απωλεια παιδιου

κοιτα προφανως και δεν φτανουν απλα το ειπα για να δειξω οτι αλλοι κανουν οικογενεια με πολυ λιγοτερα και στη τελικη θα μπορουσα να δουλεψω κι εγω. θελω να πω πως οταν υπαρχει διαθεση ολα γινονται, εχω συναντησει ατομα που εχουν χειροτερες δουλειες απο του φιλου μου και παιρνουν ψυχουλα και ομως προσπαθουν.
μια κοπελα που γνωριζω ειναι εγκυος και μαλιστα παει σχολειο και θα το κρατησει, ο φιλος της ειναι ενας απλος ανειδικευτος εργατης αλλα οι γονεις λειατου τους στηριζουν, σαφως και η ζωη τους δεν θα ειναι μελι γαλα αλλα τουλαχιστον θα το προσπαθησουν.

οσον αφορα εμενα, ναι ειμαι ατομο που μου αρεσει η οικογενεια και τα παιδια αλλα δεν ηταν μεσα στα αμεσα σχεδια μου το να μπω απο τωρα σε μια τετοια κατασταση, ομως μετα απο ολο αυτο μου εχει γινει λιγο εμμονη ιδεα.

Και γιατί να σε χωρίσει? φυσικό δεν είναι να μείνει και καλά "κοντά" σου?αυτός λογικά σε θέλει, το παιδί δεν ήθελε, και σαφώς υποτίθεται ότι θέλει να σε βοηθήσει τώρα? Όπως λέει και το κεράσι, να είσαι μαζί του υπό όρους, όπως θέλει και νιώθει άνετα αυτός, δεν τον ενδιαφέρει τι περνάει η δική σου ψυχή. Προσπάθησες πολλές φορές νομίζω να πάρεις απαντήσεις στα ερωτήματα σου, γιατί όμως δεν πήρες? γιατί τα συνοδεύει μια σιωπή? γιατί δεν έχει τι να πει ή γιατί τον βολεύει έτσι όπως έχουν τα πράγματα και δεν θέλει να σε χάσει με τις απαντήσεις που θα πάρεις? Σκέψου...

άννα συμφωνώ σε όλα όσα σου έγραψε η ρέμεντυ! :)

ουφ! απαλλάσσομαι από το να γράφω πολλά! :p

εγώ δεν νομίζω πάντως ότι ο φίλος σου σε κοροϊδεύει. μου φαίνεται πολύ ανθρώπινο και κατανοητό αυτό που σου λέει. αυτός δεν είναι σε φάση που επιθυμεί να γίνει πατέρας, η εγκυμοσύνη ήταν ανεπιθύμητη, δεν σου είχε τάξει να σε αφήσει έγκυο, σου είπε ότι αυτός το παιδί δεν το θέλει, διότι δεν θέλει να γίνει πατέρας.

εσύ αν ήθελες και μπορούσες, θα μπορούσες να το κρατήσεις μόνη σου. δεν το κράτησες επειδή δεν μπορούσες, όχι επειδή δεν ήθελες. σεβαστή η απόφασή σου.

το ότι πονάς για ένα μωρό που ήθελες να κρατήσεις, είναι κατανοητό. από την άλλη μπορείς να εξαναγκάσεις με το ζόρι κι έναν άλλο άνθρωπο να γίνεις πατέρας χωρίς να το θέλει; νιώθεις θυμωμένη και πληγωμένη από το φίλο σου επειδή δεν σε στήριξε να κρατήσεις το μωρό και "σε εξανάγκασε" να το ρίξεις. δηλ σου έβαλε πιστόλι στον κρόταφο; σε ανάγκασε να κάνεις έκτρωση με το ζόρι;

προφανώς όχι. αυτό που εννοείς είναι ότι ουσιαστικά είχες σαν ενδόμυχη επιθυμία να θέλει κι αυτός ό,τι κι εσύ και να προχωρήσετε από κοινού για το κρατήσετε, ή να παραβιάσει τα δικά του θέλω, για να ικανοποιήσει τα δικά σου. ξέρεις, σε μία σχέση υπάρχουν τα θέλω δύο ανθρώπων, δεν είσαι μόνο εσύ! υπάρχει και ο φίλος σου με τις δικές του ανάγκες και επιθυμίες.

