Η ΑΚΡΑΙΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙΤΑΙ?

Quote:

---

Originally Posted by Frini

Νικι καλά έκανες και πήγες σε οικογενειακό σύμβουλο , τουλαχιστον να έχεις μια καθοδήγηση σ' ότι κάνεις. Ο άντρας σου δύσκολα θ' ακολουθήσει με την νοοτροπία που έχει. Σου είπα και παραπάνω μην φορτώνεις τον εαυτό σου με ενοχές. Η συμπεριφορά του είναι κακοποιητική και πολύ δύσκολα θ' αλλάξει. Για αυτήν δεν ευθύνεσαι εσύ αλλά ο χαρακτήρας, το περιβαλλον που μεγάλωσε, οι ανασφάλειες του. Είναι δικό του θέμα όμως ν' ασχοληθεί με τον εαυτό του και να προσπαθήσει να βρει γιατί αντιδράει με τέτοιους τρόπους, όπως δικό σου θέμα είναι να προστατέψεις τον εαυτό σου . Φυσικά και θ' απευθυνθείς στους γονείς σου και θα έλεγα καλύτερα στον πατέρα σου, αν η συμπεριφορά του ξαναγίνει βίαιη.

---

Η ψυχολογος μου ειπε οτι δυστυχως Νικη μου ειναι δυσκολο να αλλαξει ενας ανθρωπος εαν δεν το θελησει ο ιδιος, μην περιμενεις οτι θα τον αλλαξεις εσυ!!Πρεπει μονος του να καταλαβει!!!Φρυνη μου καλυτερα στην μητερα μου, γιατι πατερας μου με τις παλιες ιδεες που εχει δεν μπορουμε να συννενοηθουμε!!Η σωστη γυναικα για αυτο ειναι η ανεκτικη!!!Τεσπα....
Αυτος ο γαμος αντιμετπωζει πολλα προβληματα, δεν ειναι μονο η βιαιη συμπεριφορα απεναντι μου, τσακωνεται με τους γονεις, βγαζει μια απαραδεκτη συμπεριφορα προς αυτους, θελει να με απομακρυνει απο την μητερα μου με τον τροπο του, δεν με υπολογιζει σε τιποτα αλλα μονο που τον νοιαζει ειναι ο πληγωμενος του εγωισμος!!!!Εμενα ολα αυτα με αρρωσταινουν!!!!Δεν μπορω αλλο..........

Όπωσδήποτε να απομακρυνθείς απο αυτόν τον άνθρωπο. Και τι σημαινει να μην ξαναπεις τιποτα στους γονεις σου ακομη κι αν ειναι κακό ; έχει σκοπό να σου κάνει και χειρότερα; Δεν υπαρχει λόγος να σε μπερδεύει,αυτός ο άνθρωπος θα σε πάει πίσω και δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει αντίθετα με αυτά που γράφεις πηγαινει συνεχώς προς το χειρότερο. Και είναι κριμα να χαραμίσεις τη ζωή σου με αυτόν τον άνθρωπο. Άμα ανεχτεις την συμπεριφορά του τωρα που ειναι αρχή στην πορεία θα σου κάνει χειρότερα . Να απομακρυνθεις οσο το δυνατον πιο γρηγορα,οι αποψεις του ειναι οπισθοδρομικες και δεν εχει δειξει κανενα σημαδι οτι θελει να βελτιωθει,στο ειπε κ απο μονος του. Στο τελος θα σε αναγκασει να μην μιλας και με τους γονεις σου για να σε εχει υποχειριο του ,να σε χτυπαει ,να σου επιβαλλει πραγματα χωρις να τον "ενοχλουν". Όλοι έτσι αρχίζουν.

Όταν ένας γάμος αντιμετωπίζει τόσο σοβαρά προβλήματα στην αρχή του, δεν μπορείς δυστυχώς να περιμένεις ότι θ' αλλάξει προς το καλύτερο. Για αυτό όσο είναι νωρίς ακόμα, προσπάθησε να σταθείς στα πόδια σου και ν' απεγκλωβιστείς από μια κατάσταση που σε βασανίζει τόσο.
Και προσπάθησε να μην επηρεαζεσαι από απόψεις "η σωστή γυναίκα είναι η ανεκτική". Προστάτεψε, φρόντισε τον εαυτό σου, είσαι πολυ μικρή για να ζεις μεσα σε τέτοιες αρρωστημένες καταστάσεις.Είναι δικαίωμα και υποχρέωση σου να είσαι καλά.

Quote:

---

Originally Posted by blackswan27

Όπωσδήποτε να απομακρυνθείς απο αυτόν τον άνθρωπο. Και τι σημαινει να μην ξαναπεις τιποτα στους γονεις σου ακομη κι αν ειναι κακό ; έχει σκοπό να σου κάνει και χειρότερα; Δεν υπαρχει λόγος να σε μπερδεύει,αυτός ο άνθρωπος θα σε πάει πίσω και δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει αντίθετα με αυτά που γράφεις πηγαινει συνεχώς προς το χειρότερο. Και είναι κριμα να χαραμίσεις τη ζωή σου με αυτόν τον άνθρωπο. Άμα ανεχτεις την συμπεριφορά του τωρα που ειναι αρχή στην πορεία θα σου κάνει χειρότερα . Να απομακρυνθεις οσο το δυνατον πιο γρηγορα,οι αποψεις του ειναι οπισθοδρομικες και δεν εχει δειξει κανενα σημαδι οτι θελει να βελτιωθει,στο ειπε κ απο μονος του. Στο τελος θα σε αναγκασει να μην μιλας και με τους γονεις σου για να σε εχει υποχειριο του ,να σε χτυπαει ,να σου επιβαλλει πραγματα χωρις να τον "ενοχλουν". Όλοι έτσι αρχίζουν.

---

blackswan27 Mε τρομάζεις τόσο πολύ!!!!Η ψυχολογος μου θα με βοηθησει πιστευω να σταθω στα ποδια και να βρω την δυναμη να φυγω τωρα που ειναι νωρις!!!Γιατι ειμαι σιγουρη οτι σε αυτον τον γαμο θα ειμαι δυστυχισμενη!!Η διαισθηση μου το λεει καθαρα και εχω πολυ καλη διαισθηση

δεν ήθελα ιδιαιτερα να σε τρομαξω,απλως να συνειδητοποιησεις τη σοβαροτητα της καταστασης. Έχω φιλη που της συμβαινει κατι παρομοιο με σενα,οχι παντρεμενη βεβαια και ενω της συμπεριφερεται απαισια και την υποτιμαει συνεχως,τη βριζει κτλ δε λεει με τιποτα να ξεκολλησει. Και ειναι τοσο κριμα. Το χειροτερο ειναι πως σε αυτες τις περιπτωσεις οσο περναει ο καιρος και κυριως οταν το ατομο ειναι πολυ δειλο και αδυναμο ότι ο άλλος σε κανει να νιωσεις τοσο χαλια, να χασεις τοσο πολυ την αυτοπεποιθηση και την αυτοεκτιμηση σου που να πιστευεις πως δεν σου αξιζει τιποτα καλύτερο απο αυτή τη συμπεριφορα και πως όλα αυτα τα κάνει γιατί σε αγαπάει (!?). Προφύλαξε τον εαυτο σου και μην φτασεις σε αυτο το σημειο. Κάνε αυτο που λεει η διαισθηση σου και ότι ειναι καλύτερο για σένα,αφου εισαι και συ σιγουρη πως θα εισαι δυστυχισμενη. :)

Quote:

---

Originally Posted by blackswan27

δεν ήθελα ιδιαιτερα να σε τρομαξω,απλως να συνειδητοποιησεις τη σοβαροτητα της καταστασης. Έχω φιλη που της συμβαινει κατι παρομοιο με σενα,οχι παντρεμενη βεβαια και ενω της συμπεριφερεται απαισια και την υποτιμαει συνεχως,τη βριζει κτλ δε λεει με τιποτα να ξεκολλησει. Και ειναι τοσο κριμα. Το χειροτερο ειναι πως σε αυτες τις περιπτωσεις οσο περναει ο καιρος και κυριως οταν το ατομο ειναι πολυ δειλο και αδυναμο ότι ο άλλος σε κανει να νιωσεις τοσο χαλια, να χασεις τοσο πολυ την αυτοπεποιθηση και την αυτοεκτιμηση σου που να πιστευεις πως δεν σου αξιζει τιποτα καλύτερο απο αυτή τη συμπεριφορα και πως όλα αυτα τα κάνει γιατί σε αγαπάει (!?). Προφύλαξε τον εαυτο σου και μην φτασεις σε αυτο το σημειο. Κάνε αυτο που λεει η διαισθηση σου και ότι ειναι καλύτερο για σένα,αφου εισαι και συ σιγουρη πως θα εισαι δυστυχισμενη. :)

---

Ακριβώς αυτό νιώθω και εγω οτι ολα αυτα τα κανει απο αγαπη!!!!!!Και ξερεις τι γινεται?Με ριχνει ρε γαμωτο........Ειμαι τοσο πολυ μπερδεμενη που δεν ξερω πια ποιο ειναι το σωστο και ποιο το λαθος!!!!Δεν ξερω αν ειναι κακος ή καλος!!!Η μηπως εγω ειμαι κακια??Πραγματικα γινεται ενας πολεμος μεσα μου και ολο αυτο με τρελαινει!!!!!!!!!

Μπορεις να του δώσεις άλλη μια ευκαιρία τότε,αφού συζητήσατε,να δεις πως θα είναι η συμπεριφορά του για να νιωθεις και συ πιο ήρεμη οτι έκανες το σωστό. Ταυτόχρονα να πηγαινεις και στην ψυχολόγο σου θα σου κάνει καλό. Αν όμως δεν δεις βελτίωση πρόσεχε αυτές οι ευκαιρίες μην ξεπεράσουν το όριο γιατί δεν θα είναι προς όφέλός σου.. Το θέμα είναι πως όταν ένας άνθρωπος εκφράζεται με βίαιο τρόπο δείχνει κάτι περισσότερο σαν αρρωστημένο παρά αγάπη... άμα σε αγαπάει,πρεπει να μάθει να δέχεται συμβουλές και να προσπαθήσει να βελτιωθεί και για τον εαυτό του και για την σχέση του. Αλλιώς άμα δεν αγαπάει ούτε τον εαυτό του,δε γίνεται να αγαπήσει και σένα με φυσιολογικό και υγειή τρόπο...

Quote:

---

Originally Posted by blackswan27

δεν ήθελα ιδιαιτερα να σε τρομαξω,απλως να συνειδητοποιησεις τη σοβαροτητα της καταστασης. Έχω φιλη που της συμβαινει κατι παρομοιο με σενα,οχι παντρεμενη βεβαια και ενω της συμπεριφερεται απαισια και την υποτιμαει συνεχως,τη βριζει κτλ δε λεει με τιποτα να ξεκολλησει. Και ειναι τοσο κριμα. Το χειροτερο ειναι πως σε αυτες τις περιπτωσεις οσο περναει ο καιρος και κυριως οταν το ατομο ειναι πολυ δειλο και αδυναμο ότι ο άλλος σε κανει να νιωσεις τοσο χαλια, να χασεις τοσο πολυ την αυτοπεποιθηση και την αυτοεκτιμηση σου που να πιστευεις πως δεν σου αξιζει τιποτα καλύτερο απο αυτή τη συμπεριφορα και πως όλα αυτα τα κάνει γιατί σε αγαπάει (!?). Προφύλαξε τον εαυτο σου και μην φτασεις σε αυτο το σημειο. Κάνε αυτο που λεει η διαισθηση σου και ότι ειναι καλύτερο για σένα,αφου εισαι και συ σιγουρη πως θα εισαι δυστυχισμενη. :)

---

Συμφωνώ! Γι αυτο τετοιοι χαρακτηρες τελικά εγκλωβίζονται μια ζωή.Επειδή είναι δειλοί στο να κάνουν ενα μεγάλο βήμα. Όσοι όμως παρά τη δειλία τους τελικά το τόλμησαν έγιναν στη συνέχεια πολύ ευτυχισμένοι.

Νίκη, είσαι μόλις 21 χρονών.
Όλες οι συνομίληκες σου είναι στις καφετέρειες και στα κλαμπ και ζουν ανέμελα όλο χαμόγελα και φάσεις τη ζωη τους, ενώ εσυ βασανίζεσαι. Αυτες έχουν περισσότερες πιθανότητες απο εσενα να φτιαξουν μια ευτυχισμενη οικογενειακη ζωη,επειδη βγαινουν εξω γνωριζουν κόσμο, βλέπουν πως ειναι οι σχέσεις κι αμα κατι δεν τους αρεσει σηκώνονται και φεύγουν. Με αυτα τα δεδομενα όχι απλα κανουν την ωραια τους ζωη αλλά έχουν και τις πολλες πιθανότητες να κανουν εναν επιτυχημενο γαμο με άντρα που θα επιλεξουν μεσα απο τους πολλούς.
Μην ψάχνεσαι σε ειδικούς και οικογενειακούς συμβούλους, απ αυτους θα παίρνεις μόνο συμβουλές, κουραγιο και θα βρίσκεις ηρεμία. Κατα τα λοιπα η ζωη σου στο σπίτι θα ειναι η ίδια! Ο ειδικος δε θα μπει μεσα στο σπιτι να σας αλλάξει!
Σου μιλουμε σαν ανθρωποι που ειδαμε στη ζωη περισσότερα απο εσενα. Μόνο ενας δρόμος υπαρχει για σενα, ενας μονόδρομος. Να τον χωρίσεις. Δεν γινεται διαφορετικα. Οι περιγραφες που δινεις για τη συμπεριφορα του δε σου δινουν κανενα περιθωριο ελπίδας. Το πρωτο πραγμα που σε συμβουλευω να κανεις ειναι να συζητησεις το θεμα διαζυγιο με τη μανα σου. Να της ζητησεις τη βοηθεια καθως και καποιου καλου οικογενειακου φιλου που θα μπορουσε να σε βοηθησει και μαζι με τη μανα σου να προχωρησετε τη διαδικασια να τον χωρίσεις. Στο μεταξυ βρες το κουραγιο με τη βοιηθεια της παλι να φυγεις απο το σπιτι και να πας να μεινεις στη μανα σου, ο νομος δεν του επιτρεπει να σε εξαναγκασει να μενεις μαζι του. Πρωτα συζητα τα βηματα αυτα με τη μανα σου και ξεκινατε μαζι να τα θετετε σε εφαρμογη, κι αν θες αλλες συμβουλες επ αυτου εδω ειμαστε. Διοτι εισαι πολύ μικρη για να υποφερεις τη στιγμη που αλλες συνομιληκες σου γλεντανε. Κι ουτε συζητηση να κανετε παιδι! Γι αττεοιον αντρα που περιγραφεις μην τρεφεις τη ψευδαισθηση οτι θα τον αλλάξει. Θα ναι χειροτερα τα πραγματα, θα σου γυρισει μπουμεραγκ, τοτε θα κινδυνευεις να εγκλωβιστεις ενω τωρα τα πράγματα ειναι αρκετα απλα, ο φοβος σου τα κανει βουνο. Αν δεν τα κανεις αυτα που σου λεμε συντομα θα κινδυνευεις να γινεις 50 χρονων όπως εχουν παθει αλλες που ζουνε με τα χαπια για να αντεξουν.
Φευγοντας απο εκει μπορει να γνωρισεις καποιον που πραγματικα θα σε αγαπα, που θα σου αλλαξει τη ζωη και θα σε κανει ευτυχισμενη. Μην σου στερεις αυτη τη δυνατοτητα.

