τη φαντασια του ξανα μανα ,και του προσθεσει καινουριες φαντασιωσεις ,και καινουριες ερωτησεις .... ερωτικου περιεχομενου ΠΑΝΤΑ
Και το δευτερο ,στη θεματοθετρια στα σοβαρα να σκεφτει να παρει βοηθεια,για να ξεφυγει απ ολη αυτη την παγιδα της ψυχης ..
Αυτα.............
Πραγματικα τα πιστευεις αυτα που λες? Δηλαδη για σενα βιασμος θεωρειτε μονο οταν η αλλη ειναι παρθενα?? Κ επισης "φανταζομαι θα χετε πηδηχτει απειρες φορες", πως μιλας ετσι ρε συ? δικα σ λογια αυτα! δλδ πες οτι εχεις μια γνωστη/φιλη η οποια εχει σχεση με ενα παιδι, τι θα της ελεγες "χτες σε πηδηξε ο δικος σου"?? Εισαι σοβαρος η τρολαρεις?Quote:
Originally Posted by kerasi
Το επέτρεψες όμως εσύ να σε κάνει κομμάτια και συνεχίζεις!.. Έχει σοβαρό πρόβλημα ο συγκεκριμένος.. κι αυτό που χρειάζεται άμεσα να κάνεις, χωρίς να φοβάσαιQuote:
Originally Posted by lonely-
είναι να του πεις ευθέως, ότι μετά το τελευταίο περιστατικό, ήδη είναι ενήμεροι οι αρμόδιοι φορείς και η αστυνομία εννοείται κι ότι έχεις ξεκινήσει ψυχοθεραπεία
για ν' αντιμετωπίσεις και τα τραύματα από το βιασμό. Το πιθανότερο είναι ότι θα φοβηθεί! Οπωσδήποτε όπως σου είπαν όλοι χρειάζεται ν' απομακρυνθείς άμεσα, γιατί κινδυνεύεις..
Aπο εδω δεν θα βρει καμια βοηθεια,αν δεν ξυπνησει συντομα,αν δεν φυγει με καποιο τροπο απο τα δεσμα του ιδιου της του εαυτου και συνεχισει να υπαρχει σε αυτη την σχεση,με αυτον τον ανθρωπο θα.........Πολλα θα..!
Καμια φορα αναρωτιεμαι αυτη η διαχειριση περιμενει να ακουσει το μπινελικι για να κανει καααααατ σε καποια μηνυματα?Δεν ειναι του παροντος η ερωτηση,ας πεσει κατω!
Lonely πηγαινε σε καποιον ειδικο να ξυπνησεις την ψυχη σου για να παρει μπρος το σωμα και ειδικα τα ποδαρακια και να σηκωθεις να φυγεις απο αυτη την αρρωστια!Τα φιλια μου..
Και κατι τελευταιο lonely αν σου μεινει κουσουρι ο ρολος του θυματος δεν ξεφευγεις αλλο απο εκει!!Ειναι σαν την ηρωινη!!Οσο θα μενεις σε αυτη την αρρωστια τοσο η σαρκα σου και ολο σου το ειναι θα μπαινει σε αυτον το ρολο!Φυγε αυριο κιολας..
Καλα τα λετε ολοι παραπανω αλλα αν μπορει καποιος ας δωσει μια εξηγηση γτ δεν φευγει η λονλυ? Πως ειναι δυνατον να πατας καποιον κ αυτος να σε λεει σ αγαπαω? Το να χωρισει το ξερει κ μονη της, δεν περιμενε να μπει σε ενα σαιτ να της το πουνε. Πως να το κανει πρακτικα ειναι το θεμα κ γτ δεν το χει κανει ως τωρα, αν ξερει καποιος ας απαντησει.
Quote:
Originally Posted by kerasi
Κεράσι, ένας λόγος, που δεν χωρίζει, παρ' όλο που όπως λες το ξέρει κι η ίδια.. είναι κι ο φόβος. Ο φόβος ίσως γι' "αντίποινα" αν τον καταγγείλλει,
ο φόβος ότι μπορεί να κάνει κακό στον εαυτό του ή ότι κάτι θα πάθει αν τον εγκαταλείψει, ο φόβος γιατί ίσως η ίδια πιστεύει ότι δεν θα βρει άλλον..
γιατί δεν πιστεύει αρκετά στον εαυτό της, ώστε να φύγει απ' αυτή την άρρωστη σχέση. Άσε που κάπου το χάνεις το παιχνίδι κι από κάποιο σημείο και
μετά, νιώθεις και χωρίς όρια, χωρίς εαυτό. Ύστερα και τα μέσα που χρησιμοποιεί ο θύτης είναι κι ύπουλα. Κατ' αρχάς την ενοχοποιεί για όλα έμμεσα..
Μετά όντως πρόκειται και για βρώμικο παιχνίδι απ' τη μεριά του, γιατί κι αφού κάνει ό,τι κάνει.. και προκειμένου να την μπερδέψει συναισθηματικά
περισσότερο, αρχίζει να της λέει διάφορα, όπως: συγγνώμες, ότι θ' αλλάξει συμπεριφορά, ότι είναι η μόνη γυναίκα στη ζωή του, που τον καταλαβαίνει..
κι εκεί είναι που την τουμπάρει, γιατί γι' άλλη μια φορά τον πιστεύει. Μόνο που αυτός, δεν πρόκειται ν' αλλάξει αν δεν θεραπευτεί. Όμως δεν είν' αυτό
που προέχει άμεσα. Άμεσα προέχει η ίδια η λονλυ, που χρειάζεται επιτέλους να προστατέψει τον εαυτό της και να μην τον αφήνει άλλο να καταστρέφεται.. :(
το θεμα ειναι πολυ περιπλοκο.απο τη στιγμη που λες τον αγαπω θα πρεπει να τον υποχρεωσεις να δει ενα ειδικο για να θεραπευτει γιατι δε μπωρει να σου φαιρετε ετσι αλλα για να σου ζητα συγνωμη συμαινει οτι εχει αισθηματα για σενα.εγω δε συμφωνο με αυτη τη σχεση που κανεις αλλα απο τη στιγμη που τον αγαπας πρεπει να σου πω αυτο.
