Πραγματικά είναι βασανιστήριο, αλλά όλες οι ψυχολόγοι αυτό λένε, βγάλτα απο μέσα σου να ξαλαφρώσεις...... Εγώ ακόμα δεν έχω στρώσει.....
Πόσες συνεδρίες είχες κάνει σύνολο με την ψυχολόγο την σταμάτησες ή ολοκλήρωσες την θεραπεία;
Printable View
Πενούλι, :) θάθελα να σου πω την προσωπική μου εμπειρία σχετικά με το θέμα σου, που ήταν κι ένας από τους λόγους που μπήκα εδώ.
Σταμάτησα, ξαφνικά την ψυχοθεραπεία αν και δεν αντιμετώπιζα σοβαρό πρόβλημα, για οικογενειακούς κυρίως λόγους.
Είχα βοηθηθεί σημαντικά στα θέματά μου, αλλά η απότομη διακοπή, δεν ήταν τελικά ό,τι το καλύτερο.. Και ο ψυχολόγος, μου είπε τότε,
όπως κι η δική σου, ότι χρειάζεται πριν να κλείσει ο κύκλος της θεραπείας να γίνουν πιό αραιά πιά, κάποιες συνεδρίες, που τις
ονομάζουν αναμνηστικές, για να γίνει ομαλά η ολοκλήρωση της διαδικασίας και παράλληλα να παρακολουθείς κι εσύ και ο ειδικός την πορεία σου.
Θεωρώ, ότι σωστά σε κατευθύνει κι όταν σου λέει ότι χρειάζεται κάποια στιγμή ν' ανεξαρτητοποιηθείς και να σταθείς στα πόδια σου κι
όχι αιώνια να στηρίζεσαι στη συνδρομή του μπαμπά.
Επίσης, να μη νιώθεις καθόλου πειραματόζωο, γιατί νομίζω ότι ο συνδυασμός προσεγγίσεων, που χρησιμοποιεί είναι κι αυτή μια σωστή μέθοδος
για την αντιμετώπιση των ψυχολογικών μας. Το ίδιο έκανε κι ο ειδικός, που είχα απευθυνθεί κι εγώ. Αλήθεια, πόσο σου κοστίζει η συνεδρία;
Από κει και πέρα, όταν τη ρωτάς γιατί δεν βλέπεις σημαντική βελτίωση, εκείνη τί σου λέει; Ή την έχεις ρωτήσει στο περίπου πόσο θα σου
πάρει μέχρι να δεις αποτέλεσμα; Τώρα, αν δεν μένεις ικανοποιημένη κι έχεις την αίσθηση της στασιμότητας, αλλά και για τους οικονομικούς λόγους
που δυσκολεύουν τα πράγματα, μάλλον καλύτερα να ψαχτείς για χώρους όπου παρέχεται δωρεάν ψυχολογική υποστήριξη. :)
Όταν της λέω δε βλέπω βελτίωση μου λέει ότι θα ήταν καλύτερα να κάναμε τις συνεδρίες απο κοντά κ όχι μέσω skype γιατί χάνω κάποια πράγματα που λέει με τις διακοπές που γίνονται.....
Δεν την ρώτησα πόσο θα πάρει να δω αποτέλεσμα απλά μου είπε πιο γρήγορα απο όσο νομίζω....
Είναι η πρώτη φορά που άρχισα να κάνω κάτι τέτοιο εγώ νόμιζα σε ένα μήνα θα ήμουν μια χαρά κ θα γινόμουν όπως πριν να κινούμαι με την ίδια ευκολία.... Αν ήξερα ότι θα με γύριζε πιο πίσω η ψυχοθεραπεία πραγματικά θα το πάλευα μόνη μου..... Πιστεύω τόσο πίσω δε θα γύρναγα.... Μετά απο 8 συνεδρίες πάει ο παλιός εαυτός ο δραστήριος, ο αποφασιστικός, τον ψάχνω...... Που πήγε;; Θα τον βρω σίγουρα γιατί κατάλαβα ότι έτσι πάει με την ψυχοθεραπεία σε γυρνάει πίσω εκεί που υπάρχει το πρόβλημα για να το λύσεις...... Το recovery όμως ήθελα να ήξερα πότε έρχεται..... Αν κ δεν είναι στάνταρ αυτά γιατί είναι διαφορετικά απο άτομο σε άτομο...