Quote:

---

Originally Posted by ΝΙΚΙ

Ακριβώς αυτό νιώθω και εγω οτι ολα αυτα τα κανει απο αγαπη!!!!!!Και ξερεις τι γινεται?Με ριχνει ρε γαμωτο........Ειμαι τοσο πολυ μπερδεμενη που δεν ξερω πια ποιο ειναι το σωστο και ποιο το λαθος!!!!Δεν ξερω αν ειναι κακος ή καλος!!!Η μηπως εγω ειμαι κακια??Πραγματικα γινεται ενας πολεμος μεσα μου και ολο αυτο με τρελαινει!!!!!!!!!

---

Βλέπεις Νίκη μου? Είσαι λίγο καιρό μαζί του και αισθάνεσαι ένοχη , μπερδεμένη, δεν αναγνωρίζεις το σωστό από το λάθος...Σκέψου πως θα είσαι σε λίγα χρόνια όταν θα έχεις φτάσει στο σημείο να τα θεωρείς όλα αυτά φυσικά. Όταν θα θάψεις τις όποιες αντιστάσεις σου για να μπορείς να επιβιώσεις σε μια σχέση η οποία σου προκαλεί πόνο. Αγάπη σημαίνει σεβασμός. Όταν ο σύντροφός σου σε αντιμετωπίζει με τέτοιο απαξιωτικό τρόπο, ο άνθρωπος που είναι πιο κοντά σου απ' όλους τους άλλους, θα φτάσεις στο σημείο και μάλιστα πολύ γρήγορα λόγω του χαρακτήρα σου, να πιστεύεις ότι αυτό αξίζεις.
Ο άντρας σου είναι χειριστικός. Ίσως δεν έμαθε να συμπεριφέρεται με αγάπη και εκτίμηση, αυτά εισέπραξε , αυτά δίνει. Εσύ όμως δεν ευθύνεσαι και ούτε έχεις καμια υποχρέωση να τα ανέχεσαι.
Τα παιδιά, σου λένε κάποια πράγματα στα ίσια , μπορεί να σε τρομάζουν , όμως παρόλο που είμαστε απ' έξω και δεν σε γνωρίζουμε, βλέπουμε δυστυχώς την εξέλιξη της ιστορίας..Θα ήθελα να σου επιστήσω την προσοχή σε κάτι. Υπάρχει η πιθανότητα από τη στιγμή που θ' αντιληφθεί ο άντρας σου ότι σκέφτεσαι να φύγεις, να κάνει τα πάντα για να σε κρατήσει. Ακόμα και με ένα παιδί. Να προσέχεις

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Συμφωνώ! Γι αυτο τετοιοι χαρακτηρες τελικά εγκλωβίζονται μια ζωή.Επειδή είναι δειλοί στο να κάνουν ενα μεγάλο βήμα. Όσοι όμως παρά τη δειλία τους τελικά το τόλμησαν έγιναν στη συνέχεια πολύ ευτυχισμένοι.

Νίκη, είσαι μόλις 21 χρονών.
Όλες οι συνομίληκες σου είναι στις καφετέρειες και στα κλαμπ και ζουν ανέμελα όλο χαμόγελα και φάσεις τη ζωη τους, ενώ εσυ βασανίζεσαι. Αυτες έχουν περισσότερες πιθανότητες απο εσενα να φτιαξουν μια ευτυχισμενη οικογενειακη ζωη,επειδη βγαινουν εξω γνωριζουν κόσμο, βλέπουν πως ειναι οι σχέσεις κι αμα κατι δεν τους αρεσει σηκώνονται και φεύγουν. Με αυτα τα δεδομενα όχι απλα κανουν την ωραια τους ζωη αλλά έχουν και τις πολλες πιθανότητες να κανουν εναν επιτυχημενο γαμο με άντρα που θα επιλεξουν μεσα απο τους πολλούς.
Μην ψάχνεσαι σε ειδικούς και οικογενειακούς συμβούλους, απ αυτους θα παίρνεις μόνο συμβουλές, κουραγιο και θα βρίσκεις ηρεμία. Κατα τα λοιπα η ζωη σου στο σπίτι θα ειναι η ίδια! Ο ειδικος δε θα μπει μεσα στο σπιτι να σας αλλάξει!
Σου μιλουμε σαν ανθρωποι που ειδαμε στη ζωη περισσότερα απο εσενα. Μόνο ενας δρόμος υπαρχει για σενα, ενας μονόδρομος. Να τον χωρίσεις. Δεν γινεται διαφορετικα. Οι περιγραφες που δινεις για τη συμπεριφορα του δε σου δινουν κανενα περιθωριο ελπίδας. Το πρωτο πραγμα που σε συμβουλευω να κανεις ειναι να συζητησεις το θεμα διαζυγιο με τη μανα σου. Να της ζητησεις τη βοηθεια καθως και καποιου καλου οικογενειακου φιλου που θα μπορουσε να σε βοηθησει και μαζι με τη μανα σου να προχωρησετε τη διαδικασια να τον χωρίσεις. Στο μεταξυ βρες το κουραγιο με τη βοιηθεια της παλι να φυγεις απο το σπιτι και να πας να μεινεις στη μανα σου, ο νομος δεν του επιτρεπει να σε εξαναγκασει να μενεις μαζι του. Πρωτα συζητα τα βηματα αυτα με τη μανα σου και ξεκινατε μαζι να τα θετετε σε εφαρμογη, κι αν θες αλλες συμβουλες επ αυτου εδω ειμαστε. Διοτι εισαι πολύ μικρη για να υποφερεις τη στιγμη που αλλες συνομιληκες σου γλεντανε. Κι ουτε συζητηση να κανετε παιδι! Γι αττεοιον αντρα που περιγραφεις μην τρεφεις τη ψευδαισθηση οτι θα τον αλλάξει. Θα ναι χειροτερα τα πραγματα, θα σου γυρισει μπουμεραγκ, τοτε θα κινδυνευεις να εγκλωβιστεις ενω τωρα τα πράγματα ειναι αρκετα απλα, ο φοβος σου τα κανει βουνο. Αν δεν τα κανεις αυτα που σου λεμε συντομα θα κινδυνευεις να γινεις 50 χρονων όπως εχουν παθει αλλες που ζουνε με τα χαπια για να αντεξουν.
Φευγοντας απο εκει μπορει να γνωρισεις καποιον που πραγματικα θα σε αγαπα, που θα σου αλλαξει τη ζωη και θα σε κανει ευτυχισμενη. Μην σου στερεις αυτη τη δυνατοτητα.

---

Ioanni καλημερα!!!Εγω στη ζωη μοω γνωρισα εναν αντρα, τον αντρα μου, δεν ειχα αλλη εμπειρια, για αυτο εχω τις αμφιβολιες μου....Μηπως ειναι καλος και δν το ξερω??Δεν εχω μετρο συγκρισης!!!!Φοβαμαι μηπως πεσω σε κανενα χειροτερο και μετα το μετανιωσω!!!

