Τι είναι τελικά η συγχώρεση?

........δύσκολο. Αλλά εδώ ίσως πρέπει να συγχωρέσεις κ να πας παρακάτω. Είσαι η ανανεωμένη και καλύτερη έκδοση από τους γονείς σου (ή από την μαμά σου αν το θέλεις συγκεκριμένα) Έρχεται μια στιγμη που κρίνουμε τους γονιούς μας και σαν ανθρώπους .. και καταλαβαίνουμε πως αν δεν ήταν γονείς μας δεν θα τους κάναμε και παρέα. Αλλά αυτό δεν αλλάζει πως είναι γονείς μας. Οτι καλό και κακό υπάρχει μέσα μας έχουν βάλει και αυτοί το χεράκι τους. Έτσι όπως σε όλες τις σχέσεις που δεν πάνε καλά κρατάμε τα καλά και την εμπειρία που πήραμε και πάμε παρακάτω έτσι απλά γιατί είμαστε βελτιωμένες εκδόσεις και θα παράγουμε λιγότερους ρύπους. Το παρελθόν έχει ένα κακό δεν αλλάζει , οπότε άσε την μαμά σου να κάνει ότι θέλει και εσύ κάνε το μέλλον σου καλύτερο άλλωστε και ηλικιακά το μέλλον ανήκει περισσότερο σε σένα...

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

Έτυχε να είναι η μάνα μου

---

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

Ενήλικες μπορεί να είμαστε φαινομενικά, αλλά το παιδάκι που κρύβουμε μέσα μας,
επειδή είναι ακόμα πληγωμένο και φοβισμένο, δεν έχει μεγαλώσει/ωριμάσει.
Χρειάζεται τώρα να το πάρουμε απ' το χεράκι, να το αγκαλιάσουμε με αγάπη,
και να του πούμε ότι πιά δεν πρέπει να φοβάται, γιατί τώρα μπορούμε
να το προστατέψουμε εμείς, αφού πια έχουμε τη δύναμη.. και να το οδηγήσουμε έτσι κι
αυτό στην ενηλικίωση. Μπορούμε πλέον, να προσφέρουμε αυτή τη δυνατότητα σε μας..
Γιατί μόνο εμείς θα του δώσουμε όσα αξίζει, εκπληρώνοντας τα θέλω και τις ανάγκες του.
Έτσι θα ζήσουμε μια δεύτερη παιδική ηλικία, όπως περίπου θα τη θέλαμε να είναι.. :)

---

Συμφωνώ με τον τρόπο που το περιγράφεις. Το να γίνουμε εμείς οι ενήλικες που θα πάρουμε από το χέρι το πληγωμένο παιδί που κρύβεται μέσα μας. Αυτό ο Μπουκαϊ το ονομάζει "αυτοεξάρτηση"

Διαβασα καπου παραπανω καποιος εγραψε οτι "συγχωρω γιατι θελω να μην γκρεμιστουν οι γεφυρες που θελω να εχω με τους αλλους". (Κλειδακι εσυ εισαι, τωρα το ειδα :) ). Λαθος βαση κατ εμε. Ειτε υπαρχουν οι γεφυρες ειτε οχι, αν το κανει καποιος αυτο κινειται με λαθος αξονα. Δεν συγχωρω για να ξαναενωσω τις γεφυρες μου με τον αλλον, να μην μεινω μονος μου κ επειδη μπορει να τον χρειαστω, συγχωρω γιατι ΕΓΩ το θελω και εγω το ΝΙΩΘΩ, για τη δικη μ εσωτερικη ελευθερια. Ειναι λαθος να συγχωρουμε προσdοκωντας να μην χασουμε την συμπαθεια η βοηθεια που μπορει να μας δωσεi ο αλλος. Σχεσεις που βασιζονται στο δουναι και λαβειν (παιρνω απο αυτον, δινω σ αυτον κτλ) ειτε στο συμφερον, ειναι χαλκευμενες. Αποψη μου παντα! :)

Συμφωνώ με αυτό που γράφεις λάκρυ! :)

Επίσης πιστεύω ότι η συγχώρεση είναι κατ' αρχήν συναισθηματικό βίωμα και κατά δεύτερον πράξη [πχ δεν εκδικούμαι τον άλλο με κάποια πράξη εκδίκησης] και ως συναισθηματικό βίωμα, μας προκύπτει κάποια στιγμή από μόνη της, μέσα μας, ή δεν μας προκύπτει που να σκάσουμε και να χτυπιόμαστε!

Οπότε δεν νομίζω ότι είναι καν επιλογή το να μπορείς να συγχωρέσεις κάποιον από τον οποίο πληγώθηκες. Όταν προκύψει μόνο του, θα το καταλάβει αυτός που το βιώνει, διότι είναι πολύ λυτρωτικό να φύγει ο θυμός, οπόνος και οεκνευρισμός που νιωθεις για κάποιον ο οποίος σε πλήγωσε!