Πάντως, μη θεωρείς χαμένο το χρόνο που διέθεσες, ίσως ακόμα δεν μπορείς να το δεις, γιατί όχι μόνο το τοπίο δεν είναι ξεκάθαρο, αλλά αναδύονται
κι όλα τα θέματα απ' το παρελθόν, που κάνουν την κατάσταση ακόμα πιο δύσκολη κι ασαφή. Θα το καταλάβεις όμως πιστεύω αργότερα κι όταν πλέον
θάχεις πάρει τις αποστάσεις σου. Η αλήθεια είναι ότι χρειάζεται κι υπομονή σ' αυτές τις περιπτώσεις, γιατί και πισωγυρίσματα θα γίνονται και
τα προβλήματα τόσων χρόνων είναι δύσκολο σε σύντομο διάστημα, ακόμα κι αν έρθουν στην επιφάνεια, άμεσα να ξεπεραστούν. Θέλει αγώνα. :)
Πεννούλι, επέτρεψε μου να σου πω ότι
1. βλέπεις εντελώς λάθος το όλο θέμα 'ψυχοθεραπεία'. Παρατηρώ ότι το αντιμετωπίζεις αγχωτικά και φοβικά. Αν όμως το προϋπάρχον πρόβλημα σου είναι άγχος, με το να αντιμετωπίζεις με άγχος ΚΑΙ την ψυχοθεραπεία, την καθιστάς μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης. Επίσης νομίζω ότι ένα μέρος του άγχους και της σύγχυσης, είναι ότι δεν έχεις σωστή ενημέρωση. ΟΚ κανένας δεν γεννήθηκε γνωρίζοντας τι εστί ψυχοθεραπεία, κι ακόμα και με τις κατάλληλες εξηγήσεις μπορεί να πάρει χρόνο μέχρι να το χωνέψεις. Όμως χρειάζεται να συμμετέχεις λίγο πιο ενεργά στην όλη κατάσταση, να ψάχνεις μόνη σου έγκυρα κείμενα σχετικά με το πώς δουλεύει η ψυχοθεραπεία και αν σου δημιουργούνται απορίες να τα εκτυπώνεις και να τα παίρνεις μαζί σου στην ψυχολόγο για να τα συζητήσετε. Είναι σημαντικό να πιστεύεις και να εμπιστεύεσαι τη θεραπευτική διαδικασία. Αν αυτό δεν συμβαίνει και επιπλέον εσύ είσαι παθητικός αποδέκτης, περιμένεις δηλαδή απλά πότε θα γίνεις καλά, δεν θα έχεις το καλύτερο αποτέλεσμα. Ακόμα, η θεραπεία δεν μπορεί να είναι σύντομη, όταν δεν έχεις καν μπει στο νόημα κι όταν έχεις βαθιά ριζωμένα τα θέματα που σε οδήγησαν στο γραφείο της ψυχολόγου. Κάτι που πήρε χρόνια για να δημιουργηθεί, δεν μπορεί να ξεπεραστεί σε 3-4 μήνες. Το ότι αν προσπαθούσες μόνη σου, θα το ξεπερνούσες γρηγορότερα, είναι κάτι που δεν το ξέρουμε. Μπορείς όμως πάντα να δοκιμάσεις, δεν στο απαγορεύει κανείς. Η προσωπική μου γνώμη όμως από όσα έχεις γράψει, είναι πως έχεις ανάγκη την ψυχοθεραπεία, απλά ίσως δεν σου αρέσει να νιώθεις ότι χρειάζεται να βασίζεσαι σε κάποιον άλλον. Χρειάζεται όμως να βρεις τρόπους να έχεις μια καλή συνεργασία με όποιον ειδικό επιλέξεις και να χαλαρώσεις. Και να μοιράζεσαι όποιο άγχος ή απορία έχεις μαζί του.