οπότε τελικά δεν σε εξανάγκασε να το ρίξεις, απλά δεν ήταν διατεθειμένος να σε στηρίξει από τη στιγμή που τα θέλω του ήταν διαφορετικά και εσύ το έριξες διότι δεν μπορούσες να το μεγαλώσεις μόνη σου.

συνεπώς τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά από ό,τι μας τα παρουσιάζεις. άλλο σε εξανάγκασε, άλλο δεν σε στήριξε σε ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη. θα ήταν ωραίο να σε στήριζε, αλλά δεν ήταν υποχρεωμένος! όχι τουλάχιστον σε μία κοινωνία που επιτρέπει τις εκτρώσεις και είναι επαρκώς φιλελεύθερη.

αν θέλεις πολύ να κάνεις παιδί, μπορείς να το συζητήσεις σοβαρά μαζί του, και αν αυτός δεν θέλει, τότε θα πρέπει να βρεις κάποιον άλλο άντρα που να θέλει! δεν μπορείς να πιέζεις αυτόν που έχεις να κάνει αυτά που θες εσύ!

σόρι αν ακούγομαι σκληρή, αλλά νομίζω ότι ο θυμός σου τελικά οφείλεται στις δικές σου παράλογες απαιτήσεις και όχι σε κακή συμπεριφορά του αγοριού σου.

το ότι δεν σου απαντάει όταν τον κατηγοράς ότι αυτός φταίει που είσαι σε τέτοια κατάσταση είναι μάλλον διότι δεν ξέρει τι να σου πει. το ότι δεν σε παίρνει τηλέφωνο αυτός είναι μάλλον επειδή δεν έχει καμία όρεξη να σε ακούει να γκρινιάζεις και να τον κατηγοράς για το γεγονός ότι πήρες την έκτρωση τόσο βαριά!

χμμμ.... τελικά έγραψα και πάλι πολλά! :)

ωραια, συμφωνω σε οσα λες αλλα να σου πω κατι Lou; πες μου εσυ αφου υποτιθεται οτι σε μια σχεση μετρανε τα θελω και των δυο γιατι εχουν μεγαλυτερη βαρυτητα τα δικα του θελω και οχι τα δικα μου; και οταν μαλιστα ζητησα να κρατησω το μωρο μονη μου και του ειπα αν θελει μονο να το αναγνωρισει η απαντηση του ηταν πως δεν θα επιτρεψει να γεννηθει και βρηκε συμφωνους και ολους τους υπολοιπους..πες μου λοιπον σε μια τετοια κοινωνια συμπεριλαμβανομενων της μητερας μου, του αδερφου μου και των δικων του γιατι ολοι σταθηκαν στο τι θελει εκεινος και οχι στο τι θελω εγω;; κανεις δεν μου ειπε ωραια δεν το θελει αυτος αλλα κρατα το μονη σου και το μονο που ηξεραν να πουν ηταν οτι η' το ριχνω η' ειμαι μονη μου;;; υπερτονιζωντας μου οτι δεν εχω μια;;;;
δηλαδη εγω τι ειμαι και η γνωμη μου και το σωμα μου δεν μετρανε;;
ουτε εγω ηθελα να γινω μητερα στη κατασταση και στην ηλικια που βρισκομαι αλλα ετυχε δηλαδη οτι συμβαινει τυχαια αν δεν μας αρεσει το ξεφορτωνομαστε;;
και συγνωμη αλλα οταν και ο ιδιος γυρισε και μου ειπε οτι γνωριζει πως δεν εχω χρηματα και γι'αυτο δεν μπορω να το κρατησω και να το ζησω και το εκμεταλευεται ναι το θεωρω εξαναγκασμο!ειδαλως ηξερε πως δεν θα με ενοιαζε η γνωμη κανενος και θα το κρατουσα!

και οχι δεν γκρινιαζω στο τηλεφωνο απλως δεν μπορω να το ξεχασω και να ειμαι χα χα χα στο τηλεφωνο λες και δεν συνεβη τιποτα οπως θελει ο ιδιος.
και πριν σχολιασετε το οτιδηποτε βαλ'τε πρωτα τον εαυτο σας και τους δικους σας ανθρωπους σε αυτη τη θεση..αν θα συνεβαινε στις κορες σας η' σε εσας τις ιδιες!

