ολγάκι μου καλησπέρα !σε έχω ξαναδιαβάσει και συμμερίζομαι τις αγωνίες σου!!θα σου απλά ένα παράδειγμα που αφορά την μητέρα μου η οποία γεννηθήκε στην επαρχία με μια μικρή αναπηρία στο πόδι, όλοι στο χωριό έλεγαν ότι δεν θα παντρευτεί ότι δεν θα μορφωθεί ότι δεν θα δουλέψει ποτέ και οτι απλά θα μείνει στο χωριό να φυλάει τα ζωντανά (που δεν είναι και άσχημο το επάγγελμα αυτό αλλα ..)!.όμως η ίδια δεν άκουγε κανέναν έγινε απο τις καλύτερες μαθήτριες στο χωριό, έφυγε απο στα 19 της με την προτροπή της γιαγιάς μου, μια γυναίκα αμόρφωτη, αλλα βλέποντας τις δυνατότητες της μητέρας μου την προέτρεψε να φύγει και να μην μείνει στο χωριο!Έτσι και έκανε σπούδασε, βρήκε πολύ καλή δουλειά ,βέβαια υπήρχαν δυσκολίες πολλές άλλαξε δουλειές αλλά ποτέ δεν το έβαλε κάτω!Και τώρα έρχομαι στο σημείο που μας αφορά, το θέμα του γάμου !Στα νιάτα της και ακόμα είναι, υπήρξε μια όμορφη γυναίκα και με πρόσωπο φεγγάρι όπως έλεγαν , πάντα την προσέγγιζαν σύχνα της έλεγαν ότι θα σε παντρευόμουν, θα σε πήγαινα στην μητέρα μου κ.λ.π. αλλά είναι το θέμα του ποδιού και αυτή τους απαντούσε ευγενικά δεν πειράζει κάποιος αλλός θα βρεθεί και θα με αγαπήσει όπως είμαι!!Και βρέθηκε ο πατέρας μου που ποτέ δεν έδωσε σημασία στο θέμα αυτό τη αγάπησε για την ζωντάνια της, την εξυπνάδα της και την θέληση της!!Και μην νομίζεις παντρεύτηκε μικρή όχι .... στα 36, στα 37 έκανε το 1ο της παιδί και στα 40 εμένα!Και μετά από 35 χρόνια γάμου την ρωτάω πίστευες ότι θα παντρευτείς πότε;σε είχε πάρει ποτέ απο κάτω;!Η απαντησή της; όχι ποτέ γιατί πάντα πίστευα σε μένα και στις δυνάμεις μου, βέβαια πάντα με αποθάρρυναν οι απορρίψεις των άλλων, αλλά στιγμίαια.....έμαθα απο όλα αυτά να στηρίζομαι στα πόδια μου και στα πιστεύω μου!
Αυτόν τον άνθρωπο λοιπον τον θαυμάζω απεριόριστα !Συγγνωμη που έφαγα το χρόνο σου ολγακι μου αλλά αυτό που θέλω να σου πω οτι τίποτα δεν έχει πάει χαμένο, κανένας χρόνος δεν κυλάει αν δεν το αφήσουμε εμεις!!και γω πολλές φορές πέφτω στην ίδια λούμπα με σένα αλλά ξανασηκώνομαι ,το ξέρω είναι δύσκολο αλλά πρέπει να ξανασηκωθείς !
Η αναμόχλευση του παρελθόντος είναι ότι χειρότερο και για αυτό άλλωστε λέγεται παρελθόν ανήκει εκεί!!Βασίσου σε σένα και μόνο, είναι καλό που έχεις τέτοιες αγωνίες, σημαίνει ότι δεν θες να αφεθείς αλλα δεν ξέρεις απο που να αρχίσεις!Το βήμα πρέπει να γίνει σιγά-σιγά άλλαξε την καθημερινότητα σου πήγαινε γυμναστήριο και γω έκανα 1 χρόνο περίπου να το αποφασίσω αλλά μια μέρα το έκανα!Βηματα σιγα σιγα δεν γίνεται όλα να γίνουν μονομιας!!Ειλικρινά πιστευω ότι δεν θα χάθηκε καμμια ευκαρία μην αφήνεσαι! συγγνώμη αν σε κούρασα...