2. ΟΜΩΣ...Ένα ένα μας τα λες! Λες ότι σε 4 μήνες έχεις κάνει 30 συνεδρίες περίπου? Δηλαδή κάνεις πιο συχνά από μία φορά την εβδομάδα? Αν ναι, για ποιο λόγο γίνεται αυτό? Ίσως αυτό σου δημιουργεί την προσδοκία ότι πρέπει να έχεις αποτέλεσμα και μάλιστα σύντομα, αλλά δεν είναι καθόλου έτσι. Επίσης, είπες ότι κάνετε τις συνεδρίες μέσω skype. Για ποιο λόγο τις κάνετε έτσι? Δεν έχεις συναντήσει ποτέ την ψυχολόγο από κοντά?
Στην αρχή ξεκίνησα με 2 φορές την εβδομάδα και τώρα ήταν 1 φορά την εβδομάδα, 26 συνεδρίες είναι..... Μέσω skype γιατί είναι το γραφείο της σε μια απόσταση και την βλέπω κ απο κοντά έρχεται μια στον 1 μήνα ή στους 2 (σκοπός της είναι στον 1 μληνα να πηγαίνουμε βόλτα, όπου κ κάνει δωρεάν συνεδρία). Δε ξέρω..... είναι κ ο πατέρας μου που δε μπορεί να πληρώνει άλλο κ ναι πελάγωσα μ'αυτά που βρήκα μπροστά μου.... Αλλά σκεφτόμουν να της έλεγα 2 φορές το μήνα να κάναμε..... Αν δεν ήταν το οικονομικό στη μέση..... Απο τη μια και απο την άλλη αισθάνομαι σαν άρρωστη όποτε πρόκειται να κάνω τη συνεδρία. Κάτι σαν άρρωστος που πάει στο γιατρό.... Αισθάνομαι σαν να μην είναι εύκολο να ξεπεραστεί κάτι; Αλλά κ εγώ νομίζω ότι μάλλον έχω ανάγκη λίγη ψυχοθεαπεία ακόμα, όπως κ η ψυχολόγος μου, μου είπε ότι θέλει να με δυναμώσει ψυχολογικά να μην επηρεάζομαι γιατί βλέπει ότι έχω ένα προβληματάκι (ακόμα) κ μ'αυτό.... Δε ξέρω..... Πιέχοαι κ με τη σχολή κ αυτό μου δίνει ένα άγχος..... Να χάσω 2 εξάμηνα..... Αλλά δυστυχώς εκεί που λέω θα πάω δεν νοιώθω έτοιμη κ όσον αφορά τα μαθήματα, είναι Πληροφορική θέλει διαύγεια την οποία τώρα δεν έχω..... Όμως απο τη σχολή μου λένε μη κάθομαι σπίτι.....
Πάντως ένα είναι σίγουρο όσο δούλευα είχα άλλα προβλήματα κ όχι αυτά τα υπαρξιακά που έχω τώρα κ ήμουν μια χαρά. Τόσα χρόνια άνεργη έχω λαλήσει κ τρώγομαι με τα ρούχα μου!
ΥΓ. Που μπορώ να βρω έγκυρα κείμενα;
marina εσύ που ξέρεις ή και όποιος άλλος ξέρει, φοβίες παλιές δεν εξαλείφονται, αλλά μαθαίνεις να ζεις μ'αυτές; Δλδ οι παλιές φοβίες χρόνων δεν θεραπεύονται;
Pennouli δεν θυμαμαι να ανεφερες καπου οτι οι συνεδριες που κανεις ειναι μεσω skype..!Γιατι ετσι?Απο το skype εχει καποια αξια αν γινεται μια στο τοσο και οχι εξ'ολοκληρου απο εκει!Δεν εχεις ουτε την επαφη,ουτε την επικοινωνια που πρεπει με την ψυχολογο σου..Απορω γιατι καποιοι ψυχ δουλευουν ετσι..Τελος παντων!
Εχεις κανει 26 συνεδριες ειπες,δεν θα πω αν ειναι πολλες ή λιγες ειναι ομως αρκετες ωστε να εχεις παρει χαμπαρι να στο πω λαικα τι σου συμβαινει και να διαχειριζεσαι την οποια αρνητικη σου σκεψη..Εγω ξερεις ποτε καταλαβα οτι πρεπει να τελειωσω?Οταν πηγαινα στην ψυχολογο και δεν ειχα κατι να πω κοιταζομασταν και γελουσαμε!