και να αναφερθω σε κατι που δεν ειχα αναφερθει στην αρχη..2 βραδυα πριν την εκτρωση εμαθε για την εγκυμοσυνη και ο αδερφος μου την αμεσως επομενη ημερα και χωρις να νοιαστει για το τι θελω εγω μονο και μονο γιατι ο φιλος μου δεν το ηθελε και γιατι η οικογενεια μου δεν θα επετρεπε ποτε να το κρατησω μονη μου και να γελαει ο κοσμος μαζι μας κατα τη γνωμη τους, με πηγαν και οι δυο απο κοινου στο γιατρο και την αμεσως επομενη στη κλινικη για την εκτρωση..εγω τι επρεπε να κανω, να το σκασω κατα τη γνωμη σας και να παω που και να κανω τι;;;

δεν ηταν ψυχολογικος εκβιασμος;;; δεν βρηκα ουτε εναν ανθρωπο να με στηριξει..ολοι τους υποτιθεται με αγαπανε ποιος νοιαστηκε ομως πραγματικα για εμενα;
και τωρα εγω ειμαι η γκρινιαρα που τους ενοχλω στα τηλεφωνα;;;
οκ δεχτη η γνωμη σου και σεβαστη αλλα την θεωρω λαθος!

με τα νέα δεδομένα που ανέφερες, ναι, θα συμφωνήσω μαζί σου ότι πολλά σημεία είναι ψυχολογικός εκβιασμός.

εγώ είχα καταλάβει ότι του ζήτησες να είναι ο πατέρας του παιδιού με ό,τι ευθύνες συνεπάγεται αυτό. και εκεί πάνω απάντησα ότι δεν μπορείς να εξαναγκάζεις τους άλλους.

τώρα αν απλά το μόνο που του ζήτησες είναι να σου το αναγνωρίσει, και αυτός σου είπε ότι θα σου απαγορεύσει και να το γεννήσεις, αυτό είναι απαράδεκτο και έχεις κάθε δικαίωμα να θυμώενεις.

για αυτά που γράφεις για τον αδερφό σου και τον πατέρα σου και διάφορα ότι δεν είχαν καμία όρεξη να σε στηρίξουν, ότι δεν θα σου επέτρεπαν ποτέ να το κρατήσεις μόνη σου και για τη νοοτροπία χωριού που μάλλον διέπει τους δικούς σου, είσαι άτυχη, διότι έχεις μαλάκες γονείς και συγγενείς. αλλά και πάλι, ακόμα και αν η μαλακία τους βαράει κόκκινο, δεν μπορείς να τους πιέσεις να σε βοηθήσουν αν δεν το ήθελαν.

οπότε τελικά αν είσαι πραγματίστρια δεν είχες επιλογές ουσιαστικά. ήταν μονόδρομος αυτό που έκανες. αυτό που σου κοπάναγαν, το που θα πας με ένα μωρό και με τί λεφτά, το ξέρεις κι εσύ πολύ καλά ότι θα κατέληγες στο παγκάκι! και γι' αυτό δεν τα βρόντηξες να φύγεις. επειδή το ξέρεις και εσύ η ίδια.

αν και δεν είμαι φαν των παιδιών, καταλαβαίνω [όσο μπορώ να καταλάβω] ότι αφού εσύ το ήθελες και δεν βρήκες στήριξη από κανέναν και σου φέρθηκαν οι δικοί σου άνθρωποι σκληρά και ότι το μόνο που τους ένοιαζε ήταν να γίνει η έκτρωση για να μην μαθευτεί στο χωριό και καθόλου το πώς ένιωσες κλπ, ότι ένιωσες σκατά και πολύ θυμωμένη, πληγωμένη κι αδικημένη!!! έχεις κι εσύ το δίκιο σου. απλά δυστυχώς δεν μπορούμε να αναγκάζουμε τους άλλους να μας στηρίζουν σε αυτό που θέλουμε να κάνουμε, αν δεν το θέλουν και οι ίδιοι. ακόμα κι αν αυτό που ήθελες ήταν πολύ λογικό, υγιές και άνθρώπινο, όπως το να γεννήσεις το παιδί.