Βρε Αλέξανδρε... Τι να τον υποχρεώσει? Τέτοια άτομα δε καταλαβαίνουν ότι έχουν πρόβλημα!!! Σου λένε κιόλας ότι εσύ με προκάλεσες. Το έχω ακούσει κ αυτό και όχι τίποτα άλλο... την έχει κάνει να πιστεύει ότι αξίζει τέτοια συμπεριφορά!!! Καλύτερα να σηκωθεί και να φύγει πριν είναι αργά! Οκ αυτή τον αγαπάει... το θέμα είναι ότι εκείνος δε την αγαπάει... δεν είναι αγάπη αυτό! Βρισιές, προσβολές, ξύλο, βιασμος!!! Τι σόι αγάπη είναι αυτή???Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
Ακριβως , μιλαμε για ανθρωπους που θελουν να επιβαλλουν τον ελεγχο ωστε να παρουν αυτο που θελουν και να προκαλεσουν ψυχικη εξαρτηση στα θυματα τους .Quote:
Originally Posted by VickyK
Ο ειδικος σε τετοιες περιπτωσεις δεν μπορει να βοηθησει. Ειναι συμπεριφορες εκ προθεσεως και με συγκεκριμενο σκοπο , οι θυτες επιλεγουν να φερονται ετσι ,δεν τους το επιβαλει κανεις . Και οι δηθεν μετανοιες και τα λογια αγαπης ειναι απλα ενα ακομα μεσο χειρισμου των θυματων τους.
Οσο για τα αρσενικα του φορουμ , τι να πω πια?
εχεις δικιο το θεμα ξερεις πιο ειναι ομως? οταν καπιος λεει τον αγαπω και συ του λες στειλτον δε θα σε ακουσει ευκολα.οστοσο εχεις δικιο..
Συμφωνώ ότι δε μπορεί να ακούσει κάτι.. ίσως σε πιο μικρά πράγματα... εδώ η κοπελιά δέχεται κάτι πολύ άσχημο, αν η ίδια συνεχίσει, θα είναι δικό της φταίξιμο διότι ξαναλέω οι άνθρωποι που φέρονται έτσι δεν αλλάζουν, μπορεί για λίγο να κρύβονται κ μετά ξανά τα ίδια... Θεωρώ ότι εφόσον ζήτησε την άποψή μας, κάτι από όλα αυτά που της είπαμε, θα ακούσει και θα πράξει. Τώρα... το τι θα κάνει??!!! Δικό της θέμα, αλλά πραγματικά, μόλις ξυπνήσει απ' όλη αυτή την εκμετάλλευση θα καταλάβει τι γινόταν..
το μονο που μπωρεις να κανεις σε αυτη τη περιπτωση ειναι να τον βοηθησεις να καταλαβει πιοι ηταν οι λογοι που τον κανουν να θελει να παραμανει εδω.με το να σου λεει τον αγαπω και να του λες στηλτον ειναι σα να λες τι κανεις γιαννη κουκια σπερνω
η ψυχικη εξαρτηση ερχεται παντα μεσα απο τις δικες μας επιθυμιες για παραδιγμα αν εγω ζητω αυτον που με ταλαιπορει και τον αγαπω για αυτο ακομα και αυτον να παρατησω θα εμφανιστει αλλος ιδιος.κανεις δε μπωρει να ελεγξει κανενα χωρις τη συγκαταθεση του.μπωρει ομως κανεις να βοηθησει καπον βοηθοντας τον να καταλαβει τι τον κανει να ζητα αυτον που τον κακομεταχιριζετε.
Αληθεια διδασκεις?Αν ναι δεν υπαρχει σωτηρια σε αυτον τον τοπο..Quote:
Originally Posted by Lacrymosa
Ξεπερναει τα ορια της κακιας το μηνυμα σου,ακομα με το στομα ανοιχτο ειμαι..
Κλειστο βρε θα μπει καμια μυγα! :) Πλακιζω, ε? Το λεω διοτι μπορει να μην αντιλαμβανεσαι την πλακα κ να θιγεσαι με το παραμικρο!!Quote:
Originally Posted by mnimonio
Τεσπα ναι οκ ηταν λιγο υπερβολικο, το εσβησα παιρνοντας ως παραδειγμα ποιον αραγε? anyway, εφοσον εβαλε το φορουμ δυνατοτητα διαγραφης αντε να το αξιοποιησω κι εγω μια φορα, αμα ο αλλος θιγεται απο μια πλακα τι να πω, κ επειδη ειμαι κ υπερανω κ θετικο ατομο με χιουμορ κ αυτοσαρκασμο κ δν κραταω κακιες ακομα κ σε ατομα π δν συμπαθω ιδιαιτερα, αντε να το παρει το ποταμι! κ καλο ειναι οχι αλλη κρυοκωλιαση, ε? αντε μαγκες ραντεβου στην κολαση!!!! :p
Ο στομας εκλεισε..Ειμαι παιδι του χιουμορ εγω μην ανησυχεις!Το οτι το εσβησες ειναι προς τιμη σου και μπραβο σου..!Quote:
Originally Posted by Lacrymosa
Καλησπέρα σε όλους ή τουλάχιστον σε εσας που μπορεί να είστε αυτή την ώρα μέσα.
Είναι η πρώτη φορά που μπήκα και αυτό γιατί διάβασα την έκκληση βοήθειας της lonely. Ίσως η ιστορία μου να τη βοηθήσει να πάρει αποφάσεις, ίσως να βοηθήσει κι εμένα να μην ξαναγυρίσω στον άνθρωπο που λέω πως λατρεύω αλλά που μαζί του... έχασα το χαμόγελό μου... Αγάπη? Εξάρτηση? Ανασφάλεια? Εγωισμός? Έψαξα όλα τα σενάρια ζωής αλλά δεν κατέληξα πουθενά! Απ'ότι καταλαβαίνετε από το ψευδώνυμό μου η ηλικία μου είναι τέτοια που θα έπρεπε να έχω πάρει τη ζωή στα χέρια μου και να αποφασίζω εγώ για τον εαυτό μου, όμως... αφέθηκα στις αποφάσεις του, σε όλα! Το ήθελα! Δεν ήξερα...
Βίωσα ακριβώς την ίδια κατάσταση με την Lonely, μέχρι πριν τέσσερις μέρες...
Τέσσερα περίπου χρόνια μαζί του... Στην αρχή ευγενικός, προστατευτικός, επικοινωνιακός, χαμογελαστός, πειστικός ότι με αγαπάει, με ένα πάθος πρωτόγνωρο για μένα. Ξέρετε η αγάπη δεν έχει κανόνες...Έτσι έλεγα και δικαιολογούσα τα γεγονότα αργότερα!