Σε αυτο που λες παντως εχεις δικιο,η αδρανεια,η ανεργια,η κλεισουρα μπορει να σε γυρισει πισω.
Τελος θα σου πω οτι εχεις παρει λαθος ολο το θεμα φοβια!ΣΟΥ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ..Μην το κοντραρεις,μην το κυνηγας,περπατα μαζι με τους φοβους σου αυτο θα πει διαχειριση..Και οταν θα αναπτυξεις φιλικες σχεσεις με τους φοβους σου,δεν θα σε ξαναενοχλησουν!Και αν σε ξαναενοχλησουν θα γνωριζοσαστε πια!Με καταλαβαινεις?
Καλη σου μερα.
Τωρα επειδη χτες μου ειπες να αφησω καποιο μειλ να τα λεμε,δεν το κανω γιατι δεν θελω να σε μπερδεψω παραπανω..Επειδη ξερω τι περνας!Εγω απλα ειμαι μια πρωην ομοιοπαθης,δεν ειμαι ουτε ψυχολογος,ουτε ειδικος ωστε να σε συμβουλευσω.Πιο πολυ κακο σου κανουν τα λογια λογια λογια παρα καλο :)
mnimonio αυτο ακριβως το θεμα με τις φοβιες και τα αγχη μου το "ανετρεψε" προχθες η ψυχολογος. Τωρα προσπαθω να το επεξεργαστω και να το κατανοησω γιατι πραγματικα τοσα χρονια εβλεπα το αγχος σαν εχθρο που επρεπε να εχω δυναμεις να το πολεμησω. Σε αυτο συμφωνα με την ψυχολογο δεν ευθυνονται μονο οι κοινωνικες συνθηκες και νοοτροπιες αλλα και οι ψυχιατροι οι οποιοι οταν ας πουμε σου διαγνωσκουν αγχωδη διαταραχη σου περνανε ενα μηνυμα οτι εχεις εναν εχθρο απεναντι σου και πρεπει να τον πολεμησεις με την συνδρομη των φαρμακων. Πραγματικα απο προχθες μου ειναι σαν να "εφαγα σφαλιαρα" τοσο καιρο να αναλωνω δυναμεις πολεμοντας το αγχος και τις φοβιες ενω κανονικα επρεπε να το δω σαν ...φιλο. Γιατι στην ουσια μιλαμε για την αλλη μερια του ιδιου μας του εαυτου που θελει κατι να μας πει με τις εκδηλωσεις του αγχους και εμεις αντι να κατσουμε να το "ακουσουμε" το πολεμαμε. Δεν ξερω καν τον δρομο να γινω φιλος με...τον εαυτο μου μου ειναι κατι πραγματικα πρωτογνωρο πιστευω στην πορεια των συνεδρειων με την ψυχολογο να βρω τους δρομους...
Σωστό είναι αυτό αλλά όσο και να το ακούσω δε καταλαβαίνω τι θέλει να μου πει..... Βρήκα μια σελίδα που έχει mp3 χαλαρωτικά κ αποδοχής για τους φόβους κλπ που λέει ότι του λες καλωσόρισες δε το κομτράρεις κ αυτό μετά απο ένα διάστημα φεύγει. Ρώτησα τον ψυχολόγο που έχει την σελίδα αν όντως είναι ένας τρόπος που γίνεται αυτό κ μου απάντησε καταφατικά. Το ίδιο ισχύει κ για τις σκέψεις. Πραγματικά ήταν κάτι που δεν ήξερα πριν, εκτός απο μια ιστοριούλα που είχα διαβάσει που έλεγε κάτι ανάλογο αλλά δεν έδωσα σημασία. Κ να φανταστείς ότι η δικιά μου, μου έχει πει ότι αν κάνεις κάποια αρνητική σκέψη χαστούκισε τον εαυτό σου. Αν κ αυτό δεν είναι λάθος γιατί κ κάπου αλλού διάβασα ότι αν αγχώνεσαι έχε ένα λαστιχάκι στον καρπό σου κ τέντωσέ το ώστε να χτυπήσει τον καρπό να πονέσεις κ έτσι να συνέλθεις. Τελικά ο κάθε ειδικός έχει τον τρόπο του κ ανάλογα την προσωπικότητα του άλλου βλέπει τι πιάνει κ τι όχι, έτσι κατάλαβα.....