Quote:

---

Originally Posted by Frini

Βλέπεις Νίκη μου? Είσαι λίγο καιρό μαζί του και αισθάνεσαι ένοχη , μπερδεμένη, δεν αναγνωρίζεις το σωστό από το λάθος...Σκέψου πως θα είσαι σε λίγα χρόνια όταν θα έχεις φτάσει στο σημείο να τα θεωρείς όλα αυτά φυσικά. Όταν θα θάψεις τις όποιες αντιστάσεις σου για να μπορείς να επιβιώσεις σε μια σχέση η οποία σου προκαλεί πόνο. Αγάπη σημαίνει σεβασμός. Όταν ο σύντροφός σου σε αντιμετωπίζει με τέτοιο απαξιωτικό τρόπο, ο άνθρωπος που είναι πιο κοντά σου απ' όλους τους άλλους, θα φτάσεις στο σημείο και μάλιστα πολύ γρήγορα λόγω του χαρακτήρα σου, να πιστεύεις ότι αυτό αξίζεις.
Ο άντρας σου είναι χειριστικός. Ίσως δεν έμαθε να συμπεριφέρεται με αγάπη και εκτίμηση, αυτά εισέπραξε , αυτά δίνει. Εσύ όμως δεν ευθύνεσαι και ούτε έχεις καμια υποχρέωση να τα ανέχεσαι.
Τα παιδιά, σου λένε κάποια πράγματα στα ίσια , μπορεί να σε τρομάζουν , όμως παρόλο που είμαστε απ' έξω και δεν σε γνωρίζουμε, βλέπουμε δυστυχώς την εξέλιξη της ιστορίας..Θα ήθελα να σου επιστήσω την προσοχή σε κάτι. Υπάρχει η πιθανότητα από τη στιγμή που θ' αντιληφθεί ο άντρας σου ότι σκέφτεσαι να φύγεις, να κάνει τα πάντα για να σε κρατήσει. Ακόμα και με ένα παιδί. Να προσέχεις

---

Για παιδι δεν υπαρχει περιπτωση!!!!!!Δεν το εχω δειξει οτι υπαρχει πιθανοτητα τα να φυγω!!Προσπαθω να χειριστω την κατασταση οσο πιο σωστα μπορω!!!!Δεν κανω παρορμητικες κινησεις ειμαι πολυ μεθοδικη!!!Γενικα αυτος ο γαμος μου προκαλει πονος και γενικα απο την αρχη αυτη σχεση ετσι ήταν ολο προβληματα!!!!!!Και παντα εβρισκα δικαιολογιες και οτι σε ολα εφταιγα εγω, ειχε τον τροπο να με κανει να το πιστευω παντα!!!!Ειχαμε ζησει και καλες στιγμες αλλα ηταν ελαχιστες!!!Θυμαμαι αυτα τα 3 χρονια τον εαυτο μου να κλαιω πολλες φορες μονη στο σπιτι αλλα δεν ηξερα γιατι και τωρα καταλαβαινω οτι ισως δεν ημουν ευτιχισμενη και ουτε εγω ιδια δεν το ειχα καταλαβει!!!!

Quote:

---

Originally Posted by ΝΙΚΙ

Ioanni καλημερα!!!Εγω στη ζωη μοω γνωρισα εναν αντρα, τον αντρα μου, δεν ειχα αλλη εμπειρια, για αυτο εχω τις αμφιβολιες μου....Μηπως ειναι καλος και δν το ξερω??
Δεν εχω μετρο συγκρισης!!!!Φοβαμαι μηπως πεσω σε κανενα χειροτερο και μετα το μετανιωσω!!!

---

Καλημέρα σε όλους! :)
Νίκη μου, μήπως έχεις ήδη μέτρο σύγκρισης, γι' αυτό κι επέλεξες τον συγκεκριμένο? Είπες πιό πάνω ότι ο πατέρας σου είναι αυστηρός και παλαιών αρχών..
Συμβαίνει λοιπόν, τα κορίτσια να υιοθετούν το ρόλο της μητέρας και ασυνείδητα να επιλέγουν για σύζυγο κάποιον που μοιάζει του πατέρα τους,
γιατί τους είναι πιό οικείος. Μήπως συμβαίνει κι αυτό?

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

Καλημέρα σε όλους! :)
Νίκη μου, μήπως έχεις ήδη μέτρο σύγκρισης, γι' αυτό κι επέλεξες τον συγκεκριμένο? Είπες πιό πάνω ότι ο πατέρας σου είναι αυστηρός και παλαιών αρχών..
Συμβαίνει λοιπόν, τα κορίτσια να υιοθετούν το ρόλο της μητέρας και ασυνείδητα να επιλέγουν για σύζυγο κάποιον που μοιάζει του πατέρα τους,
γιατί τους είναι πιό οικείος. Μήπως συμβαίνει κι αυτό?

---

Για να ξεκαθαρισω ενα πραγμα δεν τον επελεξα εγω, η μητερα μου με παροτρυνε να κανω σχεση μαζι του, μονο και μονο επειδη γνωριζαμε απο την αρχη οτι θα με επαιρνε σοβαρα και για να μην πληγωθω!!!Εγω δεν αισθανομουν τιποτα για αυτον, δεν τον ηθελα αλλα στην πορεια σιγα-σιγα τον αγαπησα!!Ηξερε οτι απο την αρχη οτι δνε μου ταιριαζε αλλα ηθελα να κανω το χατιρι των γονιων μου!!!!Οχι δεν συμβαινει αυτο....Ειμαι σιγουρη!!!!Σου εξηγησα γιατι τον παντρευτηκα, ενας γαμος που δεν ηταν απο προσωπικη επιλογη, και πατερας μου δεν ηθελε σε καμια περιπτωση να κανω σχεση με αυτον τον ανθρωπο, λογω οτι της οικογενειακης τους καταστασης!!Γιατι χωρις να κρυβομαστε η οικογενεια ειναι βαση, ο πυρηνας, μεσα απο αυτην διαμορφωνεται ο χαρακτηρας μας και η προσωπικοτητας μας!!Αλλα απο την στιγμη που τον παντρευτηκα, οπως λεει και αυτος πρεπει να ειμαι εκει τωρα και να καθομαι με τον αντρα μου!!!!!

Νίκη, κι εγώ αυτό εννοούσα, όταν σου έγραψα πως ασυνείδητα επέλεξες.. Ουσιαστικά δλδ δεν επέλεξες εσύ..
Μήπως λοιπόν ήρθε η ώρα να ζήσεις για σένα.. κι όχι δυστυχισμένη γιατί κάποιος άλλος το επέλεξε έτσι?..

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

Νίκη, κι εγώ αυτό εννοούσα, όταν σου έγραψα πως ασυνείδητα επέλεξες.. Ουσιαστικά δλδ δεν επέλεξες εσύ..
Μήπως λοιπόν ήρθε η ώρα να ζήσεις για σένα.. κι όχι δυστυχισμένη γιατί κάποιος άλλος το επέλεξε έτσι?..

---

Akριβως ετσι ειναι Μαρκελλα μου αλλος επελεξε την ζωη μου!!!Ο σκοπος ειναι μην μενουμε πολυ στα λογια αλλα στις πραξεις!!Πιστευω να κανω το βημα και να κοιταξω και εγω την ζωη μου!!