Την πρώτη φορά που με ζήλεψε (διακριτικά βέβαια) μου άρεσε, το θεώρησα προσόν, σκεφτόμουν πόσο πολύ με αγαπάει και προσέχει την κάθε μου κίνηση!
Στους πρώτους μήνες, εκεί που το συναίσθημα είναι πολύ δυνατό, νόμιζε ότι είδε ένα σημάδι στο λαιμό μου. Με ρώτησε και εγώ του απάντησα ότι είναι αλλεργία και σε λίγα λεπτά θα εξαφανιστεί, όπως και έγινε. Με την άκρη του ματιού μου, μου φάνηκε σα να σήκωσε το χέρι του να με χαστουκίσει αλλά το ξαναμάζεψε γρήγορα και θεώρησε ότι δεν το κατάλαβα... Ήταν η πρώτη ένδειξη...
Στο εξάμηνο πήγαινα περισσότερο και έμενα στο σπίτι του που τυχαίνει να είναι εξοχικό και περνούσαμε όμορφα, χαρούμενα, μέχρι που μια μέρα εντελώς ξαφνικά θύμωσε για κάτι άνευ σημασίας ( όσο κι αν σας φανεί παράξενο για να μην σας μπερδεύω θύμωσε γιατί τον πείραζα και δεν τον άφηνα να τακτοποιήσει τα τρόφιμα στο ψυγείο). Έβαλε τις φωνές, έφυγε από τον χώρο και εγώ είχα μείνει άφωνη! Επειδή όμως δεν μου αρέσουν οι γκρίνιες... το προσπέρασα... δυστυχώς...
Σιγά σιγά η συμπεριφορά του έγινε εριστική, με κατηγορούσε για τα πάντα, δεν καταλάβαινε ούτε καν τις ανάγκες μου, αν κρυώνω όταν βγαίναμε έξω, αν διψούσα και ήθελα να αγοράσουμε ένα μπουκαλάκι νερό, πράγματα τόσο απλά, τόσο καθημερινά...
Γνώρισε τα παιδιά μου... Μπροστά τους ήταν άψογος, πίσω μου τα κατηγορούσε και προσπαθούσε να τεκμηριώσει και τις κατηγορίες του. Εγώ αντιδρούσα βέβαια αλλά προσπαθούσα να του δώσω να καταλάβει ότι δεν έχει δίκιο. Άδικος κόπος! Μέχρι που ευγενικά αλλά σταθερά του είπα ότι δεν θέλω να ξανααναφερθεί στα παιδιά μου αν πρόκειται να τα κατηγορεί συνέχεια. Το προσπάθησε αλλά με την πρώτη ευκαιρία του ξέφευγαν μικρές κριτικές...!
Υπήρχαν στιγμές που περνούσαμε καλά και ξεχνούσα όλες του τις ιδιοτροπίες αλλά υπήρξαν και στιγμές που με πέταγε στην κόλαση. Χωρίζαμε συνέχεια και ήμουν εγώ αυτή που έτρεχε πίσω κάθε φορά. Στους εκάστοτε χωρισμούς μας, έδειχνε αδιαφορία και αυτό με τρέλλαινε περισσότερο. Με έφηνε νύχτες έξω από το σπίτι του και εγώ κοιμόμουν μέσα στο αμάξι μου περιμένοντας μήπως δείξει λίγη καλοσύνη και μου ανοίξει την πόρτα να μπω. Πίστευα σε θαύματα σαν ένα μικρό παιδί, απορούσα με τον εαυτό μου, πως μπορώ και παραλληλα απορούσα και με αυτόν πώς μπορεί να είναι τόσο σκληρός μαζί μου, μια γυναίκα... που διέλυσε τη ζωή της για να είναι μαζί του! Ξέρω τα λάθη μου και ίσως κάποιοι να καταλαβαίνετε τι εννοώ... 10η εντολή... βαθιά νερά...
Στο χρόνο επάνω με χτύπησε από ζήλεια. Είχαμε τσακωθεί, πήρα το αμάξι κι έφυγα από το σπίτι αλλά σταμάτησα στην παραλία που είναι κοντά στο σπίτι του. βγήκα έξω, κάπνιζα κι έκλαιγα, δεν ήθελα να χωρίσουμε, ένιωθα ότι τον είχα ανάγκη για να αναπνέω, ήταν η ζωή μου όλη... έλεγα...Με πλησίασε ένας ψαράς και με ρώτησε αν με πειράζει να απλώσει τα πράγματά του για να ψαρέψει. Του απάντησα ότι φυσικά μπορεί, η θάλασσα είναι για όλους. Με είδε που έκλαιγα και προσπάθησε να μου πει ότι πρέπει να πάρω αποφάσεις σε ότι κι αν με απασχολεί, τέλος πάντων ο άνθρωπος... με λυπήθηκε! Εκείνη την ώρα πέρασε αυτός με το αμάξι του και με είδε που μου μιλούσε ένας άγνωστος! Φρίκη! Βγήκε έξω και άρχισε να με βρίζει, να με χτυπάει, να με κλωτσάει, να μου ξεριζώνει τα μαλλιά. Ο ψαράς ο κακομοίρης τρελλάθηκε, προσπάθησε να τον ηρεμήσει αλλά όταν είδε την οργή του φοβήθηκε και οπισθοχώρησε. Με πέταξε στο κάθισμα του οδηγού κακήν κακώς αφού μου είχε κατατσακήσει την αριστερή πόρτα με κλωτσιές,και με συνόδευσε μέχρι την εθνικη οδο για να είναι σίγουρος ότι δεν θα ξαναπατήσω το πόδι μου εκεί. Μπροστά εγώ με το αμάξι μου, πίσω... ο έρωτάς μου με το δικό του! Εκεί που νόμιζα ότι γλύτωσα, τον βλέπω ότι αυξάνει ταχύτητα και με πλησιάζει επικίνδυνα! Ναι, με ακουμπούσε στον προφυλαχτήρα και με έσπρωχνε... 100... 110... 120... Τέλος πάντων, γλύτωσα, με άφησε να φύγω. Συγχωρέστε με αν σας κουράζω αλλά μόνο με κάποιες, ελάχιστες λεπτομέρειες μπορεί ίσως να καταλάβει και η φίλη μας η Lonely τι μπορεί να δει ακόμα μπροστά της...Και κακά τα ψέμματα ένιωσα κι εγώ την ανάγκη να μιλήσω σε ανθρώπους που είδα ότι αντιμετωπίζουν ό,τι διαβάζουν με σοβαρότητα (οι περισσότεροι) και λένε τη γνώμη τους.