Προσπαθώ να καταλάβω.... Η δικιά μου, μου είπε ότι θα προχωράω με τις σκέψεις κ πλέον δε θα με ενοχλούν κ κάποια στιγμή αυτό έγινε κ της είπα είχες δίκιο! Πλέον έχω γνωριστεί με τις σκέψεις, αλλά μετά παρατήρησα ότι χάλαγε η διάθεση μου όταν μου έρχονταν......
Είναι κάτι σαν αποδοχή δλδ αυτό που λες κάτι που άκουσε σε κάποιον άλλο..... Λες του φόβου μείνε όσο θες δε σε πιέζω αν κ θα ήθελα να φύγεις κ κάτι τέτοια.... Αλλά θα εφαρμόσω κ αυτό με τις ερωτήσεις όταν φοβάμαι κάτι, απλά φοβάμαι να τα λέω στον εαυτό μου τι φοβάμαι. Δλδ γενικώς φοβάμαι να φοβάμαι! Έλεος!!!
Μια άλλη άποψη για την αντιμετώπιση του φόβου είναι μεταξύ του αυτομαστιγώνομαι με κάθε φόβο ή κάνω "κολλητό" μου το φόβο,
ν' αρχίσω να τον αμφισβητώ. Σιγά-σιγά και σαν δοκιμή να εκτίθεμαι σ' αυτό που φοβάμαι, μ' αποτέλεσμα να παρατηρώ πως
ό,τι τελικά με τρόμαζε, μπορώ τώρα χωρίς να με κυριεύει, να το ελέγξω και δυναμικά να το αντιμετωπίσω με όση υπομονή χρειάζεται.
Βοηθάει επίσης, να θυμάσαι ότι οι φοβίες μας δεν είναι παρά φόβοι φανταστικοί. Να σκέφτεσαι συχνά:
" Οι ανάγκες, τα θέλω κι οι επιθυμίες μου είναι το ίδιο σημαντικά με τις ανάγκες, τα θέλω και τις επιθυμίες των άλλων γύρω μου " ή
" Αξίζω ό,τι το καλύτερο, πέρα από το τι πιστεύουν οι άλλοι για μένα κι έχω καταφέρει πάρα πολλά μέχρι σήμερα "
Αν θες ρίξε μια ματιά κι εδώ για κάποιες σχετικές πληροφορίες: http://alttherapy.blogspot.gr/search...#axzz2NWdErS00 φοβίες
Μπα δεν νομίζω ότι δεν τα παίρνεις.. Ο τρόπος που γράφεις είναι συγκροτημένος και περιεκτικός. Μάλλον ναι, αντιστέκεσαι κι εσύ στις αλλαγές.
Μόνο που είτε το θέλουμε, είτε όχι κάθε μέρα, κάτι αλλάζει πάνω μας, μέσα μας, γύρω μας.. άσχετα αν περνάει σχεδόν απαρατήρητο.
Κι εγώ χρειαζόμουν κι άλλες συνεδρίες και το ότι σταμάτησα απότομα δεν ήταν κι ό,τι το καλύτερο, δεν ήμουν έτοιμη..
Πάντως, ο χώρος εδώ, με βοήθησε να μη ξεχάσω τουλάχιστον όσα έμαθα..