Η Μαρκέλα δεν εννοεί ότι ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ συγκρινες τον πατέρα σου με τον άντρα σου. Απλά στο στενό περιβάλλον σου δεν υπάρχουν άντρες "διαφορετικοί" και πιστεύεις ότι λιγο-πολύ όλοι έχουν αυτή τη νοοτροπία.Αλλωστε το είπες και μονη σου , η οικογένεια είναι ο πυρήνας που μέσα απ' αυτον διαμορφώνεται η προσωπικότητα μας. Η δικη σου προσωπικότητα πως διαμορφώθηκε? Δεν διαμορφώθηκε μέσα από την αντίληψη ότι η γυναίκα οφείλει να αποδέχεται τον άντρα της όπως και να ναι?
Νίκι μου δεν παντρευόμαστε για να κάνουμε το χατήρι κανενός. Είναι η ίδια μας η ζωή, δεν μπορεί να την καθορίσει τρίτος και φυσικά ούτε ο γονιός μας. Εσύ θα ζήσεις με τον άντρα σου , ούτε η μητέρα, ουτε ο πατέρας , ούτε ο γείτονας.
Εσυ θα πάρεις την απόφαση για το τι θα κάνεις στη ζωή σου και αν αξίζει να ζεις με τέτοια απαξίωση και πόνο.
Ααααα και να σαι σίγουρη , φυσικά και υπάρχουν αξιολογοι άνθρωποι , άντρες και γυναίκες. Αρκεί να έχεις τα μάτια και την καρδιά σου ανοιχτά και να μάθεις να επιλέγεις καταστάσεις που σου ταιριάζουν και σε κάνουν να νιώθεις χαρούμενη.

Quote:

---

Originally Posted by Frini

Η Μαρκέλα δεν εννοεί ότι ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ συγκρινες τον πατέρα σου με τον άντρα σου. Απλά στο στενό περιβάλλον σου δεν υπάρχουν άντρες "διαφορετικοί" και πιστεύεις ότι λιγο-πολύ όλοι έχουν αυτή τη νοοτροπία.Αλλωστε το είπες και μονη σου , η οικογένεια είναι ο πυρήνας που μέσα απ' αυτον διαμορφώνεται η προσωπικότητα μας. Η δικη σου προσωπικότητα πως διαμορφώθηκε? Δεν διαμορφώθηκε μέσα από την αντίληψη ότι η γυναίκα οφείλει να αποδέχεται τον άντρα της όπως και να ναι?
Νίκι μου δεν παντρευόμαστε για να κάνουμε το χατήρι κανενός. Είναι η ίδια μας η ζωή, δεν μπορεί να την καθορίσει τρίτος και φυσικά ούτε ο γονιός μας. Εσύ θα ζήσεις με τον άντρα σου , ούτε η μητέρα, ουτε ο πατέρας , ούτε ο γείτονας.
Εσυ θα πάρεις την απόφαση για το τι θα κάνεις στη ζωή σου και αν αξίζει να ζεις με τέτοια απαξίωση και πόνο.
Ααααα και να σαι σίγουρη , φυσικά και υπάρχουν αξιολογοι άνθρωποι , άντρες και γυναίκες. Αρκεί να έχεις τα μάτια και την καρδιά σου ανοιχτά και να μάθεις να επιλέγεις καταστάσεις που σου ταιριάζουν και σε κάνουν να νιώθεις χαρούμενη.

---

Σε αυτό εχεια να δικιο!!Ο πατερας μου λεει οτι ολοι ειναι το ιδιο και θα πεσεις σε ενα χειροτερο!!Η μητερα μου λεει να σηκωθω να φυγω και θα δεις οτι θα σου πανε ολα πολυ καλυτερα στην ζωη σου!!!!Δυστυχως, οι γονεις μου δεν μπορουν να συνενοηθουν, δεν εχουν κοινη γνωμη με αποτελεσμα να μπερδευουν και εμενα!!!!Την μια ακουω το ένα την μια ακουω το αλλο!!Και ολο αυτο μου δημιουργει ενα τρομερο αγχος!!!!!

Ρωτα την καρδουλα σου τι θέλει. Εσύ τι πραγματικά θέλεις ,

Η μητέρα σου ως πιο ωριμη σου και πιο εμπειρη καταλαβε ότι δεν ταιριαζεις μ αυτο τον αντρα. Σωστά?

Ζεις σε καποια κλειστη κοινωνια? Μενεις σε πόλη?

Πρέπει να μάθεις να μην εξαρτάς τη ζωή σου απο τους άλλους και να μην αφήνεις κανέναν να σε κατευθύνει. Να μην είσαι "η Νίκη του άντρα της" ούτε "η Νίκη των γονιών της" ,αλλα να εισαι η Νίκη ! Να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου και να κάνεις πράγματα που ευχαριστούν εσένα. Είσαι πολύ μικρή για να φοβάσαι. Υπάρχουν πολλά καλά αγόρια εκεί έξω γιατί να συμβιβαστέίς με έναν που σε κακομεταχειρίζεται λες και σε πήραν τα χρόνια. Ούτως η άλλως το πες και απο μόνη σου,δεν έχεις μέτρο σύγκρισης οπότε πρέπει να γνωρίσεις κ άλλους .Οι γονείς πολλές φορές λένε πράγματα για να μην πληγωθούν τα παιδιά τους,θέλουν να τα προστατέψουν αλλα το ζητούμενο είναι να τα μάθουν πάνω απόλα να είναι τολμηρά και να αντιμετωπίζουν με δυναμισμό και αποφασιστικότητα την κάθε δυσκολία και όχι να το βάζουν στα πόδια ή να κλείνονται μεσα στο καβούκι τους. Και ιδιαιτερα οι πατεραδες πολλες φορές είναι υπερπροστατευτικοί με τις κόρες τους και ξεφεύγουν νομίζοντας πως κάνουν το σωστό. Έχεις μιλήσει εσύ με τον πατέρα σου,του εχεις πει πόσο δυστυχισμένη νιώθεις και τι σου κάνει ; Είμαι σίγουρη πως αν ήσουν με κάποιον που σε έκανε ευτυχισμένη δεν θα σου έλεγε να ξαναγυρίσεις σε αυτόν. Εσένα σου αρέσει που εξαρτάσαι απο έναν άντρα ; Και καταρχάς έχεις σπουδάσει κάτι,δουλεύεις ; Να πιστεψεις στη Νίκη ,στις δυνατότητές της, να βρεις ενδιαφέροντα , να ψαξεις για δουλεια-να σπουδασεις αν δεν το χεις κανει ηδη, να γνωρίσεις κόσμο , να βγαινεις, να κανεις πραγματα που θα σε κανουν κατα ενα μερος να νιωθεις ανεξαρτητη ωστε να μην εχεις τετοιου ειδους ανασφαλειες και φοβους. Τους γονεις μας εννοειται τους σεβομαστε,τους αγαπαμε ,μας λενε την γνωμη τους και την κραταμε στην ακρη του μυαλου μας αλλα απο κει και περα, εχουμε δικη μας κριση να την αξιολογουμε και να ενεργουμε όπως ταιριαζει στον δικο μας τροπο ζωής. Έχεις ως στηριγμα τη μάνα σου,είναι πολύ σημαντικό αυτό,δεν είσαι μόνη σου. Αυτό πρεπει να σου δώσει μεγαλύτερη δυναμη !

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Η μητέρα σου ως πιο ωριμη σου και πιο εμπειρη καταλαβε ότι δεν ταιριαζεις μ αυτο τον αντρα. Σωστά?

Ζεις σε καποια κλειστη κοινωνια? Μενεις σε πόλη?

