Η νευρικη ανορεξια ειναι ο,τι χειροτερο μπορει να συμβει σε καποιον..

λάκρυ, ψυχοθραπεία μπορεί να σε βοηθήσει σε κάποιο βαθμό, τώρα τι μεθοδος δεν ξερω!

εγώ πιστεύω πλέον πολύ και στη σχέση που καλλιεργείται μεταξύ ψυχοθεραπεθτή και ψυχοθεραπευόμενου. είναι πολύ σημαντικό ο άνθρωπος στον οποίο πηγαίνεις, να έχεις σχέση εμπιστοσύνης μαζί του, επίσης να νιώθεις ότι αυτό το πρόσωπο σε εκτιμά, σε στηρίζει και σε αποδέχεται ακριβώς όπως είσαι, με όλες σου τις αδυναμίες!

μία πολύ συχνή αιτία ψυχολογικών προβλημάτων είναι η μη αποδοχή των αδυναμιών του εαυτού μας. για να μπορέσουμε να κατορθώσουμε κάποια στιγμή και βιωματικά [και όχι μόνο να το παπαγαλίζουμε σαν γνώση] να αποδεχτούμε και να αγαπήσουμε τον εαυτό μας μαζί με όλες του τις ατέλειες, νομίζω είναι πάρα πολύ σημαντικό να βρεθεί να το κάνει αυτό ένας άνθρωπος σε εμάς. να βρεθεί ένας άνθρωπος ο οποίος θα μας αποδεχτεί και θα μας αγαπήσει έτσι όπως είμαστε άνευ όρων. βιωματικά να συμβεί αυτό, οχι στα λόγια. βιωματικά να νιώσεις ότι υπάρχει απέναντί σου ένας άνθρωπος ο οποίος σε αγαπά και σε αποδέχεται έτσι ακριβώς όπως είσαι!!!!!

συνήθως στους ανθρώπους με ψυχολογικά προβλήματα οι γονείς κατά κανόνα δεν τους αποδέχονται όπως είναι αλλά με όρους. τους όρους που αυτοί θέτουν κάθε φορά. πχ εσύ ήσουν η αδυνατούλα, όχι χοντρή σαν την αδερφή σου! αυτός ουσιαστικά ήταν ο όρος που σου έβαλε ασυνείδητα η μάνα σου για να κερδίζεις την αγάπη της και την αποδοχή της!

ο θεραπευτής επιβάλλεται να είναι ένας άνθρωπος ο οποίος θα μπορέσει να σε αγγίξει ψυχικά αποδέχομενος την λακρυμόσα έτσι ακριβώς όπως είναι, με τα παραπανήσια κιλά, και αυτό έχει μεγάλη θεραπευτική δύναμη στο να μετριαστεί η νεύρωση που έχεις ότι πρέπει πάση θυσία να είσαι στέκα για να αρέσεις στους άλλους ανθρώπους!

κατόπιν θα ήταν πολύ καλή ιδέα να αλλάξεις και παρέες. να δώσεις έμφαση στο να συναναστρέφεσαι ανθρώπους που να σε αποδέχονται όσο το δυνατόν περισσότερο, έτσι όπως είσαι, και όχι θέτοντας όρους. και να απομακρυνθείς από ανθρώπους καταπιεστικούς. πχ γονείς και λοιπές κακές παρέες.

αυτή η προσέγγιση που σου περιγράφω δίνει έμφαση στο βίωμα και στη θεραπευτική δύναμη της αγάπης. διότι τί άλλο είναι η αγάπη από το να επιτρέπεις στον άλλο να είναι με ελευθερία ο εαυτός του και να τον αποδέχεσαι ακόμα και με τις αδυναμιες του!

τη γνωσιακή ψυχοθεραπεία δεν την πολυσυμπαθώ πλέον ιδιαίτερα, ακριβώς για τους λόγους που διαπίστωσες κι εσύ. παλιά την είχα πάρα πολύ ψηλά, αλλά τώρα πια αναθεώρησα και τη θεωρώ πολύ μέτρια διότι διαπίστωσα στην πράξη ότι η γνώση ενός προβλήματος και η αλλαγή του τρόπου σκέψης δεν αρκεί και δεν κάνει σχεδόν τίποτα, αν δεν συνοδευτεί από έμπρακτες βιωματικές αλλαγές.