Για μένα η συγχώρεση είναι ένα πολύ συγκεκριμένο ψυχολογικό βίωμα, και καθόλου ιδεολόγημα ή νοητικό κατασκεύασμα ή αφηρημένη νοητική έννοια. Και είναι πολύ σημαντικό διότι λυτρώνει αυτόν που το βιώνει! Δηλ το όφελος πηγαίνει κυρίως σε αυτόν που μπορεί να συγχωρέσει. Ο άλλος, που κάποτε μας πλήγωσε, σκασίλα του μεγάλη, αν εγώ δεν μπορώ να τον συγχωρέσω! Συνεχίζει τη ζωή του μια χαρά, ενώ εγώ βασανίζομαι!

Quote:

---

Originally Posted by Lacrymosa

Διαβασα καπου παραπανω καποιος εγραψε οτι "συγχωρω γιατι θελω να μην γκρεμιστουν οι γεφυρες που θελω να εχω με τους αλλους". (Κλειδακι εσυ εισαι, τωρα το ειδα :) ). Λαθος βαση κατ εμε. Ειτε υπαρχουν οι γεφυρες ειτε οχι, αν το κανει καποιος αυτο κινειται με λαθος αξονα. Δεν συγχωρω για να ξαναενωσω τις γεφυρες μου με τον αλλον, να μην μεινω μονος μου κ επειδη μπορει να τον χρειαστω, συγχωρω γιατι ΕΓΩ το θελω και εγω το ΝΙΩΘΩ, για τη δικη μ εσωτερικη ελευθερια. Ειναι λαθος να συγχωρουμε προσdοκωντας να μην χασουμε την συμπαθεια η βοηθεια που μπορει να μας δωσεi ο αλλος. Σχεσεις που βασιζονται στο δουναι και λαβειν (παιρνω απο αυτον, δινω σ αυτον κτλ) ειτε στο συμφερον, ειναι χαλκευμενες. Αποψη μου παντα! :)

---

Δεν το εννοούσα ακριβώς έτσι... Δεν εννοώ την γέφυρα με τον άλλον! Λέω πως η συγχώρεση είναι ένας δρόμος ή μια γέφυρα που και εμείς κάποτε θα περάσουμε. Είτε με το ίδιο άτομο, είτε με άλλο κάποια στιγμή στην ζωή μας. Οπότε θα πρέπει να ''κρίνουμε'' το άλλο άτομο με καθαρή σκέψη και χωρίς να παίζουμε τους αλάνθαστους. Λέω απλά πως όλοι θα περάσουμε από την ''γέφυρα'' της συγχώρεσης γιατί απλά δεν είμαστε αλάνθαστοι. Το να συγχωρέσεις κάποιον πηγάζει από μέσα μας και μόνο και δεν υπόκειται σε κανενός είδους συναλλαγή.

η εκδικηση ειναι καλυτερη ασε τισ συγχωρεσεισ κ τισ μαλακιεσ αυτα ειναι χαζα

Quote:

---

Originally Posted by Κλειδί Σκέψης

Δεν το εννοούσα ακριβώς έτσι... Δεν εννοώ την γέφυρα με τον άλλον! Λέω πως η συγχώρεση είναι ένας δρόμος ή μια γέφυρα που και εμείς κάποτε θα περάσουμε. Είτε με το ίδιο άτομο, είτε με άλλο κάποια στιγμή στην ζωή μας. Οπότε θα πρέπει να ''κρίνουμε'' το άλλο άτομο με καθαρή σκέψη και χωρίς να παίζουμε τους αλάνθαστους. Λέω απλά πως όλοι θα περάσουμε από την ''γέφυρα'' της συγχώρεσης γιατί απλά δεν είμαστε αλάνθαστοι. Το να συγχωρέσεις κάποιον πηγάζει από μέσα μας και μόνο και δεν υπόκειται σε κανενός είδους συναλλαγή.

---

Οκ! Καταλαβα πως το εννοεις τωρα! :)

Quote:

---

Originally Posted by elis

η εκδικηση ειναι καλυτερη ασε τισ συγχωρεσεισ κ τισ μαλακιεσ αυτα ειναι χαζα

---

Η εκδικηση η αυτοδικια τιμωρειται ομως παντελη και δεν μπορεις να ξερεις αμα θα πετυχει.. μπορει να πας να σκαψεις τον λακκο του αλλου και να πεσεις εσυ μεσα.. συνηθως ετσι γινεται.. :)