---

Nαι Ιωαννη το καταλαβε και τωρα βλεπει το σοβαρο λαθος που εχει κανει!!Δυστυχως ζω σε μια πολυ κλειστη κοινωνια

Quote:

---

Originally Posted by blackswan27

Πρέπει να μάθεις να μην εξαρτάς τη ζωή σου απο τους άλλους και να μην αφήνεις κανέναν να σε κατευθύνει. Να μην είσαι "η Νίκη του άντρα της" ούτε "η Νίκη των γονιών της" ,αλλα να εισαι η Νίκη ! Να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου και να κάνεις πράγματα που ευχαριστούν εσένα. Είσαι πολύ μικρή για να φοβάσαι. Υπάρχουν πολλά καλά αγόρια εκεί έξω γιατί να συμβιβαστέίς με έναν που σε κακομεταχειρίζεται λες και σε πήραν τα χρόνια. Ούτως η άλλως το πες και απο μόνη σου,δεν έχεις μέτρο σύγκρισης οπότε πρέπει να γνωρίσεις κ άλλους .Οι γονείς πολλές φορές λένε πράγματα για να μην πληγωθούν τα παιδιά τους,θέλουν να τα προστατέψουν αλλα το ζητούμενο είναι να τα μάθουν πάνω απόλα να είναι τολμηρά και να αντιμετωπίζουν με δυναμισμό και αποφασιστικότητα την κάθε δυσκολία και όχι να το βάζουν στα πόδια ή να κλείνονται μεσα στο καβούκι τους. Και ιδιαιτερα οι πατεραδες πολλες φορές είναι υπερπροστατευτικοί με τις κόρες τους και ξεφεύγουν νομίζοντας πως κάνουν το σωστό. Έχεις μιλήσει εσύ με τον πατέρα σου,του εχεις πει πόσο δυστυχισμένη νιώθεις και τι σου κάνει ; Είμαι σίγουρη πως αν ήσουν με κάποιον που σε έκανε ευτυχισμένη δεν θα σου έλεγε να ξαναγυρίσεις σε αυτόν. Εσένα σου αρέσει που εξαρτάσαι απο έναν άντρα ; Και καταρχάς έχεις σπουδάσει κάτι,δουλεύεις ; Να πιστεψεις στη Νίκη ,στις δυνατότητές της, να βρεις ενδιαφέροντα , να ψαξεις για δουλεια-να σπουδασεις αν δεν το χεις κανει ηδη, να γνωρίσεις κόσμο , να βγαινεις, να κανεις πραγματα που θα σε κανουν κατα ενα μερος να νιωθεις ανεξαρτητη ωστε να μην εχεις τετοιου ειδους ανασφαλειες και φοβους. Τους γονεις μας εννοειται τους σεβομαστε,τους αγαπαμε ,μας λενε την γνωμη τους και την κραταμε στην ακρη του μυαλου μας αλλα απο κει και περα, εχουμε δικη μας κριση να την αξιολογουμε και να ενεργουμε όπως ταιριαζει στον δικο μας τροπο ζωής. Έχεις ως στηριγμα τη μάνα σου,είναι πολύ σημαντικό αυτό,δεν είσαι μόνη σου. Αυτό πρεπει να σου δώσει μεγαλύτερη δυναμη !

---

Εχω σπουδασει πριν λιγες μερες πηρα το πτυχιο μου!!!!Τωρα ειμαι στην αναζητηση εργασιας!!!!Μακαρι να βρω την δυναμη και να κανω καποια στιγμη και εγω αυτο που θελω!!!!!Γιατι παντα εκανα αυτο που ηθελαν αλλοι μονο και μονο για να μην τους κανω δυστιχισμενους!!!Ο πατερας μου τα γνωριζει, αλλα δεν με καταλαβαινει.Η απαντηση που θα μου δωσει ειναι να ειμαι ανεκτικη, οτι ολοι νευριαζουν και δεν διαλυεται τοσο ευκολα ενα σπιτι!!!Τον πατερα μου το μονο που τον ενδιαφερει ειναι το ΟΝΟΜΑ του τιποτα αλλο!!!!!

Παιδια Καλημερα. Χρονια πολλά και Χριστος Ανεστη! Θυμάστε που σας είχα πει τα προβλήματα που ειχα με το σύζυγο μου και οτι παρέβηκε η μητερα μου και τωρα δεν μιλανε!!Απλως θα ηθελα να μου πειτε την γνωμη σας, σχετικα με αυτα που μου λεει ο αντρας μου για να καταλάβω που ειμαι λαθος!!Εγω για ολα αυτα που περνουσα τα ειπα στην μητερα μου, και κατα καποιον τροπο εγω φταιω που εχουμε ερθει σε αυτην την κατασταση οπως λεει και π ιδιος?Μου ειπε ολα τα ζευγαρια τσακωνονται, και βριζονται. Πανω στα νευρα μας καμια φορα δεν ξερουμε τι λεμε, και τι κανουμε, και οτι ολα αυτα δεν θα επρεπε να τα ξερει η μητερα μου, και κατα καποιον τροπο αν δεν μιλουσα δεν θα ειχαμε φτασει ως εδω!!Δεν πρεπει να γνωριζουν οι γονεις μου για οτι γινεται εδω μεσα...Μηπως δεν πρεπει να τους αναφερω τιποτα για οτι γινεται στο σπιτι μας?Μηπως πραγματικα εγω φταιω??Ποπο, ειμαι τοσο μπερδεμενη και αγχωμενη................

Γεια σου Νίκη και χρόνια πολλά
συνεχίζεις να είσαι μπερδεμένη και αγχωμένη...σε λίγο καιρό ίσως και να μην είσαι τοσο μπερδεμένη αν συνεχίσεις έτσι, θα αποδεχτείς απλά την κατάσταση ως έχει, σαν φυσιολογική.
Φυσικά η όλη κατάσταση δεν ειναι αποτέλεσμα του ότι μίλησες στη μητέρα σου . Απλά το ότι μίλησες, σημαίνει ότι συνειδητοποιησες , ένιωσες και κοινοποιησες το πρόβλημα σου. Άρα άρχισες λιγο λιγο να ξυπνάς.Κακό για αυτόν...
Σε νορμάλ καταστάσεις πιστεύω ότι το ζευγάρι οφείλει να λύνει μόνο του τα θέματα του χωρίς να επιτρέπει παρεμβάσεις τρίτων. Δεν χρειάζεται ο γονιός ή ο οποιοσδήποτε να γνωρίζει την προσωπική μας ζωή εκτός αν υπάρχει σοβαρός λόγος. Και εδώ υπάρχει.
Διάβασε αν θές ξανά αυτά που σου έχω γράψει. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να προσθέσω κάτι. Πολύ καλά που πήρες το πτυχίο σου και ελπίζω να βρεις σύντομα δουλειά.

Quote:

---

Originally Posted by ΝΙΚΙ

Δεν πρεπει να γνωριζουν οι γονεις μου για οτι γινεται εδω μεσα...Μηπως δεν πρεπει να τους αναφερω τιποτα για οτι γινεται στο σπιτι μας?Μηπως πραγματικα εγω φταιω??Ποπο, ειμαι τοσο μπερδεμενη και αγχωμενη................

---

Η απάντηση ειναι σαφώς ΟΧΙ!!
Πόσες φορες να στα πούμε? Δεν πηγαζει από σενα Νικη το πρόβλημα αλλά από τον ίδιο και το χαρακτηρα του. Οποιοδηποτε υφος ή συμπεριφορα κι αν του δειξεις τιποτα δε θα αλλάξει.
Η συμπεριφορα στο αντρογυνο καθοριζεται απο αισθηματα αγάπης κι όχι από εξευμενισμό του ενος απο τον αλλο όπως γινεται στην περιπτωση σου.
Ανοιγοντας σημερα το θεμα σου σκέφτηκα πως θα μας ελεγες κατι ευχαριστο, όμως διαψευστηκε η προσδοκία μου. Οχι απλα δεν αλλαξε τιποτα αλλα μου φαινεται πως σε λιγο θα νιωθεις ενοχες επειδη δεν κατορθωνεις να εξευμενισεις μια συμπεριφορα για την οποια δεν ευθυνεσαι καθολου.
Ο μηνας και παραπανω που περασε απο τοτε που μας ξαναγραψες μαλλο ηταν σαν περιοδος χαριτος. Αφου δεν αλλαξε κατι προς το καλυτερο προχωρα με τον τροπο που σου ειχαμε υποδείξει. Κατι ξεραμε παραπανω απο σενα για να επιμένουμε.