επίσης ότι είναι σύντομη, είναι άλλος μύθος! σύντομη είναι ίσως η γνωσιακή αλλαγή. από εκεί και πέρα το να κάνεις πράξη αυτά που έχεις συζητησει στις συνεδρίες και να φτάσεις να νιώθεις βιωματικά διαφορετικά από ό,τι στην αρχή, είναι μια διαδικασία πολύ χρονοβορα!!!! όπως και κάθε ψυχοθεραπευτική διαδικασια και πορεία!!!!! βλέπω πολλούς, και εδώ μέσα, που ξέρουν τέλεια να δίνουν συμβουλές και ξερουν τέλεια τί πρέπει να κάνουν για να λύσουν τα προβλήματά τους και στην πράξη δεν κάνουν τίποτα και δεν αλλάζουν τίποτα! [συμπεριλαβανομένου και του εαυτού μου!]

γνωσιακά ξέρεις πολύ καλά ότι είσαι τελειομανής χαρακτήρας, ότι έχεις δώσει υπεραξία στα κιλά, ότι δεν περιστρέφεται όλο το σύμπαν γύρω από τα κιλά σου, ότι δεν θα σε κρίνουν όλοι οι άνθρωποι ανάλογα με τα κιλά σου, ότι πολλοί δεν θα δώσουν καμία σημασία αν είσαι 48 ή 52 ή ακόμα και 70 κιλά, ξέρεις ότι υπάρχουν χοντρές γυναίκες που έχουν γκόμενο και που είναι και σέξυ και που είναι και αποδεκτές και που έχουν και φίλους, και όμως τίποτα από όλα αυτά δεν θα σε λυτρώσει και δεν θα σε θεραπεύσει ψυχικά, αν δεν βιώσεις στην πράξη να αγαπηθείς και να γίνεις αποδεκτή από κάποιους άλλους, ακόμα και αν έχεις κάποια περιττά κιλά!

επίσης ούτε την ψυχανάλυση την συμπαθώ! πολλή προσκόληση στο παρελθόν και επίσης εμμονή ότι για όλα φταίει η σεξουαλικότητα! δεν ξέρω, αλλά δεν μου λέει κάτι!

δεν ξέρω ποια μεθοδος θα σου ταίριαζε, πάντως καλή σχέση με έμπειρο ψυχοθεραπευτή που να έχετε και πολύ καλή χημεία το θεωρώ απαραιτητο!