Υπάρχει η μορφή εκδίκησης όπου ο νους θολώνει, το θύμα έχει αδικηθεί ή ταλαιωρηθεί βάναυσα και υποστεί ζημιά ανεπανόρθωτη την οποία μαζί με τις καθε ειδους συνεπειες της βιώνει έντονα ακομα και χρόνια μετα το συμβάν ενώ αυτος που έκανε τη ζημια συνεχίζει να ζει ανέμελα. Τότε ειναι που το θυμα αποφασίζει με θολωμενη σκέψη χωρίς τη λογική να πάρει το νόμο στα χέρια του. Δεν ειναι ευκολο να μιλήσεις σε ανθρωπους που υποφερουν για συγχώρεση, διοτι αδικηθηκαν και αυτος ειναι ο λογος που υποφερουν.
Το θεμα πρέπει να το αντικρισουμε και λίγο απο τη σκοπια αυτου που βλαπτει. Ειμαι σιγουρος ότι ο καθενας που πραττει κατι το οποίο επιφερει οποιουδήποτε ειδους ζημια στον αλλο μπορει κατα τον χρονο που το κανει να εχει τετοια αντιληψη. Απο εκεινη τη στιγμη θα πρεπει να έχει αντίληψη ότι στο μελλον θα πληρωσει για τις συνεπειες. Αρα μην αδικησεις, μην κανεις ζημια στον αλλο επειδή καποτε θα πληρωσεις. Δεν ειναι πάντα κακος αυτος που δεν αποδεχεται τη συγνωμη, διοτι δεν ξερουμε τι εχει περασει στη ζωη του ο ανθρωπος αυτος. Μπορει αυτος που δεν αποδεχεται τη συγνωμη να ειναι ενας εξαιρετικος χαρακτηρας δικαιος και ειλικρινης στις σχεσεις του με τους αλλους. Η λεκτικη συγνωμη χωρις καποια περαιτερω ενεργεια μεταμελειας δεν αρκει.
Σίγουρα η συγχώρεση καταλαγιάζει τη ψυχή, ακομα κι οταν αυτη γινεται χωρίς να προηγηθεί πράξη μεταμέλειας. Όταν το ατομο ενσυνειδητα και με βεβαιότητα ως προς την επιλογη του αυτη συγχωρεί ως μορφή αγαπης είναι ως εάν να κλείνει ένα κεφάλαιο στη ζωη του και να κανει μια καινουργια αρχή.

Ποσο ωραιες απαντησεις εχουν γραφτει πανω σε ενα τοσο σημαντικο και καθημερινο μας διλλημα.Ποσοι υπεροχοι ανθρωποι εχουν περασει απο το φορουμ. Τροφη για σκεψη

καπιοι διαλεξαν αλλο δρομο και ενω ηξεραν τι κανουν μηπως ψαχνουν ασχετους και ανασφαλεις να τους δουλευουν γενικα το λεω δεν αναφερομαι σε καποιον για να μη παρεξηγιθω

Το κακο που προκαλεί κάποιος συνήθως δεν γίνεται μπαμ κι έξω, το βλέπεις εξ αρχης ότι σου κανει κακο και θα έρθει η ώρα που θα γιγαντωθεί. Οποτε αν μπορείς να απομακρυνθεις και δεν το κάνεις, οφείλεις να τον συγχωρέσεις.

ειναι κανονας σε αυτη τη ζωη οτι το φως και η σκια πηγαινουν διπλα διπλα αλλα αυτο που σιγουρα θα εχει απωλειες θα ειναι η σκια γιατι δε μπορει να αντιμετωπισει το φως.

Quote:

---

Originally Posted by GeorgeGr1

Το κακο που προκαλεί κάποιος συνήθως δεν γίνεται μπαμ κι έξω, το βλέπεις εξ αρχης ότι σου κανει κακο και θα έρθει η ώρα που θα γιγαντωθεί. Οποτε αν μπορείς να απομακρυνθεις και δεν το κάνεις, οφείλεις να τον συγχωρέσεις.

---

τι να συγχωρεσεις αυτον που σου λεει οτι ανηκει αλλου και μετα το παιζει θυμα αφου αυτος πηρε αλλο δρομο ενω ηξερε οτι η ζωη αυτη εχει ημερομινια ληξης και τωρα ξαφνικα θυμιθηκε οτι τα πραγματα ζοριζουν τωρα το θυμηθικε κατοπιν εορτης αυτο ηταν που με ενοχλησε οτι προσπαθουσαν να μου φορτωσουν τις επιλογες που εκαναν οι ιδιοι

πχ αυτο που ελεγε ο γιαννης μου θυμισε ενα προσωπο που ξερω που εχει τασεις εκδηκισης προς εμενα επειδη εκανε διαφορετικες επιλογες απο μενα και τωρα επειδη μειωνεκτει για τις επιλογες αυτες φταιω εγω

ειναι τωρα σα να λες οτι σε ενα πολεμο πληρωνουν οσοι κανουν ζημιες και αν δεν ειναι πολεμος με οπλα ειναι ψυχολογικος πολεμος και μαλιστα αυτον που τον αρχισε δεν ειμουν εγω αλλα το να περιμενει καποιος γενικα ενοω να του ζητησεις συγνωμη ενω σου ανοιξε πολεμο ο ιδιος αυτο ειναι το ακρο αοτον του θρασους.