Μετά από αυτό ...ξαναγύρισα! Και ήταν όλα καλά!!! Για λίγο!
Τον επόμενο χρόνο στα γενέθλιά μου με ξαναχτύπησε. Είχα χαθεί κάθε εκτίμηση και σεβασμός πια.
Ένα βράδυ... με βίασε... Και εγώ... εκεί... Προσπαθούσα να μην δίνω δικαιώματα, να είναι χαρούμενος, να μην κοιτάξω κανέναν και τίποτα στο δρόμο για να μη ζηλέψει, είχα γίνει ένα άβουλο πλάσμα. Έκοψα τις παρέες μου γιατί θεωρούσε τις γυναίκες όλες πόρνες και ψεύτρες και τους άντρες επικίνδυνους μήπως πάω μαζί τους! Άκουγε κάποιον ήχο από την τηλεόραση και μου έλεγε: Μμμμμ, μηνυματάκι στο κινητό, σε ποιον έριξες τα δίχτυα σου?
Ήξερα αυτό που έλεγαν παλιά ότι ο άντρας που θα σηκώσει χέρι μια φορά στη γυναίκα, θα το ξανακάνει αλλά έλεγα, μπα, δεν το πιστεύω αφού μ'αγαπάει!
Το ξανασήκωσε πριν λίγες μέρες και αυτό ήταν και το οριστικό τέλος μέσα μου, γιατί εκείνο που έχει σημασία είναι να το πιστέψουμε εμείς οι ίδιες αλλιώς όσο και να προσπαθούν οι δικοί μας άνθρωποι να μας λένε να φύγουμε, ναι μεν τους ακούμε αλλά δεν τους υπακούμε!
Μια παρεξήγηση μετά από χωρισμό, μια παρακολούθηση μέσα στη βροχή τον έκανε να με μπερδέψει με την ανηψιά μου η οποία είχε έρθει από το σπίτι να πάρει την κόρη μου να βγούνε βόλτα για ποτό και...
Εγώ ήμουν μέσα στο σπίτι μου, αυτός στη γωνία με το μηχανάκι του... Τις είδε που μπήκαν στο αμάξι του συντρόφου της ανηψιάς μου και το σενάριο άρχισε να ξετυλίγεται ή μάλλον να τυλίγεται στη φαντασία του! Τις παρακολούθησε μέχρι το μπαράκι που πήγαν και μετά έφυγε για το σπίτι του όντας σίγουρος ότι εγώ διασκέδαζα! Ξέρετε τι μέ τρόμαξε περισσότερο? Την επόμενη μέρα, με διάφορα γλυκόλογα προσπάθησε να με πείσει να πάω σπίτι του και... τα κατάφερε! Ευάλωτη εγώ από τον έρωτά μου γ΄'αυτόν έτρεξα. Δεν ήξερα τίποτα όμως! Αποτέλεσμα? Μου έδεσε τα χέρια και άρχισε να με χτυπάει στο πρόσωπο, ρωτώντας με ποιος είναι ο καινούριος μου φίλος και γιατί πήγα σε μπαρ! Ποιος είναι αυτός που έχει την τάδε μάρκα αμάξι! Τι να πω εγώ? Ποιος φίλος? ποιο μπαρ? Ποιο αμάξι? Δεν μου πήγε καθόλου στο μυαλό ότι το αμάξι αυτό ήταν του συντρόφου της ανηψιάς μου, και όσο του έλεγα ότι έκανε λάθος και εγώ ήμουν στο σπίτι, τόσο με χτυπούσε... Είχε ανέβει επάνω στο στέρνο μου και με χτυπούσε και εγώ δεν μπορούσα να προστατέψω ούτε το πρόσωπό μου με τα χέρια μου! Προσπάθησα να τον ηρεμήσω γιατί είδα στα μάτια του ότι πηγαίναμε για το καινούριο επεισόδιο της 10ης εντολής αλλά μάταια! Ευτυχώς κάποια στιγμή σηκώθηκε επάνω, με λύνει και μου λέει: Εμπρός πάμε σπίτι σου να μου πει και η μικρή που είχατε πάει όλοι μαζί! Έτσι έφυγα από εκεί... Στο δρόμο αυτός με απειλούσε ότι θα με σκοτώσει και εγώ δεν μιλούσα καθόλου για να μην οξύνω την κατάσταση. Δυο βήματα ήταν η θάλασσα, το είχε ήδη έτοιμο στο μυαλό του το έγκλημα!
Όταν πια λύθηκε η παρεξήγηση άρχισε να με παρακαλάει να μου ζητάει συγνώμες χίλιες και να υπόσχεται ότι αυτός θα με κάνει να ξεχάσω! Του εξήγησα ότι τον συγχωρώ αλλά ότι δεν θα μπορέσω ποτέ να ξεχάσω την αγριότητα που είχαν τα μάτια του όπως και αυτός δεν θα μπορέαει ποτέ να ξεχάσει τον τρόμο που σίγουρα είδε στα δικά μου μάτια! Ήρθε ξαναήρθε, το πάλεψε, το πάλεψα λίγο κι εγώ μήπως μπορέσω να ξεχάσω αλλά μετά από μια εβδομάδα είδα πάλι δείγματα ότι ξέφευγε, άρχισε να με κατηγορεί πάλι για όλα και έφυγε ο ίδιος νευριασμένος για... τα δικά μου λάθη! Τον άφησα να φύγει έτσι, προτιμώ να με κατηγορεί μέσα του παρά να με χτυπάει και να φοβάμαι για την ακεραιότητά μου!
Πέρασαν 4 μέρες από τότε που έφυγε, ξέρω ακούγεται λίγο αλλά για μένα είναι πολύ! Είναι ένα βραβείο για όλες τις προσπάθειες που έκανα όλο αυτόν τον καιρό, για τον πόνο που πέρασα, για τα δάκρυα, για το φόβο...Θα κρατήσω τις καλές στιγμές μέσα μου για να μπορέσω να ισσοροπήσω με τον εαυτό μου και θα υποσχεθώ στον εαυτό μου να μην ξανακάνω τα ίδια λάθη... όσο μπορώ...