Συνηθως τα θεματα αυτης της κατηγοριας δν τα διαβαζω, αλλα ειδα "απωλεια παιδιου" κ αρχικα πηγε το μυαλο μ οτι θα εισαι καμια μητερα π εχασε το παιδι της απο τροχαιο δυστυχημα η απο ανιατη ασθενεια η δν ξερω γω τι αλλο.. διαβασα μεχρι τη 2η σελιδα στη μεση, μετα κουραστηκα.. θα συμφωνησω καπου με τον κεραση (περιεργο, κι ομως συνεβη) που σου λεει ο,τι εγινε εγινε, το θεμα ειναι τι κανεις απο δω κ μπρος. ετσι ειναι κ επειδη παρολα αυτα μπορει να φαινεται υπεραπλουστευμενο αυτο π σ λεω επειδη δν εχω ζησει κατι αναλογο κ επειδη ουσιαστικα απ ο,τι εχω διαβασει εδω μεσα το πενθος εχει καποια σταδια (αρνηση, θυμος, οργη, καταθλιψη, αποδοχη)-( επιγραμματικα οπως τα θυμαμαι, καποιος π τα ξερει καλυτερα η τα χει ζησει αν θελει ας με διορθωσει), κ επειδη ενδεχεται να εισαι σε φαση πενθους (τωρα ποιο σταδιο απο τα παραπανω δν γνωριζω να σου πω), επειδη σε εχει επηρεασει το γεγονος σε μεγαλο βαθμο κ για μεγαλο χρονικο διαστημα απ οταν συνεβη, το οποιο δεν κατηγορω μιας κ εγω στη θεση σου μπορει να το βιωνα πολυ χειροτερα, εχω να σου προτεινω να επισκεφτεις καποιον ειδικο (ψυχολογο κατα προτιμηση) κ να συζητησεις κ να βρεθει μια γραμμη πλευσης.

τωρα οσο για τη σχεση σου, ασχετως αμα ειναι αδιαφορος κ εσκεμμενα δν δινει σημασια κ εσκεμμενα σε πληγωσε, η εαν ειναι ενας αβγαλτος χωριατης π οντως δν ξερει πως να φερθει κ πως να διαχειριστει την ολη κατασταση, η προταση μου ειναι μια : χωρισε τον, σπασε τη σχεση, βγες απο αυτο π ζεις κ θα δεις οτι θα ξελαφρωσεις ψυχολογικα κ ως προς το αλλο θεμα, οσο εισαι μαζι του ακομα κ αθελητα επηρεαζεσαι δυσμενως. χωρισε τον κ θα δεις ενα βαρος θα φυγει. η ζωη ειναι μπροστα σου κ ειναι κριμα να καθοριζεσαι απο μια κατασταση π εξελιχθηκε ασχημα για σενα, θα κανεις ενα σωρο σχεσεις με αξιολογους ανθρωπους στο μελλον κ θα σου δοθει η ευκαιρια να γινεις μητερα κατω απο ωριμη επιλογη κ σκεψη με συνεση. αυτα κουραγιο κ καλη δυναμη :)

κοιτα Lou δεν ζητησα απο κανεναν να αναλαβει ευθυνες..και απο τους δικους μου το μονο που ηθελα ηταν να με στηριξουν στην αποφαση μου και να μην μου βαλουν το μαχαιρι στο λαιμο ως προς τα χρηματα γιατι ως φοιτητρια με σπουδαζουν και με τρεφουν..ουτε θα ζητουσα παραπανω χρηματα ουτε κατι αλλο..αλλα οταν σου λενε, το σπιτι που μενεις το πληρωνουμε εμεις, τρως απο τα λεφτα που σου στελνουμε εμεις και παει λεγοντας τι να κανεις;
και βεβαια δεν αγχωνομουν για τον εαυτο μου, οτι θα χασω τα ψωνια και το καφε, ποτε δεν ημουν υπερβολικη με τα λεφτα και τις βολτες, αυτο που με αγχωνε ηταν πως αντε και το γεννουσα το παιδι, με τι θα το ετρεφα, με τι πληρωνα τον γιατρο, τις πανες, τα ρουχα του;
αυτο ηταν το αγχος μου..δεν ξερω ισως και να ειμαι εγωιστρια που σκεφτομουν ετσι..