λοιπόν έχουμε και λέμε Νίκη το πρόβλημα σου είναι μεγάλο και δεν φταίς εσύ...

εσύ είσαι αυτή που δέχεσε την κακοποίηση... εσυ εισαι η αθωα της περιπτωσης... και μην σκευτεσε τις βλακειες οτι εγω του ειπα κατι και νευριασε... ενταξει ρε συ ετσι οπως πας με το ιδιο σκεπτικο στο τελος δηλαδη σε 4-5 χρονια δεν θα μπορεις να του πεις καν κουβέντα για τίποτα γιατί θα φοβάσαι να μην θυμώσει πχ λεω ενα παραδειγμα τωρα θα μπαινει με τα λασπομενα παπουτσια μεσα στο σπιτι και μετα θα εχει την απαιτηση να καθαρισεις εσυ τα χαλια και αν τολμησεις να του πεις τιποτα οτι <<εεεεε καλε μου αν γινεται τα παπουτσια να τα βγαλεις εξω>> θα σε βρισει...


και σε ρωταω ειναι ζωη αυτο το πραγμα ?

επισεις τωρα δεν σε εχει σιγουρη.... ενοω οτι ξερει οτι μπορει να του φυγεις αν το θελησεις να τον χωρισεις ανα πασα στιγμη για αυτο και θα σου δειχνει το <<καλο>> του προσωπο γιατι ξερει οτι υπαρχει καποια μικρη περιπτωση να φυγεις η να γινει κατι κακο... αρα ποιο πανω που σε συμβουλευουνε να του πεις οτι θα φυγεις κατα την γνωμη μου ειναι χαζομαρα γιατι μετα θα υποκρινετε μεχρι να κανετε παιδι και να σε εχει σιγουρη ( που λεμε να εχει δεσει το γαιδαρο του /μεταφορικα το λεω )


οποτε πες μου εναν λογο να συνεχισεις να εισαι μαζι του ? κοιτα λογω θρησκειας κανονικα θα επρεπε να καθοσουνα μαζι του και να τα ανεχοσουνα ολα αλλα εγω ειμαι μεγαλο ρεμαλι και εχω λιγο διαφορετικες αντιληψεις χεχεχεχε


επισεις καποιος ποιο πανω ειπε οτι και στο πεδι θα δημιουργηθουν ψυχολογικα κτλ ε αυτο ειναι το μονο σιγουρο και να σου πω το ποιο απλο προβλημα που θα δημιουργηθει στο πεδι και σε εσενα ? οτι θα βλεπετε ολους τους αλλους ανθρωπους σαν ποιο δυνατους απο εσας και οτι σας επιβαλονται και με μια κουβεντα που θα λενε θα λετε αμεσως εσεις ναι ενω θα θελατε να πειτε οχι... αυτο θα γινεται γιατι θα εχετε μαθει να υποτασεστε σε αυτο το ανθρωπομορφο τερας...


αρα πρέπει να τρέξεις να φύγεις είναι δηλαδή σαν να εισαι εσυ στον δρομο εξω και να βλεπεις εναν στα 30 μετρα μακρια σου να κραταει ενα μαχαιρι και να σου φωναζει ε εσυ περιμενε θελω να σε λυστεψω.... ε υπαρχει περιπτωση να κατσεις και να πεις αχ ναι τι ωραια ελα παρε τα λευτα και το κινητο μου ? χαχαχαχαχχα

και τα περισοτερα πραγματα στα λεω με ενα παραδειγμα γιατι δεν το καταλαβενεις....



επισης δεν ειπα κατι καινουργιο οτι ειπανε και οι αλλοι ποιο πανω ειπα και εγω...



παντως να ξερεις και να το προσεχεις αυτο με το οτι μπορει να σου κρυβεται και να μην σου δειχνει τον αληθηνο του εαυτο για να σε κανει το σιγουρακι του...


επισεις αυτο που σου λεει συνεχεια μην τα λες σε αλλους αυτα ε αυτη την ιδεολογια εχουνε οι βιαστες (αυτος σου ασκει ψυχολογικη βια ) και σκεψου λιγο που μας ρωτας συνεχεια αν ειναι σωστο να τα λες στους γονεις σου η οχι ? αν εναν αγνωστο τον βιαζε ο πατερας του και του ελεγε συνεχεια μην το πεις στη μανα σου ποιο θα ητανε το σωστο να το πει η να μην το πει ?


το να το πει θα ητανε το σωστο...

Νίκη, ίσως σου φανεί σκληρό, αλλά σε μιά κατάσταση σαν αυτή που βιώνεις έχεις μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Εχεις αφήσει τον εαυτό σου να γίνει αποδέκτης μιάς βίαιης συμπεριφοράς. Οσο θα υπομένεις το ρόλο του θύματος, τόσο θα ματαιώνεις την όποια πιθανότητα έχει ο θύτης να κατανοήσει το πόσο επιζήμια είναι η συμπεριφορά του, ακόμα και για τον ίδιο, και να προσπαθήσει να την αλλάξει.

Τι να πω βρε παιδια!!Δεν μπορω να το αλλαξω εγω μονη μου, αν δεν το θελησει ο ιδιος!!Απο τις συζητησεις που εχουμε κανει, ο χαρακτητας του ειναι απολυτος και γενικα στις αποψεις του.....Δεν κανει καμια αναλυση του εαυτο του, και την γνωμη μου την πεταει, με θεωρει χαζη και ηλιθια οπως μου λεει ο και ο ιδιος!!!Δικαιολογει την καθε λανθασμενη συμπεριοφρα του, και οτι εγω φταιω που τον φερνω σε αυτην την κατασταση!!!!!Δεν μπορω με αυτον τον ανθρωπο να βγαλω να ακρη.....Για αυτο με αγχωνει!!Με τα δικα του δεδομενα εγω ειμαι ενα ΛΑΘΟΣ!!!!!!!!

Εκείνος δεν θ' αλλάξει. Η συμπεριφορά του και η υποτίμηση απέναντι σου θα γίνονται όλο και χειρότερες. Δεν σας συνέδεσε καμια αγάπη απλά μοιράσατε νωρίς νωρις τους ρόλους σας σαν καλοι σύζυγοι (αυτός του θύτη εσύ του θύματος) και έτσι θα πορευτείτε αν δεν αλλάξεις εσύ την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι.
Κατανοώ ότι αισθάνεσαι μπερδεμένη, είσαι μικρή και έχεις ζήσει σ' ένα συγκεκριμένο μοντέλο σχέσεων και κοινωνίας. Όμως δεν είναι έτσι τα πράγματα. Η αγάπη και ο σεβασμος είναι τα αυτονόητα κορίτσι μου. Μην αφήνεις κανένα να σε κακοποιεί και να σου δημιουργεί ενοχικά συμπλέγματα, εσύ το επιτρέπεις, έχει δίκιο ο nick παραπάνω.
Ότι και να σου λέμε εμείς εδώ είναι περιττό αν δεν πιστέψεις εσύ στον εαυτό σου και στις δυνάμεις σου. Μην αφήνεις τον χρόνο να περνάει, είναι επιζήμιο για σένα. Πάρε άμεσα αποφάσεις πριν είναι αργά

Παιδιά τι κάνετε?Καιρό έχουμε να μιλήσουμε.....Δυστυχώς τα προβλήματα μας έχουν επιδεινωθεί πάρα πολύ!!Με τον αντρα μου τσακωνομασταν καθημερινα για τον λογο οτι δεν ηθελε επαφη με την οικογενεια μου...Πρόσφατα τσακώθηκαν με την μητέρα πάλι και είχαν έναν άγριο καυγά και οι δυο ανταλλαξαν πικρα λογια!!Εγω δεν ηξερα τι να κανω, ημουν σε πολυ δυσκολη θεση..
Τωρα μου λεει δεν θα εχεις καμια επαφη, και καμια επικοινωνια, αλλα πολυ σπανια...(1 φορα το μήνα το πολυ)...Ειμαι σε απελπιστικη κατασταση...Απο την μια νιωθω οτι εχω μεγάλο μερίδιό ευθύνης γιατι δεν επρεπε να ειχα μιλησει αλλα να ελεγα οτι ολα ηταν καλα ακομα και αν δεν ηταν..Εγω τους εφερα σε αυτην την κατασταση...Ο αντρας μου λεει οτι εγω φταιω σε ολα και αν εσυ ηθελες να βλαψεις τον εαυτο σου δεν σου φταιω εγω!!!Ειμαι χαλιααααααααα!!!Θα μπορεσω να ζησω ετσι?Τι μπορω να κανω???

