Το λόγο της απόρριψης μας από μια παρέα δεν πρέπει πάντα να τον αναζητάμε σ εμας. Αμα ο αλλος ειναι μαλακας ή διπλοπρόσωπος μαζι σου ή σε παραγνωρίζει επειδη απλα δεν υπάρχει περιθωριο επικοινωνίας μαζι του ή επειδη ειναι κακοπροαίρετος ή σε προσβάλλει, μακαρι να σαι ο καλυτερος σου εαυτος μαζι του και να του βγαζεις οτι καλυτερο υπαρχει μεσα σου, ουτε θα αποκομίσεις κάτι ουτε θα αλλάξει τη σταση του έναντι σου. Από τετοιους ανθρωπους απλα βρίσκεις διέξοδο και φευγεις ακομα κι αν ξερεις ότι η συνέχεια θα σε βρει μόνο καταμονο. Η ζημια στη ψυχολογια ειναι μεγαλύτερη αμα εισαι κοντα σε τετοιους ανθρωπους παρα αμα εισαι μόνος. Αμα εισαι μονος η αυτοεκτιμηση σου μπορει να μενει στασιμη ενω κοντα σε τετοιους πέφτει, αφου η όλη σταση τους εναντι σου σε κανει να νιωθεις μειονεκτικα και να αναρωτιεσαι αν αξίζεις, αφου κανεις το λαθος να ταυτιζεις την αξία σου με την ανυπαρκτη αναγνωριση απ αυτους. Το να τους εγκαταλειψεις ειναι το σωστο και το λογο που δεν ταιριαξες μαζι τους δε θα πρεπει να το αναζητας σε σενα. Δυστυχως κολλαμε καποτες σε τετοιες παρεες απλα για να μην ειμαστε μονοι και υποτιθεται για να μας καλύπτουν απο πλευρας παρεας στα πλαισια μιας μαλλο λαθος επιλογης και τροπου σκέψης ότι παρα μόνος καλύτερα μ αυτους.