Μαζι με έναν αφόρητο πόνο που έχω στο θώρακα, γιατί σίγουρα μου ράγισε κάποια κόκκαλα μπροστά, μια λέξη ακόμα γράφτηκε καλοί μου άγνωστοι φίλοι: τ έ λ ο ς !!!
Lonely ελπίζω να είσαι καλά και να μπορείς να διαβάσεις την δική μου ιστορία. Η απόφαση είναι δική σου...
Οποιαδήποτε γυναίκα ανέχεται μια τέτοια συμπεριφορά, χρειάζεται βοήθεια. Το οφείλει στον εαυτό της.
Ακόμη κι αν τελικά απομακρυνθεί από τον άνθρωπο που την κακοποιεί δεν σημαίνει ότι γιατρεύτηκε.
συμφωνω με την μαριον.
εχω πραγματικα μεινει αφωνη με την εμπειρια της σιντερελα. ευχομαι ολοψυχα να εχει ξεπεραστει το θεμα .
Το ξέρω και θα ήθελα τόσο πολύ να λάβω από κάπου βοήθεια αλλά βλέπετε... ο ψυχολόγος κοστίζει και εγώ πρέπει με τα ελάχιστα χρήματα που παίρνω το μήνα από μια δουλειά part time να συντηρήσω το παιδί μου που τυχαίνει να σπουδάζει κι όλας. Θα το παλέψω μόνη μου όσο μπορώ... διαβάζω πολύ, ηρεμώ, μιλάω με φίλους... Ακόμα είναι πολύ νωπά τα τραύματα, ελπίζω πως θα ξημερώσει μια μέρα που θα πω... ζω! Αγαπώ τον εαυτό μου! Ξέρω ότι έφταιξα γιατί αφέθηκα, δεν έφταιξα για τα γεγονότα που δημιουργούσε αυτός! Θέλει δύναμη Marian... θα το παλέψω! Σ'ευχαριστώQuote:
Originally Posted by marian_m
Σ'ευχαριστώ για την ευχή σου Remedy, να θυμάστε όλοι ότι τα λόγια σας και η κατανόηση είναι βάλσαμο στις ψυχές ανθρώπων που περνούν ή που πέρασαν τέτιοες εμπειρίες. Νιώθω ακόμα ευάλωτη και παρακαλάω το Θεό να μην εμφανιστεί ξανά αυτός γιατί εκεί είναι ο κίνδυνος... της επιστροφής από μέρους μου!Quote:
Originally Posted by Remedy
σιντερελα το παιδι το χεις με αλλον ετσι? Και τωρα σε τι φαση ειστε με τον ζηλιαρογατο?
Το παιδί το έχω με τον πρώην σύζυγο ο οποίος τώρα κάνει τη ζωή του με μια Ρωσσίδα! Ο ζηλιαρόγατος είναι σπίτι του πληγωμένος λέει σε μηνύματα γιατί εγώ έφταιξα για όλα! Εγώ πλέον δεν του απαντώ. Δεν ξέρω αν θα κάνει άλλη κίνηση, ελπίζω να με θεωρήσει σκάρτη και να μην εμφανιστεί.Quote:
Originally Posted by kerasi
Με το συζυγο τι εγινε? Γιατι χωρισατε?
Σιντερελα επειδη ο χωρισμος ειναι πολυ προσφατος και τετοιοι τυποι δεν ειναι να τους εχεις εμπιστοσυνη , αν εμφανιστει καλεσε πρωτα την αστυνομια.
Κανονικα θα επρεπε να εχεις κανει ηδη μηνυση αλλα...
Σίγουρα δεν έχεις εμπιστοσύνη πια, αλλά για να κάνω μηνυση δεν το σκέφτηκα ούτε στιγμή! Εκεί είναι το πρόβλημα με εμάς τους ανθρώπους που δεχόμαστε αυτές τις συμπεριφορές, νιώθουμε αγάπη και δεν θέλουμε να βλάψουμε τον άλλον ό,τι κι αν μας έχει κάνει, νομίζουμε ότι τον αγαπάμε, το πιστεύουμε απόλυτα δηλαδή και πως να κάνεις τέτοια κίνηση να του κάνεις μήνυση?Quote:
Originally Posted by betelgeuse
Ακόμα κι εγώ, τώρα που σας είπα την ιστορία μου κατά βάθος ένα μικρό φωτάκι με κάνει να πιστεύω ότι θα αλλάξει και τα πράγματα θα γίνουν όπως ήταν στην αρχή τότε που κάναμε όνειρα για μας, τότε που μου κρατούσε το χέρι και είχα όλον τον κόσμο στα πόδια μου... Μετά όμως έρχεται η λογική και η εμπειρία και λέω στον εαυτό μου: σβήσε αυτό το φωτάκι γιατί αυτό σε κρατάει πίσω! Και προσπαθώ... Πατώ το διακόπτη... Και μετά έρχονται στιγμές που ο διακόπτης ανάβει μόνος του και πάλι κλαίω.. και ξανά... Μέχρι να τον ξεχάσω συναισθηματικά, η καρδιά θα παίζει τα παιχνίδια της...
Η ερωτικη σας ζωη πως ηταν?
kerasi, η ιστορία με τον πρώην καλώς ή κακώς έχει τελειώσει και δεν θα ήθελα να το συζητήσω. Φταίξαμε και οι δύο ο καθένας με τον τρόπο του. Δεν μετανοιώνω για το χωρισμό γιατί αν παρέμενα εκεί, θα ήταν πάλι λάθος. Και επειδή καταλαβαίνω γιατί ρωτάς, σου λέω ότι ήταν ένας γάμος 26 χρόνων... Βλέπεις ότι εγώ για να δω τα λάθη μου χρειάζομαι πολύυυυυ χρόνο! Αυτό θα πρέπει ίσως να ψάξω μέσα μου όταν θα μπορέσω και οικονομικα να απευθυνθώ σε έναν ειδικό. Πολλά γιατί, πολλές οι απορίες...Quote:
Originally Posted by kerasi
cinderella θα πρεπει να βιωνεις οτι χειροτερο υπαρχει αναμεσα σε ενα ζευγαρι και αυτο ειναι η ζηλεια σου ευχομαι οτι καλυτερο και με πολυ υπομονη ολα θα περασουν
Δεν μας παρατάς ρε κεράσι! Άιντε, πήγαινε να την παίξεις αλλού!Quote:
Originally Posted by kerasi
κι εγώ συμφωνώ με την μάριαν. καλή αρχή σιντερέλλα σου εύχομαι, βασικά νομίζω ότι υπάρχουν κάποιες δομές που προσφέρουν στήριξη σε κοκοποιημένες γυναίκες και μάλλον θα είναι δωρεάν.