Λου σε ευχαριστω για την απαντηση σου το διαβασα 2 φορες κ εχεις δικιο σ αυτα π γραφεις! Το παν ειναι αυτα π πιστευουμε κ εχουμε γνωσιακη εμπειρια, να τα μετατρεψουμε κ σε βιωματικη εμπειρια! Δλδ δεν αρκει να λεω εγω πχ οτι ειμαι αδυνατη αλλα κ αν ειμαι χοντρη σημασια εχουν αλλα πραγματα κ οχι τα κιλα, οταν πχ οι γονεις μ κανουν σχολια σχετικα με το βαρος για μενα, την αδερφη μ η κ αγνωστα ατομα! Η να πω οτι πχ οκ οι αλλοι δν θα δωσουν σημασια στα κιλα αλλα στο μυαλο μ, οταν ειμαι σε μια σχολη με 300 γκομενες οπου ειναι ολες κοκετες, πλακωνονται στα γυμναστηρια, μιλανε για διαιτες, μαλλια κ νυχια κ κανουν ανατγωνισμο πασαρελας! Δυστυχως κ το περιβαλλον επηρεαζει κ παρα πολυ αρνητικα! Οταν απ τη μια θα ακουω τη μανα μ να γελαει με την καθε χοντρη κ απ την αλλη θα συναντησω καποιες π θα μιλανε για ομορφια διαιτες κτλ, ε οσο να ναι κ να θελω να μ φυγει η εμμονη δν μπορω!! το βασικο οπως λες κ εσυ ειναι ο ψυχοθεραπευτης να σε αποδεχτει ανευ ορων, αρχικα ετσι οπως εισαι, κ σταδιακα να γινει η οποια αλλαγη! Κ προπαντων χωρις να σε κριτικαρει! Διοτι περυσι ειχα παει σε μια ψυχολογο που ισχυριζοταν οτι κ καλα ηταν γνωσιακη αυτο π εκανε, η οποια απο την πρωτη μερα μ κολλησε ταμπελες κ οτι προσπαθω να παω το θεμα εκει π μονο εγω θελω κτλ κ να μου βαλει ορους! Αυτο δν βοηθαει πιστευω! Τι λες? Δλδ να βαλει ορους οτι αυτα απαγορευονται κ αυτα επιτρεπονται κ να με χαρακτηρισει απο την πρωτη συνεδρια χωρις να κατσει καν να με ακουσει κ να με γνωρισει καλυτερα! Αυτο ειναι τελειως λαθος, δεν ειναι καθοριστικη η πρωτη εντυπωση!
Κ η γνωσιακη π λενε οτι ειναι συντομη, εννοουν συντομη ως προς τα αποτελεσματα, οχι ως προς τη διαρκεια! ξερω ατομα π ακολουθουν γνωσιακη-συμπεριφοριστικη προσεγγιση κ πανε στον ψυχολογο 2 χρονια! Δεν σημαινει δλδ οτι κανεις 10 συνεδριες κ ξεμπερδευεις! Απλα μπορει οντως απο τη 2η συνεδρια να δεις αλλαγη! Αλλα πρεπει να κανεις πααρα πολλες συνεδριες για να κατορθωσεις να διατηρησεις το αποτελεσμα! Κ επισης με τη γνωσιακη συνηθως κοβεις τις ριζες, αλλα μολις σταματησεις το "κλαδεμα" θα βγουν νεα φυντανια!! Κατα τη γνωμη μ πρεπει πρωτα κανεις να κανει καποιο διαστημα ψυχαναλυτικη κ μολις εντοπιστει η ριζα να προχωρησει μετα σε γνωσιακη! Αυτο βεβαια ειναι πολυ χρονοβορο, αλλα πιστευω οτι ο συνδυασμος των 2 μεθοδων επιφερει το καλυτερο δυνατο αποτελεσμα!! Να σε ρωτησω, η ψυχαναλυση ακομα ασχολειται με τα σεξουαλικα ορμεμφυτα κ τα υπερεγω κ τις αλλες βλακειες π ελεγε ο Freud? Δεν εχει εξελιχθει η μεθοδολογια? Διοτι αν ειναι να παω να ακουω αυτα καλυτερα να μν ξεκινησω καν!!

λάκρυ από ψυχανάλυση δεν γνωρίζω αυτή τη στιγμή που βρίσκεται και πώς την κάνουν, εγώ δεν έχω κάνει.

έχω κάνει άπειρη γνωσιακή και πρόσφατα άλλαξα ψυχολόγο και πηγαίνω σε κάποιον που τον ήξερα από πριν, ήταν γνωστός μου και ένιωθα ότι υπήρχε πολύ καλή επικοινωνία. έχω πιο προσωπική σχέση, πολύ καλύτερη από αυτήν που είχα με την πρώην ψυχολόγα μου, με την οποία η σχέση ήταν κάπως ξερή, τυπική κ επαγγελματική. δεν ακολουθούμε κάποια συγκεκριμένη μέθοδο. νιώθω ότι με στηρίζει και με αποδέχεται όπως είμαι πιο πολύ από την πρώην ψυχολόγα μου.

θυμάμαι πέρισι που είχες ανοίξει θέμα με μια γκεστάπο ψυχολόγο στην οποία πήγες, για μένα σου φέρθηκε απαράδεκτα και καλά έκανες και έφυγες. αν ειναι να πηγαίνεις στον ειδικό για να σε πιέζει και να σε κράζει, δεν χρειάζεται, καλοθελητές να σε κρίνουν και να σε πιέζουν θα βρεις γύρω σου πολλούς και μάλιστα δωρεάν!!!! :)

ο ειδικός είναι για να μας χαϊδεύει την ύπαρξη! :) και όχι τα αυτιά, όπως λέει ο πατέρας μου!

[τι θέλεις να σου χαϊδεύω τα αυτιά όπως αυτός ο ψυχολόγος που πηγαίνεις; μου λέει κάθε τόσο!
εγώ λέω αλήθειες! με έχεις πηδήξει με την αλήθεια άνθρωπέ μου! έλεος πια!]