Νίκη, ποιοι είναι οι λόγοι που σε εμποδίζουν απ'το να φύγεις; Δεν έχεις οικογένεια,
φίλους, γνωστούς που θα σε στηρίξουν; Αν ναι, ΦΥΓΕ ΤΩΡΑ. Διότι αυτά που σου
κάνει είναι όχι απλά έλεος αλλά παρανοϊκά, άκου θα σου πει αν θα μιλάς στη μάνα
σου ή όχι. Που θα καταλήξει αυτό; Πραγματικά δε βλέπεις ότι έτσι χαντακώνεις τον
εαυτό σου για όλη σου τη ζωή... και είσαι ακόμα πολύ νέα.

Δε ξέρω ποιες πεποιθήσεις σου έδωσε η οικογένεια σου αλλά αυτός είναι ο 21ος
αιώνας. Η νύφη δεν ανήκει στον πατέρα της και έπειτα στον άντρα που θα παντρευτεί.
Επίσης, υπάρχουν και τα διαζύγια με τα οποία μπορείς όμορφα κι ωραία να απαλλαχτείς
απ'τον μαλάκα που πήρες για άντρα, όλοι κάνουμε λάθη αλλά δεν μπορεί να τα τρώμε
στη μάπα μια ζωή. Τέλος, ο πατέρας σου είναι να μην-τον-χαρακτηρίσω που σου λέει
ότι δεν θα βρεις καλύτερο! Μάλλον δεν κάνει και πολλές βόλτες έκει έξω ε;

Ξερεις τι σκεφτομαι οπως ειπα και πριν οτι εγω φταιω επειδη μιλησα για τους καυγαδες μας..........Με εχει γεμισει ο αντρας μου ενα σωρο ενοχες........Και λεω μηπως φταιω και εγω??
Και η μητερα μου το μιλησε πολυ άσχημα....αλλα τα εκανε για να με υποστηριξει....Δεν ξερω τι να κανω??Νιωθω μεσα ενα τοσο μεγαλο βαρος και εναν πονο..
Η μητερα μου ελεγε συνεχεια να χωρισω οτι αυτος δεν κανει για μενα και πρεπει να το καταλαβε ο αντρας μου για αυτο φερθηκε ετσι...
Εχουν μπερδευτει ολα στο μυαλο μου..........

Όχι, αυτά στα λέει ο εαυτός σου που φοβάται και δε θέλει να αλλάξει τίποτα. Μην τον
ακούς. Απ'τη στιγμή που σε έβλαψε τόσο πολύ ώστε να κάνεις κακό στον εαυτό σου,
το να το πεις στη μάνα σου ήταν το λιγότερο που μπορούσες να κάνεις. Δικαίωμα σου.
Αυτά τα απειλητικά "ό,τι γίνεται εδώ, δε θα το μαθαίνει κανείς" είναι πολύ ανησυχητικά
και δείχνουν ότι ΔΕ σκοπεύει να αλλάξει, το πολύ πολύ να χειροτερεύσει.

Λοιπόν, τέρμα τα κλάματα και οι μεμψιμοιρίες. Είσαι ΠΟΛΥ τυχερή γιατί είσαι νέα, τι νέα
παιδί ακόμα! Φύγε από κει τώρα και σκέψου αργότερα τι θα κάνεις. Όλη σου η ζωή είναι
μπροστά ακόμα, μην την καταστρέψεις για να ικανοποιήσεις επιθυμίες άλλων, τ'ακούς;

Καλημέρα masterridley σε ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές σου!!Το να χωρίσω είναι μια μεγάλη και δύσκολη απόφαση για μενα!Το προβλημα μου ειναι το οικονομικο..Δεν δουλευω ακομα και δυστυχως στις μερες μας ειναι δυσκολο να βρεις μια σταθερη δουλεια........

ώρα να βρείς μια δουλειά , οποιαδήποτε , να πάρεις λίγο τα πάνω σου , και να επαναπροσδιοριστείς, με έναν μαλάκα συντροφιά δεν περνάει ωραία η ζωή. Ξεκουνήσου!

Για να σε ειπε ο αντρας σου οτι δε θελει επαφες με τους γονεις σου, καποια παρεξηγηση θα εγινε. Δε μπορει να ναι τρελος και να σηκωθηκε ενα πρωι και να στο πε. Κατι εγινε, ειδικα με τη μανα σου και δε την παει, γι αυτο σε λεει οτι δε θελει επαφες. Τι εγινε λοιπον?

Το εχω ηδη αναφερει στα προηγουνμενα μηνυματα μου διαβασε για να καταλαβεις...kerasi.Mιλησα στην μητερα μου για τα προβληματα μου και εκεινος το εμαθε. Η μητερα μου το πεταξε ενα δυο υπονοουμενα μην φανταστεις τιποτα το σημαντικο και αυτος την πηρε απο τα μουτρα!!Τις μιλησε πολυ ασχημα γτ ημουν μπροστα..Απο εκεινη την ημερα ξεκινησαν τα προβληματα....Και εκτος απο αυτο τσακωνομασταν καθε μερα για αυτο τον λογο και καθε φορα με εβριζε.......Εγω τα ελεγα στην μητερα μου, και εκεινος το καταλαβε...Με αποτελεσμα να καταληξουν σε ενα τελευταιο αγριο καυγα......

Παιδιά τι κάνετε;;;Εχουμε πολυ καιρό να τα πούμε!!!Τα προβληματα με το συζυγο μου ειχανε φτασει σε ακραιο σημείο!!!Συνεχισε να μειωνει καθημερινα, να με βρίζει με πολυ χειροτερο τροπο, με πιεζε ολο και περισσοτερο..Τελικα πηρα την απόφαση και χωρισαμε!!!Ευτυχως, με στηριζουν οι γονείς μου!!Αλλα είμαι χάλια..Δεν έχω διαθεση για τιποτα. Νοιωθω οτι δεν θα το ξεπερασω ποτε...Το μονο καλό που συνέβη αυτόν τον χρόνο ειναι οτι εδωσα εξετασεις και με πηρα σε μεταπτυχιακο και εχω με κάτι να ασχολήθω..Ειμαι ηδη στο 2ο εξαμηνο....

βασικα ολο αυτο που περιγραφεις εχει να κανει κ με τη δυναμη της συνηθειας οι ανθρωποι εχουν τη ταση να κολανε σε οτιδηποτε τους ειναι οικειο η γνωστο η τους θυμιζει κατι αλλα πολες φορες δε το καταλαβαινουν κ τοσο βασικα μηπως η αυτοεκτιμιση σου εχει πεσει υπερβολικα χαμιλα? ενταξει ειπαμε να κανει κανεις υποχωρισεις αλλα.. (?)