σε παλιότερα θέματα εδώ στο φορουμ της κακοποίησης εχουν ποσταριστεί πληροφορίες.
δυστυχώς το ψυχολογικό υπόβαθρο που σε έκανε να ανέχεσαι όλη αυτή τη συμπεριφορά δεν αλλάζει έτσι εύκολα.
καλή αρχή πάντως! :)
μάλλον είναι καθυστερημένο το παιδί. ειδάλλως δεν εξηγείται τόσες πολλές ερωτήσεις εκτός τόπου και χρόνου και μάλιστα να μην μαθάινει κιόλας!!!Quote:
Originally Posted by marian_m
Σ'ευχαριστώ πολύ, μακάρι... να δείξω την καταλληλη υπομονή...Quote:
Originally Posted by htsopelas
Θα ψάξω απόψε με ησυχία να βρω αν υπάρχει ψυχολογικη στήριξη δωρεάν. Αυτό που φοβάμαι είναι ότι χρειάζομαι πολύ δουλειά αλλά αν κάνω την αρχή... θα τα καταφέρω! Σ'ευχαριστώ και μέσα από εδώ θέλω να σας ευχαριστήσω όλους σας! Δεν ξέρετε τι δύναμη μου δίνετε. :)Quote:
Originally Posted by Lou!
Γειά σου Cinderella :) δεν σου αξίζει να ζεις μια τόσο νοσηρή κατάσταση, γι' αυτό κι όπως σου είπαν όλοι χρειάζεται να κινητοποιηθείς άμεσα.. Η εκλογίκευσηQuote:
Originally Posted by Cinderella64
σίγουρα βοηθάει, αλλά σ' αυτή την περίπτωση δεν είναι κι ο καλύτερος σύμβουλος. Αυτός είναι "άρρωστος" αλλά κι εσύ σ' αυτή τη φάση θέλεις στήριξη και
φροντίδα για να ξεπεράσεις την κακοποίηση και να προχωρήσεις. Κι αν μετά αποφασίσεις να γυρίσεις.. νάναι απόφαση συνειδητή κι όχι επειδή τεχνηέντως
π.χ. ο λεγάμενος χρησιμοποιεί την ενοχή κι έτσι καταφέρνει και σε ρίχνει.. κι εσύ για λόγους που τώρα σου είναι αδιευκρίνιστοι το επιτρέπεις αυτό να συμβαίνει.
Υ.Γ. Αν θες ρίξε μια ματιά κι εδώ για δωρεάν υποστήριξη http://www.e-psychology.gr/forum/sho...l=1#post362750
καλησπερα σας...
νεα εδω...γεια σας καταρχην....
....απο τη μια διαβαζοντας το post (χαζευα μερη στον κοσμο!!!!!-μαλλον για να ξεφυγω...και κατεληξα καπως εδω....) θελω να πω.....στην lonely " ελεος....γιατι δεν ξυπνας?????" και ταυτοχρονα μου ερχεται να πω στην παρτη μου" εσυ μιλας???"
(ευχομαι ολοψυχα οτι καλυτερο...)
μαλλον κι εγω αναζητω μια απαντηση για το τι μου συμβαινει.......η δικη μου ιστορια λοιπον...ημουν για 10 χρονια σε μια σχεση..μμμμ..περιεργη...με πολλη πολλη αγαπη (δεν το αμφισβητω αυτο)..αλλα οσο ωριμαζε ...τοσο δυσκολευε..
λιγο οι συνθηκες, λιγο οτι μεγαλωσαμε μαζι...anyway....κατεληξα καποια στιγμη, ενω ημουν στα 25 να νιωθω οτι ειμαι 45....τελος παντων, ασυμφωνια χαρακτηρων, καθυστερηση να καταλαβω τι συμβαινει και να το παραδεχτω...μετα απο πολυυυυ καιρο μεσα στη σχεση (κοντα 3ετια) ειπα τελος....παραλληλα....δυστυχω ς και οχι προς τιμην μου....ειχα αναπτυξει σχεση με εναν τυπο...στο τελευταιο εξαμηνο της σχεσης μου...παντρεμενο....ευτυχως οχι παιδια.....φρεσκοπαντρεμενο ομως....με αρκετη χημεια μεταξυ μας....απο πριν τους "βιαστικους" γαμους του.....και στην δικη του κατασταση απογοητευμενο μαλλον (?)....με τον οποιο ομως ειχαμε και πολλα κοινα σημεια και πολλη κατανοηση και φαινομενικα πολλα ιδια θελω....τυπου...ο ενας το αλλο μισο του αλλου...και συναισθηματικα...και γενικοτερα....
τελος παντων...ο τυπος χωρισε (οχι εξαιτιας μου..ηταν πραγματικα περιεργη η κατασταση του)..και εμεις συνεχιζουμε...μεσα απο την κατασταση και τα λογια του μου δημιουργηθηκαν απο το πουθενα ονειρα οικογενειας (το λεω μονο και μονο για να εστιασω στο "θεμα" που εχω οσον αφορα την αποψη μου για την οικογενεια, δλδ..οι δυο συντροφοι ερχονται να επιβεβαιωθουν και να ολοκληρωθουν μεσα απο ενα παιδι..και ενω ενα παιδι ειναι η πρωτη προτεραιοτητα, ο συντροφος ποτε δεν ξεπεφτει)..εχοντας λοιπον αυτη την αποψη, ξεκινησα να ονειρευομαι...παραλληλα...οχ ι αμεσος σκοπος...αλλα επιτελους ονειρο (ενω δεν το ειχα ποτε)..