τελος παντων, εχω αρχισει και νιωθω καλυτερα..και οσο περναει ο καιρος πιστευω θα γινομαι ολο και καλυτερα.
σας ευχαριστω πολυ που ασχολειστε!

Quote:

---

Originally Posted by αννα90

κατεβηκα στα χειρουργια κλαιγοντας, οταν με ξαπλωσαν στο κρεβατι του χειρουργιου επαθα υστερια εκλαιγα, ετρεμα και χτυπιομουν, παρακαλουσα το γιατρο να μην το κανει
ουτε αφηνα τον αναισθησιολογο να μου κανει την ενεση, μεχρι που ο γιατρος και μια νοσοκομα με ακινητοποιησαν και ο αναισθησιολογος τα καταφερε.

---

Κορίτσι μου όμορφο, αυτό που σου κάνανε όχι μόνο δεν είναι "οκ", είναι αντιεπαγγελματικό, παράνομο και παραβιαση των ανθρωπίνων δικαιομάτων!! Είσαι ενήλικας και κανεις, ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορει να σε αναγκάσει να κανεις εκτρωση! Ακόμα και ο ψυχολογικός εξαναγκασμός είναι νομικά δικάσιμος, πόσο μάλλον το οτι σε αναγκάσανε παρά την θελησή σου με σωματική βια! Οι γιατροί και οι νοσηλευτές που σε αναλάβανε πρέπει να τους αφαιρεθεί η άδεια και να πανε φυλακη! Κορίτσι μου, έχεις τον νόμο με το μέρος σου, αυτό που σου συνέβει είναι παράνομο και όλοι όσοι έπαιξαν με την ζωή σου και πήραν αποφάσεις για το σώμα σου χωρίς την εγκρισή σου πρέπει να πληρώσουν! Μην το αφησεις ετσι, δεν ειναι απ τις καταστασεις που απλως "πρεπει να ξεπερασεις"! Ηταν εγκλημα! Ψαξε συλλογους προστασιας των δικαιωματων των γυναικων και ζητα την βοηθεια και την στηριξη τους για να κινηθεις νομικα! Στην αναγκη βγες στα καναλια! Αυτοι οι εγκληματιες γιατροι θα συνεχισουν να το κανουν αν δεν τους σταματησει καποιος! Ας εισαι η τελευταια που υπεφερες στα χερια τους!

Λυπαμαι παρα πολυ για ότι εζησες, ειναι πραγματικα τραγικο να συμβαινουν αυτα στον 21ο αιωνα, σε μια χωρα της ευρωπαικης ενωσης.

Υ.Γ. Δεν ξερω αν το συνειδητοποιείς αλλα η περιληψη της ιστοριας ειναι "συνεβη ενα γεγονος που δεν αρεσε στην οικογενεια, πηρανε την ιδιοκτησια τους (την κορη) που τους δημιουργουσε προβλημα στο image, την παραδωσανε σε εναν γιατρο και ειπανε 'φτιαξε την!', και ο γιατρος πηρε το κτημα της οικογενειας και εκανε οτι του ειπαν. the end."

Μου φαινεται αδιανοητο... Ενω κανονικα όταν έχεις ραντεβου για εκτρωση μπορείς σε οποιαδηποτε φάση πριν ξεκινησει η διαδικασια να αλλαξεις γνωμη και να αποχωρησεις, στην περιπτωση σου όχι μόνο δεν σεβάστηκαν την επιλογή σου ότι ΔΕΝ θες να κάνεις έκτρωση και το δήλωσες ξεκάθαρα, αντίθετα σε ακινητοποιησαν με την βία και σου έκαναν αναισθησια ΕΝΩ ΤΟΥΣ ΕΙΠΕΣ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕΣ! ....Πραγματικα απιστευτο.....

Και σηκωνει μεχρι και φυλακιση , αν βεβαιως φτασει στα δικαστηρια η υποθεση.