χαχαχαχαχα!! ε ναι ρε συ!! "καλοθελητες" υπαρχουν παντου διαφοροι! που δεν πα να χτυπας εσυ τον κωλο σ κατω κ να σκιζεσαι να φερεις κατι εις περας, παντα μα παντα θα θυμηθουν το στραβο κ το αρνητικο π εκανες! Δεν πα να εχεις 10 θετικα κ 2 αρνητικα? Ε ναι στα 2 αρνητικα θα κολλησουν! Κ τελειος να εισαι (πραγμα αδυνατον), θα βρουν κατι δν υπαρχει περιπτωση! Κ τι αλλο κουφο αυτο παλι "εγω ομως δεν χαιδευω αυτια"?! Σιγα ρε θα σκισεις κανα καλσον! Ισα πολυ ανοιχτα την πηρες την στροφη! Εγω πιστευω οτι ολοι χρειαζομαστε ενθαρρυνση κ στηριξη, κ οχι να μας απογοητευουν κ να μας κοβουν τα φτερα! Ετσι ο αλλος εχει κινητρο! Κ ακομη κ να εχει ελαχιστες πιθανοτητες να καταφερει κατι, με το κινητρο κ την ενθαρρυνση πολυ πιθανον να πιστεψει σε αυτο κ να το κατορθωσει! Αμα τον αλλον τον "γειωσεις" παει τον τελειωσες τον ανθρωπο! Πολλες φορες τυχαινει να ειμαι με ατομα κ να σχολιαζουν αλλους κ εκνευριζομαι! Κ ειπες, τι καταλαβες τωρα? Πες ρε μια καλη κουβεντα κ ας μην την νιωθεις, κανε το καλο κ αστο να παει στο διαολο! :)

Σ αυτην αναφερομουν την ψυχολογο π πηγα περσυ! Τελειως αντιεπαγγελματικη η ολη σταση της κ απο την αρχη χωρις να μπει στη διαδικασια να με γνωρισει, μ κολλησε ταμπελες κ χαρακτηρισμους κ μ εβαλε ορους! Θαρρεις κ δινω εξετασεις! Παλιοτερα οταν πηγαινα στο γιατρο κ συζητουσαμε (διοτι τρεχω απο μικρη στους ψυχογιατρους), αισθανομουν τελειως αβολα οταν ημουν μεσα στο γραφειο κ καθομουν στην ακρη της καρεκλας κ κοιτουσα το πατωμα κ ειχα μια σταση θαρρεις κ ημουν ετοιμη να φυγω! Αφου μια φορα μ ειπε "σιγα πια θα φας το πατωμα"! Ενιωθα οτι με περναει απο ακτινες χ (μτφρικα), ενιωθα εντελως αβολα! Οταν υπαρχει σωστη συνεργασια κ εμπιστοσυνη ομως λογικα αυτο το συναισθημα δν πρεπει να υφισταται , ετσι δν ειναι??

Α επισης ισχυει οτι στην ψυχαναλυση ξαπλωνεις σε ντιβανι κ μιλας? Ελπιζω να εχουν εξελιχθει τα πραγματα, διοτι να ξαπλωσω σε ντιβανι μ φαινεται γελοιο!!

λάκρυ δεν ξέρω καθόλου για ψυχανάλυση και αν έχουν ακόμα το ντιβάνι!

ο Γιωσαφάτ είναι πολύ γνωστός ψυχίατρος της ψυχανάλυσης και έχει δώσει αρκετές συνεντεύξεις που κυκλοφορούν στο ιντερνετ. επίσης έχει γράψει και κάποια βιβλία.

το ένα λέγεται "η αγία ελληνική οικογένεια".

εμένα δεν μου πολυαρέσει η ψυχανάλυση, έχω την αίσθηση ότι ερμηνεύει όλα τα ψυχολογικά φαινόμενα με βάση το τί σόι σχέση είχαμε με τους γονείς μας, και μάλιστα ακόμα και σε λανθάνον ερωτικό επίπεδο.