μεσα απο διαφορες δυσκολες καταστασεις (κρυφη σχεση λογω προηγουμενων συνθηκων κλπ- απαιτησεις στην δουλεια- ξεσπασματα σε εξοδους- κλπ) ξεκινησαν και τα θεματακια....δε μπορω να περιγραψω πολλα και τους λογους...λιγο εγωισμος...λιγο ζηλεια..λιγο εκρηκτικοι χαρακτηρες και οι δυο...λιγο η πιεση λογω συνθηκων....καποια στιγμη σε εντονο καυγα σκαει και το πρωτο σωματικο ξεσπασμα.....τρανταγμα...τοσο εντονο ομως που με εκανε να ξεσπασω σε κλαμματα, απο πονο....μπλα μπλα μπλα σε αγαπαω με αγαπας ηρεμησανε οι καταστασεις...(να προσθεσω εδω οτι σε προηγουμενο καυγαδακι προεκυψε στο προσωπο μου η κατηγορια "*******"-το φερω βαρεως- λογω ποτου...... και στα νευρα μου απο το ακουσμα της εκφρασης ηταν εντονο το ξεσπασμα μου με χαστουκι)...τελος παντων πρωτο κρουσμα....
μαλλον(?) ουσιαστικα συναισθηματα μεταξυ μας...τυπου...παμε...πορευομα� �τε...να κανουμε οικογενεια και τετοια....και κακα τα ψεματα....ποια γυναικα δεν ονειρευεται οικογενεια και μαλιστα με καποιον που εχει καψουρωθει?(..)..οποτε κι εγω εκει....
τελος παντων, ολα καλα, ο ενας για τον αλλον οσο γινεται...καποια στιγμη στα καυγαδακια ξανα σκανε χαστουκια.......ωπα λεω.....ΔΕΝ ΤΟ ΔΕΧΟΜΑΙ.....ΕΧΩ ΟΡΚΙΣΤΕΙ ΣΤΑ ΚΟΚΚΑΛΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΒΡΕΘΕΙ ΑΝΤΡΑΣ ΝΑ ΦΕΡΘΕΙ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΑΝΕΧΤΩ...ελα μου ομως που στο προσωπο του βρισκω πολλα που θελω...νιωθω αγαπη....και θεληση να συνεχισουμε...και λογια οτι ειναι κοινη πεποιθηση...πορευοματε...ΜΑΖ Ι....δινω τοπο στην οργη και στην πικρα του ξεσπασματος....ολα καλα....περναει καιρος και ξανασκαει θεμα...ιδιο με το παρελθον (ζηλειες κλπ και απο τις δυο πλευρες ομως.....)το ενα φερνει το αλλο..μπλα μπλα μπολικο...βρισιες μπολικες....και βρισκομαι...να εχω δωσει ενα χαστουκι τυπου συμμαζεψου..δεν καταλαβαινεις τι λες...αλλα....να σερνομαι στο πατωμα με βια ..τραβηγμα μαλλιων σε σημειο να με ποναει το κεφαλι τρεις μερες μετα....σηκωμα απο τους ωμους και πεταμα κατω με αποτελεσμα να ειμαι πιασμενη παντου (συν μελανιες σε σημεια που χτυπησαν σε επιπλα)....κοινως...οσο κι αν μη θελω να το παραδεχτω....δαρμενη....
χιλια συγνωμη αν σας κουρασα....εγω προσωπικα δεν ξερω τι θα κανω...τα συναισθηματα μου δυστυχως (?) για αυτο υο ατομο εξακολουθουν να ειναι ισχυρα...φοβαμαι πολυ το ενδεχομενο δεν αλλαζει ο ανθρωπος...θελω ισως να δωσω το ελαφρυντικο...δε ξερω....οπως και να εχει θελω να πω οτι καταλαβαινω τοσο την lonely οσο και τη cinderella και ευχομαι να μας ερθει αυτο που αξιζουμε....
καλησπερα σας...
νεα εδω...γεια σας καταρχην....
....απο τη μια διαβαζοντας το post (χαζευα μερη στον κοσμο!!!!!-μαλλον για να ξεφυγω...και κατεληξα καπως εδω....) θελω να πω.....στην lonely " ελεος....γιατι δεν ξυπνας?????" και ταυτοχρονα μου ερχεται να πω στην παρτη μου" εσυ μιλας???"
(ευχομαι ολοψυχα οτι καλυτερο...)
μαλλον κι εγω αναζητω μια απαντηση για το τι μου συμβαινει.......η δικη μου ιστορια λοιπον...ημουν για 10 χρονια σε μια σχεση..μμμμ..περιεργη...με πολλη πολλη αγαπη (δεν το αμφισβητω αυτο)..αλλα οσο ωριμαζε ...τοσο δυσκολευε..
λιγο οι συνθηκες, λιγο οτι μεγαλωσαμε μαζι...anyway....κατεληξα καποια στιγμη, ενω ημουν στα 25 να νιωθω οτι ειμαι 45....τελος παντων, ασυμφωνια χαρακτηρων, καθυστερηση να καταλαβω τι συμβαινει και να το παραδεχτω...μετα απο πολυυυυ καιρο μεσα στη σχεση (κοντα 3ετια) ειπα τελος....παραλληλα....δυστυχω ς και οχι προς τιμην μου....ειχα αναπτυξει σχεση με εναν τυπο...στο τελευταιο εξαμηνο της σχεσης μου...παντρεμενο....ευτυχως οχι παιδια.....φρεσκοπαντρεμενο ομως....με αρκετη χημεια μεταξυ μας....απο πριν τους "βιαστικους" γαμους του.....και στην δικη του κατασταση απογοητευμενο μαλλον (?)....με τον οποιο ομως ειχαμε και πολλα κοινα σημεια και πολλη κατανοηση και φαινομενικα πολλα ιδια θελω....τυπου...ο ενας το αλλο μισο του αλλου...και συναισθηματικα...και γενικοτερα....
τελος παντων...ο τυπος χωρισε (οχι εξαιτιας μου..ηταν πραγματικα περιεργη η κατασταση του)..και εμεις συνεχιζουμε...μεσα απο την κατασταση και τα λογια του μου δημιουργηθηκαν απο το πουθενα ονειρα οικογενειας (το λεω μονο και μονο για να εστιασω στο "θεμα" που εχω οσον αφορα την αποψη μου για την οικογενεια, δλδ..οι δυο συντροφοι ερχονται να επιβεβαιωθουν και να ολοκληρωθουν μεσα απο ενα παιδι..και ενω ενα παιδι ειναι η πρωτη προτεραιοτητα, ο συντροφος ποτε δεν ξεπεφτει)..εχοντας λοιπον αυτη την αποψη, ξεκινησα να ονειρευομαι...παραλληλα...οχ ι αμεσος σκοπος...αλλα επιτελους ονειρο (ενω δεν το ειχα ποτε)..