Φυσικά και μπορούν να θεραπευτούν, δεν έχει να κάνει με το αν είναι παλιές ή καινούργιες. Το θέμα είναι κατά πόσο σε ικανοποιούν, ενδυναμώνουν, ενθαρρύνουν οι τωρινές συνθήκες ζωής σου κι η τωρινή σου αυτοπεποίθηση, στο να μπεις σε μια διαδικασία να ξεπεράσεις τις φοβίες. Οπωσδήποτε πάντως, δεν είναι κι υποχρεωτικό να τις ξεπεράσει κανείς όλες... αρκεί να μην κάνουν πολύ δύσκολη την καθημερινότητα σου. Ναι σε κάποιες περιπτώσεις μπορείς να μάθεις να ζεις με αυτές... αλλά κι εδώ, το θέμα είναι τι σου στερούν από όσα θα ήθελες να έχεις, ποιο είναι το κόστος. Σε κάθε περίπτωση, μην ξεχνάς αυτό που είπαν και τα άλλα μέλη: ότι είναι μέρος του εαυτού σου. Φυσιολογικό είναι να έχεις κάθε είδους 'αντιστάσεις', μην το βάζεις κάτω και σταδιακά θα νιώθεις καλύτερα :)
Όμως, ψυχοθεραπεία εξ' ολοκλήρου εξ' αποστάσεως δεν γίνεται. Συμμερίζομαι την απορία της mnimonio κι αναρωτιέμαι γιατί δέχτηκε κατι τέτοιο η ψυχολόγος σου. Γενικά το όλο μοντέλο είναι λίγο παράξενο και παράδοξο: 2 φορές την εβδομάδα με skype και μια... βόλτα (δωρεάν συνεδρία) το μήνα? Βεβαίως ο κάθε ειδικός έχει τον δικό του τρόπο, αλλά υπάρχουν και κάποιοι γενικοί κανόνες, κάποιες έρευνες, κάποια δεδομένα που πρέπει να υπάρχουν ως βάση. Εγώ θα σε ενθάρρυνα να πηγαίνεις καταρχήν στο γραφείο της. Έχεις πάει έστω κάποια φορά? Η προσωπική επαφή είναι από τα πλέον σημαντικά για μια σωστή ψυχοθεραπεία. Και σαφώς δεν αρκεί η βόλτα που κάνετε (η οποία, τι σκοπό έχει και γιατί είναι δωρεάν?). Το skype μπορεί να λειτουργήσει συμπληρωματικά, ή να υπάρχει σε περιπτώσεις όπου είναι πραγματικά αδύνατον να υπάρξει επίσκεψη (π.χ. διαμονή σε πολύ μακρινό ή απομονωμένο μέρος, προβλήματα υγείας κ.ά.).
Pennouli δεν ειναι ευκολο να αναθεωρησεις τον παλιο εαυτο και να θεσεις νεες βασεις..Μην υποτιμας τις προσπαθειες σου λοιπον.
Και πισωγυρισματα θα εχεις και απ'ολα τα καλα :) Αυτα δεν γινονται απο την μια στιγμη στην αλλη δυστυχως!Προσπαθησε μονο να μην σε κυβερνουν οι αρνητικες σκεψεις,να βαζεις και λιγη λογικη στην "τρελλα".
Και παρατησε το Skype,εκτος αν η ψυχολογος σου ζει σε αλλο ημισφαιριο :P εγω και 126 συνεδριες να εκανα μεσω Skype ασπρη μερα δεν θα εβλεπα!
Και μην σε παιρνει απο κατω!
Απο αυτοπεποίθηση δεν είμαι κ στα καλύτερά μου, τώρα, απλά γύρισα πίσω κ προσπαθώ να προχωρήσω δλδ αισθάνομαι σαν ένα παιδάκι που τώρα μαθαίνει να περπατάει στράτα-στρατούλα, ενώ πριν δεν ήταν έτσι...... Κ αυτό με σχτεναχωρεί να κυλίσω πίσω...
Ήθελα μέσω skype γιατί είναι σε ανάποδη περιοχή που θέλει κάνα 2 συγκοινωνίες..... Αν είχα αυτοκίνητο κ οδηγούσα ίσως ήταν αλλιώς.Δεν ήθελε να με πιέσει όμως συνέχεια μου το επισημαίνει κ τι ωραίο που είναι το γραφείο της κ τέτοια..... Κ καλύτερα απο κει..... Οπότε για να υπάρχει προσωπική επαφή έρχεται εκείνη....
Δεν το ήξερε το skype εγώ το πρότεινα, άλλωστε το χρησιμοποιούν πολύ στο εξωτερικό κ εδώ αν είναι σε μακρυνές αποστάσεις, σε άλλη πόλη δλδ....