δηλ άν διαβάσεις γιωσαφάτ θα διαβάσεις ότι πάρα πολλοί γονείς βλέπουν ερωτικά τα παιδιά τους, βέβαια αυτός ο ερωτισμός εκδηλώνεται πολύ έμμεσα και υπόγεια στις περισσότερεςς φορές, δεν μιλάμε για ανοιχτές αιμομιξίες.

τεσπά, με δύο λόγια στην ψυχανάλυση για όλα φταίνε οι γονείς και η καταπιεσμένη σεξουαλικότητα!

δεν ξέρω... έχει κάποιο ενδιαφέρον, αλλά είναι μάλλον μεροληπτική προσέγγιση!

Κι εμενα με ξενιζουν ολα αυτα περι "καταπιεσμενης σεξουαλικοτητας" κ οτι κ καλα ολα αναγονται στο σεξουαλικο, κ οτι στο τελος θα μας πουν οτι τα προβληματα μας τα παθαμε επειδη μαλωσαμε μικροι καποιες φορες με τους γονεις μας κι αυτο επειδη υπηρχε απο την πλευρα τους υπολανθανον σεξουαλικο ενδιαφερον κ μας βλεπαν σαν σκευη ηδονης κ εμεις δν τους κατσαμε, ελεος δλδ!

Ελπιζω η συγχρονη ψυχαναλυση να μην ειναι τοσο παλαιολιθικη κ παρωχημενη κ να εχουν αλλαξει οι βασικοι αξονες της καθως και οι προσεγγισεις της!!

Quote:

---

Originally Posted by Lacrymosa

Ουτε πειναω ουτε εχω αναγκη το φαγητο, αλλα πραγματα στη ζωη εχουν αξια

---

Τι είναι αυτό που έχεις ανάγκη?

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

Τι είναι αυτό που έχεις ανάγκη?

---

Η αληθεια ειναι οτι ποτε δν συμπαθησα τις "ανοιχτοκλειστου" τυπου ερωτησεις οπως πχ "τι δινει νοημα στη ζωη σου", "τι θεωρεις πρεπον και αναγκαιο" κτλ, διοτι ειναι ακριβως ο τυπος τους να σου "ριξουν παγιδα" και το ξερω απο τους γιατρους π παω, ποτε δν μου μιλουσαν συγκεκριμενα, αλλα anyway θα προσπαθησω να σου απαντησω. Το φαγητο δν το θεωρω ειδος πρωτης αναγκης. Δλδ οκ η αναγκη της τροφης περιλαμβανεται στις πρωτευουσης σημασιας κ βιοποριστικες αναγκες του ατομου κ μετα επονται οι κοινωνικες κ συναισθηματικες. (αν θελεις να το πιασουμε απο κοινωνιολογικη βαση). Αλλα ως εκει. Τρωω για να επιβιωσω, δεν επιβιωνω για να τρωω. Αλλωστε σε καταστασεις οπου ανθρωποι εχουν παγιδευτει στη ερημο, στη ζουγκλα, εχουν ναυαγησει σε ερημικα νησια κτλ (αν εχεις δει "επιζησαντες" η στα αγγλικα "i shouldn't be alive" θα καταλαβεις σε τι αναφερομαι), 99 στις 100 περιπτωσεις οι ανθρωποι παρολο π δν ειχαν τροφη κ ενδεχομενως ουτε νερο, καταφεραν να επιβιωσουν πολυ περισσοτερο απο το "συνηθες αναμενομενο", που οι αλλοι τους θεωρουσαν νεκρους. Και επιβιωσαν και σωθηκαν, strange but true. Διοτι το ενστικτο της επιβιωσης δεν επετρεψε να τους αναχαιτισει η αισθηση της πεινας η της διψας, αλλα εκεινη τη στιγμη υπηρχε μονο η θεληση για ζωη και γυρω απο αυτο περιστρεφοταν ο οργανισμος τους. Μπορει πχ να μας φαινεται αδιανοητο να ζησουμε 2 βδομαδες χωρις τροφη, νερο κ καταβεβλημενοι απο ελονοσια πχ, αλλα αμα ημασταν σε αναλογες συνθηκες θα επιβιωναμε, οσο περιεργο κ αν ακουγεται. Διοτι τοτε βγαινουν αλλα στην επιφανεια. Ξεφυγα λιγακι αλλα δν πειραζει! :)