μεσα απο διαφορες δυσκολες καταστασεις (κρυφη σχεση λογω προηγουμενων συνθηκων κλπ- απαιτησεις στην δουλεια- ξεσπασματα σε εξοδους- κλπ) ξεκινησαν και τα θεματακια....δε μπορω να περιγραψω πολλα και τους λογους...λιγο εγωισμος...λιγο ζηλεια..λιγο εκρηκτικοι χαρακτηρες και οι δυο...λιγο η πιεση λογω συνθηκων....καποια στιγμη σε εντονο καυγα σκαει και το πρωτο σωματικο ξεσπασμα.....τρανταγμα...τοσο εντονο ομως που με εκανε να ξεσπασω σε κλαμματα, απο πονο....μπλα μπλα μπλα σε αγαπαω με αγαπας ηρεμησανε οι καταστασεις...(να προσθεσω εδω οτι σε προηγουμενο καυγαδακι προεκυψε στο προσωπο μου η κατηγορια "*******"-το φερω βαρεως- λογω ποτου...... και στα νευρα μου απο το ακουσμα της εκφρασης ηταν εντονο το ξεσπασμα μου με χαστουκι)...τελος παντων πρωτο κρουσμα....
μαλλον(?) ουσιαστικα συναισθηματα μεταξυ μας...τυπου...παμε...πορευομα� �τε...να κανουμε οικογενεια και τετοια....και κακα τα ψεματα....ποια γυναικα δεν ονειρευεται οικογενεια και μαλιστα με καποιον που εχει καψουρωθει?(..)..οποτε κι εγω εκει....
τελος παντων, ολα καλα, ο ενας για τον αλλον οσο γινεται...καποια στιγμη στα καυγαδακια ξανα σκανε χαστουκια.......ωπα λεω.....ΔΕΝ ΤΟ ΔΕΧΟΜΑΙ.....ΕΧΩ ΟΡΚΙΣΤΕΙ ΣΤΑ ΚΟΚΚΑΛΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΒΡΕΘΕΙ ΑΝΤΡΑΣ ΝΑ ΦΕΡΘΕΙ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΑΝΕΧΤΩ...ελα μου ομως που στο προσωπο του βρισκω πολλα που θελω...νιωθω αγαπη....και θεληση να συνεχισουμε...και λογια οτι ειναι κοινη πεποιθηση...πορευοματε...ΜΑΖ Ι....δινω τοπο στην οργη και στην πικρα του ξεσπασματος....ολα καλα....περναει καιρος και ξανασκαει θεμα...ιδιο με το παρελθον (ζηλειες κλπ και απο τις δυο πλευρες ομως.....)το ενα φερνει το αλλο..μπλα μπλα μπολικο...βρισιες μπολικες....και βρισκομαι...να εχω δωσει ενα χαστουκι τυπου συμμαζεψου..δεν καταλαβαινεις τι λες...αλλα....να σερνομαι στο πατωμα με βια ..τραβηγμα μαλλιων σε σημειο να με ποναει το κεφαλι τρεις μερες μετα....σηκωμα απο τους ωμους και πεταμα κατω με αποτελεσμα να ειμαι πιασμενη παντου (συν μελανιες σε σημεια που χτυπησαν σε επιπλα)....κοινως...οσο κι αν μη θελω να το παραδεχτω....δαρμενη....
χιλια συγνωμη αν σας κουρασα....εγω προσωπικα δεν ξερω τι θα κανω...τα συναισθηματα μου δυστυχως (?) για αυτο υο ατομο εξακολουθουν να ειναι ισχυρα...φοβαμαι πολυ το ενδεχομενο δεν αλλαζει ο ανθρωπος...θελω ισως να δωσω το ελαφρυντικο...δε ξερω....οπως και να εχει θελω να πω οτι καταλαβαινω τοσο την lonely οσο και τη cinderella και ευχομαι να μας ερθει αυτο που αξιζουμε....
στε...να κανουμε οικογενεια και τετοια....και κακα τα ψεματα....ποια γυναικα δεν ονειρευεται οικογενεια και μαλιστα με καποιον που εχει καψουρωθει?(..)..οποτε κι εγω εκει....
τελος παντων, ολα καλα, ο ενας για τον αλλον οσο γινεται...καποια στιγμη στα καυγαδακια ξανα σκανε χαστουκια.......ωπα λεω.....ΔΕΝ ΤΟ ΔΕΧΟΜΑΙ.....ΕΧΩ ΟΡΚΙΣΤΕΙ ΣΤΑ ΚΟΚΚΑΛΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΒΡΕΘΕΙ ΑΝΤΡΑΣ ΝΑ ΦΕΡΘΕΙ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΑΝΕΧΤΩ...ελα μου ομως που στο προσωπο του βρισκω πολλα που θελω...νιωθω αγαπη....και θεληση να συνεχισουμε...και λογια οτι ειναι κοινη πεποιθηση...πορευοματε...ΜΑΖ Ι....δινω τοπο στην οργη και στην πικρα του ξεσπασματος....ολα καλα....περναει καιρος και ξανασκαει θεμα...ιδιο με το παρελθον (ζηλειες κλπ και απο τις δυο πλευρες ομως.....)το ενα φερνει το αλλο..μπλα μπλα μπολικο...βρισιες μπολικες....και βρισκομαι...να εχω δωσει ενα χαστουκι τυπου συμμαζεψου..δεν καταλαβαινεις τι λες...αλλα....να σερνομαι στο πατωμα με βια ..τραβηγμα μαλλιων σε σημειο να με ποναει το κεφαλι τρεις μερες μετα....σηκωμα απο τους ωμους και πεταμα κατω με αποτελεσμα να ειμαι πιασμενη παντου (συν μελανιες σε σημεια που χτυπησαν σε επιπλα)....κοινως...οσο κι αν μη θελω να το παραδεχτω....δαρμενη....
χιλια συγνωμη αν σας κουρασα....εγω προσωπικα δεν ξερω τι θα κανω...τα συναισθηματα μου δυστυχως (?) για αυτο υο ατομο εξακολουθουν να ειναι ισχυρα...φοβαμαι πολυ το ενδεχομενο δεν αλλαζει ο ανθρωπος...θελω ισως να δωσω το ελαφρυντικο...δε ξερω....οπως και να εχει θελω να πω οτι καταλαβαινω τοσο την lonely οσο και τη cinderella και ευχομαι να μας ερθει αυτο που αξιζουμε....